0111-KDIB1-2.4010.90.2018.10.AW

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 27 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 13 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 604/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 października 2021 r. sygn. akt II FSK 365/19;

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 marca 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy stosowania art. 24b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka komandytowo-akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) posiada siedzibę działalności na terenie kraju. Spółka działa w branży IT oraz realizuje prace badawcze w ramach działu badawczo-rozwojowego.

Wnioskodawca zrealizował etapami na posiadanej działce niżej opisaną inwestycję o nazwie „budowa budynku biurowego wraz z basenem i halą magazynową z przyłączami”. Ostatecznie basen nie został wybudowany, a budynek ten został przeznaczony na serwerownię.

Inwestycja realizowana była etapami.

Etap 1 obejmował halę magazynową ww. inwestycji. Powierzchnia zabudowy wyniosła xxx m2, powierzchnia całkowita xxx m2. Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z xxx r.

Etap II obejmował parter budynku biurowego. Powierzchnia zabudowy wyniosła xxx m2, powierzchnia całkowita xxx m2. Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z xxx r.

Etap III obejmował budynek serwerowni. Powierzchnia zabudowy wyniosła xxx m2, powierzchnia całkowita xxx m2. Pierwotnie w budynku tym miał być wybudowany basen, jednak w trakcie realizacji inwestycji dokonano zmiany. Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z xxx r.

Etap IV obejmował pierwsze i drugie piętro budynku biurowego oraz pomieszczenia garażu na parterze. Powierzchnia zabudowy wyniosła xxx m2, powierzchnia całkowita xxx m2. Oddanie do użytkowania tej części nastąpiło na mocy decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z xxx r.

Finalnie, w ramach zrealizowanej inwestycji Spółka stała się właścicielem następujących obiektów:

- budynek serwerowni 1 o pow. całkowitej xxx m2

- budynek serwerowni 2 o pow. całkowitej xxx m2

- budynek biurowy o pow. całkowitej xxx m2.

Wszystkie budynki są ze sobą połączone i łączna ich powierzchnia całkowita wynosi xxx m2.

Zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do klasyfikacji środków trwałych, w przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie. Z uwagi na powyższe, (powierzchnia biurowa stanowi 54% powierzchni całkowitej środka trwałego) zakończoną inwestycję wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako budynek biurowy. Wartość początkowa środka trwałego wynosi xxx zł.

Część biurowa ww. środka trwałego o powierzchni całkowitej xxx m2 (powierzchni użytkowej xxx m2) jest częściowo wynajmowana przy czym najemcami są głównie spółki powiązane. Są to następujące podmioty:

- podmiot powiązany - A Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - B Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - C Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - D Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - E Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - F Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - G Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - H S.A. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - I Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - J Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - K Sp. z o.o. s.k.a. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot powiązany - L Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot trzeci - M Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot trzeci - N Sp. z o.o. - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2

- podmiot trzeci - Kancelaria Radcy Prawnego X - wynajmowana pow. użytkowa xxx m2.

Łącznie wynajmowane jest xxx m2 powierzchni użytkowej, z czego xxx m2 podmiotom trzecim i xxx m2 podmiotom powiązanym. Pozostała powierzchnia użytkowa przeznaczona jest na działalność Spółki.

W związku z nowelizacją ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) powstała wątpliwość w zakresie obowiązku podatkowego określonego w art. 24b ustawy o CIT.

Pytanie

Czy Spółka zobowiązana jest do naliczenia i odprowadzenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i wpłacenia podatku dochodowego od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł.

Zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy od przychodów z tytułu własności środka trwałego położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego wartość początkowa przekracza 10.000.000 zł, w postaci:

1. budynku handlowo-usługowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako:

a) centrum handlowe,

b) dom towarowy,

c) samodzielny sklep i butik,

d) pozostały handlowo-usługowy,

2. budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji jako budynek biurowy

- wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.

Zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy o CIT, przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

1. środków trwałych, o których mowa w ust. 1, od których zaprzestano dokonywania odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16c pkt 5;

2. środków trwałych, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywanych wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że budynek posiadany przez Spółkę nie stanowi żadnego budynku wymienionego w art. 24b ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Odnosząc się natomiast do środków trwałych wymienionych przez ustawodawcę w art. 24b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, wskazać należy, że aby zostały objęte tym podatkiem, warunkiem niezbędnym jest aby spełnione zostały łącznie dwa warunki:

- musimy mieć do czynienia ze środkiem trwałym w postaci budynku biurowego;

- budynek ten musi być sklasyfikowany jako budynek biurowy.

Gdyby wolą racjonalnego ustawodawcy było objęcie tym podatkiem każdego środka trwałego sklasyfikowanego jako budynek biurowy, to dałby temu wyraz w ustawie. Tymczasem, oprócz samej klasyfikacji środków trwałych jako biurowy, ustawodawca uzależnia opodatkowanie od tego, aby sam budynek był budynkiem biurowym.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że o ile mamy do czynienia ze środkiem trwałym sklasyfikowanym jako budynek biurowy, to nie mamy do czynienia z budynkiem biurowym tylko z budynkiem biurowym wraz z halami magazynowymi (dwoma serwerowniami). Całkowita powierzchnia biurowa wynosi 54%, natomiast pozostała powierzchnia niebiurowa 46%. Sklasyfikowanie przedmiotowego środka trwałego jako budynek biurowy zostało wymuszone objaśnieniami szczegółowymi do klasyfikacji środków trwałych, zgodnie z którymi w przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu (tak jak to ma miejsce w przedmiotowym przypadku) o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie. Pomimo, iż mamy do czynienia z budynkiem biurowo-magazynowym, to Klasyfikacja Środków Trwałych wymusza sklasyfikowanie tego środka trwałego jako budynek biurowy.

Nie zostały tym samym spełnione łącznie dwa warunki konieczne, aby można było dany środek trwały objąć opodatkowaniem o którym mowa w art. 24b ustawy o CIT.

Jednocześnie, z ostrożności, Spółka wskazuje, że nawet w sytuacji kiedy byłaby posiadaczem budynku biurowego sklasyfikowanego w Klasyfikacji Środków Trwałych jako biurowy, to zgodnie z art. 24b ust. 2 ustawy o CIT, podatkiem tym nie są objęte środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, wykorzystywane wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika.

Przy czym ustawodawca nie wyjaśnił jak należy rozumieć zwrot „wykorzystywane wyłącznie lub w głównym stopniu na własne potrzeby podatnika”. W ocenie Spółki, zwrot „w głównym stopniu na własne potrzeby” należy rozumieć, że celem posiadania budynku jest wykorzystywanie go na cele prowadzonej działalności z dopuszczeniem wynajmu części powierzchni, przy założeniu, że struktura powierzchni wykorzystywanej na własne potrzeby oraz powierzchni wynajmowanej nie będzie wskazywała, że celem posiadania budynku jest jego najem lub że najem jest głównym źródłem przychodów Spółki.

W przedmiotowym przypadku wynajmowane jest 37,8 % powierzchni, z czego niespełna 2% powierzchni jest wynajmowana podmiotom trzecim innym niż powiązane. Zasadnym zatem jest stwierdzenie, że powierzchnie biurowe wykorzystywane są w głównym stopniu na potrzeby własne.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 4 czerwca 2018 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0111-KDIB1-2.4010.90.2018.1.MM, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 11 czerwca 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 4 lipca 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy. Skarga wpłynęła do mnie 11 lipca 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 13 listopada 2018 r. sygn. akt I SA/Bd 604/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 19 października 2021 r. sygn. akt II FSK 365/19 oddalił moją skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny 19 października 2021 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.