Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie oceny skutków opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem dofinansowania do wynagrodzeń pracowników, na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

P. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest od 2001 roku. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie kompleksowych usług pralniczych dla hoteli, restauracji, w zakresie transportu, prania, czyszczenia i napraw na terenie M. (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 96.01.Z - pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich).

Spółka doświadczyła negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, obejmujących m.in. spadek przychodów. W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania miejsc pracy, Spółka skorzystała z dostępnych form wsparcia przewidzianych w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej jako: ustawa o COVID-19).

Spółka skorzystała m.in. z dofinansowania ze środków FGŚP wynagrodzeń pracowników w przypadku znacznego obniżenia przychodu przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19.

Pierwszy wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzeń, za miesiące: styczeń, luty i marzec 2021 r. Spółka złożyła dnia 12 stycznia 2021 r. Drugi wniosek na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników za miesiące: maj, czerwiec i lipiec 2021 r. Spółka złożyła w dniu 26 maja 2021 r.

Od dnia 1 marca 2021 r. do 18 sierpnia 2021 r. Wnioskodawca sukcesywnie otrzymywał świadczenie na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa powyżej, na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników za miesiące: styczeń-marzec 2021 r. i maj- lipiec 2021 r.

Otrzymane dofinasowanie zostało w całości przeznaczone na wynagrodzenia dla pracowników.

Po dokonaniu rozliczenia zgodnie z art. 15gga ust. 15 pkt 3 Spółka zwróciła niewykorzystaną kwotę dofinansowania.

Wnioskodawca, wydatki na wynagrodzenie pracowników i należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne ujął w kosztach uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wynagrodzenia pracowników objętych dofinansowaniem są ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i służą osiągnięciu przychodów z tejże działalności, Wnioskodawca zatrudnia pracowników w liczbie niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania firmy, na stanowiskach dostosowanych do specyfiki działalności. Zatrudnieni pracownicy świadczą usługi, które są przedmiotem działalności Spółki.

Pytania

1. Czy wynagrodzenia pracowników pokryte dofinansowaniem, o którym mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19 (tzn. wynagrodzenia pracowników dofinansowane w związku z przyznaniem świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy otrzymane świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, o których mowa w opisie stanu faktycznego (tj. dofinansowania wynagrodzeń pracowników), o których mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19 stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenia pracowników pokryte dofinansowaniem, o którym mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19 (tzn. wynagrodzenia pracowników dofinansowane w związku z przyznaniem świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19) stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy otrzymane świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy, o których mowa w opisie stanu faktycznego (tj. dofinansowania wynagrodzeń pracowników), o których mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19, nie stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm.; dalej jako: ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), u.p.d.o.p.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy o CIT dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle powyższego, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega suma dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł przychodów.

Jednakże jak wskazano w art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID-19, przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca w art. 15gga ustawy o COVID-19 nie zawarł regulacji w przedmiocie kwalifikacji wynagrodzeń dofinansowanych dotacją uzyskaną na podstawie tego artykułu do kosztów uzyskania przychodów.

Ogólna zasada zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zawarta została w art. 15 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów).

Jak wynika z powyższego, kosztami uzyskania przychodów są poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą – po wyłączeniu wydatków wskazanych w art. 16 ustawy o CIT – o ile wydatki te pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodów z tego źródła czy też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Katalog kosztów uzyskania przychodów ma charakter otwarty, co oznacza, że ponoszone przez podatnika wydatki powinny podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania ich kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy w ustawie wyraźnie wskazano przynależność wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłączono możliwość zaliczenia danego wydatku do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, powinien, w myśl powołanego powyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Objęte dofinansowaniem wynagrodzenia pracownicze są ściśle związane z prowadzoną działalnością, służą osiągnięciu przychodów w prowadzonej działalności. Zatrudnieni pracownicy świadczą usługi, niezbędne do funkcjonowania Spółki. Zatem, warunek związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ponoszonymi kosztami wynagrodzeń, a osiąganymi przychodami jest spełniony.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie wymieniono wynagrodzeń, jako jednego z wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56, 56b i 59.

Przepisy ustawy o COVID-19 nie dokonały zmian w tym zakresie, w szczególności zmian mających na celu wyłączenie bądź ograniczenie w kosztach podatkowych wydatków, które zostały pokryte z otrzymanego przez przedsiębiorcę świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy. W efekcie powyższego nie istnieją przesłanki ustawowe, które uniemożliwiłyby zaliczenie wynagrodzeń dofinansowanych ze środków otrzymanych na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 do kosztów uzyskania przychodu.

Zatem warunek kwalifikowalności wydatków jako kosztów uzyskania przychodu wymieniony w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT został spełniony, wynagrodzenia sfinansowane ze środków FGŚP otrzymanych z Wojewódzkiego Urzędu Pracy na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 nie zostały wymienione jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

Do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń dofinansowanych ze środków pochodzących z dotacji otrzymanej na podstawie art. 15gga odniósł się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2022 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.861.2021.1.MM). W uzasadnieniu interpretacji Organ podkreślił, że ,,(`(...)`)przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawieraj regulacji jednoznacznie przesądzającej o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów wydatków na wynagrodzenia pracowników sfinansowanych świadczeniem otrzymanym na zasadach określonych w art. 15gga ustawy o COVID-19. Brak jest podstaw do przyjęcia, że koszty wynagrodzenia pracowników pokryte świadczeniem niestanowiącym przychodów nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, uzasadnieniem takiego wniosku nie może być fakt wyłączenia przychodów z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy z przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID-19”.

Organ stwierdził, że dofinansowanie otrzymane na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19, wykorzystane w całości na wynagrodzenia dla pracowników nie stanowi przychodu podatkowego, a wydatki sfinansowane ze środków z otrzymanego dofinansowania stanowią koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko zgodne z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawił też w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2021 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.745.2021.2.WS) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 4 października 2021 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.598.2021.2.ISL).

Powyżej wskazane interpretacje indywidualne dotyczą podatku dochodowego od osób fizycznych, jednakże, zdaniem Wnioskodawcy, w analogiczny sposób należy rozpatrywać kwestię możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wynagrodzenie w przypadku podatku dochodowego od osób prawnych.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2022 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.623.2021.1.AR) w przepisach ustawy o CIT nie zawarto regulacji, zgodnie z którymi przedsiębiorca otrzymujący dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 powinien wyłączyć wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane tym świadczeniem z kosztów uzyskania przychodów. W szczególności, takim przepisem nie jest art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT. Zastosowania nie będzie mieć również wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 58, które dotyczy wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42,47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59 ustawy.

Jak wskazał Organ w powołanej powyżej interpretacji: „Nie ma również podstaw do przyjęcia, że koszty wynagrodzenia pracowników pokryte świadczeniem niestanowiącym przychodu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W szczególności uzasadnieniem takiej konkluzji nie może być fakt wyłączenia przychodu z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy z przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na mocy art. 15gga ust. 25 ustawy COVID-19.

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że przepisy art. 16 ustawy CIT nie wyłączają wydatków sfinansowanych z przedmiotowej pomocy, ani wydatków poniesionych na ochronę miejsc pracy, nie ma przeciwwskazań, by poniesione wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu podatnika, przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą przesłanek zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów.

Jeżeli zatem poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w postaci wynagrodzeń pracowników, sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy o COVID, spełniają wszystkie przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, to stanowią dla Spółki koszt podatkowy”.

Zatem, zgodnie z art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID otrzymane dofinansowanie nie stanowi dla Spółki przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Koszty wynagrodzeń pracowników będą natomiast dla Wnioskodawcy w całości kosztem uzyskania przychodu, gdyż poniesiony wydatek spełnia wymagane warunki zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodu, tj. jest ściśle związany z prowadzoną działalnością, służy osiągnięciu przychodów bądź zachowaniu źródła przychodów, spełniony jest także warunek związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ponoszonymi kosztami wynagrodzeń, a osiąganymi przychodami. W szczególności zaś fakt sfinansowania wynagrodzeń pracowników z omawianej pomocy, a także to iż kwota otrzymanego dofinansowania nie stanowi przychodu podatkowego, w ocenie Wnioskodawcy nie powoduje, że koszty wynagrodzeń pracowników sfinansowane z analizowanej pomocy uzyskanej na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „updop”)

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1-3 updop,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

1. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

2. przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;

2a) straty poniesionej ze źródła przychodów;

3. kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład;

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1-3 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie;

3. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:

a) zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,

b) środków na rachunkach bankowych – w bankach.

W myśl art. 12 ust. 3 updop,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Co do zasady, podatnik ma więc możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodów każdego wydatku, który spełnia następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 58 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56, 56b i 59.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie kompleksowych usług pralniczych dla hoteli, restauracji, w zakresie transportu, prania, czyszczenia i napraw (PKD 96.01.Z - pranie i czyszczenie wyrobów włókienniczych i futrzarskich).

Spółka doświadczyła negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, obejmujących m.in. spadek przychodów. W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią COVID-19, w tym przede wszystkim w celu utrzymania miejsc pracy, Spółka skorzystała z dostępnych form wsparcia przewidzianych w ustawie o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej jako: ustawa o COVID-19).

Spółka skorzystała m.in. z dofinansowania ze środków FGŚP wynagrodzeń pracowników w przypadku znacznego obniżenia przychodu przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19. Otrzymane dofinasowanie zostało w całości przeznaczone na wynagrodzenia dla pracowników. Po dokonaniu rozliczenia zgodnie z art. 15gga ust. 15 pkt 3 Spółka zwróciła niewykorzystaną kwotę dofinansowania.

Przedmiotem wskazanej we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy wynagrodzenia pracowników pokryte dofinansowaniem, o którym mowa w art. 15gga ustawy o COVID-19 stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu oraz czy otrzymane świadczenia stanowiły dla Spółki przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15gga ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U z 2021 r., poz. 2095, ze zm., dalej: ustawa COVID),

przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1662), lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.

W myśl art. 15gga ust.3 ww. ustawy,

do świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy uprawniony jest przedsiębiorca:

1. który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, Fundusz Pracy lub Fundusz Solidarnościowy do końca trzeciego kwartału 2019 r., z wyjątkiem gdy zadłużony przedsiębiorca zawarł umowę z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych lub otrzymał decyzję urzędu skarbowego w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności;

2. który nie spełnia przesłanek do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11 lub art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe;

3. wobec którego nie jest prowadzone postępowanie restrukturyzacyjne lub likwidacyjne.

Zgodnie z art. 15gga ust. 4 i 5 ustawy COVID,

dofinansowanie wynosi miesięcznie 2000 zł do wynagrodzenia jednego pracownika, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników:

1. których wynagrodzenie uzyskane w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym został złożony wniosek o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, było wyższe niż 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, obowiązującego na dzień złożenia wniosku;

2. zatrudnionych w okresie krótszym niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.

Jak stanowi art. 15gga ust. 9-13 ww. ustawy,

Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po stwierdzeniu kompletności wniosku i złożeniu przez przedsiębiorcę wszystkich oświadczeń, o których mowa w ust. 6 pkt 2-7, występuje niezwłocznie w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przyznanie limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, na podstawie limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia wniosku.

Dofinansowanie nie przysługuje za miesiące, w których przedsiębiorca korzysta z innej pomocy w formie dofinansowania wynagrodzeń pracowników udzielonej w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19.

Dofinansowanie przekazywane jest w transzach miesięcznych.

W myśl art. 15gga ust. 25 ustawy COVID,

przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 15gga ust. 1 ustawy o COVID, podmioty wskazane w tym przepisie mogą, po spełnieniu określonych warunków, zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników.

Natomiast na podstawie art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID, przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca, jak wynika z opisu stanu faktycznego, prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie usług pralniczych (PKD 96.01.Z). Działalność ta została objęta zakresem powołanego wcześniej art. 15gga ust. 25 ustawy o COVID. Tym samym środki uzyskane przez Wnioskodawcę tytułem dofinansowania ze środków Gwarantowanego Funduszu Świadczeń Pracowniczych wynagrodzeń pracowników nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Przytoczony powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje natomiast, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Wskazać należy, że związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy zauważyć, że ww. katalog kosztów uzyskania przychodów ma charakter otwarty, co oznacza, że podatnik powinien dokonać oceny zasadności poniesionego wydatku pod kątem jego związku z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Podkreślić w tym miejscu należy, że wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop jest obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają regulacji, zgodnie z którą przedsiębiorca otrzymujący dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 powinien wyłączyć wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane tym świadczeniem z kosztów uzyskania przychodów.

Takim przepisem nie jest w szczególności art. 7 ust. 3 pkt 3 updop. W sprawie nie będzie mieć również zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 58, które dotyczy wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42,47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59 ustawy.

Nie ma również podstaw do przyjęcia, że koszty wynagrodzenia pracowników pokryte świadczeniem niestanowiącym przychodu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W szczególności uzasadnieniem takiej konkluzji nie może być fakt wyłączenia przychodu z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy z przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na mocy art. 15gga ust. 25 ustawy COVID-19.

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że przepisy art. 16 updop nie wyłączają wydatków sfinansowanych z przedmiotowej pomocy, ani wydatków poniesionych na ochronę miejsc pracy, nie ma przeciwwskazań, by poniesione wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu podatnika, przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą przesłanek zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów.

Podsumowując należy wskazać, że środki otrzymane na rzecz ochrony miejsc pracy z Gwarantowanego Funduszu Świadczeń Pracowniczych nie stanowią dla Wnioskodawcy przychodu, z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 15gga ust. 25 ustawy COVID-19. Jednocześnie jeżeli poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w postaci wynagrodzeń pracowników, sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy COVID, spełniają wszystkie przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 updop, to stanowią dla Spółki koszt podatkowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).