Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia roku podatkowego Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z działalnością prowadzoną na terytorium Polski poprzez Oddział.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

(…) B.V. jest spółką prawa belgijskiego (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), której siedziba i zarząd znajdują się na terytorium Belgii. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800; dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”).

Wnioskodawca jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny w rozumieniu art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685) od 1 października 2021 r.

Jako przedsiębiorca zagraniczny w rozumieniu art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „ustawa o obrocie gospodarczym”, Dz. U. z 2022 r., poz. 470), Spółka utworzyła na terytorium Polski oddział (dalej: „Oddział”), o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, który został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego 21 maja 2021 r. Oddział nie ma odrębnej osobowości prawnej i rozlicza się w Polsce w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jako zakład podatkowy belgijskiego podmiotu (w rozumieniu art. 4a pkt 11 lit. a ustawy o CIT). Do momentu utworzenia Oddziału, Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczania w Polsce podatku dochodowego od osób prawnych oraz nie prowadził ksiąg rachunkowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. za 2021 r., poz. 217; dalej: „ustawa o rachunkowości”). Pierwsze operacje związane z działalnością Oddziału zostały technicznie wprowadzone do systemu finansowo-księgowego dnia 12 października 2021 r. i zaksięgowane na dzień 1 października 2021 r.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca uznał, że za dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału należy przyjąć 1 października 2021 r. Zgodnie z treścią umowy konstytuującej Spółkę, rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym (tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku). Równocześnie, ww. umowa stanowi, że pierwszy rok obrotowy Spółki, który rozpoczął się w momencie uzyskania przez Spółkę statusu osoby prawnej, ulega przedłużeniu do 31 grudnia 2022 r. Rok podatkowy Spółki w kraju jej rezydencji podatkowej (Belgia) jest równy jej rokowi obrotowemu.

Pytania

1. Czy rokiem podatkowym Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, jest rok kalendarzowy trwający od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku (poza pierwszym rokiem podatkowym, o którym mowa w pyt. 2 poniżej)?

2. Czy pierwszy rok podatkowy Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, może trwać od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział (rozumianego jako dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału), tj. od dnia 1 października 2021 r. do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność, tj. do dnia 31 grudnia 2022 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Rokiem podatkowym Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, jest rok kalendarzowy trwający od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku (poza pierwszym rokiem podatkowym, o którym mowa w pkt 2 poniżej).

Ad. 2

Pierwszy rok podatkowy Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, może trwać od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział (rozumianego jako dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału), tj. od dnia 1 października 2021 r. do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność, tj. do dnia 31 grudnia 2022.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. W świetle art. 8 ust. 2 ustawy o CIT, w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności, pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż dwanaście kolejnych miesięcy kalendarzowych.

Natomiast zgodnie z treścią art. art. 8 ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Stosownie do art. 8 ust. 4 ustawy o CIT, zawiadomienia o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy.

W ustawie o CIT nie zawarto przepisów dotyczących roku podatkowego, które w sposób szczególny odnosiłyby się do sytuacji podatników będących nierezydentami, w tym posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oddział (będącym zagranicznym zakładem, o których mowa w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT). W tej sytuacji, w analizowanym przypadku zastosowanie powinny znaleźć przepisy art. 8 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, kierując się wykładnią literalną regulacji zawartej w art. 8 ustawy o CIT, rokiem podatkowym dla podatnika wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pomocą oddziału (będącego zagranicznym zakładem podatkowym) powinien być rok podatkowy określony w treści umowy spółki (lub innego dokumentu regulującego zasady ustrojowe). Zarejestrowanie oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie oznacza, że powstaje tu nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa. W rezultacie, rok podatkowy Oddziału również powinien pokrywać się z rokiem podatkowym jednostki macierzystej.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, tj. m.in. w:

- interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.392.2021.1.MZA, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że: „W analizowanej sprawie zasadnym jest jednak aby rok podatkowy (obrotowy) oddziału był tożsamy z rokiem podatkowym (obrotowym) przedsiębiorcy zagranicznego, który ten oddział utworzył. Przede wszystkim oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest całkowicie niezależny w stosunkach z tym przedsiębiorstwem, m.in. nie posiada odrębnych dokumentów założycielskich, których postanowienia, w myśl polskich przepisów, stanowiłyby podstawę do ustalenia innego roku podatkowego.”;

- interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2016 r., o sygn. IPPB5/4510-543/16-4/RS, w której organ podatkowy przychylił się do stanowiska wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Uwzględniając powyższe, rok podatkowy Wnioskodawcy determinowany jest wyłącznie umową spółki. Skoro zaś w umowie tej zawarto, iż rok obrotowy Spółki Niemieckiej trwa od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku kolejnego, to obowiązuje ono również, na gruncie ustawy o CIT, jako jej rok podatkowy.”;

- interpretacji indywidualnej z dnia 23 lipca 2013 r., o sygn. IPPB5/423-250/13-6/PS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie za prawidłowe uznał stanowisko wnioskodawcy, że: „w związku z tym rok podatkowy oddziału powinien pokrywać się z rokiem podatkowym jednostki macierzystej”.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, rokiem podatkowym Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, jest rok kalendarzowy trwający od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku (poza pierwszym rokiem podatkowym, o którym mowa w pkt 2 poniżej). Powyższej konkluzji nie zmienia okoliczność, że pierwszy rok obrotowy Spółki wyjątkowo został wydłużony do końca 2022 r. (z uwagi na odpowiednie przepisy prawa belgijskiego) jako że regularny rok obrotowy Spółki jest równy roku kalendarzowemu.

Ad. 2

Przepisy ustawy o CIT uzależniają sposób ustalenia pierwszego roku podatkowego od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności. Przy czym, ustawa nie zawiera definicji pojęcia „rozpoczęcia prowadzenia działalności”, w tym w odniesieniu do podmiotu zagranicznego rozpoczynającego działalność w Polsce za pomocą oddziału.

Po pierwsze należy uznać, że w zakresie ustalenia momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności dla potrzeb ustawy o CIT należy odnieść się do rozpoczęcia działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym bez znaczenia pozostaje kiedy dany podmiot zagraniczny rozpoczął prowadzenie działalności w innych krajach. Przy tym, jeśli dany podmiot zamierza prowadzić działalność w Polsce za pośrednictwem oddziału, w zakresie ustalenia momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności podatnika (spółki zagranicznej) należy odnieść się do momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności oddziału. Po drugie, w związku z brakiem definicji „rozpoczęcia prowadzenia działalności” w ustawie o CIT można sięgnąć do przepisów ustawy o rachunkowości, której art. 12 ust. 1 pkt 1 stanowi, że księgi rachunkowe otwiera się m.in. na dzień rozpoczęcia działalności, którym jest dzień pierwszego zdarzenia wywołującego skutki o charakterze majątkowym lub finansowym - w ciągu 15 dni od dnia zaistnienia tych zdarzeń. Przejawem rozpoczęcia działalności jest zatem każde zdarzenie gospodarcze, które winno znaleźć odzwierciedlenie w księgach rachunkowych.

W świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy za moment rozpoczęcia działalności Oddziału w Polsce należy uznać dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału. Należy bowiem zauważyć, że sama rejestracja Oddziału w Krajowym Rejestrze Sądowym stanowi tylko podstawę do rozpoczęcia działalności gospodarczej w rozumieniu jej legalizacji i nie jest zdarzeniem ani czynnością równoznaczną z podjęciem takiej działalności.

Kierując się powyższym tokiem myślenia, należy uznać, że Spółka rozpoczęła działalność w Polsce za pośrednictwem Oddziału w drugiej połowie 2021 r. Biorąc pod uwagę, że rok obrotowy i podatkowy Spółki (wynikający z aktu założycielskiego) pokrywa się z rokiem kalendarzowym, to Wnioskodawca powinien być uprawniony do skorzystania z możliwości wydłużenia pierwszego roku podatkowego, o której mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o CIT. Zdaniem Wnioskodawcy, na możliwość skorzystania z wydłużenia pierwszego roku podatkowego nie powinna mieć wpływu okoliczność, że pierwszy rok obrotowy Spółki wyjątkowo został wydłużony do 31 grudnia 2022 r. (z uwagi na odpowiednie przepisy prawa belgijskiego), jako że regularny rok obrotowy Spółki jest równy roku kalendarzowemu. Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że w świetle stanowiska zawartego w uzasadnieniu do pytania 1, rok podatkowy Oddziału powinien pokrywać się z rokiem podatkowym jednostki macierzystej. Odmienna wykładnia analizowanych przepisów prowadziłaby do sytuacji, w której rok podatkowy Oddziału nie pokrywałby się (nie byłby spójny) z rokiem podatkowym Spółki. W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy, pierwszy rok podatkowy Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, może trwać od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział (rozumianego jako dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału), tj. od dnia 1 października 2021 r. do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność, tj. do dnia 31 grudnia 2022.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2016 r., o sygn. IPPB5/4510-543/16-4/RS, w której organ podatkowy przychylił się do stanowiska podatnika, zgodnie z którym: „(`(...)`) w ocenie Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o CIT, ze względu na treść umowy Spółki Niemieckiej (wskazany w niej rok obrotowy), rokiem podatkowym Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o CIT, jest okres kolejnych dwunastu miesięcy, trwający od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca roku kolejnego - bez wymogu zawiadamiania, o wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy, właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Przy tym jednak, pierwszy rok podatkowy Wnioskodawcy trwa od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział w 2015 (jednocześnie jest to dzień rozpoczęcia prowadzenia rachunkowości) do dnia 31 marca 2016 r. (przed dniem rozpoczęcia działalności przez Oddział, Spółka Niemiecka nie była zobowiązana prowadzić i nie prowadziła w Polsce rachunkowości)”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie związane z funkcjonowaniem oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2022 r., poz. 470).

Zakres przedmiotowy ww. ustawy określony został w przepisie art. 1 ust. 1 zgodnie z którym:

Ustawa reguluje podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej przez osoby zagraniczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czasowe oferowanie lub świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oraz określa zasady tworzenia przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oddziałów i przedstawicielstw w Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Polski przedsiębiorcy zagraniczni mogą, na zasadzie wzajemności (o ile ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej), tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski.

I tak, zgodnie z art. 3 pkt 4 ww. ustawy:

Użyte w ustawie określenia oznaczają:

- oddział - wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

W myśl art. 15 ww. ustawy:

Przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą.

Jednocześnie zgodnie z art. 19 pkt 2 ww. ustawy:

Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada odrębnej osobowości (podmiotowości) prawnej, a źródłem jego aktywności jest osobowość prawna przedsiębiorcy zagranicznego.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (przykładowo wyrok NSA z 18 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1773/09) w uzasadnieniu którego wskazano, iż „Na gruncie u.s.g.d. nie można zatem wywieść odrębności prawnej oddziału od spółki, którego separacja od „centrali” Spółki polega tylko na funkcjonalnym i przestrzennym wydzieleniu składników siły produkcyjnej. Odrębność taka nie przekłada się jednak na odrębność prawną, co wynika z definicji legalnej zawartej w art. 5 pkt 4 u.s.d.g.”.

Odnosząc się z kolei do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej „ustawa o CIT”) wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy o CIT:

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przytoczony wyżej przepis art. 3 ust. 2 ustawy o CIT nie kreuje odrębnej podmiotowości prawno-podatkowej oddziału zagranicznej osoby prawnej. W ujęciu podatkowym konstrukcja oddziału zagranicznej spółki macierzystej powinna być rozumiana, jako abstrakcyjna instytucja międzynarodowego prawa podatkowego, mająca jedynie umożliwić prawidłowe opodatkowywanie przez jedno państwo dochodów uzyskiwanych przez podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania w drugim państwie, ze źródeł przychodów położonych na terytorium pierwszego z państw. Zarejestrowanie oddziału w Polsce nie oznacza, że powstaje tu nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie wciąż spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa.

Instytucja oddziału (z punktu widzenia prawa podatkowego oddział jest rozpoznawany tak w świetle Konwencji Modelowej, jak też umów o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, jako tzw. zakład) jest więc jedynie formą działania przedsiębiorcy zagranicznego w Polsce, a nie odrębnym od niego podmiotem podatkowym. Podatnikiem bowiem jest i pozostaje podmiot zagraniczny.

Zasady określania roku podatkowego dla celów podatku dochodowego od osób prawnych zostały szczegółowo uregulowane w treści art. 8 ustawy o CIT.

I tak, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 8 ust. 1 ustawy o CIT:

Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Z kolei, art. 8 ust. 3 ustawy o CIT stanowi, że:

W razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe.

Z art. 8 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że:

O wyborze roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.):

Ilekroć w ustawie jest mowa o roku obrotowym - rozumie się przez to rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono jednostkę. Jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. W przypadku zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy.

Z danych zawartych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa belgijskiego, której siedziba i zarząd znajdują się na terytorium Belgii. Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiąga na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Spółka utworzyła na terytorium Polski Oddział, który został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego z dniem 21 maja 2021 r. Oddział nie ma odrębnej osobowości prawnej i rozlicza się w Polsce w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jako zakład podatkowy belgijskiego podmiotu. Pierwsze operacje związane z działalnością Oddziału zostały technicznie wprowadzone do systemu finansowo-księgowego 12 października 2021 r. i zaksięgowane na dzień 1 października 2021 r. Zatem, za dzień otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału przyjęto 1 października 2021 r. Zgodnie z treścią umowy konstytuującej Spółkę, rok obrotowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym (tj. od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku). Równocześnie, ww. umowa stanowi, że pierwszy rok obrotowy Spółki, który rozpoczął się w momencie uzyskania przez Spółkę statusu osoby prawnej, ulega przedłużeniu do 31 grudnia 2022 r. Rok podatkowy Spółki w kraju jej rezydencji podatkowej (Belgia) jest równy jej rokowi obrotowemu.

Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa wskazać należy, że w analizowanej sprawie zasadnym jest aby rok podatkowy (obrotowy) oddziału był tożsamy z rokiem podatkowym (obrotowym) przedsiębiorcy zagranicznego, który ten oddział utworzył. Przede wszystkim oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest całkowicie niezależny w stosunkach z tym przedsiębiorstwem, m.in. nie posiada odrębnych dokumentów założycielskich, których postanowienia, w myśl polskich przepisów, stanowiłyby podstawę do ustalenia innego roku podatkowego.

Jak wynika bowiem z art. 53 ust. 2b ustawy o rachunkowości:

Roczne sprawozdanie finansowe oddziału przedsiębiorcy zagranicznego uważa się za zatwierdzone, jeżeli zostało zatwierdzone sprawozdanie finansowe przedsiębiorcy zagranicznego, obejmujące dane sprawozdania finansowego tego oddziału.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić zatem należy, że jak wynika z wykładni literalnej zawartej w art. 8 ustawy o CIT, rokiem podatkowym dla podatnika wykonującego działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej za pomocą oddziału powinien być rok podatkowy określony w treści umowy spółki (lub innego dokumentu regulującego zasady ustrojowe). Podkreślić przy tym należy, że jak wskazano powyżej, zarejestrowanie oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie oznacza, iż powstaje tu nowy podmiot podatkowy, bowiem opodatkowaniu podlegać będzie nadal spółka macierzysta, tyle że od dochodów uzyskiwanych z działalności prowadzonej poprzez oddział na terytorium drugiego państwa. W konsekwencji, rok podatkowy oddziału również powinien pokrywać się z rokiem podatkowym jednostki macierzystej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalenia, czy rokiem podatkowym Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej poprzez Oddział, jest rok kalendarzowy trwający od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia danego roku jest prawidłowe.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Mając z kolei na uwadze okoliczność ustalenia, czy pierwszy rok podatkowy Spółki na gruncie ustawy o CIT, w zakresie działalności prowadzonej na terenie Polski poprzez Oddział, może trwać od dnia rozpoczęcia działalności przez Oddział do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność wskazać należy, że stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Z danych zawartych w opisie sprawy wynika, że pierwszy rok podatkowy Spółki w zakresie działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej poprzez Oddział rozpoczął się od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności Oddziału w Polsce, tj. od 1 października 2021 r., w tym bowiem miesiącu nastąpiły pierwsze operacje związane z działalnością Oddziału.

Z kolei, z uwagi na okoliczność, że rok podatkowy Spółki w kraju jej rezydencji pokrywa się z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku, pierwszy rok podatkowy Spółki prowadzącej działalność za pośrednictwem Oddziału ulega przedłużeniu do 31 grudnia 2022 r.

W konsekwencji, pierwszy rok podatkowy Oddziału Spółki na gruncie ustawy o CIT trwa od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych Oddziału, tj. od 1 października 2021 r. do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Oddział ten rozpoczął działalność, tj. do dnia 31 grudnia 2022 r.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).