Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 stycznia 2022 r., za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 30 grudnia 2021 r., uzupełniony pismem z 4 stycznia 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy poniesione wydatki związane z remontem pokrycia dachowego można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy też należy rozliczyć je jako ulepszenie środka trwałego.

Opis stanu faktycznego

Spółka akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), z siedzibą w (`(...)`), jest spółką zajmującą się produkcją i sprzedażą tkanin. Rozlicza się z całości swoich dochodów w Polsce. Spółka jest właścicielem budynków m.in. w (`(...)`) wykorzystywanych do realizacji procesu produkcji tkanin i ich magazynowania. Budynek wykończalni mieszczący się przy (`(...)`), został wybudowany w latach 50-tych ubiegłego wieku. Dach na tym budynku był przez wiele lat poddawany bieżącej konserwacji, tj. smołowaniu jak i uzupełnianiu miejscowym papy pokrywającej dach. Decyzja o kompleksowym remoncie dachu została podjęta w roku 2019 gdyż Spółka rozpoczęła działania zmierzające do pozyskania środków unijnych na realizację instalacji fotowoltaicznej, która miałby być posadowiona na dachu budynku wykończalni (`(...)`).

Posadowienie na dachu budynku wykończalni instalacji fotowoltaicznej znacznie utrudniałoby późniejsze wykonanie kompleksowego remontu dachu, wobec czego Spółka podjęła decyzję o wykonaniu remontu przed ewentualną realizacją projektu fotowoltaiki. Remont dachu przewidywał wymianę papy pokrywającej dach na pokrycie asfaltowo - kauczukowe. Remont dachu nie miał spowodować ani jego przebudowy, rozbudowy ani zwiększenia powierzchni dachowej, nie miał również doprowadzić do zmiany jego podstawowej funkcji jaką jest ochrona wnętrza budynku przez wpływem czynników atmosferycznych. Był on niezbędny z uwagi na zabezpieczenie ciągłości prowadzonej działalności gospodarczej oraz na zachowanie wymaganych warunków bezpieczeństwa. Zaplanowany remont miał przywrócić należyty stan techniczny użytkowania środka trwałego, nie zmieniając jego charakteru.

Spółka zawarła w maju 2021 r. ze spółką R Sp. z o.o. Sp.k. umowę o roboty budowlane, której przedmiotem było wykonanie remontu dachu na budynku wykończalni (`(...)`). Powierzchnia remontowanego dachu wynosiła 3.750 m kw. Remont zakończył się listopadzie 2021 r. Remont dachu był wykonywany w procedurze zgłoszenia do nadzoru budowlanego bez konieczności uzyskania pozwolenia na budowę.

Prace remontowe obejmowały:

1. kompleksową renowację dachu - wykonanie w dyspersji asfaltowo - kauczukowej dachu krytego papą; prace te obejmowały - zagruntowanie całości powierzchni dachu, impregnację wkładki zbrojącej z włókniny technicznej, pokrycie całości dachu dyspersją asfaltowo-gumową, zabezpieczenie natryskowe powierzchni dachu farbą a także prace towarzyszące;

2. renowację świetlików - prace obejmowały przygotowanie powierzchni umycie ciśnieniowe doszczelnianej powierzchni, dostawę i naniesienie w miejscach łączeń dwóch warstw dyspersji oraz wzmocnienie włóknina techniczną, uszczelnienie miejsc mocowań szkła/poliwęglanów, wzmocnienie dokręcenie luźnych kątowników na świetlikach, uszczelnienie pękniętych szyb, wykonanie dodatkowych uszczelnień włókniną techniczną, zabezpieczenie masą hydro izolacyjną murowanych ścian świetlików, zabezpieczenie masy farbą ;

3. wymianę szkła naświetli na poliwęglan- prace obejmowały zabezpieczenie terenu prac w obrębie wymienianych naświetli, demontaż szyb na wskazanych przez inwestora naświetlach (7 sztuk), montaż nowych płyt poliwęglanowych bezbarwnych w ilości 290 m2 , montaż profili i listew zamykających, prace towarzyszące;

4. ocieplenie połaci dachowej - prace obejmowały przygotowanie oczyszczenie podłoża, wycięcie pęcherzy, usunięcie luźnej papy, montaż płyt z wełny mineralnej, montaż papy podkładowej na ocieplonej powierzchni, zagruntowanie na całej powierzchni ocieplanej dachu masą, impregnacja wkładki zbrojącej z włókniny technicznej, pokrycie całości dachu dyspersją asfaltowo- kauczukową, zabezpieczenie natryskowe dwukrotne całości dachu farbą.

Wydatki poniesione na wykonanie remontu dachu wyniosły 2 706 000,00 zł (dwa miliony siedemset sześć tysięcy złotych). Wydatki zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez wykonawcę remontu dachu, a załącznikami do faktur były protokoły odbiorów robót częściowe i końcowy.

Pytanie

Czy poniesione wydatki związane z remontem pokrycia dachowego można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy też należy rozliczyć je jako ulepszenie środka trwałego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na remont dachu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jednorazowo w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o pdop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki które Wnioskodawca poniósł na remont dachu dotyczą wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej i służą zarówno zachowaniu jak i zabezpieczeniu źródła przychodów poprzez zapewnienie wskutek remontu dachu bezpieczeństwa pracowników i maszyn produkcyjnych znajdujących się we wnętrzu budynku wykończalni oraz zapewnienie możliwości produkcji w pomieszczeniach budynku wykończalni. Poniesiony wydatek jest udokumentowany fakturami VAT (podatek od towarów i usług) wystawionymi przez wykonawcę robót. Faktury są prawidłowe pod względem formalnym i materialnym. Wydatek nie jest objęty regulacjami, w tym art. 16 ustawy o pdop, wyłączającymi go z kosztów podatkowych. W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 16 ust. 1 lit c ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów ulepszenia środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Ulepszenie środków trwałych powodujące powiększenie ich wartości definiuje art. 16g ust. 13 ustawy o pdop - Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Z treści przytoczonych regulacji wynika, że do ulepszenia środka trwałego dochodzi gdy w wyniku podjętych prac budowlanych prowadzonych w ramach przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środek trwały zostaje przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych. Prace budowlane prowadzone zmierzające do wyremontowania całości lub części budynku lub budowli zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego, skutek tych prac jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów. Zgodnie z treścią art. 3 pkt 8 ustawy Prawo budowlane „remontem jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż w stanie pierwotnym”. Istotą remontu są zatem działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego w tym również polegające na wymianie zużytych składników będących wynikiem długiej eksploatacji. Przy remoncie mogą być stosowane materiały inne niż pierwotnie użyte do budowy, odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Remont pokrycia dachowego wykonany w budynku wykończalni należącym do Wnioskodawcy na skutek wyeksploatowania poszycia dachowego w ciągu wielu lat ma charakter odtworzeniowy, przywracający pierwotną wartość użytkową budynku wykończalni, nie zmieniając jego charakteru. Wykonany remont jest rodzajem naprawy pokrycia dachowego zużytego na skutek działania czynników zewnętrznych jak i wewnętrznych (używanie odczynników chemicznych w procesie wykończania tkanin których opary osiadają i niszczą wewnętrzna część poszycia dachowego), nie spowoduje przebudowy ani rozbudowy, nie zwiększy powierzchni dachowej. Z tych względów wydatki poniesione na remont dachu nie są objęte wyłączeniem ich z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o pdop, i wobec tergo stanowią koszt podatkowy, który można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury. Zgodnie bowiem z treścią art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o pdop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f- 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm. dalej: „updop”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Natomiast, do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Kwestię potrącalności kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że

koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 4e updop,

za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, obowiązującym do końca grudnia 2021 r.,

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c updop,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 updop,

jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z cyt. powyżej art. 16g ust. 13 updop wynika, że ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni lub kubatury określonego składnika majątku. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja polega natomiast na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka. Wydatki o charakterze ulepszeniowym, podlegają zaliczeniu do ww. kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od podwyższonej wartości początkowej środka trwałego. Jeżeli jednak wydatki te nie przekroczą kwoty 10 000 zł, mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo w dacie poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że istotne dla oceny robót jako ulepszenia jest porównanie stanu obiektu z dnia przyjęcia do używania, rodzaju robót i stanu obiektu po ich dokonaniu.

Od ww. wydatków ulepszeniowych, należy odróżnić wydatki remontowe dotyczące środków trwałych, które podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają przesłanki uznania ich za ww. koszty, wskazane w art. 15 ust. 1 updop.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego też zasadne jest w tym przypadku odwołanie się do definicji sformułowanej w innych aktach prawnych, a w szczególności w przepisach prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.),

ilekroć w ustawie jest mowa o remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do inwestycji lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

W wyniku dokonanej analizy opisu stanu faktycznego, w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ulega wątpliwości, że wydatki związane ze zmianą pokrycia dachowego wykończalni mają na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego budynku, tym samym powinny być kwalifikowane jako wydatki o charakterze remontowym.

Z uwagi na brak bezpośredniego odzwierciedlenia powyższych wydatków w osiąganych przychodach, koszt remontu pokrycia dachowego powinien zostać potrącony w dacie jego poniesienia, przez co należy rozumieć dzień, o którym mowa w art. 15 ust. 4e updop.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy poniesione wydatki związane z remontem pokrycia dachowego można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czy też należy rozliczyć je jako ulepszenie środka trwałego, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).