Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może uznać zapłatę za faktury dotyczące obrony prezesa, członków zarządu oraz wspólnika spółki jako koszty uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 czerwca 2022 r. (wpływ 24 czerwca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W przedmiotowej sprawie wszczęto postępowanie karne w Prokuraturze Okręgowej w (…) przeciwko (…) będącemu właścicielem Spółki X sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka X), a także właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej pod nazwą (…) oraz przeciwko prezesowi i członkom zarządu Spółki X. Postępowanie dotyczyło zakwestionowania faktur w Spółce X wystawianych pomiędzy tą spółką a następującymi podmiotami: (…). Wszystkie podmioty funkcjonowały w branży budowlanej i zajmowały się usługami budowlanymi. Spółka X dokonywała licznych transakcji z wymienionymi podmiotami dotyczących usług budowlanych. Faktury te jednak zostały zakwestionowane i w postępowaniu karnym oraz karnym skarbowym prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w (…) wszczęto postępowania przeciwko wymienionym osobom dotyczące: art. 258 par. 1 k.k., 271a par. 1 k.k w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 par. 2 k.k w zw. z art. 8 par. 1 k.k.s. w zw. z art. 4 par. 1 k.k., z art. 62 par. 2 k.k.s. w zb. z art. 18 par. 3 k.k. w zw. z art. 56 par. 1 k.k.s. w zw. z art. 7 par. 1 k.k.s. w zw. z art. 6 par. 2 k.k.s. w zw. z art. 37 par. 1 pkt 5 k.k.s. w zw. z art. 8 par. 1 k.k.s., z art. 56 par 1 k.k.s. w zb. z art. 61 par. 1 k.k.s. w zb. z art. 62 par. 2 k.k.s. w zw. z art. 7 par. 1 k.k.s. w zw. z art. 6 par. 2 k.k.s. w zw. z art. 37 par. 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 8 k.k.s. i z art. 277a par. 1 k.k. w zw. z art. 271a par. 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 par. 2 k.k. w zw. z art. 4 par. 1 k.k. w zw. z art. 8 k.k.s. Między innymi w postępowaniu tym stwierdzono, że faktury wystawiane przez wymienione podmioty nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych i są pustymi fakturami, mającymi tylko na celu obciążenie kosztami spółki z o.o. lub wyłudzenia w podatku VAT (podatek od towarów i usług). W rzeczywistości były to usługi budowlane w całości wykonane przez wymienione podmioty. Usługi budowlane dotyczyły budowy Inwestycji (…), która to budowa została w całości wykonana.

Celem obrony w tym postępowaniu wynajęto dwie kancelarie prawne: (`(...)`) oraz Kancelarię Adwokacką (…), które wystawiły następujące faktury:

- pierwsza z wymienionych kancelarii:

fv. 1 kwota netto = xxx vat = xxx brutto = xxx

fv. 2 kwota netto = xxx vat = xxx brutto =xxx

fv. 3 kwota netto = -xxx vat = xxx brutto = xxx

- druga kancelaria adwokacka:

kwota netto = xxx vat = xxx brutto = xxx

Razem netto = xxx vat = xxx brutto = xxx.

Spółka X podpisała z kancelariami prawnymi umowy na doradztwo prawne, a w szczególności reprezentowanie Członków Zarządu oraz Wspólnika w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, udzielania porad i konsultacji prawnych, przygotowanie zażaleń i wniosków do prokuratury, udziału w posiedzeniach i przesłuchaniach, analizy akt postępowania i innych kosztów związanych ze sprawą.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 20 czerwca 2022 r., które wpłynęło 24 czerwca 2022 r., stanowiące odpowiedź na wezwanie Spółka wskazała, że faktury wystawione są na Spółkę. Wydatki na usługi prawne dotyczyły konsultacji prawnych, pisania pism oraz porad i reprezentowania Członków Zarządu oraz Właściciela Spółki w związku z wszczęciem postępowania.

Wszczęte postępowanie karne w Prokuraturze dotyczyło działalności budowlanej prowadzonej przez Spółkę, a w szczególności zakwestionowania faktur od podwykonawców (między innymi z działalności gospodarczej prowadzonej przez Właściciela Spółki).

Ponadto Spółka wyjaśniła, że poniesione wydatki pomagają w ograniczeniu negatywnych skutków wszczętego postępowania na funkcjonowanie Spółki i prowadzenia przez nią dalszej działalności gospodarczej, a także dotyczą ochrony dobrego imienia oraz wizerunku firmy, który jest niezbędny przy współpracy z Kontrahentami.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może uznać zapłatę za faktury dotyczące obrony prezesa, członków zarządu oraz wspólnika Spółki jako koszty uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Koszty uzyskania przychodu to jedno z najważniejszych pojęć prawa podatkowego. Zanim Spółka przeszła do szczegółowego opisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodu zwróciła uwagę że definicję kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do spółki z o.o. można znaleźć w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zatem, zgodnie z ustawą o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), kosztem uzyskania przychodów jest każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, za wyjątkiem kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Podstawą do uznania, że dany koszt służy uzyskaniu przychodów, jest ustalenie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością uzyskania przychodów. Warto podkreślić, że o zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów nie decyduje faktyczne uzyskanie przychodu, lecz możliwość jego uzyskania. Nie zmienia to jednak faktu, że relacja pomiędzy kosztem a możliwością uzyskania przychodu musi zaistnieć.

Lista kosztów, które są uwzględniane jako koszty uzyskania przychodów nie jest zamknięta, co wynika z nieograniczonej liczby zdarzeń gospodarczych, związanych z prowadzoną działalnością.

Aby koszt został uznany za koszt uzyskania przychodu, musi on posiadać następujące cechy:

- musi zostać poniesiony,

- osobą ponoszącą dany koszt musi być podatnik,

- celem poniesienia kosztu jest osiągnięcie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,

- koszt nie został wymieniony w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z poniesieniem wydatku przez Spółkę. Pierwszy warunek jest spełniony. Biorąc pod uwagę, że pytanie zadaje Spółka, drugi warunek również jest spełniony. W sprawie wydatek ponosi Spółka, wydatek ten jest poniesiony w miejsce osób fizycznych, które ponoszą odpowiedzialność karną skarbową. W sprawie toczyło się postępowanie przygotowawcze jak również sądowe. Postępowanie to jednak dotyczyło osób fizycznych, ponieważ zgodnie z kodeksem karnym skarbowym oraz kodeksem karnym osobami podejrzanymi, oskarżonymi i skazanymi mogą być wyłącznie osoby fizyczne. Osoba prawna nigdy nie będzie karana z kodeksu karnego skarbowego, ponieważ kodeks karny skarbowy w ogóle nie dotyczy osób prawnych. Postępowanie dotyczyło wystawiania faktur przez wymienione podmioty oraz X spółkę z o.o. Postępowanie prezesa, członków zarządu oraz wspólnika było ściśle związane z działalnością gospodarczą spółki oraz uzyskiwanymi dochodami, przychodami i kosztami Spółki, a także innych wymienionych podmiotów. Działalność prezesa, członków zarządu oraz wspólnika ściśle powiązana była z działalnością gospodarczą Spółki X. To Spółka X wykonywała szereg transakcji z wymienionymi podmiotami i Spółka X otrzymywała lub wystawiała faktury za wykonane usługi budowlane. Istnieje ścisły związek przyczynowo-skutkowy, pomiędzy przychodami i kosztami oraz osiągniętym dochodem Spółki X, a działaniami podejmowanymi przez członków zarządu, prezesa oraz wspólnika, ponieważ tylko te osoby miały wpływ na wysokość ewentualnych dochodów w spółce X i płaconego przez tę Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych. Jako, że prawo nie przewiduje możliwości ścigania osób prawnych wskazano w tym konkretnym przypadku kilka osób fizycznych, które miały ponieść odpowiedzialność karną i karną skarbową za rzekome niedopełnienie przez nich obowiązków. Osoby te jednak reprezentujące Spółkę X były z nią ściśle powiązane w sposób nierozerwalny, co ewidentnie umożliwia zaliczenie wydatków poniesionych na obronę tych osób do kosztów uzyskania przychodów w Spółce. Bez działania tych osób Spółka nie osiągnęłaby żadnego dochodu ani przychodu. Osoby te bezpośrednio decydowały o działalności gospodarczej Spółki. Z tego też powodu koszty poniesione na obronę tych osób w sprawach karnych i karnych skarbowych uznać należy za kontynuację podjętej działalności gospodarczej, w związku z czym wydatki te należy uznać za koszt uzyskania przychodu Spółki X.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Właściwe określenie kosztów uzyskania przychodów, jak również właściwe ustalenie momentu ich poniesienia jest o tyle istotne, że rzutuje na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji rzutuje na prawidłowe rozliczenie podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien zatem kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że poniesienie wydatku ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,

których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z

tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać

indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź

służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub

sprzecznych z prawem działań podatnika. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w

dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na

ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w

celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 updop wynika zatem, że aby wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Jednocześnie zauważyć należy, że obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Jak już wskazano powyżej, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Ustawodawca nie definiuje jednak, co należy rozumieć pod pojęciami „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a) „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika m.in., że w analizowanej sprawie wszczęto postępowanie karne w Prokuraturze Okręgowej przeciwko (…) będącemu właścicielem Spółki X, a także właścicielem jednoosobowej działalności gospodarczej pod nazwą (…) oraz przeciwko prezesowi i członkom zarządu Spółki X. Postępowanie dotyczyło zakwestionowania faktur w Spółce X wystawianych pomiędzy tą spółką a następującymi podmiotami: (…). Spółka X podpisała z kancelariami prawnymi umowy na doradztwo prawne, a w szczególności reprezentowanie Członków Zarządu oraz Wspólnika w postępowaniu przygotowawczym i sądowym, udzielania porad i konsultacji prawnych, przygotowanie zażaleń i wniosków do prokuratury, udziału w posiedzeniach i przesłuchaniach, analizy akt postępowania i innych kosztów związanych ze sprawą.

Faktury wystawione są na Spółkę. Wydatki na usługi prawne dotyczyły konsultacji prawnych, pisania pism oraz porad i reprezentowania Członków Zarządu oraz Właściciela Spółki w związku z wszczęciem postępowania. Ponadto poniesione wydatki pomagają w ograniczeniu negatywnych skutków wszczętego postępowania na funkcjonowanie Spółki i prowadzenia przez nią dalszej działalności gospodarczej, a także dotyczą ochrony dobrego imienia oraz wizerunku firmy, który jest niezbędny przy współpracy z Kontrahentami.

Wątpliwość Spółki dotyczy kwestii ustalenia, czy Spółka może uznać zapłatę za faktury dotyczące obrony prezesa, członków zarządu oraz wspólnika spółki jako koszty uzyskania przychodów.

Odpowiadając na pytanie Spółki stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z zapłatą faktur dotyczących obrony prezesa, członków zarządu oraz wspólnika spółki nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Wydatki Spółki, o których mowa powyżej, nie mogą zostać uznane – w ocenie tut. Organu – za wydatki przyczyniające się do uzyskania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej (zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów). Nie ma również związku między poniesieniem tych wydatków a uzyskaniem przychodu przez Spółkę.

Nie ma racji Spółka twierdząc, że postępowanie prezesa, członków zarządu oraz wspólnika było ściśle związane z działalnością gospodarczą spółki oraz uzyskiwanymi dochodami, przychodami i kosztami Spółki, a także innych wymienionych podmiotów. Ponoszone bowiem przez Spółkę wydatki na zapłatę faktur dotyczących obrony prezesa, członków zarządu oraz wspólnika spółki nie są wydatkami, które mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Wręcz przeciwnie, konieczność ich poniesienia wynika ze sprzecznych z prawem działań podatnika, za którego czyny są odpowiedzialne osoby fizyczne – prezes, członkowie zarządu oraz wspólnik. Ponadto wydatki te spowodowały, że Spółka poniosła dodatkowo niepotrzebne koszty, które w żaden sposób nie były związane z jej działalnością.

W związku z tym wydatki, o których mowa we wniosku nie wykazują związku, o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 15 ust. 1 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).