Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty licencyjne uprawniające do korzystania ze znaków (zarówno znaku towarowego „X” jak i oznaczenia marki „Y”) stanowią koszt bezpośrednio związany w wytworzeniem przez Spółkę produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), a przez to koszty związane z opłatami licencyjnymi nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 30 grudnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.513.2021.1.BJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 10 stycznia 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

S.A. (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji opakowań z tworzyw sztucznych i szklanych. Spółka należy do międzynarodowej Grupy, która jest wiodącym producentem opakowań bezpośrednich do preparatów farmaceutycznych, suplementów diety, kosmetyków i wielu innych zastosowań. Spółka jako osoba prawna mająca siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Akcjonariuszem Spółki posiadającym 100% akcji (posiadanie akcji Spółki wynika z tytułu własności) jest Y GmbH (dalej jako: „Y DE” lub „Spółka matka”), spółka prawa niemieckiego mająca status osoby prawnej, będąca rezydentem podatkowym Niemiec. Y DE jest właścicielem marki oraz znaku towarowego w Grupie.

W celu prowadzenia działalności produkcyjno-sprzedażowej Wnioskodawca zawarł z Y DE umowy na podstawie, których Y DE udziela Spółce licencji uprawniających ją do korzystania z marki (A) „Y” oraz znaku towarowego (B) „X”. Licencje mają charakter niewyłączny i Spółka nie ma prawa do udzielania sublicencji. Z tytułu korzystania z marki i znaku towarowego Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki matki wynagrodzenia, które jest ustalone w formie opłaty rocznej, fakturowanej za okresy miesięczne. Wynagrodzenie kalkulowane jest jako iloczyn procentu określonego w umowie oraz bazy przychodowej, którą stanowi suma przychodu Wnioskodawcy faktycznie osiągniętego w pierwszej połowie poprzedniego roku obrotowego oraz przychodu Wnioskodawcy planowanego na drugą połowę poprzedniego roku obrotowego, przy czym przy kalkulacji wynagrodzenia uwzględnia się zasady stosowane dla sprawozdawczości grupowej (MSR). Ze sposobu kalkulacji wyłączone zostały transakcje między Wnioskodawcą i podmiotami powiązanymi. W konsekwencji wysokość opłat licencyjnych należnych Spółce matce stanowi wartość zmienną, która jest skorelowana z wartością sprzedanych przez Spółkę produktów.

Poprzez markę (A „Y”) - ang. brand - należy rozumieć nazwy, określenia, znaki, symbole, logo oraz projekty graficzne albo kombinacje tych wszystkich elementów, których celem jest identyfikacja towarów, usług lub jednostek oraz ich wyróżnienie na rynku od produktów konkurencji, generujące w ten sposób korzyści ekonomiczne.

Natomiast poprzez znak towarowy (B „X”) - ang. trademark - należy rozumieć każde oznaczenie, które nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorcy od towarów innego przedsiębiorcy i jest możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Potocznie na znak towarowy mówi się „znak handlowy”, „znak firmowy”, „firmowa nazwa” lub „logo”.

Wskutek zawartych umów przez Wnioskodawcę ze Spółką matką:

1. posługiwanie się marką i znakiem towarowym daje Spółce przede wszystkim rozpoznawalność na rynku, która przekłada się na wysokość sprzedaży produktów Spółki,

2. wysokość opłat licencyjnych ponoszonych zarówno z tytułu korzystania z marki jak i ze znaku towarowego jest uzależniona od wartości sprzedaży realizowanej przez Spółkę, wykorzystującą markę i znak towarowy (stanowi określony w umowie procent obrotu/sprzedaży),

3. opłaty licencyjne, regulowane przez Spółkę, zapewniają jej możliwość posługiwania się marką oraz znakiem towarowym, odróżniającym ją od konkurencji,

4. opłaty licencyjne, zapewniają jej możliwość posługiwania się marką oraz znakiem towarowym na materiałach sprzedażowych oraz na dokumentach związanych z różnymi procesami biznesowymi,

5. brak możliwości posługiwania się marką „Y” w praktyce uniemożliwiłby współpracę z największymi podmiotami w branży farmaceutycznej, kosmetycznej,

6. Spółka ma prawo wykorzystywania marki i znaku towarowego w dystrybucji produktów oraz w prowadzeniu działalności marketingowej i promocyjnej na całym świecie,

7. znak towarowy „X” wykorzystywany przez Spółkę, za który ponosi przedmiotowe opłaty umieszczany jest na części towarów Spółki (część towarów nie jest opatrzona znakiem towarowym z przyczyn technicznych lub z uwagi na to, że np. towary produkowane są w ramach umów toolingu).

Wnioskodawca wskazuje, że opłaty licencyjne ponoszone zarówno z tytułu korzystania z marki jak i ze znaku towarowego, uwzględniane są w kalkulacji ceny sprzedaży produktów

Z perspektywy działalności gospodarczej Spółki, korzystanie z marki i znaku towarowego Spółki matki ma kluczowe znaczenie, ponieważ daje możliwość rozpoznawalności na rynku poprzez używanie marki o ugruntowanej pozycji, a tym samym ma to istotny wpływ na wysokość sprzedaży produktów. Korzystanie z marki i znaku towarowego jest czynnikiem warunkującym prowadzenie działalności przez Spółkę.

Pytanie

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty licencyjne uprawniające do korzystania ze znaków (zarówno znaku towarowego „X” jak i oznaczenia marki „Y”) stanowią koszt bezpośrednio związany w wytworzeniem przez Spółkę produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a przez to koszty związane z opłatami licencyjnymi nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszonych opłat licencyjnych, wynikające z zawartych umów licencyjnych dotyczących korzystania ze znaków (zarówno znaku towarowego „X” jak i oznaczenia marki „Y”) w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym ograniczenie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie znajduje do nich zastosowania.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,

3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Niemniej jednak powyższy przepis w ust. 11 zawiera wyjątek obowiązkowego limitowania dotyczący kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”.

Rozumienie pojęcia „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” zostało omówione w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów do art. 15e ustawy o CIT, opublikowanych dnia 25 kwietnia 2018 r. - dalej „Wyjaśnienia MF”.

Zgodnie z Wyjaśnieniami MF: „Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze**.** Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.”

Dodatkowo, w Wyjaśnieniach MF, jako przykładowy model funkcjonowania podmiotów w ramach grupy kapitałowej, korzystający z wyłączenia (o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT) wskazano podmiot, który (podobnie jak Wnioskodawca) obciążany jest opłatą licencyjną za korzystanie ze znaku towarowego: „Spółka (polski rezydent) zawarła z podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, na podstawie których nabyła prawo do wykorzystania w Polsce znaków towarowych za wynagrodzeniem. Przedmiotem tych umów są znaki towarowe służące do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez Spółkę, tj. nazwy poszczególnych produktów, ich wzory graficzne, wzory wykorzystania ich na opakowaniach produktów. Udzielona Spółce licencja dotyczy prawa do używania tych znaków na terytorium Polski, tj. prawa do wykorzystania tych znaków w dystrybucji produktów oraz prawa do prowadzenia działalności marketingowej i promocyjnej tych produktów w Polsce. W szczególności Spółka nabywa prawo do wykorzystywania znaków towarowych w kampaniach marketingowych, produkcji i dystrybucji materiałów promocyjnych. Brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby Spółce w praktyce sprzedaż produktów na rzecz konsumentów w Polsce. Produkty te z kolei Spółka nabywa od innego podmiotu z grupy. Wynagrodzenie licencjodawcy uzależnione jest od wartości sprzedaży towarów oznaczonych przedmiotowymi znakami towarowymi w danym okresie rozliczeniowym (stanowi określony w umowie procent obrotu tymi towarami).”

Jak wskazano w stanie faktycznym, wskutek umów zawartych przez Wnioskodawcę ze Spółką matką:

1. posługiwanie się marką i znakiem towarowym daje Spółce przede wszystkim rozpoznawalność na rynku, która przekłada się na wysokość sprzedaży produktów Spółki,

2. wysokość opłat licencyjnych ponoszonych zarówno z tytułu korzystania z marki jak i ze znaku towarowego jest uzależniona od wartości sprzedaży realizowanej przez Spółkę, wykorzystującą markę i znak towarowy (stanowi określony w umowie procent obrotu/sprzedaży),

3. opłaty licencyjne, regulowane przez Spółkę, zapewniają jej możliwość posługiwania się marką oraz znakiem towarowym, odróżniającym ją od konkurencji,

4. opłaty licencyjne, zapewniają jej możliwość posługiwania się marką oraz znakiem towarowym na materiałach sprzedażowych oraz na dokumentach związanych z różnymi procesami biznesowymi,

5. brak możliwości posługiwania się marką „Y” w praktyce uniemożliwiłby współpracę z największymi podmiotami w branży farmaceutycznej, kosmetycznej,

6. Spółka ma prawo wykorzystywania marki i znaku towarowego w dystrybucji produktów oraz w prowadzeniu działalności marketingowej i promocyjnej na całym świecie,

7. znak towarowy „X” wykorzystywany przez Spółkę, za który ponosi przedmiotowe opłaty umieszczany jest na części towarów Spółki (część towarów nie jest opatrzona znakiem towarowym z przyczyn technicznych lub z uwagi na to, że np. towary produkowane są w ramach umów toolingu).

Z uwagi na to, że działalność Spółki skupia się głównie na produkcji, uiszczanie opłaty z perspektywy Spółki jest czynnikiem warunkującym prowadzenie działalności. Bez ponoszenia kosztów opłaty licencyjnej Spółka nie miałaby prawa do korzystania ze znaku towarowego „X” oraz marki „Y”. Korzystanie ze znaku towarowego oraz marki daje Spółce możliwość rozpoznawalności na rynku, a tym samym przełożenie na wysokość sprzedaży produktów Spółki.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, podobnie jak w przykładzie powołanym w Wyjaśnieniach MF, w tym przypadku również zachodzi związek między ponoszonymi przez Spółkę wydatkami a wytworzeniem produktów opatrzonych znakiem towarowych i marką.

Ponadto wysokość opłaty licencyjnej jest uzależniona od wielkości obrotów/sprzedaży realizowanej przez Spółkę. Opłata jest kalkulowana w oparciu o obrót/sprzedaż realizowaną przez Spółkę z wykorzystaniem znaku towarowego oraz marki, a zatem jest pochodną przychodu ze sprzedaży produktów opatrzonych znakiem towarowym oraz marką. Wysokość rocznego wynagrodzenia Spółki matki jest określana jako procent od wartości obrotów/sprzedaży realizowanej przez Spółkę. Tak ustalone wynagrodzenie jest zmienne i skorelowane z wartością sprzedanych przez Spółkę produktów (opatrzonych znakiem towarowym oraz marką).

Wynagrodzenie należne Spółce matce zostało więc podobnie skalkulowane jak w przykładzie powołanym w Wyjaśnieniach MF.

W konsekwencji skoro koszt opłaty licencyjnej na korzystanie ze znaku towarowego oraz marki wykazuje bezpośredni związek z wytwarzanymi przez Spółkę produktami oraz przychodem uzyskiwanym z tego tytułu, to oznacza, że zachodzą przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia z ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz podmiotu powiązanego na podstawie art. 15 ust. 11 ustawy o CIT.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

a. z 2 stycznia 2020 r. (Znak: 0114-KDIP2-2.4010.449.2019.3.JG): „Wysokość rocznego wynagrodzenia należnego Licencjodawcy za korzystanie z Przedmiotu Licencji oraz

realizowane Usługi (dalej: „Opłata”) jest ustalana łącznie, jako określony procent wartości sprzedaży netto towarów i usług Spółki do podmiotów zewnętrznych (bez

uwzględniania kosztów opakowań, ubezpieczeń, transportu, podatków i opłat a także opustów i rabatów). Po zakończeniu roku podatkowego, Licencjodawca dokonuje

korekty rozliczeń/tytułu opłat licencyjnych w oparciu o rzeczywistą wartość sprzedaży netto osiągniętej przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata spełnia warunki

pozwalające na zaliczenie jej w poczet kosztów uzyskania przychodów (zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT”;

b. z 16 kwietnia 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.76.2019.1.NL): „Ponadto, również przyjęty przez Wnioskodawcę oraz Licencjodawcę model rozliczeń wynagrodzenia za

Marki Produktowe (Opłata 1) wskazuje na to, że wysokość sprzedanych produktów w sklepach Wnioskodawcy jest skorelowana z wysokością ponoszonych opłat

licencyjnych. W przedmiotowej sprawie wynagrodzenie ponoszone na rzecz Licencjodawcy stanowi określony procent wartości netto sprzedanych towarów w sklepach, co

sprawia, że wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, jak wskazał Wnioskodawca, że ponoszone

koszty licencji należnej Licencjodawcy definiowane są w szczególności wartością sprzedaży towarów sprzedanych przez Wnioskodawcę w sklepach posiadających Marki

Produktowe. Tym samym, wskazany mechanizm jest wyrazem związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów licencji a sprzedażą towarów. Spełniona jest

również cecha związku kwotowego (wysokość poniesionego kosztu jest uzależnione od wartości sprzedanych towarów sklepach Wnioskodawcy), jako element

bezpośredniego związku tych kosztów ze sprzedawanymi towarów w sklepach Wnioskodawcy.”

c. z 3 grudnia 2018 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.389.2018.1.AP)

Następujące stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2021 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.432.2020.1.AP):

- W ramach umowy licencyjnej zawartej z podmiotem powiązanym TPSE z siedzibą we Francji doszło do udzielenia Wnioskodawcy niewyłącznej i nieprzenoszalnej sublicencji na

korzystanie z przysługujących TPSE praw własności przemysłowej tj.: znaków towarowych, know-how oraz oprogramowania. Wnioskodawca nie nabył praw własności Licencji,

lecz jest uprawniony do korzystania z Licencji zgodnie z postanowieniami Umowy. Licencje udzielone na podstawie Umowy nie zostały zaliczone przez Spółkę do podlegających

amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych.

- Także wysokość opłat licencyjnych wynosi 2% osiągniętych przez Spółkę przychodów netto ze sprzedaży usług.

- Znaki towarowe umieszczane są również na materiałach sprzedażowych, na stronach internetowych Wnioskodawcy oraz na dokumentach związanych z różnymi procesami

biznesowymi. Marka T. jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę także do prowadzenia działalności marketingowej (znaki towarowe są wykorzystywane na stanowiskach

Wnioskodawcy podczas organizowanych targów czy spotkań z klientami). Pozbawienie możliwości korzystania ze znaków towarowych uniemożliwiłoby Wnioskodawcy

czerpanie zysków z faktu dokonywania sprzedaży pod renomowanym znakiem firmowym Grupy. Okoliczność ta świadczy o występowaniu ekonomicznego powiązania między

znakami towarowymi a usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę.

- Również przedstawiony sposób określenia wynagrodzenia za korzystanie ze znaku towarowego, know-how oraz oprogramowania (2% osiągniętych przez Spółkę przychodów

netto ze sprzedaży usług) wskazuje, iż koszt ten jest skorelowany z wartością świadczonych przez Wnioskodawcę usług, co oznacza, że w odniesieniu do kosztów

przedmiotowej licencji, w części dotyczącej ww. usług, spełniony jest także związek kwotowy, jako element bezpośredniego związku ww. kosztu ze świadczeniem przez

Wnioskodawcę usług call center.

- Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy uznać, że ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty licencyjne z tytułu używania znaku towarowego, know-how oraz

oprogramowania dotyczącego aplikacji T. Client, T. Policy, T. Reports - stanowią koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą usług, w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy

o CIT. Należy przyjąć, że gdyby Spółka nie ponosiła kosztów opłat licencyjnych, nie mogłaby korzystać z logo i znaków towarowych oraz oprogramowania w zakresie ww.

aplikacji należących do grupy T. Licencjodawcy. W takiej sytuacji ponoszenie kosztów licencji na rzecz podmiotu powiązanego warunkuje w sposób bezpośredni możliwość

sprzedaży usług z wykorzystaniem znaku towarowego i logo firmy, a ich ponoszenie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze sprzedażą produktów dla rynków B2B

i B2C dla branż takich jak e-commerce, retail, elektronika, bankowość, usługi finansowe, energetyka, FMCG, media, automotive i opieka medyczna.

- Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 22 grudnia 2020 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.432.2020.1.MMU), przyznając rację wnioskodawcy, który tak argumentował:

- Za bezpośrednim związkiem pomiędzy dystrybuowanymi przez Spółkę Produktami a wysokością Opłat licencyjnych przemawia również przyjęta między stronami Umowy

licencyjnej metoda kalkulacji wynagrodzenia należnego Licencjodawcy. Zgodnie z postanowieniami Umowy, Opłata licencyjna jest liczona jako procent wartości

sprzedaży Produktów. Przyjęty model rozliczeń sprawia, że wynagrodzenie należne Licencjodawcy jest zmienne i jest w sposób bezpośredni zdeterminowane wartością

przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę w związku z dystrybucją Produktów opatrzonych IP. Jednocześnie wydatki ponoszone z tytułu wykorzystywania IP są

uwzględniane w cenie oferowanych Produktów i Usług.

- Skoro bowiem Opłata licencyjna ponoszona na rzecz Licencjodawcy stanowi określony procent wartości sprzedanych Produktów, to sprawia, że wysokość Opłaty

licencyjnej jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że koszty te definiowane są wartością sprzedaży realizowanej

przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu IP, a cena sprzedaży Produktów i związanych z nimi Usług została skalkulowana tak, że zawiera w sobie koszt Opłaty

licencyjnej za IP. Niewątpliwie jest to wyraz związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów Opłaty licencyjnej a Produktami i Usługami Spółki.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.