Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy koszty poniesione tytułem remontu części budynku (pkt 1-10) wraz z kosztami nabycia wyposażenia należy ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych),

- czy nakłady związane z wykonaniem dodatkowych łazienek (pkt 11) stanowią ulepszenie środka trwałego i powinny zwiększyć wartość początkową środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Uzupełnili go Państwo pismem z 31 marca 2022 r. (data wpływu 7 kwietnia 2022 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z 17 marca 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X. spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), dnia 29 czerwca 2021 r. nabyła nieruchomość w Ł. Nieruchomość składa się z działki o powierzchni 1530 m2 oraz budynku pofabrycznego (z 1880 r.) o powierzchni użytkowej 4014 m2. W części budynku, tj. ok. 2000 m2, znajdują się działające (od około 10 lat) kluby muzyczne: L., F., S.M. Na lokale zajmowane przez ww. kluby podpisana jest umowa najmu ze spółką Y. Sp. z o.o. (najemca prowadzący działalność klubową). W pozostałej części budynku znajduje się 39 lokali użytkowych - biurowych, które w związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, są w trakcie remontu w celu przeznaczenia ich na 39 lokali użytkowych - pokoi hotelowych.

Remont ww. lokali obejmuje:

1. remont dachu (wymiana poszycia na nowe),

2. remont stolarki okiennej (wymiana okien),

3. remont elewacji (skucie tynku i oczyszczenie cegły),

4. remont klatki schodowej oraz korytarzy (oczyszczanie cegły, wyrównanie posadzek, tynkowanie, malowanie),

5. remont łazienek w 21 lokalach użytkowych (wymiana: płytek, WC, kabin prysznicowych, umywalek, grzejników),

6. remont w lokalach użytkowych (gładzie, malowanie, wymiana paneli, grzejników),

7. wymianę drzwi wejściowych do lokali użytkowych,

8. wymianę instalacji elektrycznych,

9. wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej,

10. wymianę windy,

11. wykonanie dodatkowych łazienek w 18 lokalach użytkowych (montaż: płytek, WC, kabin prysznicowych, umywalek, grzejników).

Dodatkowo, oprócz przeprowadzanych prac remontowych Spółka zamierza wyposażyć każdy z ww. lokali użytkowych w: zabudowę meblową, łóżka, stoliki, krzesła, lampy, telewizory oraz inne niezbędne wyposażenie, co zostanie ujęte w kosztach uzyskania przychodu. Pojedyncza wartość ww. zabudowy nie będzie przekraczała 10 000 zł.

Dodatkowo w piśmie z 31 marca 2022 r. będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca wskazał ponadto, że:

1. Żaden z lokali nie jest wyodrębniony w budynku i nie jest przedmiotem odrębnej od budynku własności.

2. Żaden z lokali nie stanowi środka trwałego Wnioskodawcy.

3. Żaden z lokali nie zostanie wyodrębniony w budynku w wyniku przeprowadzenia wskazanych we wniosku prac.

4. W wyniku obecnie przeprowadzanych prac nie powstaną nowe środki trwałe.

Pytania

1. Czy koszty poniesione tytułem remontu części budynku (pkt 1-10) wraz z kosztami nabycia wyposażenia (zabudowa meblowa itd.), należy ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2. Czy nakłady związane z wykonaniem dodatkowych łazienek (pkt 11) stanowią ulepszenie środka trwałego i powinny zwiększyć wartość początkową środka trwałego zgodniez art. 16g ust. 13 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione tytułem remontu części budynku (pkt 1-10), wraz z kosztami nabycia wyposażenia, tj. zabudowy meblowej itd., której jednostkowa wartość nie przekracza 10 000 zł, należy ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, nakłady związane z wykonaniem dodatkowych łazienek (pkt 11), stanowią ulepszenie środka trwałego i powinny zwiększyć wartość początkową środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 UPDOP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 15 ust 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W związku z powyższym, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub też na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Przedmiotem niniejszego wniosku są koszty remontu budynku wykorzystywanego w działalności prowadzonej przez Spółkę. Bez wątpienia więc koszty te stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów UPDOP, w szczególności art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też w odniesieniu do remontu zasadne jest odniesienie się do definicji sformułowanej w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r., poz. 290, winno być: Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Również w tym kontekście należy wziąć pod uwagę rozumienie pojęcia „remont” zgodnie ze słownikiem języka polskiego jako naprawa czegoś, doprowadzenie czegoś do stanu używalności. Z powyższego wynika, że wydatki remontowe nie mają na celu wzrostu wartości danego środka trwałego, lecz jedynie przywrócenie jego wcześniejszego stanu. W związku z tym, za remont należy uznać wymianę zużytych części stolarki drzwiowej i okiennej, odmalowanie pomieszczeń, czy ocieplenie budynku. Z remontem mamy do czynienia także w sytuacji, gdy części danego środka trwałego wymieniono na technologicznie nowocześniejsze (np. windę).

Natomiast, stosownie do art. 16g ust. 13 UPDOP, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się zaś za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zatem, wartość początkowa środków trwałych ulega powiększeniu w przypadku poniesienia wydatków na ulepszenie, stanowiących nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł w przypadku natomiast poniesienia nakładów związanych z konkretnym środkiem trwałym, gdy nie zwiększa się jego wartość użytkowa, wydatki te są traktowane jako poniesione na remont i w całości stanowią koszt uzyskania przychodów. Dotyczy to wydatków, bez względu na jednostkową cenę, na nabycie części składowych lub peryferyjnych o tych samych właściwościach użytkowych w celu wymiany zużytych elementów na nowe.

W orzecznictwie przyjmuje się, że różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych i starych elementów, a drugie do podjęcia czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, można zatem uznać za remont.

Odnosząc się do przedmiotowego stanu faktycznego, w przypadku prac budowlanych przeprowadzanych w łazienkach (pkt 11), prowadzą one częściowo do ulepszenia przedmiotowego obiektu, jak również po części służą odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego (pkt 5). W zakresie prac odnoszących się do danego obiektu czy środka trwałego może zaistnieć sytuacja, gdzie w ramach jednej kompleksowej umowy są realizowane różnego rodzaju prace - zarówno o charakterze remontowym jak i ulepszeniowym. Powyższe stwierdzenie znajduje swoje potwierdzenie w wyroku NSA z 26 stycznia 2016 r. (sygn. akt II FSK 2921/13).

W przypadku wydatków, takich jak m.in. wymiana akcesoriów sanitarnych czy wymiana instalacji elektrycznej, prace budowlane z nimi związane mają na celu doprowadzenie do poprzedniego stanu technicznego. Nowe instalacje czy wymienione akcesoria sanitarne (przykładowo: muszla klozetowej stojąca na podwieszaną) będą spełniały bowiem tę samą rolę użytkową. Prace budowlane (np. malowanie, montaż akcesoriów armatury, zabudów meblowych) nie doprowadzą również do zmiany przeznaczenia remontowych powierzchni. Zakres inwestycji odnosi się bowiem do wymiany zużytych elementów na nowe, spełniające te same funkcje użytkowe. Biorąc pod uwagę powyższe, w zakresie pkt 1-10 przeprowadzane prace związane z budynkiem nie stanowią prac o charakterze modernizacyjnym, ulepszeniowym. W wyniku przedmiotowych prac nie następuje zmiana wartości użytkowej budynku używanego przez Spółkę. Są to typowe działania remontowe polegające na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, pogorszonego w wyniku jego eksploatacji i zużycia. W związku z tym wydatki poniesione na remont budynku wraz z wydatkami na nabycie wyposażenia (ww. zabudowy meblowej itd., której jednostkowa wartość nie przekracza 10 000 zł) (pkt 1-10), powinny być ujmowane bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP.

Natomiast nakłady poniesione na wykonanie dodatkowych łazienek (pkt 11) stanowić będą ulepszenie i będą zwiększać wartość środka trwałego, tj. budynku, zgodnie z art. 16g ust. 13 UPDOP.

Potwierdzeniem powyższego podejścia są wnioski płynące z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. (wyroki NSA z 9 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1236/13, z 6 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 1071/13, z 1 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 1604/13, z 20 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1443/12, z 4 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1112/12, z 2 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 188/13, z 31 października 2012 r., sygn. akt II FSK 480/11, z 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1091/10, z 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 717/13, z 20 lipca 2011 r., sygn. akt II FSK 414/10).

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że wnioski analogiczne, jak przedstawione wyżej, znajdują również odzwierciedlenie w konsekwentnej linii interpretacyjnej organów podatkowych. Stanowisko zbieżne z podejściem Wnioskodawcy zostało zaprezentowane przykładowo w następujących interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 5 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.145.2020.2.DK,

- z 18 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.69.2020.1.BKD,

- z 22 kwietnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.156.2020.1.MZA,

- z 8 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.382.2018.1.LG, 

- z 5 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.548. 2018.1.AN,

- z 29 stycznia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.502.2018.1.BK,

- z 3 stycznia 2019 r., Znak: 0111- KDIB1-2.4010.455.2018.1.MM,

- z 22 października 2018 r., Znak: IPPB5/423-633/14-5/PW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty

- z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

I tak, z art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c,

stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16d ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Natomiast art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi, że:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Od ulepszenia środka trwałego należy odróżnić jego remont. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia remontu. Pojęcie to określa natomiast ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).

I tak zgodnie z art. 3 pkt 8 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów jako koszty o jakich mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym (ulepszeniowym) należy uznać, za powiększające wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT) i podlegające amortyzacji.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków jako poniesionych na ulepszenie środka trwałego lub na jego remont należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego (w omawianym przypadku budynku pofabrycznego) szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Jak wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia, Wnioskodawca nabył nieruchomość składającą się z działki oraz budynku pofabrycznego. W części budynku znajduje się 39 lokali użytkowych - biurowych, które w związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, są przedmiotem prac budowlanych wskazanych we wniosku w celu przeznaczenia ich na 39 lokali użytkowych - pokoi hotelowych.

We wniosku wskazano przy tym, że:

- żaden z lokali nie jest wyodrębniony w budynku i nie jest przedmiotem odrębnej od budynku własności,

- żaden z lokali nie stanowi środka trwałego Wnioskodawcy,

- żaden z lokali nie zostanie wyodrębniony w budynku w wyniku przeprowadzenia wskazanych we wniosku prac,

- w wyniku obecnie przeprowadzanych prac nie powstaną nowe środki trwałe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wskazane we wniosku koszty, należy ująć bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, czy też uznać je za wydatki o charakterze ulepszeniowym, zwiększającym wartość początkową środka trwałego.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku i jego uzupełnieniu opis sprawy należy stwierdzić, że wskazane przez Państwa wydatki jednego środka trwałego (budynku), wymienione w pkt 1-9, ponoszone na:

- remont dachu (wymiana poszycia na nowe),

- remont stolarki okiennej (wymiana okien),

- remont elewacji (skucie tynku i oczyszczenie cegły),

- remont klatki schodowej oraz korytarzy (oczyszczanie cegły, wyrównanie posadzek, tynkowanie, malowanie),

- remont łazienek w 21 lokalach użytkowych (wymiana: płytek, WC, kabin prysznicowych, umywalek, grzejników),

- remont w lokalach użytkowych (gładzie, malowanie, wymiana paneli, grzejników),

- wymianę drzwi wejściowych do lokali użytkowych,

- wymianę instalacji elektrycznych,

- wymianę instalacji wodno-kanalizacyjnej.

należy uznać za wydatki, które zmierzają jedynie do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego. Ww. prace budowlane polegają bowiem na odtworzeniu pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, pogorszonego w wyniku jego eksploatacji i zużycia, a tym samym poniesione na te prace wydatki należy uznać za bezpośrednie koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo, oprócz przeprowadzenia ww. prac remontowych Spółka zamierza wyposażyć każdy z ww. lokali użytkowych w: zabudowę meblową, łóżka, stoliki, krzesła, lampy, telewizory oraz inne niezbędne wyposażenie. Pojedyncza wartość ww. zabudowy nie będzie przekraczała 10 000 zł.

Wydatki na nabycie wyposażenia, nie stanowią wydatków o charakterze remontowym, lecz wydatki na nabycie tzw. niskocennych składników majątku trwałego, które ze względu na swoją wartość nie podlegają amortyzacji podatkowej, lecz mogą bezpośrednio stanowić koszt podatkowy. Jedynie wydatki poniesione na zabudowę meblową (o ile została/zostanie ona zainstalowana w sposób trwały) mogą zostać uznane za wydatki o charakterze remontowym.

O ile zatem zabudowa stanowi podstawowe wyposażenie, niezbędne przy prowadzeniu działalności gospodarczej przez Spółkę, to wydatki te mogą stanowić bezpośrednio koszt podatkowy.

Przechodząc natomiast do sposobu zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na wymianę windy stwierdzić należy, że nie mogą one zostać potraktowane jako koszt remontu środka trwałego. Winda stanowi bowiem samodzielny (oddzielny od budynku) środek trwały, sklasyfikowany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, w grupie 6 pod symbolem 640 - Dźwigi osobowe i towarowe, podlegający tym samym odrębnej, od budynku w którym się znajduje, amortyzacji podatkowej. W konsekwencji wydatki poniesione na wymianę tej windy (a nie jej remont) stanowią wydatki na nabycie nowego środka trwałego, podlegającego amortyzacji podatkowej.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z ustaleniem, czy nakłady związane z wykonaniem dodatkowych łazienek stanowią ulepszenie środka trwałego i powinny zwiększyć wartość początkową środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, stwierdzić należy, że przeprowadzane prace mają na celu zmianę funkcjonalności środka trwałego – budowa nowych pomieszczeń w budynku – które spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego, ewentualnie obniżce kosztów eksploatacji. Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

W świetle powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że poniesione wydatki związane z wykonaniem dodatkowych łazienek w budynku należy zakwalifikować jako wydatki o charakterze modernizacyjnym, prowadzące do ulepszenia środka trwałego i w konsekwencji, podwyższające jego wartość początkową, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne.

Wobec powyższego Państwa stanowisko dotyczące sposobu zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków:

- poniesionych na wymianę windy - jest nieprawidłowe,

- w pozostałym zakresie (z zastrzeżeniem dotyczącym charakteru wydatków poniesionych na nabycie wyposażenia) – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).