Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
7 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 października 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
· czy koszty kredytu zaciągniętego przez X. Sp. z o.o. sp.k stanowią koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (tj. ujęcia płatności odsetek w księgach) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych),
· czy koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT,
· jeżeli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe, to czy koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu) udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu tj. proporcji około 65% jako kosztów ze źródła przychodów z zysków kapitałowych oraz około 35% do kosztów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych.
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem:
· Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Y. Sp. z o.o. (dalej jako: ,,Wnioskodawca’’)
· Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Z. S.A. (dalej jako: „Zainteresowany”).
Opis stanu faktycznego
Zainteresowani są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT") i podlegają opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (są rezydentami podatkowymi w Polsce). Zainteresowani są spółkami działającymi w ramach grupy podmiotów powiązanych (dalej: „Grupa”) zajmującej się w głównej mierze produkcją sklejki (…). Oprócz Zainteresowanych w skład Grupy wchodzi m.in. spółka X. Spółka z o.o. spółka komandytowa (dalej: „X. Sp. z o.o. sp.k”). Zarówno Z. S.A., jak i Y. Sp. z o.o. są komandytariuszami spółki X. Sp. z o.o. sp.k.
W 2018 r. podmioty z Grupy, w tym Z. S.A., Y. Sp. z o.o. oraz X. Spółka z o.o. sp.k. zawarły umowę kredytu bankowego. W ramach limitu przewidzianego w powyższej umowie Zainteresowani zaciągnęli kredyty przeznaczone na m.in. refinansowanie ich dotychczasowego zadłużenia oraz finansowanie/refinansowanie nakładów inwestycyjnych. W szczególności spółka X. Sp. z o.o. sp.k. w której Zainteresowani pełnią funkcję komandytariuszy, zaciągnęła kredyt, z którego środki były częściowo przeznaczone na nową inwestycję finansową, tj. na zakup obligacji (dalej: „Obligacja”) wyemitowanej przez podmiot powiązany (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie zaciągniętego wcześniej kredytu długoterminowego przeznaczonego na udzielenie pożyczki (dalej: „Pożyczka”) podmiotowi powiązanemu (ok. 35% wartości kredytu). Według warunków emisji, z tytułu Obligacji wypłacona zostanie tylko jedna płatność w momencie jej wykupu. Obligacja powinna zostać wykupiona przez emitenta, wraz ze spłatą narosłych odsetek, w 2025 r. Natomiast kwota nominalna Pożyczki wraz z narosłymi odsetkami, według postanowień stosownej umowy, powinna zostać spłacona do końca 2024 r., do tego czasu nie jest planowana spłata częściowa kwoty głównej ani płatności odsetek. X. Sp. z o.o. sp.k. nie wklucza, zarówno w przypadku Obligacji jak i Pożyczki możliwości prolongowania terminu płatności (pod warunkiem ustalenia z emitentem/pożyczkobiorcą korzystnych dla X. Sp. z o.o. sp.k. warunków prolongowania spłaty). W związku z powyższym kredytem, pożyczkobiorca ponosi koszty finansowania dłużnego. Koszty związane z kredytem, jakie były i są ponoszone, to przykładowo: odsetki, prowizje, opłata aranżacyjna (płatność jednorazowa w momencie uruchomienia kredytu), opłaty za administrowanie oraz inne koszty dające się powiązać z kredytem.
Kredyt zaciągnięty przez Wnioskodawcę powinien zostać spłacony do listopada 2024 r. Część kapitałowa, odsetki oraz inne koszty kredytu są spłacane regularnie, w ratach kwartalnych, podczas poszczególnych lat trwania kredytu.
Zainteresowani rozpoznawali do dnia 1 maja 2021 r. dla celów podatkowych koszty finansowania dłużnego, o których mowa powyżej w stosunku do finansowania zaciągniętego przez spółkę komandytową, w której Zainteresowani pełnią funkcję komandytariusza (proporcjonalnie do posiadanego prawa partycypacji w zyskach spółki osobowej). Należy wskazać, że do dnia 1 maja 2021 X. Sp. z o.o. sp.k. pozostawała spółką transparentną podatkową. Od 1 maja 2021 r. X. Sp. z o.o. sp.k. stała się samodzielnym podatnikiem CIT, w związku z czym Zainteresowani przestali ujmować w kosztach uzyskania przychodów kosztów ponoszonych przez X. Sp. z o.o. sp.k.
W związku z powyższym. Zainteresowani powzięli wątpliwość co do sposobu ujęcia kosztów kredytu zaciągniętego przez spółkę komandytową, które dla celów podatkowych były rozliczane przez Zainteresowanych ze względu na transparentny podatkowo charakter spółek komandytowych - za lata podatkowe, w których spółki komandytowa (X. Sp. z o.o. sp.k.), była jeszcze transparentna podatkowo, tj. nie posiadała statusu podatnika podatku CIT.
Pytania
1. Czy koszty kredytu zaciągniętego przez X. Sp. z o.o. sp.k. stanowią koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (tj. ujęcia płatności odsetek w księgach) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT?
2. Czy koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT?
3. Jeżeli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe, to czy koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu) udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu tj. proporcji około 65% jako kosztów ze źródła przychodów z zysków kapitałowych oraz około 35% do kosztów ze źródła przychodów innych niż. z zysków kapitałowych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy :
Ad.1. koszty kredytu zaciągniętego przez X. Sp. z o.o. sp.k. stanowią koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (tj. ujęcia płatności odsetek w księgach) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Ad. 2. koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy CIT.
Ad. 3. jeżeli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe, to koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu) udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu tj. proporcji około 65% jako kosztów ze źródła przychodów z zysków kapitałowych oraz około 35% do kosztów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.
Cześć wspólna uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.
Aby zaliczyć dany koszt do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, wydatek musi spełniać łącznie następujące warunki:
· został poniesiony przez podatnika,
· jest definitywny, a więc bezzwrotny.
· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.
· jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
· nie został wyłączony z kategorii kosztów- podatkowych mocą art. 16 ust. 1 omawianej ustawy,
· został właściwie udokumentowany.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu przypadków zastrzeżonych w ustawie o CIT, mogą być kosztami uzyskania przychodów, o ile są one ponoszone w celu osiągania przychodów (względnie zachowania lub zabezpieczenia ich źródła). Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie ponoszone przez siebie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z osiąganiem lub możliwością osiągania przychodów, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.
W tym miejscu należy podkreślić, że podatnik analizując czy dany wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu, jest zobligowany do uwzględnienia norm ustanowionych w art. 16 ustawy o CIT. Należy bowiem mieć na uwadze, że Ustawodawca w ustawie o CIT, przewidział szczególny tryb zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odsetek (które są częścią kosztów kredytu).
Z treści art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o CIT wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
A contrario, kosztami uzyskania przychodów będą zatem skapitalizowane oraz naliczone i zapłacone odsetki od pożyczek (kredytów). Nie będą więc mogły być uznane za koszty podatkowe odsetki niezapłacone albo odsetki nieskapitalizowane.
Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 13 ustawy o CIT, kosztu podatkowego nie mogą stanowić również odsetki od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów.
Zatem o zaliczeniu odsetek do kosztów uzyskania przy chodów, oprócz ich poniesienia w celu osiągania przychodów (względnie zachowania lub zabezpieczenia ich źródła), decyduje również to, czy odsetki takie zostały uregulowane (zapłacone) oraz to czy nie są one odsetkami od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów.
Co więcej, zgodnie z art. 5 ust. 1 i 1a ustawy o CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1. zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła
Jednocześnie, w myśl ust. 2 ww. artykułu, powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.
Do dnia 1 stycznia 2021 r., tj. przed wejściem w życie zmiany art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, spółki komandytowe nie były podatnikami podatku dochodowego (dla potrzeb podatku dochodowego spółki te były transparentne), podatnikami byli natomiast ich wspólnicy, którzy w zależności od ich statusu prawnego, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, bądź podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Zatem, w myśl art. 5 ustawy o CIT, do 2021 r., rozliczenie podatku dochodowego następowało na poziomie wspólników spółek komandytowych, którzy byli zobowiązani łączyć w swoim rachunku podatkowym przypadające na nich przychody i koszty z tytułu udziału w spółkach osobowych. Tym samym, koszty z tytułu pożyczek X. Sp. z o.o. sp.k., opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku rozliczane były jako koszt podatkowy na poziomie wspólników tj. Zainteresowanych, proporcjonalnie do udziału w zyskach jaki posiadali w X. Sp. z o.o. sp.k.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1
Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
· bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT),
· inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 15 ust. 4d-e ustawy o CIT).
Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z przychodami" oraz kosztu "innego niż bezpośrednio związany z przychodami" - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.
Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.
Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.: koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź, roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.
Oznacza to, że do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zalicza się wydatki odnoszące się do konkretnego przychodu lub strumienia przychodów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki nieodnoszące się do konkretnego strumienia przychodów, które dotyczą szerszego spektrum aktywności gospodarczej podatnika.
Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT. Zgodnie żart. 15 ust. 4 ustawy o C1T, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w który m osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
W roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębny mi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego (art. 15 ust. 4b ustawy o CIT).
Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następujący m po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy o CIT).
Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Mając na uwadze powyższe, w ocenie Zainteresowanych, koszty analizowanego kredytu nie spełniają wyżej opisanego warunku bezpośredniości, gdyż są jedynie wydatkiem związanym z uzyskaniem kapitału - źródła finansowania częściowo przeznaczonego na zakup Obligacji (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego (ok. 35% wartości kredytu). Koszty kredytu nie wykazują bezpośredniego związku z przychodami X. Sp. z o.o. sp.k. Odsetki od kredy tu należy traktować jako zapłatę za kredyt (finansowanie), która pozostaje w związku z działalnością Spółki generującą przychody. Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty kredytu powinny być kwalifikowane jako pośrednie koszty uzyskania przychodów.
Wnioskodawca pragnie wskazać wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2011 r. sygn. akt II FSK 139/00, uznający odsetki od kredytu za koszt pośredni: „Skapitalizowane odsetki od pożyczek (kredytów), tak samo jak różnice kursowe, nie stanowią wydatków, z których i na podstawie których wytwarzane są towary, pozostają bowiem w bezpośrednim związku tylko z określonymi operacjami pieniężnymi w obszarze kredytowania, nie są natomiast bezpośrednim źródłem finansowania przychodowej działalności wytwórczej”.
Ponadto, biorąc pod uwagę, że obligacje stanowią przykład papierów wartościowych, do objęcia lub nabycia których odnosi się art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na ugruntowane już stanowisko prezentowane zarówno w orzecznictwie, jak i w interpretacjach indywidualnych odnoszące się jednak do akcji/udziałów również wymienionych ww. artykule. Konkluzje poczynione na gruncie spraw dotyczących akcji bądź udziałów powinny znaleźć zastosowanie również w sprawie dotyczącej obligacji.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 7e.
Zważywszy na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 września 2004 r., sygn. akt FSK 324/04 wskazał, iż: „Przez wydatki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 (ustawy o CIT), należy rozumieć wydatki podatnika bezpośrednio związane z nabyciem akcji, a więc w szczególności ich cenę, opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego. Do wydatków tych nie mogą być zaliczone odsetki od kredytu zaciągniętego przez podatnika na nabycie akcji, gdyż nie pozostają one w bezpośrednim związku z ich nabyciem". Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 stycznia 2006 r., sygn. akt II FSK 229/05. Ponadto, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2006 r„ sygn. akt II FSK 508/05, Sąd wskazał, iż: „W wypadku zaciągnięcia przez podatnika kredytu bądź pożyczki na wydatki związane z objęciem lub nabyciem udziałów, wkładów, akcji i innych papierów wartościowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 (ustawy o CIT), odsetki od kredytu bądź pożyczki oraz inne opłaty z tym związane nie są wydatkami na objęcie lub nabycie w rozumieniu powołanego przepisu i stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia".
W odniesieniu do kosztów kredytu, których nie dało się przy pisać do jednego strumienia przychodów, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wielokrotnie potwierdzał, że koszty takie stanowią koszty pośrednie. Jako przykład takiego podejścia może posłużyć:
· interpretacja indywidualna z 24 stycznia 2020 r., Znak: 0111-KDIB11.4010.499.2021.2.MF, zgodnie z którą: „Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powyżej powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że poniesione przez Spółkę wydatki na Odsetki stanowią koszty pośrednie, ponieważ nie maja one bezpośredniego związku z uzyskaniem przez Spółkę konkretnych przychodów.”
· interpretacja indywidualna z 16 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.263.2018.1 MS, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym ,,(`(...)`) należy uznać, że odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę na zakup udziałów w Spółce zależnej pozostają w związku przyczynowym z potencjalnym przychodem Spółki, a zarazem nie stanowią wydatku na nabycie udziałów (akcji), o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, to takie odsetki będą stanowiły koszt podatkowy w momencie ich zapłaty lub kapitalizacji, z zastrzeżeniem art. 15c i art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a pkt 11 ustawy o CIT",
· interpretacja indywidualna z dnia 21 listopada 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.236.2018. 2.MC, zgodnie z którą: _„_Mając powyższe na względzie i biorąc pod uwagę, że pozostałe przesłanki uznania zapłaconych Odsetek za koszt uzyskania przychodu są spełnione, należy uznać, że Odsetki, powinny być uznane przez Wnioskodawcę za pośredni koszt uzyskania przychodu ponieważ przedmiotowe odsetki jako koszt, nie wykazują bezpośredniego związku z przychodami. Należy więc traktować je jako zapłatę za pożyczkę (za finansowanie), pozostająca w związku z działalnością Spółki generującą przychody opodatkowane",
· interpretacja indywidualna z 20 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.526.2018.1.DP, zgodnie z którą odsetki od umowy pożyczki należy uznać za koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami: „(`(...)`) art. 16 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.p. nie będzie miał w przedstawionej sytuacji zastosowania. Należy bowiem stwierdzić, że odsetki od zaciągniętych pożyczek przeznaczonych na sfinansowanie nabycia/objęcia akcji/udziałów, nie są wydatkami na nabycie/objęcie akcji/udziałów, lecz zapłatą za finansowanie, wobec czego zgodnie z powołanym wcześniej przepisem są one kosztem uzyskania przychodu w dacie ich zapłaty, kapitalizacji lub rozliczenia w innej formie”,
· interpretacja indywidualna z 10 lipca 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.121.2017.1.JBB. w której wskazano, że „ (`(...)`) Odsetki związane z pozyskaniem Kredytu Terminowego na zakup akcji oraz pokrycia kosztów powiązanych z takim zakupem nie są bezpośrednimi wydatkami na nabycie akcji, tj. ceną za akcje należną sprzedającym. Są wynagrodzeniem należnym podmiotom udzielającym Kredytu Terminowego, czyli zapłatą za Kredyt Terminowy. W konsekwencji, odsetki od Kredytu Terminowego pozyskanego przez Wnioskodawcę celu sfinansowania nabycia akcji w polskiej spółce akcyjnej (Spółce Nabytej) będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty, potrącenia lub kapitalizacji”,
· interpretacja indywidualna z 14 czerwca 2016 r. Znak: IPPB6/4510-227/16-2/AM, w której potwierdzone zostało stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(`(...)`) odsetki od Pożyczki nie powinny być traktowane jako wydatki na nabycie udziałów Spółki Córki, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT. Ustawa o CIT nie definiuje co prawda tego rodzaju wydatków, nie mniej jednak zgodnie z powszechnie akceptowaną wykładnią art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, wydatkami na nabycie udziałów są wydatki pozostające w ścisłym bezpośrednim związku z nabyciem udziałów, warunkujące skuteczność transakcji (bez których transakcja nie mogłaby dojść do skutku). Odsetki od Pożyczki przeznaczonej na nabycie udziałów w Spółce Córce nie mieszczą się w kategorii „wydatków na nabycie udziałów", gdyż ich związek z transakcją ma charakter jedynie pośredni. Stanową one bowiem koszty pozyskania finansowania zakupu udziałów i jako takie nie warunkują skuteczności całej transakcji. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT nie będzie więc miał zastosowania do odsetek od Pożyczki.
· interpretacja indywidualna z 22 lutego 2016 r., Znak: ILPB3/4510-1-529/15-2/JG, w której potwierdzono opinię wnioskodawcy, zgodnie z którą „(`(...)`) użyte w art. 16 ust. 1 pkt 8 powyższej ustawy wyrażenie "wydatki na nabycie", oznacza koszty będące niezbędnymi elementami transakcji, poniesione w bezpośrednim związku z nabyciem udziałów. W tym kontekście, do typowych kosztów warunkujących nabycie udziałów zalicza się zapłaconą cenę, opłaty notarialne, opłatę skarbową, podatek od czynności cywilnoprawnych, jak również prowizje biura maklerskiego. Z drugiej strony, odsetki od pożyczki zaciągniętej na zakup udziałów nie są wydatkiem, który warunkuje nabycie udziałów. Wydatek ten pozostaje wyłącznie w pośrednim związku pomiędzy zapłatą odsetek od pożyczki a nabyciem udziałów. Ponadto należy zauważyć, że koszty pożyczki zaciągniętej na zakup (objęcie) udziałów, jak np. odsetki, stanowią w rzeczywistości wynagrodzenie pożyczkodawcy za korzystanie z kapitału. W konsekwencji, odsetki powinny być uznane za koszt związany z finansowaniem, a nie za wydatek na nabycie udziałów”.
· interpretacja indywidualna z 20 października 2010 r., Znak: ITPB3/423-377a/10/DK, zgodnie z którą co do zasady za koszt pośredni uznał odsetki od kredytu w spółce deweloperskiej: „W analizowanym przypadku, płacone odsetki dotyczą kredytów zaciągniętych przez Wnioskodawcę na finansowanie projektów deweloperskich oraz na finansowanie bieżącej działalności. Koszty te są związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i wpływają na osiągane z niej przychody. Odnosząc powyższe do analizowanych odsetek od kredytów, iż mają one charakter kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Przyczyniają się w sposób ogólny do powstawania przychodów z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej".
· interpretacja indywidualna z 27 sierpnia 2010 r., Znak: ILPB3/423-481/10-4/KS: „Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka zaciągnęła kredyt obrotowy na działalność gospodarczą. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy Spółka postępuje prawidłowo, zaliczając do kosztów uzyskania przychodów koszty związane z obsługą kredy tu, tj. prowizję i odsetki w dacie poniesienia. Do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskania. Spółka wskazała, iż obecnie realizuje inwestycje, której źródłem finansowania jest kredyt obrotowy na działalność gospodarczą (`(...)`). Zarówno odsetek, jak i prowizji stanowiących koszty uzyskania kredytu obrotowego zaciągniętego na działalność gospodarczą Spółki nie można przyporządkować do jej konkretnych przychodów. Ich zaplata ma na celu uzyskanie dodatkowych źródeł finansowania, co pośrednio przekłada się na osiągnięcie przychodów. Zatem prowizje od kredytu obrotowego, jak również odsetki stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów"
W konsekwencji należy uznać, że koszty kredytu powinny być uznane za pośredni koszt uzyskania przychodu, ponieważ przedmiotowe wydatki jako koszt nie wykazują bezpośredniego związku z przychodami. Należy więc traktować je jako zapłatę za udostępnienie środków pieniężnych (za finansowanie), pozostającą w związku z działalnością Spółki generującą przychód opodatkowane. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy powyższe argumenty przemawiają za uznaniem, że przedmiotowe wydatki należy zaliczyć do kosztów pośrednich w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wydatki dotyczące kosztów kredytu, z którego środki były częściowo przeznaczone były na zakup obligacji (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego (ok. 35% wartości kredytu) stanowią dla Zainteresowanych koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. W związku z powyższym, Zainteresowani powinni rozpoznać je zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, o ile spełnione są przesłanki ogólne umożliwiające zaliczenie danego wydatku w koszt podatkowy.
Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, koszty kredytu zaciągniętego przez X. Sp. z o.o. sp.k. stanowią koszt podatkowy inny niż bezpośrednio związany z przychodem i w konsekwencji podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia (tj. ujęcia płatności odsetek w księgach) zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2
Przypisanie kosztu bezpośrednio związanego z uzyskaniem przychodu powinno dzielić los tego przychodu, tj. koszt ten należy przypisać do tego źródła przychodów, z którego uzyskano (lub oczekuje się uzyskania) korespondującego przychodu.
Z kolei w przypadku pośredniego kosztu uzyskania przychodu, jego przypisanie do źródła przychodów w pierwszym rzędzie powinno nastąpić przy uwzględnieniu celu, dla którego dany koszt został poniesiony, co wynika z definicji kosztów uzyskania przychodu zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, która wiąże dany wydatek (koszt) z przychodem, do uzyskania którego dany wydatek ma doprowadzić (cel poniesienia) albo który to wydatek ma pozwolić zachować albo zabezpieczyć źródło takiego przychodu.
A zatem, koszty pośrednie uzyskania przychodu (do których zdaniem Wnioskodawcy zaliczają się opisane w niniejszym wniosku koszty kredytu) mogą być alokowane do jednego z dwóch źródeł przychodów, tj.:
1. zysków kapitałowych albo;
2. innych źródeł przychodów (działalność operacyjna).
Art. 7 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, jest - co do zasady - nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT).
Od 2018 r., art. 7b ust. 1 ustawy o CIT stanowi, iż za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b ustawy o CIT, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:
a. dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych.
b. przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
c. przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
d. przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
e. wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
f. równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
g. dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
h. przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
i. zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
j. wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
k. odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
l. odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
m. przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
- przychody spółki dzielonej,
n. przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej.
Jednocześnie, zgodnie z kolejnymi ustępami art. 7b ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:
1. (…),
2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;
3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w ty m:
a. przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
b. przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;
4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;
5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;
6. przychody:
a. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
b. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
c. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
d. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
e. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
f. z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.
Zatem, kwestią do rozstrzygnięcia, zdaniem Wnioskodawcy, jest ustalenie, czy koszty kredytu z którego środki były częściowo przeznaczone na zakup obligacji (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego (ok. 35% wartości kredytu) powinny być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu związane z działalnością operacyjną albo jako koszty uzyskania przychodów ze źródła zyski kapitałowe.
W ocenie Zainteresowanych, koszty zaciągniętego przez X. Sp. z o.o. sp.k. kredytu są kosztami oderwanymi od konkretnego strumienia przychodów, a są związane z ogółem prowadzonej działalności gospodarczej. Należy bowiem wskazać, że są one co do zasady wynagrodzeniem za otrzymane finansowanie. Jednocześnie, zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą kredyt czy też pożyczka "pomimo tego, iż w wartości nominalnej nie stanowi przychodu, to jest jednak kategoria, która służy rozwijaniu działalności podatnika. Jeżeli w wyniku tej działalności podatnik osiąga przychody podlegające opodatkowaniu, to tym samym koszty uzyskania kredytu pośrednio służą uzyskaniu tych przychodów” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 375/09). W związku z powyższym, skoro koszty kredytu powinny być traktowane jako odrębna kategoria kosztu, tj. koszt związany z uzyskanym finansowaniem oraz całokształtem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, Zainteresowani stoją na stanowisku, że nie da się ich przypisać jednoznacznie do konkretnego przychodu.
Otrzymanie kredytu przez X. Sp. z o.o. sp.k. pozwoliło częściowo na zakup obligacji (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego (ok. 35% wartości kredytu). Przedmiotowe transakcje przyczyniły się do możliwości uzyskania przez szeregu wymiernych korzyści, w szczególności poprzez:
· zwiększenie wartości posiadanych aktywów oraz
· uzyskanie potencjalnych dodatkowych środków pieniężnych (np. odsetek i wynagrodzenia z tytułu wykupu obligacji).
Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych oraz sądów administracyjnych zaprezentowanym w uzasadnieniu stanowiska do pytania nr 1 niniejszego wniosku, koszty kredytu (w tym odsetki) nie powinny być traktowane jako "wydatki na objęcie lub nabycie udziałów", a w analizowanym stanie faktycznym jako wydatki na zakup obligacji (stanowiących przykład papierów wartościowych, do objęcia lub nabycia których również odnosi się art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT) z uwagi na to, że stanowią one jedynie koszt pośrednio związany z finansowaniem takiego nabycia, a nie koszt warunkujący nabycie. W związku z tym powinny one być traktowane jako zupełnie odrębna kategoria kosztu - związanego z otrzymanym finansowaniem i całokształtem prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, w ocenie Spółki, w odniesieniu do alokacji kosztów kredytu do konkretnego źródła przychodów należy rozpatrywać całokształt działalności podatnika. Skoro zatem koszty kredytu stanowią odrębną kategorię kosztu związaną z otrzymanym finansowaniem, to w przypadku, gdy finansowanie zostało udzielone częściowo na zakup obligacji oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego, a obie te transakcje miały na celu ogólny rozwój prowadzonej działalności gospodarczej, to takich kosztów, w ocenie Zainteresowanych, że nie da się przypisać jednoznacznie do konkretnego przychodu.
Zatem, koszty kredytu przeznaczonego częściowo na nabycie obligacji oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego nie powinny być w całości przypisywane ani do źródła przychodów z zysków kapitałowych, ani do źródła przychodów obejmującego działalność operacyjną (inne źródła przychodów).
W ocenie Spółki, koszty te powinny być alokowane pomiędzy źródła przychodów z zysków kapitałowych i z innych źródeł (zysków operacyjnych) w oparciu o tzw. przychodowy klucz alokacji, o którym mowa w przepisie art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT.
Takie stanowisko jest uzasadnione wykładnią językową przepisu art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, z której jasno wynika, że podatnik, który ponosi koszty pośrednie, których nie może jednoznacznie powiązać z przychodami ze źródła zysków kapitałowych albo z przychodami z innych źródeł przychodów, powinien alokować je do każdego z tych źródeł stosując odpowiednio tzw. przy chodowy klucz alokacji, o który m mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.
Dodatkowo, stosowanie do art. 15 ust. 2a ustawy CIT zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania.
Z kolei, w myśl art. 15 ust. 2b ustawy CIT, w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.
Na podstawie stosowanych odpowiednio przepisów art. 15 ust. 2 i 2a ustawy CIT podatnik, który jednocześnie osiąga przychody z zysków kapitałowych i z innych źródeł przy chodów ma obowiązek przypisać koszty uzyskania przychodów do właściwego źródła. W związku z powyższym, w przypadku kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami, koszt uzyskania przychodów dzieli klasyfikację odpowiadającego mu przychodu. Natomiast, w odniesieniu do wszystkich kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednie, przepisy ustawy CIT (art. 15 ust. 2b) przewidują wprost stosowanie mechanizmu alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 ustawy CIT.
Zatem, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy CIT, alokacja kosztów uzyskania przychodów, których nie da się przypisać jednoznacznie do konkretnego przychodu odbywa się w następujący sposób:
1. W pierwszej kolejności, podatnik powinien zbadać, czy możliwe jest przypisanie kosztu pośredniego do źródła przychodu za pomocą miarodajnych i obiektywnych kryteriów. Przykłady kryteriów wskazywane w orzecznictwie sądów administracyjnych odnosiły się w przeważającej części do kwestii podziału kosztów działalności opodatkowanej i zwolnionej w kontekście prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przykładowo, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 marca 2018 r. sygn. akt II FSK 610/16 wskazał, iż „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jako przykład kluczy pozwalających na dostatecznie precyzyjne alokowanie kosztów można uznać, przytoczone w uzasadnieniu skargi kasacyjnej: klucz obliczony na podstawie liczby godzin przepracowanych przez pracowników przy działalności zwolnionej i opodatkowanej, klucz ilości stanowisk komputerowych w ramach działalności strefowej, klucz powierzchniowy, klucz ilościowy, klucz wartościowy. Oczywiście to rzeczą podatnika jest sporządzenie stosownej dokumentacji w taki sposób, aby zastosowanie przyjętego klucza było możliwe. Ostatecznie bowiem to organ podatkowy dokona oceny, czy ów klucz alokacji kosztów jest na tyle miarodajny aby uznać za prawidłowe określenie na jego podstawie kosztów przypadających na przychody opodatkowane i zwolnione z podatku”.
2. W przypadku braku możliwości zastosowania miarodajnych i obiektywnych kryteriów alokacji, podatnik powinien przypisywać koszty pośrednie do źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów (tzw. klucz przychodowy).
Analogicznie, jeżeli podatnik ponosi koszty wspólne dla różnych źródeł przychodów, których nie jest w stanie w obiektywny i miarodajny sposób przypisać do jednego źródła przychodów, to takie koszty należy przyporządkować do oby dwu źródeł przychodów z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego.
Za stanowiskiem tym przemawia wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2021 r., sygn. akt II FSK 2627/20, w którym sąd wskazał, że: „Przepis art. 15 ust. 2b u.p.d.o.p. należy interpretować w ten sposób, że w przypadku kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, dokonuje się alokacji kosztów zgodnie z zasadami uregulowanymi w ust. 2 i ust. 2a - czyli dotyczącymi m.in. proporcji podziału kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami do konkretnych źródeł. Tym samym zgodzić należy się ze stanowiskiem spółki, że odsetki od pożyczek zaciągniętych przez spółkę w celu przejęcia kontroli nad rosyjskimi spółkami produkcyjno-dystrybucyjnymi powinny być rozpoznane jako koszt pośredni i alokowane przez spółkę poprzez zastosowanie klucza przychodowego, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p.". Powyższa teza powinna znaleźć również zastosowanie do kosztów kredytu, którego część została przeznaczona na nabycie obligacji.
Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, koszty kredytu, z którego środki były częściowo przeznaczone na zakup obligacji oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego powinny być alokowane do źródeł przychodów oparciu o tzw. przychodowy klucz alokacji na podstawie art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT.
Jeśli zatem nie ma możliwości obiektywnego i miarodajnego wyodrębnienia kosztów uzyskania przychodów z tytułu kosztów kredytu związanych z przychodami z zysków kapitałowych oraz związanych z innymi źródłami przychodów, ponieważ koszty te posiadają pośredni związek ze przychodami, wówczas ustawodawca nakazuje rozdzielenie takich kosztów proporcjonalnie do udziału przychodów z każdego ze źródeł przychodów w ogólnej kwocie przychodów (według tzw. klucza przychodowego). Przykładowo, jeżeli podatnik w roku podatkowym osiągnął przychody zarówno ze źródła zyski kapitałowe, jak i z pozostałych źródeł w proporcji 500.000 zł (5%) z zysków kapitałowych oraz 9.500.000 zł (95%) z pozostałych źródeł oraz poniósł koszty pośrednie w łącznej wysokości 100.000 zł, a okazało się, że nie jest możliwe jednoznaczne wyodrębnienie z tej kwoty części kosztów przypadających na poszczególne źródła przychodów, podatnik zobowiązany jest przyporządkować koszty z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego. Oznacza to, że do źródła zyski kapitałowe podatnik będzie mógł zaliczyć 5.000 zł kosztów, natomiast pozostałe 95.000 zł zostanie alokowane do pozostałych źródeł przychodów.
Podsumowując, Wnioskodawca pragnie wskazać, ze w jego ocenie, koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy CIT.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3
Z kolei, gdyby zdaniem organu koszty kredytu nie mogły być alokowane pomiędzy źródła przychodów z zysków kapitałowych i z innych źródeł (zysków operacyjnych) w oparciu o tzw. przychodowy klucz alokacji, o którym mowa w przepisie art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT, to zdaniem Zainteresowanych właściwe jest zastosowanie klucza alokacji obliczonego według udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu obliczonego na moment udzielenia kredytu, tj. proporcji około 65%/35%, z uwagi na przeznaczenie środków uzyskanych z kredytu częściowo na zakup obligacji (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie posiadanego już kredytu długoterminowego (ok. 35% wartości kredytu).
Jak zostało już zauważone, zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 marca 2018 r., sygn. akt 11 FSK. 610/16 : „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jako przykład kluczy pozwalających na dostatecznie precyzyjne alokowanie kosztów można uznać, przytoczone w uzasadnieniu skargi kasacyjnej: klucz obliczony na podstawie liczby godzin przepracowanych przez pracowników przy działalności zwolnionej i opodatkowanej, klucz ilości stanowisk komputerowych w ramach działalności strefowej, klucz powierzchniowy, klucz ilościowy, klucz wartościowy. Oczywiście to rzeczą podatnika jest sporządzenie stosownej dokumentacji w taki sposób, aby zastosowanie przyjętego klucza było możliwe. Ostatecznie bowiem to organ podatkowy dokona oceny, czy ów klucz alokacji kosztów jest na tyle miarodajny aby uznać za prawidłowe określenie na jego podstawie kosztów przypadających na przychody opodatkowane i zwolnione z podatku.
Zdarza się zatem, że możliwe jest obiektywne i miarodajne wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów z tytułu kosztów kredytu związanych z przychodami z zysków kapitałowych oraz związanych z innymi źródłami przychodów. W szczególności istnieje możliwość zastosowania aprobowanych w orzecznictwie sądów administracyjnych kluczy związanych np. z pracochłonnością czy ilością pracowników zaangażowanych w uzyskiwanie konkretnego rodzaju przychodu.
Niewątpliwie koszty finansowania dłużnego związane z częścią finansowania (kredytu) wydatkowaną na nabyciem Obligacji powinny zostać zaliczone do źródła przychodów z zysków kapitałowych, gdyż ewentualny przychód z tytułu wykupu Obligacji będzie tzw. przychodem kapitałowym na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT (jako, że obligacje stanowią papiery wartościowe). Natomiast pozostała część kosztów finansowania dłużnego związana ze spłatą kredytu długoterminowego powinna być zaklasyfikowana do źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe, gdyż spłacony kredyt długoterminowy został wcześniej wydatkowany na udzielenie Pożyczki. Zatem przychody osiągnięte w związku z udzielaniem Pożyczki powinny zostać zaklasyfikowane do tzw. źródła operacyjnego.
Zatem zdaniem Zainteresowanych, w przypadku gdy według Organu nie będzie możliwe zastosowania klucza przychodowego (zgodnie ze stanowiskiem Zainteresowanych do pytania nr 2), jedynym możliwym do zastosowania kluczem alokacji, byłby klucz obliczony według proporcji wyrażającej udział kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu na moment udzielenia kredytu około 65%/35%. Proporcja powinna zostać ustalona na moment wykorzystania kredytu. W ocenie Zainteresowanych jest to jedyny racjonalny klucz alokacji, który mógłbym mieć zastosowanie w sprawie.
W wyniku zastosowania tego klucza około 65% kosztów finansowania wydatkowanych na nabycie Obligacji zostałoby zaklasyfikowane do koszyka kapitałowego (gdyż przychód związany z wykupem Obligacji będzie stanowił przychód w źródle kapitałowym), natomiast około 35% kosztów zostałoby zaklasyfikowanych do koszyka operacyjnego (ponieważ część kredytu została wydatkowana na spłatę wcześniej zaciągniętego kredytu długoterminowego, który posłużył do sfinansowania Pożyczki, a przychód z Pożyczki stanowi tzw. przychód operacyjny).
Stąd tez podział kosztów związanych z kredytem zaciągniętym przez X. Sp. z o.o. sp.k. Zainteresowani powinni alokować w proporcji ok. 65% na źródło kapitałowe oraz ok. 35% na źródło operacyjne.
Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 jest nieprawidłowe, to koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu) udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu tj. proporcji około 65% jako kosztów ze źródła przychodów z zysków kapitałowych oraz około 35% do kosztów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
W zakresie pytania Nr 1 odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska.
Jednocześnie zauważyć należy, że w myśl art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”),
za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT,
nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).
W świetle powyższych przepisów, koszt podatkowy mogą stanowić jedynie zapłacone odsetki od kredytu, a data ujęcia tego wydatku w księgach rachunkowych, będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.
Ad. pytania Nr 2 i 3
Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy o CIT,
przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.
W myśl art. 5 ust. 1a ww. ustawy,
przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła.
Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o CIT,
zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.
W ramach art. 5 ustawy o CIT, ustawodawca uregulował zatem ściśle określony sposób przypisywania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną i kosztów ich uzyskania jej wspólnikom będącym podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT,
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy,
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Stosownie do art. 15 ust. 2 i 2austawy o CIT,
jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.
Z uwagi na obowiązującą od 1 stycznia 2018 r. nowelizację ustawy o CIT, wprowadzającą podział przychodów osób prawnych na dwie kategorie, tj. przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, ustawodawca dostosował regulację dotyczącą alokacji kosztów pośrednich przez dodanie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o CIT,
w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że spółka komandytowa, w której Zainteresowani pełnią funkcję komandytariuszy, zaciągnęła kredyt, z którego środki były częściowo przeznaczone na nową inwestycję finansową, tj. na zakup obligacji wyemitowanych przez podmiot powiązany (ok. 65% wartości kredytu) oraz częściowo na refinansowanie zaciągniętego wcześniej kredytu długoterminowego przeznaczonego na udzielenie pożyczki podmiotowi powiązanemu (ok. 35% wartości kredytu). W związku z powyższym kredytem, pożyczkobiorca ponosi koszty finansowania dłużnego. Koszty związane z kredytem, jakie były i są ponoszone, to przykładowo: odsetki, prowizje, opłata aranżacyjna (płatność jednorazowa w momencie uruchomienia kredytu), opłaty za administrowanie oraz inne koszty dające się powiązać z kredytem
Przedmiotem wątpliwości Zainteresowanych jest m.in. kwestia ustalenia czy koszty kredytu (za lata w których spółka komandytowa była jeszcze transparentna podatkowo) powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowy m przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przy chodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT czy też z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu).
Jak już wskazano, kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów (…). Ustawodawca w sposób wyraźny wskazuje więc, że wydatki dotyczące danego źródła przychodów, należy odnieść do kosztów dotyczących tego samego źródła przychodów.
Zgodnie z powyższym wydatki związane z obsługą kredytu powiązane z danym źródłem przychodów należy odnieść do kosztów dotyczących tego samego źródła przychodów.
W omawianej sprawie środki pozyskane z kredytu bankowego zostały wykorzystane na zakup obligacji wyemitowanych przez podmiot powiązany, jak również na refinansowanie zaciągniętego wcześniej kredytu długoterminowego przeznaczonego na udzielenie pożyczki podmiotowi powiązanemu.
W celu alokacji kosztów związanych z ww. kredytem do odpowiedniego źródła przychodu, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalenie do jakiego źródła przychodu zakwalifikować należy przychód uzyskany z obligacji a do jakiego źródła przychód uzyskany z udzielonej pożyczki długoterminowej. Przy czym zauważyć należy, że na gruncie ustawy o CIT, przychodu pożyczkodawcy nie stanowi spłata pożyczki w części kapitałowej, a jedynie faktycznie otrzymane od pożyczkobiorcy odsetki. Analogicznie w przypadku wykupu obligacji, za przychód obligatariusza należy uznać jedynie odsetki wypłacone przez emitenta, nie zaś kwotę nominalną wykupionych obligacji.
Przepis art. 7b ust. 1 zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów regulujących bezpośrednio sposobu rozpoznawania przychodów z wykupu obligacji.
Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT,
za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz.U. z 2020 r., poz. 1208 ze zm.)
obligacje są papierami wartościowymi emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji, zwanego dalej „obligatariuszem”, i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia. Można zatem przyjąć, że charakter obligacji jest zbliżony do pożyczki, która w myśl art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740) stanowi umowę, na mocy której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W myśl natomiast art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2021 r. poz.328 ze zm.),
Ilekroć w ustawie jest mowa o) papierach wartościowych - rozumie się przez to:
akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 i 2320), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
Z powołanych przepisów wynika zatem jednoznacznie, że papierami wartościowymi są m.in. również obligacje.
Przytoczony wyżej art. 7 ust. 1 pkt 6 lit. b ustawy o CIT wprost wskazuje, że za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych. Jednocześnie, z przychodów tych wyłączono przychody uzyskiwane z pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych. Analogicznego wyłączenia nie zawarto natomiast w odniesieniu do przychodów z papierów wartościowych, w związku z czym, przychody te (w tym przychody z obligacji) powinny zostać w całości zaliczone do źródła „zyski kapitałowe”.
Z kolei zgodnie z art. 7 b ust. 1 pkt 1 lit. l ustawy o CIT,
za przychody z zysków kapitałowych uważa się, odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
Zatem odsetki od pożyczki udzielone osobie prawnej stanowią przychody z zysków kapitałowych wyłącznie w sytuacji gdy dotyczą pożyczki partycypacyjnej. Tymczasem z wniosku nie wynika aby udzielona podmiotowi powiązanemu pożyczka na którą środki pozyskane zostały z kredytu bankowego, który to kredyt został refinansowany kolejnym zaciągniętym kredytem bankowym była pożyczką partycypacyjną.
Przychody uzyskane z ww. pożyczki (w sytuacji gdy pożyczka ta nie jest pożyczką partycypacyjną) nie stanowią zatem przychodów z zysków kapitałowych a stanowią przychody z innych źródeł.
W związku z faktem, że środki pozyskane z kredytu bankowego zostały przez Wnioskodawcę wykorzystane zarówno na zakup obligacji, jak i na refinansowanie kredytu zaciągniętego w celu udzielenia pożyczki podmiotowi powiązanemu – ponoszone koszty związane z obsługa kredytu bankowego stanowią koszty związane zarówno z przychodami z zysków kapitałowych jak i z przychodami z innych źródeł.
Należy zauważyć, że w odniesieniu do kosztów pośrednich, które nie mogą być przypisane do żadnego źródła przychodów, ustawodawca wprowadził zasadę proporcjonalnej alokacji kosztów, zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy o CIT.
Powyższe przepisy dotyczące podziału kosztów pomiędzy różne rodzaje przychodów zostały oparte o jedną zasadę funkcjonalną polegającą na ustaleniu proporcji podziału kosztów za pomocą klucza przychodów. Zgodnie z tą zasadą ustala się stosunek w jakim pozostaje jeden rodzaj przychodów (np. przychody z zysków kapitałowych) w sumie wszystkich przychodów. W efekcie powstaje proporcja w jakiej alokowane powinny zostać koszty, których nie można wprost przypisać do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.
Warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:
· faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów,
· brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.
Określona w przepisach art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy o CIT zasada proporcjonalnej alokacji kosztów odnosi się zatem wyłącznie do kosztów, które nie mogą być przypisane do żadnego źródła przychodów.
Aby zatem dane wydatki mogły zostać zaliczone do źródła przychodów z zysków kapitałowych lub innych źródeł przychodów należy odpowiednio przyporządkować te koszty podatkowe do danego źródła przychodów (należy powiązać wydatek z odpowiednim źródłem przychodów). Jeżeli natomiast poniesionych wydatków nie można przypisać do odpowiedniego źródła przychodów podatnik winien zastosować klucz alokacji kosztów (art. 15 ust. 2, 2a i 2b ustawy o CIT)
W omawianej sprawie Zainteresowani posiadają wiedzę na temat tego jaka część środków z kredytu przeznaczona została na zakup obligacji (około 65% wartości kredytu) a jaka część na refinansowanie zaciągniętego wcześniej kredytu długoterminowego przeznaczonego na udzielenie pożyczki podmiotowi powiązanemu (około 35% wartości kredytu). Tym samym Zainteresowani są w stanie ustalić jaka część kosztów związanych z obsługą kredytu bankowego dotyczy finansowania zakupu obligacji a jaka część wiąże się z udzieloną podmiotowi powiązanemu pożyczką. Zainteresowani mogą zatem również ustalić jaka część kosztów kredytu związana jest z przychodem ze źródła zyski kapitałowe a jaka część z przychodem z działalności operacyjnej i w odpowiedniej wysokości alokować ww. koszty do wskazanych źródeł przychodu.
Skoro więc w przedmiotowej sprawie Zainteresowani mogą przypisać poniesione koszty związane z obsługą kredytu bankowego do odpowiedniego źródła przychodu to nie ma podstaw do zastosowania klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2,2a i 2b ustawy o CIT.
Reasumując, za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Zainteresowanych, zgodnie z którym koszty kredytu powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2b w zw. z ust. 2 i 2a ustawy o CIT.
Koszty te, zgodnie z zawartym we wniosku stanowiskiem odnośnie pytania Nr3, powinny zostać alokowane przez Zainteresowanych do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych źródeł przychodów z zastosowaniem klucza ustalonego według proporcji (obliczonej na moment wykorzystania kredytu) udziału kwoty kredytu przeznaczonej na dany cel w całkowitej kwocie kredytu tj. proporcji około 65% jako kosztów ze źródła przychodów z zysków kapitałowych oraz około 35% do kosztów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, które Państwo przedstawili.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
-
z zastosowaniem art. 119a;
-
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
-
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).