0111-KDIB1-1.4010.469.2021.3.AW

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe w części ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia trenera zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie ustalenia m.in.:

- czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zakup towaru jakim jest koń zarówno w przypadku kosztów samego towaru (konia) jak i kosztów jego transportu jak i utrzymania konia do czasu osiągnięcia przychodu z jego sprzedaży stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, a jeżeli tak to w którym momencie;

- czy koszty utrzymania i trenowania konia można zaliczać bezpośrednio w dacie ich poniesienia (księgowania) do kosztów uzyskania przychodu czy też taka możliwość nastąpi dopiero przy odsprzedaży konia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2021 r. (data wpływu 9 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa handlowego. Okoliczność ta przesądza, że Wnioskodawca prowadzi pełną ewidencję księgową, według zasad określonych w ustawie o rachunkowości. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, ponadto Wnioskodawca wykonuje czynności innego rodzaju, np. udostępnianie personelu innym podmiotom gospodarczym.

W ramach czynności innego niż główny przedmiot działalności rodzaju Wnioskodawca nabył od gospodarstwa rolnego konia na podstawie faktury, przy czym Wnioskodawca nie prowadzi stadniny ani obrotu końmi, a nabycie miało charakter jednorazowy, przy czym Wnioskodawca poniósł także koszty transportu związane z nabyciem. Celem nabycia jest odsprzedaż konia, z tym, że nie od razu po nabyciu, gdyż Wnioskodawca zakup konia traktuje jako inwestycję, i zamierza doprowadzić do wzrostu jego wartości rynkowej. W związku z tym Wnioskodawca ponosi i do czasu odsprzedaży konia będzie ponosił koszty jego utrzymania i trenowania. Chodzi o takie koszty jak: badania weterynaryjne, karmienie i pojenie konia, treningi czy udział w zawodach, włącznie z dowozem, ewentualne koszty leczenia. Trenowanie konia zweryfikowane jego udziałem w zawodach w zamiarze Wnioskodawcy ma spowodować wzrost wartości rynkowej i odsprzedaż konia z zyskiem. Koszty dotyczące utrzymania konia Wnioskodawca ma właściwie udokumentowane, najczęściej są to faktury VAT (podatek od towarów i usług) a w przypadku zatrudnienia trenera (Wnioskodawca obecnie jest na etapie poszukiwania trenera) będzie to odpowiednia umowa cywilnoprawna.

Jeżeli chodzi o ujęcie w ewidencji księgowej dotychczasowych zakupów dotyczących konia, to koszt nabycia samego konia Wnioskodawca ujął w towarach handlowych, oraz dokonał odliczenia VAT od tego nabycia, natomiast wszystkie pozostałe koszty są ewidencjonowane co prawda w kosztach ale z ostrożności Wnioskodawca kwalifikuje je do kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu.

W piśmie z 7 grudnia 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazali Państwo ponadto, że jeżeli chodzi o wskazanie związku przyczynowo-skutkowego ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie konia, w tym: wydatków związanych z jego transportem oraz wydatków związanych z utrzymaniem i trenowaniem konia z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży, to w ocenie Wnioskodawcy, związek taki jest bezsprzeczny, bo wszystkie wskazane wydatki zostały lub zostaną poniesione w celu „osiągnięcia przychodu” albo co najmniej jak to jest w przypadku kosztów ponoszonych na bieżące utrzymanie konia, w celu „zachowania źródła przychodu”, którym to źródłem przychodu (planowanego) będzie sam koń. W każdym razie zarówno wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu ze sprzedaży konia (koszt zakupu konia i jego transportu, koszty trenowania) jak i w celu zachowania źródła przychodu, którym jest aktyw w postaci konia (bieżące koszty utrzymania konia, głównie żywienie i badania weterynaryjne, ewentualnie koszty leczenia) ustawodawca wymienił w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) jako koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu.

Oczywiście Wnioskodawca ma świadomość, iż wskazane wydatki mają dwojaki charakter, gdyż inaczej w jego przekonaniu należy oceniać wydatki, które generalnie poniesione zostały (lub jeszcze zostaną) w celu osiągnięcia przychodu ze sprzedaży (koszt zakupu i transportu konia, prawdopodobnie też koszt jego trenowania) i w tym przypadku (co zresztą Wnioskodawca zawarł we własnym stanowisku - część I wniosku ORD-IN) wydatki te Wnioskodawca będzie mógł rozliczyć podatkowo (jako koszty uzyskania przychodu) dopiero w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży konia, inaczej natomiast koszty bieżącego utrzymania konia wyżej wymienione, które zdaniem Wnioskodawcy jako ponoszone w celu zachowania źródła przychodu (samego konia) ma on prawo rozliczać podatkowo (jako koszt uzyskania przychodu) bezpośrednio w dacie ich poniesienia (zaksięgowania jeżeli jest to moment późniejszy niż data poniesienia).

Wnioskodawca uważa, że można się także posłużyć zawartymi w ustawie CIT pojęciami kosztu bezpośrednio związanego z osiąganiem przychodu (przede wszystkim koszt zakupu i transportu konia) i taki koszt można rozliczyć dopiero w czasie osiągnięcia przychodu jak i kosztu pośrednio związanego z osiąganiem przychodu (koszty utrzymania konia), który może stanowić bieżący koszt uzyskania przychodu, wprost na podstawie jego zaksięgowani, bez względu na to, kiedy dojdzie do osiągnięcia przychodu (w tym przypadku ze sprzedaży konia). W każdym razie związek i kosztów dotyczących samego konia jak i jego utrzymania ma niezaprzeczalny związek przyczynowo-skutkowy z planowanym przychodem z jego sprzedaży, albo bezpośredni (koszty „przedmiotu” sprzedaży) albo co najmniej pośredni (koszty utrzymania „przedmiotu” sprzedaży w należytym stanie).

Dodatkowo, wskazali Państwo, że konia, o którym mowa we wniosku, Wnioskodawca nabył w sierpniu 2021 r., a zamierza sprzedać go w okresie do 12 miesięcy od daty jego nabycia.

Konia będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca nie wykorzystuje do celów osobistych.

Jeżeli chodzi o osobę uczestniczącą w zawodach na zakupionym przez Wnioskodawcę koniu, to będzie nią trener zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Jednocześnie nie będzie nią osoba w żaden sposób powiązana z zarządem spółki (Wnioskodawcy) a jej zatrudnienie nie będzie się sprowadzało tylko do zawodów. W tym przypadku Wnioskodawca uważa, że chociaż udział konia w zawodach może wpłynąć na jego wartość rynkową w momencie sprzedaży konia, to wynagrodzenie trenera będące kosztem osobowym nie mając przedmiotowego związku z wartością konia, nie powinno być rozliczone jako koszty uzyskania przychodu dopiero przy sprzedaży konia, ale już w momencie wypłaty.

Uczestnictwo konia w zawodach będzie związane z reprezentowaniem wyłącznie Wnioskodawcy (nie będą reprezentowane żadne inne podmioty, wobec czego kwestia ewentualnych powiązań z firmą Wnioskodawcy jest bezprzedmiotowa). 

Na zawodach dżokej, który będzie dosiadał konia, będzie posiadał plastrony, przy czym będą one oznaczone wyłącznie nazwą lub znakiem graficznym lub logo Wnioskodawcy (nie będzie oznaczeń dotyczących żadnych innych firm, wobec czego kwestia powiązań takich firm z Wnioskodawcą jest bezprzedmiotowa).

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Faktury dokumentujące wydatki objęte zakresem pytań oznaczonych we wniosku jako nr 2 i 4 (nabycie konia, zakupy dotyczące utrzymania i trenowania konia) były i będą wystawiane wyłącznie na spółkę (Wnioskodawcę).

Na fakturach zakupu, o których mowa w pkt 9, była a w wystawianych w przyszłości (już po złożeniu wniosku) będzie wykazana kwota podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach własnej działalności:

a) wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług,

b) nie wykonuje czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c) nie wykonuje czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca zakupy objęte zakresem pytań 2 i 4 wniosku:

a) wykorzystuje do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,

b) nie wykorzystuje do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług,

c) nie wykorzystuje do czynności niepodlegających podatkowi od towarów i usług.

Pytania

1. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zakup towaru jakim jest koń zarówno w przypadku kosztów samego towaru (konia) jak i kosztów jego transportu jak i utrzymania konia do czasu osiągnięcia przychodu z jego sprzedaży stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, a jeżeli tak to w którym momencie?

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 7 grudnia 2021 r.)

2. Czy koszty utrzymania i trenowania konia można zaliczać bezpośrednio w dacie ich poniesienia (księgowania) do kosztów uzyskania przychodu czy też taka możliwość nastąpi dopiero przy odsprzedaży konia.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca wyrażając swoje stanowisko zawierające ocenę prawną na wstępie wyjaśnia, że nie znajduje podstawy prawnej w ustawie z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), by koszt nabycia konia rozliczyć jako koszt uzyskania przychodu bezpośrednio w momencie jego poniesienia (zaksięgowania), zważywszy że koszt ten nie jest związany z bieżącą działalnością Wnioskodawcy, generującą przychody podatkowe. Przy takim założeniu kwestia ujęcia w księgach Wnioskodawcy przedmiotowego kosztu nie jest według oceny Wnioskodawcy problemem podatkowym, lecz raczej księgowym (bilansowym), przy czym Wnioskodawcy wydaje się, że mimo ujęcia tego kosztu w księgach jako towaru handlowego być może bardziej poprawnym ujęciem byłoby zaksięgowanie zakupu konia jako inwestycji, którą to możliwość stwarza - w przeciwieństwie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów - pełna księgowość. Niezależnie jednak od ujęcia księgowego koszt nabycia nie będzie według Wnioskodawcy mógł stanowić kosztu uzyskania przychodu w dacie tego ujęcia (poniesienia/księgowania) ale dopiero przy sprzedaży konia.

Inaczej jednak ma się kwestia dotycząca wydatków na bieżące utrzymanie i trenowanie konia, oraz opiekę weterynaryjną oraz ewentualne leczenie przynajmniej według Wnioskodawcy. Koszty te Wnioskodawca musi ponosić by utrzymać posiadany aktyw w postaci konia w należytym stanie jak i umożliwić treningi oraz udział w zawodach. Nie sposób zdaniem Wnioskodawcy, kosztów takich powiązać z wartością aktywu (co powodowałoby w konsekwencji podniesienie tej wartości), niezależnie czy jako towaru handlowego czy jako inwestycji, gdyż materialnie koszty te nie wiążą się z samym aktywem (koniem) w taki sposób jak np. nakłady z budynkiem na który są ponoszone, logiczne jest więc nie traktowanie tych kosztów jako zwiększających wartość księgową konia. Wnioskodawca uważa, że są to koszty bieżące. W sytuacji zatem, gdy koszty utrzymania i trenowania konia są właściwie udokumentowane, zostały poniesione w celu uzyskania przychodu (planowana sprzedaż aktywu), nie są wymienione w kosztach nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 ustawy CIT) a także nie zostały poniesione w sposób niezgodny z bezwględnie obowiązującymi przepisami prawa, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia (ujęcia w księgach) jako koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne wydane w podobnych sprawach:

- z dnia 29 czerwca 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Znak: IPPB1/415-354/11-5/JC i

- z dnia 30 kwietnia 2014 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Znak: IPTB1/415-84/14-2/MD.

Powyższej oceny Wnioskodawcy nie zmienia też fakt, że dotąd ujmował przedmiotowe koszty jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu, gdyż z ostrożności nie chciał zaniżać wysokości zaliczek na podatek dochodowy (CIT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zatem z art. 15 ust. 4 i 4b-c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie związane, tzw. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w który zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W myśl art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;

2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz.U. z 2021 r. poz. 1082), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika m.in., że w ramach czynności innego niż główny przedmiot działalności rodzaju Wnioskodawca nabył od gospodarstwa rolnego konia oraz poniósł koszty transportu związane z jego nabyciem. Koń został nabyty w sierpniu 2021 r. Celem nabycia jest odsprzedaż konia, z tym, że nie od razu po nabyciu, gdyż Wnioskodawca traktuje zakup konia jako inwestycję, i zamierza doprowadzić do wzrostu jego wartości rynkowej. Wnioskodawca zamierza sprzedać konia w okresie 12 miesięcy o jego nabycia. Koń nie będzie wykorzystywany do celów osobistych. W związku z nabyciem konia, Wnioskodawca ponosi i do czasu odsprzedaży konia będzie ponosił koszty jego utrzymania i trenowania. Chodzi o takie koszty jak: badania weterynaryjne, karmienie i pojenie konia, treninigi czy udział w zawodach, włącznie z dowozem, ewentualne koszty leczenia. Trenowanie konia zweryfikowane jego udziałem w zawodach w zamiarze Wnioskodawcy ma spowodować wzrost wartości rynkowej i odsprzedaż konia z zyskiem. Osobą uczestniczącą w zawodach na zakupionym przez Wnioskodawcę koniu będzie trener zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Jednocześnie nie będzie nią osoba w żaden sposób powiązana z zarządem spółki (Wnioskodawcy) a jej zatrudnienie nie będzie się sprowadzało tylko do zawodów. Uczestnictwo konia w zawodach będzie związane z reprezentowaniem wyłącznie Wnioskodawcy (nie będą reprezentowane żadne inne podmioty, wobec czego kwestia ewentualnych powiązań z firmą Wnioskodawcy jest bezprzedmiotowa). 

Na zawodach dżokej, który będzie dosiadał konia, będzie posiadał plastrony, przy czym będą one oznaczone wyłącznie nazwą lub znakiem graficznym lub logo Wnioskodawcy (nie będzie oznaczeń dotyczących żadnych innych firm, wobec czego kwestia powiązań takich firm z Wnioskodawcą jest bezprzedmiotowa).

Dodatkowo, wskazali Państwo, że koszty dotyczące samego konia jak i jego utrzymania mają niezaprzeczalny związek przyczynowo-skutkowy z planowanym przychodem z jego sprzedaży, albo bezpośredni (koszty przedmiotu sprzedaży) albo co najmniej pośredni (koszty utrzymania przedmiotu sprzedaży w należytym stanie). Związek ten jest bezsprzeczny, bo wszystkie wskazane wydatki zostały lub zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu albo co najmniej jak to jest w przypadku kosztów ponoszonych na bieżące utrzymanie konia, w celu zachowania źródła przychodu, którym to źródłem przychodu (planowanego) będzie sam koń. Wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodu ze sprzedaży konia (koszt zakupu konia i jego transportu, koszty trenowania) jak i w celu zachowania źródła przychodu, którym jest aktyw w postaci konia (bieżące koszty utrzymania konia, głównie żywienie i badania weterynaryjne, ewentualnie koszty leczenia) ustawodawca wymienił w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszty stanowiące koszty uzyskania przychodu.

W związku z tak przedstawionym opisem stanu faktycznego po stronie Państwa pojawiły się wątpliwości:

- czy ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zakup towaru jakim jest koń zarówno w przypadku kosztów samego towaru (konia) jak i kosztów jego transportu jak i utrzymania konia do czasu osiągnięcia przychodu z jego sprzedaży stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, a jeżeli tak to w którym momencie;

- czy koszty utrzymania i trenowania konia można zaliczać bezpośrednio w dacie ich poniesienia (księgowania) do kosztów uzyskania przychodu czy też taka możliwość nastąpi dopiero przy odsprzedaży konia.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Państwa wskazać należy, że koszty nabycia konia w tym koszty jego transportu oraz koszty utrzymania i trenowania konia takie jak badania weterynaryjne, karmienie i pojenie konia, treningi czy udział w zawodach, włącznie z dowozem, ewentualne koszty leczenia mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, albowiem w opisie sprawy wprost wskazano, że celem nabycia konia jest jego odsprzedaż po doprowadzeniu do wzrostu jego wartości rynkowej, a związek przyczynowo-skutkowy ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie konia, w tym wydatków związanych z jego transportem oraz wydatków związanych z utrzymaniem i trenowaniem konia z uzyskaniem przez Spółkę przychodu ze sprzedaży, jak wskazuje Wnioskodawca, jest bezsprzeczny, bo wszystkie wskazane wydatki zostały poniesione lub zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodu, albo co najmniej jak to jest w przypadku kosztów ponoszonych na bieżące utrzymanie konia, w celu zachowania źródła przychodu, którym to źródłem planowanego przychodu będzie sam koń. Dodatkowo, za związkiem tym przemawia również fakt, że koń nie będzie wykorzystywany dla celów osobistych oraz będzie uczestniczył w zawodach posiadając plastrony oznaczone wyłącznie nazwą lub znakiem graficznym lub logo Wnioskodawcy.

Wobec powyższego, wykazali Państwo związek przyczynowo-skutkowy wydatków na nabycie konia, w tym wydatków związanych z jego transportem oraz wydatków związanych z utrzymaniem i trenowaniem konia z uzyskaniem przez Wnioskodawcę przychodu ze sprzedaży towaru jakim jest koń i jeżeli dodatkowo wydatki te będą miały charakter definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona oraz zostaną właściwie udokumentowane to Wnioskodawca może powyższe wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się z kolei do momentu zaliczania powyższych wydatków w koszty uzyskania przychodów wskazać należy, że wydatki związane z nabyciem konia w tym związane z jego transportem będą stanowić bezpośrednie koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, albowiem wydatki te można wprost powiązać z przychodami ze sprzedaży towaru handlowego jakim jest koń.

Natomiast wydatki związane z utrzymaniem i trenowaniem konia (badania weterynaryjne, karmienie i pojenie konia, treningi czy udział w zawodach, włącznie z dowozem (ale z wyłączeniem wydatków związanych wynagrodzeniem trenera zatrudnionego na podstawie umowy o pracę) i ewentualne koszty leczenia) będą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, albowiem wydatków tych nie da się przypisać wprost do przychodów ze sprzedaży towaru handlowego jakim jest koń, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia bądź zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

Natomiast wydatki związane z wynagrodzenie trenera będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy.

Powyższe wynika z cytowanego już wyżej art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierających szczegółowe umocowania odnośnie potrącalności wynagrodzeń pracowników.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają wynagrodzenie wraz narzutami z nim związanymi, a w oparciu o umowę o pracę mogą te wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej). Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty wynagrodzenia lub opłacenia narzutów, powyższe regulacje prawne odsyłają do art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, wydatki związane z wynagrodzeniem trenera zatrudnionego na podstawie umowy o pracę stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne pod warunkiem terminowej wypłaty świadczenia. W przypadku niezachowania tego terminu jest kosztem w dacie faktycznej wypłaty.

Reasumując, wydatki związane z nabyciem konia w tym jego transport będą stanowiły dla Wnioskodawcy bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, które będą potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody.

Z kolei wydatki związane z utrzymanie i trenowaniem konia (z wyłączeniem wydatków związanych z wynagrodzeniem trenera zatrudnionego na podstawie umowy o pracę) będą stanowiły dla Wnioskodawcy pośrednie koszty uzyskania przychodu, które będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

Natomiast wydatki związane z wynagrodzenie trenera zatrudnionego w oparciu o umowę o pracę będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne pod warunkiem terminowej wypłaty świadczenia.

Zatem, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe w części ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia trenera zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, natomiast w pozostałej części jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Dodatkowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest sam przepis prawa. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Podstawowym narzędziem realizacji tej zasady jest postępowanie dowodowe, które nie jest prowadzone w ramach postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Ponadto podkreślić należy, że przedstawione przez Państwa stanowisko w części odnoszącej się przepisów ustawy o rachunkowości nie było przedmiotem interpretacji, albowiem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie wykładni przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidulanych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 i 4 zostało (zostanie) wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).