Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2021 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out) w czasie trwania umów najmu.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismami z 3, 10 oraz 12 stycznia 2021 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”, „Podatnik”, „Wnioskodawca”), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W styczniu 2021 r. zostało uzyskane pozwolenie na używanie oraz oddany do używania budynek biurowy, który został wybudowany przez Spółkę. Spółka obecnie dokonuje wynajmu powierzchni użytkowych, stanowiących części budynku.

Budynek użytkowy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz jest amortyzowany zarówno do celów bilansowych, jak i podatkowych według zasad ogólnych, tym samym na dzień wprowadzenia do ewidencji budynek był kompletny i zdatny do użytku w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę (najem na cele niemieszkalne). Spółka zawiera i będzie zawierać umowy najmu, w których Wnioskodawca będzie prowadził oraz ponosił koszty prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (tzw. „fit-out”) na rzecz oraz według wytycznych najemców. Jest to spowodowane sytuacją na rynku nieruchomości komercyjnych, w której wynajmujący często zobowiązany jest do przygotowania powierzchni w stanie umożliwiającym wprowadzenie najemcy do lokalu (tj. stan „pod klucz”). Umowy najmu zawierane są na czas określony przekraczający 12 miesięcy (najczęściej na okres pomiędzy 3 a 5 lat).

Zastosowanie powyższego rozwiązania jest racjonalne ekonomicznie, ponieważ ogranicza funkcje najemcy w zakresie wykończenia lokalu, jednocześnie dając możliwość zwiększenia wysokości czynszu dla wynajmującego oraz szans finalizacji negocjacji w zakresie zawarcia umowy najmu. Zasady ponoszenia nakładów w imieniu, na rzecz i zgodnie z wytycznymi najemców ustalane są indywidualnie. Zakres wydatków jest uzależniony od oczekiwań oraz pozycji rynkowej najemców. Szczegółowy zakres warunków jest każdorazowo ustalany w umowach najmu, w których co do zasady Wnioskodawca jest obowiązany do wydania lokali w stanie surowym, zaś wszelkie dostosowania tego stanu do potrzeb najemców ma swoje odzwierciedlenie w wysokości czynszu.

W związku z powyższym Spółka nie traktuje powyższych wydatków jako przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, ponieważ przedmiotem najmu jest lokal w stanie surowym, zaś prace wykończeniowe i adaptacyjne (fit-out) stanowią świadczenie dodatkowe realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz najemców. W zakres prac wykończeniowych wchodzą m.in.:

· wykonanie ścian działowych,

· montaż drzwi wewnętrznych,

· wykonanie podłóg,

· wykonanie sufitów podwieszanych,

· zabudowy meblowe,

· wykonanie toalet,

· instalacje HVAC,

· instalacje wod.-kan.,

· instalacje elektryczne,

· instalacje teleinformatyczne,

· systemy bezpieczeństwa,

· instalacja agregatów prądotwórczych,

· urządzenia klimatyzacyjne,

· prace projektowe,

· zarządzanie pracami fit-out.

Do powyższych kosztów przyporządkowane są również koszty finansowania dłużnego, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Umowy najmu zawierane są na czas określony. Po zakończeniu umów najmu nie jest wykluczone usunięcie poczynionych nakładów oraz przywrócenie lokali do stanu pierwotnego, tak aby umożliwić indywidualne zaprojektowanie powierzchni kolejnym najemcom. Po zakończeniu umowy najmu w ujęciu ekonomicznym nakłady wykończeniowe nie przedstawiają żadnej wartości dla Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe wydatki traktowane są jako koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu wniosku z 10 stycznia 2022 r., wskazali Państwo ponadto, że wydatki poniesione na prace wykończeniowe i adaptacyjne (fit-out) wiążą się z okresem trwania umów najmu.

Ponoszone wydatki dotyczą dostosowania wynajmowanych powierzchni przez najemców w okresie trwania umów najmu (tj. najczęściej w okresie 3-5 lat). Co do zasady Spółka jest obowiązana do wydania lokali w stanie surowym, zaś wszelkie dostosowania tego stanu do potrzeb najemców ma swoje odzwierciedlenie w wysokości czynszu, który jest kalkulowany z uwzględnieniem okresu, na jaki zawierana jest umowa najmu tj. zakładając podobny poziom nakładów „fit-out” oraz powierzchnię czynsz w umowie zawartej na 3 lata jest wyższy niż w umowie zawartej na 5 lat. Po zakończeniu umowy najmu i znalezieniu kolejnego najemcy dokonywane są z nim ustalenia dotyczące zakresu demontażu dotychczasowych nakładów oraz ponoszenia przez Spółkę dodatkowych nakładów „fit-out” związanych bezpośrednio z kolejną umową najmu.

Pytanie

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy przysługuje prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out) w czasie trwania umów najmu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki w zakresie prac wykończeniowych realizowanych na zlecenie najemców, które zostały opisane w stanie faktycznym spełniają powyższą definicję tj. stanowią koszty uzyskania przychodów. Usługi w zakresie dostosowania lokali do wymagań najemców przyczyniają się do osiągania stałych przychodów w postaci czynszu najmu.

Należy podkreślić, że wydatki spełniają warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów określone w doktrynie, w szczególności:

· zostały poniesione przez podatnika, tj. zostały pokryte z majątku podatnika,

· są definitywne, tj. wartość poniesionych wydatków nie została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie,

· pozostają w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika,

· zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· zostały właściwie udokumentowane,

· nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiącym katalog negatywny wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W ocenie Wnioskodawcy, koszty wykańczania lokali nie stanowią kosztów bezpośrednich, ponieważ wydatki nie stanowią kosztów zakupu towarów, czy też produkcji z przeznaczeniem na sprzedaż. W związku z powyższym wydatki nie stanowią kosztów zakupu towarów lub kosztów wytworzenia produktów gotowych, dlatego nie ma podstaw do kwalifikacji wydatków do kosztów bezpośrednich. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych stanowią koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, ponieważ nie wpływają bezpośrednio na wysokość przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ocena Wnioskodawcy w tym zakresie została oparta na indywidualnych cechach ponoszonych wydatków w związku z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z zawieraniem przez Spółkę umów najmu na czas określony przekraczający 12 miesięcy powyższy przepis znajduje zastosowanie w zakresie rozliczania kosztów prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych, które zostały opisane w niniejszym wniosku. Skoro wydatki stanowią koszty pośrednie, wówczas należy zastosować wprost zasadę, zgodnie, z którą podlegają proporcjonalnemu rozliczeniu w okresie, w którym osiągane są przychody z wynajmu nieruchomości tj. w trakcie trwania umów najmu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie zaliczanie poniesionych wydatków w zakresie fit-out do kosztów podatkowych poprzez czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Zaliczanie do kosztów podatkowych powinno następować poprzez proporcjonalne odpisywanie poniesionych wydatków z uwzględnieniem długości zawartych umów najmu, co stanowi wprost przeniesienie zasady wynikającej z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, zgodnie z którą jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Niewątpliwie umowy najmu zawierane są na czas określony przekraczający rok, a zatem rozliczanie proporcjonalne poniesionych kosztów wypełnia powyższą dyspozycję wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, że:

· koszty pośrednie są potrącalne w dacie poniesienia, jeżeli koszty nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy,

· koszty pośrednie podlegają rozliczeniu proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą, jeżeli koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy.

Przyjęcie innego sposobu rozliczania kosztów mających wpływ na przychody osiągane w kilku latach podatkowych spowodowałby wykazanie wyników niemających odzwierciedlenia w faktycznym wyniku ekonomicznym osiągniętym przez Wnioskodawcę w poszczególnych latach podatkowych.

W związku z powyższym Spółka zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie, że wydatki na usługi prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out), które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i nie jest możliwe określenie, jaka ich cześć dotyczy danego roku podatkowego, powinny stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu najmu, ponieważ zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 grudnia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.298.2020.3.SP, w której stwierdził, że: „(`(...)`) Wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie Prac fit-out na podstawie umów najmu lokali w Modelu nr 2, w kwocie stanowiącej nadwyżkę ponad kwotę stanowiącą równowartość Wynagrodzenia za doprowadzenie do stanu pod klucz powinny zostać zakwalifikowane, podobnie jak koszty w Modelu nr 1, do pośrednich kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. (`(...)`)” oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 3 grudnia 2020 r., sygn. akt I SA/Sz 663/20.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Spółka w styczniu 2021 r. uzyskała pozwolenie na używanie oraz oddanie do używania budynku biurowego, który został wybudowany przez Spółkę. Spółka obecnie dokonuje wynajmu powierzchni użytkowych, stanowiących części budynku.

Spółka zawiera i będzie zawierać umowy najmu, w których Wnioskodawca będzie prowadził oraz ponosił koszty prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (tzw. „fit-out”) na rzecz oraz według wytycznych najemców. Wydatki poniesione na prace wykończeniowe i adaptacyjne (fit-out) wiążą się z okresem trwania umów najmu.

Umowy najmu zawierane są na czas określony przekraczający 12 miesięcy (najczęściej na okres pomiędzy 3 a 5 lat). Co do zasady Spółka jest obowiązana do wydania lokali w stanie surowym, zaś wszelkie dostosowania tego stanu do potrzeb najemców ma swoje odzwierciedlenie w wysokości czynszu, który jest kalkulowany z uwzględnieniem okresu, na jaki zawierana jest umowa najmu tj. zakładając podobny poziom nakładów „fit-out” oraz powierzchnię czynsz w umowie zawartej na 3 lata jest wyższy niż w umowie zawartej na 5 lat. Po zakończeniu umowy najmu i znalezieniu kolejnego najemcy dokonywane są z nim ustalenia dotyczące zakresu demontażu dotychczasowych nakładów oraz ponoszenia przez Spółkę dodatkowych nakładów „fit-out” związanych bezpośrednio z kolejną umową najmu.

Ponoszenie powyższych wydatków jest spowodowane sytuacją na rynku nieruchomości komercyjnych. Zastosowanie powyższego rozwiązania jest racjonalne ekonomicznie, ponieważ ogranicza funkcje najemcy w zakresie wykończenia lokalu, jednocześnie dając możliwość zwiększenia wysokości czynszu dla wynajmującego oraz szans finalizacji negocjacji w zakresie zawarcia umowy najmu. Zakres wydatków jest uzależniony od oczekiwań oraz pozycji rynkowej najemców.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out) w czasie trwania umów najmu.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Państwa, wskazać należy, że skoro jak wynika z wniosku wydatki na prace wykończeniowe oraz adaptacyjne (fit-out) związane są z wynajmem przez Spółkę powierzchni użytkowych, są racjonalne ekonomicznie, uzależnione od oczekiwań oraz pozycji rynkowej najemców i jeżeli dodatkowo wydatki te będą miały charakter definitywny (rzeczywisty) tzn. ich wartość nie zostanie Spółce zwrócona w jakikolwiek sposób oraz będą właściwie udokumentowane, to wydatki na prace wykończeniowe oraz adaptacyjne (fit-out) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Ponadto, jak wskazują Państwo we wniosku, wydatki poniesione na prace wykończeniowe i adaptacyjne (fit-out) wiążą się z okresem trwania umów najmu.

Spółka jest obowiązana do wydania lokali w stanie surowym, zaś wszelkie dostosowania tego stanu do potrzeb najemców ma swoje odzwierciedlenie w wysokości czynszu, który jest kalkulowany z uwzględnieniem okresu, na jaki zawierana jest umowa najmu tj. zakładając podobny poziom nakładów „fit-out” oraz powierzchnię czynsz w umowie. Po zakończeniu umowy najmu i znalezieniu kolejnego najemcy dokonywane są z nim ustalenia dotyczące zakresu demontażu dotychczasowych nakładów oraz ponoszenia przez Spółkę dodatkowych nakładów „fit-out” związanych bezpośrednio z kolejną umową najmu.

Wobec powyższego wydatki prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out) związane są z czasem trwania umowy i Spółka może jest zaliczyć w koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu najmu.

Zatem, stanowisko Państwa, w zakresie ustalenia, czy Spółce przysługuje prawo do zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów prac wykończeniowych oraz adaptacyjnych (fit-out) w czasie trwania umów najmu, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).