Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w części ustalenia, że:

1. Wnioskodawca nie jest uprawniony do naliczania oraz do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych Środków Trwałych z uwagi na brak wartości firmy,

2. Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia i rozpoznania ich w wyniku podatkowym na zasadach właściwych dla kosztów pośrednich, tj. w dacie w jakiej ujęto dokument poświadczający nabycie ZCP,

3. Wnioskodawca jest uprawniony do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Należności i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów bezpośrednich, tj. w momencie/ momentach w jakich rozpozna przychód/przychody w związku z otrzymaniem środków pieniężnych od stosownych dłużników tytułem spłaty Należności

– jest prawidłowe;

4. Wnioskodawca jest uprawniony rozpoznać jako koszty podatkowe wydatki poniesione na zakup Należności według ich wartości nominalnej oraz Wyposażenia według ich wartości rynkowych

– jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Opis stanu faktycznego

W dniu (`(...)`) 2021 r. pomiędzy Spółką z o.o. (dalej: Spółka Sprzedająca), a Wnioskodawcą (dalej: Spółka Kupująca) zawarta została umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: Umowa).

Zarówno Spółka Sprzedająca, jak i Spółka Kupująca są polskimi rezydentami podatkowymi, podlegającymi opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów. Spółka Sprzedająca oraz Spółka Kupująca są podmiotami powiązanymi.

Zgodnie z Umową, w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) wchodziły następujące składniki majątku:

1. środki trwałe oraz wartość niematerialne i prawne (dalej: Środki Trwałe),

2. niskocenne składniki majątku niestanowiące środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Wyposażenie),

3. należności (wierzytelności własne) (dalej: Należności),

4. środki pieniężne (dalej: Środki Pieniężne),

5. zobowiązania (długi) (dalej: Zobowiązania).

Zgodnie z § 5 ust. 2 Umowy „strony zgodnie ustalają, iż cena, którą otrzyma Sprzedający w zamian za Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa (`(...)`) wyniesie … PLN brutto. Cena została ustalona w oparciu o wycenę przygotowaną na dzień 30 lipca 2021 r. przez biegłego rewidenta`(...)`” (dalej: Cena sprzedaży ZCP).

Spółka Kupująca oszacowała wartości rynkową Środków Trwałych na kwotę … PLN oraz wartość rynkową Wyposażenia na kwotę … PLN. Wartość Należności wyniosła … PLN. Wartość Zobowiązań wynosiła … PLN. Środki Pieniężne wyniosły … PLN i … EUR.

Wchodzące w skład ZCP Należności zostały przez Spółkę Sprzedającą rozpoznane przed dniem sprzedaży ZCP jako przychód dla celów CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Należności nie są należnościami przedawnionymi.

Pytania

1. Czy w związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca nie jest uprawniona do naliczania oraz do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych Środków Trwałych z uwagi na fakt, że jako łączną wartość początkową Środków Trwałych Spółka Kupująca powinna przyjąć wartość zero?

2. Czy w związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów pośrednich, tj. w dacie w jakiej ujęto dokument poświadczający nabycie ZCP w księgach Spółki Kupującej?

3. Czy w związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Należności i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów bezpośrednich, tj. w momencie/momentach w jakich Spółka Kupująca rozpozna przychód/przychody w związku z otrzymaniem środków pieniężnych od stosownych dłużników tytułem spłaty Należności?

4. Czy w związku z niewystąpieniem dodatniej wartości firmy oraz z uwagi na fakt, że jako łączną wartość początkową Środków Trwałych Spółka Kupująca powinna przyjąć wartość zero, Spółka Kupująca uprawniona jest rozpoznać jako koszty podatkowe wydatki poniesione na zakup Należności według ich wartości nominalnej (tj. … PLN) oraz Wyposażenia według ich wartości rynkowych (tj. … PLN)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zadaniem Wnioskodawcy:

1. W związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca nie jest uprawniona do naliczania oraz do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych Środków Trwałych z uwagi na fakt, że jako łączną wartość początkową środków Trwałych Spółka Kupująca powinna przyjąć wartość zero.

2. W związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia i rozpoznania ich w wyniki podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów pośrednich, tj. w dacie w jakiej ujęto dokument poświadczający nabycie ZCP w księgach Spółki Kupującej.

3. W związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Należności i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów bezpośrednich, tj. w momencie/momentach w jakich Spółka Kupująca rozpozna przychód/przychody w związku z otrzymaniem środków pieniężnych od stosownych dłużników tytułem spłaty Należności.

4. W związku z niewystąpieniem dodatniej wartości firmy oraz z uwagi na fakt, że jako łączną wartość początkową Środków Trwałych Spółka Kupująca powinna przyjąć wartość zero, Spółka Kupująca uprawniona jest rozpoznać jako koszt podatkowy wydatki poniesione na zakup Należności według ich wartości nominalnej (tj. … PLN) oraz Wyposażenia według ich wartości rynkowych (tj. … PLN).

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Ad 1

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na art. 16g ust. 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym „w razie nabycia w drodze kupna (`(...)`) przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy (`(...)`);

2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, (`(...)`) a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy”.

Z powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wynika, że w zależności od tego czy w ramach transakcji nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wystąpiła dodatnia wartość firmy czy też taka wartość nie wystąpiła, wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w oparciu o następujące zasady:

1. w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy – wartością początkową jest suma ich wartość rynkowej,

2. w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy – wartość początkową stanowi różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ponieważ sposób ustalenia łącznej wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zależny jest od uprzedniego ustalenia wartości firmy, punktem wyjścia dla ustalenia wartości po jakich dane środki trwałe powinny zostać przyjęte do ewidencji i ewentualnie amortyzowane jest ustalenie z jaką wartością firmy mamy do czynienia w przypadku nabycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej część przedsiębiorstwa (dodatnią czy „ujemną”).

W celu ustalenia powyżej okoliczności posłużyć się należy z kolei art. 16g ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, (`(...)`) a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (`(...)`) z dnia kupna`(...)`”. Przez składniki majątkowe (zgodnie z art. 4a pkt 2 ustawy o CIT) rozumieć natomiast należy „(`(...)`) aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia`(...)`”.

Mając na uwadze powyższe przepisy, kalkulacja wartości firmy powinna przebiegać według następującego wzoru:

WF = C-(WA-WD)

gdzie:

WF – wartość firmy

C – cena nabycia

WA – wartość aktywów

WD – wartość długów

Przenosząc powyższe na grunt transakcji nabycia ZCP przez Spółkę Kupującą od Spółki Sprzedającej, w ocenie Wnioskodawcy, kalkulacja wartości firmy wyglądać powinna następująco:

C: … PLN (cena nabycia to Cena sprzedaży ZCP powiększona o wydatki poniesione w związku transakcją)

WA:

1. Środki Trwałe: … PLN

2. Wyposażenie: … PLN

3. Środki Pieniężne: … PLN

4. Należności: … PLN

WD: … PLN

WF = … PLN - (… PLN – … PLN) = -… PLN

Z powyższego wynika tym samym, że w przypadku nabycia ZCP nie wystąpiła dodatnia wartość firmy.

W efekcie powyższego, wartość początkową nabytych przez Spółkę Kupującą środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowić powinna różnica między ceną nabycia ZCP, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Mając na uwadze wartości wskazane w opisie stanu faktycznego oraz w powyższej kalkulacji wartości firmy, w ocenie Wnioskodawcy, łączna wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabytych przez Spółkę Kupującą od Spółki Sprzedającej skalkulowana powinna zostać według następującego wzoru:

WP = … PLN - (… PLN + … PLN + … PLN – … PLN) = -… PLN

gdzie:

WP – łączna wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W konsekwencji powyższego, tj. z uwagi na fakt, że łączna wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zamyka się wartością ujemną, w ocenie Wnioskodawcy, jako wartość początkowa nabytych przez Spółkę Kupującą Środków Trwałych przyjęta powinna zostać wartość zero. Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka Kupująca nie jest uprawniona do naliczania oraz do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych Środków Trwałych.

Ad 2-3

Niezależnie od powyższego zwrócić przy tym należy uwagę na fakt, że przepisy dotyczące ustalania „wartości początkowej” poszczególnych składników majątku nabytych wraz z przedsiębiorstwem lub zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa odnoszą się włącznie do rzeczy/praw, które stanowią środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Co za tym idzie, nie odnoszą się one do innych składników majątkowych.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, nabycie składników majątku, które nie są środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi rozpoznane powinno zostać w wyniku podatkowym spółki nabywającej jako koszt po cenach rynkowych jakie zostały zapłacone za dane składniki (do wysokości nieprzekraczającej łącznej ceny zapłaconej za dane przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część).

Przenosząc powyższe na grunt zapytania Wnioskodawcy oraz mając na uwadze fakt, że poza Środkami Trwałymi Spółka Kupująca nabyła także Wyposażenie, czyli składniki majątku niebędące środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi oraz Należności, czyli nieprzedawnione wierzytelności, w ocenie Spółki, jest ona uprawniona do rozpoznania w kosztach podatkowych wydatków poniesionych w przedmiotowym zakresie.

Co jednak istotne, w ocenie Wnioskodawcy, każdy z ww. kosztów rozpoznany powinien zostać przez Spółkę Kupującą w jej wyniku podatkowym z uwzględnieniem specyfiki danego składnika i przepisów szczególnych regulujących moment rozpoznania kosztu z tego tytułu.

I tak, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Wyposażenia Spółka Kupująca uprawniona jest do potraktowania przedmiotowych wydatków jako koszty pośrednie i rozpoznania ich w swoim wyniku podatkowym zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, tj. w miesiącu, w którym zaksięgowany został dowód dokumentujący nabycie przez Spółkę Kupującą ZCP.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów pośrednich tj. w dacie w jakiej ujęto dokument poświadczający nabycie ZCP w księgach Spółki Kupującej.

Odnosząc się z kolei do nabytych przez Spółkę Należności, w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że w „typowej” sytuacji otrzymanie należności handlowej nie wywołuje skutków podatkowych dla podatnika bowiem opodatkowanie tego rodzaju przychodu zazwyczaj następuje wcześniej, tj. z chwilą wykonania usługi lub wystawienia faktury. W przypadku jednak należności (wierzytelności) nabytych w ramach zakupu przedsiębiorstwa /zorganizowanej części przedsiębiorstwa nabywca tych należności otrzymuje przysporzenie pieniężne w momencie otrzymania zapłaty. Konsekwentnie przyjmuje się, że nabywca powinien rozpoznać przychód w momencie wpływu środków pieniężnych (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 października 2009 r. (sygn. ITPB3/423-396e/09/DK)). Podobne stanowisko znaleźć można także w najnowszych interpretacjach wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w interpretacji z dnia 27 lipca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.232.2021.1.MS), organ podatkowy stwierdził, że przypadku należności otrzymanych wskutek nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w momencie otrzymania spłaty tych należności, nabywca powinien rozpoznać przychód podatkowy w wartości faktycznie otrzymanej zapłaty (tj. kwocie brutto obejmującej również VAT (podatek od towarów i usług) należności otrzymanej w ramach transakcji nabycia przedsiębiorstwa).

Jednocześnie, skoro nabywca poniósł wydatki na nabycie należności (wierzytelności) powinien mieć on również prawo do zarachowania jako koszt uzyskania przychodu wydatków poniesionych na nabycie przedmiotowych wierzytelności.

Potwierdzeniem powyższego może być stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 października 2016 r. (sygn. 1462-IPPB6.4510.543.2016.1.AZ), w której organ podatkowy stwierdził, że „rozważając kwestię możliwości rozpoznania przez Spółkę kosztów uzyskania tych przychodów, należy zauważyć, że otrzymywanie spłat należności jest bezpośrednią konsekwencją uprzedniego nabycia tych należności przez Spółkę w ramach aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Koszty nabycia poszczególnych należności stanowią tym samym koszty bezpośrednio związane z przychodami z tytułu ich spłat. Każda należność to samoistny byt prawny, a jej przedmiotem jest zobowiązanie dłużnika do zapłaty określonej kwoty środków pieniężnych – spłata należności skutkuje tym samym uzyskaniem określonego przychodu (wpływu środków pieniężnych). Koszty podatkowe powinny być zatem ustalane indywidualnie (odrębnie) dla każdej z należności”. W dalszej części ww. interpretacji organ stwierdził, że „biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przypadku uzyskania przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 z tytułu spłaty należności nabytych w drodze aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka będzie miała prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów, przy czym wartość tych kosztów powinna odpowiadać wartości nominalnej udziałów wydanych w związku z aportem w części odpowiadającej przejętym należnościom (wartość ta odpowiada bowiem kosztowi w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych)”.

Choć powyższa interpretacja dotyczy wierzytelności wniesionych w formie aportu, a nie nabytych w ramach umowy sprzedaży to jednak stanowi potwierdzenie prawa do rozpoznania kosztów w momencie otrzymania należności.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Należności Spółka Kupująca uprawniona jest do potraktowania wydatków na ich nabycie jako kosztów podatkowych, z tym jednak zastrzeżeniem, że z uwagi na ich specyfikę Spółka Kupująca będzie uprawniona do rozpoznania ich w swoim wyniku podatkowym zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tj. jako koszt bezpośredni.

Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z zawartą Umową oraz nabyciem ZCP Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Należności i rozpoznania ich w wyniku podatkowym Spółki Kupującej na zasadach właściwych dla kosztów bezpośrednich, tj. w momencie/momentach w jakich Spółka Kupująca rozpozna przychód/przychody w związku z otrzymaniem środków pieniężnych od stosownych dłużników tytułem spłaty Należności.

Ad 4

W kontekście powyższych rozważań, braku dodatniej wartości firmy oraz wobec faktu, że wartość początkowa nabytych przez Spółkę Kupującą Środków Trwałych - o ile wyliczenia Wnioskodawcy są w tym zakresie prawidłowe – wynosić powinna zero, pojawia się pytanie o to według jakich wartości Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia oraz Należności.

Z uwagi na brak przepisów szczególnych w ustawie o CIT w przedmiotowej materii, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka Kupująca uprawniona jest przyjąć dowolne podejście w tym zakresie, z tym jednak zastrzeżeniem, że wartość rozpoznanych przez Spółkę Kupującą w kosztach podatkowych wydatków nie może przekroczyć łącznej kwoty wydatkowanych na zakup ZCP środków pieniężnych.

Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, nic nie stoi na przeszkodzie, aby z kwoty należnej tytułem Ceny sprzedaży ZCP Spółka Kupująca uznała kwotę … PLN za koszt nabycia Wyposażenia i według takich wartości ujęła ją w swoim wyniku podatkowym (jednorazowo jako tzw. koszt pośredni).

Zdaniem Wnioskodawcy, nic też nie stoi na przeszkodzie, aby z kwoty należnej tytułem Ceny sprzedaży ZCP Spółka Kupująca uznała kwotę … PLN za koszt nabycia Należności i według takich wartości ujęła ją w swoim wyniki podatkowym (w tym przypadku ujęcie w wyniku podatkowym następowałoby stopniowo wraz z rozpoznawaniem przez Spółkę Kupującą przychodów wskutek otrzymywania spłat Należności przez dłużników).

Takiemu rozliczeniu, w ocenie Wnioskodawcy, w żadnym razie nie sprzeciwia się ani art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ani żaden inny przepis ww. ustawy.

Co za tym idzie, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z niewystąpieniem dodatniej wartości firmy oraz z uwagi na fakt, że jako łączną wartość początkową Środków Trwałych Spółka Kupująca powinna przyjąć wartość zero, Spółka Kupująca uprawniona jest rozpoznać jako koszt podatkowy wydatki poniesione na zakup Należności według ich wartości nominalnej (tj. … PLN) oraz wydatki poniesione na zakup Wyposażenia według ich wartości rynkowych (tj. … PLN).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji organ nie oceniał przykładów liczbowych ilustrujących stanowisko Spółki z uwagi na fakt, że przepis art. 14b Ordynacji podatkowej nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Zatem tut. Organ nie może potwierdzić prawidłowości przykładowych wyliczeń, bowiem zasady ich arytmetycznego wyliczenia nie podlegają urzędowej interpretacji. Fakt, iż wartość początkowa środków trwałych będzie wartością ujemną przyjęto za Wnioskodawcą jako element stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

· przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

· potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

a) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

b) maszyny, urządzenia i środki transportu,

c) inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze:

a) kupna,

b) przyjęcia do odpłatnego korzystania, a odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami rozdziału 4a, dokonuje korzystający,

c) wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

W myśl art. 16c pkt 4 ustawy o CIT, amortyzacji nie podlega wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2 i 2a.

Jak wynika z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Stosownie do art. 16g ust. 2 ustawy o CIT, wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16g ust. 5 ustawy o CIT).

W myśl art. 16g ust. 10 ustawy o CIT w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;

2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

Powyższe oznacza, że wartość początkową firmy ustala się wyłącznie wówczas gdy nastąpi dodatnia różnica między ceną nabycia ZCP a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład nabytej ZCP. Jeśli różnica jest wartością ujemną – brak jest wartości, od której można dokonać odpisów amortyzacyjnych, a tym samym zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

Jak podał Wnioskodawca, w analizowanym przypadku nabycia ZCP nie wystąpiła dodatnia wartość firmy. Mając powyższe na uwadze należy zatem stwierdzić, że jeżeli w istocie, jak wskazał Wnioskodawca, ,,łączna wartość środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zamyka się wartością ujemną,, to Spółka Kupująca nie jest uprawniona do naliczania oraz do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od nabytych Środków Trwałych.

Przy czym jeszcze raz podkreślić należy, że – jak wskazano na wstępie – przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości rachunkowych wyliczeń zaprezentowanych przez Wnioskodawcę we wniosku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 – jest prawidłowe.

Przepisy updop dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie):

• za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów),

• za koszty pośrednie uważa się te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach, których wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Stąd nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Art. 16 ust. 1 updop zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Definicję wyposażenia zawierało obowiązujące do 31 grudnia 2019 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728 ze zm.), które w § 3 pkt 7 stanowiło, iż

wyposażenie to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Mimo nieobowiązywania powołanego rozporządzenia, zakres pojęciowy „wyposażenia” można przyjąć do stosowania dla potrzeb niniejszej interpretacji.

Ponieważ – jak podał Wnioskodawca – przedmiotem jego wątpliwości jest rozpoznanie jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia tj. składników majątkowych niestanowiących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stąd ich rozpoznanie przez nabywcę winno nastąpić na zasadach ogólnych wynikających z przepisów updop odnoszących się do kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka w związku z zakupem ZCP nabyła niskocenne składniki majątku niestanowiące środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Wydatki na ich nabycie winny być rozpoznane jako koszty pośrednie w dacie ich poniesienia zgodnie z dyspozycją zawartą w powołanym wyżej art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop, tj. na dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 – jest prawidłowe.

Podstawowym warunkiem pozwalającym na zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich poniesienie w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, co wynika wprost z treści art. 15 ust. 1 updop.

Ustawodawca w updop nie definiuje pojęcia przychodu. W judykaturze powszechnie przyjmuje się, że przychodem jest każde przysporzenie, które ma charakter trwały (definitywny). Przykładowe przysporzenia uznawane za przychody zostały wymienione w art. 12 updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, w momencie spłat należności wniesionych w ramach ZCP, Wnioskodawca uzyska przychód podatkowy w wartości otrzymanej zapłaty. W tym też momencie Wnioskodawca będzie miał prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Uznać zatem należy, że owe Należności – jako mające bezpośredni związek z uzyskaniem przychodu – zaliczone mogą być jako bezpośrednie koszty uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 updop.

Wprawdzie w końcowym fragmencie części Ad 2-3 własnego stanowiska Wnioskodawca podał, że: „Spółka Kupująca będzie uprawniona do rozpoznania ich w swoim wyniku podatkowym zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tj. jako koszt bezpośredni”, to jednak z całej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca miał na myśli art. 15 ust. 4, stąd wskazanie przezeń art. 15 ust. 4d Organ potraktował jako oczywistą omyłkę pisarską.

Reasumując, Wnioskodawca uprawniony jest do rozpoznania jako koszt podatkowy wydatków poniesionych na zakup Należności na zasadach właściwych dla kosztów bezpośrednich zgodnie z art. 15 ust. 4 updop, tj. w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 – jest prawidłowe.

Nie można natomiast zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w zakresie ustalenia według jakich wartości Spółka Kupująca uprawniona jest do rozpoznania w kosztach podatkowych wydatków poniesionych na zakup Wyposażenia oraz Należności Spółka Kupująca uprawniona jest przyjąć dowolne podejście z uwagi na brak przepisów szczególnych w ustawie o CIT w przedmiotowej materii.

Jak już bowiem wskazano, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera żadnych szczególnych regulacji w zakresie sposobu ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku zespołu składników majątkowych. W konsekwencji, koszty te powinny być ustalane odrębnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zespołu składników, przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów tej ustawy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że z podanych we wniosku danych wynika, iż poszczególne składniki majątku (w tym Wyposażenie i Należności) nabyto po cenie niższej od ich wartości rynkowej (w przypadku Wyposażenia) i wartości nominalnej (w przypadku Należności).

Podkreślenia wymaga, że kosztem uzyskania przychodów, w myśl generalnej reguły zawartej w art. 15 ust. 1 updop, może być wyłącznie koszt poniesiony. W związku z powyższym do kosztów podatkowych Wnioskodawca może zaliczyć na wydatki na nabycie Wyposażenia i Należności w wartości kosztu faktycznie poniesionego przez podatnika w proporcji przypadającej na wszystkie nabywane składniki majątku ( tj. Wyposażenie, Należności i Środki Pieniężne), z wyłączeniem Środków Trwałych.

Nie znajduje zatem uzasadnienia pogląd, że Spółka Kupująca uprawniona jest rozpoznać jako koszt podatkowy wydatki poniesione na zakup Należności według ich wartości nominalnej oraz wydatki poniesione na zakup Wyposażania według ich wartości rynkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie Organ podkreśla, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była kwestia zdefiniowania czy nabyte składniki majątkowe stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż pytania Wnioskodawcy nie dotyczą tej materii. Wynikającą z opisu sprawy informację nabycia przez Wnioskodawcę ZCP potraktowano jako element przedstawionego stanu faktycznego.

Należy również dodać, że interpretacja indywidualna dotyczy zastosowania konkretnego przepisu prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie może natomiast potwierdzać prawidłowości dokonanych przez podatnika wyliczeń. Stąd informację, że w opisanym we wniosku przypadku nabycia ZCP nie wystąpiła dodatnia wartość firmy również potraktowano jako element przedstawionego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA).

Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).