Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji, a także czy w związku z wypłatą Należności licencyjnych będzie on zobowiązany do zastosowania art. 26 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 1 lipca 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.249.2022.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 8 lipca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz polskim rezydentem podatkowym.

Przedmiotem działalności Y jest dystrybucja, sprzedaż oraz wydawanie (`(...)`). Spółka jest liderem na (`(...)`) rynku (`(...)`) oraz (`(...)`). Y prowadzi działalność w dwóch podstawowych obszarach: sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej, a także produkcji gier oraz zabawek.

Spółka jest częścią międzynarodowej Grupy, w skład której wchodzi kilkadziesiąt podmiotów zlokalizowanych na całym świecie (dalej: „Grupa”). Przedmiotem działalności Grupy jest tworzenie oraz dystrybucja (`(...)`)(`(...)`)(`(...)`).

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest X z siedzibą we Francji (dalej: „X”). X jest uproszczoną spółką akcyjną (societe par actions simplifiee) prawa francuskiego oraz francuskim rezydentem podatkowym.

X posiada wszelkie prawa własności intelektualnej do gier planszowych A oraz B (dalej: „Gry”). Gry charakteryzują się prostymi regułami, a jednocześnie unikalną formą artystyczną przedstawiającą główne elementy gry obejmującą m.in. kształt, kolor oraz sposób wyrazu Gier na elementach gry takich jak karty, kości, opakowanie czy instrukcja. Prawa własności intelektualnej do Gier były przedmiotem wyroków wydanych przez sądy francuskie, które potwierdziły, że Gry cechuje innowacyjny koncept i tym samym stanowią one przedmiot praw własności intelektualnej o charakterze artystycznym.

Wnioskodawca zamierza nabywać od X licencję w celu produkcji, publikowania, dystrybucji i sprzedaży Gier.

Na podstawie umów licencyjnych dotyczących gier (Game License Agreement) zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą a X (dalej: „Umowy licencyjne”), X udziela Wnioskodawcy licencji m.in. na dystrybucję, reklamowanie i sprzedaż Gier na terytorium Polski.

Umowy licencyjne określają w szczególności pola eksploatacji, na jakich Spółka uprawniona jest do korzystania z praw dotyczących Gier, terytorium, na jakim może ona wykorzystywać te prawa, okres obowiązywania Umów licencyjnych, wynagrodzenie należne X od Spółki z tytułu przyznanych jej licencji i praw, a także wzajemne prawa i obowiązki licencjodawcy (X) oraz licencjobiorcy (Y).

Zgodnie z postanowieniami Umów licencyjnych, X przyznaje Y wyłączne prawo, na terytorium Polski, w szczególności do:

• reprodukcji Gier i ich wersji w dowolnej ilości, na jakimkolwiek nośniku i przy wykorzystaniu jakiejkolwiek technologii;

• rozwijania i sprzedaży wersji demo Gier na określonych warunkach;

• sprzedawania Gier i ich wersji w celach co-brandingu;

• reprodukcji, dystrybucji, rozpowszechniania i sprzedaży wersji marketingowych Gier;

• wykorzystywania fragmentów Gier w celach promocyjnych i reklamowych m.in. w prasie, katalogach, broszurach, ulotkach, mailach czy na wystawach;

• prezentowania Gier w celach promocyjnych i reklamowych za pośrednictwem jakichkolwiek środków, m.in. publicznych prezentacji, projekcji, komunikacji i transmisji elektronicznej czy programów telewizyjnych;

• udzielania sublicencji w zakresie ww. praw do wykorzystywania fragmentów Gier oraz prezentowania Gier w celach promocyjnych i reklamowych.

Y nie ma prawa do udzielania żadnych sublicencji na produkcję, rozwój ani komercjalizację wersji Gier.

Zgodnie z Umowami licencyjnymi, Spółce przyznane jest prawo do decydowania o wielkości produkcji na terytorium Polski, zgodnie z zapotrzebowaniem rynkowym, a także o cenie sprzedaży. Spółka nie ma natomiast prawa do jakiegokolwiek modyfikowania Gier bez uzyskania uprzedniej pisemnej zgody X (z wyjątkiem wersji demo Gier, zgodnie z warunkami określonymi w Umowach licencyjnych). Y musi również uzyskać pisemną zgodę X na rozwijanie jakichkolwiek nowych wersji demo, a także wersji marketingowych Gier. Wnioskując o zgodę w tym zakresie, Spółka musi przedstawić X przykłady piktogramów lub prototypów. Jednocześnie, wszelkie prawa do rozwiniętych przez Spółkę udostępnionych publicznie wersji demo i wersji marketingowych Gier przysługiwać będą X.

Zgodnie z postanowieniami Umów licencyjnych, z tytułu licencji i praw przyznanych Y przez X na podstawie Umów licencyjnych, Y wypłacać będzie na rzecz X wynagrodzenie ustalone jako procent sprzedaży Gier i ich wersji przez Y na rzecz klientów ostatecznych (podmiotów z zewnątrz Grupy), pomniejszonej o podatki od sprzedaży i standardowe rabaty klientów Y, zgodnie z fakturami oraz wszelkie zwroty gier (dalej: „Należności licencyjne”). Wysokość Należności licencyjnych ustalana jest w oparciu o szczegółowe pisemne zestawienie sprzedaży Gier i ich wersji, które Y zobowiązany jest przekazywać X po zakończeniu każdego kwartału.

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość, czy Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji, a także czy w związku z wypłatą Należności licencyjnych będzie on zobowiązany do zastosowania art. 26 ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 8 lipca 2022 r. Wnioskodawca wskazał, że rzeczywistym odbiorcą (rzeczywistym właścicielem) należności licencyjnych wskazanych we wniosku i wypłacanych przez Wnioskodawcę jest X.

Spółka wyjaśniła, że X jest właścicielem praw do gier, które nabyła od podmiotu trzeciego w zamian za stosowne wynagrodzenie.

Spółka informuje, że będzie posiadała aktualny na moment wypłaty należności licencyjnych certyfikat rezydencji X.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji?

2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z wypłatą Należności licencyjnych będzie on zobowiązany do zastosowania art. 26 ustawy o CIT tj.:

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie uprawniony do niepobrania podatku u źródła na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, pod warunkiem udokumentowania siedziby X dla celów podatkowych uzyskanym od X certyfikatem rezydencji, a także przy dochowaniu należytej staranności;

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobrać podatek u źródła od nadwyżki tych wypłat ponad kwotę 2 000 000 zł. Wnioskodawca będzie mógł jednak nie pobierać podatku u źródła od Należności licencyjnych wypłacanych na rzecz X na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, jeśli uzyska on w tym zakresie opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, bądź też złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy, Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji, należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania jego stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, tj. uznania, że Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji, w związku z wypłatą Należności licencyjnych Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania art. 26 ustawy o CIT tj.:

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie uprawniony do niepobrania podatku u źródła na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, pod warunkiem udokumentowania siedziby X dla celów podatkowych uzyskanym od X certyfikatem rezydencji, a także przy dochowaniu należytej staranności;

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobrać podatek u źródła od nadwyżki tych wypłat ponad kwotę 2 000 000 zł. Wnioskodawca będzie mógł jednak nie pobierać podatku u źródła od Należności licencyjnych wypłacanych na rzecz X na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, jeśli uzyska on w tym zakresie opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, bądź też złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Jak stanowi art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 z późn. zm.; dalej: „Prawo autorskie”), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 2 Prawa autorskiego, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Należy przy tym podkreślić, że katalog ten ma charakter otwarty co oznacza, że przedmiotem prawa autorskiego są również inne, niewymienione wprost w tym katalogu utwory.

Należy więc zauważyć, że na gruncie prawa polskiego, przedmiotem prawa autorskiego są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze, bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

W związku z powyższym, Należności licencyjne wypłacane przez Y na rzecz X stanowić będą przychody X z praw autorskich, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W konsekwencji, w związku z wypłatą Należności licencyjnych na rzecz X, będącej francuskim rezydentem podatkowym, Spółka będzie występować w charakterze płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „podatek u źródła”).

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedmiotowej sprawie, podmiotem wypłacającym Należności licencyjne jest Y, czyli spółka będąca rezydentem podatkowym Polski, natomiast podmiotem otrzymującym Należności licencyjne jest X, będąca rezydentem podatkowym Francji, w związku z czym zastosowanie znajdą przepisy UPO Polska-Francja.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 UPO Polska-Francja, określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami i dziełami zarejestrowanymi dla radia i telewizji, do patentu, znaku przemysłowego lub handlowego, rysunku, modelu, planu, formuły, technologii produkcyjnej i za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej albo z umiejętnością (know-how).

Na podstawie art. 12 ust. 1 UPO Polska-Francja, należności licencyjne pochodzące z Umawiającego się Państwa wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie podlegają opodatkowaniu w tym drugim Państwie.

Z kolei w świetle art. 12 ust. 2 UPO Polska-Francja, w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz gdy osoba pobierająca należności licencyjne jest ich rzeczywistym odbiorcą, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty tych należności.

Niezależnie jednak od treści powyższego postanowienia, stosownie do art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym osoba otrzymująca te należności ma miejsce zamieszkania.

Zgodnie w powyższym, zgodnie z ogólną zasadą przewidzianą w art. 12 ust. 1 i 2 UPO Polska-Francja, należności licencyjne powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji, mogą być opodatkowane we Francji. Takie należności mogą jednak być opodatkowane także w Polsce i zgodnie z prawem polskim, ale jeżeli osoba uprawniona do tych należności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę we Francji, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10% kwoty należności licencyjnych.

Art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja wprowadza jednak szczególne zasady opodatkowania, mające zastosowanie wyłącznie do należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej. Tego rodzaju należności podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym otrzymujący je podmiot ma miejsce zamieszkania.

Organy podatkowe potwierdzają przy tym, że mimo wskazania w polskiej wersji językowej art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja jedynie „miejsca zamieszkania” osoby otrzymującej należności, przepis ten ma również zastosowanie w przypadku, gdy odbiorcą należności jest osoba prawna mająca siedzibę w danym państwie (tak, przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2015 r. Znak: IPPB5/4510-29/15-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2014 r. Znak: IPPB5/423-884/14-2/MK, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-714/14/SD).

UPO Polska-Francja nie zawiera definicji „twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej”. Zgodnie z art. 3 ust. 2 UPO Polska-Francja, przy stosowaniu umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej, każde inaczej nie zdefiniowane określenie ma takie znaczenie, jakie przyjmuje się według prawa danego Państwa w zakresie podatków, które są przedmiotem niniejszej umowy. W konsekwencji, wykładni tych pojęć należy dokonać w oparciu o przepisy prawa polskiego.

W związku z powyższym, wskazane wyżej regulacje Prawa autorskiego odnoszące się do definicji przedmiotu prawa autorskiego oraz jego przykładów, znajdą zastosowanie również przy wykładni postanowień UPO Polska-Francja. Należy więc zauważyć, że na gruncie prawa polskiego, przedmiotem prawa autorskiego są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze, bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.

Odwołując się natomiast do językowego znaczenia pojęcia „artystyczny” należy wskazać, że zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN pojęcie to oznacza „związany ze sztuką lub z artystą” lub „posiadający walory artystyczne”. Z kolei pojęcie „twórczość” oznacza „tworzenie czegoś, zwłaszcza dzieł sztuki” lub „ogół dzieł stworzonych przez kogoś, zwykle przez artystę”.

W przypadku gier planszowych, w orzecznictwie oraz doktrynie wskazuje się, że przedmiotem prawa autorskiego, podlegającym ochronie prawno-autorskiej, są nie reguły gry, ale sposób ich wyrażenia i utrwalenia w postaci tekstu i opracowania artystycznego m.in. w formie plansz, urządzeń czy instrukcji (tak, przykładowo, Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 14 maja 2010 r. sygn. akt I ACa 257/10, a także Doliński J. M., Reguły gier planszowych w ujęciu praw własności intelektualnej, Przegląd Prawa Handlowego, 2021 r., nr 1, s. 47-50).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy należy uznać, że na gruncie prawa autorskiego, jak również w znaczeniu potocznym, gry planszowe stanowią przejaw twórczości artystycznej. Należności licencyjne dotyczące gier planszowych stanowią zatem „należności z praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej lub naukowej” w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja. Tego rodzaju należności podlegają więc opodatkowaniu zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę, że stanowisko, zgodnie z którym należności licencyjne dotyczące gier planszowych stanowią należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej i tym samym do należności tych zastosowanie ma art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 listopada 2014 r. Znak: ITPB3/423-429/14/AW, czy też w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. Znak: IPPB5/423-888/12-2/AJ.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Należności licencyjne wypłacane przez Y na rzecz X stanowić będą należności licencyjne w rozumieniu art. 12 ust. 4 UPO Polska-Francja, a więc do należności tych należy stosować zasady opodatkowania przewidziane w art. 12 UPO Polska-Francja.

Jednocześnie, jak wskazano wyżej, gry planszowe stanowią przejaw twórczości artystycznej. Należności licencyjne wypłacane przez Y na rzecz X, będące wynagrodzeniem za udzielenie licencji m.in. na dystrybucję, reklamowanie i sprzedaż gier planszowych przez podmiot posiadający prawa własności intelektualnej do tych gier, stanowić więc będą należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja.

W tym miejscu warto również zwrócić uwagę, że prawa własności intelektualnej do Gier były przedmiotem wyroków wydanych przez sądy francuskie, które potwierdziły, że Gry cechuje innowacyjny koncept i tym samym, stanowią one przedmiot praw własności intelektualnej o charakterze artystycznym. Również na gruncie prawa francuskiego, należności dotyczące Gier stanowią więc należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej.

Tym samym, do Należności licencyjnych zastosowanie znajdą szczególne zasady opodatkowania przewidziane w art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja.

W konsekwencji, Należności licencyjne będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie w państwie siedziby X, będącej podmiotem otrzymującym Należności licencyjne, tj. we Francji.

W świetle przedstawionych wyżej okoliczności, w ocenie Wnioskodawcy, przedstawione w niniejszym wniosku stanowisko, zgodnie z którym Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Jednocześnie, na podstawie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przez podmioty powiązane, zgodnie z art. 26 ust. 2ea ustawy o CIT, rozumie się podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

Powyższy przepis nakłada więc na płatników obowiązek poboru podatku u źródła według stawki podstawowej przy dokonywaniu wypłat na rzecz podmiotu powiązanego przekraczających łącznie kwotę 2 000 000 zł w roku podatkowym płatnika. Obowiązek poboru podatku u źródła według stawki podstawowej dotyczy przy tym wyłącznie nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł.

Zgodnie jednak z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b.

Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1. posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przekładając powyższe na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć, że X jest bezpośrednim, jedynym udziałowcem Y, a więc Wnioskodawca i X stanowią podmioty powiązane w rozumieniu 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Ponadto, Należności licencyjne stanowią należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji, do Należności licencyjnych wypłacanych przez Y na rzecz X może znaleźć zastosowanie art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

W związku z powyższym, zasady opodatkowania Należności licencyjnych wypłacanych przez Y na rzecz X uzależnione będą od tego, czy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Y na rzecz X w danym roku podatkowym Wnioskodawcy przekroczy kwotę 2 000 000 zł.

W przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Y na rzecz X w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie uprawniony do niepobrania podatku u źródła na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, pod warunkiem udokumentowania siedziby X dla celów podatkowych uzyskanym od X certyfikatem rezydencji, a także przy dochowaniu należytej staranności.

Natomiast w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Y na rzecz X w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobrać podatek u źródła od nadwyżki tych wypłat ponad kwotę 2 000 000 zł. Względem nadwyżki tych wypłat ponad kwotę 2 000 000 zł nie będzie możliwe niepobranie podatku na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja.

Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca będzie mógł jednak nie pobierać podatku u źródła od Należności licencyjnych wypłacanych na rzecz X na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, jeśli uzyska on w tym zakresie opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, bądź też złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku uznania jego stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, tj. uznania, że Należności licencyjne wypłacane przez niego na rzecz X będą stanowić należności z praw autorskich z tytułu twórczości artystycznej w rozumieniu art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja i w konsekwencji należności te będą podlegać opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Francji, w związku z wypłatą Należności licencyjnych będzie on zobowiązany do zastosowania art. 26 ustawy o CIT tj.:

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie uprawniony do niepobrania podatku u źródła na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, pod warunkiem udokumentowania siedziby X dla celów podatkowych uzyskanym od X certyfikatem rezydencji, a także przy dochowaniu należytej staranności;

- w przypadku, gdy łączna kwota Należności licencyjnych (oraz ewentualnych innych należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT) wypłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz X w danym roku podatkowym przekroczy kwotę 2 000 000 zł, Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobrać podatek u źródła od nadwyżki tych wypłat ponad kwotę 2 000 000 zł. Wnioskodawca będzie mógł jednak nie pobierać podatku u źródła od Należności licencyjnych wypłacanych na rzecz X na podstawie art. 12 ust. 3 UPO Polska-Francja, jeśli uzyska on w tym zakresie opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, bądź też złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.