Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- Spółka miała i ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla ŚT wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.;

- Spółka będzie mogła w przyszłości (także po zakończeniu działalności zwolnionej) dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać (do stawki wyższej niż 0%) lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla ŚT przyjętych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą z siedzibą w Polsce, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w PDOP. Spółka działa w branży motoryzacyjnej, zajmuje się przede wszystkim produkcją różnych typów napełniaczy do poduszek powietrznych stosowanych w samochodach.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej „(…)” (dalej: „SSE”) na podstawie:

a) Zezwolenia nr 59 z dn. 4 czerwca 2004 r., zmienionego następnie decyzją Ministra Gospodarki, nr 41/IW/15 z dn. 23 stycznia 2015 r., w przedmiocie stwierdzenia nieważności terminu obowiązywania zezwolenia;

b) Zezwolenia nr 259 z dn. 8 kwietnia 2013 r.;

c) Zezwolenia nr 304 z dn. 6 czerwca 2014 r. (dalej łącznie: „Zezwolenia”).

Spółka z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE na podstawie Zezwoleń korzysta ze zwolnienia z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”). Zwolnienie z PDOP stanowi dla Spółki pomoc publiczną udzielaną jej zgodnie z przepisami updop oraz aktów prawnych dotyczących funkcjonowania przedsiębiorców w specjalnych strefach ekonomicznych.

Przyznany w ramach Zezwoleń limit zwolnienia z podatku Spółka będzie mogła wykorzystać tylko do końca 2026 r., ze względu na to, że w tym roku zakończy się działalność specjalnych stref ekonomicznych.

W związku z powyższym, w celu efektywniejszego wykorzystania przysługującego Spółce limitu pomocy publicznej, Spółka na podstawie art. 16i ust. 5 updop, obniżyła stosowane stawki amortyzacyjne dla części środków trwałych (dalej: „ŚT”) w stosunku do stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”) określonego w updop (dalej: „Obniżenie stawek”).

Obniżenie stawek dotyczy ŚT, które co do zasady są i będą wykorzystywane przez Spółkę w prowadzeniu działalności na terenie SSE na podstawie Zezwoleń, a także (bez wyjątków) zostały wprowadzone do ewidencji ŚT przed 1 stycznia 2021 r.

Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne dla wyżej wskazanych ŚT do poziomu 1,5%. W przyszłości Spółka nie wyklucza dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych dla ŚT poprzez ich podwyższanie lub dalsze obniżanie (np. w przypadku, gdy zmienią się warunki wykorzystywania danego ŚT), jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na wyższą niż wynikająca z przepisów updop. Ponadto, ustalone w wyniku obniżenia stawki amortyzacyjne zawsze będą wyższe od zera. Spółka rozważa w tym zakresie podwyższenie uprzednio obniżonych stawek amortyzacji po zakończeniu działalności strefowej.

Wnioskodawca podkreśla, że choć w myśl obowiązującego od 1 stycznia 2021 r. art. 16i ust. 8 updop, przepisów o możliwości modyfikacji stawek amortyzacyjnych nie stosuje się do ŚT wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym, w okresie korzystania z takiego zwolnienia, to zgodnie z przepisem przejściowym ww. ograniczenie ma zastosowanie jedynie do ŚT wprowadzonych do ewidencji po dniu 31 grudnia 2020 r. Nie dotyczy ono zatem ŚT objętych zakresem Obniżenia stawek.

Pytania:

1. Czy Spółka miała i ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla ŚT wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.?

2. Czy Spółka będzie mogła w przyszłości (także po zakończeniu działalności zwolnionej) dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać (do stawki wyższej niż 0%) lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla ŚT przyjętych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zadaniem Wnioskodawcy:

1. Spółka miała i ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla ŚT wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r.

2. Spółka będzie mogła w przyszłości (także po zakończeniu działalności zwolnionej) dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać (do stawki wyższej niż 0%) lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla ŚT przyjętych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uwagi ogólne.

Ogólne zasady dotyczące dokonywania odpisów amortyzacyjnych zostały określone w art. 16a-16m updop.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na podstawie art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie.

Artykuł 16i ust. 5 updop stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. W przepisie wskazano że, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ad. 1.

Literalne brzmienie art. 16i ust. 5 updop, a także analiza pozostałych przepisów ustawy wskazuje, że ustawodawca zezwolił podatnikom na obniżanie stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy bez określania szczegółowych zasad jego dokonywania oraz limitu obniżenia, za wyjątkiem terminów, w których może do tych zmian dojść oraz zawężenia stosowania omawianych regulacji do środków trwałych amortyzowanych metodą liniową.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik może zatem dokonać zmiany stawki amortyzacji, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej stawki począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie i były wyższe od 0.

Jednocześnie, na mocy art. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa zmieniająca”), od 1 stycznia 2021 r. do updop wprowadzono art. 16i ust. 8 wskazujący, że uprawnienie do podwyższania i obniżania stawek amortyzacyjnych nie przysługuje wobec środków trwałych wykorzystywanych w działalności zwolnionej z opodatkowania. Spółka wskazuje jednak, że zgodnie z art. 14 Ustawy zmieniającej, stosowanie art. 16i ust. 8 updop zostało wyłączone wobec środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2021 r., nie dotyczy zatem ŚT objętych Obniżeniem stawek.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do dowolnego poziomu wyższego od zera. Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, nie została bowiem ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dopiero wprowadzony od 1 stycznia 2021 r. art. 16i ust. 8 updop zawiera szczegółowe regulacje ograniczające możliwość modyfikowania stawek amortyzacji, wyłączając spod nich środki trwałe wykorzystywane w działalności zwolnionej z opodatkowania PDOP. Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 14 Ustawy zmieniającej, wprowadzającego regulacje art. 16i ust. 8 updop, Spółka była i jest uprawniona do zmian stawek amortyzacyjnych środków trwałych wykorzystywanych przez nią w działalności zwolnionej z opodatkowania (strefowej), pod warunkiem, że wspomniane środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Powyższe stanowisko znajduje także odzwierciedlenie w wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.100.2021.1.MBD, DKIS wskazał, że:

Jednocześnie, mając na względzie przepis art. 16i ust. 8 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), który obowiązuje od 1 stycznia 2021 r. oraz fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym, wskazać należy, że przepis art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, nie będzie stosowany do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Jednakże, wyłączenie to dotyczy środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po 31 grudnia 2020 r.

Ad. 2.

Powołany przepis art. 16i ust. 5 updop, nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, dostosowanych do jego sytuacji, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 updop, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności i zależy jedynie od decyzji podatnika. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawić amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu).

Możliwość podwyższenia obniżonych stawek wynika nie tylko z literalnej treści przepisu, ale znajduje także potwierdzenie w celu w jakim wprowadzono art. 16i ust. 5 do updop. Jak wskazano wprost w uzasadnieniu projektu ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która wprowadziła do updop przepis art. 16i ust. 5 w obecnym brzmieniu, celem wprowadzenia takiej treści przepisu było umożliwienie podatnikom modyfikowania stawek amortyzacji w zależności od ich sytuacji, co ma stanowić element ich polityki podatkowej, a więc zarówno obniżania jak i podwyższania stawek amortyzacji (z uwzględnieniem limitu wynikającego z Wykazu).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy:

- Spółka miała i ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla ŚT wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., oraz

- Spółka będzie mogła w przyszłości (także po zakończeniu działalności zwolnionej) dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać (do stawki wyższej niż 0%) lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla ŚT przyjętych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z przedstawioną przez DKIS oceną analogicznych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych, wyrażoną w szeregu interpretacji indywidualnych, tj. np. interpretacjach indywidualnych:

- z dnia 9 grudnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.413.2020.1.MMU,

- z dnia 13 maja 2020 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.102.2020.1.DK,

- z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS,

- z dnia 6 września 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.289.2019.1.AB,

- z dnia 6 września 2017 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4010.119.2017.3.MK.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że Szef Krajowej Administracji Skarbowej wydał wobec Spółki opinię zabezpieczającą z dnia 3 sierpnia 2021 r., nr DKP.8011.12.2021 (dalej: „Opinia”) wskazującą, że opisane w niniejszym wniosku czynności (obniżenie stawek amortyzacji dla środków trwałych wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie SSE oraz ich ewentualne zmiany w przyszłości), nie spełniają ustawowych kryteriów unikania opodatkowania. W związku z treścią Opinii, opisane w niniejszym wniosku działania Wnioskodawcy nie są objęte dyspozycją art. 14b § 5b pkt 1 Ordynacji podatkowej, stanowiącą podstawę do odmowy wydania interpretacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku zgodnie z którym,

- Spółka miała i ma prawo obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla ŚT wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., oraz

- Spółka będzie mogła w przyszłości (także po zakończeniu działalności zwolnionej) dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać (do stawki wyższej niż 0%) lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla ŚT przyjętych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie

- jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.