Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika o jakich mowa w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polską spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca został zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym z dniem 8 marca 2005 r. Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka jest właścicielem gruntu w Polsce (dalej: „Nieruchomość”), który nabyła w 2005 roku w celach inwestycyjnych z zamiarem uzyskania odpowiednich pozwoleń pod zabudowę.

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest X B.V. (dalej: „Spółka matka”) z siedzibą w Królestwie Niderlandów. Spółka matka nie posiada zarządu ani zakładu na terytorium Polski.

Spółka matka planuje w 2022 roku sprzedaż 100% udziałów posiadanych w kapitale zakładowym Wnioskodawcy do niezależnego Inwestora (dalej: „Transakcja”).

Przedmiotowa Nieruchomość stanowi i będzie stanowić na ostatni dzień miesiąca oraz roku poprzedzającego odpowiednio miesiąc oraz rok, w którym dojdzie do zbycia udziałów Spółki bezpośrednio ponad 50% wartości bilansowej aktywów Wnioskodawcy.

Na potrzeby Transakcji Spółka może stanowić spółkę nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. W celu uniknięcia wątpliwości, ocena statusu Spółki jako spółki nieruchomościowej w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT nie jest przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku. Spółka wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej przy założeniu, że Spółka będzie stanowić spółkę nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Na potrzeby Transakcji Wnioskodawca otrzyma od Spółki matki oryginał certyfikatu rezydencji wydanego przez właściwe organy Królestwa Niderlandów potwierdzający, że Spółka matka jest rezydentem podatkowym Królestwa Niderlandów w rozumieniu umowy pomiędzy Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Pytanie

Czy w związku z Transakcją Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik do wpłacenia zaliczki na podatek na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT), z uwagi na to że przychód z tytułu Transakcji będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Królestwie Niderlandów (tj. w państwie zbywcy) zgodnie z art. 13 ust. 4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz.U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120; dalej: „UPO”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z Transakcją Spółka nie będzie zobowiązana jako płatnik do wpłacenia zaliczki na podatek na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, z uwagi na to że przychód z tytułu Transakcji będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Królestwie Niderlandów (tj. w państwie zbywcy) zgodnie z art. 13 ust. 4 UPO.

Regulacje prawne

Zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”) podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu (art. 7 Ordynacji podatkowej).

Płatnikiem zaś jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu (art. 8 Ordynacji podatkowej).

Podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 ustawy o CIT).

Natomiast podatnicy nieposiadający na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT).

Za dochody osiągane na terytorium Polski przez podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy uważa się między innymi dochody z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, (`(...)`) - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki (`(...)`), bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości (art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT). Wartość aktywów, o której mowa w ww. art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT ustala się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc uzyskania przychodu, o którym mowa w tym przepisie. W przypadku spółek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym wartość aktywów może być ustalana na podstawie aktywów bilansowych ujętych w raportach okresowych publikowanych na koniec ostatniego kwartału poprzedzającego kwartał roku kalendarzowego, w którym doszło do uzyskania przychodu (art. 3 ust. 4 ustawy o CIT).

Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4a ustawy o CIT za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy uważa się również dochody z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Jak wskazano w art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

· stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

· przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Obowiązki podatkowe wynikające z ustawy o CIT mogą być modyfikowane poprzez umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie (art. 91 ust. 2 Konstytucji RP).

UPO została ratyfikowana za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, a więc stała się częścią polskiego porządku prawnego mającego pierwszeństwo przed ustawami.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 UPO zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu art. 6 UPO i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zyski z przeniesienia własności mienia ruchomego stanowiącego część mienia zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie (art. 13 ust. 2 UPO).

Zyski osiągane z przeniesienia własności eksploatowanych w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Dla celów tego ustępu stosuje się postanowienia art. 8 UPO ust. 3 (art. 13 ust. 3 UPO).

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 4 UPO zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w art. 13 UPO ust. 1, ust. 2 i ust. 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Od 1 stycznia 2021 r. wszedł w życie art. 26aa ustawy o CIT, na mocy którego spółki nieruchomościowe są w określonych sytuacjach zobowiązane, jako płatnicy, wpłacać zaliczkę na podatek z tytułu m.in. zbycia udziałów w takiej spółce nieruchomościowej przez podmiot nieposiadający siedziby na terenie Polski.

W świetle literalnego brzmienia ustawy o CIT, aby powyższy obowiązek poboru podatku mógł zaistnieć, po pierwsze konieczne jest, aby podmiot, którego udziały są przedmiotem zbycia spełniał definicję spółki nieruchomościowej, które to pojęcie zostało odrębnie zdefiniowane w ustawie (w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT). Po drugie w celu powstania obowiązku pobrania takiej zaliczki wymagane jest, aby sprzedaż udziałów w spółce nieruchomościowej była opodatkowana na terytorium Polski i powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy z literalnego brzmienia ustawy o CIT wynika, że w przypadku (i) zbycia udziałów podmiotu niespełniającego ustawowej definicji spółki nieruchomościowej albo (ii) zbycia udziałów, które zasadniczo nie podlega opodatkowaniu w Polsce (np. z uwagi na przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania), to obowiązek poboru podatku, o którym mowa w art. 26aa ustawy o CIT nie wystąpi.

Uznanie Wnioskodawcy za spółkę nieruchomościową

Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), na potrzeby Transakcji Spółka może stanowić spółkę nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT i ocena statusu Spółki jako spółki nieruchomościowej w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT nie jest przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku. Spółka wnosi o wydanie interpretacji indywidualnej przy założeniu, że Spółka będzie stanowić spółkę nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Opodatkowanie Transakcji

W świetle ustawy o CIT, skoro Spółka matka nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski, może ona podlegać wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

W katalogu dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski wymienia się w szczególności:

· dochody z tytułu przeniesienia własności udziałów w spółce, jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów (określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc uzyskania przychodu) tej spółki bezpośrednio stanowią nieruchomości położone na terytorium Polski (art. 3 ust. 3 pkt 4 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy o CIT);

· dochody z tytułu przeniesienia własności udziałów w spółce nieruchomościowej (art. 3 ust. 3 pkt 4a ustawy o CIT).

Potencjalnie, na mocy samej ustawy o CIT, Spółka matka mogłaby podlegać na terytorium Polski ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu zbycia udziałów Wnioskodawcy.

Należy jednak podkreślić, że powstanie obowiązku podatkowego w Polsce dla zagranicznych rezydentów podatkowych nie zależy tylko od ustawy o CIT. Przepisy tej ustawy, w tym w szczególności w zakresie prawa opodatkowania w Polsce dochodów (przychodów) nierezydentów, należy bowiem stosować z uwzględnieniem postanowień właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska i które zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji RP mają pierwszeństwo przed regulacjami ustawowymi, w tym przed ustawą o CIT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego. Spółka matka dostarczy oryginał certyfikatu rezydencji wydany przez właściwe organy Królestwa Niderlandów, potwierdzający miejsce siedziby Spółki matki dla celów podatkowych na terytorium Królestwa Niderlandów. W konsekwencji dla celów prawidłowego rozliczenia Transakcji konieczne jest odwołanie się do postanowień UPO.

Wnioskodawca wskazuje, że regulacje w zakresie miejsca opodatkowania przychodu z tytułu przeniesienia własności majątku będącego własnością podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium Królestwa Niderlandów znajdują się w art. 13 UPO, tj.:

· art. 13 ust. 1 UPO dotyczy przeniesienia własności majątku nieruchomego,

· art. 13 ust. 2 UPO dotyczy przeniesienia własności majątku ruchomego stanowiącego część mienia zakładu lub placówki, którą rezydent podatkowy Królestwa Niderlandów posiada na terytorium Polski,

· art. 13 ust. 3 UPO dotyczy przeniesienia własności eksploatowanych w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z ww. obiektami,

· art. 13 ust. 4 UPO dotyczy przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w art. 13 UPO ust. 1, ust. 2 i ust. 3.

Niewątpliwie zbycie udziałów Wnioskodawcy nie będzie stanowić przeniesienia własności majątku:

· nieruchomego, o którym mowa w art. 13 ust. 1 UPO,

· ruchomego, o którym mowa w art. 13 ust. 2 UPO, ani

· statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej oraz majątku ruchomego związanego z ww. obiektami, o którym mowa w art. 13 ust. 3 UPO.

W konsekwencji skutki podatkowe Transakcji powinny zostać określone na gruncie art. 13 ust. 4 UPO, tj. regulacji dotyczącej przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w art. 13 UPO ust. 1, ust. 2 i ust. 3.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 4 UPO przychód z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w art. 13 UPO ust. 1, ust. 2 i ust. 3 podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma siedzibę - w przypadku opisywanego zdarzenia przyszłego jest to Królestwo Niderlandów.

Należy zaznaczyć, że wiele z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanych przez Polskę zawiera tzw. klauzule nieruchomościowe (wyrażone jako dodatkowy ustęp w art. 13). Są to regulacje przewidujące opodatkowanie w Polsce dochodu ze zbycia udziałów w spółkach, których głównym składnikiem majątku są nieruchomości położone w Polsce (przykładem może być umowa z Luksemburgiem). Takiej klauzuli nie zawiera jednak, ani nie będzie zawierać w 2022 roku UPO.

W szczególności wprowadzenie takiej klauzuli w UPO jest przewidziane Protokołem o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 roku, oraz Protokołu, podpisanego w Warszawie dnia 13 lutego 2002 roku (dalej: „Protokół”), który został ratyfikowany przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ustawą z dnia 14 października 2021 roku (Dz.U. z 2021 r. poz. 2171).

Zgodnie jednak z art. 28 Protokołu, wejdzie on w życie „ostatniego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostanie otrzymana późniejsza z notyfikacji, w której odpowiednie Rządy notyfikowały sobie wzajemnie w drodze pisemnej, iż konstytucyjne warunki formalne wymagane przez odpowiednie Państwa zostały wypełnione, a jego postanowienia będą miały zastosowanie dla lat podatkowych i okresów rozpoczynających się, oraz zdarzeń powodujących powstanie opodatkowania mających miejsce w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu stycznia roku kalendarzowego, następującego po roku, w którym niniejszy protokół wszedł w życie”.

Zdaniem Wnioskodawcy biorąc po uwagę termin ratyfikacji Protokołu przez Polskę (niezależnie od statusu ratyfikacji przez Królestwo Niderlandów, który to proces według najlepszej wiedzy Spółki nie został zakończony), zmiany wynikające z protokołu nie będą miały zastosowania do Transakcji przeprowadzonej w 2022 roku.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dochód (przychód) z tytułu Transakcji osiągnięty na terytorium Polski będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z postanowieniami UPO wyłącznie na terytorium Królestwa Niderlandów i nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy powyższe oznacza, że po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26aa ustawy o CIT, gdyż nie powstanie obowiązek podatkowy w Polsce.

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub Jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego jasno wynika, że aby mógł wystąpić obowiązek poboru podatku po stronie płatnika, musi wystąpić obowiązek podatkowy po stronie podatnika i konieczność zapłaty podatku w Polsce.

Tym samym dopiero właściwe ustalenie państwa, w którym opodatkowany może być dochód (przychód) z tytułu sprzedaży udziałów w spółce determinuje, czy art. 26aa ustawy o CIT może mieć hipotetyczne zastosowanie w danej sytuacji.

Podsumowując, ponieważ dochód z Transakcji będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Królestwie Niderlandów (zgodnie z UPO, która ma pierwszeństwo przed ustawą o CIT), Wnioskodawca nie będzie zobligowany na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT do uiszczenia zaliczki z tytułu Transakcji.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w aktualnej praktyce organów podatkowych, np. w Interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 października 2021 roku, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.354.2021.1.AK, w której organ potwierdził że: „Spółka Cypryjska nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce z tytułu transakcji zbycia udziałów posiadanych w kapitale zakładowym Wnioskodawcy, a zatem Wnioskodawca nie będzie obowiązany do poboru jako płatnik podatku dochodowego z tego tytułu na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”),

podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, wskazuje, że:

podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o CIT,

za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw – jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

4a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów

uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

6. niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT).

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd.

Powyższa zasada w szczególności ma zastosowanie w sytuacji, gdy zagraniczny podmiot zbywa nieruchomości znajdujące się na terytorium Polski, bądź dokonuje zbycia posiadanych (bezpośrednio, bądź pośrednio) udziałów w spółce, których podstawę istnienia stanowią te nieruchomości. Uzyskana w tym zakresie wartość przychodów pozostaje bowiem w korelacji z dochodami pochodzącymi z nieruchomości osiąganymi poprzez spółkę polską.

Jednakże jak wynika z pkt 4a dodanego do art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, opodatkowaniu na terytorium Polski podlega również przeniesienie własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, który to przepis stanowi niezależną od wskazanej w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, podstawę powstania obowiązku podatkowego na terytorium Polski.

Z uwagi na powyższe zbycie przez podmiot zagraniczny udziałów polskiej spółki nieruchomościowej rodzi dla tego podmiotu na terytorium Polski powstanie obowiązku podatkowego.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, polska spółka której udziały będą zbywane spełnia warunki do uznania jej za spółkę nieruchomościową.

Jeżeli zatem Wnioskodawca jest spółką nieruchomościową i dochodzi do zbycia jej udziałów przez jedynego udziałowca to po jej stronie mogą powstać określone obowiązki płatnika.

Zgodnie bowiem z art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT,

spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

1. stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

2. przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Jak wynika z art. 26aa ust. 2 ustawy o CIT,

przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania przez jeden podmiot więcej niż jednej transakcji zbycia udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, w okresie nieprzekraczającym 12 miesięcy liczonych począwszy od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło pierwsze ich zbycie, jeżeli są spełnione warunki określone w tym przepisie. W takim przypadku spółka nieruchomościowa jest obowiązana wpłacić zaliczkę na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym suma praw głosu w spółce, której udziały (akcje) zostały zbyte, albo ogółu praw i obowiązków dających prawa do udziału w zyskach w spółce niebędącej osobą prawną, albo tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w okresie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, wyniosła co najmniej 5%.

W przypadku nieposiadania przez spółkę nieruchomościową informacji o kwocie transakcji zbycia zaliczkę na podatek, o której mowa w ust. 1, ustala się w wysokości 19% wartości rynkowej zbywanych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa albo praw o podobnym charakterze (art. 26aa ust. 3 ustawy o CIT).

Przy czym, jak wynika z art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT,

podatnik jest obowiązany przed terminem, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 zdaniu drugim, przekazać płatnikowi kwotę zaliczki na podatek. W terminie wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację o wpłaconej zaliczce na podatek sporządzoną według ustalonego wzoru.

Z powyższych przepisów wywieźć zatem należy, że mimo, iż w przypadku zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej jest ona jedynie przedmiotem (nie zaś stroną) transakcji zbycia, to w pewnych okolicznościach to właśnie na niej, a nie na podmiocie osiągającym dochód ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku. Stanie się tak wówczas, gdy zbywcą udziałów będzie nierezydent oraz jednocześnie dojdzie do zbycia udziałów (akcji) dających co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogółu praw i obowiązków dających co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

W związku z tak zarysowaną kwestią będącą przedmiotem zainteresowania Spółki jest ustalenie, czy w związku z Transakcją Wnioskodawca nie będzie zobowiązany jako płatnik do wpłacenia zaliczki na podatek na podstawie art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT.

Z uwagi na to że Spółka matka jest rezydentem podatkowym Holandii (co będzie, jak wskazał Wnioskodawca, udokumentowane certyfikatem rezydencji wydanym przez kraj siedziby), zasady ustalenia opodatkowania w przedmiotowej sprawie winny być ustalane, zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, z uwzględnieniem właściwej (w tym wypadku polsko-holenderskiej) umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania mają charakter norm kolizyjnych, które decydują o zakresie zastosowania prawa podatkowego poszczególnych państw, w przypadku gdy zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dany dochód podlega opodatkowaniu w więcej niż jednym państwie.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. oraz Protokół do tej Konwencji (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120, dalej: „UPO”).

Kwestie dotyczące miejsca opodatkowania zysków z przeniesienia własności majątku zostały uregulowane w art. 13 UPO.

I tak, stosownie do art. 13 ust. 1 UPO,

zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 UPO,

zyski z przeniesienia własności mienia ruchomego stanowiącego część mienia zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z kolei w myśl art. 13 ust. 3 UPO,

zyski osiągane z przeniesienia własności eksploatowanych w transporcie międzynarodowym statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej oraz z przeniesienia własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub statków żeglugi śródlądowej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa. Dla celów tego ustępu stosuje się postanowienia ustępu 3 artykułu 8.

Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 4 UPO,

zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Z treści art. 6 ust. 1 UPO, wynika, że:

dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Stosownie do postanowień art. 6 ust. 2 UPO,

określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych. Statki morskie i statki powietrzne oraz statki eksploatowane w żegludze śródlądowej nie stanowią majątku nieruchomego.

W realiach przedstawionego zdarzenia przyszłego zastosowanie znajdzie art. 13 ust. 4 UPO, co oznacza że dochód Spółki matki osiągnięty ze sprzedaży 100% udziałów w kapitale Wnioskodawcy będzie podlegał opodatkowaniu w Holandii. Tym samym na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika. Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).