Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- czy w zeznaniu CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)-8 za 2020 rok Spółce przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej

Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym 2019 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości

12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł,

- czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok podatkowy 2021 i za rok podatkowy 2022 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy

referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym odpowiednio 2020 r. oraz 2021 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku

za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 03 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł w

roku podatkowym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

„X” Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” albo „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce.

Uchwałą wspólników z dnia 28 lipca 2020 r. cały zysk Spółki za 2019 r. w kwocie 18.532.293,45 zł został przeznaczony na kapitał zapasowy Spółki.

W dniu 30 lipca 2020 r. Spółka podjęła uchwałę w przedmiocie przeznaczenia części kapitału zapasowego powstałego z podziału zysku w kwocie 6.000.000,00 zł na wypłatę dywidendy dla udziałowca. Dywidenda została wypłacona 3 sierpnia 2020 r. Po wypłacie dywidendy kwota zysku Spółki za 2019 r. pozostała na kapitale zapasowym Spółki wynosiła więc 12.532.293,45 zł.

W 2021 r., 2022 r. oraz w 2023 r. Spółka nie planuje wypłat dywidendy z zysku za rok 2019 r. pozostałego na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy w dniu 3 sierpnia 2020 r. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy.

W zeznaniu CIT-8 za rok podatkowy 2020 Spółka skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT. Jednak ze względu na to, że kwota odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym 2019 r. powiększona o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał zapasowy Spółki w 2020 r. i pozostałego na tym kapitale po wypłacie dywidendy w dniu 3 sierpnia 2020 r. była wyższa niż 250.000 zł Spółka do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym 2020 r. zaliczyła z tego tytułu kwotę 250.000 zł.

Pytania

1. Czy w zeznaniu CIT-8 za 2020 rok Spółce przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym 2019 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł?

2. Czy Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok podatkowy 2021 i za rok podatkowy 2022 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym odpowiednio 2020 r. oraz 2021 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł w roku podatkowym?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, w zeznaniu CIT-8 za 2020 rok Spółce przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym 2019 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku braku wypłat dywidendy w 2021 r., w 2022 r. oraz w 2023 r. części zysku za 2019 r. znajdującego się na kapitale zapasowym , w odniesieniu do którego Spółka skorzystała w rozliczeniu za rok 2020 z możliwości przewidzianej w art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT Spółka ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok podatkowy 2021 i za rok podatkowy 2022 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym odpowiednio 2020 r. oraz 2021 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł w roku podatkowym.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zmianami; dalej: „Ustawa CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Jak stanowi art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:

1. dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub

2. zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki (dalej: Hipotetyczne odsetki).

Koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych (art. 15cb ust. 2 Ustawy CIT). Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł. (art. 15cb ust. 3 Ustawy CIT). Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej (art. 15cb ust. 4 Ustawy CIT).

Zgodnie z art. 15cb ust. 5 Ustawy CIT przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.

Za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki (art. 15cb ust. 6 Ustawy CIT).

Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy CIT jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.

W przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów (art. 15cb ust. 9 Ustawy CIT).

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11 a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów.

Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do pytania nr 1, w ocenie Wnioskodawcy, Spółce przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok 2020 kwoty 250.000 zł tytułem Hipotetycznych odsetek obliczonych od zysku za rok 2019 przekazanego na kapitał zapasowy Spółki.

Uchwałą wspólników z dnia 28 lipca 2020 r. cały zysk Spółki za 2019 r. w kwocie 18.532.293,45 zł został przekazany na kapitał zapasowy Spółki. Bez znaczenia dla samej możliwości zaliczenia Hipotetycznych odsetek obliczonych od zysku za 2019 r. jest to, że w dniu 30 lipca 2020 r. Spółka podjęła uchwałę w przedmiocie podziału kapitału zapasowego i przekazania kwoty 6.000.000 zł z przeznaczeniem na wypłatę dywidendy oraz to, że dywidenda została wypłacona 03 sierpnia 2020 r.

Fakt wypłaty w 2020 r. części zysku za 2019 r. przekazanego pierwotnie na kapitał zapasowy nie pozbawia Spółki prawa do rozliczenia w kosztach uzyskania przychodu w roku podatkowym 2020 Hipotetycznych odsetek od zysku za 2019 r. Wypłata dywidendy w tym samym roku, w którym zysk został przekazany na kapitał zapasowy wpływa jedynie na wysokość zysku będącego podstawą do obliczenia Hipotetycznych odsetek.

Przepis art. 15cb ust. 5 Ustawy CIT wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce. Jako wysokość zatrzymanego zysku, w odniesieniu do którego podatnik może skorzystać z prawa do rozliczenia w kosztach podatkowych Hipotetycznych odsetek oraz która jest punktem odniesienia przy późniejszym ustalaniu czy wypłata (choćby w części) nie nastąpiła przed upływem wymaganego okresu należy więc przyjąć wysokość zysku, która pozostała na kapitale zapasowym Spółki na koniec roku podatkowego, w którym podjęto uchwałę o przekazaniu zysku za rok 2019 r. na kapitał zapasowy, czyli w ostatnim dniu 2020 r. Tak więc w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku Spółce przysługiwało prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w roku podatkowym 2020 Hipotetycznych odsetek obliczonych od kwoty zysku za 2019 r., która pozostała na kapitale zapasowym Spółki 31 grudnia 2020 r., tj. od kwoty 12.532.293,45 zł nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy potwierdza interpretacja Dyrektora KIS z dnia 10 czerwca 2021 r. nr 0111-KDIB1 -3.4010.610.2020.3.MBD, w której potwierdzono możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu danego roku podatkowego Hipotetycznych odsetek obliczonych od części zatrzymanego zysku, która pozostała po wypłacie jego części dokonanej w tym samym roku, w którym została podjęta uchwała o przeznaczeniu całości zysku na kapitał zapasowy.

Odnosząc się do pytania nr 2, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku braku wypłat dywidendy w 2021 r., w 2022 r. oraz w 2023 r. części zysku za 2019 r. znajdującego się na kapitale zapasowym , w odniesieniu do którego Spółka skorzystała w rozliczeniu za 2020 r. z możliwości przewidzianej w art. 15cb ust. 1 Ustawy CIT ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozliczeniu za rok podatkowy 2021 i za rok podatkowy 2022 r. kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym odpowiednio 2020 r. i 2021 r. powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok 2019 r. w wysokości 12.532.293,45 zł pozostałej na kapitale zapasowym po wypłacie dywidendy 3 sierpnia 2020 r., nie więcej jednak niż do wysokości 250.000 zł w roku podatkowym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo wskazać należy, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczeń rachunkowych co do kwot wskazanych we wniosku, bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretacje indywidualne w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie jest uprawniony do oceny wyliczeń rachunkowych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dodatkowo, wskazać należy że powołana przez Państwa interpretacja indywidualna dotyczy indywidualnej sprawy podatnika i Organ nie ma obowiązku odnoszenia się do niej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.