Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 lutego 2022 r., uzupełniony 4 i 8 marca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek został uzupełniony 9 czerwca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej jako: „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (posiada status rezydenta podatkowego w Polsce).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”), na podstawie Zezwolenia z dnia 18 czerwca 2014 r. (dalej jako: „Zezwolenie”).

Rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej wskazany w Zezwoleniu obejmuje działalność gospodarczą prowadzoną na terenie SSE, rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, tj. przede wszystkim drewnianej architektury ogrodowej oraz pellet, szczegółowo wymienionych w Zezwoleniu (dalej jako: „Wyroby gotowe”).

Przychody ze sprzedaży Wyrobów gotowych zaliczane są przez Spółkę do przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, a w konsekwencji są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (dalej: „Działalność zwolniona”).

Spółka w niewielkim zakresie prowadzi również działalność handlową, która nie jest określona w Zezwoleniu. Działalność ta polega na nabywaniu towarów od zewnętrznych podmiotów, głównie innej spółki powiązanej i odsprzedaży klientom Spółki bez przetworzenia. Sytuacja ta dotyczy tych wyrobów, których Spółka nie produkuje lub produkuje w niewystarczających ilościach. Dochody uzyskane na działalności handlowej, która nie jest określona w Zezwoleniu, są opodatkowywane przez Spółkę na zasadach ogólnych (dalej: „Działalność opodatkowana”).

Spółka posiada kredyty inwestycyjne w walutach obcych, które były wykorzystane na budowę zakładu na terenie SSE.

Z uwagi na fakt, że zadłużenie z tytułu ww. kredytów oprocentowane jest według zmiennej stopy procentowej, Spółka zawarła z bankiem transakcje zabezpieczające ryzyko stopy procentowej typu Interest Rate Swap (dalej jako: „IRS”).

Spółka nie prowadzi rachunkowości zabezpieczeń.

Spółka wskazuje, że stosuje tzw. metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”) i spełnia określone w ustawie o CIT warunki, do stosowania tej metody.

Mechanizm funkcjonowania IRS polega na tym, że bank dokonuje na rzecz Spółki płatności według zmiennej stopy bazowej (takiej samej, jak dla wiążącej go ze Spółką umowy kredytowej); Spółka natomiast, dokonuje na rzecz Banku płatności według stałej, ustalonej w umowie IRS stopy procentowej od kwoty wskazanej w umowie IRS. Powyższe rozliczenia związane z zawartymi przez Spółkę transakcjami IRS realizowane są per saldo - odrębnie dla każdej transakcji IRS.

Kontrakty IRS zawarte przez Spółkę wyrażone są w walucie obcej z uwagi na to, że kredyty zabezpieczane z wykorzystaniem tych transakcji IRS, zawarte są w walutach obcych. W konsekwencji realizowane przez Spółkę płatności odsetkowe realizowane są również w walucie obcej.

W zależności od wysokości zmiennej stopy bazowej na dany moment, Spółka może uzyskiwać na tych transakcjach dodatni lub ujemny wynik. Jeżeli Spółka jest zobowiązana wypłacić bankowi należną kwotę w ramach transakcji IRS, kwota ta traktowana jest jako koszt uzyskania przychodu do celów podatkowych. Analogicznie, jeżeli to Bank wypłaca w ramach transakcji IRS określoną kwotę pieniędzy, kwota ta traktowana jest przez Spółkę jako przychód do celów podatkowych.

Spółka na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku bilansowego uwzględnia w księgach jako przychody lub koszty finansowe efekt wyceny transakcji IRS do wartości godziwej otrzymywanej z banku z którym zawarła ww. transakcje IRS. Głównym elementem ww. wyceny są występujące różnice pomiędzy aktualną i przewidywaną stopą bazową, a stałą stopą zawartą w transakcji IRS, a nie kurs waluty. Spółka nie ujmuje ww. przychodów i kosztów finansowych wynikających z wyceny jako przychodów i kosztów do celów podatkowych (nie traktuje tych kategorii jako podatkowych).

W uzupełnieniu wskazaliście Państwo, że w związku ze zmianą wyceny transakcji IRS, o których mowa we Wniosku, Spółka nie rozpoznaje różnic kursowych dla celów rachunkowych. Zmianę wyceny transakcji IRS Spółka ujmuje dla celów rachunkowych w rachunku zysków i strat w pozycji przychody/koszty finansowe w pozycji „Inne” w podgrupie „zyski/straty z wyceny oraz realizacji instrumentów finansowych” tj. w pozycji odrębnej od pozycji, w której wykazywane są różnice kursowe. Różnice kursowe Spółka dla celów rachunkowych wykazuje w pozycji przychody/koszty finansowe w pozycji „Inne” w podgrupie „Zyski/straty z tytułu różnic kursowych”.

Pytania

1. Czy wskazane w stanie faktycznym przychody lub koszty związane z realizacją transakcji IRS stanowią element kalkulacyjny dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych tj. nie dotyczącą działalności uprawniającej do korzystania ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT?

2. Czy w opisanym stanie faktycznym zmiana wyceny transakcji IRS powoduje powstanie różnic kursowych w rozumieniu art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy CIT i w związku z tym, wyniki tej wyceny powinny być ujmowane dla celów podatkowych odpowiednio jako przychód/koszt?

Państwa stanowisko w sprawie

Własne stanowisko w zakresie Pytania nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody i koszty powstałe w związku z realizacją transakcji IRS powinny stanowić element kalkulacyjny dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, nieobjętego zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, jako niewynikające bezpośrednio z działalności objętej Zezwoleniem.

Własne stanowisko w zakresie Pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wycena transakcji IRS do wartości godziwej nie powoduje powstania różnic kursowych dla celów podatkowych na podstawie art. 9b ustawy o CIT i w związku z tym wyniki tej wyceny nie powinny być ujmowane dla celów podatkowych odpowiednio jako przychód/koszt.

UZASADNIENIE

Uzasadnienie własnego stanowiska w zakresie Pytania nr 1

Zgodnie z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei, stosownie do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, zgodnie z art. art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT ww. zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie SSE.

Zatem aby dany dochód mógł korzystać ze zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, konieczne jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

- uzyskany dochód pochodzi z działalności ściśle określonej w zezwoleniu (w oparciu o właściwe kody PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)) oraz

- dochód uzyskany jest z działalności gospodarczej wykonywanej na terenie SSE.

A contrario, jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu tj. nie mieści się wprost w ramach działalności ściśle wskazanej w zezwoleniu, wchodzącej w zakres zawartego tam odpowiedniego grupowania statystycznego PKWiU, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem wyłącznie dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Jednocześnie, z uwagi na to, że ww. zwolnienie stanowi wyjątek od reguły powszechności opodatkowania (wyrażoną w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), przepisy ustanawiające warunki jego stosowania należy interpretować ściśle (zgodnie z powszechnie przyjętymi i akceptowanymi zasadami wykładni prawa podatkowego).

Mając na uwadze powyższe przepisy, a także zasadę zakazu wykładni rozszerzającej w stosunku do zwolnień podatkowych, zdaniem Wnioskodawcy zarówno zyski jak i straty wynikające z realizacji transakcji IRS nie mogą zostać zaliczone do przychodów lub kosztów osiąganych lub ponoszonych w ramach działalności objętej Zezwoleniem.

Zawieranie transakcji IRS nie należy zdaniem Spółki do zakresu typowych czynności podejmowanych w ramach działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu. Zawieranie tego typu umów jest przejawem odrębnej aktywności Spółki od działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej prowadzonej na terenie SSE.

Zawieranie tego typu transakcji jest, zdaniem Spółki, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione, mają bowiem one na celu ograniczenia ryzyka finansowego wynikającego ze zmiany stóp procentowych. Tego typu transakcje nie są jednak zawierane w ramach działalności określonej w Zezwoleniu, lecz stanowią działalność dodatkową mającą na celu zabezpieczać ryzyko realizowanych przepływów pieniężnych zarówno w ramach Działalności opodatkowanej jak i Działalności zwolnionej (określonej wprost w Zezwoleniu).

W ocenie Spółki, nie można uznać, że zawieranie transakcji IRS stanowi przejaw realizacji działalności określonej w Zezwoleniu. Jest to dodatkowa działalność polegająca na zawieraniu niezależnych od działalności określonej w Zezwoleniu operacji finansowych, która generuje zyski bądź straty (w zależności od kształtowania się rynkowych stóp bazowych w czasie, czego Spółka w momencie zawierania tego typu transakcji nie jest w stanie przewidzieć).

Zdaniem Wnioskodawcy, zawieranie transakcji IRS należy traktować jako odrębną od działalności zwolnionej aktywność gospodarczą, nakierowaną na zabezpieczenie ryzyka związanego ze zmianą rynkowych stóp bazowych.

Zawierane transakcje IRS stanowią zabezpieczenie ryzyka zmiany rynkowych stóp bazowych związanych z kredytami inwestycyjnymi na budowę zakładu na terenie SSE oraz na zakup środków trwałych wykorzystywanych m.in. w działalności na terenie SSE.

Zawarcie przez Spółkę transakcji IRS umożliwia ekonomiczną zamianę (nie jest to zamiana sensu stricte) zmiennej stopy bazowej (procentowej) na stałą stopę procentową, co eliminuje ryzyko zmienności przepływów z tytułu zmian stopy bazowej.

Środki z kredytów, których koszty finansowania są zabezpieczone przedmiotowymi kontraktami, były przeznaczone zarówno na Działalność zwolnioną jak i opodatkowaną. Jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, sposobu rozliczenia przychodów lub kosztów, wynikających z zawarcia transakcji IRS, nie można wprost odnosić do sposobu rozliczenia kredytu, do którego się odnoszą. Należy je traktować odrębnie z uwagi na odmienny cel jakiemu służą (zabezpieczenie ryzyka zmiany stóp procentowych, aniżeli pozyskanie finansowania w formie kredytu).

Nie można zatem uznać, że transakcje IRS są bezpośrednio związane z jedną bądź drugą działalnością. W obu przypadkach związek ten jest, zdaniem Wnioskodawcy, jedynie pośredni, co przemawia za uznaniem tej aktywności za odrębną działalność finansową, służącą zabezpieczeniu majątku Spółki.

Zawieranie transakcji IRS nie sposób uznać za działalność pomocniczą wobec działalności zwolnionej, z uwagi na to, że zawarcie tego kontraktu nie jest niezbędne dla prowadzenia tej działalności.

Mając na uwadze powyższe, zawieranie transakcji IRS stanowi działalność finansową która nie została wymieniona w Zezwoleniu, a jednocześnie nie jest niezbędna dla prowadzenia działalności objętej zakresem Zezwolenia i nie może być uznana za działalność pomocniczą względem tej działalności.

W konsekwencji, przychody i koszty wynikające z transakcji IRS nie mogą być elementem kalkulacyjnym dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, lecz powinny być kalkulowane do wyniku opodatkowanego na zasadach ogólnych.

Potwierdzeniem powyższego stanowiska mogą być interpretacje:

- Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lipca 2018 r., 0111-KDIB1-3.4010.225.2018.1.JKT, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: W konsekwencji, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w Zezwoleniu i jednocześnie, jeżeli działalność taka nie jest działalnością pomocniczą, niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej określonej w Zezwoleniu, to wynik na takiej działalności nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. W konsekwencji, w przedmiotowym przypadku, wynik z rozliczenia Umów IRS ma wpływ jedynie na dochód/stratę osiągniętą na działalności pozastrefowej, tj. opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych;

- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 marca 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-132/16/APO, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że: wykorzystanie instrumentów zabezpieczających (IRS - przyp. aut), do których odnosi się przedmiotowe pytanie, uznać należy za przejaw wskazanej „dodatkowej” działalności finansowej przedsiębiorcy, nieokreślonej w treści Zezwolenia, nie będącej jednocześnie działalnością pomocniczą względem działalności podstawowej korzystającej ze zwolnienia podatkowego. Tym samym, wynik realizowany na niniejszych instrumentach, generowany w ramach działalności finansowej, odrębnej od działalności określonej w Zezwoleniu, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Uzasadnienie własnego stanowiska w zakresie Pytania nr 2

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą ustalać różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a ustawy o CIT, albo

2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez firmy audytorskie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Ww. przepisy dotyczą metody ustalania różnic kursowych, które są zaliczane do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu.

Omawiany przepis przewiduje, przy wyborze metody rachunkowej ustalania różnic kursowych, że do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, zalicza się różnice kursowe powstające, zgodnie z przepisami o rachunkowości, w następujących przypadkach:

1. różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych;

2. różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz

3. różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.

Co prawda, samo pojęcie różnicy kursowej nie zostało jasno zdefiniowane w ustawie o rachunkowości, jednak odnosząc się do MSR 21 (Międzynarodowe Standardy Rachunkowości) należy stwierdzić że oznacza ono różnicę wynikającą z przeliczenia określonej liczby jednostek jednej waluty na inną według różnych kursów.

Zdaniem Wnioskodawcy, efekt okresowej wyceny instrumentu pochodnego jakim jest transakcja IRS nie jest różnicą kursową w rozumieniu ww. przepisów.

Przede wszystkim należy zauważyć, że instrumentem bazowym transakcji IRS nie jest kurs waluty ale stopa procentowa. Jak wskazano w stanie faktycznym, transakcja IRS polega na tym, że kontraktujący (tutaj: bank i Wnioskodawca) wymieniają strumienie płatności wyrażone w tej samej walucie, których obliczenie następuje w oparciu o dwie różne stopy procentowe. W konsekwencji, wartość godziwa transakcji IRS będąca antycypacją różnicy w wymienianych strumieniach płatności jest pochodną wielu zmiennych, w szczególności wysokości stóp bazowych, okresu rozliczania transakcji, częstotliwości płatności, wartości bazowej kwoty nominalnej. Wartości godziwa transakcji IRS wynika w pewnej mierze z przeliczenia waluty, lecz przede wszystkim jest determinowana różnicami w stopach procentowych. Z uwagi na fakt, że omawiana transakcja wyrażona jest w walucie obcej, a wartość godziwa wyrażana jest w PLN, zmiana kursu ma wpływ na wycenę, niemniej jednak w porównaniu do pozostałych elementów wyceny, wpływ ten jest znikomy. Głównym elementem wpływającym na zmianę wyceny są różnice pomiędzy zastosowanymi stopami procentowymi - stałą i zmienną.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, że wpływ kursu waluty na wartość godziwą transakcji IRS jest marginalny, wycena taka nie powinna być w całości traktowana jako różnica kursowa w rozumieniu metody rachunkowej, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Wycena do wartości godziwej danego instrumentu pochodnego stanowi jedną, niepodzielną wartość, niezależnie od tego, że uwzględnia różne czynniki takie jak aktualne stopy bazowe, wartość pieniądza w czasie, przewidywane stopy bazowe czy wreszcie kurs waluty. Zdaniem Wnioskodawcy, wydzielenie komponentu walutowego (wpływu zmiany kursu waluty na wartość godziwą) z takiej wyceny wyłącznie do celów podatkowych byłoby niezgodne z przepisami ustawy o rachunkowości, które nie przewidują możliwości dokonywania fragmentaryzacji wartości godziwej w celu wydzielenia różnic kursowych. Takie działanie, w opinii Wnioskodawcy, byłoby działaniem sztucznym.

W związku z powyższym, Wnioskodawca przyjmując rachunkową metodę dla celów ustalenia podatkowych różnic kursowych, nie powinien uwzględniać tej wyceny transakcji IRS, na którą zasadniczy wpływ mają inne czynniki niż kurs waluty. Przyjęcie odmiennej interpretacji art. 9b ust. 2 ustawy o CIT, czyli uznanie wyceny tego typu transakcji za różnicę kursową prowadziłoby do uwzględnienia w rachunku podatkowym także innych, niewynikających ze zmiany kursów walut czynników, a ponadto byłoby sprzeczne z przyjętymi przez Wnioskodawcę zasadami ustawy o rachunkowości. Takie podejście byłoby niezgodne, w ocenie Spółki, z wykładnią celowościową przepisów dot. podatkowej kwalifikacji różnic kursowych.

Dodatkowo, Wnioskodawca podkreśla, iż uprawniony do badania sprawozdania finansowego podmiot nie nakazuje takiej fragmentaryzacji wyceny instrumentu pochodnego jakim jest transakcja IRS.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje, że ma świadomość, że problematyka przedstawiona w niniejszym wniosku wkracza w obszar prawa rachunkowego. Niemniej jednak należy zauważyć, że w przypadku wyboru metody rachunkowej ustalania różnic kursowych (art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT), zasady ujmowania różnic kursowych wynikające z prawa rachunkowego wywołują bezpośredni skutek na gruncie podatku dochodowego. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 25 listopada 2008 r. sygn. I SA/Po 888/08 wprowadzenie możliwości ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości w sposób niebudzący wątpliwości stawia rachunkowość w płaszczyźnie materialnego prawa podatkowego.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy o rachunkowości w takiej sytuacji powinny podlegać interpretacji przez organy interpretacyjne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1.

Stanowisko, które przedstawili Państwo w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny w ww. zakresie.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo

2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Stosownie do postanowień art. 9b ust. 2 updop,

podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Natomiast w myśl art. 9b ust. 3 updop,

w przypadku wyboru metody, o której mowa w ust. 1 pkt 2, podatnicy mają obowiązek stosować tę metodę przez okres nie krótszy niż trzy lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda, z tym że podatnicy mają obowiązek w terminie do końca pierwszego miesiąca roku podatkowego, a w przypadku podatników rozpoczynających działalność - w terminie 30 dni od dnia jej rozpoczęcia, zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody.

Powyższe podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do reguły, że podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 updop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami updop.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro w związku z wyceną transakcji IRS, o których mowa we wniosku, Spółka nie rozpoznaje różnic kursowych dla celów rachunkowych to nie ujmuje ich również w rachunku podatkowym.

Zatem, stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynści, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.