Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy powinni Państwo w latach 2016-2020 opodatkowywać wydatki niestatutowe (m.in. wpłaty PFRON, wydatki na reprezentację, koszty sądowe, koszty zasądzonych rent i odszkodowań) na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej także jako „Szpital”) jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej. Podmiotem, który utworzył Szpital jest (…). Szpital jest wpisany do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez (…) pod numerem (…).

Zgodnie ze Statutem Szpitala, jego celem jest udzielanie świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu, poprawie zdrowia i promocja zdrowia dla osób hospitalizowanych w oddziałach szpitalnych, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym oraz leczonych ambulatoryjnie w poradniach specjalistycznych lub innych jednostkach organizacyjnych w zakresie szpitala ogólnego, psychiatrii, opieki nad matką i dzieckiem oraz świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej i społecznej.

Szpital jest podatnikiem podatku CIT.

Szpital uzyskuje jedynie przychody z innych źródeł przychodów i nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ustawy o CIT. Większość przychodów Szpitala pochodzi z Narodowego Funduszu Zdrowia i jest związana z wykonywaniem świadczeń zdrowotnych. Szpital uzyskuje również innego rodzaju przychody, w tym dotacje z budżetu państwa oraz jednostek samorządu terytorialnego.

W rozliczeniach podatku CIT za lata 2016-2020 Szpital nie wykazał dochodu podatkowego, tj. nie wystąpiła podstawa opodatkowania, która wykazywana jest w części E.2 deklaracji CIT-8. W ww. latach znaczna część przychodów Szpitala pochodziła z dotacji i objęta była zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT (zwolnienie z podatku CIT dotacji otrzymywanych z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach). W latach 2018 i 2019 również kwota osiągniętych przez Szpital przychodów była niższa od kwoty kosztów uzyskania przychodów, a więc już w części D.3 deklaracji CIT-8, tj. jeszcze przed ustaleniem podstawy opodatkowania w części E deklaracji, wykazywana była strata.

Uzyskiwane przychody Szpital wydatkuje na swoje cele statutowe związane z ochroną zdrowia. Szpital spełnia warunki do stosowania wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT zwolnienia z podatku dochodów wydatkowanych na cele statutowe (m.in. ochronę zdrowia) i deklaruje takie przeznaczenie uzyskiwanych dochodów. W latach 2016-2020 zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie było jednak stosowane z uwagi na brak dochodu podatkowego, który mógłby być objęty tym zwolnieniem. Szpital stosował natomiast zwolnienie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w rozliczeniach za lata wcześniejsze.

W latach 2016-2020 Szpital nie posiadał dochodów z lat poprzednich, które zostały wcześniej zadeklarowane na cele objęte zwolnieniami z art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, ale nie zostały jeszcze na te cele wydatkowane lub zostały wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem (dochody takie wykazywane są w części F.2 załącznika CIT-8/O).

W związku z prowadzoną działalnością Szpital ponosi również wydatki, które, zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych i utrwaloną praktyką, uznawane są za tzw. wydatki niestatutowe. tj. wydatki niespełniające warunków do objęcia ich zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Są to przede wszystkim wpłaty na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), wydatki stanowiące koszty reprezentacji oraz koszty spraw sądowych i zasądzonych od Szpitala świadczeń np. odszkodowań lub rent. W latach 2016-2020, w związku z deklaracją o przeznaczeniu całości dochodów na cele statutowe, działając na zasadzie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT, Szpital odprowadzał w trakcie roku podatkowego oraz wykazywał w części J deklaracji CIT-8 podatek z tytułu ww. wydatków niestatutowych. Szpital nie uwzględniał przy tym opisanych powyżej okoliczności, tj. iż nie osiągnął w tych latach dochodu podatkowego i nie posiadał też dochodów z lat poprzednich, które zostałyby zadeklarowane na cele objęte zwolnieniem, ale nie zostały na nie jeszcze wydatkowane. Szpital powziął wątpliwości czy takie postępowanie było prawidłowe.

Pytanie

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym Szpital powinien w latach 2016-2020 opodatkowywać wydatki niestatutowe (m.in. wpłaty na PFRON, wydatki na reprezentację, koszty sądowe, koszty zasądzonych rent i odszkodowań) na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Szpitala, w latach 2016-2020 wydatki niestatutowe nie skutkowały powstaniem obowiązku podatkowego na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT, ponieważ w latach tych Szpital ani nie osiągnął dochodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu, ani nie posiadał dochodów z lat poprzednich, które zostały zadeklarowane na cele objęte zwolnieniem z art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, ale nie zostały jeszcze na te cele wydatkowane lub zostały wydatkowane niezgodnie z przeznaczeniem. Tym samym wydatki niestatutowe Szpitala z lat 2016-2020 nie pochodziły z dochodów i nie powinny być opodatkowywane.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem szczególnych przypadków, które w niniejszym stanie faktycznym nie mają zastosowania, stanowi ustalony zgodnie z art. 7 ustawy dochód, po odliczeniu kwot wymienionych w art. 18 ust. 1 ustawy. Przepisy podatkowe przewidują także szereg zwolnień z podatku CIT. Zwolnienia wymienione zostały w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT i obejmują m.in. dotacje otrzymywane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach (art. 17 ust. 1 pkt 47) oraz dochody przeznaczone i wydatkowane na określone cele statutowe podatników, w tym ochronę zdrowia (art. 17 ust. 1 pkt 4).

Określając zakres zwolnień z podatku należy pamiętać, iż zwolnienia z podatku mają charakter wyjątków i mogą być stosowane jedynie w przypadkach określonych w ustawie i na warunkach tam przewidzianych. Jednym z przepisów, którego celem jest należyte stosowanie zwolnień podatkowych wymienionych w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT jest art. 25 ust. 4 tej ustawy. Zgodnie z art. 25 ust. 4 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym – podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Przepis art. 25 ust. 4 ustawy o CIT dotyczy zatem przypadków gdy podatnik osiągnął dochód podatkowy, który objęty zostaje następnie zwolnieniem z uwagi na jego przeznaczenie na cele uzasadniające te zwolnienie, jednakże finalnie dochód ten jest wydatkowany na inne cele lub też jest wydatkowany z naruszeniem określonych przepisami terminów. Art. 25 ust. 4 ustawy o CIT może zatem być podstawą obowiązku zapłaty podatku przez podatnika podlegającego pod zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i deklarującego przeznaczenie całości swoich dochodów na cele statutowe. Warunkiem zastosowania art. 25 ust. 4 ustawy o CIT wobec takiego podatnika jest jednakże osiągnięcie przez niego w danym roku dochodu podatkowego objętego zwolnieniem lub też posiadanie dochodu z lat poprzednich, który został zadeklarowany na cele statutowe, ale nie został jeszcze na te cele wydatkowany. W takim przypadku poniesienie wydatków niestatutowych podlega opodatkowaniu na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT. Jeśli jednak, jak miało to miejsce w przypadku Szpitala w latach 2016-2020, w rozliczeniu za rok bieżący nie występuje dochód podatkowy i nie istnieją niewydatkowane jeszcze na cele statutowe dochody z lat poprzednich, to brak jest także podstawy do opodatkowywania wydatków niestatutowych na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydanych w podobnych stanach faktycznych indywidualnych interpretacjach podatkowych, m.in. w:

- z dnia 9 czerwca 2019 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.136.2019.2.MK

- z dnia 9 grudnia 2019 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.384.2019.3.SK

- z dnia 7 sierpnia 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.233.2020.1.AW

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawiliście we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Systematyka wskazanego powyżej przepisu w praktycznym aspekcie pozwala zatem podatnikowi na ustalenie zakresu opodatkowania podatkiem dochodowym poprzez odniesienie się do legalnych definicji dochodu/straty w myśl przepisów ustawy podatkowej i sposobu ich obliczania dla potrzeb określenia w sposób właściwy podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z powołanej regulacji art. 7 ust. 2 ustawy o CIT wynika więc, że dochód podatkowy stanowi różnicę pomiędzy osiągniętym przychodem ze źródła przychodów a kosztami jego uzyskania. Co istotne, dochód podatkowy ustalany jest wyłącznie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Wpływ na wysokość dochodu podatkowego mają bowiem tylko wymienione w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody i koszty uzyskania przychodów, zasady przypisywania ich do danego roku podatkowego oraz przewidziane w tej ustawie zwolnienia i ulgi podatkowe.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł, z których dochód jest wolny od podatku oraz kosztów uzyskania tych przychodów (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy). Oznacza to, że dochody wolne od podatku nie są uwzględniane przy wyliczeniu podstawy opodatkowania.

Należy zauważyć, że dochód podatkowy może być przedmiotem zwolnienia z opodatkowania, w szczególności na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o CIT. Wymieniony przepis zawiera katalog dochodów wolnych od podatku. Stwierdzenie, że dochód jest wolny od podatku, należy odczytywać jako wyłączenie z podstawy opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułów wyszczególnionych w tym przepisie. Należy też wskazać, że wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe zawarte w ustawie o CIT, podlegają ścisłej interpretacji – ich zakres nie może być rozszerzany ani zawężany – ze względu na zasadę tzw. powszechności i równości opodatkowania.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Stosownie do art. 17 ust. 1a pkt 2 ustawy o CIT:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Zgodnie z art. 17 ust. 1b ustawy o CIT:

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Z treści przywołanych przepisów wynikają więc określone przesłanki, które pozwalają – po ich spełnieniu – na skorzystanie ze zwolnienia podatkowego. Zasadniczo, jeśli podatnik realizuje cele statutowe, to jego dochody korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, o ile są przeznaczone i wydatkowane na działalność statutową związaną z ochroną zdrowia.

Należy również zwrócić uwagę na fakt, że gdy podatnik korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, to koszty należy rozpatrywać w sposób szczególny.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, wszelkie wydatki poniesione przez Państwa powinny być w pierwszej kolejności ocenione pod kątem tego, czy łączą się bezpośrednio lub pośrednio z przychodem, następnie należy sprawdzić, czy nie znajdują się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów oraz końcowo rozważyć, czy wydatki te wiążą się z celami statutowymi. Jeżeli – w wyniku tej oceny – okaże się, że wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, poniesione zostały na cele statutowe objęte rozpatrywanym zwolnieniem, to wówczas ich równowartość będzie wolna od podatku. Należy też podkreślić, że w przypadku wydatków nieuznanych za poniesione na cele statutowe podatnika, ich równowartość nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i wtedy wpływa na zwiększenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy wskazać należy, że ustawodawca powiązał prawo do zwolnienia podatkowego z rzeczywistym wydatkowaniem dochodu na cele zasługujące na taki rodzaj preferencji. Umożliwiając korzystanie ze zwolnienia podatkowego w czasie, uczynił z wydatkowania dochodu na inne cele warunek rozwiązujący, a więc pozbawiający podatnika prawa do zwolnienia podatkowego. Oznacza to ustawowy obowiązek uiszczenia podatku od dochodu wydatkowanego na cel niestatutowy.

Ustawodawca dopuścił rozdzielenie w czasie „przeznaczenia” dochodu, którego przejawem jest jedynie zadeklarowanie zamiaru od „wydatkowania” tego dochodu. Zatem dla skorzystania ze zwolnienia podatkowego lub jego utraty ma zasadnicze znaczenie ocena czy zarówno „przeznaczenie” jak i „wydatkowanie” nastąpiło na cele określone w przepisach.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o CIT:

Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu enumeratywnie wymienionych w nim wartości.

Opodatkowaniu nie podlega dochód przeznaczony i wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4 (m.in. ochrony zdrowia). W przypadku natomiast wydatkowania tego dochodu na inne cele niż określone w tym przepisie, będzie on opodatkowany podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

W myśl art. 25 ust. 3 ustawy o CIT:

Przepis ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 3a, nie ma zastosowania do podatników, których dochody w całości są wolne od podatku, z wyjątkiem podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1, przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy o CIT:

Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1, uprzednio zadeklarowali, że przeznaczą dochód na cele określone w tych przepisach i dochód ten wydatkowali na inne cele albo na cele określone w tych przepisach, ale po terminie w nich określonym - podatek od tego dochodu, bez wezwania, wpłaca się do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano wydatku lub w którym upłynął termin do dokonania wydatku; przepis ten stosuje się również do dochodów za lata poprzedzające rok podatkowy, zadeklarowanych i niewydatkowanych w tych latach na cele określone w art. 17 ust. 1b, z zastrzeżeniem art. 17 ust. 1 pkt 5a.

Z opisu Państwa sprawy wynika, że w latach 2016-2020 nie osiągali Państwo dochodu podatkowego oraz nie posiadali Państwo dochodów uzyskanych w latach poprzednich, które zostały zadeklarowane na cele objęte zwolnieniami z art. 17 ust. 1 ustawy o CIT, a które finalnie nie zostały na te cele wydatkowane.

W przypadku poniesienia w danym roku podatkowym straty, w sytuacji, gdy nie występuje niewydatkowany wcześniej dochód z poprzednich lat podatkowych, zadeklarowany jako wolny od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT i przeznaczony do wydatkowania w następnych latach podatkowych, ww. wydatki na cele niestatutowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem w opisanej sytuacji nie ciążył na Państwu obowiązek ustalenia i odprowadzenia podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 25 ust. 4 ustawy o CIT od wydatków niestatutowych (wpłat na PFRON, wydatków na reprezentację, kosztów sądowych, kosztów zasądzonych rent i odszkodowań).

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).