Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 grudnia 2021 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z 18 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatki związanych z procedurą reklamacyjną wynikające z wyżej wymienionych faktur VAT (podatek od towarów i usług) (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego (spółka kapitałowa) i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest przede wszystkim produkcja i sprzedaż podzespołów wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym. Wnioskodawca dostarcza swoje produkty różnym podmiotom a warunki współpracy określone są każdorazowo w umowie z odbiorcą. Dodatkowo towary dostarczane przez Wnioskodawcę objęte są gwarancją. Zgodnie z warunkami gwarancji, Wnioskodawca zobowiązany jest w przypadku wykrycia wady do wymiany towaru na wolny od wad albo do zwrotu odbiorcy kosztów poniesionych w związku z wadliwością towarów.

Jeden z odbiorców (w żaden sposób niepowiązany z wnioskodawcą) poinformował Wnioskodawcę, iż w związku ze stwierdzeniem wady w dostarczanych przez Wnioskodawcę towarach zmuszony był do poniesienia kosztów związanych z wymianą, z działaniami wstrzymującymi swą dalszą produkcję (produkcję odbiorcy) oraz dodatkowym nakładem pracy po stronie pracowników odbiorcy, w tym m.in. koszty badań, wycofania produktów, zarządzania grupą roboczą, itd. Odbiorca złożył reklamację na produkowane przez Wnioskodawcę przedmioty. W konsekwencji, Wnioskodawca, mając na uwadze, iż odbiorca jest jednym z jego głównych kontrahentów, a ewentualny sprzeciw mógłby skutkować zakończeniem współpracy, co z kolei spowodowałoby spadek przychodów, zawarł z odbiorcą ugodę (uregulowaną przepisami prawa francuskiego), zgodnie z którą Wnioskodawca wypłaci odbiorcy rekompensatę. Wobec powyższego odbiorca obciążył Wnioskodawcę obowiązkiem zwrotu poniesionych przez siebie kosztów i wystawił w związku z tym faktury VAT. Wnioskodawca posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i w związku z tym całość lub część kwoty zapłaconej odbiorcy, zostanie Wnioskodawcy zwrócona przez ubezpieczyciela.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatki związanych z procedurą reklamacyjną wynikające z wyżej wymienionych faktur VAT?

2. Czy w przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 kwota zwrócona Wnioskodawcy przez ubezpieczyciela będzie stanowić dla niego przychód do opodatkowania?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, poniesiony wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów. Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej : „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie powyższej definicji w praktyce prawa podatkowego przyjmuje się, że dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnia łącznie następujące przesłanki:

· został poniesiony przez podatnika,

· ma definitywny (rzeczywisty) charakter,

· jest związany z prowadzoną przez podatnika działalnością,

· poniesienie wydatku nastąpiło w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła,

· jest właściwie udokumentowany,

· nie znajduje się w katalogu enumeratywnie wyliczonych kosztów niestanowiących na gruncie ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przedmiotowy wydatek spełnia wszystkie wyżej wymienione warunki, w tym w szczególności nie jest wydatkiem o którym mowa w art. 16, a zwłaszcza w ust. 1 pkt 22 powołanego artykułu. Art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług, nawet jeśli wydatki te spełniają dyspozycję przepisu art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o CIT. Co istotne, wskazany powyżej przepis nie wyłącza kosztów z kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań zapłaconych z innego tytułu niż wskazany powyżej. Oznacza to, że wypłacone kary umowne lub odszkodowania wynikające z innych tytułów wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile wykazują związek z prowadzoną działalnością i uzyskiwanymi z tego tytułu przychodami lub zabezpieczeniem bądź zachowaniem ich źródła. W sytuacji zatem, gdy kary umowne lub odszkodowania nie znajdują się w powyższym przepisie, to wydatki poniesione przez podatnika na zapłatę tych kar lub odszkodowań mogą być oceniane jako koszty uzyskania przychodów jedynie pod kątem spełnienia przesłanek pozytywnych wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, należy rozgraniczyć również charakter kary umownej bądź odszkodowania od wydatków związanych z usunięciem wad produktów w toku procedury reklamacyjnej. Każda bowiem z powyższych instytucji wynika z odmiennych norm prawa Kodeksu cywilnego. Zastosowanie kary umownej lub odszkodowania ma na celu nałożenie na sprzedającego obowiązku prawidłowego wykonania umowy, co z kolei powoduje, iż gdy przedmiot umowy nie jest zgodny z jej treścią, sprzedawca zobowiązany jest do jego naprawy bądź wymiany na rzecz wolną od wad. Jest to zatem mechanizm, który umożliwia sprzedającemu wywiązanie się z postanowień umowy zawartej z odbiorcą. Zastosowanie odszkodowania lub kary umownej ma na celu naprawienie szkody wynikłej z nienależytego wykonania umowy, a ich specyfika polega na wypłaceniu kontrahentowi ustalonej w porozumieniu z nim kwoty pieniężnej pokrywającej ową szkodę. Instytucja reklamacji nie ma zatem na celu naprawienia szkody, a jedynie stworzenie sprzedawcy warunków do dostarczenia produktów, które będą wolne od wad.

Procedura reklamacyjna Wnioskodawcy uwzględnia wypłatę środków pieniężnych na rzecz reklamującego kontrahenta, przy czym wydatki te są nierozerwalnie związane z naprawą bądź wymianą produktów i stanowią jedynie zwrot kosztów poniesionych w tym zakresie przez kontrahenta. W konsekwencji, nie można przypisać im cech charakterystycznych dla kary umownej bądź odszkodowania, albowiem bezpośrednim skutkiem zwrotu przedmiotowych wydatków jest uzyskanie przez kontrahenta produktów niewadliwych.

Podkreślić należy, iż Wnioskodawca nie mógł uniknąć wydatku w związku z jego obowiązkami wynikającymi z gwarancji a ponosząc go zachował źródło przychodów - umowa o współpracy stron jest wciąż kontynuowana. Przedmiotowy wydatek, jak wykazano powyżej, nie jest ani karą umowną ani odszkodowaniem o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Wydatki dotyczące reklamacji nie zostały wymienione wprost w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, niemniej jednak nie stwarza to sytuacji domniemania, iż wszelkie koszty nieuwzględnione w art. 16 ustawy o CIT, zostaną z mocy prawa uznane za koszty wpływające na podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia). Uwzględniając natomiast treść art. 5561 § 1 Kodeksu cywilnego, wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

W myśl art. 561 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo usunięcia wady. Sprzedawca jest jednak zobowiązany, by wadliwy produkt wymienić na wolny od wad lub by wadę usunąć w rozsądnym czasie bez nadmiernych niedogodności dla kupującego - art. 561 § 2 Kodeksu cywilnego.

Udzielenie gwarancji, kierując się przepisem zawartym w art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego. Oświadczenie to określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w sytuacji, gdy sprzedana rzecz nie ma właściwości określonych w oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może być złożone w reklamie.

Kierując się brzmieniem art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego, jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

Mając na uwadze wykładnię omawianego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych produktów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Na tej podstawie, do kosztów uzyskania przychodów nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

· wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

· zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

· zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wskazane powyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „nagradzać” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z treści przepisów przytoczonych powyżej wynika, iż obsługa reklamacyjna i gwarancyjna nie podlega dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT. Ustawodawca nie ograniczył również prawa producentów/sprzedawców do zaliczenia wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych (nierozerwalnie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą) w koszty uzyskania przychodów.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, o ile wskazane we wniosku wydatki Wnioskodawcy względem jego odbiorcy związane są z procedurą reklamacyjną, nie stanowią kar umownych, bądź odszkodowań opisanych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku CIT i jednocześnie nie wynikają z zaniedbań i braku nadzoru nad realizacją zamówień, to Wnioskodawca może uznać poniesione wydatki, po odpowiednim ich udokumentowaniu, za stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Potwierdzenie powyższego znajdujemy w interpretacjach indywidualnych:

· Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 czerwca 2014 r., Znak: IBPBI/2/423- 365/14/BG,

· Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 marca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.34.2018.1.BS,

· Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.434.2018.1.BK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawyo podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2021 r., poz. 2459 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”),

sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę fizyczną lub prawną (rękojmia)

W myśl art. 5561 § 1 Kodeksu cywilnego,

wada fizyczna polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1. nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2. nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3. nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4. została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Zgodnie z art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego,

udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie.

Stosownie do art. 577 § 3 Kodeksu cywilnego,

jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu:

· wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług

· zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

· zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na sprzedawcy (wykonawcy usługi) ciąży obowiązek jego naprawy lub wymiany. Co istotne, obsługa gwarancyjna nie podlega dyspozycji art. 16 ust. 1 ustawy

o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, uznać więc należy, że wydatki reklamacyjne poniesione np. w związku z wadliwością towaru nie mają charakteru ani kar umownych, ani odszkodowań wskazanych w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z usunięciem wad sprzedawanych towarów lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki prawa handlowego (spółka kapitałowa) i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest przede wszystkim produkcja i sprzedaż podzespołów wykorzystywanych w przemyśle motoryzacyjnym. Wnioskodawca dostarcza swoje produkty różnym podmiotom a warunki współpracy określone są każdorazowo w umowie z odbiorcą. Dodatkowo towary dostarczane przez Wnioskodawcę objęte są gwarancją. Zgodnie z warunkami gwarancji, Wnioskodawca zobowiązany jest w przypadku wykrycia wady do wymiany towaru na wolny od wad albo do zwrotu odbiorcy kosztów poniesionych w związku z wadliwością towarów.

Jeden z odbiorców (w żaden sposób niepowiązany z wnioskodawcą) poinformował Wnioskodawcę, iż w związku ze stwierdzeniem wady w dostarczanych przez Wnioskodawcę towarach zmuszony był do poniesienia kosztów związanych z wymianą, z działaniami wstrzymującymi swą dalszą produkcję (produkcję odbiorcy) oraz dodatkowym nakładem pracy po stronie pracowników odbiorcy, w tym m.in. koszty badań, wycofania produktów, zarządzania grupą roboczą, itd. Odbiorca złożył reklamację na produkowane przez Wnioskodawcę przedmioty. W konsekwencji, Wnioskodawca, mając na uwadze, iż odbiorca jest jednym z jego głównych kontrahentów, a ewentualny sprzeciw mógłby skutkować zakończeniem współpracy, co z kolei spowodowałoby spadek przychodów, zawarł z odbiorcą ugodę (uregulowaną przepisami prawa francuskiego), zgodnie z którą Wnioskodawca wypłaci odbiorcy rekompensatę. Wobec powyższego odbiorca obciążył Wnioskodawcę obowiązkiem zwrotu poniesionych przez siebie kosztów i wystawił w związku z tym faktury VAT. Wnioskodawca posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i w związku z tym całość lub część kwoty zapłaconej odbiorcy, zostanie Wnioskodawcy zwrócona przez ubezpieczyciela.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli reklamacja zgłoszona przez odbiorcę nie była rezultatem nieprawidłowego postępowania Państwa w trakcie procesu produkcyjnego i swoim działaniem lub zaniechaniem nie przyczynili się Państwo do powstania ww. wady, to koszty związane z ww. reklamacją, które Państwo zwrócili kontrahentowi, jako spełniające definicję kosztów wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie nie ujęte w katalogu wyłączeń wynikającym z art. 16 ust. 1 tej ustawy, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym stanowisko Państwa, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należało uznać za prawidłowe.

W związku uznaniem stanowiska do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 za prawidłowe, ocena stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 stała się bezprzedmiotowa, zgodnie z Państwa wolą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto dodać należy, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatku w postaci gwarancji do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Jednocześnie należy podkreślić, że ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).