Wnioskodawca, spółka prawa handlowego, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwarzania i konserwowania mięsa. W ramach tej działalności organizuje program motywacyjny dla swoich przedstawicieli handlowych, polegający na przekazywaniu im kart przedpłaconych, co ma na celu poprawę relacji handlowych z pracownikami kontrahentów. Wartość przekazywanych kart przedpłaconych uzależniona jest od wyników sprzedażowych osiąganych przez przedstawicieli. Wnioskodawca poniósł wydatki związane z zakupem, zasileniem oraz obsługą tych kart. Organ podatkowy uznał, że wydatki te mogą być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem ich odpowiedniego udokumentowania. Organ stwierdził, że wydatki te wspierają realizację głównego celu programu, którym jest zwiększenie i intensyfikacja sprzedaży asortymentów Wnioskodawcy poprzez większą aktywność przedstawicieli handlowych, co prowadzi do wzrostu przychodów Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
24 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków związanych z kartami przedpłaconymi poniesionych na rzecz pracowników Wnioskodawcy.
Z uwagi na braki formalne wniosku, wezwaliśmy Państwa, pismem z 29 kwietnia 2022 r., o ich uzupełnienie. Wezwanie zostało odebrane 9 maja 2022 r., uzupełnienie ww. wniosku wpłynęło 19 maja 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
X S.A. z siedzibą w W. („Wnioskodawca”) jest (i) spółką prawa handlowego, (ii) mającą siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski oraz (iii) posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Wnioskodawca jest również czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem VAT.
Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności jest przetwarzanie i konserwowanie mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 10.11.Z).
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca organizuje różne akcje marketingowe. Jedną z akcji marketingowej jest akcja skierowana do przedstawicieli handlowych („Przedstawiciele Handlowi”) będących pracownikami Wnioskodawcy („Program”). Zgodnie z Programem, Przedstawiciel Handlowy otrzymuje karty przedpłacone do swobodnego dysponowania w celu nawiązania lepszych relacji handlowych z pracownikami kontrahentów.
Co miesiąc analizowane są wyniki sprzedażowe danego Przedstawiciela Handlowego obszaru za który odpowiedzialny jest Przedstawiciel Handlowy i na podstawie tych wyników przekazywana jest karta przedpłacona o odpowiedniej wartości (co do zasady przekazywana jest karta przedpłacona, ale możliwy będzie również przelew bankowy dodatkowego wynagrodzenia).
W uzupełnieniu wniosku z 11 maja 2022 r. (data wpływu 19 maja 2022 r.) Wnioskodawca w odpowiedzi na wskazane w wezwaniu pytania wyjaśnił ponadto:
1) Jakie są warunki opisanego we wniosku Programu, tj. akcji marketingowej skierowanej do przedstawicieli handlowych będących pracownikami Wnioskodawcy – na czym dokładnie polega ten Program, jakie są jego warunki?
Program kierowany jest do wszystkich Przedstawicieli Handlowych zatrudnionych u Wnioskodawcy. Dział sprzedaży Wnioskodawcy ustala cele sprzedażowe (wyznacza wyniki sprzedażowe) dla każdego Przedstawiciela Handlowego (indywidualnie). Cele sprzedażowe mogą obejmować zarówno cały asortyment Wnioskodawcy jak i wybiórczo poszczególne rodzaje asortymentu Wnioskodawcy. Cele sprzedażowe mogą być do zrealizowania zarówno w krótkim jak i dłuższym okresie (w zależności od potrzeb rynku, sezonowości, dostępności asortymentu, itd.). Przy ustalaniu celów sprzedażowych bierze się pod uwagę przede wszystkim: dotychczasowe wyniki sprzedażowe, dostępny asortyment, sytuację na rynku w tym obszar działania przedstawiciela oraz działania konkurencji. W przypadku gdy Przedstawiciel Handlowy osiągnie wyznaczone cele sprzedażowe (wyniki sprzedażowe) to otrzymuje od Wnioskodawcy kartę przedpłaconą o ustalonej wartości; karta przedpłacona może być zasilana dodatkowymi środkami pieniężnymi gdy Przedstawiciel Handlowy osiągnie kolejne wyznaczone cele sprzedażowe (wyniki sprzedażowe) – jest to po to aby nie wydawać za każdym razem nowej karty przedpłaconej. Środki pieniężne na karcie przedpłaconej naliczane są w zależności od ustalonych celów sprzedażowych (np. może być tak, że po przekroczeniu ustalonego wyniku sprzedaży, Przedstawiciel Handlowy otrzyma stałą ustaloną kwotę na karcie przedpłaconej lub po przekroczeniu ustalonego wyniku sprzedaży, Przedstawiciel Handlowy otrzyma ustaloną kwotę na karcie przedpłaconej będącą iloczynem określonej stawki za każdy sprzedany kg powyżej ustalonego wyniku sprzedażowego).
Program nie jest rodzajem konkursu.
2) Z jakich środków jest finansowane przez Wnioskodawcę świadczenie związane z otrzymaniem przez pracowników kart przedpłaconych?
Ze środków własnych Wnioskodawcy.
3) Jaka jest wartość przekazywanych kart przedpłaconych przypadająca na pracownika w roku podatkowym, którego dotyczy wniosek?
Mogą to być wartości od kilkuset do kilkudziesięciu tysięcy złotych w roku podatkowym – wszystko zależy od aktywności Przedstawiciela Handlowego, np. w roku podatkowym jeden Przedstawiciel Handlowych może otrzymać kartę przedpłaconą o wartości 500 zł (lub mniejszą) a drugi Przedstawiciel Handlowy może otrzymać kartę przedpłaconą o łącznej wartości kilku tysięcy a nawet kilkudziesięciu tysięcy złotych w skali roku. Wszystko uzależnione jest od aktywności Przedstawicieli Handlowych i osiągania przez nich celów sprzedażowych (wyników sprzedażowych).
4) Jakie wydatki w związku z realizacją Programu będzie ponosić Wnioskodawca, które zamierza zaliczyć do kosztów podatkowych?
Wnioskodawca będzie nabywał karty przedpłacone i ponosił wydatki na ich zasilenie dodatkowymi środkami pieniężnymi (tak jak wspomniano wyżej po to aby za każdym razem nie wydawać nowej karty przedpłaconej). Wnioskodawca może również ponosić wydatki na rzecz operatora kart przedpłaconych (podmiot od którego Wnioskodawca nabywa karty i który zasila karty odpowiednimi środkami, takim podmiotem jest np. xxx) w związku z obsługą kart przedpłaconych (np. opłata za wydanie nowej karty, opłata za wymianę karty czy opłata za zmianę kodu PIN, itd.).
5) Do jakich świadczeń, tj. do czego uprawniają przedstawicieli handlowych otrzymane w ramach Programu karty przedpłacone, o których mowa we wniosku?
Po przekazaniu kart przedpłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz Przedstawicieli Handlowych to przedstawiciele decydują o ich wykorzystaniu. Karty przedpłacone mogą być wykorzystane przez nich w tych sklepach w Polsce, z którymi operator kart przedpłaconych ma podpisaną umowę na realizację kart; obecnie mogą być one realizowane w większości sklepów w Polsce (np. na stronie xxx jest informacja, że karty są akceptowane wszędzie tam, gdzie można zapłacić kartą MasterCard).
6) Jaki związek z przychodem lub zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów ma poniesienie wskazanych we wniosku wydatków, które Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Wydatki Wnioskodawcy służą realizacji podstawowego celu Programu, tj. zwiększenia i zintensyfikowania sprzedaży asortymentów Wnioskodawcy poprzez zwiększoną aktywność Przedstawicieli Handlowych. Jak wskazują wewnętrzne analizy Wnioskodawcy, zwiększona aktywność Przedstawicieli Handlowych wprost przekłada się na zwiększenie wyników sprzedażowych a zatem na wzrost sprzedaży a przez to na wzrost przychodów Wnioskodawcy.
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem Programu (w tym kart przedpłaconych albo dodatkowego wynagrodzenia) poniesione przez Wnioskodawcę są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?
(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).
Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem Programu (w tym kart przedpłaconych albo dodatkowego wynagrodzenia) poniesione przez Wnioskodawcę są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Uzasadniając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:
został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny, a więc bezzwrotny,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków, po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie – zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami – pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.
Obowiązkiem podatnika jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca organizuje różne akcje marketingowe. Jedną z akcji marketingowej jest akcja skierowana do Przedstawicieli Handlowych, będących pracownikami Wnioskodawcy (Program). Zgodnie z Programem, Przedstawiciel Handlowy otrzymuje karty przedpłacone do swobodnego dysponowania w celu nawiązania lepszych relacji handlowych z pracownikami kontrahentów.
Co miesiąc analizowane są wyniki sprzedażowe danego Przedstawiciela Handlowego obszaru, za który odpowiedzialny jest Przedstawiciel Handlowy i na podstawie tych wyników przekazywana jest karta przedpłacona o odpowiedniej wartości (co do zasady przekazywana jest karta przedpłacona, ale możliwy będzie również przelew bankowy dodatkowego wynagrodzenia).
Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane ze zorganizowaniem i przeprowadzaniem Programu są kosztami związanymi z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy stanowiącymi koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty te bowiem są kosztami:
poniesionymi przez podatnika (tj. Wnioskodawcę),
kosztami definitywnymi, a więc bezzwrotnymi,
pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,
poniesione są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
nie są kosztami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do zagadnień dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „updop”).
Art. 15 ust. 1 updop stanowi, że
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 15 ust. 4c updop,
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Stosownie do treści art. 15 ust. 4d updop,
koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Koszty bezpośrednio związane z przychodami to zatem takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód). Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, jednakże są one racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Wskazać należy, że podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.
Należy zauważyć, że kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zatem w świetle powyższego, pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami. Jednocześnie zaznaczyć należy, że wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w szczególności należy mieć na uwadze wyłączenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.
Stosownie bowiem do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 updop,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, organizuje różne akcje marketingowe. Jedną z akcji marketingowej jest akcja skierowana do przedstawicieli handlowych będących pracownikami Wnioskodawcy. Zgodnie z Programem, przedstawiciel handlowy otrzymuje karty przedpłacone do swobodnego dysponowania w celu nawiązania lepszych relacji handlowych z pracownikami kontrahentów. Co miesiąc analizowane są wyniki sprzedażowe danego Przedstawiciela Handlowego obszaru za który odpowiedzialny jest Przedstawiciel Handlowy i na podstawie tych wyników przekazywana jest karta przedpłacona o odpowiedniej wartości (co do zasady przekazywana jest karta przedpłacona, ale możliwy będzie również przelew bankowy dodatkowego wynagrodzenia).
Program kierowany jest do wszystkich Przedstawicieli Handlowych zatrudnionych u Wnioskodawcy. Dział sprzedaży ustala cele sprzedażowe (wyznacza wyniki sprzedażowe) dla każdego Przedstawiciela Handlowego. Cele sprzedażowe mogą obejmować zarówno cały asortyment Wnioskodawcy jak i wybiórczo poszczególne rodzaje asortymentu. Cele sprzedażowe mogą być do zrealizowania zarówno w krótkim jak i dłuższym okresie (w zależności od potrzeb rynku, sezonowości, dostępności asortymentu, itd.). Przy ustalaniu celów sprzedażowych bierze się pod uwagę przede wszystkim: dotychczasowe wyniki sprzedażowe, dostępny asortyment, sytuację na rynku w tym obszar działania przedstawiciela oraz działania konkurencji. W przypadku gdy Przedstawiciel Handlowy osiągnie wyznaczone cele sprzedażowe (wyniki sprzedażowe) to otrzymuje od Wnioskodawcy kartę przedpłaconą o ustalonej wartości; karta przedpłacona może być zasilana dodatkowymi środkami pieniężnymi gdy Przedstawiciel Handlowy osiągnie kolejne wyznaczone cele sprzedażowe. Środki pieniężne na karcie przedpłaconej naliczane są w zależności od ustalonych celów sprzedażowych. Program nie jest rodzajem konkursu.
Wnioskodawca będzie nabywał karty przedpłacone i ponosił wydatki na ich zasilenie dodatkowymi środkami pieniężnymi. Wnioskodawca może również ponosić wydatki na rzecz operatora kart przedpłaconych w związku z obsługą kart przedpłaconych (np. opłata za wydanie nowej karty, opłata za wymianę karty czy opłata za zmianę kodu PIN, itd.).
Po przekazaniu kart przedpłaconych przez Wnioskodawcę na rzecz Przedstawicieli Handlowych to przedstawiciele decydują o ich wykorzystaniu. Karty przedpłacone mogą być wykorzystane przez nich w tych sklepach w Polsce, z którymi operator kart przedpłaconych ma podpisaną umowę na realizację kart; obecnie mogą być one realizowane w większości sklepów w Polsce (np. na stronie xxx jest informacja, że karty są akceptowane wszędzie tam, gdzie można zapłacić kartą MasterCard).
Wydatki Wnioskodawcy służą realizacji podstawowego celu Programu, tj. zwiększenia i zintensyfikowania sprzedaży asortymentów Wnioskodawcy poprzez zwiększoną aktywność Przedstawicieli Handlowych. Jak wskazują wewnętrzne analizy Wnioskodawcy, zwiększona aktywność Przedstawicieli Handlowych wprost przekłada się na zwiększenie wyników sprzedażowych a zatem na wzrost sprzedaży a przez to na wzrost przychodów Wnioskodawcy.
Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydatków będących przedmiotem zapytania nie należy rozpatrywać pod kątem art. 16 ust. 1 pkt 28 jako kosztów reprezentacji, ani też pod kątem art. 16 ust. 1 pkt 45 jako wydatków na działalność socjalną. Bowiem wydatki te nie są skierowane „na zewnątrz”, czyli do kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów Spółki, lecz dotyczą pracowników. Trudno też zaliczyć wydatki na Program jako wydatki na działalność socjalną. Zatem zasadność poniesionych wydatków z ww. tytułu należy rozpatrywać pod kątem spełnienia przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie bowiem z przedstawionym stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym, zakup przedmiotowych kart przedpłaconych oraz ich zasilenie ma na celu zwiększenie i zintensyfikowanie sprzedaży asortymentów Wnioskodawcy poprzez zwiększoną aktywność Przedstawicieli Handlowych.
Należy dodatkowo wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Wnioskodawcę.
Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 updop,
podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Z tak udokumentowanych wydatków winno również wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.
Zatem w świetle powyższego uznać należy, że wydatki poniesione na zakup, zasilenie oraz obsługę kart przedpłaconych, o których mowa w Programie, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zasadność zaliczenia wskazanych przez Wnioskodawcę wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczonego we wniosku Nr 2). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili