0111-KDIB1-2.4010.192.2022.1.AW

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

1. płatności należności objęte opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), powinny zostać wyłączone z procesu ustalania łącznej kwoty należności wypłacanych na rzecz danego podatnika na potrzeby art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a w konsekwencji nie powinny wpływać na przekroczenie progu 2 mln zł;

2. Bank nie jest i nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT w sytuacji, w której Bank najpierw złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (w związku z pierwotnym przekroczeniem przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy progu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), a następnie otrzyma opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, na skutek czego próg 2 mln zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, bankiem krajowym, prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 2439 ze zm.; dalej: „Prawo bankowe”), polskim rezydentem podatkowym. Bank wchodzi w skład grupy, której jednostką dominującą jest A. AG (z siedzibą w Niemczech; niemiecki NIP: (…), nr wpisu do rejestru przedsiębiorców: (…); dalej: A.), tj. podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

A. jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą jako bank w Niemczech. Podmiot ten wpisany jest do Rejestru podmiotów kredytowych (numer ID: …). Został założony zgodnie z niemieckim prawem i działa jako instytucja kredytowa nadzorowana przez Europejski Bank Centralny oraz Federalny Urząd Nadzoru nad Usługami Finansowymi (Bundesanstalt fur Finanzdienstleistungsaufsicht), w ramach Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego.

Wnioskodawca wypłaca oraz będzie wypłacać odsetki (dalej: „Odsetki”) na podstawie umów pożyczek pomiędzy A. a Wnioskodawcą (dalej: „Pożyczki”). Łączna wartość Odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę do A. w jednym roku podatkowym Wnioskodawcy może przekraczać wartość 2 mln zł. A. jest rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych przez Wnioskodawcę.

Ponadto, w ramach wykonywanej działalności bankowej Wnioskodawca prowadzi rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze, o których mowa w art. 26 ust. 2c ustawy o CIT. Za pośrednictwem wskazanych rachunków prowadzonych przez Bank realizowana jest aktualnie i nadal będzie realizowana wypłata należności z tytułu:

1. odsetek od papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (zagranicznych rezydentów podatkowych);

2. przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g ustawy o CIT, uzyskanych z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych

- na rzecz podmiotów uprawnionych do powyższych pożytków (A.).

Co więcej, Bank wypłaca i w przyszłości może wypłacać inne należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz A. i jego oddziałów:

- B. AG w USA (Stany Zjednoczone);

- C. AG w Czech Republic (Czechy);

- D. AG w France (Francja);

- E. AG w The Netherlands (Niderlandy).

Ponadto, Bank wypłaca lub może w przyszłości wypłacać (w tym również za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych oraz rachunków zbiorczych) należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, również na rzecz następujących podmiotów powiązanych:

- F. AG (Niemcy);

- G. S.A. (Luksemburg);

- H. Zrt (Węgry)

- dalej łącznie „Podmioty powiązane".

Mając na uwadze powyższe, Bank jest i nadal może być obowiązany pełnić funkcję płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zarówno z tytułu wypłaty należności za pośrednictwem prowadzonych przez Bank rachunków papierów wartościowych oraz rachunków zbiorczych, zgodnie z art. 26 ust. 2c ustawy o CIT, jak również z tytułu wypłaty Odsetek na rzecz A. na podstawie Pożyczek czy też z tytułu wypłaty innych należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz A. oraz Podmiotów powiązanych.

A. spełnia wymagania określone w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. W konsekwencji, Bank stosuje i zamierza stosować zwolnienie z WHT wskazane w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT. Dla płatności kwalifikujących się jako odsetki wypłacane w związku z „jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank”, Bank stosuje i zamierza stosować zwolnienie z WHT przewidziane w art. 11 ust. 3 lit. e umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r.).

W zakresie należności wypłacanych na rzecz A. z tytułu Odsetek, Bank jako płatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji, o którym mowa w art. 26b ustawy o CIT, przy czym na moment składania wniosku o wydanie interpretacji Bank nie uzyskał jeszcze tejże opinii. Wobec wszystkich należności wypłacanych na rzecz A. (objętych, jak i nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji) Bank jako płatnik posiada i będzie posiadać niezbędne dokumenty i oświadczenia, które uprawniają do zastosowania zwolnienia z WHT.

Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza występowania w przyszłości do właściwego organu podatkowego z wnioskami o wydanie opinii o stosowaniu preferencji dla innych należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłacanych do A. oraz Podmiotów powiązanych, w przypadku czego Bank będzie posiadać niezbędne dokumenty i oświadczenia, które będą go uprawniały do zastosowania preferencyjnej stawki WHT wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową bądź też do zwolnienia z WHT przewidzianych w dyrektywach unijnych (implementowanych poprzez odpowiednie przepisy ustawy o CIT).

Opinie o stosowaniu preferencji, które Bank uzyska w odniesieniu do wypłat należności na rzecz A. zwane są łącznie w dalszej części wniosku „Opinią”.

W konsekwencji, w trakcie 2022 r. i następnych latach, Bank będzie dokonywał płatności, które mogą zostać objęte Opinią, jak również płatności, które nie są lub nie będą objęte Opinią.

W przypadku dokonywania wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, dla których Bank nie będzie posiadał Opinii, a których wartość przekroczy w roku podatkowym Wnioskodawcy próg 2 mln zł oraz zostaną spełnione warunki wskazane w art. 26 ust. 7a pkt 1-2 ustawy o CIT, Bank zamierza składać oświadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 7a oraz 7g ustawy o CIT. Może się zdarzyć, że Opinia zostanie otrzymana przez Bank dopiero po dokonaniu wypłat, które łącznie spowodują przekroczenie limitu 2 mln zł i złożeniu w odniesieniu do płatności przekraczających ten limit oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Pytania

1. Czy płatności należności objęte opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, powinny zostać wyłączone z procesu ustalania łącznej kwoty należności wypłacanych na rzecz danego podatnika (A. lub poszczególnych Podmiotów powiązanych) na potrzeby art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a w konsekwencji nie powinny wpływać na przekroczenie progu 2 mln zł?

2. Zakładając pozytywną odpowiedź na pytanie pierwsze, czy Bank nie jest i nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT (tj. oświadczenia dla dalszych wypłat) w sytuacji, w której Bank najpierw złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (w związku z pierwotnym przekroczeniem przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy progu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), a następnie otrzyma opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, na skutek czego próg 2 mln zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

1. Płatności należności objęte opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, powinny zostać wyłączone z procesu ustalania łącznej kwoty należności wypłacanych na rzecz danego podatnika (A. lub poszczególnych Podmiotów powiązanych) na potrzeby art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a w konsekwencji nie powinny wpływać na przekroczenie progu 2 mln zł.

2. Bank nie jest i nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT (tj. oświadczenia dla dalszych wypłat) w sytuacji, w której Bank najpierw złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (w związku z pierwotnym przekroczeniem przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy progu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), a następnie otrzyma opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, na skutek czego próg 2 mln zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy.

Uzasadnienie

Uwagi ogólne

Na mocy ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105) od 1 stycznia 2022 r. wszedł w życie zmieniony art. 26 ust. 2e ustawy o CIT regulujący zasady stosowania tzw. mechanizmu „pay and refund”, który zmienia zasady dotyczące poboru WHT.

Stosownie do art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, „jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania”.

Katalog płatności, które objęte są mechanizmem „pay and refund” mieści w sobie m.in. płatności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. przychody „z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)”, a także płatności wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. przychody z „dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych”.

Powyższy mechanizm zakłada pobór WHT według stawek standardowych wyłącznie od wskazanych kategorii płatności dokonywanych na rzecz podmiotów powiązanych, które przekraczają 2 mln zł w roku podatkowym wypłacającego. W odniesieniu do płatności z katalogu z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT będzie to stawka 20%, zaś w odniesieniu do płatności z katalogu art. 22 ust. 1 ustawy o CIT będzie to stawka 19%, bez możliwości zastosowania preferencji przewidzianych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę bądź w dyrektywach unijnych (implementowanych poprzez odpowiednie przepisy ustawy o CIT).

Na gruncie ustawy o CIT istnieją jednakże dwie możliwości niepobierania podatku w stawce wynikającej z polskich przepisów, nawet w przypadku przekroczenia limitu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, tj.:

1. zgodnie z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT – uzyskanie przez podatnika (lub płatnika/Bank) opinii organu podatkowego o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, lub

2. zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT – złożenie przez płatnika oświadczenia o spełnianiu warunków do niepobierania podatku/stosowania stawki obniżonej lub zwolnienia z WHT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT, „Jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b”.

W myśl natomiast art. 26b ust. 1 ustawy o CIT, „Organ podatkowy na wniosek złożony przez podatnika, płatnika lub podmiot dokonujący wypłaty należności za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze wydaje opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz podatnika należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, lub stosowaniu stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobraniu podatku zgodnie z taką umową (opinia o stosowaniu preferencji), jeżeli we wniosku zostało wykazane spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 3-9 lub w art. 22 ust. 4-6 albo warunków zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z uzasadnieniem do ustawy wprowadzającej zmiany związane z mechanizmem „pay and refund” (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), jedną z przyczyn tych zmian jest rosnąca globalizacja oraz mobilność tzw. dochodów pasywnych (dywidendy, odsetki oraz należności licencyjne) powiązana z mogącymi wystąpić w praktyce trudnościami w ustaleniu prawidłowej stawki podatkowej, np. z uwagi na kryterium rzeczywistego właściciela (ang. beneficial owner). (`(...)`) Potrzeba wprowadzenia zmian w przepisach podatkowych związanych z przepływami finansowymi w zakresie dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła wynika także z dotychczasowej praktyki Krajowej Administracji Skarbowej. Przykładowo wskazać należy, że w 2017 roku zostały wszczęte kontrole celno-skarbowe, których przedmiotem była weryfikacja prawidłowości stosowania zwolnienia od podatku u źródła (`(...)`). Dotychczas zakończyło się sześć kontroli celno-skarbowych przedmiotowego zagadnienia, które zakończyły się stwierdzeniem, że podmiot zagraniczny nie był rzeczywistym właścicielem otrzymywanych przez siebie odsetek od podmiotu z siedzibą na terytorium Polski. W sprawach tych stwierdzono, że płatnicy wypłacający te należności powinni pobrać podatek "u źródła" w kwocie 104,2 mln zł”.

W ocenie Wnioskodawcy, otrzymanie Opinii w odniesieniu do danej transakcji wyklucza możliwość powstania wskazanych w uzasadnieniu „trudności w ustaleniu prawidłowej stawki podatkowej”, skoro to organ podatkowy wyda Opinię wskazującą na możliwość zastosowania preferencyjnej stawki WHT albo zastosowania zwolnienia. W ocenie Wnioskodawcy, próg 2 mln zł, który warunkuje pobór podatku przez płatnika WHT wedle mechanizmu „pay and refund” został wprowadzony w związku z powyższymi trudnościami i możliwością uszczuplenia budżetu państwa w sytuacji nieprawidłowego niepobrania podatku u źródła przez płatnika lub zastosowania obniżonej stawki WHT. Do wskazanych sytuacji nie powinno dojść w sytuacji otrzymania Opinii, co – zdaniem Wnioskodawcy – wpływa na bezprzedmiotowość uwzględniania płatności objętych Opinią w kalkulacji progu 2 mln zł. Przyjęcie przeciwnego rozumowania i ujmowanie płatności objętych Opinią w kalkulacji progu 2 mln zł prowadziłoby do sytuacji, w której mechanizm „pay and refund” musiałby być stosowany do niewielkich wartościowo wypłat (w porównaniu do istotnych, bo przekraczających 2 mln zł wypłat objętych Opinią), nieistotnych dla administracji skarbowej z punktu widzenia ryzyka nieprawidłowego poboru WHT oraz celu jaki przyświecał ustawodawcy wprowadzając przepisy w zakresie WHT.

Jednocześnie, jak wynika z treści projektu objaśnień podatkowych z dnia 19 czerwca 2019 r. w zakresie Zasad poboru podatku u źródła (pkt 5.1., str. 35) przedstawionego przez Ministra Finansów: „Do kalkulacji progu 2 mln zł nie są wliczane te wypłaty, które objęte są opinią o stosowaniu zwolnienia (obecnie opinii o stosowaniu preferencji; przyp. Wnioskodawcy), uregulowaną w art. 26b ustawy o CIT”.

Innymi słowy, tylko te należności wypłacone na rzecz tego samego podatnika (A. lub danego Podmiotu powiązanego), które nie będą objęte Opinią, powinny zostać uwzględnione przy kalkulacji progu 2 mln zł.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, jeśli łączna wartość należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłacanych na rzecz danego podatnika, pomniejszona o należności objęte opinią o stosowaniu preferencji, nie będzie przekraczać łącznie kwoty 2 mln zł w danym roku podatkowym wypłacającego, to Wnioskodawca nie będzie musiał stosować mechanizmu „pay and refund” wobec tych płatności.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 25 stycznia 2022 r., nr 0111 KDIB1-1.4010.656.2021.1.JD, w której organ wskazał, że: „Powołane przepisy art. 26 ust. 2g ustawy o CIT, zarówno w brzmieniu wcześniejszym jak i obecnie obowiązującym (tj. od 2022 r.; przyp. Wnioskodawcy), dopuszczają możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej (wynikającej z UPO) lub zwolnienia, pomimo przekroczenia progu 2 mln zł jeżeli wypłacający należności posiada obowiązującą opinię właściwego organu podatkowego wydaną na podstawie art. 26b ustawy o CIT. Powyższe upoważnia do stwierdzenia, że wypłacane na rzecz nierezydenta należności z tytułów objętych opinią o jakiej mowa z zdaniu poprzednim, nie są brane pod uwagę przy ustalaniu limitu 2 000 000 zł, po przekroczeniu którego płatnik zobowiązany jest do pobrania podatku u źródła według stawki podatku określonej w wart. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT”.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, płatności należności objęte opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, powinny zostać wyłączone z procesu ustalania łącznej kwoty należności wypłacanych na rzecz danego podatnika (A. lub poszczególnych Podmiotów powiązanych) na potrzeby art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a w konsekwencji nie powinny wpływać na przekroczenie progu 2 mln zł.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

Stosownie do art. 26 ust. 7a ustawy o CIT „przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1. posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania”.

Na podstawie powyższego przepisu w zakresie płatności przekraczających wskazany roczny próg 2 mln zł, aby zastosować preferencyjną stawkę WHT albo zwolnienie wynikające z ustawy o CIT lub umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik może złożyć do organu podatkowego, w ustalonej formie, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, oświadczenie o zebraniu odpowiedniej dokumentacji i dokonaniu wymaganej prawem weryfikacji. Powyższe oświadczenie stanowi zatem alternatywę dla opinii o stosowaniu preferencji, która umożliwia niestosowanie mechanizmu „pay and refund” do płatności dokonywanych na rzecz danego podatnika przekraczających w roku podatkowym wypłacającego próg 2 mln zł.

Natomiast, zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o CIT, „Jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, płatnik może nie stosować ust. 2e do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono to oświadczenie”.

Stosownie do art. 26 ust. 7g ustawy o CIT, „W przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do 7 dnia następującego po miesiącu, w którym upłynął okres, o którym mowa w ust. 7f składa oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że w momencie dokonania dalszych wypłat należności:

1. posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiadał wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istniały okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6”.

Na podstawie wyżej wymienionych przepisów, w sytuacji, gdy w danym roku podatkowym wypłacającego dojdzie do kolejnych płatności na rzecz danego podatnika, którego dotyczyło pierwotne oświadczenie (z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT) złożone z uwagi na przekroczenie progu 2 mln zł, płatnik może złożyć oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT (tj. oświadczenia dla dalszych wypłat), celem dalszego niestosowania mechanizmu „pay and refund”.

Wnioskodawca pragnie zatem podkreślić, że oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT płatnik składa wyłącznie dla płatności przekraczających limit 2 mln zł, jeśli w związku z takim przekroczeniem złożono wcześniej oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT. Zatem nawet jeśli:

- płatnik dokonał na rzecz danego podatnika wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, których wartość przekroczyła w danym roku podatkowym wypłacającego próg 2 mln zł, nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji, zaś następnie

- płatnik uzyskał Opinię dotyczącą wybranych spośród wskazanych powyżej należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłacanych na rzecz danego podatnika, na skutek czego

- wybrane wskazane powyżej należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT objęte Opinią nie powinny być uwzględnianie przy kalkulacji limitu 2 mln zł określonego w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (co jest przedmiotem pytania nr 1), i w związku z tym

- próg 2 mln zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym wypłacającego

- to w konsekwencji nie zaistnieją przesłanki wskazane w art. 26 ust. 2e do zastosowania mechanizmu „pay and refund” i złożenie oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT przez Wnioskodawcę stanie się w tym zakresie bezprzedmiotowe.

Innymi słowy, z uwagi na fakt, iż oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT, płatnik składa dla płatności przekraczających limit 2 mln zł, to jeśli dane płatności objęte Opinią nie będą wliczane do tego limitu i w konsekwencji nie dojdzie do jego przekroczenia w danym roku podatkowym wypłacającego, płatnik nie będzie miał obowiązku złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Bank nie jest i nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT (tj. oświadczenia dla dalszych wypłat) w sytuacji, w której Bank najpierw złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT (w związku z pierwotnym przekroczeniem przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy progu 2 mln zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT), a następnie otrzyma opinię o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, na skutek czego próg 2 mln zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Tytuły należności których wypłata rodzi po stronie wypłacającego (polskiego rezydenta podatkowego) obowiązek poboru podatku (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT) zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,

podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści ww. przepisów wynika, iż od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,

osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym wypłaca oraz będzie wypłacać Odsetki na podstawie umów pożyczek zawartych z podmiotem niemieckim. Łączna wartość Odsetek wypłaconych przez Wnioskodawcę do podmiotu niemieckiego w jednym roku podatkowym Wnioskodawcy może przekraczać wartość 2 mln zł. Podmiot niemiecki jest rzeczywistym właścicielem należności wypłacanych przez Wnioskodawcę. Należności te, co do zasady, mogą zatem być objęte normą powołanego wcześniej art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, w ramach wykonywanej działalności bankowej Wnioskodawca prowadzi rachunki papierów wartościowych oraz rachunki zbiorcze, za pośrednictwem których realizowana jest i będzie wypłata należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych i przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. a, b, e oraz g ustawy o CIT, uzyskanych z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych. Bank wypłaca też i w przyszłości może wypłacać inne należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz A. i jego oddziałów.

Jak stanowi art. 26 ust. 2e ustawy o CIT,

jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 2ea ustawy o CIT,

przez podmioty powiązane, o których mowa w ust. 2e, rozumie się podmioty powiązane w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

W myśl art. 26 ust. 2ec omawianej ustawy,

jeżeli doszło do wypłaty należności, która bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie została zakwalifikowana do należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, przepis ust. 2e stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT,

jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b.

Powołane przepisy art. 26 ust. 2g ustawy o CIT dopuszczają możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej (wynikającej z UPO) lub zwolnienia, pomimo przekroczenia progu 2 000 000 zł jeżeli wypłacający należności posiada obowiązującą opinię właściwego organu podatkowego wydaną na podstawie art. 26b ustawy o CIT.

Powyższe upoważnia do stwierdzenia, że wypłacane na rzecz nierezydenta należności z tytułów objętych opinią, o jakiej mowa w zdaniu poprzednim, nie są brane pod uwagę przy ustaleniu limitu 2 000 000 zł, po przekroczeniu którego płatnik zobowiązany jest do pobrania podatku u źródła według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Okres ważności ww. opinii wynika z art. 26b ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

opinia o stosowaniu preferencji wygasa:

1. z upływem 36 miesięcy od dnia jej wydania;

2. ostatniego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin, o którym mowa w ust. 8, jeżeli zgodnie z tym przepisem wnioskodawca poinformował organ podatkowy o istotnej zmianie okoliczności;

3. z dniem, w którym podatnik, którego dotyczy ta opinia, przestał spełniać warunki określone w art. 21 ust. 3-3c lub art. 22 ust. 4-6 albo warunki zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, jeżeli wnioskodawca nie poinformował o tym organu podatkowego zgodnie z ust. 8.

Jak wskazano w opisie sprawy, w zakresie należności wypłacanych na rzecz niemieckiego podmiotu z tytułu Odsetek, Bank jako płatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie opinii o stosowaniu preferencji, o którym mowa w art. 26b ustawy o CIT, przy czym na moment składania wniosku o wydanie interpretacji Bank nie uzyskał jeszcze tejże opinii.

Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza występowania w przyszłości do właściwego organu podatkowego z wnioskami o wydanie opinii o stosowaniu preferencji dla innych należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłacanych do podmiotu niemieckiego oraz podmiotów powiązanych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że należności wypłacane przez Bank na rzecz nierezydentów, które będą objęte opiniami o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (opinia o stosowaniu preferencji), nie będą brane pod uwagę przy kalkulacji progu 2 000 000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 – jest prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nakazującego pobrać zryczałtowany podatek, postanowienia tego przepisu stosuje się z zastrzeżeniem powołanego wyżej art. 26 ust. 2g tej ustawy. Regulacja ta przewiduje, że w przypadku przekroczenia kwoty 2 000 000 zł, o której mowa w art. 26 ust. 2e ww. ustawy, płatnik może nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji.

Ustawodawca przewidział – również w przypadku przekroczenia kwoty 2 000 000 zł – wyłączenie poboru zryczałtowanego poboru podatku w oparciu o art. 26 ust. 7a tej ustawy, zgodnie z którym,

przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1. posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W sytuacji natomiast, gdy mimo złożenia stosownego oświadczenia płatnik dokonuje kolejnych wypłat, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 7f ustawy o CIT, który stanowi, że

jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1, płatnik może nie stosować ust. 2e do momentu upływu drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono to oświadczenie.

Na mocy art. 26 ust. 7g ustawy o CIT,

w przypadku, o którym mowa w ust. 7f, płatnik, w terminie do 7 dnia następującego po miesiącu, w którym upłynął okres, o którym mowa w ust. 7f, składa oświadczenie do organu podatkowego, o którym mowa w art. 28b ust. 15, że w momencie dokonania dalszych wypłat należności:

1. posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiadał wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istniały okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku, zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności okoliczności uniemożliwiające spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Powyższe oznacza, że w sytuacji dokonywania kolejnych wypłat po złożeniu oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, płatnik może stosować wyłączenie art. 26 ust. 2e tej ustawy pod warunkiem złożenia oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ww. ustawy. Regulacje te mają jednak zastosowanie wyłącznie w przypadku przekroczenia limitu kwoty 2 000 000 zł, określonej w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT.

Zatem oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7g ustawy o CIT płatnik składa tylko dla płatności przekraczających kwotę 2 000 000 zł, jeśli w związku z takim przekroczeniem złożono wcześniej oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy więc stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca jako płatnik złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT, a następnie uzyska opinię o stosowaniu preferencji, w wyniku czego próg 2 000 000 zł nie zostanie przekroczony przez płatności dokonywane na rzecz danego podatnika w danym roku podatkowym Wnioskodawcy – wyłączy to konieczność stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a w konsekwencji również składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7g tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 2 – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).