Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

04 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia,

- czy nieodpłatne przekazanie przyłącza przez Inwestorów (odbiorców usługi) na rzecz wnioskodawcy w zamian za przejęcie przez wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych;

- czy na skutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez Inwestorów (odbiorców usługi) na rzecz wnioskodawcy w zamian za przejęcie przez wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu?

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego tez pismem z dnia 23 czerwca 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.301.2022.3.MKU wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 04 lipca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką, w której 100% udziału posiada gmina. Jednym z głównych zadań Wnioskodawcy, jako przedsiębiorstwa wodno-kanalizacyjnego, jest bieżące i niezakłócone zaspokajanie potrzeb mieszkańców gminy, poprzez dostarczanie wody i odbiór ścieków. Wnioskodawca ma zawarte - z odbiorcami usług - umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzenie ścieków. Należy jednak podnieść, że zawarte umowy o zaopatrzenie w wodę i odprowadzanie ścieków nie regulują kwestii zapewnienia niezawodnego działania, oraz usuwania awarii przyłączy wodociągowych i kanalizacyjnych, znajdujących się w posiadaniu Odbiorcy. Tym samym zastosowanie ma art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zgodnie z którym jeżeli umowa o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzenie ścieków nie stanowi inaczej, odbiorca usług odpowiada za zapewnienie niezawodnego działania posiadanych instalacji i przyłączy wodociągowych lub instalacji i przyłączy kanalizacyjnych z urządzeniem pomiarowym włącznie.

Celem przejęcia przez Wnioskodawcę obowiązku usuwania awarii i dokonywania niezbędnych prac eksploatacyjnych (zwalniając z tego obowiązku tym samym poszczególnych Odbiorców), Wnioskodawca zamierza podpisać z zainteresowanymi Odbiorcami dobrowolne umowy o przekazanie tychże przyłączy nieodpłatnie na majątek i do eksploatacji dla Przedsiębiorstwa, w zamian za co Wnioskodawca zobowiązuje się ponosić koszt utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza).

Powyższa czynność przejęcia przyłączy nie została przewidziana w wieloletnim planie rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, a więc dotyczy inwestycji, na które przedsiębiorstwo nie planowało i nie zabezpieczyło środków finansowych. Z tego też powodu przejmowanie przyłączy będzie miało formę nieodpłatną, w zamian za co inwestor nadal będzie mógł korzystać z przyłączy w celu, dla jakiego je wybudował, natomiast uwolniony zostanie od ponoszenia kosztów eksploatacyjnych.

Pytania

1. Czy nieodpłatne przekazanie przyłącza przez Inwestorów (odbiorców usługi) na rzecz wnioskodawcy w zamian za przejęcie przez wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

2. Czy na skutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez Inwestorów (odbiorców usługi) na rzecz wnioskodawcy w zamian za przejęcie przez wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków z dnia 7 czerwca 2001 r. zawiera definicję przyłącza kanalizacyjnego i wodociągowego. Przyłącze kanalizacyjne to odcinek przewodu łączącego wewnętrzną instalację kanalizacyjną w nieruchomości odbiorcy usług z siecią kanalizacyjną, za pierwszą studzienką, licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku do granicy nieruchomości gruntowej. Natomiast za przyłącze wodociągowe ustawa uważa odcinek przewodu łączącego sieć wodociągową z wewnętrzną instalacją wodociągową w nieruchomości odbiorcy usługi wraz z zaworem za wodomierzem głównym.

Na podstawie art. 49§1 k.c. urządzenia służące do doprowadzenia lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Jednakże zgodnie z ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i odprowadzaniu ścieków z dnia 7 czerwca 2001 roku za urządzenia kanalizacyjne uważa się wyłącznie sieci kanalizacyjne, wyloty urządzeń kanalizacyjnych służących do wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi oraz urządzenia podczyszczające i oczyszczające ścieki oraz przepompownie ścieków. Natomiast za urządzenia wodociągowe uważa się wyłącznie ujęcia wód powierzchniowych i podziemnych, studnie publiczne, urządzenia służące do magazynowania i uzdatniania wód, sieci wodociągowe, urządzenia regulujące ciśnienie wody.

Przyłącza wodne i kanalizacyjne nie są urządzeniami służącymi do odprowadzania lub odprowadzania płynów, w rozumieniu art. 49§ 1 k.c. Przyłącza wodne i kanalizacyjne nie wchodzą w skład przedsiębiorstwa, lecz stanowią odrębną ruchomość.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu, precyzując, przez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. W ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu - w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zalicza się odpisy amortyzacyjne, ale z uwzględnieniem art. 16.

W ocenie wnioskodawcy, na skutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez lnwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu, precyzując, przez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 ust. 1-3 i ust. 4b, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (ust. 4).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności m.in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przede wszystkim należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie z cytowanej wyżej regulacji. Wnioskodawca jest wprawdzie spółką użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostki samorządu terytorialnego, jednakże nie otrzymał wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego przyłączy (środków trwałych) od tej jednostki (otrzymał je od Inwestorów (Odbiorców usług)) oraz otrzymał je na własność, a nie w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Choć ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się do wskazania w art. 12 ust. 6 i 6a ustawy sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń, to jednak dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem - w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, a drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe.

Warunkiem uznania nieodpłatnego świadczenia za przychód - co wynika z literalnego brzmienia omawianego przepisu - jest jego otrzymanie przez podatnika. Aby mówić o otrzymaniu świadczenia przez świadczeniobiorcę, świadczeniodawca musi wyrazić pozytywną wolę tego świadczenia przez zobowiązanie się do jego spełnienia. Nie wystarczy samo zawarcie umowy o nieodpłatne świadczenie, lecz konieczne jest jej wykonanie.

Zatem należy stwierdzić, że nieodpłatne nabycie przez Wnioskodawcę w drodze umowy niniejszych przyłączy stanowić będzie dla niego nieodpłatne świadczenie i - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wartość niniejszego świadczenia stanowi dla Wnioskodawcy przychód dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W niniejszej sprawie nie znajdzie natomiast zastosowania przepis art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego:

do przychodów nie zalicza się wartości otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartości innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych, agencji wykonawczych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów.

Powyższa regulacja wprowadza szeroki wachlarz wyłączeń z przychodów odnoszących się do wszelkiego rodzaju otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy, praw czy też świadczeń, których źródłem jest budżet państwa, środki jednostek samorządu terytorialnego, agencji rządowych, a także pochodzące od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, z tym że wszystkie te wartości muszą spełniać jeden warunek, tj. muszą być udzielane w ramach rządowych programów.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie spełni warunków określonych we wskazanej regulacji, ponieważ nabędzie prawo własności niniejszych środków trwałych (przyłączy) od Inwestorów (Odbiorców usług), a więc ich źródłem nie jest źródło wymienione w tym przepisie oraz ich nieodpłatne otrzymanie nie nastąpiło w ramach rządowego programu.

Reasumując nieodpłatne przekazanie przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy:

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że generalnie obowiązuje zasada, że do kosztów uzyskania przychodu - w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - zalicza się odpisy amortyzacyjne.

Odstępstwo od ogólnej zasady wprowadza regulacja art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, jeżeli nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw.

W odpowiedzi na pytanie pierwsze Organ stwierdził, że nieodpłatne przekazanie przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym cytowany wyżej przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. a tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Na podstawie art. 16a ust. 1 ww. ustawy:

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

- stanowią własność lub współwłasność podatnika,

- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),

- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.

Jednocześnie godnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy:

odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że otrzymane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie przyłącza - jako że nastąpiło przeniesienie praw do ich własności na podstawie opisanych umów - stanowią jego środki trwałe, a dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne - koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Reasumując - wskutek nieodpłatnego przekazania przyłączy przez Inwestorów (Odbiorców usługi) na rzecz Wnioskodawcy - na majątek i do eksploatacji - w zamian za przejęcie przez Wnioskodawcę obowiązku poniesienia kosztów utrzymania przyłączy i zapewnienia ich niezawodnego działania (co z mocy ustawy spoczywało na Odbiorcy - jako właścicielu przyłącza) dopuszczalne będzie zastosowanie odpisów amortyzacyjnych od przejętych na własność przyłączy, stanowiących koszt uzyskania przychodu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 (oznaczonego we wniosku Nr 2) oraz Nr 2 (oznaczonego we wniosku Nr 3) należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i Nr 3.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).