Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący ustalenia, czy poniesione przez Spółkę koszty na roboty remontowe budynku w zakresie rozdzielni elektrycznych w węzłach cieplnych, należy zakwalifikować jako remont, a tym samym zgodnie z definicją środków trwałych należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 lutego 2022 r. (data pływu 21 lutego 2022r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na przesyle i dystrybucji ciepła sieciowego na terenie miasta (…). Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest częścią grupy kapitałowej E S.A. zajmującej się wytwarzaniem, dystrybucją i obrotem energią elektryczną i cieplną oraz obrotem gazem.

Spółka w latach 2021-2022 będzie przeprowadzała remont rozdzielni elektrycznych w węzłach cieplnych znajdujących się w 9 budynkach na terenie miasta (…). Rozdzielnice elektryczne zostały wykonane w latach 1989-1994 i aktualnie nie spełniają założonych dla nich funkcji, ponieważ:

- wykonane są z obudów blaszanych lub żeliwnych,

- nie posiadają zamknięć szczelnych - swoimi rozmiarami i wewnętrzną konstrukcją uniemożliwiają zabudowę urządzeń i aparatów wynikających z niżej wymienionych norm,

- wyposażone są w aparaty elektryczne i urządzenia nie spełniające wymogu zabezpieczenia przepięciowego i ochrony przeciwporażeniowej stawianej tym aparatom wynikające z normy PN-HD 60364-4-41:2017-09 Instalacje elektryczne niskiego napięcia -- Część 4-41: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa - Ochrona przed porażeniem elektrycznym i normy PN-HD 60364-4-43:2012 Instalacje elektryczne niskiego napięcia - Część 4-43: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa -- Ochrona przed prądem przetężeniowym,

- nie są wyposażone w aparaty ograniczające skutki przepięć w sieci elektroenergetycznej, a jest to wymóg stawiany rozdzielnicom wynikający z normy PN-HD 60364-4-443:2016-03 Instalacje elektryczne niskiego napięcia -- Część: 4-443: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa - Ochrona przed zaburzeniami napięciowymi i zaburzeniami elektromagnetycznymi -- Ochrona przed przejściowymi przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowym,

- Parametry pracy tych aparatów lub ich brak uniemożliwiają modernizację węzła cieplnego poprzez montaż pomp obiegowych i cyrkulacyjnych odpowiadających Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/125/WE z dnia 21 października 2009 r. ustanawiająca ogólne zasady ustalania wymogów dotyczących Ekoprojektu dla produktów związanych z energią zwana Dyrektywą ErP (Energy related Products- produkty związane z energią) i urządzenia i aparaty automatyki węzła cieplnego dostosowane budową i wyposażeniem i spełniające wymogi wyżej wymienionych norm.

W ramach prowadzonych remontów nowe rozdzielnice zostaną wykonane z obudów i wyposażone będą w aparaty i urządzenia spełniające wymogi wyżej wymienionych norm. Wstępny kosztorys prac remontowych został określony na kwotę: 15 000,00 złotych.

Spółka jest właścicielem pomieszczeń w których znajdują się rozdzielnie elektryczne. Remont rozdzielni elektrycznych będzie następował etapami, tj. każdy budynek po kolei.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że pomieszczenia węzłów cieplnych, w których znajdują się rozdzielnice elektryczne stanowią oddzielne środki trwałe i są amortyzowane zgodnie z ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych.

Prace te mają na celu zmianę funkcjonalności środka trwałego poprzez:

a) zastosowanie rozdzielnic w klasie ochronności IP64. - zapewnią ochronę: przed przedostaniem się na obudowę rozdzielnic napięć błądzących, przed przedostaniem się wilgoci na aparaty elektryczne wewnątrz rozdzielnicy, ograniczą dostęp bezpośredni manualny obsługi służb eksploatacyjnych do styków otwartych aparatów elektrycznych,

b) zastosowanie aparatów (ochronniki przepięciowe) - zapewni ochronę: przed porażeniem elektrycznym - podstawa prawna - norma PN-HD 60364-4-43:2012 Instalacje elektryczne niskiego napięcia - Część 4-43: Ochrona dla zapewnienia bezpieczeństwa - Ochrona przed prądem przetężeniowym, przed przejściowymi przepięciami atmosferycznymi lub łączeniowymi,

c) zastosowanie aparatów przeciążeniowych (wyłączniki silnikowe) - zapewni ochronę: urządzeń elektrycznych (pompy, sterowniki pomp) przed skutkami przeciążeń mechanicznych ruchowych wynikłych z eksploatacji,

d) zastosowanie czułych wyłączników różnicowo-prądowych - zapewni ochronę: aparaturze elektronicznej sterowania pracą węzła cieplnego oraz ochronę przeciwporażeniową bezpośrednią obsłudze służb eksploatacyjnych.

Prace spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania:

- dzięki wymianie zabezpieczeń,

- wymianie rozdzielnicy,

- wykonaniu nowej instalacji zasilania i sterowania i ochrony węzła cieplnego.

W związku z koniecznością przeprowadzenia powyższych prac i dokonania ich rozliczenia Spółka zwraca się z następującym pytaniem:

Pytanie

Czy poniesione przez Spółkę koszty na roboty remontowe budynku w zakresie rozdzielni elektrycznych w węzłach cieplnych, należy zakwalifikować jako remont, a tym samym zgodnie z definicją środków trwałych należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prace budowlane z uwagi na ich zakres należy zakwalifikować jako remont, a tym samym zgodnie z definicją środków trwałych należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu.

Prowadzone prace Wnioskodawca uważa za remont, gdyż ma on na celu dalsze użytkowanie danego środka trwałego w tym samym zakresie co dotychczas. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy poniesione wydatki będą kosztami uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia, ponieważ znaczącym jest tutaj charakter przeprowadzanych robót budowlanych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

- nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

- musi być należycie udokumentowany.

Pojęcie „remont” nie zostało zdefiniowane w ustawach o podatku dochodowym. Gdy nakłady dotyczą obiektów budowlanych, można posiłkować się definicją remontu ustaloną w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. W myśl tego przepisu, remont stanowi wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Więc pojęcie remontu obejmuje wszystkie zmiany trwałe, przywracające pierwotny poziom techniczny środków trwałych, ich pierwotne zdolności użytkowe utracone na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace mają charakter remontu za czym przemawia fakt, że nie można zastosować materiałów, które nie spełniają wymogów dzisiejszych przepisów.

Na skutek remontu nie ulegnie zmianie rodzaj prowadzonej działalności ani nie nastąpi wzrost wartości użytkowej tego środka trwałego.

Remont polega na przywróceniu pierwotnego stanu technicznego, bez zmiany charakteru i funkcji środka trwałego. Istotą remontu są więc działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji. Poza wyjątkami dotyczącymi kosztownych remontów generalnych szerzej omówionych w Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości nr 16 „Rzeczowe aktywa trwałe” nakłady na remont stanowią koszt okresu w którym zostały poniesione. Co do zasady nie zwiększają one wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UPDOF”) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które to wydatki zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość początkową środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Tego rodzaju ograniczenia nie znajdziemy natomiast w odniesieniu do wydatków o charakterze remontowym, które tym samym podlegają kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (czyli bezpośrednio i w dacie poniesienia). Zasada ta wyrażona jest w art. 22 ust. 1 UPDOF, a zgodnie z nią kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia tych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W odniesieniu do wydatków na środek trwały co do zasady, wydatki na jego remont, a więc odtworzenie pierwotnej wartości użytkowej oraz inne wydatki, które nie mają charakteru ulepszenia (w rozumieniu UPDOF nie podlegają zaliczeniu do jego wartości początkowej, nie powiększają jej). Tym samym mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, a dokładniej z jej art. 3 pkt 8 remont to wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. W związku z powyższym za remont środka trwałego należy uznać wszystkie nakłady związane z podtrzymaniem bądź odtworzeniem wartości użytkowej środka trwałego - stanu pierwotnego, poprzez np. naprawę czy wymianę zużytych elementów, o ile nie zmienia to charakteru oraz funkcji danego środka trwałego.

Stanowisko takie potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w piśmie, nr IBPBI/2/423-1155/11/MS, z 31 grudnia 2011 r., w którym czytamy (`(...)`) wydatki na wymianę okien będą miały charakter odtworzeniowy, niepowodujący zmian parametrów użytkowych, ani technicznych, przywracający pierwotną zdolność użytkową budynku, a zatem należy je uznać za wydatki o charakterze remontowym. Jednakże z uwagi na fakt, iż ich związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie jest bezpośredni, należy je uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczyć należy że

Treść uzasadnienia:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (…)

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c,

stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b) maszyny, urządzenia i środki transportu,

c) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16d ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Natomiast art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi:

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został

zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Modernizacją jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych, wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego, ewentualnie obniżce kosztów eksploatacji. Przy czym efektem ulepszenia środka trwałego w rozumieniu omawianego przepisu ma być ponadto zwiększenie jego wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, wyrażające się przykładowo wydłużeniem okresu jego używania.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne - zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Przy kwalifikacji wydatków, w wyniku poniesienia których nastąpiło ulepszenie środka trwałego, niezbędne jest również określenie, czy te wydatki zwiększają wartość użytkową środka trwałego. W wyroku NSA z dnia 4 grudnia 2020 r. (sygn. akt I SA/Łd 312/01) sąd stwierdził, że: „ustalenie, że dany środek trwały został poddany przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji jest tylko pierwszą przesłanką zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki poniesione na ulepszenie musi być spełniona jeszcze jedna przesłanka: wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do używania”.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje przytoczonych w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja. Pojęcie remontu również nie zostało wyjaśnione w tej ustawie. Tym samym zasadne jest sięgnięcie w tym zakresie do definicji zawartych w innych gałęziach prawa. Pojęcie to definiują przepisy prawa budowlanego.

Remontem, zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), jest wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków – czy są to wydatki na remont – należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na modernizację środków trwałych polega głównie na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podwyższenia bądź istotnej zmiany cech użytkowych tego składnika majątkowego.

Należy podkreślić, że dla celów podatkowych inaczej będą traktowane wydatki kwalifikowane jako remontowe, a inaczej wydatki związane z modernizacją środka trwałego.

Mianowicie, jeżeli podatnik poniesie wydatki na remont środków trwałych, to ma prawo zaliczyć je bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów jako koszty o jakich mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Natomiast nakłady o charakterze modernizacyjnym należy uznać, za powiększające wartość początkową środka trwałego (przy zachowaniu przesłanek z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT) i podlegające amortyzacji.

O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont, bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też uznane zostaną za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów przez odpisy amortyzacyjne – zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami – decyduje zakres przeprowadzonych robót.

Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków na ulepszenie środka trwałego lub na remont należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego (w omawianym przypadku węzłów cieplnych) szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Z przedstawionego we wniosku oraz uzupełnienia zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w latach 2021-2022 będzie przeprowadzała remont rozdzielni elektrycznych znajdujących się w pomieszczeniach węzłów cieplnych. Pomieszczenia węzłów cieplnych stanowią odrębne środki trwałe i są amortyzowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych. Przeprowadzane prace mają na celu zmianę funkcjonalności środka trwałego poprzez zastosowanie urządzeń spełniających określone wyższe normy. Prace spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że skoro wydatki poniesione na opisane we wniosku prace zmienią funkcjonalność danego środka trwałego (pomieszczenia węzłów cieplnych) poprzez wymianę w nim lub zastosowanie elementów które spowodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do użytkowania a wysokość tych nakładów przekroczy 10 000 zł. na dane pomieszczenie węzłów cieplnych - będą to wydatki na ulepszenie środka trwałego o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, powiększające wartość początkową środka trwałego i podlegające amortyzacji.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, że prace budowlane z uwagi na ich zakres należy zakwalifikować jako remont, a tym samym zgodnie z definicją środków trwałych należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu – należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Państwa do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).