Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania czy w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych bez rozbicia na cześć objętą dofinansowaniem i cześć nieobjętą dofinansowaniem oraz czy nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2021 r. (wpływ 30 grudnia 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca, X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (`(...)`) (dalej : „Spółka”) (poprzednia nazwa: Y sp. z o.o. z siedzibą w (`(...)`)), podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, oraz całość aktywów Spółki znajduje się w Polsce. Spółka nabyła środki trwałe, których zakup został częściowo sfinansowany z dofinansowania unijnego – projekt unijny, dofinansowanie w wysokosci 70%.
Otrzymane dofinansowanie ujęto jako przychód podatkowy wolny od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.” lub „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), w momencie otrzymania środków z dofinansowania. Środki trwałe w ramach projektu unijnego zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i rozpoczęto ich amortyzację dla celów podatkowych. Wartość początkowa środków trwałych została ustalona na zasadach ogólnych, tj. w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie, bez pomniejszenia tej wartości o kwotę uzyskanej dotacji.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodu wyłącznie tę część odpisów amortyzacyjnych, która odpowiadała proporcji, w jakiej wydatki na nabycie lub wytworzenie środków trwałych zostały sfinansowane ze środków własnych Spółki (tj. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych w części sfinansowanej dotacją klasyfikowane były przez Spółkę jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodu).
Pod względem bilansowym wartość otrzymanej dotacji ujęta została na koncie rozliczeń międzyokresowych przychodów, a następnie była rozliczana na konto pozostałych przychodów operacyjnych równolegle do odpisów amortyzacyjnych. Natomiast pod względem podatkowym nie jest dokonywane rozpoznawanie przychodów podatkowych, w momencie dokonywania odpisów amortyzacyjnych (które jak zostało wskazane zostały rozpoznane w momencie otrzymania środków z dofinansowania).
Wnioskodawca w dniu 31 lipca 2019 r, sprzedał środki trwałe sfinansowane z dofinansowania unijnego, innej spółce (podmiotowi niepowiązanemu). Sprzedaż została udokumentowana fakturą wystawioną przez Spółkę. Przedmiotem sprzedaży był: budynek biurowo-socjalny, budynek produkcyjno-magazynowy, budynek portierni, prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, linie technologiczne, namiot, wózki widłowe, wózki ręczne paletowe, meble biurowe, sprężarka, owijarka do palet, waga, prawo do patentu autorskiego, brykieciarka, zestaw formowania folii, automat pakujący, detektor, maszyna grupująca, tunel termokurczliwy.
Pytanie
1. Czy prawidłowo Spółka uważa, że w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany dotacją kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość środków trwałych bez rozbicia na cześć objętą dofinansowaniem i cześć nieobjętą dofinansowaniem?
2. Czy prawidłowo Spółka uważa, że nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Zatem a contrario tego przepisu pozostała wartość może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Koszt uzyskania przychodów w przypadku analizowanej sprzedaży środków trwałych będzie stanowił różnicę między wartością początkową ustaloną zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych a sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 tej ustawy (zarówno tych zaliczonych do kosztów podatkowych, jak i tych niezaliczonych do kosztów podatkowych).
Zdaniem Spółki, niezamortyzowana część sprzedanych środków trwałych sfinansowanych częściowo dotacją będzie stanowić koszt uzyskania przychodów w całości, czyli w części sfinansowanej dotacją i części sfinansowanej przez Spółkę. Wartość początkową środka trwałego stanowią bowiem wydatki na nabycie (lub wybudowanie) środka trwałego. Dla ustalenia wartości początkowej środka trwałego nie ma znaczenia bowiem, czy i w jakiej części wydatek ten został pokryty z dotacji, stanowiącej przychód zwolniony z opodatkowania. Fakt sfinansowania, części wydatków na nabycie środków trwałych środkami z dotacji powoduje natomiast konieczność wyłączenia z kosztów podatkowych odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych (w części w jakiej wydatki na nabycie środków trwałych był pokryty środkami z dotacji). W związku ze sprzedażą środków trwałych, koszt podatkowy rozpoznaje się w wysokości różnicy między tak rozumianą wartością początkową środków trwałych, a sumą odpisów amortyzacyjnych (zarówno stanowiących, jak i niestanowiących kosztu podatkowego).
Takie stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 7 września 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.265.2020.1.ŚS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 15 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.63.2020.1.DK oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 4 listopada 2016 r., Znak: ILPB2/4510-1-52/16-3/JG. Stanowisko, zgodnie z którym, w przypadku zbycia środka trwałego kosztem uzyskania jest cała niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych) było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego m.in. w:
Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 czerwca 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.275.2019.1.AR,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 września 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.284.2018.1.SG,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2018 r., Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.109.2018.2.DS,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.458.2017.3.AN,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 września 2016 r., Znak: IBPB-1-1/4510-243/16-2/ZK,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 grudnia 2015 r., Znak: IBPB-1-3/4510-435/15/APO,
Interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 lipca 2015 r., Znak: IPTPB3/4510-150/15-4/PM.
Podsumowując, Spółka uważa, że kosztem uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą środków trwałych będzie różnica między wartością początkową środków trwałych, a sumą odpisów amortyzacyjnych. Nie ma znaczenia to, że środki trwałe częściowo zostały pokryte środkami z dotacji.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu unijnego, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Katalog tych przysporzeń nie jest katalogiem zamkniętym, o czym świadczy użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności”. Taka konstrukcja art. 12 ust. 1-3 ustawy o CIT, przy jednoczesnym braku definicji legalnej przedmiotowego pojęcia, prowadzi do wniosku, że wystąpienie okoliczności innych niż wymienione w art. 12 ust. 1-3 ustawy o CIT, których następstwem jest trwałe przysporzenie w majątku podatnika, wiąże się także z powstaniem przychodu. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Użycie w powyższym przepisie sformułowania „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika, względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela. Co do zasady więc o zaliczaniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie, którymi podmiot może rozporządzać jak właściciel. W związku z powyższym, otrzymane dofinansowanie w ramach projektu unijnego stanowiło przychód podatkowy Spółki w dacie jej otrzymania (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT).
Jednocześnie przychód z tytułu otrzymanego dofinansowania korzystał ze zwolnienia z opodatkowania, zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.
Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j.: Dz. U. z 2019 r. poz. 351, dalej: „ustawa o rachunkowości”), środki pieniężne otrzymane tytułem dotacji na zakup lub wytworzenie środka trwałego kwalifikuje się do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Następnie kwota ta stopniowo zwiększa pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tego środka trwałego. W przypadku sprzedaży środka trwałego, pozostałą, nierozliczoną kwotę widniejącą na rozliczeniach międzyokresowych przychodów, zalicza się do pozostałych przychodów operacyjnych.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy zauważyć, iż otrzymane przez Spółkę dofinansowanie w ramach projektu unijnego zostało zaliczone do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Następnie kwota otrzymanego dofinansowania stopniowo zwiększała pozostałe przychody operacyjne równoległe do dokonanych odpisów amortyzacyjnych i nie stanowiła przychodu do opodatkowania. Dlatego też należy stwierdzić, iż zarówno sprzedaż nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych, których zakup bądź wytworzenie zostało sfinansowane częściowo za środki otrzymane w ramach projektu, jak i ich całkowita amortyzacja w Spółce, będzie wiązać się z zaliczeniem tej samej wartości (księgowo) do pozostałych przychodów operacyjnych. Jedyną różnicą jest fakt, iż w przypadku pełnej amortyzacji środków trwałych, sfinansowanych częściowo za środki otrzymane w ramach projektu, zaliczenie tej wartości do pozostałych przychodów operacyjnych będzie rozłożone w czasie. Natomiast w przypadku sprzedaży wartość ta zostanie zaliczona jednorazowo do pozostałych przychodów operacyjnych. W konsekwencji, należ zauważyć, iż w związku ze sprzedażą środków trwałych samo przeksięgowanie nierozliczonej części dofinansowania otrzymanego na ich zakup w ramach projektu unijnego z rozliczeń międzyokresowych przychodów w pozostałe przychody operacyjne Spółki nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki, gdyż będzie jedynie przesunięciem (przeksięgowaniem) części środków w obrębie prowadzonej ewidencji księgowej przez Spółkę.
W zakresie otrzymanego dofinansowania przychód podatkowy został rozpoznany w związku z otrzymaniem dofinansowania (oczywiście jako przychód zwolniony), dlatego też księgowe rozliczenie dotacji nie powoduje ponownego rozpoznania przychodu podatkowego. Do powstania przysporzenia majątkowego po stronie Spółki doszło bowiem w momencie otrzymania dofinansowania, a nie w momencie jego wydatkowania, czy też w momencie sprzedaży środków trwałych, których nabycie było związane z otrzymanym dofinansowaniem w ramach projektu unijnego. W konsekwencji, nierozliczona wartość dofinansowania otrzymanego w ramach projektu, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych środków trwałych zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych nie będzie stanowić po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Kwestia powyższa została potwierdzona w Interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 października 2012 r., Znak: IBPBI/2/423-983/12/JD. W przypadku zbycia środka trwałego, kwestia ta została potwierdzona w interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej) Informacji Skarbowej z dnia 24 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.560.2019.1.AB.
Podsumowanie.
Zdaniem Spółki, fakt częściowego sfinansowania nabycia środków trwałych otrzymaną dotacją nie wpływa w żaden sposób na wyliczenie kosztu uzyskania przychodu przy ich sprzedaży. W świetle wyżej przytoczonych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zdaniem Spółki, strata w środkach trwałych w wyniku ich sprzedaży jest kosztem uzyskania przychodów, a wielkość tych kosztów stanowić będzie ich nieumorzona wartość początkowa, tj. wartość początkowa (niezależnie od sposobu jej sfinansowania) pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bez względu na to czy odpisy zaliczono wcześniej do kosztów podatkowych. Rozliczona na pozostałe przychody operacyjne wartość dotacji przypadającą na sprzedawane środki trwałe nie będzie stanowiła przychodu podatkowego.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstępuję od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny Państwa stanowiska.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.