Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 kwietnia 2022 r., za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 21 kwietnia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów za rok 2020 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na kapitał zapasowy Spółki w sytuacji przeznaczenia w 2020 roku części kapitału zapasowego wypracowanego do dnia 31.12.2018 r. na pokrycie straty netto za rok 2019.

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (dalej: ”Wnioskodawca”, „Spółka), jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz posiadającą status podatnika podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)) czynnego. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Na dzień 31.12.2018 r. kapitał zapasowy Spółki wynosił 18.635.530,40 zł. Środki zgromadzone na dzień 31.12.2018 r. na kapitale zapasowym pochodziły z zysków wypracowanych do dnia 31.12.2018 r. poprzez przeznaczenie na utworzenie tego kapitału zysków lub części zysków z poszczególnych (poprzednich) lat finansowych.

Na dzień 31.12.2018 r. Spółka osiągnęła zysk netto w kwocie 6.559.196,36 zł. Dnia 4.04.2019 r. zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę o przekazaniu zysku netto za rok 2018 w kwocie 6.559.196,36 zł na kapitał zapasowy.

Na dzień 31.12.2019 r. Spółka poniosła stratę netto w wysokości 296.158,73 zł. Dnia 10.09.2020 r. zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę o pokryciu straty netto za rok 2019 z kapitału zapasowego.

Istotne elementy stanu faktycznego zawarto we własnym stanowisku Wnioskodawcy, gdzie wskazano, że zyski przekazane na kapitał zapasowy lub rezerwowy po dniu 31.12.2018 nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej. Podział i wypłata tych zysków nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy spółki. Strata powstała na dzień 31.12.2019 r. została rozliczona ze środkami z kapitału zapasowego Spółki powstałymi najwcześniej, a zatem ze środkami powstałymi co najmniej przed 1 stycznia 2019. Zatem, strata taka nie została w jakikolwiek sposób rozliczona z zyskiem Spółki za 2018 rok.

Pytanie

Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów za rok 2020 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na kapitał zapasowy spółki w sytuacji przeznaczenia w 2020 roku części kapitału zapasowego wypracowanego do dnia 31.12.2018 r. na pokrycie straty netto za rok 2019?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów za rok 2020 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019, w sytuacji przeznaczenia w 2020 roku części kapitału zapasowego wypracowanego do dnia 31.12.2018 na pokrycie straty netto za rok 2019.

Zgodnie z kodeksem spółek handlowych (KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie jest zobowiązana do posiadania kapitału zapasowego, ma on charakter fakultatywny i jego istnienie zależy od decyzji samej spółki.

Zgodnie z art. 231 § 2 KSH przedmiotem obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia powinno być:

1. rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy;

2. powzięcie uchwały o podziale zysku albo o pokryciu straty;

3. udzielenie członkom organów spółki absolutorium z wykonania przez nich obowiązków.

Zgodnie z art. 15cb ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

W myśl art. 15cb ust. 2 Ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 Ustawy o CIT).

Przepis art. 15cb ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Z kolei art. 15cb ust. 5 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Zgodnie z art. 15cb ust. 6 Ustawy o CIT, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy o CIT, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Z kolei art. 15cb ust. 8 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 15cb ust. 9 Ustawy o CIT, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Natomiast, zgodnie z art. 15cb ust. 10 Ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art.10 ust. 1 Ustawy z dnia 23 października 2018r. o zmianie ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159, dalej: „Ustawa nowelizująca”), art. 15cb ustawy o CIT, stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Natomiast art. 10 ust. 2 Ustawy nowelizującej wskazuje, że przepis art. 15cb Ustawy o CIT, stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku, za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 Ustawy o CIT, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Podsumowując powyższe, w odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy:

a) Spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekazała na mocy uchwał podjętych po dniu 31.12.2018;

b) koszty te przysługują/przysługiwać będą w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych;

c) łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł;

d) zyski przekazane na kapitał zapasowy lub rezerwowy po dniu 31.12.2018 nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej. Podział i wypłata tych zysków nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy lub rezerwowy spółki. Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w spółkę niebędącą osoba prawną przed upływem 3 lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów;

e) dysponowanie przez Spółkę zyskami wypracowanymi przed 2018 i przekazanymi na kapitał zapasowy do dnia 31.12.2018 r. nie podlega regulacjom art. 15cb ustawy o CIT;

f) zyski przekazane na kapitał zapasowy do dnia 31.12.2018 r. mogą być przeznaczone na pokrycie straty/strat, która/które została/zostaną poniesiona/e począwszy od roku 2019, jedynie do wysokości zysków przekazanych na kapitał zapasowy do dnia 31.12.2018 r., co nie pozbawi prawa do ustalenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT, gdyż przepisy te stosuje się wyłącznie do zysków przekazanych na kapitał zapasowy lub rezerwowy dopiero po dniu 31.12.2018 r.

Spółka do rozliczania poniesionych strat stosuje metodę wyceny FIFO tj. „first in - first out, pierwsze weszło, pierwsze wyszło”, czyli rozlicza poniesione straty z najwcześniej osiąganymi zyskami tj. zyskami, które zostały osiągnięte w pierwszej kolejności. Podstawą przyjęcia takiego rozwiązania przez Spółkę jest to, że ani przepis art. 15cb ustawy o CIT (ani inne regulacje zawarte w tej ustawie) ani przepisy Ustawy nowelizującej nie wskazują w jakiej kolejności Spółka powinna rozliczać zyski zgromadzone na kapitale zapasowym zarówno przed dniem 31.12.2018 r., jak i przeznaczone na ten kapitał po dniu 31.12.2018 r. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że metoda FIFO pozwala w sposób najbardziej właściwy zrealizować cele wprowadzenia rozwiązania określonego w art. 15cb ustawy o CIT, tj. możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy spółki.

W praktyce oznacza to, iż strata powstała na dzień 31.12.2019 r. została rozliczona ze środkami z kapitału zapasowego Spółki powstałymi najwcześniej, a zatem ze środkami powstałymi co najmniej przed 1 stycznia 2019. Zatem, strata taka nie została w jakikolwiek sposób rozliczona z zyskiem Spółki za 2018 rok.

Odnosząc powyższe rozważania konkretnie do kwoty zysku za rok 2018 przekazanego na kapitał zapasowy w 2019 roku:

a) Spółka może za koszt uzyskania przychodów za rok 2020 uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2018 przekazanego w roku 2019 na kapitał zapasowy Spółki na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników;

b) koszty te przysługują/przysługiwać będą Spółce w roku podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego (tj. w 2020 roku) oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (tj. 2021 i 2022 roku);

c) łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez Spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250 000 zł;

d) zysk za 2018 rok przekazany na kapitał zapasowy nie został/nie zostanie przeznaczony na pokrycie straty bilansowej. Podział i wypłata tego zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została podjęta uchwała o przeznaczeniu zysku na kapitał zapasowy spółki. Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w Spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem 3 lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust.1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów;

e) Spółka może przeznaczyć na pokrycie straty poniesionej w roku 2019 część kapitału zapasowego utworzonego w Spółce do dnia 31.12.2018 r., jednakże wyłącznie do wysokości zysków przekazanych na kapitał zapasowy Spółki do dnia 31.12.2018 r., co nie pozbawi Spółkę prawa do ustalenia kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15cb ustawy o CIT, w odniesieniu do zysku netto za rok 2018 przekazanego na kapitał zapasowy Spółki w 2019 roku, gdyż przepisy te stosuje się wyłącznie do zysków przekazanych na kapitał zapasowy lub rezerwowy dopiero po dniu 31.12.2018 r.

Mając na uwadze powyższe w zakresie pytania pierwszego Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów za rok 2020 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na podstawie uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników na kapitał zapasowy Spółki w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach 2020, 2021 i 2022, w sytuacji przeznaczenia w 2020 roku części kapitału zapasowego wypracowanego do dnia 31.12.2018 r. na pokrycie straty netto za rok 2019.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Natomiast treść art. 15 ust. 1 updop, wskazuje, że:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na mocy przepisów ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca dodano art. 15cb updop.

I tak, myśl art. 15cb ust. 1 updop,

w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.

Zgodnie z art. 15cb ust. 2 updop,

koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.

W świetle art. 15cb ust. 3 updop,

łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.

W myśl art. 15cb ust. 4 updop,

przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 updop,

przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

W myśl art. 15cb ust. 6 updop,

za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.

W świetle art. 15cb ust. 7 updop,

jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

W myśl art. 15cb ust. 8 updop,

przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty – w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

Przepis art. 15cb ust. 9 updop wskazuje, że:

w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15cb ust. 10 updop:

przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy nowelizującej,

art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r.

Natomiast, art. 10 ust. 2 tej ustawy wskazuje, że:

przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

Jak już wcześniej wspomniano, art. 15cb updop, został wprowadzony do ustawy CIT z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą nowelizującą. Jednakże, w myśl art. 10 ww. ustawy nowelizującej, przepis art. 15cb stosuje się po raz pierwszy do roku podatkowego rozpoczętego po dniu 31 grudnia 2019 r. Ponadto, ma on również zastosowanie do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy zmienianej w art. 2, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r.

W analizowanej sprawie wskazaliście Państwo, że środki zgromadzone na dzień 31.12.2018 r. na kapitale zapasowym pochodziły z zysków wypracowanych do dnia 31.12.2018 r. poprzez przeznaczenie na utworzenie tego kapitału zysków lub części zysków z poszczególnych (poprzednich) lat finansowych.

Na dzień 31.12.2018 r. Spółka osiągnęła zysk netto w kwocie 6.559.196,36 zł. Dnia 4.04.2019 r. zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę o przekazaniu zysku netto za rok 2018 w kwocie 6.559.196,36 zł na kapitał zapasowy.

Na dzień 31.12.2019 r. Spółka poniosła stratę netto w wysokości 296.158,73 zł. Dnia 10.09.2020 r. zwyczajne zgromadzenie wspólników Spółki podjęło uchwałę o pokryciu straty netto za rok 2019 z kapitału zapasowego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, a także opis stanu faktycznego należy wskazać, że jeżeli w istocie, jak wskazuje Wnioskodawca, do pokrycia straty za 2020 r. Spółka przeznaczyła część kapitału zapasowego utworzonego do 31.12.2018 r. z zysków lub części zysków z poszczególnych poprzednich lat finansowych i strata powstała na dzień 31.12.2019 r. została rozliczona ze środkami z kapitału zapasowego Spółki powstałymi najwcześniej, a zatem, strata taka nie została w jakikolwiek sposób rozliczona z zyskiem Spółki za 2018 rok, wówczas Wnioskodawca ma prawo do ustalenia kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15cb updop, w odniesieniu do wypracowanego za rok 2018 zysku i przekazanego uchwałą z 4.04.2019 r. na kapitał zapasowy.

Zatem, mając na uwadze powyższe, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów za rok 2020 kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy 2018 przekazanego w roku 2019 na kapitał zapasowy Spółki w sytuacji przeznaczenia w 2020 roku części kapitału zapasowego wypracowanego i przekazanego na kapitał zapasowy do dnia 31.12.2018 r. na pokrycie straty netto za rok 2019, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).