Interpretacja dotyczy możliwości zaliczenia przez Bank do kosztów uzyskania przychodów utworzonych rezerw celowych na wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, oraz kwestii, czy rozwiązane rezerwy powinny być zaliczone do przychodów podatkowych w 2021 roku. Organ uznał, że stanowisko Banku jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe. Rezerwy celowe zakwalifikowane jako stracone, utworzone na kredyty, w przypadku których opóźnienie w spłacie przekraczało 12 miesięcy oraz wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich utworzenia. Natomiast rezerwy celowe zakwalifikowane jako stracone, utworzone na kredyty, w odniesieniu do których wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego, ale opóźnienie w spłacie nie przekraczało 12 miesięcy, mogą być zaliczone jedynie do wysokości 25% kwoty kredytu, na którą została utworzona rezerwa. Dodatkowo, rozwiązane rezerwy, które nie zostały wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie stanowią przychodu podatkowego.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
28 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Bank może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów utworzone rezerwy celowe na wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona i czy należy je zaliczyć do roku podatkowego, w którym Bank tworzył rezerwy oraz czy rozwiązane rezerwy Bank ma zaliczyć do przychodów podatkowych 2021 r.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 maja 2022 r. (wpływ 3 czerwca 2022 r.).
Bank Spółdzielczy jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Funkcjonuje w formie spółdzielni na podstawie przepisów ustawy - Prawo bankowe, Prawo spółdzielcze oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających. Rokiem podatkowym Banku jest rok kalendarzowy. Bank sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z krajowymi standardami rachunkowości.
Bank jest podmiotem działającym w oparciu o ustawę z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe uprawnionym na podstawie przepisów tej ustawy m.in. do udzielania kredytów i pożyczek. Bank posiada w aktywach kredyty stracone w trakcie postępowania egzekucyjnego, na które tworzy rezerwy celowe zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związanie z działalnością banków. W związku z brakiem spłaty wymaganych należności, Bank wypowiedział w dniu (`(...)`) 2020 r. umowy kredytów. Ostateczny termin spłaty upłynął w dniu (`(...)`) 2020 r., oraz z dniem (`(...)`) 2020 r. zapadłe kredyty w rachunku bieżącym. Wobec powyższego wierzytelności stały się wymagalne w całości. Bank zakwalifikował ww. wierzytelności do kategorii straconej oraz wszczął postępowanie egzekucyjne. Bank tworzył rezerwy celowe na kredytach wobec kredytobiorców zakwalifikowane do kategorii straconych. Naliczone rezerwy celowe dotyczące ekspozycji kredytowych stanowią 100 % wartości ekspozycji kredytowych. Na dzień (`(...)`.) 2021 r. wszystkie ekspozycje są uprawdopodobnione na mocy wszczęcia postępowania komorniczego. Bank tworzył rezerwy celowe z tytułu siedmiu ekspozycji kredytowych wobec dwóch kredytobiorców zaklasyfikowane do kategorii straconych, o których mowa.
Jednocześnie w piśmie z 25 lutego 2022 r. będącym załącznikiem do wniosku ORD-IN wskazali Państwo:
Bank Spółdzielczy zwraca się z prośbą o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Kredyt udzielony w 2017 r. (…, dalej: nr 1), na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 300 000,00 zł
Kredyt udzielony w 2010 r. (…, dalej: nr 2), na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 60 600,00 zł
Kredyt udzielony w 2011 r. (…, dalej: nr 3), na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 192 500,00 zł
Jednocześnie rozwiązano
- w 2021 r. 159 566,10
Aktualnie rezerwa celowa wynosi 32 933,90 zł
Kredyt udzielony w 2013 r. (…, dalej: nr 4), na którym utworzono rezerwę
- w 2021 r. 43 200,00 zł
Kredyt udzielony w 2017 r. (…, dalej: nr 5), na którym utworzono rezerwę
- w 2021 r. 120 000,00 zł
Kredyt udzielony w 2014 r. (…, dalej: nr 6), na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 14 800,00 zł
Jednocześnie rozwiązano
- w 2020 r. 250,00 zł
Następnie utworzono
- w 2021 r. 9 250,00 zł
Aktualnie rezerwa celowa wynosi 23 800,00 zł
Kredyt udzielony w 2015 r. (…, dalej: nr 7), na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 69 800,00 zł
- w 2020 r. dotworzono 1 500,00 zł
- w 2021 r. dotworzono 124 500,00 zł
Jednocześnie rozwiązano
- w 2021 r. 17 800,00 zł
Aktualna rezerwa celowa wynosi 178 000,00 zł.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:
Bank zakłada rezerwy zgodnie z klasyfikacją ekspozycji kredytowych, które odbywa się na podstawie kryterium terminowości spłat, oraz na podstawie kryterium analizy sytuacji ekonomiczno-finansowej. Na kredytach nr 1, nr 2, nr 3 i nr 7 w momencie tworzenia rezerw opóźnienie w spłacie nie przekraczało 12 miesięcy, natomiast na kredytach nr 4, nr 5, nr 6 rezerwy zostały utworzone po upływie 12 miesięcy od ostatniej wpłaty.
Wykazane rezerwy nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Pytanie czy rozwiązane rezerwy Bank ma zaliczyć do przychodów podatkowych w 2021 r. dotyczy kredytów, na których Bank w trakcie rozwiązywał rezerwy w związku ze spłatą części zadłużenia, czyli dotyczy:
Kredyt udzielony w 2011 r. nr 3, na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 192 500,00 zł
Jednocześnie rozwiązano
- w 2021 r. 159 566,10 zł
Aktualnie rezerwa celowa wynosi 32 933,90 zł
Kredyt udzielony w 2015 r. nr 7, na którym utworzono rezerwę
- w 2019 r. 69 800,00 zł
- w 2020 r. dotworzono 1 500,00 zł
- w 2021 r. dotworzono 124 500,00 zł
Jednocześnie rozwiązano
- w 2021 r. 17 800,00 zł
Aktualna rezerwa celowa wynosi 178 000,00 zł.
- Bank zwraca się z prośbą o wydanie opinii w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów utworzonych rezerw celowych na wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona i czy należy to zaliczyć do roku podatkowego, w którym Bank tworzył rezerwy?
- Jednocześnie czy rozwiązane rezerwy Bank ma zaliczyć do przychodów podatkowych 2021 r.?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
Stanowisko Banku wobec danego zapytania jest takie, iż powinien On zaliczyć utworzone rezerwy do kosztów uzyskania przychodów jak i rozwiązane rezerwy w 2021 do przychodów podatkowych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”),
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy o CIT,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw na należności z tytułu udzielonych przez bank kredytów (pożyczek) oraz na należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), pomniejszonych o wartość rezerw dotyczącą odsetek, prowizji i opłat, które zostały utworzone na pokrycie w bankach, z zastrzeżeniem lit. c:
- wymagalnych, a nieściągalnych - udzielonych kredytów (pożyczek),
- wymagalnych, a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek),
- udzielonych kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki), na którą została utworzona rezerwa,
- należności z tytułu udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii wątpliwe, na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3 - do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty należności, na którą została utworzona rezerwa.
Rezerwy stanowią instrument odzwierciedlający w wyniku finansowym poziom potencjalnej straty, jaką bank przewiduje ponieść w związku z wystąpieniem tzw. trudnych kredytów.
Jak wynika z art. 16 ust. 3 ustawy o CIT,
przepisy art. 16 ust. 1 pkt 26 dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości.
Zasady tworzenia przez banki rezerw reguluje natomiast rozporządzenie Ministra Finansów z 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2021 r. poz. 1238; dalej: „Rozporządzenie”).
Jak wynika z § 2 ust. 1 Rozporządzenia,
banki tworzą rezerwy celowe oraz odpisy aktualizujące należności związane z ekspozycjami kredytowymi w odniesieniu do ekspozycji kredytowych zaklasyfikowanych m. in. do:
kategorii „normalne” – w zakresie ekspozycji kredytowych wynikających z pożyczek i kredytów detalicznych;
kategorii „pod obserwacją”;
grupy „zagrożone” – w tym do kategorii „poniżej standardu”, „wątpliwe” lub „stracone”.
Zasady klasyfikacji ekspozycji kredytowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia (ust. 2).
Zgodnie z § 8 tego rozporządzenia,
rezerwy celowe oraz odpisy aktualizujące należności związane z ekspozycjami kredytowymi tworzy się w ciężar kosztów. W związku z powyższym, rezerwy i odpisy te obciążają koszty banku w momencie utworzenia.
Nie wszystkie jednak rezerwy celowe utworzone na podstawie przepisów ww. rozporządzenia mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Aby zaliczyć rezerwę do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, należy dodatkowo spełnić warunki określone w ustawie o CIT dotyczące uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności (art. 16 ust. 2a ustawy o CIT).
Sposób uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności został określony w art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym
nieściągalność wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26-26c, uznaje się za uprawdopodobnioną w przypadku wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek), wymagalnych a nieściągalnych należności z tytułu udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) oraz wymagalnych a nieściągalnych nabytych wierzytelności banku hipotecznego, o których mowa odpowiednio w ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze oraz w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret pierwsze i drugie i lit. b tiret pierwsze, jeżeli:
a) dłużnik zmarł, został wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, został postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo
b) zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo
c) opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 12 miesięcy, a ponadto:
- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego albo
- wierzytelność została skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo
- miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego majątek, mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku.
Stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT :
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.
Jak stanowi natomiast art. 16 ust. 2a pkt 5 ustawy o CIT,
nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną jeżeli należności z tytułu udzielonych kredytów (pożyczek) lub należności z tytułu udzielonych gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek), lub nabytych wierzytelności banku hipotecznego zostały na podstawie przepisów, o których mowa w ust. 3, zakwalifikowane do kategorii wątpliwe, lub zostały wymienione w ust. 1 pkt 26c lit. a tiret trzecie i czwarte, lit. b tiret drugie, lit. c tiret trzecie i czwarte.
W art. 16 ust. 2a ustawy o CIT zostały określone warunki, na podstawie których nieściągalność wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 26-26c uznaje się za uprawdopodobnioną. Jak wynika z pkt 2 wskazanego przepisu, warunki te (określone w lit. a–c) dotyczą wymagalnych a nieściągalnych kredytów (pożyczek), o których mowa odpowiednio w ust. 1 pkt 26 lit a tiret pierwsze.
Jeżeli więc Bank uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności w jeden ze sposobów wymienionych w art. 16 ust. 2a pkt 2 to całą rezerwę utworzoną (zgodnie z przepisami Rozporządzenia) na pokrycie wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu (pożyczki) na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Ustawodawca przewidział w odniesieniu do kategorii „stracone” należności szczególne zasady zaliczania rezerw do kosztów uzyskania przychodów. Zostały one określone w art. 16 ust. 3f pkt a ustawy o CIT. Przepis ten stanowi, że:
W przypadku należności, o których mowa w ust. 1 pkt 26 i 26c, zakwalifikowanych do kategorii stracone, zgodnie z przepisami wymienionymi w ust. 3, a w przypadku banków stosujących MSR - należności, których opóźnienie w spłacie kapitału lub odsetek przekracza 12 miesięcy, jeżeli nieściągalność tych należności z tytułu kredytów (pożyczek), udzielonych przez bank gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów (pożyczek) lub z tytułu nabytych wierzytelności banku hipotecznego nie została uprawdopodobniona w sposób, o którym mowa w ust. 2a pkt 2, za koszty uzyskania przychodów uważa się równowartość rezerw utworzonych na pokrycie tych należności lub wierzytelności banku hipotecznego, pomniejszonych o wartość rezerw dotyczącą odsetek, prowizji i opłat - do wysokości nie większej niż 25% tej kwoty kredytu (pożyczki) lub należności z tytułu udzielonej przez bank gwarancji (poręczenia) spłaty kredytów (pożyczek) lub nabytej wierzytelności banku hipotecznego, na którą została utworzona rezerwa.
Bank może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów rezerwy utworzone zgodnie z przepisami Rozporządzenia na należności zaliczone do kategorii stracone bez uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, jednak przepisem pozwalającym na takie zaliczenie nie jest art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a) w zw. z art. 16 ust. 2a pkt 5 ustawy o CIT, tylko art. 16 ust. 3f ustawy o CIT. W takim przypadku kosztem nie jest cała wartość rezerwy lecz wartość, która nie przekracza 25% kwoty kredytu (pożyczki), na którą została utworzona rezerwa.
Z opisu sprawy wynika, że Bank posiada w aktywach kredyty stracone w trakcie postępowanie egzekucyjnego, na które tworzy rezerwy celowe zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związanie z działalnością banków. W związku z brakiem spłaty wymaganych należności, Bank wypowiedział w dniu (`(...)`) 2020 r. umowy kredytów. Ostateczny termin spłaty upłynął w dniu (`(...)`) 2020 r., oraz z dniem (`(...)`) 2020 r. zapadłe kredyty w rachunku bieżącym. Wobec powyższego wierzytelności stały się wymagalne w całości. Bank zakwalifikował ww. wierzytelności do kategorii straconej oraz wszczął postępowanie egzekucyjne. Bank tworzył rezerwy celowe na kredytach wobec kredytobiorców zakwalifikowane do kategorii straconych. Naliczone rezerwy celowe dotyczące ekspozycji kredytowych stanowią 100 % wartości ekspozycji kredytowych. Na dzień (`(...)`) 2021 r. wszystkie ekspozycje są uprawdopodobnione na mocy wszczęcia postępowania komorniczego. Bank tworzył rezerwy celowe z tytułu siedmiu ekspozycji kredytowych wobec dwóch kredytobiorców zaklasyfikowane do kategorii straconych. Bank zakłada rezerwy zgodnie z klasyfikacją ekspozycji kredytowych, które odbywa się na podstawie kryterium terminowości spłat, oraz na podstawie kryterium analizy sytuacji ekonomiczno-finansowej. Na kredytach nr 1, nr 2, nr 3 i nr 7 w momencie tworzenia rezerw opóźnienie w spłacie nie przekraczało 12 miesięcy, natomiast na kredytach nr 4, nr 5, nr 6 rezerwy zostały utworzone po upływie 12 miesięcy od ostatniej wpłaty. Wykazane rezerwy nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Odnosząc powyższe przepisy prawa podatkowego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że jak wskazano powyżej jeżeli Bank uprawdopodobni nieściągalność wierzytelności w jeden ze sposobów wymienionych w art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy o CIT to całą rezerwę utworzoną (zgodnie z przepisami Rozporządzenia) na pokrycie wierzytelności z tytułu udzielonego kredytu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret pierwsze będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Zatem rezerwy celowe zaliczone do kategorii stracone utworzone na kredyty, których opóźnienie w spłacie przekraczało 12 miesięcy, a ponadto wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego mogą zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie utworzenia rezerwy.
Natomiast rezerwy celowe zaliczone do kategorii stracone utworzone na kredyty, w stosunku do których co prawda wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego ale których opóźnienie w spłacie nie przekraczało 12 miesięcy mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko w wysokości 25% kwoty kredytu na którą zostały utworzone rezerwa, na podstawie art. 16 ust. 3f ustawy o CIT.
Zatem stanowisko Banku w zakresie pierwszego pytania jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Odnosząc się do drugie pytania dotyczącego ustalenia, czy rozwiązane rezerwy Bank ma zaliczyć do przychodów podatkowych 2021 r. wskazać należy, że:
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT,
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: w bankach - kwota stanowiąca równowartość:
a) rezerwy na ryzyko ogólne, utworzonej zgodnie z ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe, rozwiązanej lub wykorzystanej w inny sposób,
b) rozwiązanych lub zmniejszonych rezerw, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 15 lit. b,
c) rozwiązanych lub zmniejszonych odpisów na straty kredytowe, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 26c, zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 15 lit. b - w bankach stosujących MSR.
Z opisu sprawy wynika, że pytanie, czy rozwiązane rezerwy Bank ma zaliczyć do przychodów podatkowych w 2021 r. dotyczy kredytów, na których Bank w trakcie rozwiązywał rezerwy w związku ze spłatą części zadłużenia. Wykazane rezerwy nie były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
Mając na uwadze wyżej cytowany przepis art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT, stwierdzić należy, że rozwiązane lub zmniejszone rezerwy, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów nie stanowią przychodu podatkowego. Wynika to z literalnego brzmienia ww. przepisu.
W świetle powyższego stanowisko Banku w zakresie drugiego pytania należało uznać za nieprawidłowe.
Reasumując Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:
- rezerwy celowe zaliczone do kategorii stracone utworzone na kredyty, których opóźnienie w spłacie przekraczało 12 miesięcy, a ponadto wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego mogą zostać w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie utworzenia rezerwy – jest prawidłowe,
- rezerwy celowe zaliczone do kategorii stracone utworzone na kredyty, w stosunku do których wierzytelności zostały skierowane na drogę postępowania egzekucyjnego ale których opóźnienie w spłacie nie przekraczało 12 miesięcy mogą zostać zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe,
- rozwiązane rezerwy, które nie zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów stanowią przychód podatkowego – jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili