Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 marca 2022 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia rozważanych kwot umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: R. S. A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca (dalej: „Grupa Kapitałowa”), wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w internecie. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. real-time bidding technology w cyfrowych sieciach reklamowych. Ponadto w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. content marketingu oraz influencer marketingu.

Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy ponadto usługi m.in. w zakresie korzystania z technologii R. oraz usługi wsparcia (dalej: „Usługi”) dla spółek z Grupy Kapitałowej. Ponadto, Grupa Kapitałowa oferuje Usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów przez klienta.

Jednymi z nabywców świadczonych przez Wnioskodawcę Usług umożliwiających korzystanie z technologii R., są podmioty z siedzibą w `(...)` (dalej: „Klienci”), będącymi ukraińskimi rezydentami podatkowymi, tj. są tam opodatkowani od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przy czym, Wnioskodawca świadczy wspomniane Usługi swoim Klientom w `(...)` zdobywanym, w szczególności, przez `(...)` podmioty działające w charakterze pośredników Wnioskodawcy (dalej: „Partnerzy lub Partner”).

Spółka posiada ustalony model rozliczenia ze swoimi Klientami z siedzibą w `(...)` (dalej: „Model rozliczenia”), którego celem jest zwiększenia swoich szans na uzyskanie zamówień na świadczone przez Spółkę Usługi od Klientów na terenie `(...)` .

Szczegółowe zasady funkcjonowania i rozliczania Usług pomiędzy Wnioskodawcą, Partnerami i Klientami ukraińskimi są następujące:

1. Wnioskodawca zawarł z poszczególnym Partnerem umowę przewidującą, że:

(i) Partner zawiera umowy o świadczenie Usług z ukraińskimi Klientami w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy;

(ii) Partner pobiera opłaty za Usługi i przekazuje je Wnioskodawcy;

(iii) Wnioskodawca przekazuje Partnerowi wynagrodzenie składające się z opłaty stałej i składnika prowizyjnego.

2. Wynagrodzenie pobierane od ukraińskich Klientów za Usługi, które następnie, na podstawie faktury VAT wystawionej przez Spółkę jest opłacane przez poszczególnego Partnera do Wnioskodawcy po potrąceniu od tej faktury wynagrodzenia Partnera.

3. Nie ma bezpośredniej umowy pomiędzy Klientami a Wnioskodawcą - to dany Partner zawiera bezpośrednie umowy o świadczenie Usług z ukraińskimi Klientami, działając jako dostawca Usług. Partner obciąża Klientów ukraińskich opłatami za Usługi, a następnie Partner jest obciążany przez Wnioskodawcę opłatami za powyższe Usługi. Tak więc rzeczywiste relacje pomiędzy Wnioskodawcą, Partnerem i Klientami ukraińskimi są skonstruowane jako wzajemne świadczenie Usług.

Spółka, w lutym 2022 r. wystawiła na rzecz Partnerów faktury VAT dokumentujące sprzedaż Usług za ustalony okres rozliczeniowy (dalej: „Wierzytelności”).

Jednocześnie w dniu 24 lutego 2022 r. doszło do agresji rosyjskiej na terytorium `(...)`. Ogólna sytuacja ekonomiczna na rynku ukraińskim, jak i poszczególnych Klientów znacznie się pogorszyła. Wielu Klientów w związku z inwazją utraciło źródła przychodu, a co za tym idzie zdolność do pokrywania swoich bieżących zobowiązań. W trudnej sytuacji znaleźli się także Partnerzy Wnioskodawcy oraz ich pracownicy i współpracownicy.

Z uwagi więc na trwający konflikt zbrojny mający bezpośredni wpływ na prowadzenie działalności gospodarczej w `(...)`, nikłe szanse na pozytywne wyniki postępowań egzekucyjnych, czy windykacyjnych oraz chęć utrwalenia dobrych relacji z Partnerami oraz Klientami, którzy znaleźli się w krytycznej sytuacji, Wnioskodawca rozważa odstąpienie od dochodzenia Wierzytelności w formie ich umorzenia. Nastąpiłoby ono na podstawie umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Partnerami. W przypadku poddania umowy prawu polskiemu, umowa będzie zawierać oświadczenie Wnioskodawcy o zwolnieniu z długu Partnerów oraz ich oświadczenia o przyjęciu zwolnienia, aby spełnione zostały przesłanki wygaśnięcia zobowiązania, określone w art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm., dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Dodatkowo, Wnioskodawca zaznacza, iż tak jak zostało to wskazane powyżej, główną przesłanką do umorzenia Wierzytelności są przede wszystkim trudności finansowe Partnerów oraz Klientów spowodowane zdarzeniem bez wątpienia uznawanym za siłę wyższą, tj. eskalacją konfliktu zbrojnego w `(...)` i związaną z tym silną zapaścią rynku gospodarczego `(...)`.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznał, że w obliczu trudności życiowych oraz finansowych Partnerów oraz Klientów, najkorzystniejszym dla Wnioskodawcy rozwiązaniem będzie umorzenie Wierzytelności. W ocenie Wnioskodawcy, w obecnej sytuacji rynkowej zdeterminowanej działaniami wojennymi, chęć dochodzenia Wierzytelności skutkowałoby ogromnymi szkodami wizerunkowymi dla Spółki, a w efekcie długofalowo nie wpłynęły by na zwiększenie przychodów uzyskiwanych w ramach świadczenia Usług na rzecz Klientów. Na marginesie należy dodać, że ewentualne egzekwowanie Wierzytelności wymagałoby najprawdopodobniej rozpoczęcia procedury sądowej, zaangażowania publicznych organów egzekucyjnych lub profesjonalnych firm windykacyjnych oraz zagranicznych specjalistów, zajmujących się dochodzeniem roszczeń na gruncie prawa obowiązującego w `(...)`. . Podjęcie tych działań wymagałoby od Spółki zaangażowania znacznych środków pieniężnych i nie gwarantowałoby uzyskania Wierzytelności, gdyż, jak wiadomo Wnioskodawcy, Partnerzy po prostu nie posiadają odpowiednich środków finansowych na uregulowanie wierzytelności. Należy także pamiętać, że na `(...)` ciągle toczy się wojna, zaś działania te mogą trwać długo i całkowicie wyniszczać gospodarczo ten kraj.

Spółka rozważa umorzenie Wierzytelności również dlatego, że nie chce wykazywać w swoich księgach rachunkowych przeterminowanych wierzytelności, tj. wierzytelności, których dłużnik nie uregulował w odpowiednim terminie, ponieważ może powodować to spadek wiarygodności Wnioskodawcy w oczach potencjalnych kredytodawców oraz kontrahentów.

Wierzytelności, które mają zostać umorzone, Spółka rozpoznała jako przychód należny dla celów CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że planuje również utworzenie odpisów aktualizujących wartość Wierzytelności dla celów księgowych.

Podkreślenia wymaga, iż istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego wynikają również z własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wyraźnie wskazano, że Wierzytelności, które Wnioskodawca ma zamiar umorzyć nie uległy przedawnieniu (i nie będą przedawnione w momencie ich umorzenia).

Pytanie oznaczone we wniosku nr 1

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia rozważanych kwot umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do zaliczenia wartości umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W praktyce interpretacyjnej organów ukształtował się następujący katalog warunków, które umożliwiają zaliczenie danego wydatku do kosztu uzyskania przychodów:

- koszt jest poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku jest pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

- wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

- koszt jest poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

- wydatek jest odpowiednio udokumentowany;

- koszt nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny. W konsekwencji, za koszty uzyskania przychodów, co do zasady, nie uważa się umorzonych wierzytelności. Umorzone wierzytelności są jednak kosztem uzyskania przychodów do takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychód należny.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, z katalogu kosztów uzyskania przychodów wyłączone są również wierzytelności odpisane jako przedawnione.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, aby więc kwota umorzonej przed podatnika Wierzytelności mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, to konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

1. spełnienie warunków wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. przede wszystkim warunku, aby koszt został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

2. brak spełnienia przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, tj. uprzedniego zarachowania umorzonej Wierzytelności jako przychodu należnego przez Wnioskodawcę;

3. brak spełnienia przesłanki z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, tj. umorzona Wierzytelność nie uległa przedawnieniu.

Ad. 1. W przedmiotowym przypadku umorzenie Wierzytelności przez Wnioskodawcę zostanie dokonane w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a więc w celach zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Brak umorzenia Wierzytelności w zaistniałej sytuacji mógłby skutkować negatywnymi konsekwencjami dla Spółki polegającymi, w szczególności, na:

- spadku wiarygodności wobec Partnerów i Klientów,

- naruszenie dobrego imienia Wnioskodawcy,

- oraz brakiem chęci dalszej współpracy z Wnioskodawcą po unormowaniu się sytuacji geopolitycznej.

Takie konsekwencje przewiduje Spółka, w przypadku braku podjęcia działań świadczących o zrozumieniu konsekwencji wystąpienia siły wyższej, za jaką uznać należy konflikt zbrojny (wojnę w `(...)`) i chęci odzyskania Wierzytelności.

Niezależnie od oceny etycznej dochodzenia Wierzytelności (która - w ocenie Wnioskodawcy - byłaby jednoznacznie negatywna) podejmowanie przez Spółkę jakichkolwiek działań i ewentualna próba ich egzekwowania na `(...)`. wiązałyby się z dodatkowymi kosztami dla Spółki.

Wnioskodawca musiałby zaangażować publiczne organy egzekucyjne lub profesjonalne podmioty zajmujące się windykacją należności, a także prawników specjalizujących się w prawie ukraińskim. Aby owe podmioty w przedmiotowe działania zaangażować, Spółka musiałaby ponieść znaczne nakłady finansowe na ich wynagrodzenia. Taki wydatek nie gwarantowałby jednak odzyskania niezapłaconych przez Partnerów kwot wynikających ze świadczonych Usług. Partnerzy mają bowiem trudności finansowe, wynikające z bezprecedensowego zdarzenia, tj. konfliktu zbrojnego na `(...)`.. Tak więc, biorąc pod uwagę silną zapaścią rynku gospodarczego `(...)` mającą wpływ na działalność Partnerów i Klientów, zasadne jest niepodejmowanie przez Wnioskodawcę działań w celu egzekucji Wierzytelności i ich umorzenie. Nie wiadome jest także, czy same postępowania sądowe, czy egzekucyjne byłyby możliwe ponieważ wiele organów administracyjnych, w tym sądy zawiesiły swoją działalność.

Sądy administracyjne w wielu wyrokach powołują się również na tzw. wykładnię gospodarczą czyli taką, która przewiduje m.in. przyjęcie, że podatnik działa i powinien działać w sposób typowy dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i dążyć do osiągnięcia zysku (zwłaszcza przyjmując długofalową strategię), ale także minimalizowania strat. Możliwość zastosowania tego typu wykładni wynika wprost z uchwały 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. II FPS 2/12, w której czytamy, że: (`(...)`) „Działając w warunkach rynkowych, podatnik musi podejmować racjonalne ze swego punktu widzenia, oparte na ekonomicznych analizach i kalkulacjach działania zmierzające do uzyskania możliwie największej efektywności ekonomicznej. Działania te mogą również polegać na dokonywaniu określonych oszczędności, zmniejszeniu kosztów i wydatków, minimalizowaniu strat z określonych segmentów działalności czy eliminowaniu nieopłacalnych przedsięwzięć. Gdyby podatnik działań takich nie podejmował, mógłby nie sprostać konkurencji, a prowadzona przez niego działalność mogłaby stać się nierentowna i zacząć przynosić straty. Tym samym zagrożone byłoby źródło przychodów, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w jej całokształcie. W tym sensie, co do zasady, każde tego rodzaju przedsięwzięcie, zmierzające do zapobieżenia takiej sytuacji, powinno być postrzegane jako prowadzące do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a związane z tym koszty - jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.p.”.

W konsekwencji, planowane działanie Wnioskodawcy polegające na umorzeniu Wierzytelności, które w praktyce są nieściągalne, należy uznać za działanie racjonalne i pozwalające uniknąć dalszych kosztów związanych z ich egzekwowaniem.

Przedmiotowe Umorzenie Wierzytelności przez Wnioskodawcę ma związek z osiągnięciem i zachowaniem źródła przychodów również z innego powodu. Nieściągalne Wierzytelności, które Wnioskodawca pragnie zarachować uprzednio jako przychód należny będą widoczne w księgach rachunkowych Spółki, przez co, będą one wpływać negatywnie na jej wizerunek wśród potencjalnych kredytodawców oraz kontrahentów. W konsekwencji, niewątpliwie miałby to negatywny wpływ na sytuację finansową Spółki.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym planowane umorzenie Wierzytelności spełnia przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, potwierdzają m.in. następujące interpretacje indywidualne:

- interpretacja indywidualna z 17 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.352.2019.2.AP,

- interpretacja indywidualna z 16 listopada 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.371.2018.1.SG,

- interpretacja indywidualna z 2 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.240.2018.1.MM,

- interpretacja indywidualna z 6 października 2017 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.87.2017.2.SG.

Ad.2. Spółka rozpoznała Wierzytelności jako należne przychody podatkowe wynikające ze świadczonych na rzecz Partnerów usług (zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT), mimo że przychody te nie zostaną jeszcze wtedy faktycznie otrzymane. W konsekwencji, nie będzie miał zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kwot umorzonych wierzytelności, które nie zostały zarachowane jako przychody należne.

Ad.3. W odniesieniu do planowanych umarzanych Wierzytelności nie upłynął dwuletni termin przedawnienia, określony w art. 751 Kodeksu cywilnego, a zatem nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT wyłączający przedawnione wierzytelności z kosztów uzyskania przychodów.

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia wartości umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności

otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Przez analogię, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia cytowanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W świetle powyższego, w celu zaliczenia danej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

- wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

- wierzytelność nie może ulec przedawnieniu do dnia umorzenia,

- wierzytelność musi zostać umorzona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia umorzenia wierzytelności dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej oraz prawa cywilnego. I tak, „umorzyć” to „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”, „zrezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie”, (https://sjp.pwn.pl).

Wskazać przy tym należy, że wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. Wierzyciel może również podjąć decyzję o zwolnieniu dłużnika z długu.

Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.),

zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Konsekwencją zwolnienia z długu jest umorzenie zobowiązania, które nie powoduje powstania nowego. Ważną rzeczą, jest fakt, że zwolnienie z długu wymaga zgody dłużnika, zatem nie będzie skuteczne zwolnienie z długu za pomocą jednostronnej czynności prawnej wierzyciela pozostawionej bez reakcji dłużnika. Dla zwolnienia potrzebna jest akceptacja dłużnika, co może się znaleźć również w treści umowy.

Ponadto strony mają swobodę w decydowaniu o tym, czy zwolnienie z długu ma objąć całe zobowiązanie czy tylko jego część. Nie ma przeszkód aby zwolnienie z długu objęło tylko część zobowiązania. Nie ma również przeszkód aby zwolnienie z długu zostało dokonane z zastrzeżeniem warunku lub terminu (K. Zagrobelny, Komentarz do KC red. E. Gniewek, Warszawa 2006, s. 872). Zwłaszcza zwolnienie z długu przy zastrzeżeniu warunku jest dość popularne w stosunkach między przedsiębiorcami. Jeśli chodzi o określenie warunku strony mają znaczną swobodę. Może nim być zawarcie innej umowy.

Zwolnienie z długu jest zatem (obok spełnienia świadczenia, datio in solutum, potrącenia, odnowienia) jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania. Tak więc aby uznać, że doszło do umorzenia zobowiązania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela musi wygasnąć, co oznacza, że nie będzie ono dalej istniało. Skoro tak, nie będzie również możliwości dalszego dochodzenia wierzytelności, jak również cesji wierzytelności na innego wierzyciela. Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia rozważanych kwot umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że:

- wierzytelności zostały zarachowane jako przychód należny;

- wierzytelności nie są przedawnione;

- wierzytelności zostaną umorzone (umowa będzie zawierać oświadczenie Wnioskodawcy o zwolnieniu z długu Partnerów oraz ich oświadczenia o przyjęciu zwolnienia),

to, Spółka będzie uprawniona w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które uprzednio zostały przez nią ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczenia rozważanych kwot umorzonych Wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ocena prawna stanowiska Państwa dotycząca podatku od towarów i usług zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).