Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wskazanych we wniosku Kosztów Emisji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest innowacyjną firmą wyspecjalizowaną w rozwoju leków (…). Spółka koncentruje działalność na lekach na jednostki chorobowe w zakresie (…) (…). Obecnie prowadzone prace badawczo-rozwojowe finansowane są ze środków własnych Spółki oraz z pozyskanych uprzednio środków publicznych (…).

Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki (dalej: „Akcje Sprzedawane”) oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych (dalej: „Nowe Akcje”) akcji Spółki (dalej razem: „Akcje Oferowane”). Dla potrzeb definicyjnych niniejszego wniosku Akcje Sprzedawane, Nowe Akcje oraz pozostałe akcje Spółki, które były objęte wnioskiem o dopuszczenie i wprowadzanie do obrotu na rynku regulowanym, określane będą dalej łącznie jako „Akcje Dopuszczone”.

W związku z emisją Nowych Akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych.

W ocenie Wnioskodawcy, przeprowadzone IPO przyniosło i przede wszystkim przyniesie w przyszłości wiele wymiernych korzyści ekonomicznych dla Spółki (poza uzyskaniem samego finansowania). W szczególności, przy uwzględnieniu przyjętego modelu biznesowego (komercjalizacji cząsteczek leczniczych w ramach zawieranych umów licencyjnych z partnerami branżowymi), przeprowadzony proces prowadzi do istotnego uwiarygodnienia Spółki, jako uczestnika regulowanego rynku publicznego, w odbiorze u potencjalnych partnerów branżowych czy też finansowych. Co z kolei prowadzić powinno do usprawnienia procesu negocjacji handlowych podejmowanych z tymi partnerami. Niezależnie od powyższego skutecznie przeprowadzone IPO wzmocniło wizerunek Wnioskodawcy na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej. Ponadto dopuszczenie i wprowadzenie do obrotu na rynku regulowanym akcji Spółki stworzyło możliwość efektywnego i atrakcyjnego wykorzystania formuły programu motywacyjnego dedykowanego kluczowym pracownikom i opartego o płynne i wycenione przez rynek instrumenty finansowe (akcje), co z kolei pozwala na zatrzymanie kluczowych pracowników oraz pozyskiwanie nowych wykwalifikowanych specjalistów.

Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1. Koszty domów maklerskich;

2. Koszty doradztwa prawnego;

3. Koszty doradztwa finansowego;

4. Koszty audytora;

5. Koszty marketingu;

6. Koszty administracyjne;

7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

(zwane dalej dla uproszczenia łącznie: „Kosztami Emisji”)

Ad 1. Koszty domów maklerskich

Na koszty tej grupy składają się:

- wynagrodzenie domu maklerskiego pełniącego rolę Globalnego Koordynatora i Współprowadzącego Księgę Popytu, odpowiedzialnego za pośredniczenie w proponowaniu

nabycia Akcji Oferowanych oraz pełniący rolę organizatora i koordynatora projektu polegającego na przygotowaniu i przeprowadzeniu IPO;

- wynagrodzenie biura maklerskiego współprowadzącego księgę popytu i podmiotu współodpowiedzialnego za koordynację i organizację spotkań z inwestorami, a także

wykonywanie innych czynności zwyczajowo wykonywane przez firmy inwestycyjne w przypadku ofert publicznych akcji.

Powyżsi usługodawcy to podmioty będące domami maklerskimi lub biurami maklerskimi, wykonującymi swą działalność na podstawie odpowiednich przepisów oraz zezwoleń wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego (dalej: „DM”).

Szczegółowo, w ramach swoich obowiązków DM zobowiązane były m.in. do:

- reprezentowanie Spółki w relacjach z KNF, KDPW oraz GPW,

- przygotowanie wybranych elementów prospektu emisyjnego,

- przygotowanie i opublikowanie raportu analitycznego o Spółce,

- pełnienia funkcji depozytariusza i sponsora lub agenta emisji dla Akcji Dopuszczonych,

- obsługi oferty i subskrypcji Akcji Oferowanych (tj. w szczególności pełnienia funkcji oferującego Akcje Oferowane, budowy oraz prowadzenie księgi popytu, przeprowadzenia

oferty publicznej oraz jej rozliczenia, zawarcia i wykonania umowy plasowania Akcji Oferowanych)

Z tytułu realizowanych czynności DM przysługiwało ustalone wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiściła wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji. Ponadto Spółka zwracała na rzecz DM poniesione przez nie koszty związane z realizacją usługi.

Ad 2. Koszty doradztwa prawnego

Koszty doradztwa prawnego obejmowały wynagrodzenie podmiotu pełniącego rolę doradcy prawnego przy przeprowadzaniu IPO i obejmowały m.in. sporządzenie wybranych części prospektu emisyjnego oraz świadczenie usług prawnych w postępowaniach administracyjnych związanych z IPO.

Ad 3. Koszty doradztwo finansowego.

Na tę grupę wydatków składają koszty podmiotu pełniącego rolę doradcze wobec Spółki w ramach szeroko rozumianego procesu IPO, w zakresie tzw. doradztwa finansowego, tj. w szczególności:

- kompleksowe zarządzanie projektem i koordynacja prac wszystkich stron zaangażowanych w przygotowanie oraz realizację oferty publicznej,

- doradztwo w zakresie struktury i harmonogramu oferty publicznej,

- przygotowanie prezentacji na temat Spółki oraz doradztwo przy przygotowaniu prospektu emisyjnego,

- działania pre-marketingowe oraz współpraca z agencją PR,

- przeprowadzenie procesu ograniczonego badania biznesowego grupy Spółki,

- przygotowanie i przedstawienie analizy przedemisyjnej dotyczącej przedziału wyceny bankierskiej.

Wynagrodzenie doradcy finansowego składało się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Przy czym Spółka uiściła wynagrodzenie za sukces kalkulowane jedynie od wartości (ilości) Nowych Akcji.

Ad 4. Koszty audytora

W ramach kosztów audytora Spółka wypłacała wynagrodzenie dla podmiotu pełniącego funkcję biegłego rewidenta, tj. podmiotu odpowiedzialnego za badanie oraz przegląd skonsolidowanych sprawozdań finansowych Spółki, w tym wydającego opinię oraz raport o historycznych informacjach finansowych, jak również świadczącego inne usługi w związku z IPO.

Ad 5. Koszty marketingu

Poza wskazanymi powyżej wydatkami, w ramach IPO Spółka ponosiła także wydatki na promocję i marketing oferty publicznej, w tym koszt podmiotu świadczącego usługi w zakresie relacji inwestorskich oraz kompleksowej komunikacji finansowej, koszty organizacji konferencji prasowych, spotkań z analitykami oraz inwestorami. Na koszty te składać się będą także koszty podróży przedstawicieli Spółki w ramach wspomnianych spotkań i wydarzeń, a także koszty druku i dystrybucji materiałów marketingowych i promocyjnych.

Ad 6. Koszty administracyjne

Spółka ponosiła koszty o charakterze administracyjnym, w tym:

- koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;

- opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki.

Ad 7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego

Końcowo, Spółka poniosła koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj.:

- koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;

- koszty obsługi prawnej związane bezpośrednio z organizacją i przeprowadzeniem podwyższenia kapitału zakładowego dotyczącego Nowych Akcji oraz rejestracją w KRS (Krajowy Rejestr Sądowy)

podwyższenia kapitału zakładowego;

- koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.

Pytania

1. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 1-5 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

2. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 6 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

3. Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji z kategorii 7 do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych?

Ad. 1

Odnośnie pytania pierwszego, Spółka jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora i kosztów marketingu w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Ad. 2

Odnośnie pytania drugiego, Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą akcji dopuszczonych i wprowadzonych do obrotu na rynku regulowanym (innych niż Nowe Akcje), jako że nie są to koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego. Natomiast w zakresie w jakim koszty administracyjne dotyczą Nowych Akcji, wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, będąc wydatkami bezpośrednio związanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego. Dodatkowo, w ocenie Spółki w odniesieniu do kosztów administracyjnych, których nie można bezpośrednio przyporządkować do kosztów administracyjnych związanych z Nowymi Akcjami oraz pozostałymi akcjami, przyporządkowanie takie powinno być dokonane na podstawie proporcji liczby Nowych Akcji w liczbie Akcji Dopuszczanych.

Ad. 3

Odnośnie pytania trzeciego Spółka nie jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: Uwagi Wstępne - uchwała NSA

Analizując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z IPO, należy odwołać się przede wszystkim do uchwały składu 7 sędziów NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt FPS 6/10, której teza stanowi, że:

„Tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy.” W uzasadnieniu uchwały nadto wskazano, że: „(`(...)`) gdyby nie wyłączenie z przychodów w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy wpłaty na kapitał zakładowy, również w przypadku jego podwyższenia stanowiłyby przychód spółki kapitałowej. Na zasadzie wyrażonej w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. przychód ten brany byłby w rachunku wyliczenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Tego rodzaju przychód, a »nie- przychód« z mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy jest pomijany dla celów podatkowych. Jeden ze skutków tej regulacji stanowi to, że wydatki bezpośrednio powiązane tym przychodem i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej, których poniesienie tego rodzaju związku już nie cechuje tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i nie wykazujące związku z konkretnym przychodem. Zgodzić należy się zatem z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzona działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu. Podsumowując stwierdzić należy, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.”

W konsekwencji, zgodnie z wytycznymi zawartymi w uchwale NSA o tym, czy dane koszty związane z emisją akcji stanowią, czy nie stanowią koszty uzyskania przychodów, decyduje to, czy są one bezpośrednio związane z wyłączonymi z przychodów na mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) środkami otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego.

Z kolei, o takiej kwalifikacji decyduje kryterium niezbędności poniesienia ww. kosztów do przeprowadzenia podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji; tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego (warunkujące to podwyższenie), nie są kosztami uzyskania przychodów. Przy czym chodzi o takie wydatki, które są niezbędne z obiektywnego (a nie subiektywnego) punktu widzenia.

Za takie wydatki powszechnie uznaje się koszty, których poniesienie w związku z podwyższeniem kapitału jest wymuszone przez przepisy prawa, tzn.: opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty giełdowe oraz z drugiej strony koszty czynności faktycznych niezbędnych do przeprowadzenia emisji akcji i podwyższenia kapitału zakładowego: koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji.

Natomiast wydatki, które nie są niezbędne, a jedynie przydatne do przeprowadzenia procesu emisji akcji, są kwalifikowane jako koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej, pośrednio związane z przychodami i jako takie stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Do kosztów tego typu w przywołanej uchwale zaliczono wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji, a zatem wszelkie usługi wspomagające emisję (czy też szerzej IPO), które mogą (a nie muszą) zostać wykonane lub zakupione.

W szczególności (co wynika z porównania treści pytania prawnego skierowanego do NSA i tezy samej uchwały) za koszty takie uznano:

- koszty doradztwa finansowego i prawnego,

- przygotowania prospektu emisyjnego,

- promowanie oferowanych akcji.

Powyższe tezy powinny więc stanowić punkt wyjścia dla dalszej oceny stanowiska Spółki, wyrażonego w treści niniejszego wniosku.

Koszty usług związanych z IPO z kategorii 1-5 z zakresu Kosztów Emisji (objęte pytaniem nr 1 Spółki).

Odnosząc powyższe tezy wynikające z uchwały NSA oraz jednolitego orzecznictwa organów i sądów, należy stwierdzić, że koszty z kategorii 1-5), a zatem:

1. Koszty domów maklerskich;

2. Koszty doradztwa prawnego;

3. Koszty doradztwa finansowego;

4. Koszty audytora;

5. Koszty marketingu;

-będą w całości stanowiły koszty uzyskania przychodów, jako że nie są bezpośrednio związane z uzyskaniem finansowania, poprzez emisję akcji (i podwyższenie kapitału).

Powyższe usługi nie stanowią bowiem warunku sine qua non przeprowadzenia podwyższenia kapitału, lecz mają na celu zapewnienie profesjonalnej pomocy przy prowadzonych przez Spółkę działaniach związanych z pierwszą ofertą publiczną oraz wprowadzeniem i dopuszczeniem akcji Spółki do obrotu na na rynku regulowanym (upublicznieniem Spółki). Brak jest więc podstaw do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków, obejmujących wskazane usługi.

Co więcej, powyższe wydatki nie tylko przyczyniają się do uzyskania finansowania przez Spółkę, ale mają istotnie korzystny wpływ na jej działalność ogólną jako podmiotu gospodarczego w przyjętym przez Wnioskodawcę modelu biznesowym. Jak wskazano w treści niniejszego wniosku przeprowadzone IPO prowadzi do istotnego uwiarygodnienia Spółki, jako uczestnika regulowanego rynku publicznego, w odbiorze u potencjalnych partnerów branżowych czy też finansowych. Powyższe prowadzi do usprawnienia procesu negocjacji handlowych podejmowanych z tymi partnerami. Niezależnie od powyższego skutecznie przeprowadzone IPO wzmocniło wizerunek Wnioskodawcy na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej. Ponadto dopuszczenie i wprowadzenie do obrotu na rynku regulowanym akcji Spółki stworzyło możliwość efektywnego i atrakcyjnego wykorzystania formuły programu motywacyjnego dedykowanego kluczowym pracownikom i opartego o płynne i wycenione przez rynek instrumenty finansowe (akcje), co z kolei pozwala na zatrzymanie kluczowych pracowników oraz pozyskiwanie nowych wykwalifikowanych specjalistów.

Tym bardziej więc widoczny jest związek omawianych wydatków z działalnością gospodarczą osoby prawnej, a nie tylko pozyskaniem przez nią finansowania.

Powyższe rozumienie przepisów ustawy o CIT znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo należy wskazać na stanowiska wyrażone m.in.:

- w interpretacji z 10 października 2018 r. znak 0114-KDIP2-2.4010.374.2018.I.AS, w której Dyrektor KIS jednoznacznie potwierdził, że koszty emisji (w tym opłaty na rzecz DM,

koszty doradztwa), stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, nawet w przypadku gdy dokonywana jest jedynie emisja nowych akcji;

- w interpretacji z 1 września 2017 r. znak 0111-KDIB2-1.4010.91.2017.BKD, w której Dyrektor KIS potwierdził, że koszty nabycia usług doradztwa prawnego, badania prawnego,

sporządzenia prospektu emisyjnego, doradztwa inwestycyjnego etc. (w ramach planowanej emisji akcji) stanowią koszty uzyskania przychodów;

- w interpretacji z 21 czerwca 2017 r. znak IBPB-1-2/4510-389/15-1/MS, w której potwierdzono, że za koszty uzyskania przychodów, rozliczane podatkowo w dniu ich poniesienia

(związane z przeprowadzeniem emisji akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego) należy uznać m.in. usługi prawne, wynagrodzenie domu maklerskiego, w tym związane z

przygotowaniem prospektu emisyjnego i wreszcie

- w interpretacji z 13 września 2019 r. znak 0111-KDIB1-3.4010.278.2019.3.MO, w której w identycznym stanie faktycznym, potwierdzono wprost, że (zidentyfikowane w tożsamy

sposób jak w niniejszym wniosku) koszty domów maklerskich, doradztwa prawnego, doradztwa finansowego, audytora oraz marketingu stanowią koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze, powyższe, należy wskazać, że kosztem uzyskania przychodów dla Spółki będzie całość wynagrodzenia z tytułu usług (świadczeń) wskazanych w pkt 1-5 wniosku.

Koszty administracyjne z kategorii 6 z zakresu Kosztów Emisji (objęte pytaniem nr 2 Spółki)

W przywołanej uchwale NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, jednoznacznie stwierdzono, że opłaty giełdowe stanowią koszty, bez których nie byłoby możliwe podwyższenie kapitału zakładowego, w związku z czym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Analogicznie za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w przywołanej uchwale uznano również koszty druku prospektu emisyjnego.

Wskazując na powyższe, zastrzec jednak należy, że uchwała NSA odnosi się do stanu faktycznego w ramach którego następuje wyłącznie podwyższenie kapitału zakładowego poprzez publiczną ofertę nowych akcji. W konsekwencji, argumenty i wskazania z cytowanej uchwały NSA w całości odnosić się będą tylko do części tych wydatków (dotyczących podwyższenia kapitału), gdyż w przypadku IPO opisanego w niniejszym wniosku dochodzi do oferowania zarówno Nowych Akcji, jak i Akcji Sprzedawanych oraz wnioskowane jest dopuszczenie i wprowadzenia do obrotu na rynku regulowanym części istniejących akcji Spółki

Stąd też, w specyficznej sytuacji stanu faktycznego dotyczącego Spółki, należy przyjąć, że:

- koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;

- opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki;

- będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej zostały alokowane (odniesione) do samego podwyższenia kapitału zakładowego -

emisji Nowych Akcji (a więc przyjętej w stanowisku Wnioskodawcy proporcji liczby Nowych Akcji do łącznej liczby Akcji Dopuszczonych).

Nie ma bowiem podstaw - do wyłączenia powyższych opłat i wydatków w sytuacji, w której dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących, gdyż wydatki te nie pozostają w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, stanowiąc koszt wprowadzenia akcji na ten rynek (co za tym idzie koszt „upublicznienia” Spółki). Zdaniem Spółki, wyłączenie powyższych wydatków z kosztów uzyskania przychodów w całości byłoby nieproporcjonalne i naruszało treść art. 15 ustawy o CIT.

Skoro więc powyższy wydatek:

- został faktycznie poniesiony;

- ma związek z przychodem (w rozumieniu ogólnym, tj. związku z działalnością Spółki);

- nie jest wyłączony z kosztów podatkowych na mocy regulacji szczególnej

- koszt ten, w części odpowiadającej wskazanej wyżej proporcji będzie stanowił koszt uzyskania przychodów dla Spółki.

Koszty podwyższenia kapitału zakładowego z kategorii 7 z zakresu Kosztów Emisji (objęte pytaniem nr 3 Spółki).

Ostatnią kategorią, która została ujęta w niniejszym wniosku są:

- koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;

- koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.

Zdaniem Spółki, są to wydatki bezsprzecznie podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją Nowych Akcji i wynikają bezpośrednio z faktu podwyższenia kapitału zakładowego. Są to też jednoznacznie te wydatki (ich rodzaje i kategorie), które zostały wymienione w uchwale NSA.

Tak więc, nie ulega wątpliwości, że Koszty Emisji z kategorii 7 nie mogą dla Spółki stanowić kosztów uzyskania przychodów w CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, że każdą sytuację należy oceniać odrębnie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, bowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

1. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

2. koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Gdy związek między poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Natomiast, koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zauważyć należy, że „pośrednie” koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego funkcjonowania osoby prawnej, koszty administracyjne, itp.

Dla ustalenia momentu potrącalności kosztów konieczna jest przede wszystkim ocena charakteru związku przyczynowego pomiędzy wydatkami, a osiąganymi przychodami. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami i innych niż bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty pośrednie) są odrębnie unormowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 4, 4b-4d.

Należy podkreślić, że kwalifikowanie wydatków do kosztów bezpośrednich lub pośrednich jest możliwe tylko w odniesieniu do tych kosztów, które stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2021 r. Spółka skutecznie zakończyła proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej („IPO”).

Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki („Akcje Sprzedawane”) oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych („Nowe Akcje”) akcji Spółki (razem „Akcje Oferowane”). W związku z emisją Nowych Akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych.

Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1. Koszty domów maklerskich;

2. Koszty doradztwa prawnego;

3. Koszty doradztwa finansowego;

4. Koszty audytora;

5. Koszty marketingu;

6. Koszty administracyjne;

7. Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia uznania wymienionych powyżej wydatków za koszty uzyskania przychodów.

Art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. stanowi, że

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 updop,

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 updop wynika, że

Do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Powyższy przepis dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 updop.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 updop, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 updop zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio były zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Wskazać więc należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 updop.

Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, nie spełniają bowiem zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Z uwagi na regulację art. 12 ust. 4 pkt 4 updop, należy rozdzielić wydatki na te, które pozostają w bezpośrednim związku z przychodem związanym z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tj. które warunkują podwyższenie kapitału zakładowego i inne pozostałe wydatki stanowiące koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej.

I tak, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 updop i warunkujące jego wystąpienie w postaci podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, tym samym koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w punktach 1-5, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora, kosztów marketingu, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Z kolei koszty administracyjne, tj. koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego, opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących (Akcji Sprzedawanych), gdyż nie są związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Natomiast, odnośnie poniesionych przez Spółkę Kosztów Emisji z kategorii określonej w pkt 7, tj. kosztów opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych, kosztów podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego, kosztów obsługi prawnej związanej z organizacją i przeprowadzeniem podwyższenia kapitału zakładowego oraz związanych z rejestracją w KRS podwyższenia kapitału zakładowego, stwierdzić należy, że podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją Nowych akcji, a tym samym podwyższeniem kapitału zakładowego.

Reasumując, stanowisko Spółki zgodnie z którym:

- jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w

punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora i kosztów marketingu

w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego,

- uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych w

punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Dopuszczonych i Wprowadzonych do obrotu – innych niż Nowe

Akcje, jako że w tym zakresie nie są to koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego,

- Spółka nie jest uprawiona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych

w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego,

- należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.