Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 12 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

− do Wnioskodawcy jako podmiotu zagranicznego mają zastosowanie przepisy o następstwie podatkowym wynikające z art. 93 Ordynacji podatkowej,

− Wnioskodawca będzie miał prawo do składania korekt w podatku dochodowym od osób prawnych za okresy przeszłe,

− Wnioskodawca będzie miał prawo stosować uproszczoną formę płatności zaliczek na podatek CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), 

− Wnioskodawca będzie objęty ochroną prawną interpretacji podatkowych wydanych dla D GmbH.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 19 lipca 2022 r. (wpływ 19 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką, odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Wnioskodawca obecnie nie podlega obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności holdingowej i zarządczej. Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej (…) (dalej: „Grupa Kapitałowa”).

Reorganizacja w Grupie Kapitałowej (dalej: „Reorganizacja”)

(I)

W ramach Reorganizacji w dniu 17 grudnia 2021 r. nastąpiło przeniesienie udziałów Wnioskodawcy do spółki B GmbH z siedzibą w Niemczech. W ramach tego przeniesienia udziałów Wnioskodawca stał się spółką córką B GmbH z siedzibą w Niemczech (jedyny udziałowiec). Do przeniesienia udziałów doszło na terytorium Niemiec, na mocy prawa niemieckiego. Wraz z przejęciem udziałów Wnioskodawcy, spółka B GmbH z siedzibą w Niemczech zmieniła nazwę na C GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej: „C GmbH”).

(II)

W następnym etapie Reorganizacji udziały innej spółki z Grupy - D GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej: „D GmbH”) zostaną przeniesione do C GmbH. W ramach tego przeniesienia udziałów D GmbH będzie spółką „córką” C GmbH, która będzie jej jedynym udziałowcem. Planowane przeniesienie udziałów zostanie przeprowadzone na terytorium Niemiec, na mocy prawa niemieckiego.

D GmbH jest spółką, odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, posiadającą siedzibę na terytorium Republiki Federalnej Niemiec, która posiada w Polsce zakład podatkowy i jest podatnikiem podatku CIT w Polsce. D GmbH prowadzi działalność holdingową i zarządczą oraz jest udziałowcem spółek położonych na terytorium Niemiec i Polski.

D GmbH jest udziałowcem E sp. z o.o. sp. j. z siedzibą w (…) w Polsce (dalej: „E sp. z o.o. sp. j.”) i F sp. z o.o. z siedzibą w (…) w Polsce (dalej: „F sp. z o.o.”). D GmbH stosuje uproszczoną formę płatności zaliczek na podatek od dochodów osób prawnych.

D GmbH występowała na terytorium Polski z wnioskami do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji podatkowych i otrzymała na swoją rzecz kilka interpretacji podatkowych.

D GmbH jest także podmiotem toczącego się postępowania o wydanie decyzji w zakresie jednostronnego porozumienia cenowego (dalej: „Decyzja APA”). D GmbH nie wyklucza, iż w ramach toczącego się postępowania i jego pozytywnego rozstrzygnięcia, D GmbH otrzyma prawo do odzyskania nadpłaconego podatku CIT. 

(Ill)

Ostatnim krokiem Reorganizacji będzie połączenie spółek „sióstr”- D GmbH i Wnioskodawcy. Planowane połączenie Wnioskodawcy przez przejęcie D GmbH będzie miało miejsce na terytorium Niemiec, na mocy prawa niemieckiego. Planowane połączenie dokonywane jest z przyczyn ekonomicznych, w celu uproszczenia struktury w Grupie Kapitałowej i dokonania scalenia spółek ze zbliżonymi centrami kompetencyjnymi. Połączenie ma przynieść pożądany rezultat w postaci większej efektywności podejmowanych procesów w ramach zarządzania podmiotami z Grupy Kapitałowej.

W ramach planowanego połączenia majątek D GmbH ma zostać przejęty przez Wnioskodawcę.

W szczególności, Wnioskodawca zostanie udziałowcem spółek położonych na terytorium Niemiec i Polski. Do czasu przeprowadzenia planowanej Reorganizacji udziałowcem tychże spółek jest D GmbH (są to m.in. E sp. z o.o. sp. j. i F sp. z o.o.).

W świetle przedstawionego opisu stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), Spółka powzięła wątpliwość, czy w ramach planowego połączenia i przeniesienia na nią majątku D GmbH, Wnioskodawca zostanie następcą prawnym i podatkowym spółki D GmbH w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca będzie następcą prawnym i podatkowym D GmbH w myśl prawa niemieckiego. Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka podjęła wątpliwość czy podobne następstwo prawne i podatkowe w myśl prawa polskiego będzie miało do niej zastosowanie jako do spółki zagranicznej.

W związku z zamiarem kontynuowania działalności prowadzonej przez poprzednika w zakresie działalności zarządczej i holdingowej spółek położonych na terytorium Polski, Wnioskodawca ma wątpliwości czy będzie następcą prawnym w zakresie możliwości składania korekt za przeszłe okresy w podatku CIT dotyczących poprzednika tj. D GmbH oraz możliwości kontynuowania stosowania uproszczonych form płatności zaliczek na CIT.

Ponadto, Spółka ma także wątpliwości czy zostanie następcą prawnym i podatkowym w zakresie ochrony prawnej wynikającej z interpretacji podatkowych, o które występował i które otrzymał poprzednik - D GmbH.

Dodatkowo, Spółka ma wątpliwości czy zostanie następcą prawnym i podatkowym D GmbH i czy będzie mogła być podmiotem toczącego się postępowania w zakresie wydania Decyzji APA. W konsekwencji, Spółka ma również wątpliwości czy będzie miała prawo do odzyskania nadpłaconego przez poprzednika (D GmbH) podatku CIT w przypadku uzyskania Decyzji APA.

Pytania:

1. Czy do Wnioskodawcy jako podmiotu zagranicznego mają zastosowanie przepisy o następstwie podatkowym z art. 93 Ordynacji podatkowej?

2. Czy Spółka będzie następcą D GmbH i tym samym będzie miała prawo do składania korekt w podatku dochodowym od osób prawnych za okresy przeszłe?

3. Czy Spółka będzie następcą D GmbH i tym samym będzie miała prawo stosować uproszczoną formę płatności zaliczek na podatek CIT? 

4. Czy Spółka będzie następcą D GmbH i tym samym będzie objęta ochroną prawną interpretacji podatkowych wydanych dla D GmbH?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego (winno być: zdarzenia przyszłego), do Wnioskodawcy znajdą zastosowanie przepisy o następstwie podatkowym z art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,

2. osobowych spółek handlowych,

3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Natomiast zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);

2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Odnosząc się do zakresu przedmiotowego art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji Podatkowej należy podkreślić, że wskazany przepis posługuje się pojęciem „wszelkich przewidzianych w przepisach prawa podatkowego praw i obowiązków”. Pojęcie „przepisy prawa podatkowego”, zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Powyższe przepisy formułują tzw. sukcesję generalną na gruncie prawa podatkowego, tj. skutek w postaci wstąpienia przez dany podmiot w ogół praw i obowiązków innego podmiotu przewidzianych w przepisach prawa podatkowego.

Zatem, w myśl zasady sukcesji podatkowej generalnej, w przypadku połączenia przez przejęcie podmiot przejmujący wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki podatkowe przejmowanej osoby prawnej. W związku z czym w przypadku przejęcia osoby prawnej następuje sukcesja jej praw i obowiązków na gruncie podatkowym.

Jak wynika z art. 93 § 1 oraz art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej osoba prawna łącząca się przez przejęcie wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączonych się osób lub spółek.

W konsekwencji, przedmiotem sukcesji są wszelkie skonkretyzowane prawa i obowiązki podatkowe istniejące na dzień przejęcia, które pozostają w związku z przejętymi przez osobę prawną składnikami majątku.

Należy zauważyć, że powołane przepisy wskazują na „osobę prawną łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej” oraz „osobę prawną łączącej się przez przejęcie osobowej spółki handlowej”. Natomiast sformułowania te nie określają specyficznych cech (w szczególności miejsca siedziby lub zarządu), które powinny posiadać osoby prawne, aby w stosunku do nich znajdowała zastosowanie zasada sukcesji uniwersalnej.

Stanowisko to zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.29.2020.1.AM oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.258.2019.1.AM.

W związku z powyższym, należy uznać, że zakres art. 93 § 1 oraz § 2 Ordynacji podatkowej nie obejmuje wyłącznie osób prawnych mających siedzibę lub miejsce zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Przepis ten znajduje zastosowanie również w sytuacji osób prawnych łączących się przez przejęcie przez podmioty nieposiadające siedziby ani miejsca zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w sytuacji gdy spółce przejmowanej (tj. D GmbH) przysługiwały określone prawa lub obowiązki na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego.

Stanowisko, zgodnie z którym przepisy Ordynacji podatkowej znajdują zastosowanie do podmiotów nieposiadających w Polsce siedziby lub zarządu potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 marca 2013 r., sygn. II FSK 1675/11 w którym wskazano, że „przepisy ordynacji podatkowej w tym art. 93 § 2 pkt 1 i § 1 mają zastosowanie do wszystkich podatników, a więc także tych, na których ciąży tak nieograniczony (art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p.), jak i ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p.). Nie zawierają bowiem przepisy tej ustawy w tym względzie żadnych ograniczeń podmiotowych”.

Ponadto, przepis art. 93e Ordynacji podatkowej stanowi, że przepisy art. 93-93d Ordynacji podatkowej stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy odrębnych aktów prawnych nie przewidują wyłączenia sukcesji generalnej w przypadku połączenia osoby prawnej z siedzibą w Niemczech przez przejęcie spółki z siedzibą w Niemczech, będącej jednocześnie udziałowcem spółek osobowych i kapitałowych w Polsce (tj. w niniejszym przypadku: E Sp. z o.o. Sp. j. i F Sp. z o.o.).

Wyłączenia takiego nie przewidują również przepisy prawa Unii Europejskiej, w tym w szczególności Dyrektywa Rady 2009/133/WE z dnia 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (tekst jedn.: Dz.U.UE.L z 2009 r. nr 310/34 z późn. zm.).

Ponadto wskazać należy, iż wykładnia powyższych regulacji Ordynacji podatkowej powinna być dokonywana również z uwzględnieniem porządku prawnego Unii Europejskiej i obowiązujących zasad prawa wspólnotowego. Należy zauważyć, iż zgodnie z tymi zasadami niedopuszczalne jest odmienne traktowanie transakcji wewnątrzwspólnotowych w stosunku do transakcji krajowych, jeżeli takie odmienne traktowanie prowadziłoby do korzystniejszych warunków funkcjonowania dla transakcji krajowych.

Jednocześnie, państwa członkowskie zobowiązane są do tzw. prowspólnotowej wykładni przepisów prawa krajowego, zgodnie z którą, jeżeli nawet pewne zasady i regulacje nie są w tym przepisach wprost wyrażone, należy interpretować je zgodnie z zasadami prawa wspólnotowego, w tym zgodnie z zakazem dyskryminacji podmiotów z innych krajów członkowskich lub transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, już z powyższych ogólnych zasad prawa wspólnotowego wynika, że wyrażona w polskich przepisach zasada sukcesji generalnej powinna mieć zastosowanie również w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym). W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do uprzywilejowania połączeń, w których udział biorą wyłącznie spółki polskie.

Jak już wyżej wskazano, takiego wyłączenia nie zawierają również przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska. W szczególności, umowa między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 ze zm.) nie zawiera postanowień, które mogłyby mieć wpływ na sukcesję podatkową wynikającą z opisanego w zdarzeniu przyszłym połączenia przez przejęcie.

Końcowo należy wskazać, iż w sytuacji gdyby ustawodawca chciał w art. 93 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej wprowadzić ograniczenie regulacji co do kraju pochodzenia osób prawnych przejmujących inne podmioty to niewątpliwie takie ograniczenie poprzez wskazanie siedziby lub zarządu by wprowadził.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku oraz wskazane przepisy prawa stwierdzić należy, że zgodnie z art. 93 § 1 oraz § 2 Ordynacji podatkowej po przeprowadzeniu połączenia przez przejęcie Wnioskodawca wstąpi we wszelkie przewidziane w polskich przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej osoby prawnej zgodnie z zasadą sukcesji generalnej. Zatem w przedmiotowej sytuacji będzie miało miejsce tzw. następstwo prawne pod tytułem ogólnym w prawie podatkowym, tj. Wnioskodawca wstąpi we wszystkie prawa D GmbH również na gruncie Ordynacji podatkowej.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jako podmiot zagraniczny będzie następcą prawnym na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej spółki przejmowanej i wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej spółki. Innymi słowy, Wnioskodawca, wejdzie we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanego zagranicznego wspólnika spółek polskich. 

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe:

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 lutego 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.463.2020.4. AC,

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 listopada 2015 r., sygn. IPPP2/4512-825/15-3/DG,

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 września 2014 r., sygn. IPPP3/443-611/14-2/SM,

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r., sygn. IPPB5/423-822/12-7/AS,

- w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IPPB5/423-510/10-3/AS.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, wówczas Wnioskodawca jako następca D GmbH będzie uprawniony do składania korekt w podatku dochodowym od osób prawnych za okresy przeszłe dotyczące poprzednika.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej lub osobowej spółki handlowej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Wskazać należy, że następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, gdy następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące poprzednikowi prawnemu. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to na mocy jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a wraz z tym praw i obowiązków swego poprzednika.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1 z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Natomiast kwestie składania korekt deklaracji podatkowych podlegają regulacjom Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Wskazany przepis statuuje ogólną zasadę, zgodnie z którą podatnikowi przysługuje prawo do skorygowania uprzednio złożonych przez siebie deklaracji. Należy zauważyć, iż takie uprawnienie przysługuje każdemu podatnikowi. Poprzez złożenie korekt deklaracji, podatnik może poprawić popełniony błąd przy składaniu deklaracji pierwotnej. W szczególności, korekta deklaracji może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku.

Zgodnie z art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, skorygowanie deklaracji polega na ponownym, poprawnym już wypełnieniu i złożeniu deklaracji korygującej. Natomiast korekta deklaracji zastępuje poprzednio złożoną deklarację, czyli za prawidłowe uważane są te dane, które zostały wykazane w skorygowanej deklaracji.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, prawo do złożenia korekty deklaracji przysługuje podatnikowi, który złożył pierwotną deklarację. Dopóki więc istnieje ten podatnik, oraz deklaracja podlegająca skorygowaniu nie dotyczy okresu przedawnionego, może on skorzystać z przysługującego mu prawa do złożenia deklaracji korygującej.

Natomiast ustanie bytu prawnego podatnika, który złożył pierwotną deklarację podatkową nie będzie skutkować brakiem możliwości złożenia korekty pierwotnej deklaracji w sytuacji, gdy istniał będzie następca prawny tego podatnika.

W przedmiotowej sytuacji następcą prawnym będzie Wnioskodawca na podstawie art. 93 § 1 oraz § 2 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej lub osobowej spółki handlowej, będzie wstępować we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W konsekwencji, Wnioskodawca w wyniku przejęcia D GmbH będzie jego następcą prawnym oraz wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej osoby prawnej, w tym prawa do złożenia korekty deklaracji za okresy przeszłe.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przytoczonych przepisów, w odniesieniu do ewentualnych korekt deklaracji za okresy przeszłe, Wnioskodawca, jako następca prawny będzie uprawniony do składania korekt w podatku dochodowym od osób prawnych jako następca prawny D GmbH.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe wówczas, Wnioskodawca będzie miał prawo stosować uproszczoną formę płatności zaliczek na podatek na CIT tak jak poprzednik.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej lub osobowej spółki handlowej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Natomiast, zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy CIT podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a oraz art. 21 i 22, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 25 ust. 1a ustawy CIT podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy CIT. 

Jednocześnie, uprawnienie do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie wynika z art. 25 ust. 6 ustawy CIT, zgodnie z którym podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Stosownie natomiast do art. 25 ust. 7 ustawy CIT podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani między innymi:

- stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym (art. 25 ust. 7 pkt 2 Ustawy CIT);

- wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;

- dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.

Natomiast, o wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad określonych w ust. 6 i 6a, podatnicy informują w zeznaniu o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie (art. 25 ust. 7a ustawy CIT).

Jednocześnie zgodnie z art. 25 ust. 8 ustawy CIT, przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym.

W rezultacie, podatnicy rozpoczynający działalność gospodarczą nie są uprawnieni do skorzystania z uproszczonej formy płatności zaliczek.

Reasumując, przepisy ustawy CIT przewidują dwie możliwości kalkulacji zaliczek CIT, tj. na zasadach ogólnych (tzw. rzeczywiste zaliczki) oraz w formie uproszczonej.

Odnosząc się do możliwości korzystania przez Wnioskodawcę po połączeniu z uprawnienia do wpłacania zaliczek w uproszczonej formie należy przede wszystkim wskazać, że przepisy ustawy CIT nie przewidują szczególnego uregulowania, które wyłączałoby sukcesję uniwersalną w powyższym zakresie. Ponadto, przepis art. 25 ust. 6 ustawy CIT odnosi się do „podatnika”. Jednocześnie, zwrócić uwagę należy, iż pojęcie podatnika obejmuje zarówno podmioty, które podlegają w Polsce nieograniczonemu, jak i ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W konsekwencji, należy uznać, iż możliwość skorzystania z uprawnienia do wpłacania zaliczek w formie uproszczonej nie jest uzależniona od posiadania w Polsce przez podatnika siedziby lub zarządu.

Ponadto, w odniesieniu do przewidzianego w art. 25 ust. 8 ustawy CIT ograniczenia możliwości stosowania zaliczek w formie uproszczonej w stosunku do nowych podmiotów, które po raz pierwszy podjęły działalność w danym roku podatkowym należy uznać, iż nie znajdzie ono zastosowania w przypadku Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca jako następca D GmbH, będzie kontynuował działalność uprzednio prowadzoną przez D GmbH w Polsce. W związku z czym przedmiotowe wyłączenie nie będzie miało zastosowania do Wnioskodawcy.

Podobne stanowisko przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 listopada 2020 r., sygn. I SA/G11456/19 w którym orzekł „(`(...)`) Poza tym należy zwrócić uwagę, że Spółka będzie występować jako sukcesor (prawnopodatkowy) swojego poprzednika i po przejęciu jego praw i obowiązków będzie kontynuowała jego działalność gospodarczą w ramach Oddziału. Nie ma w tej sytuacji podstaw, aby uznać ją za podatnika podejmującego po raz pierwszy działalność, o czym mowa w art. 25 ust. 8 u.p.d.o.p. Będzie ona bowiem mogła – w ramach generalnej sukcesji podatkowej - oprzeć kalkulacje zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych płaconych w formie uproszczonej na zeznaniu złożonym przez Bank. Co więcej, po połączeniu to skarżąca będzie zobligowana do złożenia zeznania rocznego, za rok poprzedzający połączenie (`(...)`)”.

Należy podkreślić, że podatnik może odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy w formie uproszczonej po spełnieniu warunków wskazanych w art. 25 ust. 7 i 7a ustawy o CIT. Ustawodawca nie przewidział dla podatników dodatkowych warunków do spełnienia ani sytuacji, w której podatnik mógłby zostać pozbawiony uzyskanego wcześniej prawa do rozliczania się w uproszczonej formie.

W efekcie, Wnioskodawca jako następca prawny D GmbH, wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej osoby prawnej, w tym uprawnienie w zakresie opłacania zaliczek na podatek dochodowy w uproszczonej formie.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, po przejęciu D GmbH przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca będzie uprawniony do regulowania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w uproszczonej formie jako następca prawny przejmowanej osoby prawnej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, wówczas Wnioskodawca będzie korzystać z ochrony prawnej wynikającej z poszczególnych interpretacji wydanych dla D GmbH.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej, osoba prawna łącząca się przez przejęcie innej osoby prawnej lub osobowej spółki handlowej, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Zgodnie z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej, zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Jednocześnie zgodnie z art. 14k § 3 Ordynacji podatkowej w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

W myśl natomiast art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli: 

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz

2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

Ponadto, zgodnie z art. 93d Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego oraz porozumienia inwestycyjnego.

Wnioskodawca jako następca prawny będzie kontynuował działalność prowadzoną przez D GmbH oraz wstąpi we wszelkie przewidziane przepisami prawa i obowiązki spółki przejmowanej, w tym także prawa dotyczące gwarancji ochrony prawnej wynikającej z uzyskanych przez D GmbH interpretacji podatkowych przed dniem połączenia przez przejęcie.

Spółka stoi na stanowisku, że będzie mieć możliwość korzystania z ochrony wynikającej z interpretacji podatkowych uzyskanych przez D GmbH:

- zarówno w przypadku gdy D GmbH przed połączeniem zastosował się do danych interpretacji podatkowych;

- jak i w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny (winno być: zdarzenie przyszłe) będący przedmiotem interpretacji otrzymanej przez D GmbH, wystąpiły po połączeniu.

Stanowisko to potwierdza Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 951/18 wskazał, iż „Jeżeli spółka przed przekształceniem była adresatem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i w określonym stanie faktycznym zastosuje się do niej, to objęta zostanie ochroną prawną na wypadek zmiany, uchylenia lub nieuwzględnienia tej interpretacji. Także ta sama spółka będąca osobą prawną po przekształceniu jedynie formy prawnej, czyli powstała w wyniku przekształcenia innej spółki będącej osobą prawną, o której mowa w art. 93a § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), na podstawie wymienionego przepisu wstąpi w to prawo. To samo dotyczy sytuacji, w której stan faktyczny wskazany we wniosku interpretacyjnym i wdanej na jego tle interpretacji dotyczy zdarzenia przyszłego, które ziści się dopiero po połączeniu podmiotów. W takim przypadku również, w razie zastosowania się do interpretacji przez nowy podmiot (spółkę powstałą), wywoła to ochronę przewidzianą w przepisach w art. 14k-14 m Ordynacji podatkowej. Następca prawny uzyska ochronę jednak tylko w takim zakresie i na takich samych warunkach, na jakich przysługiwałaby ona jego poprzednikowi prawnemu (…)”.

W związku z czym uznać należy, iż na Wnioskodawcę przejdą uprawnienia gwarancyjne (ochronne), wynikające z interpretacji prawa podatkowego udzielonych w indywidualnych sprawach. Następstwo prawne w prawie podatkowym powinno być rozumiane jako wstąpienie we wszystkie przewidziane regulacjami podatkowymi prawa i obowiązki podatnika, w tym również nabyte na mocy interpretacji indywidualnych, nawet pomimo braku analogicznych regulacji jak wynikająca z art. 93d Ordynacji podatkowej w stosunku do decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego. Na tej podstawie nie można bowiem skonstruować normy o świadomym pominięciu przez prawodawcę praw wynikających z wydanych już interpretacji indywidualnych, do których jej adresat jeszcze się nie zastosował, gdyż sukcesji uregulowanej w art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej podlegają wszelkie prawa i obowiązki przewidziane w przepisach prawa podatkowego, a nie tylko te prawa, które zostały zrealizowane. Jeszcze raz trzeba podkreślić, że odstępstwa od zasady szerokiego ujęcia następstwa prawnego muszą wprost wynikać z odrębnych ustaw czy ratyfikowanych umów międzynarodowych, pod warunkiem, że uprawnienia te przed przejęciem uzyskał podmiot przejmowany.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji będzie on uprawniony do ochrony prawnej wynikającej z uzyskanych przez D GmbH interpretacji podatkowych jako jej następca prawny, w szczególności w sytuacji gdy skutki podatkowe zdarzeń nastąpią albo będą kontynuowane po połączeniu D GmbH i Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych:

- w wyroku NSA z dnia 25 sierpnia 2020 r., sygn. akt II FSK 951/18,

- w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 lutego 2021 r., sygn. IPPB6/4510-346/16-3/S/AG.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytań nr 1-3 jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Natomiast w odniesieniu do przedstawionego we wniosku pytania nr 4 wskazać należy, że zgodnie z art. 93 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.),

§ 1. Osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,

2. osobowych spółek handlowych,

3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);

2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Mimo, iż Organ zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że Spółka jako podmiot zagraniczny będzie następcą prawnym na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej spółki przejmowanej i wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej spółki D GmbH, to w odniesieniu do ustalenia, czy w związku z powyższym Spółka będzie objęta ochroną prawną interpretacji podatkowych wydanych dla D GmbH wskazać należy na przepisy Ordynacji podatkowej, które odnoszą się do ww. ochrony prawnej wynikającej z interpretacji indywidualnych.

Zgodnie zatem z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej,

zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.

Zgodnie zaś z art. 14k § 3 Ordynacji podatkowej,

w zakresie związanym z zastosowaniem się do interpretacji, która uległa zmianie, której wygaśnięcie stwierdzono, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, nie wszczyna się postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe, a postępowanie wszczęte w tych sprawach umarza się oraz nie nalicza się odsetek za zwłokę.

Stosownie natomiast do art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej,

zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli:

1. zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz

2. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej.

Ponadto, jak wskazuje art. 93d Ordynacji podatkowej,

przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego oraz porozumienia inwestycyjnego.

Na mocy przytoczonych powyżej przepisów, Wnioskodawca jako następca prawny, wstąpi we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przejmowanej spółki D GmbH. Co do zasady, przedmiotem sukcesji mogą być również prawa i obowiązki wynikające z przepisów Ordynacji podatkowej, w szczególności przysługujące spółce przejmowanej prawa wynikające z zastosowania się do otrzymanych interpretacji indywidualnych po spełnieniu określonych w ustawie warunków.

W tym miejscu w szczególności wskazać należy na art. 14n § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym,

przepisy art. 14k i art. 14m stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zastosowania się przez spółkę do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem spółki na wniosek osób planujących utworzenie tej spółki - w zakresie dotyczącym działalności tej spółki;

1a) zastosowania się przez podatkową grupę kapitałową w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem grupy, na wniosek spółki planującej utworzenie tej grupy, w zakresie działalności tej podatkowej grupy kapitałowej;

1b) zastosowania się przez grupę VAT (podatek od towarów i usług) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług do interpretacji indywidualnej wydanej przed powstaniem grupy, na wniosek podmiotu planującego utworzenie tej grupy, w zakresie działalności tej grupy VAT;

2. zastosowania się przez oddział lub przedstawicielstwo do interpretacji indywidualnej dotyczącej działalności tego oddziału lub przedstawicielstwa wydanej przed powstaniem tego oddziału lub przedstawicielstwa na wniosek tworzącego je przedsiębiorcy;

3. zastosowania się przez przedsiębiorstwo w spadku do interpretacji indywidualnej wydanej przed śmiercią przedsiębiorcy na jego wniosek.

Istota interpretacji indywidualnej realizuje się poprzez ochronę prawną udzieloną wnioskodawcy, który zastosował się do niej. Należy jednak wskazać, iż taka ochrona nie jest skutkiem wydania samej interpretacji, lecz wynika z zastosowania się do niej przez wnioskodawcę.

Na podstawie art. 93 § 2 pkt 1 w zw. art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, prawo do ochrony z tytułu zastosowania się do interpretacji indywidualnej jej adresata uzyskuje również jego następca prawny. Należy jednakże zaznaczyć, że następca prawny skorzysta z ochrony prawnej w zakresie interpretacji indywidualnych wydanych jego poprzednikowi prawnemu wówczas, gdy poprzednik, któremu udzielono interpretacji, zastosował się do niej przed dniem połączenia. Następca uzyska przy tym ochronę w takim zakresie, w jakim przysługiwałyby jego poprzednikowi prawnemu.

W świetle powyższego, prawo do ochrony prawnej na podstawie art. 14k-14n Ordynacji podatkowej w zakresie interpretacji indywidualnych wydanych na rzecz D GmbH przejdzie na jej następcę (tj. Wnioskodawcę), o ile przysługiwało ono uprzednio D GmbH. W rezultacie, jeśli D GmbH zastosuje się do wydanych na jej rzecz interpretacji przed dniem połączenia, uzyskując tym samym ochronę prawną wynikającą z tych interpretacji, to z przedmiotowej ochrony będzie również korzystać jej następca prawny, tj. Wnioskodawca.

Reasumując, w sytuacji gdy D GmbH zastosuje się przed dniem połączenia do wydanych na jej rzecz interpretacji zgodnie z ich treścią, Wnioskodawca – jako następca prawny D GmbH – będzie mógł skorzystać z ochrony prawnej wynikającej z poszczególnych interpretacji na zasadach określonych w art. 14k-14n Ordynacji podatkowej w takim zakresie, na jakich przysługiwałaby ona D GmbH przed dniem połączenia, w zakresie objętych interpretacjami stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, które zaistnieją do dnia poprzedzającego dzień połączenia. A więc nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka będzie mieć możliwość korzystania z ochrony wynikającej z interpretacji podatkowych uzyskanych przez D GmbH w przypadku, gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji otrzymanej przez D GmbH, wystąpiły po połączeniu.

Przez wzgląd na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 zgodnie z którym, w przedmiotowej sytuacji będzie on uprawniony do ochrony prawnej wynikającej z uzyskanych przez D GmbH interpretacji podatkowych jako jej następca prawny, w szczególności w sytuacji gdy skutki podatkowe zdarzeń nastąpią albo będą kontynuowane po połączeniu D GmbH i Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że przepis art. 15e ustawy CIT został uchylony ustawą z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r.

Ponadto, aktualne brzmienie art. 25 ust. 1 i 1a ustawy CIT jest następujące:

Podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Zaliczki miesięczne, o których mowa w ust. 1, podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, z zastrzeżeniem ust. 2a. Zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego podatnik wpłaca w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Podatnik nie wpłaca zaliczki za ostatni miesiąc, jeżeli przed upływem terminu do jej wpłaty złoży zeznanie i dokona zapłaty podatku na zasadach określonych w art. 27 ust. 1.

Końcowo wskazać należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 5 i 6 wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.