Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy do płatności dokonanych przez Spółkę przelewem na rachunek nie ujęty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawcą towarów na rzecz Spółki jest kontrahent (rolnik) zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT (podatek od towarów i usług) czynny:

- prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (jest ujawniony w CEIDG (Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej) jako przedsiębiorca), ale dostawa potwierdzona fakturą na rzecz Spółki jest dokonywana przez kontrahenta (rolnika) w ramach działalności rolniczej tj. w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, lub

- prowadzący jedynie działalność rolniczą i posiadający numer REGON w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego,

ma zastosowanie art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest ubój i rozbiór bydła. Wśród dostawców bydła są m.in. rolnicy, osoby fizyczne zajmujący się hodowlą bydła w ramach prowadzonej działalności rolniczej (indywidualnych gospodarstw rolnych). Z tytułu skupu bydła Spółka otrzymuje faktury, w tym od rolników, którzy mają status czynnych podatników podatku od towarów i usług (dalej: „czynny podatnik VAT”). Faktury te często opiewają na kwoty przekraczające wartość 15.000 zł brutto bądź co prawda wartość jednostkowa faktur nie przekracza tej kwoty, ale jednorazowa wartość transakcji dokonywanej z rolnikiem już przekracza tą kwotę (np. wartość wynikająca z umowy na dostawę bydła jest wyższa od tej kwoty). Spółka dokonuje płatności za zakupiony towar przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze.

W związku z obowiązkami ciążącymi na Spółce, dokonuje ona weryfikacji, czy rachunek wskazany na fakturze ujęty jest w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „Biała lista”). W trakcie takiej weryfikacji występują następujące sytuacje:

1. rachunek wynikający z faktury jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent ma status przedsiębiorcy (jest ujawniony w CEiDG) i dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach działalności gospodarczej,

2. rachunek wynikający z faktury jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent ma status przedsiębiorcy (jest ujawniony w CEiDG), ale dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach działalności rolniczej,

3. rachunek wynikający z faktury nie jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent ma status przedsiębiorcy (jest ujawniony w CEiDG), ale dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach działalności rolniczej podając na fakturze dane prowadzonego przez siebie indywidualnego gospodarstwa rolnego,

4. rachunek wynikający z faktury nie jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent nie jest ujawniony w CEiDG, ale posiada numer REGON, jak również dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach prowadzonej działalności rolniczej.

Niniejszy wniosek dotyczy sytuacji opisanej w punkcie 3 i 4 powyżej. W przypadkach, w których rachunek podany na fakturze nie jest ujęty na Białej liście, Spółka dokonuje weryfikacji kontrahentów m.in. poprzez: ustalenie ich statusu jako podatników VAT, ustalenie statusu jako przedsiębiorców (ujawnienie w CEiDG), weryfikację w bazie REGON oraz uzyskuje od kontrahentów wyjaśnienia w zakresie braku rachunku na Białej liście. Z wyjaśnień kontrahentów będących rolnikami wynika, że część z nich wskazuje na fakturach rachunek bankowy, który jest wykorzystywany w ramach gospodarstwa rolnego, ale nie jest to rachunek związany z działalnością gospodarczą, więc nie jest ujęty na Białej liście. Ponadto, wyjaśniają, że jako rolnicy prowadzący gospodarstwo rolne nie mają możliwości założenia w banku rachunku związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej ponieważ nie są przedsiębiorcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Z kolei zgłaszając rachunek bankowy związany z gospodarstwem rolnym, właściwy urząd skarbowy nierzadko odmawia ujęcia go w wykazie, o którym mowa w art. 96b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: „ustawa o VAT”).

Pytanie

Czy do płatności dokonanych przez Spółkę przelewem na rachunek nie ujęty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli dostawcą towarów na rzecz Spółki jest kontrahent (rolnik) zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny:

- prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (jest ujawniony w CEiDG jako przedsiębiorca), ale dostawa potwierdzona fakturą na rzecz Spółki jest dokonywana przez kontrahenta (rolnika) w ramach działalności rolniczej tj. w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, lub

- prowadzący jedynie działalność rolniczą i posiadający numer REGON w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego,

ma zastosowanie art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, do płatności dokonanych przez Spółkę przelewem na rachunek nie ujęty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdy dostawcą towarów na rzecz Spółki jest kontrahent (rolnik) zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny:

- prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (jest ujawniony w CEiDG jako przedsiębiorca), ale dostawa potwierdzona fakturą jest dokonywana przez kontrahenta (rolnika) w ramach działalności rolniczej, tj. w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z 6.03.2018 r. Prawo przedsiębiorców, lub

- prowadzący jedynie działalność rolniczą i posiadający numer REGON w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, to w stosunku do Spółki nie ma zastosowania art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka nie jest zatem zobowiązana do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatku wynikającego z faktury otrzymanej od kontrahenta (rolnika), nawet jeżeli rachunek, na który dokonano przelewu nie został ujęty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto, Wnioskodawca nie jest zobowiązany przy pierwszej zapłacie należności przelewem na rachunek ww. kontrahenta (rolnika), do złożenia zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 15d ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 15d ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako „ustawa o PODP”), obowiązującym od 1 stycznia 2020 r., z uwzględnieniem zmiany treści art. 15d ust. 4 na podstawie art. 2 ustawa z dnia 5 czerwca 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw, przepis ten stanowi, że:

Ust. 1. Podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Ust. 2. W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Ust. 3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych;

2. dokonania płatności po zmianie formy opodatkowania na zryczałtowaną formę opodatkowania określoną w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, z tym że zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów następuje za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w którym nastąpiła zmiana formy opodatkowania.

Ust. 4. Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2. została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym - jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo- kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub

3. została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub

4. wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Wymaga jednak dodania, iż przepisy wprowadzające nowe brzmienie art. 15d ustawy o PDOP od 1 stycznia 2020 r. tj. przepisy wynikające z ustawy z dnia 12 kwietniu 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019, poz. 1018), przewidziały przepis przejściowy (art. 10), który stanowi, że:

Ust. 1. Przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1,2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1,2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Ust. 2. Przepisów art. 22p ust. 1,2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1,2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r. Stosownie do art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Natomiast stosownie do art. 96b ust. 2 ustawy o VAT, Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany.

Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia. Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, wątpliwości Spółki dotyczą stosowania przepisów art. 15d ustawy o PDOP do płatności na rzecz niektórych kontrahentów (rolników), którzy nie posiadają rachunków ujawnionych na tzw. Białej liście, bowiem dokonują dostawy bydła do Spółki w związku z prowadzoną działalnością rolniczą i nie posiadają rachunków bankowych związanych z działalnością gospodarczą. Przechodząc do analizy powyższych przepisów, trzeba na wstępie zauważyć, iż przepis art. 15d ust. 1 ustawy o PODP, przewiduje wyłączenie niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji nie spełnienia warunków wskazanych w pkt 1-3 tego przepisu, jeżeli płatność dotyczy transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (dalej: „Prawo przedsiębiorców”). Zgodnie natomiast z aktualnym brzmieniem art. 19 Prawo przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Brzmienie ww. przepisu art. 19 Prawo przedsiębiorców ulegnie zmianie od 1 stycznia 2023 r., ale zmiana ta ogranicza się do obniżenia kwoty podanej w tym przepisie z 15.000 zł do 8.000 zł. Zatem zmiana ta nie wpłynie na ocenę konsekwencji podatkowych zdarzeń przyszłych, których także dotyczy niniejszy wniosek, bowiem wątpliwości Wnioskodawcy dot. stosowania przepisu art. 15d ustawy do płatności na rzecz konkretnych kontrahentów (rolników), a nie limitu jaki wynika z przepisu art. 19 Prawo przedsiębiorców w związku z art. 15d ustawy o PDOP.

Z przepisu art. 19 Prawo przedsiębiorców wynika zatem, że odnosi się on do transakcji, których:

- drugą stroną jest inny przedsiębiorca, chodzi tu zatem o umowę zawieraną między przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą,

- jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł. Należy zatem ocenić, jak przepisy Prawo przedsiębiorców definiują Przedsiębiorcę i działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 2 Prawo przedsiębiorców:

- Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

- Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do art. 3 Prawo przedsiębiorców, działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Należy jednakże zwrócić uwagę, iż nie każda transakcja gospodarcza podlega obowiązkowi wynikającemu z art. 19 Prawo przedsiębiorców, nawet w sytuacji uznania, że kontrahent posiada status przedsiębiorcy i działalność spełnia co do zasady warunki definicji działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 tej ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego;

2. wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów;

3. wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (Dz. U. z 2020 r. poz. 1891);

4. działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.);

5. działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. z 2020 r. poz. 553 i 932), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1 tej ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, z analizy przepisów Prawo przedsiębiorców wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą, co do zasady posiadają status przedsiębiorcy w rozumieniu tej ustawy, ale ze względu na brzmienie art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 3 Prawo przedsiębiorców, do prowadzonej przez nich działalności rolniczej polegającej na: „działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego”, nie mają zastosowania przepisy ustawy Prawo przedsiębiorców, w tym przepis art. 19 tej ustawy. Powyższe oznacza, że kontrahenci Wnioskodawcy, którzy są rolnikami (osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej), zajmującymi się w ramach działalności rolniczej hodowlą bydła, nie podlegają przepisom ustawy Prawo Przedsiębiorców, w związku z czym nie podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Nadmienić także należy, że rolnicy (osoby fizyczne), mają status osoby prowadzącej działalność gospodarczą, ale na gruncie przepisów o statystyce publicznej i z tego względu mogą posiadać numer REGON, nie posiadając jednocześnie statusu przedsiębiorców ujawnionych w CEiDG. Zgodnie bowiem z art. 42 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 11b ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, za osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą uważa się także osobę fizyczną prowadzącą indywidualne gospodarstwo rolne. Jednakże status przedsiębiorcy w bazie REGON nie ma wpływu na wykładnię art. 15d ustawy o PODP, bowiem przepis podatkowy odwołuje się w tej materiały do przepisów ustawy Prawo przedsiębiorców. Reasumując, rolnicy jako osoby fizyczne prowadzący indywidualne gospodarstwa rolne, również zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT, w odniesieniu do prowadzonej przez siebie działalności rolniczej nie są przedsiębiorcami. Wynika to z wyłączenia stosowania przepisów Prawa przedsiębiorców m.in. do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego. Konsekwencją powyższego jest brak spełnienia warunków wynikających z art. 15d ustawy o PDOP przy płatnościach za faktury wystawiane przez rolników z tytułu dostaw bydła na rzecz Spółki, bowiem nie ma do nich zastosowania przepis art. 19 Prawo przedsiębiorców. Tym samym brak jest konieczności weryfikowania przez Wnioskodawcę numeru rachunku bankowego przy płatnościach dokonywanych na rzecz rolników z tytułu nabywanego bydła.

Taka interpretacja przepisu art. 15d ustawy o PDOP odnosi się zarówno do sytuacji, gdy:

- Spółka dokonuje zapłaty na rzecz kontrahenta (rolnika), który prowadzi wyłącznie działalność rolniczą i w jej ramach dokonuje dostaw bydła na rzecz Spółki, nawet jeżeli rachunek podany na fakturze nie jest ujęty na Białej liście,

- jak również sytuacji, gdy Spółka dokonuje zapłaty na rzecz kontrahenta (rolnika), który prowadzi działalność gospodarczą i jest przedsiębiorcą ujawnionym w CEiDG, ale zapłata na rzecz tego kontrahenta (rolnika) dotyczy dostaw bydła na rzecz Spółki w ramach prowadzonego gospodarstwa rolnego i rachunek podany na fakturze nie jest ujęty na Białej liście.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawa o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby zatem wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów – w okresie ponoszenia kosztów lub w przyszłości.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Będący przedmiotem niniejszej sprawy art. 15d ust. 1 został znowelizowany na mocy art. 3 ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1018 – dalej: „ustawa nowelizująca”) poprzez dodanie pkt 1 i 2 oraz na mocy art. 6 ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1751) poprzez dodanie do art. 15d ust. 1 pkt 3.

I tak zgodnie z nowym brzmieniem art. 15d ust. 1 ustawy o CIT,

podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

1. została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego lub

2. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług -w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, potwierdzonych fakturą, dokonanych przez dostawcę towarów lub usługodawcę zarejestrowanego na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny, lub

3. pomimo zawarcia na fakturze wyrazów „mechanizm podzielonej płatności” zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług, została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności określonego w art. 108a ust. 1a tej ustawy.

Natomiast, stosownie do ust. 2 tego artykułu,

w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 96b ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685 ze zm., dalej jako: „ustawa VAT”),

Dodatkowo, art. 15d ust. 4 ustawy o CIT, stanowi, że

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika:

1. została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu lub

2. została dokonana przelewem na rachunek banku lub rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej:

a) służący do dokonywania rozliczeń z tytułu nabywanych przez ten bank lub tę kasę wierzytelności pieniężnych lub

b) wykorzystywany przez ten bank lub tę kasę do pobrania należności od nabywcy towarów lub usługobiorcy za dostawę towarów lub świadczenie usług, potwierdzone fakturą, i przekazania jej w całości albo części dostawcy towarów lub usługodawcy, lub

c) prowadzony przez ten bank lub tę kasę w ramach gospodarki własnej, niebędący rachunkiem rozliczeniowym

- jeżeli odpowiednio bank, spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa lub podmiot będący wystawcą faktury, wraz z informacją o numerze rachunku do zapłaty, przekazali podatnikowi informację, że rachunek wskazany do zapłaty jest rachunkiem, o którym mowa w lit. a, b lub c, lub

3. została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ustawy o podatku od towarów i usług, lub

4. wynika z faktury dokumentującej czynności z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu towarów, importu usług lub dostawy towarów rozliczanej przez nabywcę.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

1. w odniesieniu do których naczelnik urzędu skarbowego nie dokonał rejestracji albo które wykreślił z rejestru jako podatników VAT;

2. zarejestrowanych jako podatnicy VAT, w tym podmiotów, których rejestracja jako podatników VAT została przywrócona.

Wykaz jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany. Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy nowelizującej,

przepisy art. 14 ust. 2h i 2i oraz art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 12 ust. 4i i 4j oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do zapłaty należności w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2019 r.

Przepisów art. 22p ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 15d ust. 1, 2 i 4 ustawy zmienianej w art. 3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do płatności dotyczących kosztów zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem 1 stycznia 2020 r.

Z kolei w myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021 r. poz. 162),

dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz

2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zatem stwierdzić należy, że od dnia 1 stycznia 2017 r. przy transakcjach, w których stronami są przedsiębiorcy, obowiązuje limit 15.000 zł dla płatności gotówkowych, a transakcje powyżej wskazanej kwoty muszą być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego jeżeli podatnik chce uniknąć konsekwencji w postaci utraty możliwości zaliczenia w podatku dochodowym od osób prawnych wydatku do kosztów uzyskania przychodów (art. 19 ustawy z 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców).

Art. 3 ustawy - Prawo Przedsiębiorców określa, że

działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że

przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Ponadto w myśl art. 6 ust. 1 ww. ustawy - Prawo Przedsiębiorców,

przepisów ustawy nie stosuje się do:

1. działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego,

2. wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów,

3. wyrobu wina przez producentów wina w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy z dnia 2 grudnia 2021 r. o wyrobach winiarskich (Dz.U. z 2022 r. poz. 24) będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w roku winiarskim wyłącznie z winogron pochodzących z własnych upraw winorośli;

4. działalności rolników w zakresie sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.)

5. działalności prowadzonej przez koła gospodyń wiejskich na podstawie ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o kołach gospodyń wiejskich (Dz. U. poz. 2212 oraz z 2019 r. poz. 693), które spełniają warunki, o których mowa w art. 24 ust. 1 tej ustawy.

Z uzasadnienia do zmiany projektu ustawy - Prawo przedsiębiorców, druk sejmowy nr 2051, Sejm VIII kadencji, ze str. 18 wynika, że

ustawa wyłącza z zakresu jej zastosowania określone rodzaje działalności związanej z eksploatacją zasobów przyrody (tj. działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwo, warzywnictwo, leśnictwo i rybactwo śródlądowe), a także określone rodzaje działalności wykonywanej przez rolników) takie jak: działalność agroturystyczna, działalność w zakresie wyrobu wina oraz działalność w zakresie sprzedaży produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy, hodowli lub chowu (art. 6 ust. 1 ustawy). Wyłączenie dla tych rodzajów działalności przepisów ustawy regulującej ogólne zasady wykonywania w Polsce działalności gospodarczej należy do praktyki legislacyjnej utrwalonej w naszym kraju już od dziesięcioleci). Konsekwencją tego wyłączenia powinno być niestosowanie do rodzajów działalności określonych w art. 6 ustawy – Prawo przedsiębiorców (w tym wykonywanych przez wspomnianych w tym przepisie rolników) przepisów tej ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność uboju i rozbioru bydła. Wśród dostawców bydła są m.in. rolnicy, osoby fizyczne zajmujące się hodowlą bydła w ramach prowadzonej działalności rolniczej (indywidualnych gospodarstw rolnych). Z tytułu skupu bydła Spółka otrzymuje faktury, w tym od rolników, którzy mają status czynnych podatników podatku od towarów i usług. Spółka dokonuje płatności za zakupiony towar przelewem na rachunek bankowy wskazany na fakturze. Niniejszy wniosek dotyczy sytuacji, gdy:

1. rachunek wynikający z faktury nie jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent ma status przedsiębiorcy (jest ujawniony w CEiDG), ale dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach działalności rolniczej podając na fakturze dane prowadzonego przez siebie indywidualnego gospodarstwa rolnego,

2. rachunek wynikający z faktury nie jest ujęty na Białej liście, kontrahent ma status czynnego podatnika VAT, kontrahent nie jest ujawniony w CEiDG, ale posiada numer REGON, jak również dokonuje dostawy bydła na rzecz Spółki w ramach prowadzonej działalności rolniczej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że kontrahenci -rolnicy prowadzący działalność rolniczą nie mogą być uznani za przedsiębiorców w rozumieniu przepisów tej ustawy, a jako że nie dotyczą ich także pozostałe regulacje ww. ustawy, nie obejmują ich również przesłanki do dokonywania płatności na rachunek zawarty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy VAT.

W konsekwencji nie można uznać, że ww. kontrahenci dokonują transakcji, do której odwołuje się art. 15d ust. 1 ustawy o CIT. Tym samym, ograniczenie, o którym mowa w art. 15d ust. 1 ustawy o CIT, na gruncie niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania w przypadku transakcji z kontrahentami - rolnikami prowadzącymi działalność rolniczą również w przypadku, gdy posiadają status przedsiębiorcy ujawniony w CEIDG, ale dokonują z Wnioskodawcą transakcji w ramach działalności rolniczej podając na fakturze dane prowadzonego przez siebie indywidualnego gospodarstwa rolnego.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy do płatności dokonanych przez Spółkę przelewem na rachunek nie ujęty w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ma zastosowanie art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli dostawcą towarów na rzecz Spółki jest kontrahent (rolnik) zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny:

- prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (jest ujawniony w CEiDG jako przedsiębiorca), ale dostawa potwierdzona fakturą na rzecz Spółki jest dokonywana przez kontrahenta (rolnika) w ramach działalności rolniczej tj. w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców – jest prawidłowe,

- prowadzący jedynie działalność rolniczą i posiadający numer REGON w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).