Odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komandytariusza przed 1 stycznia 2021 r., które zostaną wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie ich zapłaty, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
25 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 19 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komandytariusza przed 1 stycznia 2021 r., wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie, w którym zostały zapłacone z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 13 stycznia 2022 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 25 stycznia 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca”, lub „Spółka”) jest spółką osobową prawa handlowego. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym w Polsce.
W Spółce komplementariuszem jest Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Komplementariusz"). Komandytariuszem w Spółce jest spółka akcyjna (dalej: „Komandytariusz"). Komandytariusz jest również wspólnikiem większościowym (jedynym wspólnikiem) posiadającym wszystkie udziały Komplementariusza.
W okresie przed 1 stycznia 2021 r. Komandytariusz udzielał Spółce oprocentowanych pożyczek na sfinansowanie działalności gospodarczej Spółki. Wydatki sfinansowane z udzielonych pożyczek były związane z przychodami podatkowymi Spółki. Zgodnie z właściwymi przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), przed uzyskaniem przez Spółkę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychody Spółki były przypisywane w odpowiedniej części jej wspólnikom.
Komandytariusz otrzymał spłatę pożyczek wraz z należnymi odsetkami po uzyskaniu przez Wnioskodawcę, statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka uzyskała status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.
W związku z dokonaniem spłaty odsetek od udzielonych przez Komandytariusza w poprzednich latach pożyczek i naliczonych od nich odsetek, koszty finansowania dłużnego przekroczyły w Spółce w 2021 r. kwotę 3.000.000 zł.
Czy odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komandytariusza przed 1 stycznia 2021 r., wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie, w którym zostały zapłacone z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop?
Państwa stanowisko w sprawie
Odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komandytariusza przed 1 stycznia 2021 r., wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie, w którym zostały zapłacone z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c updop.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 2 pkt 1 podpunkt a w zw. z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123, dalej jako: „Ustawa nowelizująca"), spółki komandytowe od dnia 1 stycznia 2021 r. lub ewentualnie, gdy tak postanowią, od 1 maja 2021 r. są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 updop, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. W myśl art. 1 ust. 3 pkt 1 updop, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Na mocy art. 15 ust. 1 updop kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Zgodnie z art. 15c ust. 1 updop, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Natomiast na podstawie art. 15c ust. 14 updop, przepisu ust. 1 nie stosuje się do:
1. nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika;
2. przedsiębiorstw finansowych.
Stosowanie przepisów art. art. 15c updop nie zostało wyłączone w stosunku do spółek komandytowych.
Koszty finansowania dłużnego to, zgodnie z art. 15c ust. 12 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.
Z kolei przez przychody o charakterze odsetkowym, na podstawie art. 15c ust. 13 updop, rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.
Biorąc pod uwagę wykładnię gramatyczną art. 15c ust. 14 updop, do kwoty nieprzekraczającej 3 mln PLN w ogóle nie należy stosować ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów finansowania dłużnego. W takich przypadkach w ogóle nie należy stosować instytucji zdefiniowanej w art. 15c ust. 1 updop. Wobec tego limit z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT stosuje się dopiero do kosztów finansowania dłużnego, stanowiących nadwyżkę ponad kwotę 3.000.000 zł. Poniżej progu 3.000.000 zł wydatki na wszelkie usługi, opłaty i należności nie będą podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.
W konsekwencji, odsetki od pożyczek udzielonych przed 1 stycznia 2021 r. wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych będą stanowiły koszt podatkowy spółki komandytowej, jednak zastosowanie znajdą ograniczenia wynikające z art. 15c updop.
Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15c ustawy o CIT dotyczy kosztów finansowania dłużnego. Nie jest przy tym istotne na rzecz jakiego podmiotu koszty te zostały poniesione. W szczególności regulacje te nie uzależniają jej stosowania od tego, czy udzielającym finansowania jest podmiot powiązany z podatnikiem (bezpośrednio lub pośrednio).
Jak wynika z praktyki stosowania przepisów prawa oraz interpretacji organów podatkowych, w celu obliczenia nadwyżki kosztów finansowania dłużnego należy zsumować wszystkie poniesione w danym okresie i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne) koszty finansowania dłużnego oraz wszystkie uzyskane w tym samym okresie przychody o charakterze odsetkowym. Wyjątki w tym zakresie dotyczące kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej oraz kosztów finansowania dłużnego oraz przychodów o charakterze odsetkowym, wynikających z umów, których stroną są wyłącznie spółki tworzące podatkową grupą kapitałową nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.
Limit wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, jaka może być przez podatnika ujęta w kosztach uzyskania przychodów bazuje na wskaźniku EBITDA stosowanym w analizie finansowej przedsiębiorstw. Art. 15c updop odnosi go jednak do kategorii podatkowych, wynikających z prowadzonej przez podatników ewidencji podatkowej. Limit ten wynosi 30% kwoty „podatkowej EBITDA”; tj. 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
Niezależnie od wyniku powyższego działania, stosownie do art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT, wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3 mln zł (interpretacja indywidualna z 14 kwietnia 2021 r. 0111-KDIB1-1.4010.69.2021.1.NL).
Ponadto na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Powyższe oznacza, że odsetki od pożyczki nie stanowią kosztu uzyskania przychodów tak długo, jak są jedynie naliczone, a nie zostały zapłacony. A contrario wnioskować można, że odsetki od pożyczek powinny stanowić koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie w jakim zostały zapłacony.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Na mocy art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123; dalej: „ustawa nowelizująca”) przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) mają, co do zasady, zastosowanie również do spółek komandytowych.
Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT,
Przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych i spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W związku z powyższym uległa również zmianie definicja spółki, przez którą, od dnia 1 stycznia 2021 r. zgodnie z art. 4a pkt 21 lit. c ustawy o CIT, należy również rozumieć,
spółki, o których mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1 i 1a, mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawodawca przewidział jednak odstępstwo od tej zasady.
Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej,
W przypadku spółek komandytowych oraz spółek jawnych, które z dniem 1 stycznia 2021 r. uzyskały status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, oraz w zakresie uzyskanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatników podatku dochodowego od osób fizycznych przychodów i poniesionych kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce, w tym z tytułu objęcia (nabycia) i zbycia udziałów tej spółki, wystąpienia z tej spółki lub jej likwidacji, przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r., z zastrzeżeniem ust. 2.
Jak wynika z art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej,
Spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.
W myśl art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej,
Z dniem poprzedzającym dzień uzyskania przez spółkę komandytową i spółkę jawną statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych spółka ta jest obowiązana do zamknięcia ksiąg rachunkowych, przy czym przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 2 stosuje się odpowiednio.
Stosownie do postanowień art. 12 ust. 5 ustawy nowelizującej,
Do przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów spółek, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się przychodów oraz kosztów, które na podstawie art. 8 ustawy zmienianej w art. 1 lub art. 5 ustawy zmienianej w art. 2 stanowiły przychody lub koszty wspólników takiej spółki.
Zgodnie z art. 12 ust. 6 ustawy nowelizującej,
Spółka, o której mowa w ust. 1, kontynuuje dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę wartości podatkowej składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji, stawek oraz okresu amortyzacji, a także wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, oraz, stosując przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uwzględnia, z zastrzeżeniem ust. 5, zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.
Z przepisów tych wynika, że spółka komandytowa, po uzyskaniu przez nią statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, mające wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.
Spółka komandytowa po uzyskaniu statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych jest zatem „podatkową kontynuatorką” rozliczeń wynikających z prowadzonej przez nią działalnością, a ujmowanych wcześniej w rozliczeniach podatkowych przez jej wspólników.
W myśl z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.
Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, czyli:
· został poniesiony przez podatnika,
· jest definitywny, a więc bezzwrotny,
· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
· jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
· nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,
· został właściwie udokumentowany.
Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.,
Podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.
W myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT,
Przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.
Stosownie do postanowień art. 15c ust. 12 ustawy o CIT,
Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione.
Natomiast w świetle art. 15c ust. 13 ustawy o CIT,
Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.
Ustawodawca przewidział również wyłączenie stosowania art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z art. 15c ust. 14 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. :
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nadwyżki kosztów finansowania dłużnego w części nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 3.000.000 zł; jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że w okresie przed 1 stycznia 2021 r. Komandytariusz udzielał Spółce oprocentowanych pożyczek na sfinansowanie działalności gospodarczej Spółki. Wydatki sfinansowane z udzielonych pożyczek były związane z przychodami podatkowymi Spółki. Przed uzyskaniem przez Spółkę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychody Spółki były przypisywane w odpowiedniej części jej wspólnikom. Komandytariusz otrzymał spłatę pożyczek wraz z należnymi odsetkami po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, który Spółka uzyskała z dniem 1 maja 2021 r. W związku z dokonaniem spłaty odsetek od udzielonych przez Komandytariusza w poprzednich latach pożyczek i naliczonych od nich odsetek, koszty finansowania dłużnego przekroczyły w Spółce w 2021 r. kwotę 3.000.000 zł.
Odnosząc wyżej cytowane przepisy prawa podatkowego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, odsetki od pożyczek udzielonych Spółce przez Komandytariusza przed 1 stycznia 2021 r., wypłacone Komandytariuszowi po uzyskaniu przez Wnioskodawcę statusu podatnika podatku dochodowego od osób prawnych tj. po 1 maja 2021 r. będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy w okresie, w którym zostały zapłacone z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o CIT.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili