Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez wskazane we wniosku podmioty.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 listopada 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.397.2021.1.BKD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 grudnia 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. - Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki, prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), jest głównie produkcja ceramicznych wkładów do silników wysokoprężnych służących do filtracji gazów spalinowych, wykorzystywanych w pojazdach silnikowych. Od roku 2012 Spółka produkuje również czujniki odpowiedzialne za pomiar stężenia tlenków azotu (NOx).

Dochody uzyskane z tytułu działalności objętej zezwoleniami Spółka traktuje jako dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Oprócz działalności objętej zezwoleniami Spółka identyfikuje i wydziela również zdarzenia nieobjęte zezwoleniami i w konsekwencji podlegające opodatkowaniu CIT.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy z kontrahentami niebędącymi rezydentami w Polsce. Wśród szeregu usług znajdują się usługi nabywane od kontrahentów:

1. A G. (dalej: „A”) - spółki prawa handlowego zarejestrowanej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec;

2. B. G. (dalej: „B”) - niemieckiego odpowiednika spółki komandytowej, podmiotu transparentnego podatkowo, zarejestrowanego na terytorium Republik Federalnej Niemiec;

3. C L. (dalej: „C”) - spółki prawa handlowego zarejestrowanej na terytorium Wielkiej Brytanii.

- dalej łącznie jako „Kontrahenci”

Zakres usług wykonywanych przez wskazane powyżej podmioty polega w szczególności na:

1. Usługi świadczone przez A:

Usługi świadczone przez A określone zostały jako usługi wsparcia technicznego polegające na udzieleniu wsparcia w formie zdalnej, tj. w formie telefonicznej („Phone suport with Remote”). Usługa wsparcia technicznego polega w szczególności na tym, że w przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów, bądź awarii związanych z używanym przez Spółkę magazynem automatycznym A, w przypadku braku możliwości poradzenia sobie z problemem własnymi siłami przez pracowników Spółki (czy to z uwagi na brak wiedzy w danym zakresie, bądź brak odpowiednich narzędzi/oprogramowania), pracownik A znajduje się w gotowości (24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu) do udzielenia wsparcia w formie zdalnej (pod określonym numerem telefonu).

Pracownicy A, którzy udzielają wsparcia w kwestiach technicznych związanych ze sprzętem oraz oprogramowaniem używanym przez Spółkę w toku działalności nie znajdują się na terenie siedziby Spółki, ani w żadnym miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę - wsparcie udzielane jest wyłącznie zdalnie - pracownicy A znajdują się w miejscu prowadzenia działalności A, tj. za granicą (wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski). Pracownik Call-center A zbiera informacje o czasie i obszarze wystąpienia problemu, modelu maszyny, oprogramowania itp. oraz przekazuje dane do odpowiedniego działu technicznego. Co istotne, wsparcie może zostać udzielone poprzez przekazanie wskazówek bądź rekomendacji przez telefon, które to pracownik Spółki może sam wykonać, zgodnie z sugestiami pracowników A, bądź pracownik A może dokonać zdalnego podłączenia do systemu magazynu automatycznego w celu diagnozy problemu i podjęcia działań w celu znalezienia rozwiązania.

Aby doszło do świadczenia usług przez A, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. Pomiędzy A a odbiorcą wsparcia zawarta została umowa o świadczenie usług wsparcia technicznego 24/7;

2. Call-Center A otrzymuje połączenia telefoniczne bezpośrednio od klientów zagranicznych i jest odpowiedzialne za prowadzenie rozmowy oraz przeprowadzenie wstępnego wywiadu z klientem;

3. Musi istnieć możliwość zawarcia zdalnego połączenia pomiędzy pracownikiem działu wsparcia technicznego A, a klientem;

Usługi te mogą zostać zakwalifikowane w ocenie Spółki do tzw. help desk, polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

2. Usługi świadczone przez B:

Wnioskodawca analogicznie jak to jest w przypadku A, nabywa od B, w ramach kontraktów serwisowych, usługi wsparcia technicznego dla posiadanych i użytkowanych przez Spółkę maszyn. Świadczone usługi polegają na możliwości uzyskania konsultacji telefonicznej (zdalnej) w przypadku pojawienia się problemów technicznych po stronie Spółki. Tak samo jak to jest w przypadku usług nabywanych od A, pracownicy B, którzy udzielają wsparcia w kwestiach technicznych związanych z maszynami używanymi przez Spółkę w toku działalności nie znajdują się na terenie siedziby Spółki, ani w żadnym miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę - całość działań podejmowana jest zdalnie, a wsparcie udzielane jest z miejsca prowadzenia działalności B, tj. za granicą (wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski), z wyjątkiem działań, które mogą zostać zrealizowane wyłącznie w miejscu prowadzenia przez Spółkę działalności (w drodze wyjątku), przy czym ustalenie tego faktu następuje pierwotnie poprzez zdalną konsultację.

Usługi świadczone są przez B na podstawie dwóch umów o świadczenie usług w zakresie kontroli systemu:

- umowy z dnia 1 lipca 2020 r., nr X – 2020, obejmującej świadczenie usług na rzecz zakładu produkcyjnego Spółki w D;

- umowy z dnia 1 lipca 2020 r., nr Y-2020, obejmującej świadczenie usług na rzecz zakładu produkcyjnego Spółki w G.

- dalej łącznie jako „Umowy B”.

Na podstawie § 1 ust. 1 Umów B, B zobowiązuje się do świadczenia, za wynagrodzeniem, w imieniu i na rzecz Spółki, usługi serwisowej systemu sterowania procesem technologicznym mieszalni. Na podstawie § 1 ust. 4 Umów B usługi polegają w szczególności na pozostawaniu w dyspozycji do wezwań telefonicznych („on call-duty”, dyżur telefoniczny) oraz kwartalnej konserwacji systemu.

B informuje ponadto Spółkę o dostępnych aktualizacjach oraz funkcjach oprogramowania podstawowego oraz oprogramowania aplikacji, natomiast w gestii Spółki pozostaje podjęcie decyzji o wdrożeniu wskazanej aktualizacji.

Szczegółowy zakres usług wskazany został w § 2 Umów B i obejmuje:

- dyżur telefoniczny - B zobowiązane jest do rozpatrywania zgłoszeń od Spółki dotyczących wsparcia technicznego za pomocą specjalnego numeru telefonu hotline, w godzinach roboczych, od poniedziałku do piątku. W pozostałych godzinach pracownik B zobowiązany jest do udzielenia wsparcia w najszybszym możliwym czasie.

Wsparcie polega na współpracy bezpośredniej pracownika Spółki oraz pracownika B przez telefon. Umowa określa również przypadki krytyczne, jak również czas reakcji pracowników B na zgłoszenia Spółki.

- zdalną diagnostykę - w przypadku braku możliwości przywrócenia zadowalającego działania poprzez serwis telefoniczny, pracownik B podejmuje próbę rozwiązania problemu poprzez zdalną diagnozę. Warunkiem jest gotowość Spółki do umożliwienia zdalnego wsparcia w takich przypadkach oraz zapewnienie niezbędnych wymagań technicznych na miejscu. Zdalna diagnostyka polega w szczególności na podłączeniu się przez pracownika B do sieci, infrastruktury lub danego urządzenia używanego przez Spółkę oraz zdalnego usunięcia usterki,

- serwis w siedzibie Spółki - w przypadku braku możliwości przywrócenia poprawnego działania sprzętu/oprogramowania za pomocą serwisu telefonicznego lub zdalnego, pracownik B zobowiązany jest do podjęcia odpowiednich działań w miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę, w którym wystąpiła usterka.

- usługę konserwacji systemu - B zobowiązane jest do kwartalnego sprawdzenia poprawnego funkcjonowania systemu użytkowanego przez Spółkę. Test przeprowadzany jest w formie zdalnej.

Podobnie jak w przypadku usług świadczonych przez A, usługi te w ocenie Spółki powinny zostać uznane za usługi typu help desk polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

3. Usługi świadczone przez C:

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż usługi wsparcia technicznego świadczone są również na rzecz Spółki przez spółkę C. Wsparcie techniczne udzielane Spółce przez C polega w szczególności na asyście w rozwiązywaniu pojawiających się problemów związanych z maszynami, drogą mailową bądź telefonicznie.

Ponadto, C zapewnia darmowe części do napraw, lub asystuje w dobraniu odpowiednich zamienników części już niedostępnych, jeżeli podczas wsparcia technicznego zidentyfikowana zostanie konieczność wymiany elementu maszyny. Szczegółowy zakres usług został objęty aneksem nr 6 z dnia 7 grudnia 2020 r. (dalej: „Aneks”), w którym to też przedłużona została gwarancja na części nabywane przez Spółkę od C. W ramach wskazanego aneksu, C zobowiązane jest także do świadczenia usług wsparcia technicznego. C zapewnia wsparcie techniczne przez telefon, fax lub email w ciągu jednego dnia roboczego, wraz z przedstawieniem praktycznych rozwiązań w najszybszym możliwym czasie. Usługi obejmują również porady i rekomendacje dotyczące procesów testowania produktów objętych gwarancją.

Pierwotnie, usługi były świadczone na podstawie Zamówienia nr X z dnia 1 grudnia 2020 r. (Quotation No. 1 X, dalej: „Zamówienie”), na podstawie którego Spółka nabyła od C roczną umowę na rozszerzoną pomoc techniczną obejmująca zdalne wsparcie techniczne i rozszerzoną gwarancję na części nabyte od C. Ponadto Spółka nabyła od C usługę polegającą na gotowości pracownika C do udzielenia wsparcia technicznego na miejscu (w siedzibie Spółki), w przypadku tzw. awaryjnego wezwania. Co do zasady jednak, wsparcie techniczne nabywane przez Spółkę od C świadczone jest przez pracownika C znajdującego się w miejscu prowadzenia działalności C, tj. za granicą - wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski.

Zgodnie z treścią Aneksu, Zamówienie stanowi również załącznik nr 1 do Aneksu.

W ramach usług wsparcia informatycznego i technicznego, C zapewnia ponadto:

- gwarancję na sprzęt polegającą na wymianie bądź naprawie komponentów, w przypadku ich wad;

- usługi aktualizacji oprogramowania,

- dostęp do aplikacji,

- wsparcie informatyczne,

- w przypadku konieczności w okresie gwarancji - udostępnienie pracownika odpowiedzialnego za naprawę nabytego przez Wnioskodawcę sprzętu na terenie siedziby Spółki.

W rezultacie, wskazane powyżej usługi świadczone przez zagranicznych kontrahentów, zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikować można jako usługi wsparcia technicznego, które w szczególności polegają na:

- bieżącej obsłudze technicznej i serwisowej nabywanego przez Wnioskodawcę oprogramowania i sprzętu w formie zdalnej,

- zdalnej naprawie usterek technicznych uniemożliwiających pracę oprogramowania/maszyny/urządzenia,

- udzielaniu w formie zdalnej wskazówek i rekomendacji dotyczących usunięcia usterek technicznych uniemożliwiających pracę sprzętu.

W ramach świadczonych usług z każdym z Kontrahentów nie zostają przeniesione na Wnioskodawcę prawa autorskie do programów komputerowych oraz oprogramowania, gdyż te w przypadku gdy wystąpiły, zostały przez Spółkę nabyte na podstawie odrębnych umów.

Wnioskodawca stoi na stanowisko, iż usługi nabywane przez niego od C również noszą znamiona usługi typu help desk polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez A?

2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez B?

3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez C?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tych podatników, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednocześnie, według art. 3 ust. 5 Ustawy CIT, za ww. dochody (przychody) uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

W przedstawionym stanie faktycznym zauważyć należy, że z uwagi na fakt, iż Kontrahenci nie posiadają siedziby ani zarządu na terytorium rzeczpospolitej Polskiej podlegają oni ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w ramach świadczonych usług nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich przez Kontrahentów na rzecz Spółki. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT - nie występują w niniejszej transakcji także płatności odsetkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym usługi nie mogą zostać również zakwalifikowane jako usługi podlegające pod obowiązek poboru podatku u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, w szczególności nie mogą zostać zakwalifikowane jako „usługi doradcze”, „usługi zarządzania i kontroli”, „usługi przetwarzania danych” oraz „usługi o podobnym charakterze”.

Mając na uwadze to, że Ustawa CIT, ani inne ustawy nie definiują pojęć „usług doradczych”, „usług zarządzania i kontroli”, „usług przetwarzania danych” czy „usług o podobnym charakterze”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, co uniemożliwia precyzyjne zdefiniowanie za pomocą wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej, należy zakres znaczeniowy tych pojęć oraz ich rozumienie przez ustawodawcę ustalić poprzez odniesienie się do rozstrzygnięć sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w tym zakresie, a także poprzez odwołanie się do wykładni językowej tych pojęć.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. II FSK 364/21 powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. II FSK 2369/15) podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wy mienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko nazewnictwo.

Zakwalifikowanie danego świadczenia jako usługi mającej podobny charakter do usługi wymienionej wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT wymaga zbadania, czy dane elementy charakterystyczne dla usług nazwanych w omawianym przepisie przeważają nad cechami charakterystycznymi dla usług w nim niewymienionych. Co więcej, przy ocenie, czy dane świadczenia objęte są ograniczeniem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, należy rozważyć zarówno postanowienia umowne, jak i rzeczywisty charakter danego świadczenia.

Organy podatkowe w swoich rozstrzygnięciach dotyczących art. 21 ust. 1 Ustawy CIT powołują się najczęściej na wykładnię językową przepisów, z uwagi na brak definicji legalnych tych pojęć.

I tak, zgodnie z powoływanym zakresem pojęć na podstawie Słownika języka polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KD1B1-2.4010.510.2020.2.MS,

- z 28 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.435.2020.2.BG.

Jako usługi doradcze, zdaniem organu, rozumie się:

- przejęcie zadań,

- pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

- pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

- pomoc w rozwiązywaniu problemów,

- pomoc w podejmowaniu decyzji,

- przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

- przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

- przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

- identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

- przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

- dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Usługi doradztwa stanowią usługi zlecone przez daną organizację (klienta) i wykonanie przez odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane osoby (doradców), które pomagają zidentyfikować występujące problemy organizacyjne, zanalizować istniejące trudności, sformułować rozwiązanie badanych problemów, oraz które - w przypadku wyrażenia takiego życzenia przez klienta - pomagają we wdrożeniu rozwiązania.

W zakresie usług zarządzania i kontroli, w orzecznictwie również wskazywany jest prymat wykładni językowej - według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”. Z kolei kontrola, to:

1 porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2 nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie zatem jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących - dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów - do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny), lub celowe dysponowanie tymi zasobami. Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.510.2020.2.MS,

- z 28 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.435.2020.2.BG.

Przetwarzanie danych polega z kolei na opracowywaniu określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software). Próbując uchwycić niniejsze pojęcie w ramy skonkretyzowanej definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie z powoływaną przez organy podatkowe definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego PWN „przetworzyć” oznacza przekształcić coś twórczo; opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową; przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy i obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Końcowo, dokonując analizy na potrzeby unaocznienia z perspektywy pojęciowej i definicyjnej każdego z pojęć mających znaczenie dla niniejszej sprawy należy stwierdzić, że użycie zwrotu „oraz świadczeń o podobnym charakterze” przez ustawodawcę sugeruje, iż katalog świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT nie ma charakteru zamkniętego. O możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym wy starczające jest zatem stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. W orzecznictwie wskazuje się, iż pojęcie świadczeń o podobnym charakterze nie obejmuje wszystkich świadczeń niematerialnych (por. Wyrok Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1275/20), nadto, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, muszą zostać spełnione takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikać z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 marca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.596.2020.4.JKT).

Niemniej jednak, jak podkreślono wyżej podnosząc stanowisko zaprezentowane przez sądy administracyjne, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa.

Przechodząc do analizy przytoczonych powyżej pojęć i ich definicji należy stwierdzić, że w ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzą przesłanki o zakwalifikowaniu usług świadczonych przez Kontrahentów do któregokolwiek z wymienionych tytułów, w tym także świadczeń, które można byłoby uznać za podobne do nich.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w ramach usług nabywanych od Kontrahentów nie otrzymuje usługi doradczej, gdyż cechą charakterystyczną usługi doradczej byłoby jej indywidualne dostosowanie do potrzeb Spółki, przygotowanie w oparciu o ustalone wytyczne czy dane.

W ramach usług wsparcia technicznego Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahentów asystę techniczną pozwalającą na sprawne i prawidłowe posługiwanie się sprzętem oraz oprogramowaniem. Asystę tę trudno byłoby określić jednak mianem usługi doradztwa. Spółka, podczas korzystania ze sprzętu bądź oprogramowania nabywanego od Kontrahentów uzyskuje pewnego rodzaju usługi posprzedażowe wspierające prawidłowe korzystanie przez nią z nabytych elementów oraz wskazówki dotyczące bieżących problemów napotkanych w toku ich użytkowania.

Jednocześnie należy jednak stanowczo podkreślić, że usługom tym brakuje charakterystycznego dla usług doradczych celu gospodarczego, polegającego na uzyskaniu porady co do działalności na przyszłość, rekomendacji ulepszenia jednej ze sfer działalności Wnioskodawcy, bądź rekomendacji co do nabycia określonego oprogramowania lub produktu. Usługi doradcze cechuje ponadto niezależność, objawiająca się m.in. w neutralności i obiektywizmie przekazywanych rekomendacji.

Natomiast w odniesieniu do usług świadczonych przez Kontrahentów wskazać należy, iż usługi te dotyczą ich własnego produktu. W ocenie Wnioskodawcy zatem, usługi wsparcia technicznego przedstawione w stanie faktycznym, realizują całkowicie odmienny cel gospodarczy niż usługi doradcze, inna jest zatem ich istota.

Wsparcie techniczne udzielane jest następczo na podstawie zgłoszeń Wnioskodawcy w zakresie nieprawidłowości funkcjonowania konkretnego sprzętu (przykładowo maszyny) niezbędnej z punktu widzenia działalności produkcyjnej Spółki bądź konkretnego oprogramowania, które zostało nabyte przez Wnioskodawcę, a które jest również celowe z punktu widzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W ramach usług wsparcia technicznego nie dochodzi również do wykonywania jakichkolwiek usług zarządzania i kontroli przez Kontrahentów na rzecz Spółki - Spółka samodzielnie zarządza oraz kontroluje sprzęt oraz oprogramowanie, a otrzymywane zdalnie rekomendacje oraz wskazówki od Kontrahentów nie są dla Spółki wiążące. Innymi słowy, pracownicy Spółki mogą samodzielnie podejmować decyzję w zakresie zastosowania rozwiązania zaprezentowanego przez Kontrahentów.

Jednocześnie, mając na uwadze charakter nabywanych od C usług. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż usługi te nie stanowią również usług przetwarzania danych, ani usług o podobnym charakterze. W ramach usług nie dochodzi do przekształcania treści i postaci danych wejściowych w określonej postaci.

Co należy podkreślić, w przypadku nabywanych usług od C, w przedmiotowej sprawie istotą nabywanych usług jest umożliwienie Spółce dostępu do oprogramowania dostarczanego od C i sprawnego korzystania z udostępnionych produktów, nie zaś wprowadzenie danych wejściowych w celu ich przetworzenia przez C.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, iż w jego ocenie usługa świadczona przez C nosi cechy podobne do usługi informatycznej. Ustawa CIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usług informatycznych”, stąd należy wskazać, że w zakres usług informatycznych należy wpisać wszelkiego rodzaju usługi związane ze sprzętem komputerowym i programowanie. Usługi informatyczne nie będą zatem co do zasady objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Jak zostało wskazane powyżej, art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT zawiera dwa katalogi usług - pierwszy zawierający nazwane usługi o charakterze niematerialnych, natomiast drugi katalog odnosi się do charakteru usług jako usług podobnych do tych wymienionych wprost.

Przy ocenie, czy dane świadczenia objęte są ograniczeniem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, należy rozważyć zarówno postanowienia umowne, jak i rzeczywisty charakter danego świadczenia. Należy w tym miejscu również podkreślić, że zgodnie z przyjętą praktyką, o rodzaju usługi powinien decydować jej rzeczywisty charakter, nie zaś nazwa, czy klasyfikacja statystyczna.

Zgodnie z dorobkiem interpretacyjnym oraz orzeczniczym na gruncie art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, co do zasady, „usługi informatyczne” nie stanowią świadczeń objętych regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

- 13 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.623.2019.1.ŚS;

- z 30 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.505.2019.1.JC.

Ponadto Wnioskodawca pragnie także wskazać, iż usługi świadczone przez C nie stanowią gwarancji w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Jak wynika ze stanowiska Ministerstwa Finansów, na które powołuje się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z 19 grudnia 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-2.4010.419.2019.4.MS): .gwarancja również jest umową jednostronnie zobowiązującą. Na podstawie tej umowy gwarancji gwarant zobowiązuje się na rzecz beneficjenta gwarancji, że po spełnieniu przez beneficjenta określonych warunków zapłaty, wykona on na rzecz beneficjenta świadczenie pieniężne (suma gwarancyjna) (`(...)`) Cechą charakterystyczną wyżej omówionych usług jest ich niematerialny charakter (`(...)`). ”

Organ we wskazanej interpretacji uznał, że usługi naprawy i konserwacji urządzeń, polegające m.in. na naprawie gwarancyjnej, pogwarancyjnej i obligatoryjnym serwisie wynikającym z warunków gwarancji/usunięciu drobnych usterek, wymianie materiałów eksploatacyjnych) nie mieszczą się w zakresie świadczeń podlegających WHT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż opisane przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie usługi, tj.

1. usługi świadczone przez A,

2. usługi świadczone przez B,

3. usługi świadczone przez C

nie wypełniają zakresu znaczeniowego usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT a w szczególności nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że podobne stanowisko zostało wyrażone w orzecznictwie organów podatkowych, m.in. w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.510.2020.2.MS, w której organ stwierdził, iż usługi polegające m.in. na bieżącej obsłudze technicznej i serwisowej dla oprogramowania, w tym naprawa usterek technicznych uniemożliwiających prawidłową pracę oprogramowania, naprawa pozostałych usterek technicznych oprogramowania, wykonanie raportów na koniec każdego miesiąca kalendarzowego, monitorowanie parametrów związanych z wydajnością i efektywnością pracy oprogramowania w środowisku testowym, przeprowadzanie testów odtworzeniowych w środowisku testowym 2 razy do roku, monitorowanie działania oprogramowania pod kątem wykrywania incydentów naruszenia bezpieczeństwa i informowanie o wykrytych niebezpieczeństwach - nie mogą zostać zakwalifikowane jako usługi podlegające pod art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 listopada 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.456.2020.1.BM, w której organ potwierdził, iż usługi wsparcia technicznego (obejmujące: (i) wsparcie w zakresie korzystania z oprogramowania oraz (ii) usługi instalacji, koordynacji i utrzymanie wszelkich urządzeń technicznych niezbędnych do korzystania z oprogramowania i sprzętu komputerowego, nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT usług nie posiadają one bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami.

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.609.2019.1.BKD, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie braku zobowiązania do pobrania podatku u źródła od opłaty za usługi utrzymania i wsparcia polegające na m.in. udostępnieniu oprogramowania, wsparciu określonych wersji oprogramowania, wsparciu technicznym, w tym dostępie do infolinii pomocy technicznej w odniesieniu do pytań technicznych zadawanych przez użytkowników końcowych i na które personel techniczny wnioskodawcy nie jest w stanie odpowiedzieć, korektę zgłoszonych błędów w oprogramowaniu, uzasadnione starania w celu naprawieniu zgłoszonych usterek i aktualizacje.

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.295.2018.2.JKT - brak zastosowania art. 15e ust. 1 Ustawy CIT do usługi „administrowanie infrastrukturą IT, które obejmują monitorowanie działania sprzętu (infrastruktury) i wprowadzanie niezbędnych poprawek, aktualizacji, usuwanie awarii, rekonfigurowanie sprzętu itp.”, „wsparcie techniczne w zakresie oprogramowania IT (tzw. help desk), które obejmują rozwiązywanie bieżących problemów użytkowników z tego zakresu” - niniejsze interpretacja nie została wydana na gruncie przepisów art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, tylko art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, aczkolwiek Wnioskodawca pragnie zauważyć, że oba wymienione artykuły posługują się analogicznym katalogiem usług podlegających konkretnym restrykcją, stąd też ocena prawna organu podatkowego w przypadku wskazanej interpretacji ma też znaczenie dla przedmiotowej sprawy;

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację oraz przytoczone orzecznictwo, w opinii Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od opłat za usługi należne Kontrahentom zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, z uwagi na to, że usługi wsparcia technicznego opisane w stanach faktycznych nie mieszczą się w katalogu usług wskazanym w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez wskazane we wniosku podmioty.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 listopada 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.397.2021.1.BKD wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 7 grudnia 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. - Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki, prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”), jest głównie produkcja ceramicznych wkładów do silników wysokoprężnych służących do filtracji gazów spalinowych, wykorzystywanych w pojazdach silnikowych. Od roku 2012 Spółka produkuje również czujniki odpowiedzialne za pomiar stężenia tlenków azotu (NOx).

Dochody uzyskane z tytułu działalności objętej zezwoleniami Spółka traktuje jako dochody zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy CIT. Oprócz działalności objętej zezwoleniami Spółka identyfikuje i wydziela również zdarzenia nieobjęte zezwoleniami i w konsekwencji podlegające opodatkowaniu CIT.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy z kontrahentami niebędącymi rezydentami w Polsce. Wśród szeregu usług znajdują się usługi nabywane od kontrahentów:

1. A GmbH (dalej: „A”) - spółki prawa handlowego zarejestrowanej na terytorium Republiki Federalnej Niemiec;

2. B GmbH + Co. KG (dalej: „B”) - niemieckiego odpowiednika spółki komandytowej, podmiotu transparentnego podatkowo, zarejestrowanego na terytorium Republik Federalnej Niemiec;

3. C Ltd. (dalej: „C”) - spółki prawa handlowego zarejestrowanej na terytorium Wielkiej Brytanii.

- dalej łącznie jako „Kontrahenci”

Zakres usług wykonywanych przez wskazane powyżej podmioty polega w szczególności na:

1. Usługi świadczone przez A:

Usługi świadczone przez A określone zostały jako usługi wsparcia technicznego polegające na udzieleniu wsparcia w formie zdalnej, tj. w formie telefonicznej („Phone suport with Remote”). Usługa wsparcia technicznego polega w szczególności na tym, że w przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów, bądź awarii związanych z używanym przez Spółkę magazynem automatycznym A, w przypadku braku możliwości poradzenia sobie z problemem własnymi siłami przez pracowników Spółki (czy to z uwagi na brak wiedzy w danym zakresie, bądź brak odpowiednich narzędzi/oprogramowania), pracownik A znajduje się w gotowości (24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu) do udzielenia wsparcia w formie zdalnej (pod określonym numerem telefonu).

Pracownicy A, którzy udzielają wsparcia w kwestiach technicznych związanych ze sprzętem oraz oprogramowaniem używanym przez Spółkę w toku działalności nie znajdują się na terenie siedziby Spółki, ani w żadnym miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę - wsparcie udzielane jest wyłącznie zdalnie - pracownicy A znajdują się w miejscu prowadzenia działalności A, tj. za granicą (wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski). Pracownik Call-center A zbiera informacje o czasie i obszarze wystąpienia problemu, modelu maszyny, oprogramowania itp. oraz przekazuje dane do odpowiedniego działu technicznego. Co istotne, wsparcie może zostać udzielone poprzez przekazanie wskazówek bądź rekomendacji przez telefon, które to pracownik Spółki może sam wykonać, zgodnie z sugestiami pracowników A, bądź pracownik A może dokonać zdalnego podłączenia do systemu magazynu automatycznego w celu diagnozy problemu i podjęcia działań w celu znalezienia rozwiązania.

Aby doszło do świadczenia usług przez A, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. Pomiędzy A a odbiorcą wsparcia zawarta została umowa o świadczenie usług wsparcia technicznego 24/7;

2. Call-Center A otrzymuje połączenia telefoniczne bezpośrednio od klientów zagranicznych i jest odpowiedzialne za prowadzenie rozmowy oraz przeprowadzenie wstępnego wywiadu z klientem;

3. Musi istnieć możliwość zawarcia zdalnego połączenia pomiędzy pracownikiem działu wsparcia technicznego A, a klientem;

Usługi te mogą zostać zakwalifikowane w ocenie Spółki do tzw. help desk, polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

2. Usługi świadczone przez B:

Wnioskodawca analogicznie jak to jest w przypadku A, nabywa od B, w ramach kontraktów serwisowych, usługi wsparcia technicznego dla posiadanych i użytkowanych przez Spółkę maszyn. Świadczone usługi polegają na możliwości uzyskania konsultacji telefonicznej (zdalnej) w przypadku pojawienia się problemów technicznych po stronie Spółki. Tak samo jak to jest w przypadku usług nabywanych od A, pracownicy B, którzy udzielają wsparcia w kwestiach technicznych związanych z maszynami używanymi przez Spółkę w toku działalności nie znajdują się na terenie siedziby Spółki, ani w żadnym miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę - całość działań podejmowana jest zdalnie, a wsparcie udzielane jest z miejsca prowadzenia działalności B, tj. za granicą (wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski), z wyjątkiem działań, które mogą zostać zrealizowane wyłącznie w miejscu prowadzenia przez Spółkę działalności (w drodze wyjątku), przy czym ustalenie tego faktu następuje pierwotnie poprzez zdalną konsultację.

Usługi świadczone są przez B na podstawie dwóch umów o świadczenie usług w zakresie kontroli systemu:

- umowy z dnia 1 lipca 2020 r., nr X – 2020, obejmującej świadczenie usług na rzecz zakładu produkcyjnego Spółki w D;

- umowy z dnia 1 lipca 2020 r., nr Y-2020, obejmującej świadczenie usług na rzecz zakładu produkcyjnego Spółki w G.

- dalej łącznie jako „Umowy B”.

Na podstawie § 1 ust. 1 Umów B, B zobowiązuje się do świadczenia, za wynagrodzeniem, w imieniu i na rzecz Spółki, usługi serwisowej systemu sterowania procesem technologicznym mieszalni. Na podstawie § 1 ust. 4 Umów B usługi polegają w szczególności na pozostawaniu w dyspozycji do wezwań telefonicznych („on call-duty”, dyżur telefoniczny) oraz kwartalnej konserwacji systemu.

B informuje ponadto Spółkę o dostępnych aktualizacjach oraz funkcjach oprogramowania podstawowego oraz oprogramowania aplikacji, natomiast w gestii Spółki pozostaje podjęcie decyzji o wdrożeniu wskazanej aktualizacji.

Szczegółowy zakres usług wskazany został w § 2 Umów B i obejmuje:

- dyżur telefoniczny - B zobowiązane jest do rozpatrywania zgłoszeń od Spółki dotyczących wsparcia technicznego za pomocą specjalnego numeru telefonu hotline, w godzinach roboczych, od poniedziałku do piątku. W pozostałych godzinach pracownik B zobowiązany jest do udzielenia wsparcia w najszybszym możliwym czasie.

Wsparcie polega na współpracy bezpośredniej pracownika Spółki oraz pracownika B przez telefon. Umowa określa również przypadki krytyczne, jak również czas reakcji pracowników B na zgłoszenia Spółki.

- zdalną diagnostykę - w przypadku braku możliwości przywrócenia zadowalającego działania poprzez serwis telefoniczny, pracownik B podejmuje próbę rozwiązania problemu poprzez zdalną diagnozę. Warunkiem jest gotowość Spółki do umożliwienia zdalnego wsparcia w takich przypadkach oraz zapewnienie niezbędnych wymagań technicznych na miejscu. Zdalna diagnostyka polega w szczególności na podłączeniu się przez pracownika B do sieci, infrastruktury lub danego urządzenia używanego przez Spółkę oraz zdalnego usunięcia usterki,

- serwis w siedzibie Spółki - w przypadku braku możliwości przywrócenia poprawnego działania sprzętu/oprogramowania za pomocą serwisu telefonicznego lub zdalnego, pracownik B zobowiązany jest do podjęcia odpowiednich działań w miejscu prowadzenia działalności przez Spółkę, w którym wystąpiła usterka.

- usługę konserwacji systemu - B zobowiązane jest do kwartalnego sprawdzenia poprawnego funkcjonowania systemu użytkowanego przez Spółkę. Test przeprowadzany jest w formie zdalnej.

Podobnie jak w przypadku usług świadczonych przez A, usługi te w ocenie Spółki powinny zostać uznane za usługi typu help desk polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

3. Usługi świadczone przez C:

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż usługi wsparcia technicznego świadczone są również na rzecz Spółki przez spółkę C. Wsparcie techniczne udzielane Spółce przez C polega w szczególności na asyście w rozwiązywaniu pojawiających się problemów związanych z maszynami, drogą mailową bądź telefonicznie.

Ponadto, C zapewnia darmowe części do napraw, lub asystuje w dobraniu odpowiednich zamienników części już niedostępnych, jeżeli podczas wsparcia technicznego zidentyfikowana zostanie konieczność wymiany elementu maszyny. Szczegółowy zakres usług został objęty aneksem nr 6 z dnia 7 grudnia 2020 r. (dalej: „Aneks”), w którym to też przedłużona została gwarancja na części nabywane przez Spółkę od C. W ramach wskazanego aneksu, C zobowiązane jest także do świadczenia usług wsparcia technicznego. C zapewnia wsparcie techniczne przez telefon, fax lub email w ciągu jednego dnia roboczego, wraz z przedstawieniem praktycznych rozwiązań w najszybszym możliwym czasie. Usługi obejmują również porady i rekomendacje dotyczące procesów testowania produktów objętych gwarancją.

Pierwotnie, usługi były świadczone na podstawie Zamówienia nr X z dnia 1 grudnia 2020 r. (Quotation No. 1 X, dalej: „Zamówienie”), na podstawie którego Spółka nabyła od C roczną umowę na rozszerzoną pomoc techniczną obejmująca zdalne wsparcie techniczne i rozszerzoną gwarancję na części nabyte od C. Ponadto Spółka nabyła od C usługę polegającą na gotowości pracownika C do udzielenia wsparcia technicznego na miejscu (w siedzibie Spółki), w przypadku tzw. awaryjnego wezwania. Co do zasady jednak, wsparcie techniczne nabywane przez Spółkę od C świadczone jest przez pracownika C znajdującego się w miejscu prowadzenia działalności C, tj. za granicą - wsparcie udzielane jest spoza terytorium Polski.

Zgodnie z treścią Aneksu, Zamówienie stanowi również załącznik nr 1 do Aneksu.

W ramach usług wsparcia informatycznego i technicznego, C zapewnia ponadto:

- gwarancję na sprzęt polegającą na wymianie bądź naprawie komponentów, w przypadku ich wad;

- usługi aktualizacji oprogramowania,

- dostęp do aplikacji,

- wsparcie informatyczne,

- w przypadku konieczności w okresie gwarancji - udostępnienie pracownika odpowiedzialnego za naprawę nabytego przez Wnioskodawcę sprzętu na terenie siedziby Spółki.

W rezultacie, wskazane powyżej usługi świadczone przez zagranicznych kontrahentów, zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikować można jako usługi wsparcia technicznego, które w szczególności polegają na:

- bieżącej obsłudze technicznej i serwisowej nabywanego przez Wnioskodawcę oprogramowania i sprzętu w formie zdalnej,

- zdalnej naprawie usterek technicznych uniemożliwiających pracę oprogramowania/maszyny/urządzenia,

- udzielaniu w formie zdalnej wskazówek i rekomendacji dotyczących usunięcia usterek technicznych uniemożliwiających pracę sprzętu.

W ramach świadczonych usług z każdym z Kontrahentów nie zostają przeniesione na Wnioskodawcę prawa autorskie do programów komputerowych oraz oprogramowania, gdyż te w przypadku gdy wystąpiły, zostały przez Spółkę nabyte na podstawie odrębnych umów.

Wnioskodawca stoi na stanowisko, iż usługi nabywane przez niego od C również noszą znamiona usługi typu help desk polegającego na rozwiązywaniu bieżących problemów użytkowników i obejmują m.in. przekazywanie ustnych instrukcji dotyczących sprzętu i oprogramowania.

Pytania

1. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez A?

2. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez B?

3. Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobierania podatku u źródła od opłaty za usługi opisane w stanie faktycznym świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez C?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tych podatników, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednocześnie, według art. 3 ust. 5 Ustawy CIT, za ww. dochody (przychody) uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

W przedstawionym stanie faktycznym zauważyć należy, że z uwagi na fakt, iż Kontrahenci nie posiadają siedziby ani zarządu na terytorium rzeczpospolitej Polskiej podlegają oni ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3. z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w ramach świadczonych usług nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich przez Kontrahentów na rzecz Spółki. W rezultacie, w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT - nie występują w niniejszej transakcji także płatności odsetkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w stanie faktycznym usługi nie mogą zostać również zakwalifikowane jako usługi podlegające pod obowiązek poboru podatku u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, w szczególności nie mogą zostać zakwalifikowane jako „usługi doradcze”, „usługi zarządzania i kontroli”, „usługi przetwarzania danych” oraz „usługi o podobnym charakterze”.

Mając na uwadze to, że Ustawa CIT, ani inne ustawy nie definiują pojęć „usług doradczych”, „usług zarządzania i kontroli”, „usług przetwarzania danych” czy „usług o podobnym charakterze”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, co uniemożliwia precyzyjne zdefiniowanie za pomocą wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej, należy zakres znaczeniowy tych pojęć oraz ich rozumienie przez ustawodawcę ustalić poprzez odniesienie się do rozstrzygnięć sądów administracyjnych oraz organów podatkowych w tym zakresie, a także poprzez odwołanie się do wykładni językowej tych pojęć.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2021 r., sygn. II FSK 364/21 powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. II FSK 2369/15) podkreśla się, że w aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wy mienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko nazewnictwo.

Zakwalifikowanie danego świadczenia jako usługi mającej podobny charakter do usługi wymienionej wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT wymaga zbadania, czy dane elementy charakterystyczne dla usług nazwanych w omawianym przepisie przeważają nad cechami charakterystycznymi dla usług w nim niewymienionych. Co więcej, przy ocenie, czy dane świadczenia objęte są ograniczeniem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, należy rozważyć zarówno postanowienia umowne, jak i rzeczywisty charakter danego świadczenia.

Organy podatkowe w swoich rozstrzygnięciach dotyczących art. 21 ust. 1 Ustawy CIT powołują się najczęściej na wykładnię językową przepisów, z uwagi na brak definicji legalnych tych pojęć.

I tak, zgodnie z powoływanym zakresem pojęć na podstawie Słownika języka polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie (por. m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KD1B1-2.4010.510.2020.2.MS,

- z 28 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.435.2020.2.BG.

Jako usługi doradcze, zdaniem organu, rozumie się:

- przejęcie zadań,

- pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

- pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

- pomoc w rozwiązywaniu problemów,

- pomoc w podejmowaniu decyzji,

- przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

- przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

- przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

- identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

- przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

- dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Usługi doradztwa stanowią usługi zlecone przez daną organizację (klienta) i wykonanie przez odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane osoby (doradców), które pomagają zidentyfikować występujące problemy organizacyjne, zanalizować istniejące trudności, sformułować rozwiązanie badanych problemów, oraz które - w przypadku wyrażenia takiego życzenia przez klienta - pomagają we wdrożeniu rozwiązania.

W zakresie usług zarządzania i kontroli, w orzecznictwie również wskazywany jest prymat wykładni językowej - według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”. Z kolei kontrola, to:

1 porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2 nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie zatem jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących - dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów - do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny), lub celowe dysponowanie tymi zasobami. Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli (interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

- z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.510.2020.2.MS,

- z 28 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.435.2020.2.BG.

Przetwarzanie danych polega z kolei na opracowywaniu określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software). Próbując uchwycić niniejsze pojęcie w ramy skonkretyzowanej definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie z powoływaną przez organy podatkowe definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego PWN „przetworzyć” oznacza przekształcić coś twórczo; opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową; przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy i obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Końcowo, dokonując analizy na potrzeby unaocznienia z perspektywy pojęciowej i definicyjnej każdego z pojęć mających znaczenie dla niniejszej sprawy należy stwierdzić, że użycie zwrotu „oraz świadczeń o podobnym charakterze” przez ustawodawcę sugeruje, iż katalog świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT nie ma charakteru zamkniętego. O możliwości zaklasyfikowania usługi do świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym wy starczające jest zatem stwierdzenie, że usługa jest świadczeniem o podobnym charakterze do świadczeń wymienionych przez ustawodawcę w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. W orzecznictwie wskazuje się, iż pojęcie świadczeń o podobnym charakterze nie obejmuje wszystkich świadczeń niematerialnych (por. Wyrok Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 20 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 1275/20), nadto, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie.

Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, muszą zostać spełnione takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikać z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 marca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.596.2020.4.JKT).

Niemniej jednak, jak podkreślono wyżej podnosząc stanowisko zaprezentowane przez sądy administracyjne, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jego nazwa.

Przechodząc do analizy przytoczonych powyżej pojęć i ich definicji należy stwierdzić, że w ocenie Wnioskodawcy, nie zachodzą przesłanki o zakwalifikowaniu usług świadczonych przez Kontrahentów do któregokolwiek z wymienionych tytułów, w tym także świadczeń, które można byłoby uznać za podobne do nich.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w ramach usług nabywanych od Kontrahentów nie otrzymuje usługi doradczej, gdyż cechą charakterystyczną usługi doradczej byłoby jej indywidualne dostosowanie do potrzeb Spółki, przygotowanie w oparciu o ustalone wytyczne czy dane.

W ramach usług wsparcia technicznego Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahentów asystę techniczną pozwalającą na sprawne i prawidłowe posługiwanie się sprzętem oraz oprogramowaniem. Asystę tę trudno byłoby określić jednak mianem usługi doradztwa. Spółka, podczas korzystania ze sprzętu bądź oprogramowania nabywanego od Kontrahentów uzyskuje pewnego rodzaju usługi posprzedażowe wspierające prawidłowe korzystanie przez nią z nabytych elementów oraz wskazówki dotyczące bieżących problemów napotkanych w toku ich użytkowania.

Jednocześnie należy jednak stanowczo podkreślić, że usługom tym brakuje charakterystycznego dla usług doradczych celu gospodarczego, polegającego na uzyskaniu porady co do działalności na przyszłość, rekomendacji ulepszenia jednej ze sfer działalności Wnioskodawcy, bądź rekomendacji co do nabycia określonego oprogramowania lub produktu. Usługi doradcze cechuje ponadto niezależność, objawiająca się m.in. w neutralności i obiektywizmie przekazywanych rekomendacji.

Natomiast w odniesieniu do usług świadczonych przez Kontrahentów wskazać należy, iż usługi te dotyczą ich własnego produktu. W ocenie Wnioskodawcy zatem, usługi wsparcia technicznego przedstawione w stanie faktycznym, realizują całkowicie odmienny cel gospodarczy niż usługi doradcze, inna jest zatem ich istota.

Wsparcie techniczne udzielane jest następczo na podstawie zgłoszeń Wnioskodawcy w zakresie nieprawidłowości funkcjonowania konkretnego sprzętu (przykładowo maszyny) niezbędnej z punktu widzenia działalności produkcyjnej Spółki bądź konkretnego oprogramowania, które zostało nabyte przez Wnioskodawcę, a które jest również celowe z punktu widzenia prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W ramach usług wsparcia technicznego nie dochodzi również do wykonywania jakichkolwiek usług zarządzania i kontroli przez Kontrahentów na rzecz Spółki - Spółka samodzielnie zarządza oraz kontroluje sprzęt oraz oprogramowanie, a otrzymywane zdalnie rekomendacje oraz wskazówki od Kontrahentów nie są dla Spółki wiążące. Innymi słowy, pracownicy Spółki mogą samodzielnie podejmować decyzję w zakresie zastosowania rozwiązania zaprezentowanego przez Kontrahentów.

Jednocześnie, mając na uwadze charakter nabywanych od C usług. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż usługi te nie stanowią również usług przetwarzania danych, ani usług o podobnym charakterze. W ramach usług nie dochodzi do przekształcania treści i postaci danych wejściowych w określonej postaci.

Co należy podkreślić, w przypadku nabywanych usług od C, w przedmiotowej sprawie istotą nabywanych usług jest umożliwienie Spółce dostępu do oprogramowania dostarczanego od C i sprawnego korzystania z udostępnionych produktów, nie zaś wprowadzenie danych wejściowych w celu ich przetworzenia przez C.

Wnioskodawca pragnie ponadto podkreślić, iż w jego ocenie usługa świadczona przez C nosi cechy podobne do usługi informatycznej. Ustawa CIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „usług informatycznych”, stąd należy wskazać, że w zakres usług informatycznych należy wpisać wszelkiego rodzaju usługi związane ze sprzętem komputerowym i programowanie. Usługi informatyczne nie będą zatem co do zasady objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Jak zostało wskazane powyżej, art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT zawiera dwa katalogi usług - pierwszy zawierający nazwane usługi o charakterze niematerialnych, natomiast drugi katalog odnosi się do charakteru usług jako usług podobnych do tych wymienionych wprost.

Przy ocenie, czy dane świadczenia objęte są ograniczeniem z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, należy rozważyć zarówno postanowienia umowne, jak i rzeczywisty charakter danego świadczenia. Należy w tym miejscu również podkreślić, że zgodnie z przyjętą praktyką, o rodzaju usługi powinien decydować jej rzeczywisty charakter, nie zaś nazwa, czy klasyfikacja statystyczna.

Zgodnie z dorobkiem interpretacyjnym oraz orzeczniczym na gruncie art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, co do zasady, „usługi informatyczne” nie stanowią świadczeń objętych regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

- 13 lutego 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.623.2019.1.ŚS;

- z 30 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.505.2019.1.JC.

Ponadto Wnioskodawca pragnie także wskazać, iż usługi świadczone przez C nie stanowią gwarancji w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Jak wynika ze stanowiska Ministerstwa Finansów, na które powołuje się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z 19 grudnia 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-2.4010.419.2019.4.MS): .gwarancja również jest umową jednostronnie zobowiązującą. Na podstawie tej umowy gwarancji gwarant zobowiązuje się na rzecz beneficjenta gwarancji, że po spełnieniu przez beneficjenta określonych warunków zapłaty, wykona on na rzecz beneficjenta świadczenie pieniężne (suma gwarancyjna) (`(...)`) Cechą charakterystyczną wyżej omówionych usług jest ich niematerialny charakter (`(...)`). ”

Organ we wskazanej interpretacji uznał, że usługi naprawy i konserwacji urządzeń, polegające m.in. na naprawie gwarancyjnej, pogwarancyjnej i obligatoryjnym serwisie wynikającym z warunków gwarancji/usunięciu drobnych usterek, wymianie materiałów eksploatacyjnych) nie mieszczą się w zakresie świadczeń podlegających WHT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż opisane przez Wnioskodawcę w niniejszej sprawie usługi, tj.

1. usługi świadczone przez A,

2. usługi świadczone przez B,

3. usługi świadczone przez C

nie wypełniają zakresu znaczeniowego usług wskazanych art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT a w szczególności nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, ani świadczeń o podobnym charakterze.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że podobne stanowisko zostało wyrażone w orzecznictwie organów podatkowych, m.in. w:

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 stycznia 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.510.2020.2.MS, w której organ stwierdził, iż usługi polegające m.in. na bieżącej obsłudze technicznej i serwisowej dla oprogramowania, w tym naprawa usterek technicznych uniemożliwiających prawidłową pracę oprogramowania, naprawa pozostałych usterek technicznych oprogramowania, wykonanie raportów na koniec każdego miesiąca kalendarzowego, monitorowanie parametrów związanych z wydajnością i efektywnością pracy oprogramowania w środowisku testowym, przeprowadzanie testów odtworzeniowych w środowisku testowym 2 razy do roku, monitorowanie działania oprogramowania pod kątem wykrywania incydentów naruszenia bezpieczeństwa i informowanie o wykrytych niebezpieczeństwach - nie mogą zostać zakwalifikowane jako usługi podlegające pod art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT;

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 listopada 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.456.2020.1.BM, w której organ potwierdził, iż usługi wsparcia technicznego (obejmujące: (i) wsparcie w zakresie korzystania z oprogramowania oraz (ii) usługi instalacji, koordynacji i utrzymanie wszelkich urządzeń technicznych niezbędnych do korzystania z oprogramowania i sprzętu komputerowego, nabywane od podmiotu powiązanego nie są podobne do wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT usług nie posiadają one bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami.

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.609.2019.1.BKD, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie braku zobowiązania do pobrania podatku u źródła od opłaty za usługi utrzymania i wsparcia polegające na m.in. udostępnieniu oprogramowania, wsparciu określonych wersji oprogramowania, wsparciu technicznym, w tym dostępie do infolinii pomocy technicznej w odniesieniu do pytań technicznych zadawanych przez użytkowników końcowych i na które personel techniczny wnioskodawcy nie jest w stanie odpowiedzieć, korektę zgłoszonych błędów w oprogramowaniu, uzasadnione starania w celu naprawieniu zgłoszonych usterek i aktualizacje.

- interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.295.2018.2.JKT - brak zastosowania art. 15e ust. 1 Ustawy CIT do usługi „administrowanie infrastrukturą IT, które obejmują monitorowanie działania sprzętu (infrastruktury) i wprowadzanie niezbędnych poprawek, aktualizacji, usuwanie awarii, rekonfigurowanie sprzętu itp.”, „wsparcie techniczne w zakresie oprogramowania IT (tzw. help desk), które obejmują rozwiązywanie bieżących problemów użytkowników z tego zakresu” - niniejsze interpretacja nie została wydana na gruncie przepisów art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, tylko art. 15e ust. 1 Ustawy CIT, aczkolwiek Wnioskodawca pragnie zauważyć, że oba wymienione artykuły posługują się analogicznym katalogiem usług podlegających konkretnym restrykcją, stąd też ocena prawna organu podatkowego w przypadku wskazanej interpretacji ma też znaczenie dla przedmiotowej sprawy;

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację oraz przytoczone orzecznictwo, w opinii Wnioskodawcy nie jest on zobowiązany do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od opłat za usługi należne Kontrahentom zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, z uwagi na to, że usługi wsparcia technicznego opisane w stanach faktycznych nie mieszczą się w katalogu usług wskazanym w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w `(...)` . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).