Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu wykonania świadczeń zdrowotnych wykonanych ponad limit określony w Umowie. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 grudnia 2021 r. (wpływ tego samego dnia za pośrednictwem platformy ePUAP). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

W skład PGK (dalej: „Wnioskodawca”), zarejestrowanej decyzją (…), z dnia 11 grudnia 2020 r. wchodzi Spółka akcyjna.

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem leczniczym prowadzącym działalność medyczną w formie spółki prawa handlowego, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2021 r. poz. 711), wpisanym do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą prowadzonego przez Wojewodę (…). Spółka świadczy usługi m.in. w zakresie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (dalej: „Umowy”) zawieranych z wojewódzkimi oddziałami Narodowego Funduszu Zdrowia (dalej: „NFZ (Narodowy Fundusz Zdrowia)” lub „Oddziały NFZ”) w różnych zakresach, m.in. ambulatoryjna opieka specjalistyczna (AOS), rehabilitacja lecznicza (REH).

Podstawę prawną zawieranych Umów stanowi ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398) wraz z przepisami wykonawczymi, w szczególności przepisami rozporządzenia ministra właściwego do spraw zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych, rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z dnia 8 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1400 z późn. zmianami (dalej: „OWU”)).

W ramach zawartych umów z NFZ Spółka zobowiązuje się do udzielania świadczeń medycznych na rzecz pacjentów Oddziałów NFZ, a Oddziały NFZ zobowiązują się do zapłaty wynagrodzenia za wykonane świadczenia do wysokości limitu określonego w planie rzeczowo-finansowym stanowiącego załącznik do Umowy. Postanowienia Umów regulują maksymalną wysokość zobowiązania NFZ wobec Wnioskodawcy wraz z liczbą i ceną jednostek rozliczeniowych za zakresy poszczególnych świadczeń. Wynagrodzenie wyliczane jest, jako iloczyn jednostek rozliczeniowych za wykonane świadczenia oraz ceny za jednostkę rozliczeniową do wysokości limitu określonego w Umowie.

Świadczenia wykonane przez Spółkę rozliczane są w okresach rozliczeniowych zawartych w Umowie z NFZ. Zgodnie z § 1 OWU okresem rozliczeniowym jest okres roku kalendarzowego lub inny okres zawierający się w roku kalendarzowym oznaczony w Umowie, datą kończącą rok kalendarzowy jest 31 grudnia, co oznacza, że świadczenia wykonane przez Spółkę rozliczane są do 31 grudnia roku kalendarzowego, którego dotyczy Umowa.

Zgodnie z § 1 OWU okresem sprawozdawczym jest miesiąc kalendarzowy. Spółka ma obowiązek raportować do NFZ wszystkie wykonane świadczenia w okresach sprawozdawczych, odbywa się to za pośrednictwem systemu informatycznego. Wszystkie wykonane przez Spółkę świadczenia podlegają weryfikacji i akceptacji przez Odpowiedni Oddział NFZ, z którym zawarta jest Umowa, pod kątem ich prawidłowości i zgodności z Umową. Akceptacja wykonanych świadczeń oznacza, że NFZ uznaje ich zasadność i zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia dla Spółki zgodnie z Umową w zakresie uznanych (zaakceptowanych) świadczeń, która stanowi podstawę do wystawienia przez Spółkę faktury na dany Oddział NFZ.

Spółka zobowiązuje się do udzielania świadczeń dla pacjentów w sposób ciągły, dlatego zdarza się, ze ilość wykonanych przez Spółkę świadczeń medycznych w trakcie miesiąca jest wyższa od limitu jednostek rozliczeniowych określonych na dany okres sprawozdawczy (miesiąc kalendarzowy) w planie rzeczowo-finansowym stanowiącym załącznik do Umowy. Sytuacja taka jest spowodowana nie tylko obowiązkiem niezwłocznego udzielania świadczeń zdrowotnych w stanach nagłych, ale również w związku z rejestracją większej ilości pacjentów z uwagi na nie zgłaszalność (odwoływanie lub rezygnacja w ostatniej chwili ze świadczeń), utrzymaniem dobrej współpracy z NFZ oraz nad wykonania wpływają na podstawę zwiększenia limitu finansowania w przyszłości.

Wykonane przez Spółkę świadczenia ponad limit określony w Umowie nie dotyczą świadczeń na rzecz osób, które wymagają udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Wszystkie świadczenia wykonane w danym miesiącu są raportowane do NFZ. Raportowane są także świadczenia wykonane ponad limit określony w Umowie, przy czym NFZ nie akceptuje wykonanych ponad limit świadczeń, wobec czego Spółka nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczenia wykonane powyżej limitu. Spółka nie ma również podstawy do wystawienia faktury z uwagi na fakt, że wynagrodzenie za świadczenia wykonane ponad limit zawarty w Umowie nie jest jej należne.

W związku z poniesionymi kosztami na wykonanie świadczeń ponad limit określony w planie rzeczowo-finansowym Umowy, Spółka zwraca się z wnioskiem o zapłatę nadwykonań lub negocjuje z NFZ podwyższenie limitów w zakresach, w których występują nadwykonania. W następstwie podjętych działań może dojść do podpisania aneksu do Umowy, który określi, w jakich zakresach i ilościach nienależne dotychczas wynagrodzenie za świadczenia wykonane ponad limit zostanie zaakceptowane przez NFZ. Zapisy aneksu wskazują, że wchodzi on w życie z dniem podpisania. Po akceptacji przez NFZ świadczeń wykonanych ponad limit Spółka ma podstawę do wystawienia faktury sprzedaży za te świadczenia.

Dodatkowo należy wskazać, że za datę wykonania usług w postaci świadczenia opieki zdrowotnej (planowanych oraz nadwykonanych) przyjęty zostanie dzień 31 grudnia roku, w którym te świadczenia faktycznie zostały wykonane, a same faktury zostaną wystawione w roku kolejnym, w którym zostanie podpisany aneks do Umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.

W tak przedstawionych stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca pragnie potwierdzić, iż wynagrodzenie za wykonane świadczenia ponad limity określone w planie rzeczowo-finansowym Umowy (które nie dotyczą świadczeń na rzecz osób, które wymagają udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia) stanowi przychód podatkowy Spółki, w momencie otrzymania od NFZ zapłaty wynagrodzenia za nadwykonane świadczenia, po zaakceptowaniu przez NFZ wykonanych ponad limit świadczeń w postaci podpisania aneksu do Umowy.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka rozpoznaje przychód podatkowy z tytułu wynagrodzenia dotyczącego świadczeń zdrowotnych wykonanych ponad limit określony w Umowie (tj. nieobjęte zakresem Umowy) zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.), tj. w dacie otrzymania zapłaty za nadwykonane świadczenia, zaakceptowane przez NFZ na podstawie zawartych aneksów do Umowy o świadczenie usług opieki zdrowotnej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie otrzymane za świadczenia wykonane ponad limit określony w umowie z NFZ winno być przychodem podlegającym opodatkowaniu w momencie otrzymania zapłaty za nadwykonane świadczenia zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

- wystawienia faktury, albo

- uregulowania należności.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy, a także praktykę podatkową przychodami należnymi są kwoty, których podatnik może się domagać, choćby nie zostały jeszcze przez niego faktycznie otrzymane. W związku z tym do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są podatnikowi należne.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, wynagrodzenie za świadczenia zdrowotne wykonane przez Wnioskodawcę ponad limity określone w Umowie nie jest w żaden sposób należne, ponieważ w momencie zawierania umowy z Wnioskodawcą Oddział NFZ zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia za wykonane świadczenia zdrowotne wyłącznie do wysokości limitu określonego w planie rzeczowo-finansowym umowy. Wobec czego świadczenia, które nie są objęte umową, a tym samym, do których spółka nie była zobowiązana nie stanowią przychodu należnego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Świadczenia wykonane ponad limit określony w umowie nie są akceptowane przez NFZ, wobec czego po stronie spółki nie może powstać przychód należny. Dopiero zapłata za nadwykonania w następstwie podpisania stosownych aneksów z NFZ zwiększających limity określone w umowie, na podstawie których dojdzie do akceptacji świadczeń wykonanych ponad limity określone w umowie stanowi przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (powyższe stanowisko znajduje oparcie w interpretacji wydanej w dniu 25 września 2012 r. sygnatura IBPBI/2/423-777/12/MS).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3 updop).

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Swoim zakresem zastosowania obejmuje przy tym wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo

2. uregulowania należności.

Powyższy przepis nakazuje ujmować do celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo do dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Regulacja opisana w art. 12 ust. 3 updop, dotyczy wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c-3g updop, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej. Na podstawie art. 12 ust. 3c updop:

Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych), co powinno wynikać z ustaleń między stronami, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3e updop:

W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej

(t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 711 ze zm., dalej: „UDL”):

Podmiot leczniczy nie może odmówić udzielenia świadczenia zdrowotnego osobie, która potrzebuje natychmiastowego udzielenia takiego świadczenia ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia.

Artykuł ten opisuje tzw. świadczenia ratujące życie, które podmiot leczniczy jest bezwarunkowo zobowiązany wykonać. W przypadku tego rodzaju świadczeń, NFZ nie może odmówić wynagrodzenia za udzielenie takiego świadczenia.

Świadczenia, które nie mieszczą się w dyspozycji art. 15 UDL, uznaje się za tzw. świadczenia nieratujące życia. Wykonanie tego rodzaju świadczenia nie wiąże się bezpośrednio z obowiązkiem wypłaty należności przez NFZ na rzecz podmiotu leczniczego, jeżeli zostało wykonane ponad określony limit, ponieważ jego wykonanie nie mieści się w ramach zawartej z NFZ umowy ani też podmiot leczniczy nie ma ustawowego obowiązku ich wykonania.

Powyższe wynika z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1285 ze zm.).

Należy zauważyć, że umowa Spółki z NFZ gwarantuje wynagrodzenia za wykonanie świadczeń mieszczących się w określonym limicie. Świadczenia wykonane przez Spółkę ponad kwotę wynikającą z umowy z NFZ, w terminie wykonania tych usług, nie spełniają przesłanek do uznania ich za przychody należne. W szczególności, zrealizowanie przez Spółkę nadwykonań nie wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na jej rzecz przez NFZ, ponieważ zapłata za ich wykonanie nie jest gwarantowana w umowie ani zgodnie z interpretacją przyjętą przez NFZ nie należą one do świadczeń ratujących życie.

Powyższe oznacza, że przedmiotowe świadczenia nie generują wierzytelności w sensie prawno-podatkowym. W konsekwencji, w przypadku nadwykonań nieratujących życia nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć Spółce realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty, tj. świadczenia tego nie obejmuje umowa zawarta przez spółkę z NFZ, ani nie jest to świadczenie wynikające z obowiązku ustawowego.

Skoro zatem w sytuacji wskazanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie można zastosować regulacji dotyczących powstania przychodów w dacie wykonania usługi, to przychód może powstać wyłącznie w dacie otrzymania zapłaty a zatem na mocy art. 12 ust. 3e updop.

W konsekwencji, wynagrodzenie z tytułu nadwykonań, o których mowa w opisie sprawy, otrzymane przez Spółkę od NFZ stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania zapłaty tj. wg zasady kasowej.

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wynagrodzenie otrzymane za świadczenia, które nie dotyczą świadczeń na rzecz osób, które wymagają udzielenia natychmiastowej pomocy medycznej ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, wykonane ponad limit określony w umowie z NFZ stanowią przychód podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania zapłaty za nadwykonane świadczenia zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do przywołanej przez Państwa interpretacji indywidualnej wskazać należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).