Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, o których mowa we wniosku będzie podlegać podatkowi u źródła w Polsce.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży sprzętu oświetleniowego. W grudniu 2019 r. nastąpiła zmiana właściciela na norweską grupę kapitałową X.

Nowy właściciel podjął działania optymalizacyjne w zakładzie produkcyjnym Spółki w Z, w szczególności prowadzi działania restrukturyzacyjne w zakresie poziomu zatrudnienia.

Wobec tego z końcem 2020 r., na polecenie nowego właściciela, nawiązana została przez Spółkę współpraca z firmą ze Szwecji - Y (dalej: „Y”) która realizuje ww. działania celem osiągnięcia założonych wskaźników KPI.

Drugim powodem zaangażowania Y jest pomoc w przygotowaniu Spółki do wdrożenia nowego systemu ERP (o nazwie LN) którego wdrożenie planowane jest na 2022 r. Wdrożenie systemu LN wymaga usprawnienia procesów produkcyjnych w Spółce tak aby można było je odwzorować w metodyce działania nowego systemu.

Y zobowiązał się do wskazania i przeprowadzenia usprawnień w Spółce nie zmieniających rodzajów prowadzonej produkcji. Planowane usprawnienia dotyczą w szczególności dostosowań organizacyjnych, tj.

- zmiana layoutu maszyn na wydziałach produkcyjnych,

- zmiana ścieżek przepływów wewnętrznych komponentów do produkcji,

- przegląd norm produkcyjnych, standaryzacja wyliczania receptur.

Integralną częścią projektu realizowanego przez Y jest monitorowanie osiągniętych wyników. Stąd co miesiąc Y przekazuje Spółce wyniki analiz w postaci pisemnych raportów.

Co miesiąc Spółka otrzymuje faktury od Y za wykonane prace na podstawie rzeczywistej liczby przepracowanych przez konsultantów godzin plus zestawienie kosztów zakwaterowania/podróży do refundacji.

Zakończenie całego projektu planowane jest na koniec I kw. 2022 r. (z możliwością przedłużenia na dalszą część roku).

W Spółce na bieżąco przeprowadzane są szkolenia dla pracowników wyjaśniające cel i zasady usprawniania procesów oraz prezentujące zmiany organizacyjne.

Spółka zweryfikowała, że Y prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby, tj. w Szwecji. Y nie posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu – w rozumieniu przepisów Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Szwecją.

Wynagrodzenie z tytułu usług Y nie stanowi również wynagrodzenia z tytułu odsetek lub należności licencyjnych.

Spółka posiada certyfikat rezydencji usługodawcy stwierdzający szwedzką rezydencję podatkową firmy Y.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że dochowała należytej staranności przy weryfikowaniu warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ponadto, zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Y i weryfikacją przeprowadzoną przez Spółkę, Y jest rzeczywistym właścicielem ponieważ należności od Spółki otrzymuje dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, a należności od Spółki uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Spółka wskazuje ponadto, że wypłacone Y wynagrodzenie w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 milionów zł netto.

Pytanie

Czy zakwalifikowanie przez Spółkę tych usług jako usług doradczych stanowiących zyski przedsiębiorstw jest prawidłowe, a wynagrodzenie Y z tytułu świadczonych przez niego usług nie będzie podlegać podatkowi u źródła w Polsce?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, wynagrodzenie Y z tytułu świadczonych przez nią usług w oparciu o przepisy Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej: „Konwencja UPO”) nie podlega podatkowi u źródła w Polsce.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm. - dalej: „Ustawa CIT”) podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wskazanie takich przypadków znajduje się m.in. w przepisie art. 21 Ustawy CIT. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przemarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, uzyskiwane przez Y przychody, osiągane z tytułu świadczonych przez Y usług mieszczą się w zakresie dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT - ponieważ są to usługi doradcze.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. We wskazanym stanie faktycznym zastosowanie będzie miała Konwencja UPO.

Tak jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, Spółka posiada certyfikat rezydencji podatkowej Y. Dlatego też postanowienia Konwencji UPO powinny mieć pierwszeństwo przed Ustawą o CIT.

Zapisy Konwencji UPO nie zawierają odpowiednika art. 21 Ustawy o CIT, w związku z tym w ocenie Spółki do usług takich jak świadczone przez Y i będące usługami doradczymi zastosowanie może mieć wyłącznie art. 7 Konwencji UPO regulujący opodatkowanie zysków przedsiębiorstw, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

W opisie stanu faktycznego wskazano, że Y nie posiada zakładu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo wskazano, że Y spełnia warunki określone przez art. 4a pkt 29 Ustawy o CIT i jest rzeczywistym właścicielem należności otrzymywanych od Spółki, a kwota wypłacona Y w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 milionów zł netto.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki, zaistniały przesłanki do niepobrania podatku u źródła w myśl przepisów Konwencji UPO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy nadmienić, że od 1 stycznia 2022 r. zmianie uległy niektóre przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), jednak ze względu na fakt, iż niniejszy wniosek dotyczy stanu faktycznego w uzasadnieniu stanowiska Organu zostały powołane przepisy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a) tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT,

za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Katalog takich przychodów został określony w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT,

podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie zaś z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT,

przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści przepisów ustawy o CIT wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT,

osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby

fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000.000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem

odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia

lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT,

jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego

opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT,

przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1. posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Jednocześnie szczegółowe reguły składania tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j ustawy o CIT.

Natomiast na mocy art. 26 ust. 9 ustawy o CIT

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności.

Zauważyć także należy, że na podstawie delegacji ustawowej Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (Dz.U. z dnia 31 grudnia 2018 r. poz. 2545; dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 4 Rozporządzenia,

wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 31 grudnia 2021 r. wypłat należności:

1. innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7-9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników;

2. z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że nowy właściciel Spółki podjął działania optymalizacyjne w zakładzie produkcyjnym Spółki w Z, w szczególności prowadzi działania restrukturyzacyjne w zakresie poziomu zatrudnienia. Wobec tego z końcem 2020 r., na polecenie nowego właściciela, nawiązana została przez Spółkę współpraca z firmą ze Szwecji - Y (dalej: „Y”) która realizuje ww. działania celem osiągnięcia założonych wskaźników KPI.

Drugim powodem zaangażowania Y jest pomoc w przygotowaniu Spółki do wdrożenia nowego systemu ERP (o nazwie LN) którego wdrożenie planowane jest na 2022 r. Wdrożenie systemu LN wymaga usprawnienia procesów produkcyjnych w Spółce tak aby można było je odwzorować w metodyce działania nowego systemu.

Y zobowiązał się do wskazania i przeprowadzenia usprawnień w Spółce nie zmieniających rodzajów prowadzonej produkcji. Planowane usprawnienia dotyczą w szczególności dostosowań organizacyjnych, tj.

- zmiana layoutu maszyn na wydziałach produkcyjnych,

- zmiana ścieżek przepływów wewnętrznych komponentów do produkcji,

- przegląd norm produkcyjnych, standaryzacja wyliczania receptur.

Integralną częścią projektu realizowanego przez Y jest monitorowanie osiągniętych wyników. Stąd co miesiąc Y przekazuje Spółce wyniki analiz w postaci pisemnych raportów.

Co miesiąc Spółka otrzymuje faktury od Y za wykonane prace na podstawie rzeczywistej liczby przepracowanych przez konsultantów godzin plus zestawienie kosztów zakwaterowania/podróży do refundacji. Zakończenie całego projektu planowane jest na koniec I kw. 2022 r., (z możliwością przedłużenia na dalszą część roku).

W Spółce na bieżąco przeprowadzane są szkolenia dla pracowników wyjaśniające cel i zasady usprawniania procesów oraz prezentujące zmiany organizacyjne.

Spółka zweryfikowała, że Y prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby, tj. w Szwecji. Y nie posiada na terenie Rzeczpospolitej Polskiej zakładu – w rozumieniu przepisów Ustawy CIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Szwecją. Wynagrodzenie z tytułu usług Y nie stanowi również wynagrodzenia z tytułu odsetek lub należności licencyjnych. Spółka posiada certyfikat rezydencji usługodawcy stwierdzający szwedzką rezydencję podatkową firmy Y. Jednocześnie Spółka podkreśla, że dochowała należytej staranności przy weryfikowaniu warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Ponadto, zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Y i weryfikacją przeprowadzoną przez Spółkę, Y jest rzeczywistym właścicielem ponieważ należności od Spółki otrzymuje dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tych należności lub ich części, nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi, prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, a należności od Spółki uzyskiwane są w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Spółka wskazuje ponadto, że wypłacone Y wynagrodzenie w obowiązującym u płatnika roku podatkowym nie przekroczy kwoty 2 milionów zł netto.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy zakwalifikowanie przez Spółkę tych usług jako usług doradczych stanowiących zyski przedsiębiorstw jest prawidłowe, a wynagrodzenie Y z tytułu świadczonych przez niego usług nie będzie podlegać podatkowi u źródła w Polsce.

Z powyższego opisu stanu faktycznego wynika, że usługi świadczone przez Spółkę Y mieszczą się w zakresie dyspozycji przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT tj. usług doradczych. Zgodnie jednak z wyż. cyt. art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie można pogodzić z umową.

Oznacza to, że reguły opodatkowania zawarte w prawie krajowym ulegają modyfikacji wynikającej z zawartych umów międzynarodowych. Stanowisko to potwierdza również Naczelny Sąd Administracyjny wskazując w wyroku z 15 maja 2017 r., sygn. II FSK 3587/14 że: „przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Wskazanie katalogu dochodów (przychodów), mających źródło na terytorium Polski, nie ma wpływu na stosowanie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska i tym samym zakres przedmiotowy opodatkowania nierezydentów, ustalony w art. 3 ust. 3 u.p.d.o.p., może ulegać modyfikacji.”

Stąd też zastosowanie mogą znaleźć postanowienia danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania - z pierwszeństwem przed ustawą o CIT.

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie dysponował certyfikatem rezydencji podatkowej Kontrahenta – Spółki Y, w niniejszej sprawie zastosowanie będą miały postanowienia umowy z 19 listopada 2004 r. zawartej pomiędzy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2006 r. Nr 26 poz. 193 dalej: „upo”.

Wskazać przy tym należy, że celem umów o unikaniu opodatkowania jest uregulowanie „jurysdykcji” podatkowej dwóch systemów prawnych (w wypadku umów bilateralnych - takich jak analizowane). Uregulowanie to ma na celu przyznanie „prawa do opodatkowania” wyłącznie jednemu z państw (państwo rezydencji podatnika albo państwo

osiągnięcia przychodu) albo obu tym państwom, jednakże na zasadach modyfikujących prawo krajowe. Analizując zapisy ww. upo nie można znaleźć w ich treści odpowiednika zapisów art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a zatem przepisu, który bezwarunkowo zobowiązywałby nierezydenta do uiszczania podatku w kraju rezydencji kontrahenta, który świadczyłby tego rodzaju usługi jak wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

W związku z powyższym przy świadczeniu usług takich jak opisane w stanie faktycznym, zastosowanie znajdzie art. 7 upo.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 upo

zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego:

- Y prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju swojej siedziby, tj. w Szwecji,

- Y nie posiada na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu,

- wynagrodzenie z tytułu usług Y nie stanowi wynagrodzenia z tytułu odsetek lub należności licencyjnych,

- Spółka posiada certyfikat rezydencji usługodawcy stwierdzający szwedzką rezydencję podatkową firmy Y,

- Spółka dochowała należytej staranności przy weryfikowaniu warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 Ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania,

- zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Y i weryfikacją przeprowadzoną przez Spółkę, Y jest rzeczywistym właścicielem należności z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi

to wynagrodzenie płacone przez Spółkę na rzecz Spółki Y z siedzibą w Szwecji nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce. Należy je bowiem zakwalifikować jako „zyski przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 7 ww. upo. Wobec powyższego Wnioskodawca dokonując wypłat należności na rzecz Spółki Y nie ma obowiązku pobierania i zapłaty podatku u źródła od płatności na rzecz tej Spółki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy zakwalifikowanie przez Spółkę tych usług jako usług doradczych stanowiących zyski przedsiębiorstw, a wynagrodzenie Y z tytułu świadczonych przez niego usług nie będzie podlegać podatkowi u źródła w Polsce należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej tut. Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) załączonych do wniosku dokumentów źródłowych, w tym tłumaczenia przysięgłego raportu z wykonanych prac za okres od 22 lutego do 24 marca 2021 r. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Zatem dołączone do wniosku dokumenty pozostały bez wpływu na załatwienie sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego `(...)`. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.