0111-KDIB1-1.4010.198.2022.1.SG

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w odniesieniu do transakcji, gdy: (i) pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT (podatek od towarów i usług) oraz (ii) po dokonaniu zwrotu tych środków przez Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie - wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów oraz czy Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta - powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1), innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”) oraz jest podatnikiem czynnym w zakresie podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Spółka zajmuje się produkcją grzałek i różnego typu elementów grzejnych, takich jak przykładowo rurkowe elementy grzejne, systemy kontrolne i kable - panele sterujące, przewody i wiązki kablowe oraz rezystory, głównie rezystory mocy: aluminiowe, specjalne, zespoły rezystorów, płyty oporowe, cementowane i emaliowane oraz potencjometry, jak również transformatory.

Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, której głównym obszarem działalności jest m.in. wytwarzanie elementów grzejnych zarówno dla gospodarstw domowych, jak i dla przemysłu, zapewnianie produktów wspierających efektywne wykorzystanie energii oraz produkcja kominków opalanych drewnem.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka nabywa towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce jako podatnicy VAT czynni.

Jednym z takich podmiotów jest E. (dalej: „Kontrahent”), podmiot z siedzibą w Danii, który jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT w Polsce i dostarcza na rzecz Spółki towary - transakcje te są opodatkowane w Polsce przez Kontrahenta i są dokumentowane fakturami wystawianymi w oparciu o regulacje ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa o VAT”).

Wartość pojedynczych transakcji objętych niniejszym wnioskiem, realizowanych przez Wnioskodawcę z Kontrahentem najczęściej przekracza wartość 15.000 PLN.

W związku z powyższym, Spółka jest zobowiązana do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów (dalej: „Wykaz podatników VAT”), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, podczas dokonywania płatności za nabywane towary i/lub usługi.

W tym celu Spółka wdrożyła aplikację - dzięki której możliwa jest weryfikacja numeru NIP oraz konta bankowego Kontrahenta pochodzących z systemu księgowego Spółki z danymi wykazanymi w Wykazie podatników VAT.

Jednocześnie, występowały/występują sytuacje, gdy Kontrahent, od którego Spółka nabywa towary, nie posiada polskiego rachunku bankowego - tj. Kontrahent posiada jedynie zagraniczny rachunek/rachunki bankowe, które nie są zamieszczane w Wykazie podatników VAT.

Spółka zidentyfikowała, iż w takich przypadkach występowały/występują sytuacje, gdy Kontrahent - będący zagranicznym podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce - omyłkowo został uznany jako niepodlegający procedurze weryfikacji w aplikacji, co wynikało z omyłkowego wzięcia pod uwagę numeru VAT nadanego w państwie siedziby Kontrahenta (tj. Danii), nie zaś polskiego numeru VAT Kontrahenta.

W konsekwencji, z uwagi na powyższe, Spółka, na podstawie faktur otrzymanych od Kontrahenta, omyłkowo dokonywała płatności przelewem - w tym w zakresie transakcji przekraczających wartość 15.000 PLN - na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT i jednocześnie nie zgłosiła tego faktu do urzędu skarbowego, za pośrednictwem odpowiedniego formularza - tj. nie składała zawiadomienia (dalej: „Zawiadomienie”), o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja podatkowa”) we właściwym terminie.

Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości, Spółka wdrożyła/będzie wdrażać działania mające na celu ich naprawienie. W takich przypadkach bowiem Spółka kontaktuje się/będzie się kontaktować z Kontrahentem i zawiera/będzie zawierać z nim porozumienie, mające na celu uregulowanie kwestii:

· dokonania zwrotu płatności przez Kontrahenta - tj. płatności które pierwotnie zostały przez Spółkę zapłacone na rachunek bankowy tego Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT - na rachunek bankowy Spółki oraz

· po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta, dokonania przez Spółkę ponownej zapłaty tych środków - w ustalonym na nowo przez strony terminie płatności, który będzie uznawany przez strony jako jedyny właściwy/wiążący termin płatności - przelewem, który jest/będzie dokonywany na:

- polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, o ile taki wystąpi, tj. zostanie założony i zgłoszony przez Kontrahenta lub

- zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT - przy czym, w takich sytuacjach, Spółka jednocześnie zgłosi do urzędu skarbowego we właściwym terminie (tj. 7 dni od daty zlecenia tego przelewu - lub 14 dni właściwych w okresie obowiązywania na terytorium Polski stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19) fakt zapłaty wynagrodzenia na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, tj. złoży Zawiadomienie.

Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, iż w praktyce mogą wystąpić sytuacje, gdy pierwotne rozliczenie z Kontrahentem ma miejsce w danym roku podatkowym (w roku X), zaś pomyłka wynikająca z tego, iż płatność została dokonana na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, zostanie zidentyfikowana w kolejnym roku, (tj. w roku podatkowym Spółki następującym po roku, w którym miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta - w roku X+1) - w tym po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego oraz złożeniu zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym, w którym miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta (w roku X) - lub w okresie późniejszym (tj. latach po roku X+1).

W takich przypadkach, pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w określonym roku podatkowym (w roku X) - w tym również Spółka zaliczyła wydatki dotyczące wynagrodzenia Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowych (w roku X) - zaś zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta są dokonywane w kolejnym roku podatkowym Spółki (w roku X+1) lub okresach późniejszych.

Wskazane powyżej wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z nabywaniem od Kontrahenta towarów, dotyczą działalności gospodarczej Spółki - w szczególności wydatki te mają/będą miały na celu osiągnięcie przez Spółkę przychodów.

Tym samym, wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta spełniają warunki zaliczenia ich przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”).

Wydatki te zasadniczo stanowią koszty bezpośrednio związane z przychodami Spółki - są to tzw. koszty bezpośrednie - przy czym mogą wystąpić sytuacje, w których Spółka zaklasyfikuje wydatki dotyczące należności wypłacanych na rzecz Kontrahenta do tzw. kosztów pośrednich.

Poniżej Spółka wskazała pełne dane Kontrahenta E.:

(…).

Pytania

W świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska, zgodnie z którym:

1. w odniesieniu do transakcji, gdy: (i) pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz (ii) po dokonaniu zwrotu tych środków przez Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która:

a) jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub

b) jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie

- wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów?

2. Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta - powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1). Innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym:

1. w odniesieniu do transakcji, gdy: (i) pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz (ii) po dokonaniu zwrotu tych środków przez Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która:

a) jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub

b) jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie

- wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

2. Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz tego Kontrahenta - powodująca, iż wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1). Innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka uważa, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X).

Poniżej Wnioskodawca przedstawia szczegółowe uzasadnienie przedstawionego powyżej stanowiska.

Uzasadnienie

Ramy prawne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jak stanowi ust. 4 tej regulacji, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c tej regulacji.

Zgodnie z ust. 4b analizowanej regulacji, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Jak stanowi ust. 4c analizowanej regulacji, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2 tej regulacji, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Zgodnie z ust. 4d tej regulacji, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do ust. 4e analizowanej regulacji, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h tej regulacji, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku VAT jako podatnik VAT czynny, lub

3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Jak stanowi art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jak stanowi art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Stosownie do art. 15d ust. 2 ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1 tej regulacji, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów alb

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Jak stanowi ust. 4 analizowanej regulacji, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 tej regulacji w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2 tej regulacji, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2. została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

- jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c powyżej, lub

3. została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o VAT, lub

4. wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Zgodnie z art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów § 1 i 2 tej regulacji nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu.

Jednocześnie, jak stanowi art. 15zzn ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin na złożenie zawiadomienia, o którym mowa m.in. w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej i art. 12 ust. 4j pkt 2 lub art. 15d ust. 4 ustawy o CIT przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Stosownie do przywołanych powyżej regulacji, w przypadku dokonania zapłaty należności na rzecz przedsiębiorcy z pominięciem rachunku wykazanego w Wykazie podatników VAT, gdy jednorazowa wartość transakcji przekracza 15.000 PLN - podatnik jest obowiązany do wyłączenia wydatków odpowiadających tejże płatności z kosztów uzyskania przychodów, o ile nie są spełnione wyjątki przewidziane w przepisach ustawy o CIT.

Należy przy tym wskazać, iż negatywne konsekwencje w zakresie braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dotyczą wydatków związanych z dostawą towarów lub świadczeniem usług potwierdzonych fakturą i jednocześnie dokonanych przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Niezależnie od powyższego, istnieje możliwość uwolnienia się od negatywnych konsekwencji w tym zakresie, m.in. poprzez złożenie Zawiadomienia - tj. zawiadomienia dotyczącego zapłaty należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podatników VAT, zasadniczo w terminie 7 dni od daty zlecenia przelewu (termin ten w czasie trwania stanu epidemii w związku z COVID-19 został wydłużony do 14 dni).

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w celu naprawienia zidentyfikowanych nieprawidłowości, strony transakcji zawrą porozumienie, zgodnie z którym w przypadku dokonania przez Spółkę na rzecz Kontrahenta płatności na jego rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT - z przyczyn opisanych w niniejszym wniosku - Kontrahent dokonuje na rzecz Spółki zwrotu tych środków, zaś Spółka - w zależności od tego, czy Kontrahent założy polski rachunek bankowy oraz zgłosi go do Wykazu podatników VAT - dokonuje ponownej zapłaty: (i) na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, o ile taki wystąpi lub (ii) na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz składa we właściwym terminie Zawiadomienie.

W takich sytuacjach dochodzi zatem do zwrotu pierwotnej zapłaty dokonanej przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, oraz ponownej zapłaty przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta zamieszczony w Wykazie podatników VAT lub niezmieszczony w Wykazie podatników VAT, z jednoczesnym złożeniem przez Spółkę Zawiadomienia we właściwym terminie.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, we wskazanych sytuacjach zachowane są zasady określone w przywołanych powyżej regulacjach, umożliwiające uniknięcie negatywnych konsekwencji związanych z brakiem możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta - tj. płatności dokonanych na rachunek niezamieszczony w Wykazie podatników VAT - gdyż przy ponownej zapłacie przelewem:

· jest ona dokonywana na rachunek bankowy Kontrahenta zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podatników VAT lub

· jest ona dokonywana na rachunek bankowy Kontrahenta inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podatników VAT, jednakże - w związku z tym - Spółka składa Zawiadomienie z zachowaniem 7-dniowego terminu (14-dniowego terminu w okresie trwania epidemii w związku z COVID-19).

Tym samym, we wskazanych powyżej sytuacjach, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie jest obowiązana do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz Kontrahenta, które pierwotnie zostały opłacone przelewem na rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT.

Powyższa kwestia była przedmiotem interpelacji poselskiej nr 2109 Pana posła Tomasza Rzymkowskiego „w sprawie ujmowania wydatków w kosztach podatkowych.” W odpowiedzi z 6 marca 2020 r. (sygn. DD6.054.2.2020) udzielonej przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów - Pana Jana Sarnowskiego:

1. na pytanie:

„Czy jeśli po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych?”

udzielono następującej odpowiedzi:

„W świetle przedstawionego pytania pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 ustawy o CIT, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu”;

2. na pytanie:

„Czy zachowa prawo do kosztów podatkowych podatnik, który dokona wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT na rachunek bankowy niewidniejący w wykazie podatników VAT jeśli nie dochowa terminu do zgłoszenia wspomnianej wpłaty, a następnie otrzyma zwrot wpłaconych kwot, po czym ponowi wpłatę, którą zgłosi stosownym zawiadomieniem z dochowaniem terminu określonego w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej?”

udzielono następującej odpowiedzi:

„W nawiązaniu do wcześniejszych wyjaśnień, zasadne wydaje się przyjęcie, że zawiadomienie, o którym mowa art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej (o zapłacie należności przelewem na rachunek inny niż wymagany przepisem), zgłoszone w wyznaczonym terminie (trzech dni od dnia zlecenia przelewu), w okolicznościach powtórzenia anulowanej wcześniej wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT, powinno skutkować zwolnieniem podatnika z solidarnej odpowiedzialności od tych wpłat, jak również uprawniać do uznania wydatkowanych kwot za koszty uzyskania przychodów”.

Dodatkowo, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej - przykładowo w interpretacjach:

· z 22 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.400.2020.1.PB oraz

· z 4 grudnia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.307.2020.1.JG, w której organ uznał, że: „Wnioskodawca zachowa prawo do ujęcia wydatków z tak przeprowadzonych transakcji (`(...)`) w kosztach podatkowych:

- jeśli po dokonaniu wpłaty płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka Komandytowa otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę na rachunek kontrahenta zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie,

- jeśli po dokonaniu wpłaty płatności dotyczącej transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka Komandytowa otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie dokona zapłaty w formie przelewu na rachunek kontrahenta inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie, jednakże złożone zostanie zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, przy spełnieniu warunków, o których mowa w tym przepisie”.

Jednocześnie, podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczących kwestii braku zapłaty z wykorzystaniem mechanizmu podzielonej płatności w sytuacji, gdy taki obowiązek istniał oraz dokonania takiej zapłaty w późniejszym okresie, przy jednoczesnym zwrocie dotychczasowych przelewów przez sprzedawcę. W ocenie Spółki, na zasadzie analogii, argumentacja organu podatkowego prezentowanego w tych interpretacjach może mieć zastosowanie w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 13 grudnia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.534.2021.2.MS wskazał, iż „Jak wynika z treści wniosku schemat działania wobec kontrahentów stanowi swoistą „korektę” pierwotnej, błędnej płatności zrealizowanej z pominięciem MPP i zakłada ponowny przelew kwoty podatku VAT wykazanej na otrzymanej od kontrahenta fakturze na rachunek VAT. Ostatecznie środki trafią w całości na rachunek VAT kontrahenta, co oznacza, że kontrahent będzie mógł gospodarować znajdującymi się na tym rachunku środkami w ograniczonym i ściśle określonym zakresie. W omawianej sprawie zwrot kwot odpowiadających błędnie zrealizowanych płatności następuje na rachunek bankowy Spółki. Ponowny przelew przez Wnioskodawcę zapłaty należności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności doprowadzi do rozliczenia przez kontrahenta całej kwoty podatku wynikającej z faktury i w konsekwencji spowoduje osiągnięcie głównego celu wprowadzenia przepisów dotyczących MPP, tj. zapobieganie próbom wyłudzenia VAT. Tym samym w opisanej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie z kosztów na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 3 ustawy CIT”.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane również w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.437.2021.4.DP.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym w odniesieniu do transakcji, gdy: (i) pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz (ii) po dokonaniu zwrotu tych środków przez tego Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która:

a) jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub

b) jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie

- wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ad 2

Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących zasad rozpoznawania „w czasie” kosztów podatkowych, które związane są z opisanymi powyżej transakcjami (rozliczeniami) realizowanymi przez Spółkę z Kontrahentem.

W odniesieniu do zasad związanych z ich rozliczaniem w danym czasie, zastosowanie znajdują ogólne zasady w zakresie rozpoznawania kosztów określone w ustawie o CIT, które uzależniają moment ich rozpoznania od tego, czy są one powiązane z osiąganymi przez podatnika przychodami w sposób bezpośredni (zgodnie z art. 15 ust. 4 oraz 4b -4c ustawy o CIT) czy też pośredni (zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

W praktyce, za koszty bezpośrednie uważa się wydatki, które są ściśle/bezpośrednio związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności, tj. są to konkretne koszty, do których można przypisać konkretne przychody.

Z kolei, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie można przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Takie koszty, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami, a tym samym nie można ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji, w większości przypadków wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta stanowią dla Spółki koszty bezpośrednie, niemniej mogą zdarzyć się sytuacje, gdy wydatki te będą klasyfikowane przez Spółkę jako koszty pośrednie.

Zgodnie z przytoczonymi powyżej regulacjami ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami zasadniczo są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Moment zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie jest zatem w żaden sposób uzależniony od momentu zapłaty wynagrodzenia na rzecz Kontrahenta.

Jednocześnie, pośrednie koszty uzyskania przychodów są potrącane w dniu ich poniesienia, tj. w dniu na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury.

Należy przy tym wskazać, iż w przepisach ustawy o CIT nie ma regulacji, które odnosiłyby się do konieczności korygowania momentu rozpoznania kosztów podatkowych w przypadku otrzymania zwrotu poniesionego wydatku zaliczonego do kosztów podatkowych, a następnie dokonania jego ponownej zapłaty przez podatnika - w szczególności z przyczyn i w okolicznościach opisanych w niniejszym wniosku.

Tym samym, w ocenie Spółki, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczących wynagrodzeń Kontrahenta zaklasyfikowanych do kosztów podatkowych danego roku podatkowego Spółki (roku X) - zarówno bezpośrednich, jak i pośrednich - brak jest konieczności dokonywania korekty rozliczeń oraz wykazywania tych kosztów w innym okresie - np. w roku (X+1 lub późniejszym), w którym Kontrahent dokonał zwrotu środków zaliczonych do kosztów podatkowych oraz Spółka dokonała ich ponownej zapłaty w sposób opisany w niniejszym wniosku.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz tego Kontrahenta - powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X) lub w okresie późniejszym.

Innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka uważa, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt:

­ musi być poniesiony przez podatnika,

­ musi być definitywny,

­ musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

­ musi pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT lub służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

­ nie może być wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

­ musi być właściwie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

W myśl art. 15d ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Natomiast, stosownie do art. 15d ust. 2 ustawy o CIT:

W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo, art. 15d ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że:

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2. została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

- jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub

3. została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub

4. wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.:

Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2022 r.:

Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Natomiast w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2023 r.:

Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 8 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zestawienie ww. przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł, a od 1 stycznia 2023 r. 8.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego.

Zgodnie z art. 117ba § 1, § 2 i § 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, na rzecz którego dokonano dostawy towarów lub świadczenia usług, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę dostawę towarów lub to świadczenie usług, jeżeli zapłata należności za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, który na podstawie umowy zawartej z dostawcą towarów lub usługodawcą zarejestrowanym na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny albo z nabywcą towarów lub usługobiorcą jest obowiązany do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, odpowiada solidarnie całym swoim majątkiem wraz z dostawcą towarów lub usługodawcą za jego zaległości podatkowe w części podatku od towarów i usług proporcjonalnie przypadającej na tę należność, jeżeli dokonał zapłaty tej należności przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie o zapłacie należności na ten rachunek do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu.

Jednocześnie, jak stanowi art. 15zzn ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.):

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19, termin na złożenie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, art. 14 ust. 2i pkt 2 lub art. 22p ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 ust. 4j pkt 2 lub art. 15d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 i 1927) przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

· bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),

· inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Państwa wątpliwość w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczy braku zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT w przypadku gdy pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz po dokonaniu zwrotu tych środków przez Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie.

W tym miejscu należy zauważyć, że w sytuacji opisanej we wniosku dochodzi do zawarcia porozumienia mającego na celu uregulowanie kwestii zwrotu płatności przez Kontrahenta i ponownego uregulowania przez Państwa należności, która:

· jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub

· jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie.

Tym samym w przedstawionych okolicznościach dotyczących pierwszej sytuacji, że ponownie dokonana płatność przelewem na rachunek bankowy widniejący w Wykazie spowoduje brak zastosowania ograniczenia przewidzianego w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Również w drugiej sytuacji, gdy płatność jest dokonana ponownie na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta lecz zostanie złożone Zawiadomienie we właściwym terminie, to nie będzie mieć zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zatem w opisanych sytuacjach w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 1 nie znajdzie zastosowania wyłączenie z kosztów na podstawie art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wydatków na rzecz Kontrahenta, które pierwotnie zostały opłacone przelewem na rachunek bankowy niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, a następnie doszło do zwrotu płatności przez Kontrahenta i ponownego uregulowania przez Państwa należności, która jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie.

Należy więc zgodzić się z Państwem, że „prawidłowe jest podejście Spółki, zgodnie z którym w odniesieniu do transakcji, gdy pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz po dokonaniu zwrotu tych środków przez tego Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która:

· jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub

· jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie

- wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów”.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast Państwa wątpliwość w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczy kwestii ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz tego Kontrahenta - powodująca, iż wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1), innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X).

Jak wynika z opisu sprawy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nabywają Państwo towary i usługi od różnych podmiotów, zarejestrowanych na potrzeby podatku VAT w Polsce jako podatnicy VAT czynni. Wartość pojedynczych transakcji objętych niniejszym wnioskiem, realizowanych przez Państwa z Kontrahentem najczęściej przekracza wartość 15.000 PLN. W związku z powyższym, Spółka jest zobowiązana do weryfikowania danych Kontrahenta w oparciu o wykaz podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, podczas dokonywania płatności za nabywane towary i/lub usługi. W tym celu Spółka wdrożyła aplikację - dzięki której możliwa jest weryfikacja numeru NIP oraz konta bankowego Kontrahenta pochodzących z systemu księgowego Spółki z danymi wykazanymi w Wykazie podatników VAT. Jednocześnie, występowały/występują sytuacje, gdy Kontrahent, od którego Spółka nabywa towary, nie posiada polskiego rachunku bankowego - tj. Kontrahent posiada jedynie zagraniczny rachunek/rachunki bankowe, które nie są zamieszczane w Wykazie podatników VAT. Spółka zidentyfikowała, iż w takich przypadkach występowały/występują sytuacje, gdy Kontrahent - będący zagranicznym podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce - omyłkowo został uznany jako niepodlegający procedurze weryfikacji w aplikacji, co wynikało z omyłkowego wzięcia pod uwagę numeru VAT nadanego w państwie siedziby Kontrahenta (tj. Danii), nie zaś polskiego numeru VAT Kontrahenta. W konsekwencji, z uwagi na powyższe, Spółka, na podstawie faktur otrzymanych od Kontrahenta, omyłkowo dokonywała płatności przelewem - w tym w zakresie transakcji przekraczających wartość 15.000 PLN - na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT i jednocześnie nie zgłosiła tego faktu do urzędu skarbowego, za pośrednictwem odpowiedniego formularza - tj. nie składała zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa we właściwym terminie. Po zidentyfikowaniu nieprawidłowości, Spółka wdrożyła/będzie wdrażać działania mające na celu ich naprawienie. W takich przypadkach bowiem Spółka kontaktuje się/będzie się kontaktować z Kontrahentem i zawiera/będzie zawierać z nim porozumienie, mające na celu uregulowanie kwestii:

· dokonania zwrotu płatności przez Kontrahenta - tj. płatności które pierwotnie zostały przez Spółkę zapłacone na rachunek bankowy tego Kontrahenta spoza Wykazu podatników VAT - na rachunek bankowy Spółki oraz

· po zwróceniu środków pieniężnych przez Kontrahenta, dokonania przez Spółkę ponownej zapłaty tych środków - w ustalonym na nowo przez strony terminie płatności, który będzie uznawany przez strony jako jedyny właściwy/wiążący termin płatności - przelewem, który jest/będzie dokonywany na:

- polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT, o ile taki wystąpi, tj. zostanie założony i zgłoszony przez Kontrahenta lub

- zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT - przy czym, w takich sytuacjach, Spółka jednocześnie zgłosi do urzędu skarbowego we właściwym terminie (tj. 7 dni od daty zlecenia tego przelewu - lub 14 dni właściwych w okresie obowiązywania na terytorium Polski stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19) fakt zapłaty wynagrodzenia na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, tj. złoży Zawiadomienie.

W praktyce mogą wystąpić sytuacje, gdy pierwotne rozliczenie z Kontrahentem ma miejsce w danym roku podatkowym (w roku X), zaś pomyłka wynikająca z tego, iż płatność została dokonana na rachunek bankowy Kontrahenta niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, zostanie zidentyfikowana w kolejnym roku, (tj. w roku podatkowym Spółki następującym po roku, w którym miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta - w roku X+1) - w tym po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego oraz złożeniu zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym, w którym miała miejsce pierwotna płatność dokonana na rzecz Kontrahenta (w roku X) - lub w okresie późniejszym (tj. latach po roku X+1).

W takich przypadkach, pierwotna zapłata na rzecz Kontrahenta była dokonana w określonym roku podatkowym (w roku X) - w tym również Spółka zaliczyła wydatki dotyczące wynagrodzenia Kontrahenta do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowych (w roku X) - zaś zwrot środków przez Kontrahenta oraz ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta są dokonywane w kolejnym roku podatkowym Spółki (w roku X+1) lub okresach późniejszych.

W związku z powyższym schemat działania wobec Kontrahenta stanowi swoistą „korektę” pierwotnej, błędnej płatności zrealizowanej z pominięciem rachunku bankowego zawartego w Wykazie lub braku złożenia Zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba Ordynacji podatkowej we właściwym terminie i zakłada ponowny przelew kwoty wykazanej na otrzymanej od Kontrahenta fakturze na właściwy rachunek bankowy zawarty w Wykazie lub na zagraniczny rachunek bankowy lecz zostanie złożone Zawiadomienie we właściwym terminie.

Zatem ponownie uregulowane należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, skutkuje zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu.

Zaliczenie do kosztów możliwe będzie natomiast w roku (X+1 lub późniejszym), w dacie dokonania prawidłowych płatności na właściwy rachunek lub na zagraniczny rachunek bankowy z zachowaniem terminu do złożenia Zawiadomienia.

Bowiem z przepisu art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wynika, że opłacenie faktur

dokonane przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, uniemożliwia zaliczenie do kosztów wydatków z takich faktur. Z kolei w przypadku ich wcześniejszego zaliczenia do kosztów, na podstawie art. 15d ust. 2 ustawy o CIT, koszty powinny zostać zmniejszone (albo zwiększone przychody), w miesiącu dokonania płatności z pominięciem rachunku zamieszczonego w Wykazie. Z opisu sprawy wynika, że opisane we wniosku faktury zostały opłacone przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz nie zostało złożone Zawiadomienie we właściwym terminie, co uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów w danym roku podatkowym (roku X).

Mając na uwadze powyższe, Spółka ma prawo zaliczyć w roku X+1 (w którym ponowna płatność za fakturę na właściwy rachunek widniejący w Wykazie została dokonana lub zostało złożone Zawiadomienie we właściwym terminie) wydatki do kosztów uzyskania przychodów z tytułu faktur, które początkowo zostały błędnie opłacone, a w następnej kolejności, błąd został naprawiony.

Wobec powyższego Państwa stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, a sprowadzające się do stwierdzenia, że „Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz tego Kontrahenta - powodująca, iż wydatki dotyczące wynagrodzeń Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1). Innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany

w niniejszym wniosku - Spółka uważa, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X)” należało uznać za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:

- czy w odniesieniu do transakcji, gdy: (i) pierwotna płatność jest dokonywana przez Spółkę na rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT oraz (ii) po dokonaniu zwrotu tych środków przez Kontrahenta, Spółka dokonuje ponownej zapłaty, która jest dokonywana na polski rachunek bankowy Kontrahenta, zgłoszony i widniejący w Wykazie podatników VAT lub jest dokonywana na zagraniczny rachunek bankowy Kontrahenta, niezamieszczony w Wykazie podatników VAT, niemniej Spółka składa we właściwym terminie Zawiadomienie - wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe,

- czy Spółka jest uprawniona do „pozostawienia” w kosztach uzyskania przychodów danego roku podatkowego (roku X) wydatków związanych z wynagrodzeniem wypłacanym na rzecz Kontrahenta, gdy pierwotna płatność miała miejsce w określonym roku podatkowym Spółki (roku X), zaś zwrot środków i ponowna zapłata na rzecz Kontrahenta - powodująca, iż wydatki na rzecz Kontrahenta ponoszone przez Spółkę nie podlegają ograniczeniu w zakresie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów - ma miejsce w kolejnym roku podatkowym Spółki (X+1), tj. po sporządzeniu sprawozdania finansowego oraz złożeniu rocznego zeznania CIT za rok poprzedni (rok X), lub w okresie późniejszym (tj. po roku X+1), innymi słowy, w przypadku naprawienia nieprawidłowości w sposób opisany w niniejszym wniosku - Spółka wnosi o potwierdzenie, iż nie będzie zobowiązana do korygowania rozliczeń podatkowych w zakresie podatku CIT za rok podatkowy, w którym pierwotnie dokonała zapłaty na rzecz Kontrahenta (tj. za rok X) – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zaznaczyć, że przy wydaniu powyższej interpretacji indywidualnej, organ podatkowy odniósł się tylko do podmiotu wskazanego we wniosku, tj. Kontrahenta z siedzibą w Danii.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).