Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 października 2021 r. sygn. akt II FSK 460/19; i

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 5 stycznia 2018 r. wpłynął do Organu Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności czy Spółka prawidłowo uważa, że dopiero saldo różnic kursowych (wynik nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, ewentualnie wynik nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi) można zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości;

- czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności czy Spółka prawidłowo uważa, że może ustalić przychody i koszty w rozumieniu ustawy o rachunkowości w oparciu o rachunek zysków i strat.

Opis zdarzenia przyszłego

T. Sp. z o.o. (dalej także jako: „Spółka”, „Wnioskodawca”) oraz C. Sp. z o.o. Sp.k. (dalej także jako: „Podmiot powiązany”) są ze sobą powiązane w rozumieniu art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”).

Spółka powzięła wątpliwości jak prawidłowo ustalać wartości przychodów i kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, o których mowa w art. 9a ustawy o CIT. Od sposobu ustalenia tych wartości może zależeć bowiem to, czy będzie zobowiązana do sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT.

Art. 9a ust. 1 ustawy o CIT wskazuje wprost na „przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych” osiągnięte w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Podobnie art. 9a ust. 1d ustawy o CIT wskazuje wprost na „przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości” osiągnięte w roku poprzedzającym rok podatkowy.

Spółka zastanawia się, czy ustalając przychody i koszty w rozumieniu przepisów o rachunkowości, na potrzeby ustalenia limitów wskazanych w art. 9a ustawy o CIT, powinna:

1. bezpośrednio zaliczać dodatnie różnice kursowe jako przychody finansowe, a ujemne różnice kursowe bezpośrednio zaliczać jako koszty finansowe, czy

2. dodatnie i ujemne różnice kursowe powinny być odnoszone odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości, tj. per saldo, czyli:

a) jeżeli występuje nadwyżka dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, wynik jest przychodem finansowym Spółki,

b) jeżeli jednak wystąpi nadwyżka ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi, wynik jest kosztem finansowym Spółki.

Spółka uważa, że prawidłowe jest drugie z zaprezentowanych wyżej stanowisk.

Spółka uważa również, że dla ustalenia przychodów lub kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości osiągniętych w roku poprzedzającym rok podatkowy, wystarczy zsumować odpowiednie pozycje z rachunku zysków i strat:

A. w wariancie porównawczym:

- w przypadku ustalenia przychodów w rozumieniu przepisów o rachunkowości są to pozycje:

- Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi,

- Pozostałe przychody operacyjne,

- Przychody finansowe,

- w przypadku ustalenia kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości są to pozycje:

- Koszty działalności operacyjnej,

- Pozostałe koszty operacyjne,

- Koszty finansowe,

- Pozostałe koszty operacyjne,

- Koszty finansowe.

B. w wariancie kalkulacyjnym:

- w przypadku ustalenia przychodów w rozumieniu przepisów o rachunkowości są to pozycje:

- Przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów,

- Pozostałe przychody operacyjne,

- Przychody finansowe,

- w przypadku ustalenia kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości są to pozycje:

- Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów,

- Koszty sprzedaży,

- Koszty ogólnego zarządu.

Pytania

1. Czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności czy Spółka prawidłowo uważa, że dopiero saldo różnic kursowych (wynik nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, ewentualnie wynik nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi) można zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości?

2. Czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności czy Spółka prawidłowo uważa, że może ustalić przychody i koszty w rozumieniu ustawy o rachunkowości w oparciu o rachunek zysków i strat?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Spółka uważa, że przedstawione przez nią stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności Spółka uważa za prawidłowe stanowisko, że dopiero saldo różnic kursowych (wynik nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, ewentualnie wynik nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi) można zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:

a) dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub

b) ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Z kolei art. 9a ust. 1d ustawy o CIT wskazuje, że za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1 uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

a) 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;

b) 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;

c) 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Powołane wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsyłają przy ustalaniu przychodów i kosztów, do ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Ustawa ta nie jest ustawą podatkową. Mimo to Spółka uważa, że odwołanie się do niej przez Ustawodawcę w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, skutkuje tym, że przepisy ustawy o rachunkowości znajdują się w płaszczyźnie podatkowego prawa podatkowego. Z uwagi na tą okoliczność oraz z uwagi na to, że Ustawodawca powiązał skutki podatkowe z ustawą o rachunkowości ustalanie przychodów i kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości ma bowiem wpływ na powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, o której mowa w art. 9a ustawy o CIT - Spółka uważa, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej jest zobligowany do wydania interpretacji indywidualnej w zakresie przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego oraz zadanych pytań.

Spółka zwraca w tym przypadku uwagę na wyrok WSA w Poznaniu z 25 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Po 888/08 (orzeczenie prawomocne), w którym w odniesieniu do możliwości ustalenia dla celów podatkowych różnic kursowych w oparciu o przepisy rachunkowe, stwierdzono, że:

„Taki zabieg legislacyjny powoduje z jednej strony to, że ustalanie różnic kursowych bardziej odpowiada istocie działalności gospodarczej, a ponadto w sposób nie budzący wątpliwości stawia rachunkowość w płaszczyźnie materialnego prawa podatkowego (`(...)`)”.

Na poparcie powyższego Spółka zwraca również uwagę na wyrok NSA z 15 marca 2017 r. sygn. akt II FSK 475/15 (orzeczenie prawomocne), w którym sąd uznał, że:

„Ponieważ konieczność analizy przepisów ustawy o rachunkowości w zakresie, w jakim jest to konieczne do wykładni art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., nie może stanowić o niemożności wydania interpretacji ze względu na to tylko, że przepisy ustawy o rachunkowości nie są przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 O.p., niezasadne było zastosowanie (przez organ podatkowy) art. 165a § 1 w związku z art. 14b § 1 O.p., co słusznie zakwestionowano w zaskarżonym wyroku (`(...)`). Wydanie interpretacji w odpowiedzi na tak sformułowany wniosek skarżącej pozwoliłoby na wyjaśnienie jej wątpliwości co do prawidłowości rozumienia i stosowania art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc mimo tego, te odpowiedź na nie musiałaby w pewnym zakresie zawierać także wykładnię przepisów ustawy o rachunkowości, w istocie urzeczywistniałaby gwarancyjny cel instytucji prawnej indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, jako że w przypadku wszczęcia wobec skarżącej postępowania podatkowego czy kontrolnego kwestia, o którą skarżąca pyta i tak musiałaby być przedmiotem oceny organów podatkowych”.

Przechodząc do uzasadnienia swojego stanowiska, Spółka wskazuje na art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (dalej jako: „uor”), zgodnie z którym wartość poszczególnych składników aktywów i pasywów, przychodów i związanych z nimi kosztów, jak też zysków i strat nadzwyczajnych (ustala się oddzielnie). Nie można kompensować ze sobą wartości różnych co do rodzaju aktywów i pasywów, przychodów i kosztów związanych z nimi oraz zysków i strat nadzwyczajnych.

Od powyższej zasady zakazu kompensowania, ustawa o rachunkowości przewiduje wyjątki. Takim wyjątkiem są np.: różnice kursowe.

Spółka wskazuje tutaj również na brzmienie Rozporządzenia Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady. Mianowicie zgodnie z paragrafem 35 Międzynarodowego Standardu Rachunkowości 1 (dalej jako MSR 1), który dotyczy prezentacji sprawozdań finansowych:

„Również zyski i straty - powstałe z tytułu grupy podobnych transakcji jednostka prezentuje w kwocie netto, na przykład zyski i straty z tytułu różnic kursowych lub zyski i straty z tytułu instrumentów finansowych przeznaczonych do obrotu. Tego rodzaju zyski i straty jednostka prezentuje jednak oddzielnie jeśli są istotne”.

Z uwagi na ww. brzmienie MSR 1, Spółka uważa, że ww. zakaz kompensowania nie dotyczy różnic kursowych.

Następnie Spółka wskazuje na art. 30 ust 4 uor, zgodnie z którym różnice kursowe dotyczące inwestycji długoterminowych wyrażonych w walutach obcych; powstałe na dzień ich wyceny, rozlicza się w sposób określony w art. 35 ust. 2 i 4. Różnice kursowe, z zastrzeżeniem ust. 5-7, dotyczące pozostałych aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny oraz przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, a w uzasadnionych przypadkach - do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych.

Z przywołanego wyżej przepisu wynika więc, że różnice kursowe zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Zauważyć należy, że przepis ten nie wskazuje, że do przychodów finansowych zalicza się dodatnie różnice kursowe, a do kosztów finansowych ujemne różnice kursowe. Przepis ten nie wyróżnia dodatnich i ujemnych różnic kursowych. Stanowi on ogólnie o różnicach kursowych oraz o tym, że powinny być one zaliczone odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Aby natomiast można było zaliczyć różnice kursowe do przychodów lub kosztów finansowych należy ustalić ich saldo. Dopiero nadwyżka dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych umożliwi przypisanie ich odpowiednio od przychodów lub kosztów finansowych. Powyższe potwierdza więc, że ww. zakaz kompensowania nie dotyczy różnic kursowych.

Wskazać również należy, na art. 42 ust. 3 uor, zgodnie z nim, wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnie kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 41 ust. 8 pkt 2.

Z przywołanego wyżej przepisu wynika więc, że różnice kursowe zalicza się do:

1. przychodów finansowy zalicza się nadwyżkę dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi,

2. kosztów finansowych zalicza się nadwyżkę ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi.

Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że przedstawione przez nią stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności Spółka uważa za prawidłowe stanowisko, że dopiero saldo różnic kursowych (wynik nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, ewentualnie wynik nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi) można zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

W związku z powyższym, w świetle powyższych regulacji, w przypadku stosowania tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych możliwe jest ujmowanie różnic kursowych w księgach rachunkowych w sposób „wynikowy” (jako saldo), a zatem po dokonaniu kompensaty ogółu uprzednio ustalonych dodatnich i ujemnych różnic kursowych właściwych dla danego okresu. Kompensata wartości różnic kursowych w księgach rachunkowych, zgodna jest też ze znaną Spółce praktyką oraz poglądami doktryny. Przykładowo, „Komentarz do art. 1-70 ustawy o rachunkowości” w: „Kodeks spółek handlowych - Komentarz” (autorstwa prof. dr hab. Stanisław Sołtysiński, prof. dr hab. Andrzej Szajkowski, prof. dr hab. Andrzej Szumański, prof. dr hab. Janusz Szwaja, dr Andre Helin; Warszawa 2008), w odniesieniu do art. 7 ust. 3 ustawy o rachunkowości, stanowi, że: Zdarzenia jednego rodzaju, które można kompensować i wykazywać łącznie wynik, to np. różnice kursowe, zbycie niefinansowych aktywów trwałych oraz zbycie inwestycji.

Spółka zwraca również uwagę na interpretacje indywidualne dotyczące stosowania tzw. metody bilansowej przy ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych W interpretacjach tych podatnicy pytali, czy mając na uwadze autonomiczność tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych, właściwe będzie wykazanie różnic kursowych w wyniku podatkowym Spółki jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych danego okresu ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie różnic per saldo).

Organy podatkowe akceptowały stanowisko podatników, zgodnie z którym „stosowanie wskazanej metody rachunkowej obliguje Spółkę do stosowania w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie przepisów ustawy o rachunkowości, a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-719/15/KP).

Istotą powyższej interpretacji jest więc możliwość ujmowania w przychodach i kosztach w rozumieniu przepisów o rachunkowości, różnic kursowych per saldo.

Istota powyższej interpretacji potwierdza więc, (…) stanowisko Spółki.

Podobne stanowisko jest również powszechnie przyjmowane w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, przykładowo wskazuje się na:

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-719/15/KP;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 lipca 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-32/15/MS;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 lutego 2015 r., Znak: ILPB4/423-534/14-2/LM;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 stycznia 2015 r., Znak: IBPBI/2/423-1307/14/MS oraz IBPBI/2/423- 1308/14/MS;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-289/13/SD;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 marca 2013 r., Znak: IPPB3/423-1030/12-2/MS;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 listopada 2012 r., Znak: IPTPB3/423-295/12-5/KJ;

- interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 12 stycznia 2012 r., Znak: IPPB5/423-988/11-2/IŚ.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności Spółka uważa za prawidłowe stanowisko, że może ustalić przychody i koszty w rozumieniu ustawy o rachunkowości w oparciu o rachunek zysków i strat. (…)

Rachunek zysków i strat zawiera informacje o osiągniętych w danym roku przychodach i poniesionych w danym roku kosztach. Pozwala on na ustalenie wyniku finansowego danego podmiotu.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 uor, w jednostkach innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji na wynik finansowy netto składają się:

1. wynik działalności operacyjnej, w tym z tytułu pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych;

2. wynik operacji finansowych;

3. obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego z tytułu podatku dochodowego, którego podatnikiem jest jednostka, i płatności z nim zrównanych, na podstawie odrębnych przepisów.

Wynik działalności operacyjnej stanowi w myśl art. 42 ust. 2 uor, różnicę między przychodami netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów, z uwzględnieniem dotacji, opustów, rabatów i innych zwiększeń lub zmniejszeń, bez podatku od towarów i usług oraz innych podatków bezpośrednio związanych z obrotem, oraz pozostałymi przychodami operacyjnymi a wartością sprzedanych produktów, towarów i materiałów wycenionych w kosztach wytworzenia albo cenach nabycia, albo zakupu, powiększoną o całość poniesionych od początku roku obrotowego kosztów ogólnych zarządu, sprzedaży produktów, towarów i materiałów oraz pozostałych kosztów operacyjnych.

Jak już Spółka wskazywała wyżej, wynik operacji finansowych stanowi z kolei różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2.

Rachunek zysków i strat przedstawia więc w sposób kompleksowy wszystkie osiągnięte przez Spółkę w danym roku przychody i poniesione przez nią w danym roku koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Dlatego też Spółka uważa za prawidłowe zaprezentowane przez siebie stanowisko.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 20 lutego 2018 r. wydałem postanowienie, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.1.NL o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku z 21 grudnia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności, czy Spółka prawidłowo uważa, że dopiero saldo różnic kursowych (wynik nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi różnicami kursowymi, ewentualnie wynik nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi) można zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów w rozumieniu przepisów o rachunkowości oraz ustalenia czy przedstawione przez Spółkę stanowisko w zakresie sposobu ustalania limitów, o których mowa w art. 9a ust. 1 i 1d ustawy o CIT, których przekroczenie spowoduje powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej, jest prawidłowe, w szczególności czy Spółka prawidłowo uważa, że może ustalić przychody i koszty w rozumieniu ustawy o rachunkowości w oparciu o rachunek zysków i strat.

Ww. postanowienie zostało skutecznie doręczone Państwu 22 lutego 2018 r.

Pismem z 28 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) złożono zażalenie na ww. postanowienie. W wyniku jego rozpatrzenia, postanowieniem z 27 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.2.BS utrzymano w mocy zaskarżone postanowienie.

Ww. postanowienie doręczono 2 maja 2018 r.

Skarga na postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie pierwszej instancji

Pismem z 11 maja 2018 r. (wpływ 16 maja 2018 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego je postanowienia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 25 października 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 612/18 oddalił Państwa skargę na postanowienie z 27 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.2.BS.

Od powyższego wyroku wnieśli Państwo skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 20 października 2021 r. sygn. akt II FSK 460/19 uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 25 października 2018 r. sygn. akt I SA/Wr 612/18 oraz postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 kwietnia 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.2.BS. Powyższy wyrok wpłynął do tut. Organu 21 grudnia 2021 r.

16 marca 2022 r. do tut. Organu wpłynęły akta sprawy zwrócone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.

Postanowieniem z dnia 15 maja 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.9.AW, działając zgodnie ze wskazaniem sądu Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uchylił ww. postanowienie z 20 lutego 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.12.2018.1.NL o odmowie wszczęcia postępowania z wniosku z 21 grudnia 2017 r. Zatem ww. wniosek podlega ponownemu rozpatrzeniu.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku z 20 października 2021 r. sygn. akt II FSK 460/19 ;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe,

- Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 379; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.