Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przypadku stosowania art. 20 ust. 1 ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), tj. odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki A usług, określając wielkość odliczenia Spółka, zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy CIT, za dzień zapłaty podatku zagranicznego (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika (Spółka A) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni reala brazylijskiego ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (Spółka A) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka działająca pod firmą: (…) S.A. [dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”] jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) będącym polskim rezydentem podatkowym. W ramach swojej działalności, grupa kapitałowa [dalej: „Grupa Kapitałowa”], której częścią jest Wnioskodawca, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (…). Spółka pełni rolę podmiotu holdingowego. Wnioskodawca świadczy ponadto usługi m.in. (…).

Grupa Kapitałowa oferuje swoje usługi polegające na (…).

Jednym z nabywców świadczonych przez Wnioskodawcę usług (…) X jest (i będzie w przyszłości) spółka z siedzibą w Brazylii [dalej: „Spółka A”], będącą brazylijskim rezydentem podatkowym, tj. jest tam opodatkowana od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. W szczególności Spółka A jest podatnikiem brazylijskiego podatku dochodowego od osób prawnych (tj. Imposto sobre a renda das pessoas juridicas) od osiąganych w Brazylii dochodów.

Zgodnie z umową wiążącą Spółkę oraz Spółkę A Wnioskodawcy za świadczone usługi przysługuje wynagrodzenie płatne, co do zasady, w miesięcznych okresach rozliczeniowych przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Płatność dokonywana jest w dolarach amerykańskich.

Zgodnie z lokalnymi przepisami podatkowymi (w Brazylii), płatność za usługę podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Brazylii. Oznacza to, że Spółka A jako wypłacający wynagrodzenie za usługę świadczoną przez Wnioskodawcę jest zobowiązana do pobrania i zapłaty podatku z wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy. Wg wiedzy Spółki stawka podatku u źródła w Brazylii powinna wynosić 15%. Podatek u źródła jest odprowadzany przez Spółkę A w walucie lokalnej (realu brazylijskim) w formie przelewu na konto bankowe właściwego urzędu w Brazylii. Spółka A, przekazuje Spółce dokumenty potwierdzające dokonanie takiej płatności. Podkreślenia wymaga, że Polska i Brazylia nie zawarły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawca, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy CIT jest uprawniony do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki A usług, co potwierdzone zostało w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej na rzecz Spółki. Wnioskodawca podkreśla, że wniosek nie dotyczy możliwości stosowania odliczenia od podatku w Polsce podatku zagranicznego, lecz samych zasad ustalania wielkości odliczenia.

Wnioskodawca, zgodnie z ciążącymi obowiązkami wskazanymi w art. 14b § 3a Ordynacji Podatkowej [dalej: „OP”], wskazał, że w opisanych we wniosku transakcji uczestniczy (i będzie uczestniczyła) spółka prawa brazylijskiego działająca pod firmą (…).

Pytanie

Czy, w przypadku stosowania art. 20 ust. 1 ustawy CIT, tj. odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki A usług, określając wielkość odliczenia Spółka, zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy CIT, za dzień zapłaty podatku zagranicznego (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika (Spółka A) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni reala brazylijskiego ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (Spółka A) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika)?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w przypadku stosowania art. 20 ust. 1 ustawy CIT, tj. odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki A usług, określając wielkość odliczenia Spółka, zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy CIT, za dzień zapłaty podatku zagranicznego (pobieranego przez płatnika) powinna traktować dzień dokonania przez płatnika (Spółki A) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni reala brazylijskiego ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (Spółki A) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Uzasadnienie

W art. 20 ustawy CIT ustawodawca przewidział zasady opodatkowania dochodów uzyskanych poza terytorium Polski, a także sposób unikania podwójnego opodatkowania w przypadku, gdy dochód zagraniczny jest uzyskiwany (i opodatkowany) w kraju, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przepis ten, w ust. 8 precyzuje w jaki sposób ustalić wielkość przysługującego podatnikowi odliczenia (podatku zagranicznego do podatku w Polsce). Zgodnie z jego treścią: „Określając wielkość odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, (`(...)`), kwotę podatku zapłaconego w obcym państwie oraz osiągniętego dochodu (przychodu) przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty tego podatku lub dzień osiągnięcia dochodu (przychodu)”.

Z art. 20 ust. 8 ustawy CIT wynika więc, że aby prawidłowo ustalić wielkość odliczenia, podatnik jest zobowiązany przeliczyć na polskie złote zarówno wysokość osiągniętego przychodu (dochodu), jak i zagranicznego podatku.

W związku z treścią przedmiotowej regulacji, po stronie Spółki powstała wątpliwość w jaki sposób prawidłowo ustalić wielkość odliczenia w przypadku, gdy zagraniczny podatek jest pobierany przez płatnika. Innymi słowy, jaki dzień powinien być przez Wnioskodawcę uznany za „dzień zapłaty podatku".

Interpretacji tego zwrotu, w ocenie Spółki, należy rozpocząć od interpretacji językowej, która jest podstawowym narzędziem dekodowania norm prawa podatkowego. Idąc za definicjami zawartymi w słowniku języka polskiego pwn (https://sjp.pwn.pl/):,

- „dzień” to „określony termin, data”;

- „zapłata” to „uiszczenie należności za coś”

- „podatek” to „obowiązkowe świadczenia materialne pobierane przez państwo w celu pokrycia jego wydatków”.

Na gruncie językowym, zwrot „dzień zapłaty podatku” oznacza zatem określony termin uiszczenia należności za obowiązkowe świadczenie pobierane prze państwo. Innymi słowy, jest to konkretna data, w której należność podatkowa jest uiszczana.

Sięgając poza wykładnie językową tego pojęcia, w szczególności wynikającą z umieszczenia wskazanego zwrotu w art. 20 ust. 8 ustawy CIT nie powinno budzić wątpliwości, że odnosi się ono do „kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie”, czyli do daty w jakiej ten zagraniczny podatek został uiszczony. W ocenie Spółki odnosząc się do pojęcia zapłaty (uiszczenia) podatku należy uwzględnić fakt występowania w tym przypadku płatnika (tj. Spółki A). Działa on wprawdzie na zasadzie przepisów lokalnych (brazylijskich), lecz dla celów ustawy CIT (tj. art. 20 ust. 8 ustawy CIT), czyli ustalenia wysokości obciążenia podatkowego w Polsce należy stosować normy prawa polskiego.

Dekodując budzącą wątpliwości Spółki normę, w ocenie Wnioskodawcy, należy uwzględnić wykładnię systemową zewnętrzną, w szczególności normy zawarte w przepisach OP.

Zgodnie z art. 8 OP płatnik to podmiot, którego rolą jest obliczenie, pobranie i wpłacenie podatku we właściwym terminie do organu podatkowego. W art. 60 OP ustawodawca uregulował zasady ustalenia „terminu” zapłaty podatku. Stosownie do treści art. 60 par. 1 pkt 1 OP - w przypadku zapłaty gotówką jest to dzień m.in. pobrania podatku przez płatnika. Natomiast w przypadku obrotu bezgotówkowego za termin zapłaty podatku uznaje się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika (art. 60 par. 1 pkt 2). Przepisy te stosuje się również do wpłat dokonywanych przez płatnika (art. 60 par. 2 OP). W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy pobór podatku jest dokonywany przez płatnika u źródła (tj. z należności, wypłacanej na rzecz podatnika), a następnie wpłacany na konto bankowe właściwego urzędu, stosownie do regulacji zawartej w art. 60 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 60 par. 2 OP za termin zapłaty podatku należy uznać dzień, w którym obciążony został rachunek bankowy płatnika. Należy przy tym uwzględnić, że regulacje zawarte w OP dotyczą sytuacji podatkowych na terenie Polski (nie obejmują płatnika podatku zagranicznego). Niemniej, ich treść powinna być pomocna do dekodowania normy zawartej w art. 20 ust. 8 ustawy CIT, która odnosi się do podatku zagranicznego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, należy przyjąć, że zwrot „dzień zapłaty podatku (zagranicznego)” zastosowany w art. 20 ust. 8 ustawy CIT oznacz dzień, w który podatek zagraniczny został zapłacony przez płatnika (tj. kiedy został obciążony rachunek bankowy płatnika). W rezultacie, w celu ustalenia wielkości odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie (tu: Brazylii), zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy CIT Spółka powinna ustalić wartość podatku zagranicznego poprzez przeliczenie na polskie złote kwoty podatku odprowadzonego w walucie lokalnej przez płatnika (Spółki A) na rzecz właściwego organu według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przelewu (zapłaty podatku) na konto właściwego organu podatkowego w Brazylii.

Podkreślenia wymaga jednocześnie, że w stanie faktycznym (i zdarzeniu przyszłym) wskazanym przez Spółkę, będzie ona otrzymywała od Spółki A potwierdzenia dokonania płatności podatku pobranego u źródła. Takie rozwiązanie pozwala na zastosowanie interpretacji art. 20 ust. 8 ustawy CIT zaprezentowanej przez Wnioskodawcę.

Podsumowując, w przypadku stosowania art. 20 ust. 1 ustawy CIT, tj. odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki A usług, określając wielkość odliczenia Spółka, zgodnie z art. 20 ust. 8 ustawy CIT, za dzień zapłaty podatku zagranicznego (pobieranego przez płatnika) powinno uznać się dzień dokonania przez płatnika (Spółki A) przelewu w walucie lokalnej (obciążenia rachunku bankowego płatnika) na konto organu podatkowego, a w rezultacie stosować kurs średni reala brazylijskiego ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania przez płatnika (Spółki A) przelewu (obciążenia rachunku bankowego płatnika).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.