Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia:

- czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) i kwoty przyznane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu, wydatkowane w roku podatkowym oraz w roku bezpośrednio po nim następującym na remont obiektu może zwolnić z opodatkowania podatkiem CIT,

- W przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, czy kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu będą stanowiły dla Spółki przychód w dacie ich otrzymania,

- W przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, czy poniesione przez Spółkę wydatki na wykonanie prac po pożarze obiektu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy dotyczącego charakteru poszczególnych prac budowlanych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 5 lipca 2022 r. – pismem z 18 lipca 2022 r. (wpływ 20 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U.2021.1800 z dnia 2021.10.04 ze zm.; dalej: "ustawa CIT") podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Spółka prowadzi księgi rachunkowe na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U.2021.217 z dnia 2021.02.01 ze zm.).

Spółka jest właścicielem nieruchomości zlokalizowanej w miejscowości (…) składającej się z działek gruntu o łącznej powierzchni xxx ha częściowo zabudowanych budynkami i budowlami o łącznej powierzchni ponad xxx m2 (dalej: "obiekt" lub "Kompleks budynków") w tym kompleksu głównego składającego się z xxx. Na podstawie umowy o świadczenie usług pomiędzy X Sp. z o.o. a Y S.a r.l. Oddział w Polsce (dalej: Y), Spółka Y m.in. ma prawo organizować na terenie obiektu i z wykorzystaniem całej infrastruktury obiektu, xxx, xxx oraz podejmować działania w innych formach, a mających na celu tworzenie xxx. Wspomniany Kompleks budynków został wprowadzony (…) r. do rejestru środków trwałych Spółki jako budynek, odpisy amortyzacyjne stanowiły w całości koszty uzyskania przychodów. Spółka nabyła własność obiekt na podstawie aktu notarialnego (Repertorium nr (…)) sporządzonego przez notariusza xxx dnia (…) r. dokumentującego objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki przez ówczesnego jedynego wspólnika Spółki tj. Z sp. z o.o., który na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego Spółki wniósł wkład niepieniężny (aport) w postaci prawa własności nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…), (…), (…), (…), (…), (…), (…), udziału w wysokości 1/2 części w prawie własności nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…) oraz prawa własności nieruchomości objętej księgą wieczystą nr (…) wraz z prawem własności budynków na tych nieruchomościach posadowionych (tj. obiektu).

Obecnie długoterminowym celem działalności gospodarczej Spółki jest przekształcenie posiadanych nieruchomości (obiektów) i gruntów w miejscowości (…) w park rozrywki i edukacji xxx. W tym zakresie Spółka poczyniła już szereg określonych działań m.in. przygotowała wstępną koncepcja architektonicznej przebudowy Kompleksu budynków na cele parku rozrywki i edukacji, xxx, a następnie przygotowała (…) obejmujące m.in. opracowanie modelu funkcjonalnego parku spełniającego zakładane cele biznesowe, opracowanie kreatywnej, wstępnej wizji projektu oraz (…).

Oryginalne przeznaczenie kompleksu związane było z xxx i xxx i szeroko rozumianą xxx np. xxx, xxx i w tej funkcji realizowana jest obecna działalność spółki.

W dniu (…) r. w Kompleksie budynków doszło do pożaru, w wyniku którego obiekt uległ uszkodzeniu (dalej: "obiekt"). Całkowitemu spaleniu uległo wnętrze obiektu. Zgodnie z ustaleniami Inspektorów PINB dokonanymi (…) r. w ramach czynności kontrolnych ustalono, że: "xxx".

Zgodnie z treścią przygotowanej przez xxx (…) oceny stanu technicznego obiektu po pożarze sporządzonej w (…) r. (dalej: "Ekspertyza"):

- W obecnym stanie technicznym konstrukcja żelbetowa powłoki obiektu, pomimo licznych uszkodzeń będących następstwem oddziaływania wysokiej temperatury pożarowej, nie jest zagrożona katastrofą budowlaną. Istnieje zatem możliwość przeprowadzenia prac remontowo/budowlanych przywracających przedmiotowy obiekt do stanu pierwotnego, tzn. stanu sprzed pożaru.

- W celu przywrócenia konstrukcji żelbetowej powłoki obiektu do stanu sprzed pożaru oraz zapewnienia dalszej, bezawaryjnej pracy konstrukcji powłoki żelbetowej obiektu należy przeprowadzić prace remontowe polegające na reprofilacji uszkodzeń, oraz montażu lokalnych wzmocnień.

- Należy naprawić uszkodzone przez pożar powłoki izolacji przeciwwodnej oraz izolacji termicznej powłoki.

Biorąc pod uwagę treść Ekspertyzy Wnioskodawca uważa, że nie nastąpiła fizyczna likwidacja budynku (obiektu), mająca na celu budowę w tym miejscu innego obiektu. Brak jest zatem podstaw prawnych do zaliczenia ich wartości początkowej w części niepokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT. Jednocześnie nie mamy zdaniem Wnioskodawcy, do czynienia z opisaną w art. 16g ust. 16 ustawy o CIT sytuacją trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, skutkującą koniecznością zmniejszenia jego wartości początkowej. Wnioskodawca uważa, że w takim przypadku powinien kontynuować amortyzację środków (obiektu) przy zastosowaniu dotychczasowych stawek amortyzacyjnych do końca miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym nastąpi ich likwidacja, sprzedaż lub stwierdzenie niedoboru zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wnioskodawca na okoliczność ewentualnych zdarzeń losowych posiadał polisę ubezpieczeniową w (…) S.A. (dalej: "Ubezpieczyciel") nr: (…). Decyzją z dnia (…) r. Ubezpieczyciel przyznał Spółce odszkodowanie w wysokości xxx PLN z tytułu szkody z dnia (…) r. tj. pożaru obiektu. Powyższa decyzja Ubezpieczyciela dotyczy tzw. bezspornej kwoty ubezpieczenia, w konsekwencji finalna kwota przyznanego ubezpieczenia może ulec w przyszłości podwyższeniu.

Spółka zakończyła już prace zmierzające do zlikwidowania bezpośrednich skutków pożaru (sprzątanie) oraz przystąpiła do prac przygotowawczych do remontu obiektu (frezowanie podłogi) oraz poszukiwania wykonawców poszczególnych zakresów prac. Dodatkowo zgodnie z nakazem PINB półka zleciła ekspertyzy dotyczące wszystkich zakresów związanych z odtworzeniem uszkodzonego mienia tj. ekspertyzę ppoż, w zakresie instalacji niskoprądowych, instalacji elektrycznych, monitoringu wizyjnego, kontroli dostępu, klimatyzacji i wentylacji, instalacji wodno-kanalizacyjnych i gazowych, konstrukcji stalowych, elementów budowalnych (garderoby), oświetlenia ewakuacyjnego, technicznego, efektowego itp.

Spółka każdorazowo konsultuje wydatki z biegłym rzeczoznawcą z ramienia Ubezpieczyciela, który odpowiada za udzielenie akceptacji danego wydatku. Wydatki te nie zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 20 lipca 2022 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Spółka wskazała, iż dnia xxx r. Spółka otrzymała odszkodowanie dot. tzw. bezspornej kwoty ubezpieczenia w wysokości xxx PLN przyznane na podstawie decyzji z xxx r. przyznającej jej od Ubezpieczyciela odszkodowanie z tytułu szkody z xxx r. 

Dodatkowo, Spółka wyjaśniła, że dnia xxx r. Spółka otrzymała również odszkodowanie dot. tzw. spornej części odszkodowania w wysokości xxx PLN na podstawie otrzymanego pisma od Ubezpieczyciela z dnia xxx r. dot. odszkodowania z tytułu szkody z xxx r.

W konsekwencji, na dzień dzisiejszy tj. 18 lipca 2022 r., łącznie Spółka otrzymała odszkodowanie z tytułu szkody z xxx r. w wysokości xxx PLN.

Ponadto Spółka potwierdziła, że ww. odszkodowanie za szkodę w środku trwałym zostało/zostanie wydatkowane na remont tego środka trwałego w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i kwoty przyznane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu, wydatkowane w roku podatkowym oraz w roku bezpośrednio po nim następującym na remont obiektu może zwolnić z opodatkowania podatkiem CIT?

2. W przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, czy kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu będą stanowiły dla Spółki przychód w dacie ich otrzymania?

3. W przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, czy poniesione przez Spółkę wydatki na wykonanie prac po pożarze obiektu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy dotyczącego charakteru poszczególnych prac budowlanych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i kwoty przyznane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu, wydatkowane w roku podatkowym oraz w roku bezpośrednio po nim następującym na remont obiektu może zwolnić z opodatkowania podatkiem CIT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu będą zdaniem Wnioskodawcy stanowiły dla Spółki przychód w dacie ich otrzymania.

Ad. 3)

W przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznanie, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, poniesione przez Spółkę wydatki na wykonanie prac po pożarze obiektu mogą zdaniem Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy dotyczącego charakteru poszczególnych prac budowlanych.

Uzasadnienie odpowiedzi na Pytanie nr 1:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a ustawy CIT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z powyższych regulacji wynika, że podatnicy nie muszą rozpoznawać przychodu tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych z pominięciem samochodów osobowych - po spełnieniu przesłanek określonych w tej regulacji.

Pierwszym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody lub zakup albo wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju klasyfikacji środków trwałych co środek trwały, który był przedmiotem szkody. Jeżeli odszkodowanie zostało wydane w części na ww. cele, wówczas ze zwolnienia korzysta tylko ta część (pozostała kwota będzie przychodem z działalności gospodarczej podatnika).

Drugim warunkiem jest wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym.

Celem wprowadzonego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie internetowe, https://sip.pwn.pl/) "szkoda" to: "strata, uszczerbek". Słowo "strata" jest definiowana jako: "1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze; 2. coś co się przestało posiadać; 3. fakt, że się przestało coś posiadać". Natomiast "uszczerbek" to "poniesiona szkoda".

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że otrzymane przez Spółkę od Ubezpieczyciela odszkodowanie za szkodę w mieniu (w obiekcie) spełnia warunki wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT. Kwota otrzymana od Ubezpieczyciela przez Spółkę zostanie wydatkowana na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody. Kwota ubezpieczenia będzie zaś wydatkowana na remont w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym. Wydatki na remont obiektu nie zostaną też zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy CIT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i kwoty przyznane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu, wydatkowane w roku podatkowym oraz w roku bezpośrednio po nim następującym na remont obiektu może zwolnić z opodatkowania podatkiem CIT.

Uzasadnienie odpowiedzi na Pytanie nr 2:

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Ponadto, wyjątek od reguły, zgodnie z którą przychodem podatnika są przysporzenia faktycznie przez niego uzyskane wprowadza art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość - Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Tak więc przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 Ustawy o CIT. Katalog wydatków wymienionych w tym przepisie ma charakter zamknięty. Niedopuszczalne jest więc rozszerzanie go na inne kategorie nieujęte wprost w tym przepisie.

Zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy CIT w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym, przychód podatkowy stanowić będą środki pieniężne faktycznie otrzymane, w chwili ich wpływu na rachunek bankowy (art. 12 ust. 3e ustawy o CIT).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznania, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu będą, zdaniem Wnioskodawcy, stanowiły dla Spółki przychód w dacie ich otrzymania.

Uzasadnienie odpowiedzi na Pytanie nr 3:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty),

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyróżnia dwa rodzaje kosztów uzyskania przychodów:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów -zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c – oraz

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodu), których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu xxx r. w Kompleksie budynków doszło do pożaru, w wyniku którego obiekt uległ uszkodzeniu. Całkowitemu spaleniu uległo wnętrze obiektu. Zgodnie z ustaleniami Inspektorów PINB dokonanymi xxx r. w ramach czynności kontrolnych ustalono, że: "xxx".

Jak wynika z powyższego, w wyniku pożaru uległa zniszczeniu obiektu a zatem nie nastąpiła utrata środków trwałych, tj. ich likwidacja, zbycie czy niedobór, która skutkowałaby zakończeniem wykorzystywania w działalności gospodarczej i upoważniłaby do ich wycofania z ewidencji środków trwałych spółki. Nie nastąpiła też fizyczna likwidacja budynku, mająca na celu budowę w tym miejscu innego obiektu. Jednocześnie nie mamy zdaniem Wnioskodawcy, do czynienia z opisaną w art. 16g ust. 16 ustawy o CIT sytuacją trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej, skutkującą koniecznością zmniejszenia jego wartości początkowej.

Wnioskodawca na okoliczność ewentualnych zdarzeń losowych posiadał polisę ubezpieczeniową. Ubezpieczyciel przyznał Spółce odszkodowanie w wysokości xxx PLN z tytuły szkody z dnia xxx r. tj. pożaru obiektu. Spółka zakończyła już prace zmierzające do zlikwidowania bezpośrednich skutków pożaru (sprzątanie) oraz przystąpiła do prac przygotowawczych do remontu obiektu (frezowanie podłogi) oraz poszukiwania wykonawców poszczególnych zakresów prac. Spółka każdorazowo konsultuje wydatki z biegłym rzeczoznawcą z ramienia Ubezpieczyciela, który odpowiada za udzielenie akceptacji danego wydatku. Wydatki te nie zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodu Spółki.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, należy zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są – z uwzględnieniem art. 16 – odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 ustawy o CIT uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in. budowle i budynki (`(...)`) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi, iż jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego lub obniżce kosztów eksploatacji. Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania. O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia remontu. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U.2021.2351 z dnia 2021.12.20 ze zm.) za remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu jest więc przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - będą to więc wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji niezwiększające jego wartości początkowej, o której mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego. Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym należy uznać, że powiększają wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy) i podlegają amortyzacji.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny, z którego wynika, iż wykonane i planowane prace odtworzeniowo-remontowe w obiekcie nie wprowadzają istotnych zmian w obiekcie, nie zwiększą powierzchni zabudowy, nie nadadzą obiektowi nowych cech użytkowych, ani nie zmienią charakteru obiektu, w wyniku przeprowadzonych robót nie nastąpiło zwiększenie ogólnej sprawności technicznej w stosunku do wartości pierwotnej przed pożarem, nie będzie to także odbudowanie (odtworzenie) zniszczonego obiektu w miejsce dotychczasowej lokalizacji, ponieważ konstrukcja obiektu została zachowana i nie nastąpiła fizyczna likwidacja obiektu, a konieczność przeprowadzenia tego remontu była spowodowana tym, iż w wyniku pożaru, nastąpiło zniszczenie części obiektu należy stwierdzić, że wydatki poniesione na wykonanie prac budowlanych po pożarze stanowią wydatki remontowe i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako tzw. koszty pośrednie, a więc koszty które stosownie do treści art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

Podsumowując, w przypadku udzielania odpowiedzi negatywnej na Pytanie nr 1 tj. uznania, że Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisów art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy CIT i tym samym kwoty otrzymane tytułem odszkodowania za zniszczenie obiektu nie będą zwolnione z opodatkowania CIT, poniesione przez Spółkę wydatki na wykonanie prac po pożarze obiektu mogą zdaniem Wnioskodawcy stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia w oparciu o ekspertyzę rzeczoznawcy dotyczącego charakteru poszczególnych prac budowlanych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. ustawą z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244, dalej: ustawa nowelizująca) zostały dodane do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dwie nowe regulacje zamieszczone w art. 17 ust. 1 pkt 54a oraz art. 17 ust. 10a.

Zgodnie z pierwszą z nich ujętą w art. 17 ust. 1 pkt 54a updop,

wolne od podatku są odszkodowania za szkody w środku trwałym, z wyłączeniem samochodu osobowego, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda, przy czym przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy podkreślić, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje odszkodowanie za szkody w środkach trwałych powstałe po dniu 31 grudnia 2018 r., co wynika z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. (ww. ustawy nowelizującej).

Stosownie natomiast do art. 17 ust. 10a updop,

zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 54a, stosuje się także do otrzymanego odszkodowania w części odpowiadającej wartości wydatków poniesionych przez podatnika na cele określone w tym przepisie od dnia powstania szkody do dnia otrzymania odszkodowania, w części niezaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z powyższych regulacji wynika, że od 1 stycznia 2019 r. podatnicy nie muszą rozpoznawać przychodu tytułem otrzymanego odszkodowania za szkody powstałe na środkach trwałych z pominięciem samochodów osobowych. Pierwszym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest spożytkowanie otrzymanego odszkodowania na remont środka trwałego, który był przedmiotem szkody lub zakup albo wytworzenie środka trwałego zaliczonego do tego samego rodzaju klasyfikacji środków trwałych co środek trwały, który był przedmiotem szkody. Jeżeli odszkodowanie zostało wydane w części na ww. cele, wówczas ze zwolnienia korzysta tylko ta część (pozostała kwota będzie przychodem z działalności gospodarczej podatnika). Drugim warunkiem jest wydatkowanie środków w określonym terminie, tj. w danym lub bezpośrednio po nim następującym roku podatkowym.

Zgodnie z uzasadnieniem do rządowego projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (druk nr 2862): „Zmiana zakłada dodanie w art. 17 ust. 1 nowego punktu 54a wprowadzającego nowe zwolnienie podatkowe dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez podatnika środka trwałego (z wyjątkiem samochodu osobowego). Warunkiem zastosowania tego zwolnienia będzie wydatkowanie przez podatnika – w okresie nie późniejszym niż do upływu kolejnego roku podatkowego – równowartości otrzymanego odszkodowania na remont uszkodzonego środka trwałego bądź na zakup lub wytworzenie analogicznego środka trwałego, mogącego zastąpić środek trwały uprzednio zniszczony lub uszkodzony. Brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od dochodu stanowiącego równowartość otrzymanego odszkodowania wpłynie na poprawę płynności finansowej poszkodowanego podatnika i ułatwi sfinansowanie przez takiego podatnika wydatków mających na celu przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź wydatków na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe rozwiązanie polepsza więc otoczenie prawno-podatkowe przedsiębiorców w sposób, który ułatwia inwestowanie w środki trwałe.”

Jak wynika z powyższego celem wprowadzonego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania odszkodowania za szkody w środku trwałym, przeznaczonego na przywrócenie uszkodzonego środka trwałego do stanu jego używalności bądź na zakup środka trwałego, który mógłby zastąpić uszkodzony (zniszczony) środek trwały.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji. Zasada ścisłej interpretacji przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych wskazuje, że nie należy rozszerzać rozumienia pojęć użytych w ustawie.

Wprowadzony od 1 stycznia 2019 r. przepis przewiduje zwolnienie dla kwot odszkodowań uzyskiwanych przez podatnika od ubezpieczyciela z tytułu zniszczenia lub uszkodzenia posiadanego przez niego środka trwałego.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (wydanie internetowe, https://sip.pwn.pl/) „szkoda” to „1. strata, uszczerbek”. Słowo „strata” jest definiowana jako „1. w rozliczeniach: wielkość, o którą zmniejszyły się fundusze;

2. coś co się przestało posiadać;

3. fakt, że się przestało coś posiadać”. Natomiast „uszczerbek” to „poniesiona szkoda”.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz pytania oznaczonego nr 1, stwierdzić należy, że aby skorzystać z omawianego zwolnienia spełnione muszą być następujące warunki:

1. Odszkodowanie musi dotyczyć szkody w środku trwałym (z wyłączeniem samochodu osobowego),

2. Odszkodowanie musi być wydatkowane na ściśle określone w art. 17 ust. 1 pkt 54a cele, tj. na remont tego środka trwałego albo na zakup lub na wytworzenie we własnym zakresie środka trwałego zaliczonego zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środek trwały, z którym związana była taka szkoda,

3. W ściśle określonym okresie, w części wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym,

4. Wydatki pokryte odszkodowaniem nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w tym również poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, w zakresie kwoty odszkodowania wydatkowanej w roku podatkowym lub w roku bezpośrednio po nim następującym, w którym Spółka otrzymała odszkodowanie, tj. do końca 2022 r. lub 2023 r. na remont w kompleksie budynków, w którym doszło do pożaru, w wyniku którego obiekt uległ uszkodzeniu, zgodnie z dyspozycją art. 17 ust. 1 pkt 54a updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oznaczonym pytaniem nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w związku z uznaniem za prawidłowe stanowiska do pytania nr 1, odpowiedzi na pytania oznaczone we wniosku nr 2 i 3, które są pytaniami warunkowymi do pytania nr 1 stały się bezzasadne, gdyż miały zostać udzielone wyłącznie w sytuacji negatywnej odpowiedzi Organu na pytanie nr 1.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).