Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1. czy koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, w całości lub w jakiejś części, będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi motorowej do:

a) przeprowadzania na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami;

b) wynajmowania łodzi podmiotom trzecim;

c) przeprowadzania biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki.

2. czy powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 stycznia 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.535.2021.2.AT, 0111-KDIB3-3.4012.621.2021.3.MS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej jako: („Spółka”), posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 poz. 1800, dalej zwana: „ustawą o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”).

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2021 poz. 706). Spółka nie korzysta z pomocy publicznej ani nie uzyskała dotacji w zakresie opisywanych we wniosku inwestycji.

Dodatkowo, jej działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j.: Dz.U. z 2020 r. poz. 1670). Przedmiotowa działalność gospodarcza Spółki dotyczy działalności spedycyjnej i transportu międzynarodowego.

Spółka nabyła okręt motorowy, który zamierza ona wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza wykorzystywać opisaną powyżej łódź do następujących czynności:

a) a) przeprowadzania na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami;

b) b) wynajmowania łodzi podmiotom trzecim;

c) c) przeprowadzania biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) d) organizowania szkoleń, zebrań i spotkań (również zarządu) z pracownikami Spółki.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego, zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie gdzie wskazano, że powyższe przełoży się na wzrost rozpoznawalności marki, zawarcie nowych kontraktów lub podtrzymanie dotychczasowych relacji biznesowych, względnie na podniesienie kompetencji i integrację zespołu.

Łódź nie będzie wykorzystywana przy tym do realizacji prywatnych potrzeb wspólników ani zarządu. W przypadku chęci wykorzystania łodzi do celów prywatnych podmioty powiązane będą mogły korzystać z łodzi jedynie na warunkach rynkowych, tj. wynajmując łódź na zasadach identycznych jak dla podmiotów niepowiązanych. Wnioskodawca przewiduje również, że ponosił będzie koszty opłat portowych, serwisu i napraw łodzi. Ponadto Wnioskodawca poniósł koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego). Wszystkie one będą niezbędne do prawidłowego i zgodnego z prawem użytkowania przedmiotu niniejszego wniosku.

Wnioskodawca planuje wynajmować łódź na rzecz podmiotów niepowiązanych, jak i powiązanych, polskich jak i zagranicznych rezydentów, jednak najem jednorazowo nie będzie przekraczał 90 dni.

W uzupełnieniu wniosku z 31 stycznia 2022 r. wskazano ponadto, że logo Wnioskodawcy będzie znajdowało się na burcie okrętu, o którym mowa we wniosku. Logo to będzie duże i widoczne. Nadto w innych miejscach na okręcie będą znajdowały się widoczne oznaczenia graficzne Wnioskodawcy, jak również będzie znajdował się na nim sygnet Wnioskodawcy.

Pytania

1. Czy koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, w całości lub w jakiejś części, będą stanowić koszty uzyskania przychodu z działalności Spółki, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w związku z planowanym wykorzystaniem łodzi motorowej do:

a) przeprowadzania na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami;

b) wynajmowania łodzi podmiotom trzecim;

c) przeprowadzania biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki.

2. Czy powyższe koszty nie będą stanowiły wydatków poniesionych na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod pojęciem kosztów uzyskania przychodów należy rozumieć koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wyłączonych z otwartego katalogu kosztów uzyskania przychodów.

Katalog kosztów podatkowych ma charakter otwarty. Na podstawie cytowanego powyżej przepisu doktryna formułuje trzy przesłanki dopuszczalności zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów:

- - faktyczne poniesienie danego wydatku;

- poniesienie danego wydatku w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; jako koszt uzyskania przychodów może być uznany

wydatek, który potencjalnie mógł spowodować osiągnięcie przychodów;

- - brak danego wydatku w katalogu wyłączeń kosztów podatkowych (M. Wilk, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Lex 2014).

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

W ocenie Wnioskodawcy, na gruncie opisanego powyżej stanu faktycznego, istnieje przynajmniej pośredni związek pomiędzy wydatkami na nabycie łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczenie, wyposażenie, koszty eksploatacyjne, opłaty portowe, naprawy serwisowe i utrzymaniowe, a przychodami Spółki.

Tak jak wskazano w opisie stanu faktycznego, jacht będzie pełnił szereg funkcji:

a) a) przeprowadzanie na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami

b) b) wynajmowanie łodzi podmiotom trzecim;

c) c) przeprowadzanie biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) d) organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań (tym również zarządu) z pracownikami Spółki.

Powyższe przełoży się na wzrost rozpoznawalności marki, zawarcie nowych kontraktów lub podtrzymanie dotychczasowych relacji biznesowych, względnie na podniesienie kompetencji i integrację zespołu.

Wszystkie te czynniki stanowią wydatki ponoszone na reklamę przedmiotowej działalności, a tym samym mają ścisły związek z osiąganymi przychodami z tejże działalności i w całości stanowią koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 2.

W kontekście przedmiotowych kosztów należy rozważyć czy mogą one stanowić wydatki na reprezentację, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, a więc wydatki, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W tym zakresie należy przeanalizować kwestię czy stanowią one wspomniane koszty reprezentacji, czy jednak koszty reklamy, które to z kolei mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Rozpoczynając od wydatków ponoszonych na reprezentację należy podkreślić, iż brak jest legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Stąd należy posługiwać się potocznym rozumieniem tego pojęcia. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego, (red.) Stanisław Dubisz. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami. Zatem za wydatki na reprezentację należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy).

Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru następujących wydatków: kosztu nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego), ubezpieczeń, wyposażenia, kosztów eksploatacyjnych, opłat portowych, napraw serwisowych i utrzymaniowych konieczne jest zbadanie, czy:

a) a) przeprowadzanie na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami;

b) b) wynajmowanie łodzi podmiotom trzecim;

c) c) przeprowadzanie biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) d) organizowanie szkoleń, zebrań i spotkań (w tym również zarządu) z pracownikami Spółki,

na przedmiotowym okręcie będzie miało na celu kształtować popyt na usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Przedmiotem działalności Spółki jest spedycja i transport międzynarodowy. Zatem nie jest to działalność wysoce specjalistyczna i nie jest ona skierowana do podmiotów o określonym profilu działalności. W związku z tym można twierdzić, że wiedza o działalności Spółki dotrze do potencjalnych odbiorców/nabywców usług Wnioskodawcy podczas cumowania w porcie, czy ewentualnej żeglugi morskiej. Jest to działanie o charakterze reklamowo-promocyjnym i w ocenie Wnioskodawcy mieści się ono w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Spółkę usługach.

Ponadto Spółka zamierza prowadzić działalność w zakresie wynajmu łodzi podmiotom trzecim - w związku z tym przedmiotowy okręt będzie stanowił koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, bowiem bez poniesienia tego kosztu nie byłoby możliwe osiągnięcie przychodów z działalności polegającej na wynajmie łodzi podmiotom trzecim.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z przedmiotowym okrętem, powinny zostać uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Są to wydatki ponoszone na reklamę i promocję Wnioskodawcy, nie stanowią zaś kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu

podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- musi być definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- musi zostać właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one

do określonego celu”,

b. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym

stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed

zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy CIT,

amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2. maszyny, urządzenia i środki transportu,

3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej. Spółka nie korzysta z pomocy publicznej ani nie uzyskała dotacji w zakresie opisywanych we wniosku inwestycji.

Dodatkowo, jej działalność nie jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z o specjalnych strefach ekonomicznych. Przedmiotowa działalność gospodarcza Spółki dotyczy działalności spedycyjnej i transportu międzynarodowego.

Spółka nabyła okręt motorowy, który zamierza ona wykorzystywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza wykorzystywać opisaną powyżej łódź do następujących czynności:

a) a) przeprowadzania na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami;

b) b) wynajmowania łodzi podmiotom trzecim;

c) c) przeprowadzania biznesowych rejsów z kluczowymi klientami;

d) d) organizowania szkoleń, zebrań i spotkań (również zarządu) z pracownikami Spółki.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego, zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie gdzie wskazano, że powyższe przełoży się na wzrost rozpoznawalności marki, zawarcie nowych kontraktów lub podtrzymanie dotychczasowych relacji biznesowych, względnie na podniesienie kompetencji i integrację zespołu.

Łódź nie będzie wykorzystywana przy tym do realizacji prywatnych potrzeb wspólników ani zarządu. W przypadku chęci wykorzystania łodzi do celów prywatnych podmioty powiązane będą mogły korzystać z łodzi jedynie na warunkach rynkowych, tj. wynajmując łódź na zasadach identycznych jak dla podmiotów niepowiązanych. Wnioskodawca przewiduje również, że ponosił będzie koszty opłat portowych, serwisu i napraw łodzi. Ponadto Wnioskodawca poniósł koszt nabycia łodzi (odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środka trwałego). Wszystkie one będą niezbędne do prawidłowego i zgodnego z prawem użytkowania przedmiotu niniejszego wniosku.

Wnioskodawca planuje wynajmować łódź na rzecz podmiotów niepowiązanych, jak i powiązanych, polskich jak i zagranicznych rezydentów, jednak najem jednorazowo nie będzie przekraczał 90 dni.

Logo Wnioskodawcy będzie znajdowało się na burcie okrętu, o którym mowa we wniosku. Logo to będzie duże i widoczne. Nadto w innych miejscach na okręcie będą znajdowały się widoczne oznaczenia graficzne Wnioskodawcy, jak również będzie znajdował się na nim sygnet Wnioskodawcy.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wskazanych we wniosku wydatków związanych z użytkowaniem i eksploatacją zakupionej łodzi, należy przede wszystkim, podkreślić, że zgodnie z art. 9 ust. 1 updop,

podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Jak wskazano powyżej aby wydatek uzyskał status kosztu uzyskania przychodów istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt podatkowy, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi on być widoczny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza osiągać przychody a tym samym będzie ponosiła koszty związane m.in. z wynajmowaniem łodzi. Wnioskodawca zamierza bowiem prowadzić działalność w zakresie wynajmu łodzi podmiotom trzecim. Jeżeli zatem Spółka będzie osiągała przychody z wynajmu łodzi będzie również uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania tych przychodów odpowiednio do osiąganych przychodów. Podobnie w odniesieniu do ww. dodatkowych kosztów w części związanej z wykorzystywaniem łodzi do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami mających wyłącznie na celu podniesienie ich kompetencji i integrację zespołu należy uznać, że w tym zakresie również Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast pozostałe wydatki w części w jakiej nie prowadzą do powstania przychodu z tytułu wynajmu łodzi lub niezwiązane z wykorzystywaniem łodzi do organizowania ww. szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami, po pierwsze nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów, a ponadto posiadają charakter reprezentacyjny. Zatem, stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Po pierwsze pokreślić należy, że sam fakt, iż łódź ma służyć przeprowadzaniu na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami oraz biznesowych rejsów z kluczowymi klientami są zdarzeniami których związek z przychodem jest zbyt odległy aby mógł spełniać wymogi określone w art. 15 updop. Nie są to również wydatki na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów. Z przedmiotowego wniosku nie wynika, aby brak zakupu ww. łodzi spowodował utratę przez spółkę przychodów, czy też samo zagrożenie tą utratą. Tut. Organ nie kwestionuje przy tym sensu ekonomicznego wydatku, czy też racjonalności podejmowanych przez przedsiębiorcę decyzji gospodarczych i ich efektywności, lecz ocenia czy konkretny wydatek został poniesiony w związku dążeniem do osiągnięcia przychodu (zachowania lub zabezpieczenia jego źródła).

Ponadto w kontekście możliwości zaliczenia ww. wydatków dot. utrzymania i eksploatacji łodzi – w części niezwiązanej z wynajmem łodzi i organizowaniem szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami Spółki mających na celu podniesienie ich kompetencji i integrację zespołu – do kosztów podatkowych wskazać należy, że w przedmiotowej kwestii jak wskazano powyżej znajduje zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Updop nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej zmierzające do stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy także kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na użytkowanie i eksploatację łodzi konieczne jest zbadanie, czy sposób wykorzystania łodzi motorowej przez Wnioskodawcę będzie miał na celu kształtować popyt na usługi Wnioskodawcy, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służyć będzie przede wszystkim wywołaniu jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu Spółki.

Odnosząc się do opisu sprawy zauważyć należy, że przeprowadzanie na łodzi spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami oraz przeprowadzanie biznesowych rejsów z kluczowymi klientami na łodzi motorowej wbrew stanowisku Wnioskodawcy nie jest działaniem o charakterze reklamowo-promocyjnym. Zdaniem tut. Organu nie mieści się ono w zakresie pojęciowym reklamy jako działania podejmowanego w celu rozpowszechniania wiedzy o oferowanych przez Spółkę produktach.

Zdaniem tut. Organu opisane przez Wnioskodawcę wydatki, związane z użytkowaniem i eksploatacją łodzi motorowej będącej niewątpliwie synonimem luksusu, atrakcyjności, rekreacji i wypoczynku są ukierunkowane na reprezentowanie (reprezentację Spółki) oraz budowanie jej prestiżu. Argument Spółki, że przeprowadzanie spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami oraz przeprowadzanie biznesowych rejsów z kluczowymi klientami na łodzi motorowej przełoży się na wzrost rozpoznawalności marki, zawarcie nowych kontraktów lub podtrzymanie dotychczasowych relacji biznesowych - bardziej wskazuje na reprezentacyjny charakter niż na cel w postaci osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Pomimo faktu, że na łodzi będzie znajdowało się duże, widoczne logo Wnioskodawcy, na okręcie będą znajdowały się także widoczne oznaczenia graficzne Wnioskodawcy oraz sygnet Wnioskodawcy, to efekt wystawności i utrwalania pozytywnego wizerunku przewyższa faktyczny cel reklamowy.

Reasumując, stwierdzić należy, że wydatki związane z użytkowaniem i eksploatacją łodzi (w części niezwiązanej z jej wynajmem oraz wykorzystywaniem do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami wyłącznie mających na celu podniesienie ich kompetencji i integrację zespołu), nie mogą być uznane za podejmowane w celach uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Nie są to również wydatki ponoszone na reklamę i promocję Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki nie stanowią kosztów podatkowych w myśl art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Odnosząc się z kolei do możliwości zaliczenia do koszów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytej łodzi w pierwszej kolejności zauważyć należy, że amortyzacji podatkowej podlegają składniki majątkowe wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę ww. wyjaśnienia dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych użytkowaniem i eksploatacją łodzi wskazać trzeba, że sam fakt, iż łódź będzie służyła Spółce jako miejsce spotkań biznesowych i negocjacji z kontrahentami oraz biznesowych rejsów z kluczowymi klientami, na łodzi będzie znajdowało się logo, oznaczenia graficzne oraz sygnet Wnioskodawcy nie jest wystarczającą przesłanką umożliwiającą zaliczenie odpisów amortyzacyjnych od ww. łodzi do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nawet bowiem uznanie, że wskazane powyżej wykorzystanie łodzi motorowej uprawnia Wnioskodawcę do uznania jej za środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, to dokonywane odpisy amortyzacyjne i tak nie mogłyby stanowić kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Jednakże skoro jak wskazał Wnioskodawca Spółka będzie wynajmować łódź podmiotom trzecim, co oznacza, że będzie wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w celu uzyskania przychodów, jak również będzie wykorzystywana w celu organizowania szkoleń pracowników oraz spotkań i zebrań z pracownikami (to o ile będą to spotkania wyłącznie mające na celu wzrost kompetencji i integrację pracowników) - to odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej przedmiotowej łodzi będą mogły stanowić koszty podatkowe tej działalności. Warunkiem koniecznym dla uznania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego, za koszt uzyskania przychodu jest bowiem jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Uwzględniając powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczania do kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytej łodzi z ww. zastrzeżeniem uznano za prawidłowe.

Tut. Organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Reasumując stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy kosztami uzyskania przychodów Spółki będą:

- odpisy amortyzacyjne od zakupionej łodzi – jest prawidłowe

- wskazane we wniosku koszty dodatkowe związane z użytkowaniem i eksploatacją ww. łodzi:

-w części związanej z jej wynajmem oraz wykorzystywaniem do organizowania szkoleń, zebrań i spotkań z pracownikami wyłącznie mających na celu podniesienie ich

kompetencji i integrację zespołu (jako koszty nie będące kosztami reprezentacji) – jest prawidłowe,

- w pozostałym zakresie (jako koszty będące kosztami reprezentacji) – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z

opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego

we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).