Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy biorąc pod uwagę metodę unikania podwójnego opodatkowania obowiązującą na podstawie umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej z Holandią oraz Słowacją (metoda proporcjonalnego odliczenia), Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce (w zeznaniu rocznym) w całości koszty i przychody alokowane do Oddziału słowackiego i Oddziału holenderskiego w danym roku podatkowym obliczone zgodnie z przepisami ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania w Polsce nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Oddział słowacki oraz Oddział holenderski.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest osobą prawną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług dla przemysłu, w szczególności polegających na montażu aparatury kontrolno-pomiarowej, automatyki przemysłowej i instalacji elektrycznych dla sektora energetycznego, chemicznego, gazowego i naftowego. Spółka posiada siedzibę w Polsce. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka prowadzi zarówno działalność na terenie Polski jak i za granicą, poprzez położone tam oddziały Spółki. Oddziały te znajdują się m.in. na Słowacji (dalej: „Oddział słowacki”) oraz w Holandii (dalej: „Oddział holenderski”).

Oddziały te stanowią zakłady w rozumieniu odpowiednio:

- Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Warszawie w dniu 18 sierpnia 1994 roku oraz

- Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 roku.

Zgodnie ze wskazanymi umowami Spółka dokonuje przypisania kosztów i przychodów do danego zakładu, tak aby możliwe było opodatkowanie ewentualnych zysków w kraju położenia zakładu. Obecnie, z uwagi na to, że koszty wskazanych dwóch Oddziałów przewyższają przypisane im przychody obydwa te zakłady wykazują stratę podatkową. Spółka ma wątpliwości czy straty te mogą być uwzględnione dla celów podatku dochodowego od osób prawnych rozliczanego w Polsce.

Pytanie

Czy, biorąc pod uwagę metodę unikania podwójnego opodatkowania obowiązującą na podstawie umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej z Holandią oraz Słowacją (metoda proporcjonalnego odliczenia), Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce (w zeznaniu rocznym) w całości koszty i przychody alokowane do Oddziału słowackiego i Oddziału holenderskiego w danym roku podatkowym obliczone zgodnie z przepisami ustawy o CIT, a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania w Polsce nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Oddział słowacki oraz Oddział holenderski?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo rozpoznać w Polsce (w zeznaniu rocznym) w całości koszty i przychody alokowane do Oddziału słowackiego i Oddziału holenderskiego w danym roku podatkowym obliczone zgodnie z przepisami ustawy o CIT, a w konsekwencji uwzględnić w podstawie opodatkowania w Polsce nadwyżkę kosztów nad przychodami uzyskanymi przez Oddział słowacki oraz Oddział holenderski.

Uzasadnienie: Uwagi ogólne:

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przepis ten określa zasadę nieograniczonego obowiązku podatkowego i stosowany jest do polskich rezydentów podatkowych. Z uwagi na to, że siedziba Spółki znajduje się na terytorium Polski, nie ma wątpliwości, że Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Co do zasady dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Zgodnie z ust. 4 ustawy o CIT, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3, a w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, także straty przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych, z wyjątkiem spółek przekształconych w inne spółki.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o CIT jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Zacytowane przepisy jednoznacznie wskazują, że sposób wykazania oraz opodatkowania dochodów osiągniętych za granicą, w tym dochodów zagranicznego zakładu, uzależniony jest od sposobu opodatkowania tych dochodów zgodnie z umową międzynarodową, czyli w tym przypadku umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ponadto, należy mieć na uwadze, że stosując przepisy ustawy o CIT należy wziąć pod uwagę zasady wynikające z umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 22a ustawy o CIT przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Co więcej, zgodnie z przepisem art. 91 ust. 2 Konstytucji RP umowa międzynarodowa ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zagraniczny zakład:

Zagraniczny zakład przedsiębiorcy nie jest odrębnym od przedsiębiorcy podmiotem i nie posiada odrębnej osobowości prawnej. Również dla celów podatkowych podatnikiem pozostaje jedynie przedsiębiorca, co oznacza, że co do zasady zyski zakładu w istocie stanowią zyski tworzącego go przedsiębiorcy. Pomimo tych ogólnych zasad w większości umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania status zakładów dla celów podatkowych został uregulowany w sposób szczególny.

I tak, zgodnie z art. 7 umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania - zarówno z Holandią jak i ze Słowacją - zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w ten sposób, zyski które można przypisać temu zakładowi zgodnie z postanowieniami ustępu 2, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Tym samym, jeżeli przedsiębiorstwo będące polskim rezydent podatkowym prowadzi działalność gospodarczą na terenie Holandii lub Słowacji poprzez położony tam zakład, zyski tego przedsiębiorstwa jakie mogą być przypisane temu zakładowi mogą być opodatkowane tych krajach. Jednocześnie jednak zyski te wciąż pozostają opodatkowane w państwie siedziby przedsiębiorcy, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania tych samych dochodów, umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania przewidują zastosowanie odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Metoda unikania podwójnego opodatkowania:

Zarówno w umowie z Holandią jak i Słowacją metodą unikania podwójnego opodatkowania jest metoda proporcjonalnego odliczenia (w przypadku Słowacji w odniesieniu do zysków przedsiębiorstw metoda ta obowiązuje od 1 stycznia 2015 r.).

Metoda ta polega na tym, że w sytuacji, gdy podmiot mający siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami umowy może być opodatkowany odpowiednio w Holandii lub na Słowacji, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tego podmiotu kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Holandii/Słowacji. Takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która może być opodatkowana odpowiednio w Holandii lub na Słowacji.

W przypadku dochodów uzyskiwanych w tych dwóch państwach nie znajdzie zatem zastosowania metoda zwolnienia, co z kolei przekłada się na sposób prezentacji przychodów i kosztów zakładu dla celów rozliczenia polskiego podatku dochodowego.

Uwzględnienie straty zakładu w Polsce:

Z cytowanych już przepisów ustawy o CIT, tj. art. 20 ust. 1 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 3 wynika, że w przypadku metody odliczenia proporcjonalnego, polski podatnik posiadający zagraniczny zakład, winien wykazać w swoim rozliczeniu podatku dochodowego w Polsce dochód przypisany do zagranicznego zakładu.

Oznacza to, że taki podatnik winien wykazać w swoim zeznaniu podatkowym zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodów przypisane do zagranicznego zakładu, sumując je z przychodami i kosztami osiągniętymi w Polsce. W ten sposób podatnik określa finalną podstawę opodatkowania i ewentualny podatek do zapłaty. Jednocześnie przepisy ustawy o CIT nie zawierają ograniczeń w tym zakresie - konieczne jest rozpoznanie wszystkich przychodów i kosztów podatkowych poniesionych przez zagraniczny zakład niezależnie od tego czy przychody alokowane do tego zakładu przewyższają koszty czy odwrotnie - koszty przewyższają przychody. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszego stanu faktycznego, w ocenie Spółki w praktyce będzie ona miała prawo do uwzględnienia straty Oddziału holenderskiego i Oddziału słowackiego w rozliczeniu podatku dochodowego w Polsce. Spółka obowiązana jest bowiem zsumować w swoim rozliczeniu przychody i koszty uzyskania przychodu przypisane do danego Oddziału.

Jeżeli koszty - jak ma to miejsce w opisanym stanie faktycznym - przewyższą przychody zakładu, to w praktyce ten ujemny wynik finansowy znajdzie odzwierciedlenie w ostatecznym wyniku podatkowym Spółki dla celów polskiego podatku dochodowego. Innymi słowy strata zagranicznego Oddziału zostanie „skonsumowana” w wyniku podatkowym Spółki, czyli w rzeczywistości strata Oddziału zostanie uwzględniona w rozliczeniach podatkowych Spółki.

Orzecznictwo organów podatkowych:

Prawidłowość powyższego stanowiska potwierdzana jest w orzecznictwie organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych. Można tu przykładowo wskazać na interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 14 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.439.2021.1.AK, w której wskazał, że: „w sytuacji Spółki od 2020 r., gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę odliczenia proporcjonalnego, stratę poniesioną na zagranicznym zakładzie można uwzględnić przy rozliczeniu dochodu na podstawie art. 7 ustawy o CIT. Spółka rozliczając się z podatku dochodowego od osób prawnych łączy wszystkie przychody i koszty danej jednostki - również w sytuacji, gdy koszty zakładu przewyższają przychody zakładu - i nie dokonuje wyłączenia z dochodu (straty) zagranicznego zakładu. Zatem ekonomicznie konsumuje stratę z działalności zakładu zagranicznego; nie ma tylko podatku, który można byłoby odliczyć.”;

- z 24 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.493.2021.2.MS, w której wskazał, że: „należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sytuacji, w której umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia (metodę zaliczenia) oraz w przypadku braku umowy o unikaniu podwójnego Spółka ma prawo uwzględnić w Polsce stratę podatkową poniesioną na zagranicznym zakładzie przy rozliczeniu rocznego dochodu na podstawie art. 7 ustawy o CIT.”;

- z 17 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.27.2020.2.BG, w której wskazał, że: „Biorąc pod uwagę metodę proporcjonalnego odliczenia (metoda zaliczenia), w przypadku której przychody wraz z kosztami uzyskania osiągnięte w danym państwie (Holandii) są w całości brane pod uwagę w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce Wnioskodawca prawidłowo przyjął, że w ramach tej metody możliwe jest rozpoznanie wszystkich kosztów i przychodów poniesionych przez zakład zagraniczny, niezależnie od tego czy przychody alokowane do tego zakładu przewyższają koszty czy też nie.”;

- z 24 czerwca 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.167.2020.1.JS, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „w rozliczeniu rocznym polskiej spółki należy wykazać przychody i koszty uzyskane przez jej zagraniczny zakład, który położony jest w kraju z którym Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania i do której ma zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia tj. polska Spółka w rozliczeniu rocznym powinna zsumować z przychodami osiąganymi w Polsce, przychody osiągane z zagranicznego zakładu, jak również powinna zsumować koszty osiągane przez polską spółkę z kosztami osiągniętymi przez jej zagraniczny zakład i na tej podstawie określić podstawę opodatkowania CIT w Polsce.”

Podsumowując, w sytuacji gdy podatnik mający siedzibę na terytorium Polski uzyskuje przychody i ponosi koszty uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w innym państwie, w formie zakładu, a łącząca Polskę z tym krajem umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (a także przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) nie zwalnia tego dochodu od opodatkowania w Polsce, to zgodnie z art. 7 ust. 1-3 art. 20 ust. 1 ustawy o CIT polski podatnik obowiązany jest w swoich przychodach uwzględnić również przychody uzyskiwane przez niego w tym innym kraju, zaś w kosztach - również koszty dotyczące tego źródła przychodów. Dotyczy to również sytuacji, w której osiągnięte za granicą przychody są niższe niż koszty ich uzyskania. W rezultacie pozwala to na uwzględnienie w państwie rezydencji straty zagranicznego zakładu, czyli w przypadku Spółki straty Oddziału słowackiego i Oddziału holenderskiego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ww. ustawy,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT).

Jak wynika z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD – stanowiącego wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania – istniejące Konwencje stosują dwie główne zasady unikania opodatkowania przez państwo, w którym podatnik ma miejsce zamieszkania lub siedzibę – zasadę zwolnienia oraz zasadę odliczenia.

Na podstawie zasady zwolnienia państwo miejsca zamieszkania lub siedziby podmiotu nie opodatkowuje dochodu, który zgodnie z Konwencją może być opodatkowany w państwie źródła lub położenia zakładu (ani, oczywiście, dochodu, który podlega opodatkowaniu tylko w państwie źródła lub położenia zakładu).

Na podstawie zasady odliczenia państwo miejsca zamieszkania lub siedziby podmiotu oblicza podatek podatnika na podstawie całego jego dochodu, w tym dochodu z drugiego państwa źródła lub położenia zakładu, który zgodnie z Konwencją może być opodatkowany w tym drugim państwie (lecz nie włącza dochodu podlegającego opodatkowaniu tylko w państwie źródła). Następnie państwo to zezwala podatnikowi na odliczenie z jego podatku tej kwoty podatku, jaką zapłacił w drugim państwie.

Podstawowa różnica między powyższymi metodami polega na tym, że metoda zwolnienia dotyczy dochodu, podczas gdy metoda odliczenia dotyczy podatku.

Ma to oczywiście swoje odzwierciedlenie w ustawie o CIT. Pomimo bowiem możliwości bezpośredniego stosowania przepisów umów międzynarodowych, wynikających z zapisów art. 87 i 91 Konstytucji RP, do ustawy podatkowej został wprowadzony art. 17 ust. 1 pkt 3, potwierdzający uregulowania zawarte w umowach międzynarodowych o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu. Na jego podstawie dochody opodatkowane za granicą oraz zwolnione od opodatkowania w Polsce według umów międzynarodowych, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego osób prawnych.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,

wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Natomiast stosownie do regulacji art. 20 ust. 1 ustawy o CIT,

jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Jeżeli zatem dochody uzyskane za granicą nie korzystają ze zwolnienia, podatnik powinien połączyć te dochody (przychody) w rozliczeniu za rok podatkowy z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Polski. Art. 20 ust. 1 ustawy o CIT stanowi bowiem o łączeniu dochodów uzyskiwanych w Polsce i za granicą.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT,

przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług dla przemysłu, w szczególności polegających na montażu aparatury kontrolno-pomiarowej, automatyki przemysłowej i instalacji elektrycznych dla sektora energetycznego, chemicznego, gazowego i naftowego. Spółka posiada siedzibę w Polsce. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka prowadzi zarówno działalność na terenie Polski jak i za granicą, poprzez położone tam oddziały Spółki. Oddziały te znajdują się m.in. na Słowacji (dalej: „Oddział słowacki”) oraz w Holandii (dalej: „Oddział holenderski”).

Oddziały te stanowią zakłady w rozumieniu odpowiednio:

- Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Słowacką w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Warszawie w dniu 18 sierpnia 1994 roku oraz

- Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie w dniu 13 lutego 2002 roku.

Zgodnie ze wskazanymi umowami Spółka dokonuje przypisania kosztów i przychodów do danego zakładu, tak aby możliwe było opodatkowanie ewentualnych zysków w kraju położenia zakładu. Obecnie, z uwagi na to, że koszty wskazanych dwóch Oddziałów przewyższają przypisane im przychody obydwa te zakłady wykazują stratę podatkową.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że dochody uzyskiwane przez osobę prawną (polskiego rezydenta podatkowego) ze źródeł położonych za granicą ustalane są na podstawie ustawy o CIT.

Jak wcześniej wskazano, dochodem jest nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania.

W art. 12 ustawy o CIT zawarto przykładowy katalog przysporzeń uznanych za przychody podatkowe. I tak, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym różnice kursowe.

Brak definicji ustawowej dotyczącej przychodów odnosi ten skutek, że - zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą oraz piśmiennictwem - za przychód uznaje się każde przysporzenie jakie wpływa do majątku podatnika, które ma charakter trwały. Przychodem będą zatem osiągnięte przez Wnioskodawcę za pośrednictwem zagranicznego zakładu przysporzenia.

Drugim czynnikiem kształtującym dochód są koszty uzyskania przychodu. Definicja kosztów uzyskania przychodów została zawarta w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, wskazać należy, że przychody (dochody) uzyskiwane ze źródeł położonych poza terytorium Polski poprzez zakłady funkcjonujące poza terytorium Polski oraz związane z tym koszty uzyskania przychodów, Spółka powinna wykazać w zeznaniu rocznym. Przychody te łączy się z przychodami ze źródeł przychodów położonych w Polsce i odpowiadającymi im kosztami ich uzyskania.

Jak już wcześniej wskazano, Spółka posiada zagraniczne zakłady, które znajdują się w państwach z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidujące metodę proporcjonalnego odliczenia.

Zatem stratę poniesioną na zagranicznym zakładzie można uwzględnić przy rozliczeniu dochodu na podstawie art. 7 ustawy o CIT.

Rozliczając się z podatku dochodowego od osób prawnych należy połączyć wszystkie przychody i koszty danej jednostki – również w sytuacji, gdy koszty zagranicznego zakładu przewyższają przychody tego zakładu – i nie dokonywać wyłączenia z dochodu (straty) zagranicznego zakładu.

Zatem Spółka ekonomicznie „skonsumuje” stratę z działalności zakładu zagranicznego; nie będzie tylko podatku, który można byłoby odliczyć.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w sytuacji gdy podatnik mający siedzibę na terytorium Polski uzyskuje przychody i ponosi koszty uzyskania przychodów z działalności prowadzonej w innym państwie, w formie zakładu, a łącząca Polskę z tym krajem umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (a także przepis art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT) nie zwalnia tego dochodu od opodatkowania w Polsce, to zgodnie z art. 7 ust. 1-3 art. 20 ust. 1 ustawy o CIT polski podatnik obowiązany jest w swoich przychodach uwzględnić również przychody uzyskiwane przez niego w tym innym kraju, zaś w kosztach - również koszty dotyczące tego źródła przychodów. Dotyczy to również sytuacji, w której osiągnięte za granicą przychody są niższe niż koszty ich uzyskania. W rezultacie pozwala to na uwzględnienie w państwie rezydencji straty zagranicznego zakładu, czyli w przypadku Spółki straty Oddziału słowackiego i Oddziału holenderskiego.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).