Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, zajmuje się produkcją i dystrybucją żywic syntetycznych. W celu finansowania działalności korzysta z kredytów bankowych, linii kredytowej oraz kredytów akwizycyjnych. Spółka zawarła umowę poręczenia z Poręczycielem, na mocy której zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia za udzielone poręczenie. Wnioskodawca zapytał, czy koszty związane z tym wynagrodzeniem należy uznać za koszty pośrednie, które mogą być rozpoznane w całości w momencie zapłaty, czy też powinny być rozliczane zgodnie z zasadami rachunkowości. Organ uznał, że koszty związane z wynagrodzeniem za udzielone poręczenie są kosztami pośrednimi. Jednakże moment ich rozpoznania w kosztach uzyskania przychodów powinien być zgodny z przepisami podatkowymi, a nie z zasadami rachunkowości. W związku z tym, koszty te powinny być ujmowane w księgach rachunkowych w momencie ich ujęcia, a nie w momencie zapłaty.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
22 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 października 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej w podatku dochodowym od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Spółka”), podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Spółka produkuje i dystrybuuje żywice syntetyczne, stosowane w różnych gałęziach przemysłu.
Spółka jest podmiotem dominującym w grupie kapitałowej, w której skład wchodzą spółki zależne - X - producent folii i opakowań foliowych, butelek, preform, Y - producent środków barwiących oraz Z - producent materiałów elektroizolacyjnych.
W celu finansowania swojej działalności, Spółka korzysta z kredytów bankowych, linii kredytowej oraz kredytów akwizycyjnych - allokacja do odpowiedniego źródła przychodów nie stanowi przedmiotu niniejszego wniosku, a jedynie moment ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu udzielonego Spółce poręczenia zobowiązań kredytowych.
W dniu 13 sierpnia 2014 r. zawarta została umowa kredytów pomiędzy Spółką jako kredytobiorcą i Poręczycielem oraz tego samego dnia zawarta została umowa poręczenia pomiędzy Poręczycielem a Bankiem, która była następnie zmieniana w dniach (…), (…), (…), (…), (…), (…), oraz (…).
Spółka zawarła również z Poręczycielem Porozumienie w sprawie wynagrodzenia z tytułu udzielonego poręczenia (dalej: „Porozumienie”), na podstawie którego Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Poręczyciela wynagrodzenia ustalonego procentowo w stosunku rocznym liczonego od wartości poręczenia. Wartość poręczenia na potrzeby wyliczenia wynagrodzenia przyjmowana będzie jako suma wartości kredytów objętych poręczeniem udzielonych Spółce według stanu aktualnego na dzień wyliczenia wynagrodzenia. Zgodnie z Porozumieniem, wynagrodzenie wyliczane będzie w miesięcznych okresach rozliczeniowych, za każdy miesiąc kalendarzowy obowiązywania Poręczenia. Dniem wyliczenia wynagrodzenia należnego za dany miesięczny okres rozliczeniowy będzie ostatni dzień roboczy miesiąca.
W związku ze znacznym obciążeniem po stronie Spółki z tytułu spłaty kredytów objętych poręczeniem w początkowym okresie od ich udzielenia oraz z przewidywanym okresem oczekiwania na uzyskanie efektów ekonomicznych inwestycji Spółki finansowanych z wykorzystaniem kredytów objętych poręczeniem, Strony Porozumienia ustaliły okres karencji w wypłacie wynagrodzenia należnego za okres od dnia udzielenia poręczenia (czyli 13 sierpnia 2014 r.) do dnia 31 sierpnia 2020 r. (dalej: „Wynagrodzenie Odroczone”). Wynagrodzenie z tytułu udzielonego poręczenia za okres od jego udzielenia do końca 2020 r. ujęte zostało jednorazowo w księgach rachunkowych Spółki za 2020 r., natomiast począwszy od początku 2021 r., wynagrodzenie to jest rozpoznawane w księgach rachunkowych na bieżąco, to jest w dacie gdy staje się należne.
Wynagrodzenie Odroczone, czyli suma wynagrodzenia za cały okres od dnia udzielenia Poręczenia do dnia 31 sierpnia 2020 r. będzie wypłacane przez Spółkę w 60 równych miesięcznych ratach płatnych w terminach zapłaty wynagrodzenia bieżącego, począwszy od pierwszej płatności z tytułu wynagrodzenia bieżącego.
Czy koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego Spółce poręczenia zobowiązań kredytowych stanowić będą koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. koszty pośrednie), a w konsekwencji wynagrodzenie za lata poprzednie oraz wynagrodzenie bieżące powinno zostać rozpoznane w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tzn. w dacie ich zapłaty?
Koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego jej poręczenia zobowiązań kredytowych, stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka będzie miała prawo w całości zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia, tzn. w dacie ich zapłaty, nawet w przypadku gdy ich część dotyczyć będzie okresów poprzednich.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, które przekładają się wprost (bezpośrednio) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klarownym przykładem kosztów bezpośrednio związanych z przychodami są wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód osiągnięty ze zbycia tej jednostki towaru.
Z kolei, w przypadku poniesienia kosztów pośrednich nie ma możliwości przypisania ich w sposób jednoznaczny do określonych przychodów, niemniej wydatki te są racjonalne i pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Definicja kosztów pośrednich prezentowana w szeregu interpretacji indywidualnych jest spójna z tą prezentowaną przez Spółkę i nie budzi obecnie większych wątpliwości. Dla przykładu jedynie wskazać należy interpretację z 30 listopada 2009 r. o sygn. ITPB3/423-466e/09/MK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, zgodnie z którą Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.
Zdaniem Spółki, skoro w przypadku wydatków ponoszonych na wynagrodzenie z tytułu udzielonego poręczenia zobowiązań kredytowych, których celem jest pozyskanie kredytów służących finansowaniu działalności Spółki, to o ile wydatki te pozostają w związku z osiąganymi przez Spółkę przychodami, to nie można w sposób bezpośredni przypisać im konkretnych przychodów, zatem wydatki te stanowić będą koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z osiąganymi przychodami.
Jak już zostało to nadmienione powyżej, w przypadku kosztów pośrednio związanych z osiąganymi przychodami, stosuje się zasadę przewidzianą w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), tj. pośrednie koszty uzyskania przychodów potrącane są w dacie ich poniesienia. Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 4e za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Powyższe przepisy stanowiły do niedawna oś sporu między podatnikami, którzy czytając wprost powyższe przepisy stawali na stanowisku zgodnie z którym przepisy o rachunkowości mogły modyfikować datę rozpoznania wydatku jako kosztu uzyskania przychodów, a organami, które stawały na stanowisku zgodnie z którym prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa, a o dacie poniesienia kosztu stanowią przepisy podatkowe i data jego faktycznego poniesienia. Warto w tym miejscu przytoczyć głos doktryny prawa podatkowego, Prof. Mariański wskazuje w swoim artykule, że: Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jednak, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d PDOPrU). Takie postanowienie jest nieudolną próbą przeniesienia bilansowej zasady współmierności przychodów i kosztów do prawa podatkowego. Nie powinno jednak budzić wątpliwości, że ustawodawca nie zdecydował się na odesłanie do zasad rozliczania kosztów w prawie bilansowym, lecz określił na potrzeby rozliczania podatków dochodowych swoiste zasady rozliczania kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Nie ma znaczenia, czy zmierzały one do zbliżenia z zasadami rachunkowości. Istotny jest jednak kształt wprowadzonej regulacji, która nie odpowiada zasadom rachunkowości. Ze względu na autonomiczność prawa podatkowego, koszty są ustalane i rozliczane na zasadach właściwych dla tej gałęzi prawa. Oczywiście regulacje te nie są klarowne i budzą dużo wątpliwości, niemniej w swoisty sposób kształtują zasady rozliczania kosztów podatkowych w czasie. Od zmian wprowadzonych 1 stycznia 2007 r. dla rozliczania kosztów w czasie znaczenie ma wyłącznie moment poniesienia kosztu, (dr hab. Adam Mariański, Rozliczanie kosztów w czasie a rachunkowość-glosa - II FSK 1091/10, MOPOD 2012, Nr 6).
Zdaniem Spółki, skoro wydatki ponoszone na wynagrodzenie z tytułu udzielonego jej poręczenia zobowiązań kredytowych stanowią koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami, zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT zdanie pierwsze. Wynika to z faktu, że skoro koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia, to wydatki Spółki na wynagrodzenie z tytułu udzielonego jej poręczenia powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia, tj. w dacie ich zapłaty, nawet jeśli część tych wydatków stanowić będą wydatki odnoszące się do lat wcześniejszych, a które zgodnie z przewidzianą w Porozumieniu karencją, obciążać będą Spółkę na bieżąco. Zdanie drugie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, w sytuacji Spółki nie będzie miało zastosowania z uwagi na nadrzędną zasadę zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, tj. w dacie ich faktycznego poniesienia (rozumianego jako data faktycznej zapłaty). Gdyby Spółka, pomimo ponoszenia na bieżąco wydatków, które dotyczą lat ubiegłych zobowiązana była do korygowania poprzednich okresów rozliczeniowych, oznaczałoby to, że Spółka rozpoznawałaby te wydatki w kosztach podatkowych okresów, w których tych wydatków faktycznie nie poniosła.
Za słusznością wnioskowania Spółki przemawiają również interpretacje wydawane w indywidualnych sprawach, które odnoszą się do analogicznego zagadnienia. Dla przykładu interpretacje wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o sygn. ILPB3/423-666/09-2/ŁM oraz sygn. ILPB3/423-770/10-2/GC.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego Spółce poręczenia zobowiązań kredytowych stanowić będą koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tzw. koszty pośrednie), a w konsekwencji wynagrodzenie za lata poprzednie oraz wynagrodzenie bieżące powinno zostać rozpoznane w całości w kosztach uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tzn. w dacie ich zapłaty.
Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu, działania podatników związane z tym wydatkiem muszą zmierzać w celu uzyskania przychodu, być na ten przychód ukierunkowane. Innymi słowy, nie tworzą kosztów uzyskania przychodów działania podejmowane w innym celu niż uzyskanie przychodu. Będą natomiast kosztem wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło przychody także w przyszłości. Kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Zagadnienie momentu, w jakim wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, zostało uregulowane w przepisach art. 15 ust. 4-4e Ustawy o CIT.
Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT:
koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Natomiast, art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT stanowi:
że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
W myśl art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT:
za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W świetle powyższego, koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty „pośrednie”) to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale które są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Każdy z tych wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika, przy czym przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Oznacza to, że koszty pośrednie nie pozostają w bezpośrednim związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika, tj. brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Tym samym, jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z całokształtem prowadzonej działalności.
Przenosząc powyższe na grunt opisu stanu faktycznego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że koszty związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego mu poręczenia zobowiązań kredytowych, stanowić będą koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Nie można jednak się zgodzić, że Spółka będzie miała prawo w całości zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich faktycznego poniesienia, tzn. w dacie ich zapłaty, nawet w przypadku, gdy ich część dotyczyć będzie okresów poprzednich.
Odnosząc się do ustalenia momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodów wskazać należy, że jak wynika z ww. przepisów prawa koszty, które nie pozostają w bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Natomiast, dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich będzie moment, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.
Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości.
Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa więc datę powstania kosztu podatkowego.
W świetle powyższego, wydatki ponoszone przez Spółkę związane z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego poręczenia Wnioskodawca powinien rozpoznać na podstawie wskazanych powyżej przepisów w momencie poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).
Nie można zatem zgodzić się z Wnioskodawcą, że momentem rozpoznania kosztu z tytułu poniesienia ww. wydatków będzie w rozpatrywanej sprawie dopiero moment zapłaty tych kosztów. Takiej możliwości nie przewidują przywołane w sprawie przepisy prawa podatkowego. Koszt ten powstaje bowiem w momencie ujęcia kosztów w księgach rachunkowych.
Stanowisko Państwa należało zatem uznać w części dotyczącej:
- uznania kosztów związanych z zapłatą wynagrodzenia z tytułu udzielonego Spółce poręczenia zobowiązań kredytowych za koszty pośrednie za prawidłowe,
- momentu zaliczenia tych kosztów do kosztów uzyskania przychodów za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili