Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia czy niezamortyzowana wartość początkowa budynków i budowli może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów po zakończeniu przeprowadzenia rozbiórki w miesiącu marcu bieżącego roku. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. z siedzibą w (…) jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług), NIP: (…), posiada Regon: (…). Firma prowadzi działalność produkcyjną m.in. w zakresie :

- produkcji sprzętu (Tele) komunikacyjnego, produkcji sprzętu elektronicznego,

- produkcji elektronicznych elementów i obwodów drukowanych,

- obróbki metali i nakładania powłok na metale, obróbki mechanicznej elementów metalowych.

Firma produkuje wyroby w oparciu o własne rozwiązania konstrukcyjne, które przed dopuszczeniem do obrotu posiadają w większości certyfikaty przyznane przez właściwe instytucje krajowe i zagraniczne.

Sp. z o.o. posiada znaczącą pozycję na rynku polskich producentów urządzeń zasilających. Około (`(...)`)% przychodów ogółem stanowią przychody na eksport. Spółka jest jedną z najbardziej rozwijających się w ostatnich latach firm w woj. (…) pod względem osiągniętego wzrostu przychodów ze sprzedaży, wzrostu zysku z działalności operacyjnej, wzrostu nakładów na inwestycje związane z zakupem nowych, nowoczesnych urządzeń dla potrzeb produkcji. Czynnikiem limitującym rozwój Spółki jest powierzchnia produkcyjna.

Dlatego w miesiącu (`(...)`) 2020 r. Spółka nabyła nieruchomość zabudowaną w (…) przy (…), w bliskim sąsiedztwie siedziby o łącznej wartości (`(...)`) zł, na którą składał się grunt o wartości (`(...)`) zł oraz budynki i budowle o łącznej wartości (`(...)`) zł. Wyceny nieruchomości, w tym zabudowań dokonał rzeczoznawca majątkowy.

Budynki i budowle były wybudowane w (`(...)`) r. z przeznaczeniem do kompleksowej obsługi samochodów. Ze względu na ich eksploatację przez wielu użytkowników - najemców w ostatnim czasie, budynki zostały zniszczone, a wartość szacowanych nakładów inwestycyjnych w celu dostosowania ich dla potrzeb Spółki przewyższała wartość budowy nowego budynku.

Wszystkie obiekty budowlane zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i były amortyzowane, zgodnie z przepisami.

W chwili przejęcia nieruchomości powierzchnie budynków były wynajmowane innym podmiotom w oparciu o zawarte umowy najmu z byłymi Właścicielami nieruchomości.

Z uwagi na konieczność pozyskania dodatkowej powierzchni produkcyjnej, w związku z planowanym zakupem nowych urządzeń, stanowiących przedmiot wniosku o dofinansowanie ze środków unijnych, Spółka niezwłocznie przystąpiła do przygotowania nowej inwestycji - budowy nowego budynku w celu przeniesienia niektórych operacji procesu produkcyjnego m.in. takich jak składanie i testowanie urządzeń zasilających i innych urządzeń elektronicznych. Dla realizacji założeń inwestycyjnych zostały wykonane prace przedprojektowe dla nowej inwestycji; zlecono jednostce projektowej opracowanie dokumentacji technicznej, załatwiono wszystkie formalności związane z uzyskaniem pozwolenia na budowę i przeprowadzenia rozbiórki budynków i budowli. Wszystkie umowy najmu, zgodnie z ich warunkami, w uzgodnionych terminach z Najemcami zostały rozwiązane do dnia (`(...)`) 2022 r. W miesiącu lutym br. rozpoczęto rozbiórkę budynków i budowli, która została zakończona dnia (`(...)`) 2022 r.

Dnia (`(...)`) 2022 r. Prezydent Miasta (…) zatwierdził projekt zagospodarowania terenu i projekt architektoniczno-budowlany oraz udzielił pozwolenia na budowę budynku z przeznaczeniem na działalność gospodarczą.

W miesiącu marcu budynki i budowle w oparciu o protokół odbioru robót z dnia (`(...)`) 2022 r. zostały wykreślone z ewidencji środków trwałych. Łączna wartość zlikwidowanych budynków i budowli wg wartości początkowej wynosiła (`(...)`) zł, a wartość niezamortyzowana (`(...)`) zł.

Pytanie

Czy niezamortyzowana wartość początkowa budynków i budowli może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów po zakończeniu przeprowadzenia rozbiórki w miesiącu marcu bieżącego roku?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem niezamortyzowana część wartości początkowej starych budynków i budowli może zostać zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów niezwiązanych bezpośrednio z przychodem i będzie potrącona w dacie poniesienia tj. w miesiącu marcu bieżącego roku.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, o ile nie podlegają wyłączeniu. Z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 6 UPDOP wynika bowiem, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Likwidacja jaka miała miejsce w tym przypadku nie jest związana ze zmianą rodzaju działalności a jej przyczyną jest wyłącznie wytworzenie nowego środka trwałego.

Wszystkie realizowane działania w zakresie gospodarki środkami trwałymi, o których mowa wyżej ze strony Spółki były racjonalne, ekonomiczne, ukierunkowane na zastosowanie lepszych, nowoczesnych rozwiązań technologicznych oraz gospodarczo uzasadnione.

W świetle powyższego, straty powstałe z tytułu likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, do których zaliczają się budynki i budowle, a likwidacja ich nie miała związku ze zmianą rodzaju działalności, są naszym zdaniem kosztem uzyskania przychodów.

Wszystkie poniesione koszty oraz realizowane działania, opisane powyżej są należycie udokumentowane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na jego działalność przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości. Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 updop, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia/wytworzenia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia;

Na podstawie art. 16a ust. 1 updop:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, dotyczy wyłącznie środków trwałych zlikwidowanych, których utrata przydatności gospodarczej była skutkiem zmiany rodzaju działalności. Kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie zatem strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te zostały zlikwidowane z przyczyn innych aniżeli wskazane w treści ww. przepisu, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy updop nie zawierają definicji pojęcia „likwidacja”, zatem zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej. Zgodnie z definicją słownikową „likwidować to dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś” (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, PWN, Warszawa 1979, t. II, str. 35). W związku z takim rozumieniem tego pojęcia - likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), np. poprzez jego zniszczenie, usunięcie, czy sprzedaż.

Z kolei, przez utratę przydatności gospodarczej środków trwałych należy rozumieć, nie tylko ich fizyczne zużycie, np. w wyniku długotrwałej eksploatacji, a więc utratę cech zapewniających zdatność do użytku, lecz także brak opłacalności korzystania z nich. Z literalnej wykładni art. 16 ust. 1 pkt 6 updop jasno wynika, że ustawodawca uzależnia możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat w wyniku nieumorzonych środków trwałych od zmiany rodzaju działalności.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 6 updop, nie znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie.

Możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego należy oceniać zarówno przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania Spółki oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 updop, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Istotny jest również fakt, czy likwidacja nastąpiła w wyniku zmiany rodzaju działalności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka z uwagi na konieczność pozyskania dodatkowej powierzchni produkcyjnej, w związku z planowanym zakupem nowych urządzeń, po zakończeniu inwestycji polegającej na budowie nowego budynku w celu przeniesienia niektórych operacji procesu produkcyjnego będzie realizowała w nowym obiekcie działalność. Zatem z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że likwidacja środków trwałych nie nastąpiła w celu zmiany rodzaju działalności lub w celu zlikwidowania działalności. Spółka ma możliwość rozwoju prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej. Likwidacji środków trwałych dokonano w celu wytworzenia nowych środków trwałych.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia oraz powołane regulacje podatkowe stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że w rozpatrywanej sprawie wykorzystywane dotychczas w działalności Spółki środki trwałe uległy likwidacji gdyż w ich miejsce powstaną nowe środki trwałe, a ich likwidacja została podyktowana względami ekonomicznymi, a nie zmianą rodzaju prowadzonej działalności, Spółka ma prawo na dzień likwidacji danych środków trwałych - budynków i budowli, do zaliczenia niezamortyzowanej części zlikwidowanych środków trwałych do kosztów uzyskania przychodu.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).