Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 4 i 6 jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy:

- prace zmierzające do stworzenia nowych produktów oraz rozwiązań informatycznych, prowadzone przez Spółkę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

- w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może uwzględnić wydatki z tytułu zatrudnienia przy ww. projektach wyznaczonych pracowników (pytanie oznaczone we wniosku nr 2),

- w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może ująć nakłady na zakupy, amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), koszty zakupu danych niezbędnych do realizacji projektu (pytanie oznaczone we wniosku nr 4),

- Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód (pytanie oznaczone we wniosku nr 6).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 czerwca 2022 r. (wpływ do Organu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-puap).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Na wstępie Wnioskodawca wskazuje, że w kontekście ulgi na działalność badawczo - rozwojową w zakresie projektów C (aktualnie wycofany ze sprzedaży) i S wspólnicy Spółki uzyskali pozytywne interpretacje podatkowe, potwierdzające, że prowadzone przez Spółkę prace o charakterze badawczo-rozwojowym spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej (Interpretacje DKIS z 13 października 2017 r., sygn. akt 0111-KDIB1-3.4010.204.2017.1.IZ oraz z 6 października 2017 r., sygn. akt 0114-KDIP3-1.4011.232.2017.2.ES ). Następnie, w dniu 29 i 30 kwietnia 2020 r. wspólnicy uzyskali pozytywne interpretacje, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.28.2020.2.MR, 0114-KDIP2-2.4011.51.2020.2.PP/AG, że mogą korzystać z ulgi IP Box oraz rozszerzyć zakres projektów spełniających definicję działalności badawczo-rozwojowej. W konsekwencji wspólnicy, w składanych przez siebie rocznych deklaracjach rozliczeniowych wykazywali koszty kwalifikowane, które jednak nie zostały w całości odliczone z uwagi na zbyt niski dochód. W efekcie pozostały niewykorzystane koszty kwalifikowane do odliczenia w latach następnych. Jednakże, w związku z faktem, że od 1 maja 2021 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wspólnicy Spółki stracili możliwość odliczenia przedmiotowych kosztów (potwierdza to interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 stycznia 2021 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.854.2020.2.KR).

Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca to profesjonalna firma zajmująca się analizą danych i konsultingiem dla klientów z Europy oraz innych kontynentów. Wnioskodawca oferuje swoim klientom innowacyjne narzędzia do analizy danych, przygotowywanie profesjonalnych analiz oraz interpretację różnego rodzaju danych i wyników analiz. Zakres świadczonych usług obejmuje analizę danych pozyskiwanych od zewnętrznych dostawców przez Spółkę oraz dostarczanych przez klienta wraz z tworzeniem kompleksowych modeli statystyczno-ekonometrycznych.

Wnioskodawca jest wiodącym dostawcą rozwiązań informatycznych wspomagających pracę m.in. projektantów, konstruktorów, technologów, osób odpowiedzialnych za działania marketingowe, managerów i zarządów spółek w wielu branżach. Od wielu lat Wnioskodawca skoncentrowany jest na wsparciu zarówno polskich, jak i zagranicznych przedsiębiorstw w procesie podejmowania decyzji biznesowych na podstawie analiz przeprowadzonych przy użyciu specjalistycznych narzędzi analitycznych. Wnioskodawca jest spółką-matką niemieckiej spółki A GmbH. Niemieckie przedsiębiorstwa są również największym odbiorcą usług A.

Tworzone przez firmę oprogramowanie to nowe, innowacyjne produkty, które są lub będą oferowane klientom. Firma zdecydowała się na stworzenie własnych programów będących narzędziami analitycznymi, ze względu na brak podobnych systemów na rynku.

Sukcesy przedsiębiorstw i ich poziom konkurencyjności jest coraz częściej uwarunkowany wysokiej jakości danymi generowanymi przez otoczenie rynkowe, a za ich pośrednictwem użytecznymi informacjami kształtującymi trafne decyzje. To właśnie Wnioskodawca zajmuje się „dostarczaniem” przetworzonych informacji dla zainteresowanych klientów-przedsiębiorstw, niebędących w stanie samodzielnie ich wygenerować.

Cyfryzacja przestrzeni życiowej spowodowała z jednej strony obfitość oraz różnorodność danych, zaś z drugiej wymusza na firmach skuteczne wypracowywanie modeli i narzędzi do zarządzania i przetwarzania danych pozyskiwanych z otoczenia rynkowego. Rozwój technologiczny podnosi również wysoko poprzeczkę co do utrzymania w firmach (na wysokim poziomie) umiejętności analitycznych u pracowników w zakresie optymalnego łączenia różnorodnych zbiorów danych oraz powiększa coraz bardziej potrzeby inwestycyjne firm wynikające z modernizacji lub zakupu nowoczesnych technologii, tj. systemów informacyjnych, hurtowni baz danych czy oprogramowania do ich analizy.

Narzędzia analityczne tworzone przez Wnioskodawcę mają wspomagać alokację budżetów marketingowych klientów, systemy zarządzania jakością produkcji, optymalizować systemy logistyczne, przeprowadzać analizy ryzyka rynkowego i ryzyka finansowego.

Opis projektów

W chwili obecnej Spółka realizuje m.in. następujące projekty:

- S - narzędzie to jest obecnie tworzone, nie posiada pełnej zakładanej funkcjonalności - jest ono na bieżąco rozwijane. Prace nad głównymi funkcjonalnościami tego narzędzia zakończą się w 2021 r. Następnie będą kontynuowane prace nad funkcjonalnościami uzupełniającymi oraz udoskonalaniem już wytworzonych elementów oprogramowania. Na początku 2022 r. Spółka uruchomi sprzedaż pierwszych modułów tworzonego oprogramowania.

S to interaktywne narzędzie analityczne, które ma umożliwiać użytkownikom (zarządowi, managerom, i innym pracownikom działów marketingowych, analitykom) badanie efektywności wydatków marketingowych i szczegółowe planowanie kompletnych wydatków na marketing przedsiębiorstwa. S charakteryzuje się następującymi właściwościami:

- Proponowanie optymalnej alokacji budżetu, biorąc pod uwagę zadaną funkcję celu, np. maksymalizacja ROI (Return on Investment), maksymalizacja sprzedaży ROS (Return on Sales),

- Intuicyjny interfejs do samoobsługowych analiz w czasie rzeczywistym „co, jeśli”, obejmujących np.: wyliczenie optymalnej alokacji budżetu lub prognozowanego ROI lub wielkości sprzedaży, biorąc pod uwagę zadane ograniczenia, np. maksymalizacja zysku przy założeniu, że ze względu na ustalone zobowiązania wydatki na reklamę telewizyjną wyniosą min. 5 mln EUR, maksymalizacja sprzedaży, stopniowe wygaszanie produktów typu „dojna krowa”, wpływ na długookresową wartość marki, wpływ pandemii COVID-19 na sprzedaż itp.,

- Możliwość samodzielnego definiowania ograniczeń i własnych założeń dla analiz,

- Dostarczanie rezultatów popartych zrozumiałymi argumentami, system w znacznej części nie działa na zasadzie „czarnej skrzynki” (systemy typu „czarna skrzynka” przedstawiają rozwiązanie, ale użytkownik nie jest w stanie zweryfikować czy jest ono poprawne),

- Modułowe oprogramowanie, wspierające optymalizację budżetu, symulację „co-jeśli” i raportowanie na tej samej platformie,

- Wyposażone w innowacyjny algorytm optymalizacyjny do symulowania częstych i dynamicznych zmian w alokacji struktury budżetu na wszystkie instrumenty marketingu mix, a nie tylko na reklamę,

- Wyposażone w innowacyjne algorytmy modelowania reakcji (poziomu) sprzedaży (predykcji) na działania marketing mix,

- Partnerstwo z dostawcami danych - interfejs z kluczowymi dostawcami danych, np. `(...)` (jeden z niewielu autoryzowanych partnerów … w Europie).

Wdrożenie narzędzia S każdorazowo będzie wiązało się z dostosowaniem algorytmów do konkretnej branży i konkretnych realiów biznesowych nowego klienta. Wymaga to szczegółowej analizy danych klienta, jak również dokonania licznych technicznych zmian w oprogramowaniu (wczytanie nowych danych, adaptacja algorytmów, zmiana szaty graficznej).

Podsumowując, ze względu na unikalne połączenie wykorzystania wielu zewnętrznych zbiorów danych, zastosowanie algorytmów wspierania decyzji biznesowych (które zostaną w całości zaprojektowane i stworzone w firmie A i każdorazowo będą dostosowane do nowego klienta) oraz ze względu na unikalne wykorzystanie historycznych informacji dostarczanych przez klientów, S jest unikalnym i innowacyjnym rozwiązaniem IT. Dodatkowo każdorazowe wdrożenie S będzie wiązało się z wykonaniem kreatywnej pracy, która obejmuje analizę danych klienta, dostosowanie istniejących algorytmów wspomagania decyzji biznesowych, napisanie oprogramowania do przetworzenia danych klienta.

K - Jest to zestaw różnego rodzaju analiz nt. satysfakcji z obsługi sprzedażowej i posprzedażowej klientów sieci dealerskich. Analizy dotyczą różnych sieci dealerskich, są wykonywane na zlecenie różnych marek jednego z koncernów motoryzacyjnych. Analizy są zwykle wykonywane w SPSS i w dodatku SPSS AMOS. Cześć skryptów jest także napisana w R.

Projekty ad-hoc - różnego rodzaju analizy wykonywane dla klientów z różnych branż oraz krajów. Praktycznie zawsze wymagają programowania (najczęściej w języku R), często przynajmniej część rozwiązania jest wykonywana także w arkuszach kalkulacyjnych. Efektem końcowym projektu jest interaktywna aplikacja lub prezentacja wyników (w zależności od potrzeb oraz budżetu klienta).

Przykładowe projekty:

1. Wyznaczanie celów sprzedażowych dla franczyzobiorców jednej z sieci sklepów na podstawie analizy m.in.: sprzedażowych danych historycznych, układu kalendarza, historycznej/prognozowanej pogody, zamożności oraz struktury wiekowej mieszkańców w okolicy poszczególnych sklepów, ruchu pieszego i kołowego, ilości, rodzaju oraz wielkości sklepów konkurencji w pobliżu.

2. Optymalizacja procesów przetargowych klienta - na podstawie danych historycznych oraz danych poszczególnych planowanych przetargów system informuje czy należy spodziewać się startu konkurencji w przetargu oraz jakiego poziomu cen należy się spodziewać.

3. Czyszczenie bazy danych poprzez określenie zduplikowanych rekordów na bazie niepełnych informacji np. na temat adresu, imienia, nazwiska. Oczyszczenie bazy pomogło klientowi znacznie obniżyć koszty poprzez zredukowanie liczby zduplikowanych lub nieodebranych przesyłek listowych.

4. Określanie prawdopodobieństwa spłaty długu na podstawie danych historycznych biorąc pod uwagę także bieżące działania firmy windykacyjnej (wysłane maile, telefony, monity itp.) a także dane demograficzne, zachowania i reakcje dłużnika oraz typ i wielkość długu.

5. Prognozowanie zachowania klientów w sytuacji wycofania jednego z modeli samochodu z rynku poprzez określenie jakie będą migracje klientów - w kierunku samochodów konkurencji oraz innych modeli klienta.

6. Analiza pozycjonowania cenowego konkurencji na różnych rynkach, aby znaleźć optymalne scenariusze cenowe dla produktów klienta na poszczególnych rynkach.

7. Analiza docelowej grupy klienta na poszczególnych rynkach - ich oczekiwań co do produktów klienta, ale też m.in. poziomu ich zamożności, poziomu wykształcenia, zainteresowań w celu oszacowania potencjalnej sprzedaży produktów klienta.

Podsumowując, Wnioskodawca tworzy swojego rodzaju „innowacje analityczne”, które opierają się na metodach wydobywania wiedzy spośród wielu zbiorów danych. Innymi słowy, dzięki innowacyjnym narzędziom analitycznym dostarczanym przez Wnioskodawcę, klienci Wnioskodawcy stosując ww. narzędzia będą w stanie przeprowadzić stosowne analizy i dowiedzieć tego, czego inne firmy nie są w stanie odkryć, zakładając, że obie strony posiadają ten sam zasób i poziom danych. Innowacje analityczne dotyczą nowych - w skali świata, kraju lub regionu - metod w zakresie analizy danych, które muszą być istotne dla funkcjonowania całego przedsiębiorstwa (np. w osiąganiu lepszych decyzji skutkujących tym samym lepszymi wskaźnikami finansowymi, marketingowymi czy produkcyjnymi). Innowacje tego typu powinny pozwalać firmom na wytworzenie nowej jakości w zarządzaniu i uzyskanie istotnej dla firmy wartości dodanej.

Innowacje analityczne są pochodną: nowego sposobu użycia dotychczasowych źródeł informacji czy stosowania nowoczesnych metod analitycznych, które zmieniają cały kontekst dotychczasowego spojrzenia firmy na otoczenie. Jest to w istocie sposób na zaprezentowanie informacji, w nowym wymiarze i świetle, który zwraca uwagę na niewidoczne dotychczas zawarte w niej elementy.

Wytworzenie, ulepszenie i modyfikacja prawa własności intelektualnej będącego przedmiotem zapytania ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej.

W praktyce Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową od początku swojego istnienia, czyli od 2006 r. Od tego czasu uzyskuje również przychody z takiej działalności. Zgodnie z art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej: oznacza to działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Dwa warunki wydają się szczególnie istotne w przypadku powyższej definicji, a mianowicie twórczość oraz systematyczność prac. W zakresie pierwszego z pojęć można wspierać się ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. nr 90 poz. 631 ze zm.), która definiuje pojęcie utworu, a zgodnie, z którą przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W efekcie rodzaj działalności podatnika, który może stanowić utwór, jest bardzo szeroki - przykładowo, zgodnie z art. 41 ust. 2 pr. aut. i pr. pokr., umowa licencyjna jest umową, na podstawie której autor utworu (przez utwór należy rozumieć również oprogramowanie komputerowe) określa warunki korzystania z niego, w efekcie za prace badawczo- rozwojowe należałoby uznać także tworzenie rozwiązań i programów komputerowych.

Jednocześnie, należy zauważyć, że przedmiotem prac badawczo-rozwojowych może być także produkt, usługa czy proces, które nie stanowią utworu w rozumieniu prawa autorskiego, a jedynie charakteryzują się „twórczością” prac. Zgodnie zaś z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (źródło: www.sjp.pwn.pl), przymiotnik „twórczy” oznacza: 1. „mający na celu tworzenie; też: będący wynikiem tworzenia” 2. „dotyczący twórców”.

Odnosząc się do przewidzianego w pkt 26 art. 4a ustawy o CIT, warunku „systematyczności” w opinii Podatnika powinno się przez to rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Podejmowane przez Spółkę działania w przedstawionym w stanie faktycznym zakresie niewątpliwie nie mają charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji, należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie.

Definicja badań naukowych i prac rozwojowych została doprecyzowana w kolejnych punktach artykułu 4a ustawy o CIT. Poprzez badania naukowe należy rozumieć badania nastawione na poszukiwanie nowych rozwiązań (wiedzy oraz umiejętności), z wyraźnym podziałem, co do ich celu na poznawczy, eksperymentalny, poprzez takie, które mają służyć zastosowaniu w praktyce, jak również badania, które w założeniu mają posłużyć opracowaniu np. nowych konkretnych produktów lub usług.

Natomiast, poprzez prace rozwojowe (pkt 28 art. 4a ustawy o CIT) rozumie się nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W szczególności:

- Opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony;

- Opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych jest zbyt kosztowna.

Mając na uwadze powyższe regulacje, należy wskazać, że prace rozwojowe są przez ustawodawcę rozumiane bardzo szeroko oraz wiążą się one zarówno z nabywaniem, jak i przetwarzaniem wiedzy w celu kreowania ulepszonych produktów. Jedynie rutynowe i okresowe zmiany istniejących m.in. produktów lub usług nie stanowią prac rozwojowych. W efekcie należy uznać, że prace rozwojowe będą obejmować większość kosztów zespołów rozwoju produktów, procesów i usług. Ustawa nie przewiduje żadnej procedury weryfikacji czy potwierdzania, że przeprowadzone i przedstawione do odpisu podatkowego prace B+R spełniają założone definicje. Nie chodzi tutaj o weryfikację poziomu innowacyjności czy rodzaju prac B+R, ale stwierdzenie faktu, że przeprowadzone czynności rzeczywiście powinny zostać uznane za prace badawczo-rozwojowe. Odnosząc się do znaczenia tego pojęcia funkcjonującego w języku powszechnym, należy jednak wskazać, że ,,prace” - w kontekście omawianego przypadku - to ogół czynności wykonywanych przez grupę ludzi realizujących jakieś zadanie, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr, a badawczo-rozwojowe to związane z badaniami, z rozwojem, planowaniem badań i rozwoju; „rozwój” natomiast oznacza proces zmian, przechodzenia do form bądź stanów bardziej złożonych lub pod pewnymi względami doskonalszych.

Zgodnie zaś z definicją stosowaną dla celów statystyki publicznej „prace rozwojowe” to prace konstrukcyjne, technologiczno-projektowe oraz doświadczalne polegające na zastosowaniu istniejącej już wiedzy, uzyskanej dzięki pracom badawczym lub jako wynik doświadczenia praktycznego, do opracowania nowych lub istotnego ulepszenia istniejących materiałów, urządzeń, wyrobów, procesów, systemów czy usług, łącznie z przygotowaniem prototypów doświadczalnych oraz instalacji pilotowych. Prac tych nie należy mylić z pracami wdrożeniowymi, wykraczającymi poza zakres działalności badawczo-rozwojowej, związanymi w szczególności z wykonaniem dokumentacji technicznej, oprzyrządowania, próbnych instalacji, próbnej serii nowego wyrobu, przeprowadzeniem poprawek po próbach itp. Tak też wskazywał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2012 r. znak ITPB3/423-199/12/PS.

Niezależnie od powyższych argumentów, na konieczność objęcia podejmowanych przez Spółkę działań dyspozycją art. 18d ustawy o CIT, wskazują również: wykładnia celowościowa oraz wykładnia autentyczna wprowadzonego przepisu. Należy bowiem wskazać, że w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (na mocy której do ustawy o CIT, został wprowadzony art. 18d), stwierdzono m.in.: „Szeroko rozumianą innowacyjność uznaje się za kluczową determinantę konkurencyjności poszczególnych gospodarek. Na innowacyjność gospodarek wpływa z kolei bardzo wiele czynników. Kluczową rolę w krystalizacji nowego modelu rozwoju gospodarczego w państwach rozwiniętych odegrają innowacje, gdyż inne czynniki jak np. wzrost liczby ludności, wzrost powodowany konsumpcją czy wzrost oparty na energochłonnych procesach stają się nieosiągalne.” W dalszej części uzasadnienia wskazuje się także, że celem nowelizacji było „wsparcie innowacyjności polskiej gospodarki zarówno od strony sektora nauki, jak i przedsiębiorstw. Proponowane zmiany powinny spowodować usunięcie wielu istotnych barier prawnych napotykanych przez polskie instytucje naukowe, a także stworzyć zachęty fiskalne dla przedsiębiorstw do podejmowania większego ryzyka.”

W tym kontekście należy wskazać, że złożoność procesów badawczych i twórczych prowadzących do wdrożenia na rynek nowego lub ulepszonego oprogramowania sprawia, że branża informatyczna jest jedną z najbardziej innowacyjnych części krajowego przemysłu.

Zarówno bezpośrednio, poprzez ponoszone wydatki na badania i rozwój, jak i pośrednio, dzięki „przenikaniu” wypracowanego potencjału naukowo-badawczego do innych sektorów, krajowa działalność branży IT niewątpliwie podnosi poziom innowacyjności gospodarki w skali makroekonomicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace badawczo-rozwojowe winny być traktowane dla celów podatkowych, jako rodzaj inwestycji, której efektem w zamierzeniu jest wytworzenie dobra, które mogłoby przyczynić się do powiększenia jego majątku. Tym dobrem w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy są usługi, produkty i rozwiązania informatyczne, które dzięki pracom podjętym (i wciąż podejmowanym) przez Spółkę we własnym zakresie, uzyskały cechy funkcjonalne pozwalające świadczyć za ich pośrednictwem usługi lub oferować produkty/rozwiązania informatyczne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w ten sposób przyczyniać się do powiększenia majątku Spółki.

Reasumując, wykonywane przez Spółkę prace związane z wytworzeniem i rozwojem oprogramowania, realizowane zarówno w okresie przed rozpoczęciem sprzedaży produktów lub świadczenia usług, opartych o ww. prace, jak również realizowane po tym okresie, stanowią prace badawczo-rozwojowe.

W ramach działalności gospodarczej Spółka opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Spółki komandytowej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u niej funkcjonujących.

A realizuje szereg projektów badawczo-rozwojowych, mających na celu zaoferowanie innowacyjnych rozwiązań programowych. Rozwiązania te nie mają charakteru „rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku”.

Tworzone przez firmę oprogramowanie to nowe, innowacyjne produkty, które są lub będą oferowane klientom. Firma zdecydowała się na stworzenie własnych programów, będących narzędziami analitycznymi, ze względu na brak podobnych systemów na rynku.

W opinii Spółki, wytwarzane przez Spółkę oprogramowania lub jego części stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej)

Zarówno ustawy podatkowe, jak i ustawy pozapodatkowe, w szczególności ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie definiują pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności interpretacyjnych. Innymi słowy, w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” Przede wszystkim, podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze.

Jak już wskazano we wniosku, w Polsce warunek posiadania ochrony prawnej kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest spełniony wobec tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, których ochrona jest przyznawana w sposób bezpośredni i zharmonizowany na szczeblu Unii Europejskiej. W tym miejscu wskazać należy, że autorskie prawo do programu komputerowego gwarantowane jest na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191, ze zm.; dalej: „ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych”).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Ustęp pierwszy tego artykułu przyznaje natomiast programom komputerowym, co do zasady, taką ochronę, jaką mają utwory literackie.

W interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.224.2019.3.MR, wskazano, że w celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. Raport OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. Raport stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Organ wskazał ponadto w treści przytoczonej interpretacji, że w związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, także trzeci z warunków skutkujących uznaniem danego prawa za kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w przypadku autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Spółkę, został spełniony.

W związku z tworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem ww. oprogramowania, Wnioskodawca osiągnie dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i/lub z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za 2021 r. i lata następne.

Ujęcie księgowe kosztów związanych z projektem

Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 ze zm.).

Prace wykonywane na poczet ww. projektów realizowane są przez wyznaczonych do tego celu pracowników, zatrudnionych w oparciu o umowę o pracę oraz umowę zlecenia lub o dzieło.

Wnioskodawca wydziela koszty bezpośrednio powiązane (nieosobowe) z projektami na podstawie księgowań w systemie określającym miejsca powstawania kosztów (tzw. MPK). MPK-i są przypisane do poszczególnych projektów. Wiedza o miejscach powstawania kosztów umożliwia sprawowanie pełnej nad nimi kontroli, pozwala na stały monitoring i pełną analizę ponoszonych wydatków. Miejsca powstawania kosztów zwiększają wartość analityczną funkcjonującego w Spółce planu kont.

Wnioskodawca, na podstawie art. 30 cb ust. 1 (winno być: „24e ust. 1”) ustawy o CIT, wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, prowadzi księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 (winno być: „24d ust. 4”), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Wnioskodawca będzie prowadzić działalność w zakresie opisanym powyżej również w przyszłości.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla że:

- opisana we wniosku działalność jest/będzie efektem działalności twórczej Spółki, podejmowanej w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań,

- ww. działalność jest/będzie prowadzona w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia,

- Spółka w ramach ww. działalności nabywa/będzie nabywała, łączy/będzie łączyła, kształtuje/będzie kształtowała i wykorzystuje/będzie wykorzystywała dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany będą miały charakter ulepszeń,

- Spółka nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- Spółka wyodrębnia koszty kwalifikowane w odrębnej ewidencji rachunkowej określonej w art. 9 ust. 1b o podatku dochodowym od osób prawnych,

- Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego,

- Koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone w jakiekolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym,

- Spółka prowadzi na bieżąco ewidencję rachunkową, spełniającą wymogi wynikające z art. 24e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w celu skorzystania z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 5%,

- w związku z tworzeniem/rozwinięciem/ulepszeniem oprogramowania, Wnioskodawca osiągnie dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i/lub ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej i/lub z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,

- Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością B+R ponosi następujące koszty:

- z tyt. zatrudnienia pracowników, i stanowią one należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- z tyt. zatrudnienia podwykonawców na podstawie umów zlecenia;

- z tyt. zakupu i amortyzacji sprzętu oraz oprogramowania.

W uzupełnieniu wniosku z 7 czerwca 2022 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że:

Jak Wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym w związku z prowadzoną działalnością B+R ponosi następujące koszty:

- z tyt. zatrudnienia pracowników (koszty wynagrodzeń), i stanowią one należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- z tyt. zatrudnienia podwykonawców na podstawie umów zlecenia (koszty z tytułu wynagrodzeń);

- z tyt. zakupu i amortyzacji sprzętu oraz oprogramowania, tzn. koszty zakupu danych do projektów oraz amortyzacja serwerów używanych w działalności B+R.

Jednocześnie Wnioskodawca doprecyzowuje, że Wnioskodawca współpracuje z podwykonawcami prowadzącymi własną działalność gospodarczą (na zasadach B2B), jednak nie traktuje ich jako koszt kwalifikowany z tytułu ulgi. Jest to dodatkowy koszt, który Wnioskodawca ponosi niezależnie od tego czy przysługują mu z tego tytułu jakiekolwiek preferencje podatkowe.

Pytania

1. Czy prace zmierzające do stworzenia nowych produktów oraz rozwiązań informatycznych, prowadzone przez Spółkę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

2. Czy w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może uwzględnić wydatki z tytułu zatrudnienia przy ww. projektach wyznaczonych pracowników? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

3. Czy w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może ująć nakłady na zakupy, amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), koszty zakupu danych niezbędnych do realizacji projektu? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

4. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód? Wnioskodawca ma na myśli zarówno koszty kwalifikowane z poszczególnych lat, które zostały częściowo odliczone, a częściowo nie, jak i koszty kwalifikowane z poszczególnych lat, które nie zostały odliczone w ogóle, np. wspólnicy odliczyli w roku Y z uwagi na zbyt niski dochód 20% kosztów kwalifikowanych, które powstały w roku X, a w ogóle nie odliczyli kosztów kwalifikowanych powstałych w roku Z? (pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, projekty prowadzące do stworzenia innowacyjnych produktów lub rozwiązań informatycznych stanowią prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w kosztach działalności badawczo-rozwojowej może uwzględnić wydatki z tytułu zatrudnienia przy ww. projektach wyznaczonych pracowników stosownie do art. 18 d ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o CIT. Przy czym, dla Spółki ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w kosztach działalności badawczo-rozwojowej może ująć nakłady na zakupy i amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), które będą wykorzystywane w ramach projektów badawczo-rozwojowych, jak i koszty zakupu danych do projektów. Przy czym, dla Spółki komandytowej ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe.

Ad. 4

W opinii Wnioskodawcy, ma on prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód. Spółka ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych zarówno tych, które nie były odliczane w ogóle, jak i tych, z których część została odliczona przez wspólników.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

W opinii Wnioskodawcy, projekty prowadzące do stworzenia produktów lub rozwiązań informatycznych, bądź też zmodernizowania już istniejących stanowią prace badawczo-rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej: oznacza to działalność twórczą, obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Dwa warunki wydają się szczególnie istotne w przypadku powyższej definicji, a mianowicie twórczość oraz systematyczność prac.

W zakresie pierwszego z pojęć można wspierać się ustawą z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. nr 90 poz. 631 ze zm.), która definiuje pojęcie utworu, a zgodnie, z którą przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W efekcie rodzaj działalności podatnika, który może stanowić utwór, jest bardzo szeroki - przykładowo, zgodnie z art. 41 ust. 2 pr. aut. i pr. pokr., umowa licencyjna jest umową, na podstawie której autor utworu (przez utwór należy rozumieć również oprogramowanie komputerowe) określa warunki korzystania z niego, w efekcie za prace badawczo-rozwojowe należałoby uznać także tworzenie rozwiązań i programów komputerowych.

Jednocześnie, należy zauważyć, że przedmiotem prac badawczo-rozwojowych może być także produkt, usługa czy proces, które nie stanowią utworu w rozumieniu prawa autorskiego, a jedynie charakteryzują się „twórczością” prac. Zgodnie zaś z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (źródło: www.sjp.pwn.pl), przymiotnik „twórczy” oznacza: 1. „mający na celu tworzenie; też: będący wynikiem tworzenia” 2. „dotyczący twórców”.

Odnosząc się do przewidzianego w pkt 26 art. 4a ustawy o CIT, warunku „systematyczności” w opinii Podatnika, powinno się przez to rozumieć nie tylko bieżące prowadzenie prac badawczo-rozwojowych rozpoczętych w przeszłości, ale także rozpoczęcie działalności w tym zakresie przy założeniu, że podatnik w przyszłości planuje wykonywać tego rodzaju prace. Podejmowane przez Spółkę działania w przedstawionym w stanie faktycznym zakresie niewątpliwie nie mają charakteru okazjonalnego czy doraźnego. W konsekwencji, należy uznać, że w odniesieniu do prowadzonych przez Wnioskodawcę prac badawczo-rozwojowych spełniona jest przesłanka systematyczności, o której mowa we wspomnianym wyżej przepisie.

Definicja badań naukowych i prac rozwojowych została doprecyzowana w kolejnych punktach artykułu 4a ustawy o CIT. Poprzez badania naukowe należy rozumieć badania nastawione na poszukiwanie nowych rozwiązań (wiedzy oraz umiejętności), z wyraźnym podziałem, co do ich celu na poznawczy, eksperymentalny, poprzez takie, które mają służyć zastosowaniu w praktyce, jak również badania, które w założeniu mają posłużyć opracowaniu np. nowych konkretnych produktów lub usług.

Natomiast, poprzez prace rozwojowe (pkt 28 art. 4a ustawy o CIT) rozumie się nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W szczególności:

- Opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony;

- Opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych jest zbyt kosztowna.

Mając na uwadze powyższe regulacje, należy wskazać, że prace rozwojowe są przez ustawodawcę rozumiane bardzo szeroko oraz wiążą się one zarówno z nabywaniem, jak i przetwarzaniem wiedzy w celu kreowania ulepszonych produktów. Jedynie rutynowe i okresowe zmiany istniejących m.in. produktów lub usług nie stanowią prac rozwojowych. W efekcie należy uznać, że prace rozwojowe będą obejmować większość kosztów zespołów rozwoju produktów, procesów i usług.

Ustawa nie przewiduje żadnej procedury weryfikacji, czy potwierdzania, że przeprowadzone i przedstawione do odpisu podatkowego prace B+R spełniają założone definicje. Nie chodzi tutaj o weryfikację poziomu innowacyjności, czy rodzaju prac B+R, ale stwierdzenie faktu, że przeprowadzone czynności rzeczywiście powinny zostać uznane za prace badawczo-rozwojowe. Odnosząc się do znaczenia tego pojęcia funkcjonującego w języku powszechnym, należy jednak wskazać, że „prace”- w kontekście omawianego przypadku - to ogół czynności wykonywanych przez grupę ludzi realizujących jakieś zadanie, celowa działalność człowieka zmierzająca do wytworzenia określonych dóbr, a badawczo-rozwojowe to związane z badaniami, z rozwojem, planowaniem badań i rozwoju; „rozwój” natomiast oznacza proces zmian, przechodzenia do form bądź stanów bardziej złożonych lub pod pewnymi względami doskonalszych.

Zgodnie zaś z definicją stosowaną dla celów statystyki publicznej „prace rozwojowe” to prace konstrukcyjne, technologiczno-projektowe oraz doświadczalne polegające na zastosowaniu istniejącej już wiedzy, uzyskanej dzięki pracom badawczym lub jako wynik doświadczenia praktycznego, do opracowania nowych lub istotnego ulepszenia istniejących materiałów, urządzeń, wyrobów, procesów, systemów czy usług, łącznie z przygotowaniem prototypów doświadczalnych oraz instalacji pilotowych. Prac tych nie należy mylić z pracami wdrożeniowymi, wykraczającymi poza zakres działalności badawczo-rozwojowej, związanymi w szczególności z wykonaniem dokumentacji technicznej, oprzyrządowania, próbnych instalacji, próbnej serii nowego wyrobu, przeprowadzeniem poprawek po próbach itp. Tak też wskazywał Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 17 lipca 2012 r. znak ITPB3/423-199/12/PS.

Niezależnie od powyższych argumentów, na konieczność objęcia podejmowanych przez Spółkę działań dyspozycją art. 18d ustawy o CIT, wskazują również: wykładnia celowościowa oraz wykładnia autentyczna wprowadzonego przepisu. Należy bowiem wskazać, że w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem innowacyjności (na mocy której do ustawy o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) został wprowadzony art. 18d), stwierdzono m.in.: „Szeroko rozumianą innowacyjność uznaje się za kluczową determinantę konkurencyjności poszczególnych gospodarek. Na innowacyjność gospodarek wpływa z kolei bardzo wiele czynników. Kluczową rolę w krystalizacji nowego modelu rozwoju gospodarczego w państwach rozwiniętych odegrają innowacje, gdyż inne czynniki jak np. wzrost liczby ludności, wzrost powodowany konsumpcją czy wzrost oparty na energochłonnych procesach stają się nieosiągalne.” W dalszej części uzasadnienia wskazuje się także, że celem nowelizacji było „wsparcie innowacyjności polskiej gospodarki zarówno od strony sektora nauki, jak i przedsiębiorstw. Proponowane zmiany powinny spowodować usunięcie wielu istotnych barier prawnych napotykanych przez polskie instytucje naukowe, a także stworzyć zachęty fiskalne dla przedsiębiorstw do podejmowania większego ryzyka.”

W tym kontekście należy wskazać, że złożoność procesów badawczych i twórczych prowadzących do wdrożenia na rynek nowego lub ulepszonego oprogramowania sprawia, że branża informatyczna jest jedną z najbardziej innowacyjnych części krajowego przemysłu.

Zarówno bezpośrednio, poprzez ponoszone wydatki na badania i rozwój, jak i pośrednio, dzięki „przenikaniu” wypracowanego potencjału naukowo-badawczego do innych sektorów, krajowa działalność branży IT niewątpliwie podnosi poziom innowacyjności gospodarki w skali makroekonomicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prace badawczo-rozwojowe winny być traktowane dla celów podatkowych, jako rodzaj inwestycji, której efektem w zamierzeniu jest wytworzenie dobra, które mogłoby przyczynić się do powiększenia jego majątku. Tym dobrem w odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy są usługi, produkty i rozwiązania informatyczne, które dzięki pracom podjętym (i wciąż podejmowanym) przez Spółkę we własnym zakresie, uzyskały cechy funkcjonalne pozwalające świadczyć za ich pośrednictwem usługi lub oferować produkty/rozwiązania informatyczne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w ten sposób przyczyniać się do powiększenia majątku Spółki.

Reasumując, wykonywane przez Spółkę prace związane z wytworzeniem i rozwojem ww. produktów, realizowane zarówno w okresie przed rozpoczęciem sprzedaży produktów lub świadczenia usług, opartych o ww. prace, jak również realizowane po tym okresie, stanowią prace badawczo-rozwojowe.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w kosztach działalności badawczo-rozwojowej może uwzględnić wydatki z tytułu zatrudnienia przez Spółkę przy ww. projektach wyznaczonych pracowników.

Zgodnie z nowymi regulacjami od podstawy opodatkowania odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej: „kosztami kwalifikowanymi”. Za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.: należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 18d ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o CIT), w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W związku z ponoszeniem ww. kosztów podatnik uzyskuje korzyść podatkową na dwóch etapach:

Etap 1: zaliczenie wydatku w pełnej wysokości do kosztów podatkowych;

Etap 2: dodatkowo odliczenie tego kosztu od podstawy opodatkowania.

Istota ulgi sprowadza się więc do tego, że podatnik rozlicza koszty na zasadzie ogólnej (właściwej dla nich) a następnie, po zakończeniu roku nalicza i konsumuje premię innowacyjną „dodatkowo” odliczając ją od dochodu.

Prawodawca nie wprowadził również wymogu całkowitego ukończenia prac, czy ich komercjalizacji. Wprost przeciwnie, definiując koszty kwalifikowane wskazuje się jedynie na moment ich poniesienia. To oznacza, że brak jest uzasadnienia do wiązania prawa do realizacji ulgi z ukończeniem prowadzonych prac. Ważne, by służyły one działalności badawczo-rozwojowej przedsiębiorstwa.

Skorzystanie z premii podatkowej jest związane z koniecznością wykazania w zeznaniu kosztów kwalifikowanych, podlegających odliczeniu. Z kolei korzystanie z możliwości zastosowania odliczenia kosztów kwalifikowanych wiąże się z wyodrębnieniem w ewidencji księgowej przedsiębiorcy wszystkich kosztów badawczo-rozwojowych.

Jednocześnie, w przepisach nie wskazano jak ma wyglądać owo wyodrębnienie, czy wystarczą odrębne konta czy powinna to być odrębna ewidencja. Ustawodawca wymaga jedynie, aby zostały wyodrębnione koszty działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że wystarczy, by podatnik zastosował odpowiednie księgowania. Jak wskazano w stanie faktycznym Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy. Każdy pracownik ma zdefiniowany domyślny MPK w programie płacowo-kadrowym i na tych MPKach jest księgowana suma płac. Każdy z pracowników projektowych może pracować na różnych projektach z różnym natężeniem. Początkowo pełny koszt wynagrodzeń jest księgowany na MPKach przypisanych na stałe do pracowników z uwagi na konieczność wypłaty wynagrodzeń w terminie określonym w umowach z pracownikami. Następnie, po sporządzeniu i weryfikacji raportów z czasu pracy poszczególnych pracowników zaangażowanych w realizację projektów, koszty wynagrodzeń są odpowiednio przeksięgowywane dokumentem PK na MPKi poszczególnych projektów.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że aby Spółka mogła skorzystać z ww. ulgi, w Spółce winna (dla celów dowodowych) być prowadzona ewidencja dla pracowników, których zadania wiążą się z realizacją działalności badawczo-rozwojowej. W przypadku, gdy dane koszty będą ponoszone zarówno w zakresie prac badawczo-rozwojowych, jak i działalności operacyjnej przedsiębiorstwa, wystarczy by dysponować dokumentacją, umożliwiającą precyzyjną alokację części tych kosztów do prac badawczo-rozwojowych.

Istotnym warunkiem, dotyczącym możliwości uznania danych wydatków za podstawę do kalkulacji ulgi jest jedynie warunek, aby stanowiły one koszty uzyskania przychodów. Ma to daleko idące konsekwencje, ponieważ wyłącza z katalogu kosztów mogących podlegać dodatkowemu odliczeniu pewną gamę wydatków stanowiących wydatki na badania i rozwój, a niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Przykładami takich kosztów są np. wynagrodzenia, które nie zostały wypłacone w terminie, zgodnym z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, w związku z tym, że przepisy nie wymagają ponoszenia przez przedsiębiorcę dodatkowych kosztów np. tworzenia nowego miejsca pracy (można do tej działalności zaangażować dotychczas zatrudnionych pracowników) oraz tworzenia nowej wewnętrznej komórki/działu - wyznaczonego jedynie do tego celu - zdaniem Wnioskodawcy do kosztów prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawca może zaliczyć wydatki na zatrudnienie wszystkich pracowników zaangażowanych w realizację projektów, których czas pracy będzie udokumentowany w szczegółowej ewidencji czasu pracy. Przy czym, dla Spółki ww. wydatki będą mogły stanowić koszty podatkowe.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, w kosztach działalności badawczo-rozwojowej może ująć nakłady na zakupy i amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), które w pełni lub częściowo będą wykorzystywane w ramach projektów badawczo-rozwojowych, jak i koszty zakupu danych do projektów.

Zgodnie z art. 18d ust. 1-9 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej: „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2-3 doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są m.in.:

- Nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

- Odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej, wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.

W oparciu o art. 18d ust. 3 za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Ustawodawca wyłączył z tej kategorii kosztów kwalifikowanych odpisy amortyzacyjne od będących środkami trwałymi: samochodów osobowych, budowli, budynków, lokali będących odrębną własnością.

Do tych kosztów kwalifikowanych nie stosuje się przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT. Regulacje te stanowią, że nie uważa się za koszty podatkowe odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Innymi słowy, skorzystanie z ulgi nie przeszkadza w uznawaniu amortyzacji podatkowej.

W tym kontekście, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizując prace badawczo-rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do stworzenia nowych zastosowań, w postaci usług, produktów lub rozwiązań informatycznych, skorzysta z omawianego odliczenia w zakresie tych wszystkich wydatków, które nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Ad. 4

Z uwagi na fakt, że komandytariusze/komplementariusze utracili możliwość odliczenia kosztów kwalifikowanych, powstaje także pytanie o możliwość kontynuacji odliczeń przez Wnioskodawcę. W opinii Wnioskodawcy, odliczenia od podstawy opodatkowania będą mogły być dokonywane przez Spółkę, gdyż zastosowanie znajdzie tu art. 12 ust. 6 Ustawy nowelizującej. Zgodnie z tym przepisem spółka komandytowa, po uzyskaniu przez taki podmiot statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Takim zdarzeniem jest niewątpliwie powstanie kosztów kwalifikowanych, które mają wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego.

Także Podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Jan Sarnowski w interpelacji z 28 czerwca 2021 r. nr 24423 wskazał, że jeśli w następstwie zdarzeń jakie zaistniały w transparentnej podatkowo spółce jawnej lub komandytowej odliczenia nie były dokonywane przez wspólników, wówczas odliczenia od podstawy opodatkowania będą mogły być dokonywane już przez spółkę, gdyż zastosowanie znajdzie art. 12 ust. 6 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na uzasadnienie do projektu Ustawy nowelizującej. W uzasadnieniu do art. 12 ust. 6 stwierdzono, że przepis ten wprowadza się mając na względzie poszanowanie praw nabytych. Zasada ochrony praw nabytych nakazuje chronić prawa słusznie nabyte przed natychmiastowym działaniem nowego prawa niekorzystnym dla podatnika poprzez umożliwienie zainteresowanym dostosowanie się do zaistniałej sytuacji i odpowiednie rozporządzenie swoimi prawami. Te same cele realizuje wyodrębniana niekiedy zasada ochrony interesów w toku.

Kolejna zasada, która w przedmiotowym stanie faktycznym musi mieć zastosowanie to zasada zaufania obywatela/podatnika do państwa i stanowionego przez to państwo prawa. Poszanowanie zasady zaufania oznacza w szczególności obowiązek kształtowania prawa w sposób nie ograniczający praw obywateli w ramach jasnego, spójnego, stabilnego i zrozumiałego dla obywateli systemu prawa. Prawo powinno być stanowione i stosowane tak, by nie stawało się ono „swoistą pułapką dla obywatela i aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu, iż nie naraża się na prawne skutki, których nie mógł przewidzieć w momencie podejmowania decyzji i działań oraz w przekonaniu, iż jego działania podejmowane pod rządami obowiązującego prawa i wszelkie związane z nimi następstwa będą także i później uznane przez porządek prawny”. W prawie podatkowym, ze względu na wysoki stopień jego ingerencji w sferę wolności i własności obywatela, zasada ta nabiera szczególnego znaczenia.

Z kolei, zasada pewności prawa, stanowiąca element zasady zaufania do państwa i prawa, postuluje przede wszystkim przewidywalność i obliczalność rozstrzygnięć organów władzy publicznej.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe argumenty, musi on mieć prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, które nie mogły zostać odliczone przez wspólników. W przeciwnym razie wszystkie powyższe zasady stanowienia i stosowania prawa zostałyby złamane, a z pewnością nie taki był cel ustawodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”, „uCIT”):

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 updop:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

badania naukowe są działalnością obejmującą:

a. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;

b. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop:

ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce:

prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 2 updop:

za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową

W myśl art. 18d ust. 3 updop:

za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 updop, obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.:

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 updop, obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m (…).

Zgodnie z art. 18d. ust. 5 updop:

koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ponadto, stosownie do treści art. 18d ust. 6 updop:

podatnikowi, który w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia.

Stosownie do art. 18d ust. 7 updop, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.:

kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Z art. 18d ust. 7 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. wynika natomiast, że kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Ponadto, zgodnie z art. 18d ust. 8 updop, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Według brzmienia art. 18d ust. 8 updop obowiązującego od 1 stycznia 2022 r.:

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1.

Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 9 ust. 1b updop, zgodnie z którym:

podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

1. podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

2. koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu uCIT,

3. koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 uCIT,

4. ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu uCIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,

5. jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu,

6. w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b uCIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w uCIT,

9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Ad. 1

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu wskazać należy, że aby Państwa działalność spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26 updop).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że prace zmierzające do stworzenia nowych produktów oraz rozwiązań informatycznych, prowadzone przez Spółkę, mieszczą się w pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się do kwestii będących przedmiotem pytania nr 2 stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 updof:

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (`(...)`) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (`(...)`).

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas choroby/innej usprawiedliwionej absencji czy też urlopu wypoczynkowego oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy. W takiej sytuacji zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, które nie są związane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, Wnioskodawca może zaliczyć wydatki z tytułu zatrudnienia pracowników zaangażowanych w realizację projektów badawczo-rozwojowych, do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę treść ww. przepisów, a także opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz jego uzupełnienie należy wskazać, że wydatki z tytułu zatrudnienia przy projektach wyznaczonych pracowników, mogą stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (okresie rozliczeniowym).

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4, jest kwestia ustalenia, czy w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może ująć nakłady na zakupy, amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), koszty zakupu danych niezbędnych do realizacji projektu.

Art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, stanowi, że warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Co do zasady odpisy amortyzacyjne dokonane od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, mogą być objęte omawianą ulgą badawczo-rozwojową przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 18d ustawy o CIT.

Zatem, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 3 uCIT, w ramach limitów, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztów kwalifikowanych.

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 18d ust. 3 ustawy o CIT sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Natomiast, w sytuacji, gdy ww. składniki będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych w postaci sprzętu komputerowego oraz wartości niematerialnych i prawnych w postaci oprogramowania i mogą stanowić dla Państwa koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 oraz ust. 3 uCIT, w części w jakiej są wykorzystywane do Działalności B+R.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może ująć nakłady na zakupy, amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), koszty zakupu danych niezbędnych do realizacji projektu, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6, jest kwestia ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód.

1 stycznia 2021 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa nowelizująca”).

Treścią wyżej wymienionej ustawy nowelizującej wprowadzone zostały do ustawy o podatku

dochodowym od osób prawnych, nowe regulacje, które nadają spółce komandytowej mającej siedzibę lub zarząd na terytorium Polski status podatnika podatku CIT.

Wskazać należy, że na podstawie dotychczasowej regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, taka spółka traktowana była jako podmiot podatkowo transparentny, to jest podmiot, którego uzyskiwane przychody oraz ponoszone koszty podlegały uznaniu za przychody i koszty jego wspólników.

Zgodne z art. 13 ust. 4 ustawy nowelizującej,

podatnicy będący wspólnikami spółki komandytowej lub spółki jawnej, którzy przed dniem, w którym spółka taka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, dokonywali na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1 lub art. 2 odliczeń od podstawy opodatkowania, zachowują prawo do tych odliczeń na zasadach przewidzianych w tych przepisach, w brzmieniu obowiązującym w dniu poprzedzającym dzień, w którym spółka komandytowa lub spółka jawna stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zatem, z powyższego wynika, że podatnik tego podatku zachowuje prawo do odliczeń na zasadach przewidzianych w ustawach PIT i CIT, w brzmieniu obowiązującym w dniu poprzedzającym dzień, w którym spółka komandytowa stała się podatnikiem CIT.

W takim przypadku, wspólnicy, którzy korzystają z prawa do ulgi B+R nabytej w okresie, gdy spółka nie była podatnikiem CIT, którzy przed dniem, w którym spółka taka stała się podatnikiem CIT korzystali z odliczeń, zachowują prawo do pomniejszania podstawy opodatkowania na zasadach przewidzianych w tych przepisach.

Treść powyższego przepisu adresowana jest zatem do tych wspólników spółki komandytowej, którzy „dokonywali na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odliczeń od swojej podstawy opodatkowania”, w następstwie zdarzeń jakie zaistniały w transparentnej podatkowo spółce, dających prawo do dokonywania takich odliczeń. Przepis ten nie obejmuje tych przypadków, w których – w następstwie zdarzeń jakie zaistniały w transparentnej podatkowo spółce komandytowej - odliczenia takie przez wspólników nie były dokonywane. W takim przypadku ewentualne odliczenia od podstawy opodatkowania będą mogły być dokonywane już przez spółkę, a nie przez jej wspólników, gdyż zastosowanie znajdować może treść art. 12 ust. 6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z tym przepisem

Spółka, o której mowa w ust. 1, kontynuuje dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę wartości podatkowej składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji, stawek oraz okresu amortyzacji, a także wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz, stosując przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 5, zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Wspólnicy spółki komandytowej zachowują zatem prawo do dokonywania odliczeń na zasadach przewidzianych w odpowiednich przepisach ustawy PIT i CIT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem, w którym spółka komandytowa stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zaznaczyć jednak należy, że jeżeli prawo do ulgi nabyte z tytułu udziału w spółce komandytowej dotyczy odliczeń od dochodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej (np. ulga z art. 26e updof – ulga B+R), a podatnik nie uzyska w późniejszym okresie przychodów z tego źródła – nie będzie miał faktycznej możliwości skorzystania z tego prawa. Taka sama zasada dotyczy wspólników będących osobami prawnymi.

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy, stwierdzić należy, że Spółka nie ma prawa do odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i zostały w części odliczone ze względu na zbyt niski dochód przez wspólników Spółki.

Natomiast, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że ma on prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały w ogóle odliczone przez wspólników ze względu na zbyt niski dochód.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód, w części dotyczącej:

- odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i zostały w części odliczone ze względu na zbyt niski dochód przez wspólników Spółki należy uznać za nieprawidłowe,

- odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód przez wspólników, należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

- prace zmierzające do stworzenia nowych produktów oraz rozwiązań informatycznych, prowadzone przez Spółkę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o CIT, należy uznać za prawidłowe,

- w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może uwzględnić wydatki z tytułu zatrudnienia przy ww. projektach wyznaczonych pracowników, należy uznać za prawidłowe,

- w kosztach działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca może ująć nakłady na zakupy, amortyzację sprzętu oraz oprogramowania (zarówno nabywanego na własność, jak i udostępnianego w formie licencji), koszty zakupu danych niezbędnych do realizacji projektu, należy uznać za prawidłowe,

- Wnioskodawca ma prawo do odliczenia kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód, w części dotyczącej:

- odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i zostały w części odliczone ze względu na zbyt niski dochód przez wspólników Spółki należy uznać za nieprawidłowe,

- odliczenia kosztów kwalifikowanych, które powstały przed 1 maja 2021 r. i w latach poprzednich i nie zostały odliczone ze względu na zbyt niski dochód przez wspólników, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 3, 5, 7 i 8, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).