0111-KDIB1-1.4010.665.2021.1.SH

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2021 r. (za pośrednictwem operatora pocztowego) wpłynął Państwa wniosek z 16 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne w zakresie dotyczącym Współpracowników.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka działa w branży IT, a jej zasadniczym obszarem działania jest tworzenie i rozwój innowacyjnego oprogramowania komputerowego, w tym oprogramowania na telefony komórkowe oraz programowania z wykorzystaniem m. in. sztucznej inteligencji i rozszerzonej rzeczywistości, jak również integracja stworzonego oprogramowania z istniejącymi systemami oraz nadzór nad prawidłowym działaniem stworzonych aplikacji. Spółka ponadto rozwija stworzone przez siebie oprogramowanie, rozbudowując je o dodatkowe funkcjonalności.

Efektem działań Spółki jest stworzone oprogramowanie komputerowe, zarówno w postaci osobnych aplikacji, jak również dodatkowych funkcjonalności w już istniejących aplikacjach.

W celu stworzenia oprogramowania, Spółka angażuje wewnętrzne zespoły Spółki, w szczególności osoby współpracujące ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które świadczą na rzecz Spółki usługi informatyczne lub programistyczne (w ramach umowy B2B) lub na podstawie umów cywilnoprawnych (dalej: Współpracownicy). Zasadnicza część zespołu Wnioskodawcy współpracuje w oparciu o taką formę prawną. Spółka zamierza realizować podobne projekty również w latach następnych.

Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w projektach realizowanych przez Spółkę na podobnej zasadzie jak pracownicy.

Z uwagi również na model współpracy oparty na wykonywaniu zadań w dużej mierze w sposób zdalny, osoby te nie mają często możliwości zintegrować się. Sprawne wykonywanie projektów wymaga natomiast, aby osoby je wykonujące dobrze ze sobą współpracowały, co w praktyce sprowadza się do konieczności nawiązania koleżeńskiej relacji osobiście.

Zgodnie ze strategią zarządzania personelem Spółka organizuje spotkania integracyjne dla pracowników i Współpracowników. Ich celem jest wzmocnienie pozytywnych relacji w zespołach oraz zwiększenie identyfikacji zespołów ze Spółką, motywacji do wydajnej pracy i lojalności zespołu wobec Spółki (a przez to zapewnienie i utrzymanie współpracy z najlepszymi pracownikami/Współpracownikami). Wszystkie powyższe elementy przekładają się na podniesienie efektywności wykonywania zadań, a to z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki.

Wskazane spotkania integracyjne organizowane są przy pomocy podmiotu zewnętrznego (wówczas Spółka otrzymuje fakturę za organizację danego spotkania integracyjnego od tego podmiotu) lub samodzielnie przez Spółkę (w takim przypadku spółka otrzymuje faktury za poszczególne świadczenia w ramach danego spotkania integracyjnego, mogą to być np. faktury za usługi hotelowe, za koszty dojazdu, obsługę techniczną, faktury od ekspertów zewnętrznych, faktury za upominki/gadżety, ubezpieczenie itp.).

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne w zakresie dotyczącym Współpracowników?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne również w części związanej z organizacją i uczestnictwem w spotkaniach integracyjnych Współpracowników.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; (dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) kosztem uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Aby zatem zaliczenie danego wydatku do kosztów podatkowych na gruncie ustawy o CIT było możliwe, konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

1. istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła;

2. właściwe udokumentowanie wydatku;

3. wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów;

4. wydatek został poniesiony przez podatnika i ma charakter definitywny.

W ocenie Wnioskodawcy spotkania integracyjne związane są z osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła i nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Istotna jest tutaj celowość poniesionego kosztu, tj. ukierunkowanie go na osiągnięcie przychodu, zachowanie (spowodowanie aby przychody występowały w stanie niezmienionym) albo zabezpieczenie jego źródła (zapewnienie mu bezpiecznego funkcjonowania) oraz jego potencjalny charakter, przy czym nie ulega wątpliwości, że kwestią drugorzędną jest, czy wydatek ostatecznie doprowadzi do powstania przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki na spotkania integracyjne (zarówno w części dotyczącej pracowników jak i Współpracowników) można uznać za celowy, racjonalny i związany z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Bez wątpienia spotkania integracyjne, których głównym celem jest budowanie pozytywnych relacji między pracownikami/Współpracownikami oraz więzi z pracodawcą/zleceniodawcą, mogą być sklasyfikowane jako koszty uzyskania przychodów.

Nie ulega wątpliwości, że Współpracownicy, współpracujący ze Spółką na podstawie umowy cywilnoprawnej (B2B), nie są klientami Spółki, a osobami tworzącymi zespół w strukturze Spółki, a w interesie Spółki jest takie ułożenie relacji w zespole, aby zarówno pracownicy, jak i Współpracownicy współpracowali ze spółką długofalowo i stanowili zintegrowany i sprawnie działający zespół. Nie ulega wątpliwości, że jest to również kluczowe dla osiągnięcia przychodów przez Spółkę.

Spotkania integracyjne, poprzez budowanie więzi z danym podmiotem, mają zatem wpływ na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów Dominującym celem organizacji imprezy jest integracja całego zespołu, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywacja zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki.

To praca pracowników i Współpracowników i jej efekty pozwalają na funkcjonowanie Spółki i prowadzenie przez nią działalności gospodarczej. Imprezy integracyjne, poprzez m.in. poprawę atmosfery, stanowią, obok wynagrodzenia, także czynnik, który może wpływać na decyzję danego pracownika/Współpracownika o kontynuowaniu współpracy ze Spółką.

Organizowanie tego typu imprez może więc mieć wpływ na możliwość zawarcia lub kontynuowania współpracy z najlepszymi specjalistami w danej dziedzinie. Tym samym wydatki na organizację imprezy integracyjnej stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Powyższe stanowisko potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.104.2018.2.MS1, czy interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.653.2016.1.AW.

Jednocześnie wydatki ponoszone przez spółkę na spotkania integracyjne z oczywistych względów nie stanowią tzw. kosztów reprezentacji, ponieważ Współpracownicy nie są klientami spółki, wobec których przedmiotowe byłoby kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki (a już z pewnością nie jest to wyłączny lub dominujący cel ich poniesienia).

Jak wskazywano, Współpracownicy są częścią zespołów wykonujących w Spółce pracę na rzecz kontrahentów zewnętrznych. Współpracownicy nie są zaliczani do grona potencjalnych klientów nabywających te usługi, lecz działają w interesie Spółki. Ich głównym zadaniem jest wykonanie powierzonych zadań, co ukierunkowane jest na realizację projektów dla kontrahentów zewnętrznych i maksymalizację sprzedaży usług Wnioskodawcy.

Nie są to podmioty, na których Spółka chce wywrzeć pozytywne wrażenie w celu sprzedaży swoich usług (ta cecha zdaniem Spółki ma kluczową wartość - reprezentacja ma ostatecznie na celu zwiększenie sprzedaży).

Biorąc pod uwagę wskazany całokształt okoliczności, w odniesieniu do Współpracowników nie może być mowy o uznaniu, że wydatki na spotkania integracyjne w części dotyczącej Współpracowników noszą znamiona reprezentacji.

Jednocześnie, na gruncie przepisów ustawy o CIT bezzasadnym byłoby pozbawienie Spółki możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na Spotkania integracyjne tylko ze względu na to, że osoba wykonująca zlecenie na rzecz Spółki i uczestnicząca w takich spotkaniach nie jest z nią związana stosunkiem pracy lecz umową cywilnoprawną.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, a które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych;

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne w zakresie dotyczącym Współpracowników.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Spółka działa w branży IT, a jej zasadniczym obszarem działania jest tworzenie i rozwój innowacyjnego oprogramowania komputerowego, w tym oprogramowania na telefony komórkowe oraz programowania z wykorzystaniem m. in. sztucznej inteligencji i rozszerzonej rzeczywistości, jak również integracja stworzonego oprogramowania z istniejącymi systemami oraz nadzór nad prawidłowym działaniem stworzonych aplikacji. Spółka ponadto rozwija stworzone przez siebie oprogramowanie, rozbudowując je o dodatkowe funkcjonalności.

Efektem działań Spółki jest stworzone oprogramowanie komputerowe, zarówno w postaci osobnych aplikacji, jak również dodatkowych funkcjonalności w już istniejących aplikacjach.

W celu stworzenia oprogramowania, Spółka angażuje wewnętrzne zespoły Spółki, w szczególności osoby współpracujące ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które świadczą na rzecz Spółki usługi informatyczne lub programistyczne (w ramach umowy B2B) lub na podstawie umów cywilnoprawnych. Zasadnicza część zespołu Wnioskodawcy współpracuje w oparciu o taką formę prawną. Spółka zamierza realizować podobne projekty również w latach następnych.

Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w projektach realizowanych przez Spółkę na podobnej zasadzie jak pracownicy.

Z uwagi również na model współpracy oparty na wykonywaniu zadań w dużej mierze w sposób zdalny, osoby te nie mają często możliwości zintegrować się. Sprawne wykonywanie projektów wymaga natomiast, aby osoby je wykonujące dobrze ze sobą współpracowały, co w praktyce sprowadza się do konieczności nawiązania koleżeńskiej relacji osobiście.

Zgodnie ze strategią zarządzania personelem Spółka organizuje spotkania integracyjne dla pracowników i Współpracowników. Ich celem jest wzmocnienie pozytywnych relacji w zespołach oraz zwiększenie identyfikacji zespołów ze Spółką, motywacji do wydajnej pracy i lojalności zespołu wobec Spółki (a przez to zapewnienie i utrzymanie współpracy z najlepszymi pracownikami/Współpracownikami). Wszystkie powyższe elementy przekładają się na podniesienie efektywności wykonywania zadań, a to z kolei w konsekwencji wpływa na polepszenie wyników finansowych Spółki.

Wskazane spotkania integracyjne organizowane są przy pomocy podmiotu zewnętrznego (wówczas Spółka otrzymuje fakturę za organizację danego spotkania integracyjnego od tego podmiotu) lub samodzielnie przez Spółkę (w takim przypadku spółka otrzymuje faktury za poszczególne świadczenia w ramach danego spotkania integracyjnego, mogą to być np. faktury za usługi hotelowe, za koszty dojazdu, obsługę techniczną, faktury od ekspertów zewnętrznych, faktury za upominki/gadżety, ubezpieczenie itp.).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na spotkania integracyjne na rzecz Współpracowników, tj. osób współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które świadczą na rzecz Spółki usługi informatyczne lub programistyczne (w ramach umowy B2B) lub na podstawie umów cywilnoprawnych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów Spółki.

W ocenie tut. Organu wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, ponieważ ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Umowa współpracy zakłada bowiem równorzędność i niezależność podmiotów i stwarza warunki do przyjęcia założenia, że jeden podmiot chce wykreować swój pozytywny wizerunek względem drugiego, w celu ułatwienia wzajemnej współpracy.

Stwierdzić zatem należy, że przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka nie będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na spotkania integracyjne w zakresie dotyczącym Współpracowników. tj. osób wykonujących pracę na podstawie umowy współpracy, tzw. B2B (Współpracowników), tj. osób współpracujących ze Spółką w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, które świadczą na rzecz Spółki usługi informatyczne lub programistyczne (w ramach umowy B2B) lub na podstawie umów cywilnoprawnych, ponieważ wydatki te stanowią wydatki na reprezentację, a ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku przedsiębiorcy wobec osób trzecich, niebędących pracownikami Wnioskodawcy. Zatem ww. wydatki zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe Państwa stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).