Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które zostały przez nią uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnienie z długu przez Spółkę i Spółkę ukraińską.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką kapitałową podlegającą w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Podstawowym profilem działalności Spółki jest zaopatrzenie inwestorów, wykonawców i klientów indywidualnych w materiały do budowy sieci kanalizacyjnych, wodociągowych i gazowych oraz przyłączy domowych. Spółka prowadzi sprzedaż rur PVC, PP i PE, studni, armatury, kształtek rurowych oraz materiałów do wewnętrznych instalacji sanitarnych i grzewczych. Działalność handlową Spółka prowadzi w dwóch lokalizacjach w Polsce.

Spółka powadzi także działalność usługową związaną z uzbrajaniem terenów w sieci wodno-kanalizacyjne i gazowe.

Poszukując dalszych kierunków rozwoju w kwietniu 2019 roku Spółka została 100% udziałowcem firmy (…) Sp. z o.o. (dalej: „Spółka ukraińska”). Spółka ukraińska jest osobą prawną działającą zgodnie z prawem Ukrainy, której przysługuje prawo do zawierania umów we własnym imieniu. Zgodnie z umową, bieżącą działalnością Spółki ukraińskiej zarządza dyrektor. Dyrektor Spółki ukraińskiej określa warunki zawierania umów przez Spółkę ukraińską, zarządza jej majątkiem, pracownikami, decyduje o ponoszonych kosztach. Przedmiotem działalności Spółki ukraińskiej jest sprzedaż materiałów do budowy sieci kanalizacyjnych, wodociągowych i gazowych. Od czerwca 2019 r. do grudnia 2020 r. Spółka dokonała sprzedaży towarów dla Spółki ukraińskiej. Sprzedaż udokumentowana została fakturami VAT. Dostawy towarów jako eksport objęte były stawką VAT w wysokości 0%, stąd kwoty należności Spółki wobec Spółki ukraińskiej nie zawierały podatku VAT.

Początkowo Spółka ukraińska regulowała swoje zobowiązania. Wybuch pandemii wywoływanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, który spowodował światową recesję, negatywnie wpłynął na rozwijającą się firmę Spółka ukraińska nie posiadając kluczowych odbiorców oraz działając w ograniczony poprzez pandemię sposób znalazła się w złej kondycji finansowej, co doprowadziło do zatorów płatniczych wobec Spółki. Dodatkowo napięta sytuacja polityczna spowodowana nagromadzeniem rosyjskich sił zbrojnych wzdłuż granicy z Ukrainą i możliwość militarnej agresji pozwala domniemywać, że rozwój Spółki ukraińskiej będzie odbywał się w wolniejszym tempie, niż był pierwotnie zakładany.

26 grudnia 2021 roku wierzytelności Spółki względem Spółki ukraińskiej wynosiły 185 591.95 euro i wierzytelności te były nieprzedawnione. 27 grudnia 2021 roku Spółka podpisała ze Spółką ukraińską umowę o zwolnienie z części długu w kwocie 152.085,87 euro. Na mocy umowy o zwolnienie z długu Spółka zwalnia Spółkę ukraińską z długu w kwocie 152.085,87 euro, a Spółka ukraińska zwolnienie z długu przyjmuje.

Analizując zaistniałą sytuację Spółka uznała, że w obliczu trudności finansowych Spółki ukraińskiej najkorzystniejszym dla Spółki rozwiązaniem będzie umorzenie wierzytelności. Dochodzenie roszczeń wiązałoby się z koniecznością poniesienia znacznych kosztów związanych z uzyskaniem tytułu wykonawczego, a następnie prowadzeniem transgranicznej egzekucji, co wymagałoby zaangażowania kancelarii specjalizującej się w transgranicznym obrocie prawnym z Ukrainą. W przypadku złożenia pozwu przed polskim sądem konieczne będzie poniesienie wydatków w wysokości co najmniej 50 tys. zł celem uzyskania samego tytułu wykonawczego (opłata od pozwu co najmniej 35 tys. zł, w zależności od kursu euro, koszty zastępstwa prawnego minimum 10,8 tys. netto oraz koszty tłumaczeń na język ukraiński). Do tego doszłyby trudne do określenia koszty prowadzenia postępowania egzekucyjnego na terytorium Ukrainy. Spółka zmuszona byłaby ponieść wszystkie powyższe koszty mając pełną świadomość, że nie odzyska należności głównej, jak i kosztów jej windykacji.

Ponadto, Spółka zdecydowała się na umorzenie wierzytelności Spółki ukraińskiej również dlatego, że nie chce wykazywać w swoich księgach rachunkowych przeterminowanych wierzytelności, tj. wierzytelności, których dłużnik nie uregulował w odpowiednim terminie, ponieważ może powodować to spadek wiarygodności Spółki w oczach współpracujących ze Spółką banków oraz kontrahentów.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które zostały przez nią uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnienie z długu przez Spółkę i Spółkę ukraińską?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny. A contrario przepis ten dopuszcza rozpoznanie jako koszt uzyskania przychodów tych wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne.

Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „umorzenia wierzytelności”, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Instytucja umorzenia wierzytelności została jednak uregulowana w przepisie art. 508 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodami należnymi są zatem przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością) chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług (art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT).

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Wobec tego umorzone odsetki od zobowiązań nie stanowią dla wierzyciela kosztu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W świetle powyższego, w celu zaliczenia danej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

2. wierzytelność nie może ulec przedawnieniu do dnia umorzenia,

3. wierzytelność musi zostać umorzona.

Przenosząc powyższe na realia stanu faktycznego niniejszej sprawy, Spółka będzie miała prawo do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów wartość umorzonych Spółce ukraińskiej wierzytelności, bowiem:

1. wierzytelności te były wcześniej zarachowane jako przychód należny na gruncie CIT,

2. wierzytelności te nie były przedawnione na moment wejścia w życie umowy o zwolnienie z długu,

3. wierzytelności te zostały umorzone z momentem podpisania umowy o zwolnienie z długu w oparciu o oświadczenie Spółki jako wierzyciela o zwolnieniu Spółki ukraińskiej (dłużnika) z długu i wyrażoną przez Spółkę ukraińską (dłużnika) zgodę na zwolnienie z długu.

W kontekście powyższego umorzenie nieprzedawnionych wierzytelności, które zostały przez Spółkę rozpoznane jako przychody należne z mocy art. 16 ust. 1 pkt 44 w zw. z art. 15 ust. 1 oraz w związku z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT skutkuje możliwością rozpoznania ich wartości jako kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, z momentem wejścia w życie umowy zwolnienia z długu Spółka będzie uprawniona w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 44 w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które uprzednio zostały przez nią ujęte jako przychody należne na potrzeby CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodów ze źródła przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychody należne - do wysokości zarachowanej jako przychód należny.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności

otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Norma zawarta w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, nakazuje zatem ujmować dla celów podatkowych przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, które nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Zatem przychodami należnymi, są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej podatnika stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie ich nie uzyskano.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.

Przez analogię, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z zastrzeżeniem wyjątków zawartych w tym przepisie).

Jak z powyższego wynika, do kosztów uzyskania przychodów kwalifikuje się tylko wartość netto umorzonych wierzytelności, gdyż kosztem uzyskania przychodów nie jest podatek od towarów i usług. Podatek ten, jak już wyżej wskazano, nie jest również przychodem w rozumieniu ustawy o CIT, w związku z czym nie podlega uprzedniemu zarachowaniu jako przychód. Okoliczność ta wynika zresztą wprost z brzmienia cytowanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, który dopuszcza możliwość rozpoznania kosztu uzyskania przychodu „do wysokości zarachowanej jako przychód należny”, a więc do wartości netto.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Wobec tego umorzone odsetki od zobowiązań nie stanowią dla wierzyciela kosztu uzyskania przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów u wierzyciela zalicza się jedynie kwotę umorzonej należności głównej.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wierzytelności odpisanych jako przedawnione.

W świetle powyższego, w celu zaliczenia danej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

· wierzytelność musi być wcześniej zarachowana jako przychód należny,

· wierzytelność nie może ulec przedawnieniu do dnia umorzenia,

· wierzytelność musi zostać umorzona.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia umorzenia wierzytelności dlatego zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do reguł wykładni językowej oraz prawa cywilnego. I tak, „umorzyć” to „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”, „zrezygnować z dalszego postępowania sądowego w określonej sprawie”, (https://sjp.pwn.pl).

Wskazać przy tym należy, że wierzytelność stanowi uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika. Jest ona zbywalnym prawem majątkowym. Wierzyciel może również podjąć decyzję o zwolnieniu dłużnika z długu.

Instytucję tę reguluje art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.),

zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Konsekwencją zwolnienia z długu jest umorzenie zobowiązania, które nie powoduje powstania nowego. Ważną rzeczą, jest fakt, że zwolnienie z długu wymaga zgody dłużnika, zatem nie będzie skuteczne zwolnienie z długu za pomocą jednostronnej czynności prawnej wierzyciela pozostawionej bez reakcji dłużnika. Dla zwolnienia potrzebna jest akceptacja dłużnika, co może się znaleźć również w treści umowy.

Ponadto strony mają swobodę w decydowaniu o tym, czy zwolnienie z długu ma objąć całe zobowiązanie czy tylko jego część. Nie ma przeszkód aby zwolnienie z długu objęło tylko część zobowiązania. Nie ma również przeszkód aby zwolnienie z długu zostało dokonane z zastrzeżeniem warunku lub terminu (K. Zagrobelny, Komentarz do KC red. E. Gniewek, Warszawa 2006, s. 872). Zwłaszcza zwolnienie z długu przy zastrzeżeniu warunku jest dość popularne w stosunkach między przedsiębiorcami. Jeśli chodzi o określenie warunku strony mają znaczną swobodę. Może nim być zawarcie innej umowy.

Zwolnienie z długu jest zatem (obok spełnienia świadczenia, datio in solutum, potrącenia, odnowienia) jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania. Tak więc aby uznać, że doszło do umorzenia zobowiązania w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązanie dłużnika wobec wierzyciela musi wygasnąć, co oznacza, że nie będzie ono dalej istniało. Skoro tak, nie będzie również możliwości dalszego dochodzenia wierzytelności, jak również cesji wierzytelności na innego wierzyciela. Następstwem umorzenia wierzytelności jest określona strata w majątku wierzyciela w wysokości nigdy nieodzyskanej wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca

poszukując dalszych kierunków rozwoju w kwietniu 2019 roku został 100% udziałowcem Spółki ukraińskiej. Od czerwca 2019 r. do grudnia 2020 r. Spółka dokonała sprzedaży towarów dla Spółki ukraińskiej. Sprzedaż udokumentowana została fakturami VAT. Dostawy towarów jako eksport objęte były stawką VAT w wysokości 0%, stąd kwoty należności Spółki wobec Spółki ukraińskiej nie zawierały podatku VAT.

Początkowo Spółka ukraińska regulowała swoje zobowiązania. Wybuch pandemii wywoływanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, który spowodował światową recesję, negatywnie wpłynął na rozwijającą się firmę Spółka ukraińska nie posiadając kluczowych odbiorców oraz działając w ograniczony poprzez pandemię sposób znalazła się w złej kondycji finansowej, co doprowadziło do zatorów płatniczych wobec Spółki. Dodatkowo napięta sytuacja polityczna spowodowana nagromadzeniem rosyjskich sił zbrojnych wzdłuż granicy z Ukrainą i możliwość militarnej agresji pozwala domniemywać, że rozwój Spółki ukraińskiej będzie odbywał się w wolniejszym tempie, niż był pierwotnie zakładany

26 grudnia 2021 wierzytelności Spółki względem Spółki ukraińskiej wynosiły 185 591.95 euro i wierzytelności te były nieprzedawnione. 27 grudnia 2021 roku Spółka podpisała ze Spółką ukraińską umowę o zwolnienie z części długu w kwocie 152.085,87 euro. Na mocy umowy o zwolnienie z długu Spółka zwalnia Spółkę ukraińską z długu w kwocie 152.085,87 euro, a Spółka ukraińska zwolnienie z długu przyjmuje.

Ponadto, Spółka zdecydowała się na umorzenie wierzytelności Spółki ukraińskiej również dlatego, że nie chce wykazywać w swoich księgach rachunkowych przeterminowanych wierzytelności, tj. wierzytelności, których dłużnik nie uregulował w odpowiednim terminie, ponieważ może powodować to spadek wiarygodności Spółki w oczach współpracujących ze Spółką banków oraz kontrahentów.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które zostały przez nią uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnienie z długu przez Spółkę i Spółkę ukraińską.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości wskazać należy, że skoro z wniosku wynika, że:

· wierzytelności zostały zarachowane jako przychód należny;

· wierzytelności nie były przedawnione na moment wejścia w życie umowy o zwolnieniu z długu;

· wierzytelności zostały umorzone, albowiem Spółka podpisała ze Spółką ukraińską umowę o zwolnieniu z długu, a Spółka to zwolnienie z długu przyjmuje

to zatem w momencie wejścia w życie umowy dotyczącej zwolnienia z długu, Spółka będzie uprawniona w oparciu o przepis art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które uprzednio zostały przez nią ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, stanowisko Państwa w zakresie ustalenia, czy wartość nieprzedawnionych, umorzonych wierzytelności Spółki, które zostały przez nią uprzednio ujęte jako przychody należne na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie ich umorzenia, tj. podpisania umowy o zwolnienie z długu przez Spółkę i Spółkę ukraińską, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).