Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy różnica między wartością zamortyzowanego w całości (podatkowo) Znaku Towarowego a wartością odpisów amortyzacyjnych bilansowych dokonanych do końca roku poprzedzającego objęcie ryczałtem od dochodów spółek powinna zostać uwzględniona w informacji o przychodach i kosztach, o których mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych),

2. czy różnica między wartością początkową bilansową i podatkową znaku, jako różnica trwała, powinna być uwzględniana w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Spółka rozważa wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, o którym mowa w rozdziale 6B ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa CIT).

Wnioskodawca jest właścicielem znaku towarowego (dalej: Znak Towarowy). Znak Towarowy stanowił przedmiot amortyzacji podatkowej oraz w dalszym ciągu jest amortyzowany bilansowo.

W 2011 roku dokonano zmiany amortyzacji bilansowej w stosunku do amortyzacji podatkowej poprzez wydłużenie okresu amortyzacji bilansowej z 9 lat na 20 lat. Tym samym dokonano korekty dotychczasowo naliczonej amortyzacji pomniejszając stratę bilansową za poprzednie 4 lata i odnosząc wartość korekty na wynik finansowy z lat poprzednich.

Wartość początkowa znaku towarowego bilansowo wynosi xxx zł, zaś wartość początkowa znaku towarowego na potrzeby amortyzacji podatkowej wynosiła xxx zł.

Znak Towarowy został w całości zamortyzowany podatkowo, natomiast amortyzacja bilansowa jeszcze się nie zakończyła (dotychczas do bilansowych odpisów amortyzacyjnych zaliczono wartość xxx zł).

Łączna wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych podatkowych jest wyższa niż łączna wartość dotychczas rozpoznanych jako koszt odpisów amortyzacyjnych bilansowych.

Równocześnie utworzona została rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Wartość utworzonej rezerwy na odroczony podatek dochodowy stanowiła 19% różnicy pomiędzy amortyzacją bilansową a podatkową.

Pytania

1. Czy różnica między wartością zamortyzowanego w całości (podatkowo) Znaku Towarowego a wartością odpisów amortyzacyjnych bilansowych dokonanych do końca roku poprzedzającego objęcie ryczałtem od dochodów spółek powinna zostać uwzględniona w informacji o przychodach i kosztach, o których mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT?

2. Czy różnica między wartością początkową bilansową i podatkową znaku, jako różnica trwała, powinna być uwzględniana w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) (winno być: CIT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. różnica między wartością zamortyzowanego w całości (podatkowo) Znaku Towarowego a wartością odpisów amortyzacyjnych bilansowych dokonanych do końca roku poprzedzającego objęcie ryczałtem od dochodów spółek powinna zostać uwzględniona w informacji o przychodach i kosztach, o których mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT;

2. różnica między wartością początkową bilansową i podatkową znaku, jako różnica trwała, nie powinna być uwzględniana w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy PIT (winno być: CIT).

Zgodnie z art. 7aa ust. 1, podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, jest obowiązany na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania tym ryczałtem:

1. sporządzić informację o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

2. wyodrębnić w kapitale własnym spółki na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek:

a) kwotę zysków niepodzielonych i kwotę zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

b) kwotę niepokrytych strat poniesionych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Zgodnie z ust. 2, w informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wykazuje się:

1. przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1, w kwocie odpowiadającej:

a) przychodom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz

b) kosztom zaliczonym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

2. koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, w kwocie odpowiadającej:

a) przychodom zaliczonym do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

b) kosztom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15.

Efektem korekty wstępnej przychodów i kosztów określonej w art. 7aa ustawy CIT ma być wyeliminowanie:

- podwójnego opodatkowania tych samych przychodów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych przychodów,

- podwójnego odliczenia tych samych kosztów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych kosztów.

Jak wynika z objaśnień MF do przepisów o ryczałcie od dochodów spółek, interpretując art. 7aa ustawy CIT należy mieć na uwadze jego cel, tj. zapobieganie podwójnemu zaliczeniu danej kategorii do przychodów lub kosztów.

Przykładem podwójnego zaliczenia danej kategorii do kosztów jest sytuacja, w której dany wydatek zaliczony jest najpierw do kosztów uzyskania przychodów podczas opodatkowania na zasadach klasycznych, a następnie w okresie opodatkowania ryczałtem ponownie jest zaliczony do kosztów (lub innych odpisów) ustalanych zgodnie z przepisami o rachunkowości. Z kolei rozliczenie w przychodach rachunkowych naliczonych, lecz jeszcze niezapłaconych odsetek od pożyczki - w okresie przed opodatkowaniem ryczałtem - jest przykładem, w którym mogłoby dojść do nieopodatkowania pewnych przepływów. Dzieje się tak, ponieważ przychód z tego tytułu został uwzględniony w wyniku finansowym netto w momencie naliczenia odsetek, natomiast dla celów podatkowych stanowiłby przychód dopiero w momencie ich zapłaty. W związku z powyższym takie odsetki nie stanowiłyby przychodu ani w okresie opodatkowania na zasadach klasycznych, ani w okresie opodatkowania ryczałtem.

Jak wskazano w objaśnieniach: przepis art. 7aa ustawy o CIT w zakresie korekty wstępnej będzie mieć zatem zastosowanie do takich kategorii jak np. odsetki, które podlegają rozliczeniu również na podstawie art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ale w innym terminie lub okresie niż wskazuje art. 12 ust. 4 czy art. 15 i 16 ustawy o CIT.

Przykładowo odsetki, co do zasady, podlegają rozliczeniu w dochodzie podatkowym na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT ale dopiero w momencie, kiedy zostaną faktycznie otrzymane. Fakt ich naliczenia (bez uregulowania) pozostaje obojętny podatkowo na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT. Różnice w rozliczeniu przychodów i kosztów mogą wnikać również z innych zasad przewidzianych w ustawie o CIT oraz w przepisach o rachunkowości. (`(...)`) Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zatem także zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym. Takie różnice wynikają z nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o rachunkowości. Przykładowo nie będą podlegały rozliczeniu w korekcie wstępnej przychody wyłącznie podatkowe, np. przychody z nieodpłatnych świadczeń. Na taki przejściowy charakter przedmiotowych różnic wskazuje brzmienie przepisów objętych art. 7aa ustawy o CIT, które odwołują się do braku "dotychczasowego" uwzględnienia danej kategorii w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości.

W ocenie Wnioskodawcy, różnica pomiędzy wartością początkową bilansową i podatkową znaku jest różnicą o charakterze trwałym, zatem nadwyżka wartości początkowej bilansowej ponad wartość początkową podatkową znaku nie powinna być uwzględniana w informacji, o której mowa w art. 7aa ust. 1 ustawy CIT.

W informacji tej należy natomiast ująć różnice wynikające z różnego okresu amortyzacji znaku na potrzeby bilansowe i podatkowe, ponieważ w tym zakresie różnice mają charakter przejściowy, a nie trwały.

Należy uznać, że spełniona jest przesłanka zaliczenia do przychodów podatkowych wartości odpowiadającej kosztom zaliczonym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Kwota dotychczas nieuwzględnionych w wyniku finansowym netto odpisów amortyzacyjnych, a uwzględnionych w wyniku podatkowym, stanowi różnicę między wartością amortyzacji podatkowej (xxx zł) a dokonaną dotychczas amortyzacją bilansową (xxx zł). Natomiast pozostała niezamortyzowana wartość bilansowa, jako różnica trwała, nie powinna być uwzględniana przy wstępnej korekcie przychodów i kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123, dalej: „ustawa zmieniająca”) wprowadzone zostały do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy regulujące nowe zasady opodatkowania, tj. ryczałt od dochodów spółek kapitałowych – stanowiący alternatywny w stosunku do dotychczasowego sposób opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy powyższe weszły w życie 1 stycznia 2021 r.

Ten nowy sposób opodatkowania będący odejściem od dotychczasowych zasad podatkowych, ze względu na swoją specyfikę i odrębność został uregulowany w nowym rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zatytułowanym „Ryczałt od dochodów spółek kapitałowych” (dodano artykuły od 28c do 28t), a także w przepisach ogólnych ale związanych z rozliczeniami dokonywanymi w ryczałcie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 7aa ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

1. podatnik, który wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, jest obowiązany na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania tym ryczałtem:

1. sporządzić informację o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

2. wyodrębnić w kapitale własnym spółki na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek:

a) kwotę zysków niepodzielonych i kwotę zysków podzielonych odniesione na kapitały, wypracowanych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek oraz

b) kwotę niepokrytych strat poniesionych w latach poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Stosownie do postanowień art. 7aa ust. 2 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.,

w informacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, wykazuje się:

1. przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1, w kwocie odpowiadającej:

a) przychodom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz

b) kosztom zaliczonym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

2. koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, w kwocie odpowiadającej:

a) przychodom zaliczonym do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 1, w latach podatkowych poprzedzających pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości, oraz

b) kosztom uwzględnionym, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w wyniku finansowym netto podatnika za lata podatkowe poprzedzające pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli dotychczas nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15, oraz

3. dochód z przekształcenia w kwocie odpowiadającej sumie nadwyżek wartości poszczególnych składników majątku, ustalonych dla wyniku finansowego netto zgodnie z przepisami o rachunkowości, na dzień przekształcenia, ponad ich wartość podatkową ustaloną na ten dzień - w przypadku podatnika utworzonego w wyniku przekształcenia spółki, którego pierwszy rok podatkowy po przekształceniu jest jednocześnie pierwszym rokiem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

W myśl art. 7aa ust. 3 ustawy o CIT,

przepisów ust. 2 pkt 1 i 2 nie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4, oraz kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych przychodów i kosztów, które podlegają rozliczeniu w innych terminach lub okresach zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że podatnik na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, zobowiązany jest sporządzić informację o przychodach podatkowych oraz kosztach uzyskania przychodów wynikających z różnic ich ujmowania dla celów podatkowych i rachunkowych. Przychody i koszty przypisuje się odpowiednio do źródła przychodów, z których generowane są te przychody i koszty, tj. albo do zysków kapitałowych albo do dochodów osiągniętych z innych źródeł przychodów.

Celem korekty wstępnej przychodów i kosztów jest wyeliminowanie:

- podwójnego opodatkowania tych samych przychodów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych przychodów,

- podwójnego odliczenia tych samych kosztów,

- możliwości nieuwzględnienia w rozliczeniu podatkowym określonych kosztów.

Dzięki wskazanemu rozliczeniu przychodów i kosztów podatnik dokona ujednolicenia swoich rozliczeń podatkowych i rachunkowych, gdyż po wyborze ryczałtu od dochodów spółek przychody i koszty podatnika ustalane dla celów rachunkowych staną się również kategoriami podatkowymi.

Korekta powinna mieć zastosowanie do różnic przejściowych między wynikiem finansowym, a podatkowym podatnika.

Zgodnie z art 7aa ust. 3 ustawy o CIT,

przepisów ust. 2 pkt 1-2 nie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 4,oraz kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, z wyjątkiem tych przychodów i kosztów, które podlegają rozliczeniu w innych terminach lub okresach zgodnie z przepisami o rachunkowości.

Zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów nie będzie miało zatem także zastosowania w sytuacji, gdy dana kategoria jest różnicą o charakterze trwałym. Takie różnice wynikają z nieuznawania danej kategorii za przychód lub koszt na podstawie przepisów o rachunkowości. Należy zauważyć, że nie będą podlegały rozliczeniu w korekcie wstępnej przychody wyłącznie podatkowe, np. przychody z nieodpłatnych świadczeń.

Na taki przejściowy charakter przedmiotowych różnic wskazuje brzmienie przepisów objętych art. 7aa ustawy o CIT, które odwołują się do braku „dotychczasowego” uwzględnienia danej kategorii w wyniku finansowym netto podatnika zgodnie z przepisami o rachunkowości.

W ustaleniu odpowiedniego zwiększenia wysokości przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, pomocne mogą się okazać (choć nie jedynie) aktywa i rezerwy ustalane w związku z podatkiem odroczonym – jeśli podatnik (jednostka) jest zobowiązany(a) do ich ustalania. Informacja, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, sporządza się za każdym razem, gdy podatnik przystępuje do ryczałtu od dochodów spółek, chyba że rok rozpoczęcia przez niego działalności jest pierwszym rokiem opodatkowania w tym systemie (z wyjątkiem rozpoczęcia działalności po restrukturyzacji). Przedłużenie ryczałtu na kolejny okres czteroletni zgodnie z art. 28f ust. 2 ustawy o CIT (gdy podatnik spełnia warunki do opodatkowania) nie wymaga powtórnego sporządzenia informacji, o której mowa w art. 7aa ust 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W ten sposób podatnik ujednolici swoje rozliczenia podatkowe i rachunkowe, gdyż po wyborze ryczałtu, jego przychody i koszty ustalane dla celów rachunkowych, staną się również kategoriami podatkowymi.

Powyższe uwagi na temat korekty wstępnej zawiera również projekt Przewodnika do Ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych z 8 grudnia 2020 r. (pkt 2.2) oraz Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. (pkt 2.2), który co prawda dotyczy przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2022 r. jednakże kategorie wykazywane w informacji, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 odpowiadają tym, które należy ująć w korekcie wstępnej obowiązującej za rok 2020.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski.

Spółka rozważa wybór opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, o którym mowa w rozdziale 6B ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca jest właścicielem znaku towarowego. Znak Towarowy stanowił przedmiot amortyzacji podatkowej oraz w dalszym ciągu jest amortyzowany bilansowo.

W 2011 roku dokonano zmiany amortyzacji bilansowej w stosunku do amortyzacji podatkowej poprzez wydłużenie okresu amortyzacji bilansowej z 9 lat na 20 lat. Tym samym dokonano korekty dotychczasowo naliczonej amortyzacji pomniejszając stratę bilansową za poprzednie 4 lata i odnosząc wartość korekty na wynik finansowy z lat poprzednich.

Wartość początkowa znaku towarowego bilansowo wynosi xxx zł, zaś wartość początkowa znaku towarowego na potrzeby amortyzacji podatkowej wynosiła xxx zł.

Znak Towarowy został w całości zamortyzowany podatkowo, natomiast amortyzacja bilansowa jeszcze się nie zakończyła (dotychczas do bilansowych odpisów amortyzacyjnych zaliczono wartość xxx zł).

Łączna wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych podatkowych jest wyższa niż łączna wartość dotychczas rozpoznanych jako koszt odpisów amortyzacyjnych bilansowych.

Równocześnie utworzona została rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Wartość utworzonej rezerwy na odroczony podatek dochodowy stanowiła 19% różnicy pomiędzy amortyzacją bilansową a podatkową.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy różnica między wartością zamortyzowanego w całości (podatkowo) Znaku Towarowego a wartością odpisów amortyzacyjnych bilansowych dokonanych do końca roku poprzedzającego objęcie ryczałtem od dochodów spółek powinna zostać uwzględniona w informacji o przychodach i kosztach, o których mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz czy różnica między wartością początkową bilansową i podatkową znaku, jako różnica trwała, powinna być uwzględniana w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Należy zauważyć, że zwiększenie przychodów lub kosztów uzyskania przychodów (korekta wstępna) zgodnie z art. 7aa ustawy o CIT nie odnosi się do konkretnego momentu w czasie, w którym takie różnice powstały, lecz dotyczy wszelkich kategorii, które mają aktualny charakter. Zatem nie będzie wymagać przedmiotowej korekty transakcja już zakończona, np. transakcja pożyczki udzielonej i spłaconej z odsetkami kilka lat temu, czy zamortyzowanego już (tak dla celów podatkowych jak i rachunkowych) środka trwałego. Różnice należy jednak uwzględniać narastająco - oznacza to, że nie odnoszą się one jedynie do różnic (np. z wysokości odpisów amortyzacyjnych) powstałych w roku bezpośrednio poprzedzającym opodatkowanie ryczałtem, lecz do wszystkich poprzednich lat podatkowych (np. od dnia rozpoczęcia amortyzacji danego środka trwałego), w których dana operacja była rejestrowana w księgach rachunkowych lub dla celów podatkowych.

Przedmiotowa korekta może być w niektórych sytuacjach korzystna dla podatnika w sytuacji, gdy podatnik amortyzował środek trwały dla celów rachunkowych według wyższej stawki niż przyjęta przez niego dla celów podatkowych.

Wówczas w kosztach podatkowych (w rozliczeniu za rok podatkowy poprzedzający pierwszy rok opodatkowania ryczałtem) rozliczona różnica między amortyzacją podatkową i rachunkową w efekcie doprowadzi do rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów wyższej kwoty amortyzacji (wynikającej z przyjętej dla celów rachunkowych).

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę oraz opis sprawy należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że:

1. różnica między wartością zamortyzowanego w całości (podatkowo) Znaku Towarowego a wartością odpisów amortyzacyjnych bilansowych dokonanych do końca roku poprzedzającego objęcie ryczałtem od dochodów spółek powinna zostać uwzględniona w informacji o przychodach i kosztach, o których mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT;

2. różnica między wartością początkową bilansową i podatkową znaku, jako różnica trwała, nie powinna być uwzględniana w informacji o przychodach i kosztach, o której mowa w art. 7aa ust. 1 pkt 1 ustawy CIT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).