Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym do kosztu w postaci wynagrodzenia z tytułu Licencji nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca należy do Grupy (dalej: „Grupa”), świadczącej usługi transportowe, w szczególności na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii i państw Półwyspu Bałkańskiego.

Przedmiotem działalności Spółki jest, przede wszystkim, świadczenie usług transportowych. Usługi transportowe obejmują cały szereg skomplikowanych czynności, przede wszystkim przewóz ładunków (towarów) samochodami ciężarowymi (tj. zespołami, obejmującymi ciągniki siodłowe oraz naczepy).

Specyfiką świadczenia usług transportowych jest ich dynamizm. Transporty (przewozy) odbywają się całą dobę, we wszystkie dni w tygodniu. Nawet, zaś kiedy dany pojazd nie porusza się fizycznie po drogach (np. parkowanie z uwagi na odpoczynek kierowcy, czy zakaz przejazdu w określonych dniach) nadal trwa wykonywanie usługi transportowej przez Spółkę.

Spółka musi, przede wszystkim, być w stanie odpowiednio zarządzać ruchem wykorzystywanej floty, w szczególności:

- planować, który pojazd ma zostać skierowany do realizacji którego zlecenia;

- zaplanować trasę pojazdu (uwzględniając: czas przejazdu, ograniczenia drogowe, wynikające ze specyfiki i tonażu ładunku, planowane zużycie paliwa, opłaty drogowe itp.);

- przydzielić kierowców do realizacji danych zleceń w danych pojazdach, uwzględniając zwłaszcza konieczność zapewnienia im odpoczynku, ewentualnej wymiany kierowcy na trasie, konieczność posiadania odpowiednich certyfikatów i uprawnień, czy powrotu kierowców po zrealizowanym zleceniu;

- monitorować ruch pojazdu, jego aktualną pozycję w trasie, prędkość, stan paliwa w bakach itp.

Oprócz powyższego, konieczne jest: gromadzenie danych do ofertowania, ewidencjonowanie i rozliczanie (fakturowanie) wykonanych zleceń, przechowywanie dokumentacji (w tym źródłowej - dokumenty transportowe) oraz gromadzenie i przetwarzanie innych danych, związanych ze świadczeniem usług transportowych.

W praktyce, aby móc wykonywać wszystkie opisane powyżej czynności, niezbędne jest posiadanie przez Spółkę specjalistycznego oprogramowania komputerowego. Bez jego wykorzystywania świadczenie usług transportowych w opisanym powyżej modelu byłoby niemożliwe. Próba „manualnego” zarządzania wszystkimi czynnościami w ramach usług transportowych powodowałaby - przy skali działalności Spółki - konieczność zatrudnienia bardzo licznego personelu i ponoszenia wysokich kosztów, a i tak nie zapewniłaby analogicznych rezultatów.

Spółka posiada takie oprogramowanie - Transport Management System („System”).

System jest programem komputerowym. Składa się z:

- wariantu podstawowego („Baza”) oraz

- dodatkowego oprogramowania, zintegrowanego z Bazą, wprowadzającego nowe funkcjonalności („Moduły”). Ilekroć w dalszej części niniejszego wniosku mowa będzie o Modułach Obecnych, dotyczyć to będzie Modułów stworzonych do momentu planowanego podziału (o czym poniżej), natomiast ilekroć mowa będzie o Modułach Przyszłych, dotyczyć to będzie Modułów stworzonych po dacie planowanego podziału (o czym poniżej).

Baza została stworzona w wersji dedykowanej dla potrzeb biznesowych Spółki we współdziałaniu personelu Spółki ze specjalistycznym podmiotem zewnętrznym, zajmującym się usługami programistycznymi („Partner”). Partner jest podmiotem niepowiązanym ze Spółką. Partner jest uznanym ekspertem w swojej branży, posiadającym konieczną wiedzę i zasoby do świadczenia usług wspierania tworzenia i rozwoju oprogramowania.

Baza posiada status „utworu”, stanowiąc w szczególności „przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze” (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. 2021, poz. 1062, ze zm., dalej: „Prawo Autorskie”). Baza podlega ochronie prawnoautorskiej, bowiem programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie.

Spółce przysługują pełne autorskie prawa majątkowe do Bazy - zostały one nabyte w ramach zawartej z Partnerem umowy o przeniesienie praw majątkowych.

W efekcie, Baza stanowi dla Spółki wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Moduły Obecne również dedykowane są potrzebom Spółki. Moduły Obecne także stanowią podlegające ochronie utwory, w rozumieniu przepisów Prawa Autorskiego. Również i w ich wypadku: Spółce przysługują (przysługiwać będą) do nich autorskie prawa majątkowe (nabyte w ramach zawartej z Partnerem umowy o przeniesienie praw majątkowych), a każdy z nich stanowi (będzie stanowić) dla Spółki odrębną wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT.

Pierwotnie, biznesową intencją Spółki było jedynie używanie Systemu na potrzeby Spółki i podmiotów z Grupy, realizujących działalność związaną ze świadczeniem usług transportowych.

Jednakże, w toku użytkowania Systemu okazało się, że jego funkcjonalności i swoista unikalność na rynku usług transportowych powodują, że mógłby on również być stosowany przez inne podmioty, świadczące usługi transportowe. Spółka przeprowadziła wstępne analizy biznesowe z których wynika, że istniałoby zapotrzebowanie na rynku na tego typu oprogramowanie.

Jednocześnie, Spółka cały czas rozwija System, w szczególności planując i pracując nad kolejnymi Modułami (Moduły Przyszłe). W tym celu Spółka zatrudniła specjalistyczny personel (programiści), zaangażowała też niezbędny sprzęt (komputery itp.). Spółka jest także w trakcie rekrutacji tego typu personelu, rozwijając w ten sposób swoje zasoby. Obecnie zatem, toczą się w Spółce prace informatyczne, celem ww. rozwoju Systemu. W projekt rozwoju Systemu cały czas zaangażowany jest Partner, jednakże współpraca stron w tym zakresie cechuje się tym, że docelowo kwestie programistyczne czy inne kwestie informatyczne będą alokowane do Partnera jedynie w ograniczonym zakresie.

Mając na względzie powyższe okoliczności biznesowe, planuje się „komercjalizację” Systemu - tj. możliwość udzielania nań licencji podmiotom niepowiązanym, za wynagrodzeniem.

Planuje się, że komercjalizacja odbędzie się w ten sposób, że obecnie funkcjonujący w Spółce dział informatyczny, zajmujący się Systemem, zostanie wydzielony ze Spółki i przeniesiony na nową spółkę tak, aby wejść na rynek z niezależną marką.

Uszczegóławiając powyższe:

- „wydzielenie” stanowić będzie podział Spółki przez wydzielenie i przeniesienie działu informatycznego na spółkę nowo zawiązaną - w trybie art. 529 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. 2020, poz. 1526, ze zm., dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”);

- podmiot taki ma wyłącznie prowadzić działalność w zakresie: rozwoju i komercjalizacji oprogramowania. W dalszej części niniejszego wniosku podmiot ten będzie nazywany „Spółką Informatyczną”;

- na moment dokonania podziału Spółki dział informatyczny stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT, spełniając wszelkie przesłanki tam wskazane, w szczególności zaś obejmować będzie: wartości niematerialne i prawne (Baza, Moduły Obecne, moduły „w budowie”), personel, sprzęt, zobowiązania, środki pieniężne, itd.;

- na moment dokonania podziału Spółki pozostały w niej majątek również konstytuować będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT, spełniając wszelkie przesłanki tam wskazane;

- w związku z planowanym podziałem przez wydzielenie nie będą występować jakiekolwiek dopłaty w gotówce.

Decyzja o dokonaniu wydzielenia wynika z okoliczności biznesowych, w szczególności zaś następujących:

- (niepowiązane ze Spółką) banki finansujące działalność Grupy (a zatem i Spółki) przekonują do transferu Systemu do podmiotu innego niż Spółka (kwestie prezentacji bilansu i oceny kondycji Spółki w kontekście finansowania, w którym jedna spółka grupowa łączy w sobie dwie, skrajnie różne, gałęzie działalności);

- nowy podmiot ma wejść na rynek pod własną marką, przez co może komercjalizować System podmiotom funkcjonującym na rynku usług transportowych, w tym wobec konkurentów Spółki;

- tak z biznesowego, jak i z „rozliczeniowego” punktu widzenia działalność Spółki cechuje się skomplikowaniem i dużą ilością czynności, które się bieżąco wykonuje, przez co wprowadzenie na poziomie samej Spółki nowego pionu biznesowego, z nowym rodzajem działalności i specyficznym sposobem rozliczeń (o czym poniżej) sprawiłby trudności zarządcze i księgowe. Innymi słowy, model taki byłby nieefektywny biznesowe;

- dodatkowo, wolą biznesową jest to, aby Spółka skupiła się na działalności w zakresie usług transportowych, nie angażując się bezpośrednio w działalność wymagającą uwagi, lecz w stosunku do tych usług „poboczną”;

- Spółka Informatyczna mieć będzie za zadanie rozwój Systemu. Następować ma to w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 26 Ustawy CIT. W tym celu planuje się rozwój kadry Spółki Informatycznej. Spółka Informatyczna dalej korzystałaby z usługowego wsparcia Partnera, niemniej biznesowe planuje się, że pierwszoplanową rolę grać będą własne zasoby kadrowe Spółki Informatycznej;

- Spółka Informatyczna - jako podmiot wyspecjalizowany - mogłaby łatwiej starać się o dotacje, dofinansowania, czy inne formy wsparcia: działalności badawczo-rozwojowej lub komercjalizacji szeroko pojętej własności intelektualnej;

- Spółka Informatyczna mogłaby rozliczać regulowane Ustawą CIT instrumenty wsparcia komercjalizacji szeroko pojętej własności intelektualnej - w szczególności zaś: ulgę badawczo-rozwojową (art. 18d i n. Ustawy CIT) oraz rozliczenie w tzw. reżimie prawnym „IP Box” (art. 24d i n. Ustawy CIT). Z praktycznego punktu widzenia, łatwiej prowadzić tak specyficzne rozliczenia podatkowe w jednym podmiocie, niż w ramach Spółki (przykładowo, brak konieczności tworzenia pracochłonnego i skomplikowanego klucza alokacji kosztów wspólnych);

- z dotychczasowych doświadczeń wynika, że potencjalny personel informatyczny preferuje prace dla podmiotów wyspecjalizowanych (software house). Stąd też Spółka spotykała się z podejściem, że potencjalny pracownik „nie będzie pracował w firmie transportowej”;

- w przyszłości, gdyby okazało się, że Systemem zainteresował się inwestor branżowy czy finansowy (np. fundusz inwestycyjny), wówczas możliwe byłoby stosunkowo proste zbycie udziałów Spółki Informatycznej. W praktyce funkcjonowania rynku fuzji i przejęć jest to podstawowa forma sprzedaży „biznesu” - inwestorzy są mniej chętni do nabywania poszczególnych aktywów;

- jednocześnie, to Spółka Informatyczna przejmować będzie na siebie (jako odrębna osoba prawna) wszelkie prawne aspekty, w tym odpowiedzialność, w zakresie komercjalizacji Systemu;

- wybór formy podziału przez wydzielenie uzasadniony jest tym, że dział informatyczny tworzyć będzie zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa, a Grupa chciałaby przeprowadzić proces bez angażowania środków pieniężnych na „wykup” majątku tegoż działu;

- jednocześnie, Grupie zależy na tym, aby całość praw i obowiązków w zakresie działu informatycznego była przeniesiona na Spółkę Informatyczną za pomocą jednej czynności prawnej tak, aby uniknąć skomplikowanego procesu zawierania porozumień w zakresie ich cesji;

- Tym samym, taka forma pozwala - w sposób najprostszy i najbardziej odpowiedni - uzyskać założone cele biznesowe (osobna spółka kapitałowa).

Jednocześnie, Spółka podkreśla, że:

- przedmiotem niniejszego wniosku nie jest ocena, czy na moment planowanego podziału Spółki dział informatyczny stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 4a pkt 4 Ustawy CIT (Spółka podkreśla, że tak właśnie będzie);

- przedmiotem niniejszego wniosku nie jest też ocena skutków podatkowych dla Spółki czy Spółki Informatycznej samego procesu podziału Spółki, w szczególności na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 8b-9 Ustawy CIT.

Jak wskazano, planuje się, że po dokonaniu wskazanego podziału Spółka Informatyczna, rozpoczęłaby komercjalizację Systemu oraz jego rozwój.

W pierwszej kolejności, zostanie zawarta umowa ze Spółką.

Na ten moment nie wiadomo jeszcze jaką formę prawną będzie mieć taka umowa, jednakże obecnie rozważa się, przede wszystkim, umowę licencji bądź umowę o świadczenie usług (tzw. model SaaS - Software as a Service, oprogramowanie jako usługa). Decyzja podyktowana będzie, w szczególności, względami: technicznymi, biznesowymi i prawnymi.

Niniejszy wniosek dotyczy tylko sytuacji, w której zawarta zostanie umowa licencyjna, w rozumieniu przepisów Prawa Autorskiego („Licencja”). Licencja nie będzie stanowić w Spółce wartości niematerialnej i prawnej, wedle Ustawy CIT.

Licencja umożliwiałaby Spółce korzystanie z:

- Bazy;

- Modułów Obecnych oraz

- Modułów Przyszłych.

Korzystanie z oprogramowania w ramach Licencji odbywałoby się wyłącznie dla celów związanych z działalnością gospodarczą Spółki, przez co spełnione byłoby kryterium potrącalności podatkowej takiego kosztu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT - zatem i ta okoliczność nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek nie dotyczy również potencjalnej limitacji wynagrodzenia z tytułu Licencji w kosztach uzyskania przychodów Spółki na bazie przepisu art. 15e Ustawy CIT.

Spółka podkreśla, że nie posiadała i nie posiada udziału w spółce niebędącej osobą prawną.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że w opisanym zdarzeniu przyszłym do kosztu w postaci wynagrodzenia z tytułu Licencji nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w opisanym zdarzeniu przyszłym do kosztu w postaci wynagrodzenia z tytułu Licencji nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W praktyce stosowania prawa (orzecznictwo, doktryna prawa) ugruntowany jest pogląd, że konieczne jest spełnienie następujących warunków dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu:

- wydatek musi być definitywnie poniesiony;

- wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, bądź w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

- wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika,

- wydatek powinien być właściwie udokumentowany.

(szerokie powołanie orzecznictwa oraz doktryny prawa w tym zakresie zawarte jest np. w uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 października 2012 r., sygn. akt IIFSK 480/11).

Jak wskazano, w wypadku Spółki wszelkie te przesłanki są spełnione.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Z regulacją powyższą koresponduje przepis art. 16 ust. 1 pkt 64a Ustawy CIT, wedle którego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów koszty odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT, jeżeli uprzednio te prawa lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia.

W sytuacji Spółki należy poddać analizie przepis art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT - jak bowiem wskazano, w zakresie Licencji, nie dojdzie do powstania u Spółki wartości niematerialnej i prawnej, w rozumieniu Ustawy CIT.

Analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT, znajduje zastosowanie, jeśli nastąpi łączne spełnienie następujących przesłanek:

- podatnik ponosi koszt, który stanowi wszelkiego rodzaju opłatę lub należność;

- koszt ten jest kosztem za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT, gdzie

- wartości te były nabyte lub wytworzone przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie

- zbyte

wówczas limitację kosztu stosuje się w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Zestawiając sytuację Spółki, opisaną wyczerpująco w opisie elementów zdarzenia przyszłego wskazać należy, że:

- Spółka będzie ponosić koszt, który stanowić będzie wszelkiego rodzaju opłatę lub należność. Przesłanka spełniona w całości;

- koszt ten będzie kosztem za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT - Licencja będzie dotyczyć „autorskich praw majątkowych” do programu komputerowego (Systemu), w rozumieniu przepisu art. 16b ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT. Przesłanka spełniona w całości;

- wartości te były nabyte lub wytworzone przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem - w zakresie Bazy oraz Modułów Obecnych warunek ten będzie spełniony, bowiem do momentu planowanego podziału będą one „nabyte” lub „wytworzone”. Z kolei w zakresie Modułów Przyszłych warunek ten nie będzie spełniony, bowiem będą one wytworzone nie przez Spółkę, a przez Spółkę Informatyczną. Tym samym: w zakresie Bazy i Modułów Obecnych przesłanka spełniona w całości, w zakresie Modułów Przyszłych przesłanka niespełniona w całości;

- planowany podział przez wydzielenie nie stanowi „zbycia”, w rozumieniu analizowanego przepisu. Przesłanka niespełniona w całości - dla całości Systemu (Baza, Moduły Obecne, Moduły Przyszłe).

Z uwagi na powyższe, przepis art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT, nie znajdzie zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, jako, że nie doszło do łącznego ziszczenia się wszystkich przesłanek określonych tym przepisem.

Spółka podkreśla, że za prawidłowością wskazanego stanowiska przemawia szereg argumentów, wynikających z przepisów prawa.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

- autorskie lub pokrewne prawa majątkowe;

- licencje;

- prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej;

- wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Jak wskazano powyżej, analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT wymaga, aby „prawo” lub „wartość” - o której mowa powyżej - były nabyte lub wytworzone przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbyte.

W analizowanej sytuacji jedynie Baza oraz Moduły Obecne będą spełniać powyższą przesłankę. Nie będzie ona spełniona w zakresie Modułów Przyszłych.

Nie ulega wątpliwości, iż Moduły Przyszłe uzyskają status „prawa” lub „wartości” dopiero w Spółce Informatycznej. Na moment planowanego podziału będziemy mieć do czynienia jedynie z pracami w toku (swoiste „WNiP w budowie”). Nie będą one zatem ani „prawem”, ani „wartością”, jednocześnie nie mieszcząc się w katalogu, wskazanym w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy CIT. Po pierwsze - katalog ten obejmuje jedynie wartości przyjęte do używania. Niezakończone prace nie są zaś przyjęte do używania. Po wtóre, na moment planowanego podziału rezultat prac - jako, że nie będą zakończone - nie będzie mógł być uznany za „program komputerowy”. Projektowane oprogramowanie nie będzie - na ten dzień - w ogóle jeszcze działać (czy w pełni działać zgodnie z oczekiwanym rezultatem – z księgowego punktu widzenia są to WNiP w budowie). Zatem, nie będą mogły jeszcze powstać autorskie lub pokrewne prawa majątkowe do programu komputerowego (skoro nie będzie samego programu komputerowego).

Niezależnie od powyższego wskazać należy, że podział przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 KSH nie stanowi „zbycia” w rozumieniu przepisu art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT.

Na wstępie należy dokonać analizy językowej pojęcia „zbycie” jako, że wykładnia językowa dzierży prymat w wykładni przepisów prawa podatkowego: „Punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni jest wykładnia językowa. Podstawową rolę w formułowaniu prawa odgrywa bowiem język, zważywszy na powszechność pisemnej formy prawa. Prawodawca poprzez słowa określa, co zamierza osiągnąć. Należy więc przyjąć, że wykładnia językowa zakreśla granice interpretacji prawa w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym.” (R. Mastalski „Stosowanie prawa podatkowego”, Warszawa, 2008, s. 98)

Zgodnie z „Internetowym Słownikiem Języka Polskiego” PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/zbycie.html) zbyć — zbywać oznacz „sprzedać coś”. Wedle „Słownika języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego (https://sjp.pwn, pl/doroszewski/zbyc;5528637.html) „zbyć” oznacza „sprzedać, odstąpić za pieniądze”.

Oznacza to, że pojęcie „zbycie” powinno być rozumiane jako, z zasady, odpłatne rozporządzenie rzeczą lub prawem w ramach transakcji (umowy) cywilnoprawnej - zwłaszcza: sprzedaży, zamiany, darowizny, czy aportu.

Pod pojęciem „zbycia” nie powinno zaś rozumieć się czynności, które nie mają charakteru wskazanej transakcji (umowy) cywilnoprawnej, np.:

- spadkobrania - tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 26 maja 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 468/12;

- wydania majątku przez likwidowaną spółkę - tak też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 2 października 2019 r., sygn. akt I SA/Po 387/19;

- przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną - tak też Sąd Najwyższy w wyroku z 26 października 2005 r., sygn. akt V CK 285/05.

Podobnie należy ocenić podział przez wydzielenie - nie ma on bowiem charakteru transakcji (umowy) cywilnoprawnej.

W myśl art 528 § 1 KSH, spółkę kapitałową można podzielić na dwie albo więcej spółek kapitałowych. Zgodnie z art. 529 § 1 pkt 4 KSH, podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Jak wskazuje doktryna prawa, „Kodeks spółek handlowych nie zawiera definicji podziału, jednak można definicję taką wyprowadzić na podstawie regulacji sposobów podziału. Przez pojęcie podziału spółki kapitałowej należy rozumieć taką formę restrukturyzacji (dekoncentracji) przedsiębiorstwa spółki, w trakcie której majątek jednej spółki kapitałowej zostaje podzielony, a następnie w całości bądź w części przeniesiony na inne spółki kapitałowe, istniejące bądź nowo założone. W zamian za to wspólnicy spółki dzielonej otrzymują udziały lub akcje spółek, na które przeniesiony został majątek spółki dzielonej.” (P. Pinior „Komentarz do art. 528 KSH [w:] J. Strzępka (red ), Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2015, SIP Legalis).

W efekcie, czynność podziału przez wydzielenie powinna zostać uznana nie za zdarzenie „transakcyjne (umowne)”, lecz za innego rodzaju zdarzenie prawne (tu: zdarzenie „restrukturyzacyjne”, w rozumieniu przepisów prawa handlowego). Podobnie, nie można twierdzić, że nabycie w drodze spadkobrania jest poprzedzone „zbyciem” w postaci śmierci spadkodawcy - śmierć i otwarcie spadku są także innego rodzaju zdarzeniami prawnymi.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 541 § 1 KSH, podział spółki wymaga uchwały zgromadzenia wspólników albo walnego zgromadzenia spółki dzielonej oraz każdej spółki przejmującej - „Decyzja o dokonaniu podziału należy do wspólników lub akcjonariuszy jako ekonomicznych właścicieli spółki. Wyraża się ona w uchwałach walnych zgromadzeń (…)” (A. Rachwał „Komentarz do art. 541 Kodeksu spółek handlowych” [w:] J. Bieniak, M. Bieniak, G. Nita-Jagielski, Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2020, SIP Legalis).

Trudno zatem byłoby uznać, że to Spółka dokonuje tu jakiejkolwiek transakcji (umowy), skoro podjęcie decyzji o podziale jest całościowo poza kompetencją Spółki - decyzje takie podejmować będą jej udziałowcy. Tak samo, nieruchomość nie może „sprzedać samej siebie” - decyzję taką podejmuje jej właściciel.

Innymi słowy, nie można zatem stwierdzić, że podział przez wydzielenie jest „zbyciem”, skoro Spółka nie składa żadnego oświadczenia woli w zakresie rozporządzenia tym majątkiem. Jest to o tyle istotne, że - wedle analizowanego przepisu - zbycia musi dokonać sam podatnik lub spółka niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem. Przesądza o tym fragment analizowanego przepisu, mówiący „w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia”.

Warto też wskazać, że w przepisach odnoszących się do podziałów spółek Działu II Tytułu IV KSH ustawodawca ani razu nie posługuje się pojęciem „zbycie”, lecz posługuje się pojęciami:

- przeniesienia całości majątku (np. art. 529 KSH);

- przeniesienia części majątku (np. art. 529 KSH);

- przeniesienia majątku (art. 546 § 1 KSH);

- przejścia praw (np. art. 532 § 2 i 4 KSH);

- przypisania zobowiązań (art. 546 § 1 KSH).

Również i sama Ustawa CIT w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 9, tj. odnoszącym się do przychodów w zakresie podziału spółki, ustawa mówi o „majątku przejmowanym”, nie zaś o majątku „zbywanym" (chociaż w samej Ustawie CIT pojęcie „zbycie”, „zbyte” itp. występuje ponad 100 razy).

Jedną z zasad dokonywania wykładni językowej jest tzw. zasada racjonalnego prawodawcy. Sprowadza się ona do założenia, że ustawodawca doskonale zna język (etniczny), którym się posługuje, zatem jeśli nadaje określonym pojęciom określone znaczenia, to czyni to świadomie. Gdyby zatem racjonalny ustawodawca chciał uznać przeniesienie majątku w ramach podziału przez wydzielenie za jego „zbycie” to tak by właśnie je określił. Brak takiego określenia należy uznać za przejaw świadomej decyzji ustawodawcy.

Emanacją tej zasady jest postanowienie § 10 Załącznika do Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. 2016, poz. 283, ze zm.), do oznaczenia jednakowych pojęć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami.

Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie. Warto wskazać tu na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 marca 2021 r. (sygn. akt II FSK 3049/18). Przedmiotem rozważań sądu było, czy: „na gruncie regulacji z art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h. można uznać podział przez wydzielenie polegający na przeniesieniu części majątku spółki dzielonej na spółkę nowo zawiązaną, za zbycie części jej majątku.”

Chociaż analizowany wyrok odnosił się do zastosowania regulacji art. 4a pkt 2 Ustawy CIT, niemniej oceny prawne w nim zawarte mogą zostać w całości odniesione na niniejszy grunt.

Naczelny Sąd Administracyjny trafnie zauważa, że:

„Jak wskazano powyżej podział jest formą restrukturyzacji spółki a nie jej zbyciem, w ramach której zachowana zostaje struktura właścicielska udziałowców. Jest zatem formą podziału majątku spółki dzielonej.

Jak wskazano w art. 531 § 4 k.s.h. skutkiem sukcesji praw jest jedynie ujawnienie w księgach wieczystych lub rejestrach przejścia na spółki nowo zawiązane praw ujawnionych w tych księgach lub rejestrach na wniosek tych spółek. Ustawodawca mówi zatem o przejściu praw a nie o ich nabyciu. Ponadto w art. 532 § 1 k.s.h. postanowiono, że do podziału spółki stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące powstania właściwego typu spółki nowo zawiązanej, z wyłączeniem jednak przepisów o wkładach niepieniężnych.

Z regulacji k.s.h. wynika zatem, że podział przez wydzielenie, pomimo powstania nowo zawiązanej spółki jako odrębnego bytu prawnego wyposażonego w osobowość prawną, nie może zostać uznany za proste zbycie części majątku spółki dzielonej.

Jest szczególną czynnością wynikającą z przepisów prawa handlowego, której jednak nie można przypisać cech związanych ze zbywaniem składników majątkowych (`(...)`)”.

Wskazane powyżej podejście jest zatem zbieżne z podejściem Spółki.

Podobne oceny prawne, wyrażone są w poglądach doktryny prawa:

„Podobnie o zbyciu przedsiębiorstwa nie można mówić w odniesieniu do czynności prowadzących do podziału spółek (art. 528-5501 KSH).”

(T. Mróz, A. Opalski, U. Promińska [w:] W. Katner (red.) „Prawo zobowiązań - umowy nienazwane”, „System Prawa Prywatnego”, Tom 9, Wydanie 3, Warszawa 2018, SIP Legalis)

Prawidłowość powyższego stanowiska wynika także z argumentów, uzyskanych w drodze wykładni pozajęzykowej analizowanych przepisów.

Jak trafnie wskazuje orzecznictwo (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 8 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 618/19), „Wykładnia celowościowa odwołuje się do koncepcji, iż każdy przepis prawa ma w założeniu realizować określony cel, przy czym wykładnia celowościowa w prawie podatkowym powinna być stosowana ewentualnie w ścisłym powiązaniu z wykładnią językową i systemową”. W szczególności zaś, rolą wykładni celowościowej może być wzmocnienie (potwierdzenie) rezultatu wykładni językowej (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 marca 2011 r., sygn. akt I OSK 1632/10).

Analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT, został wprowadzony do tej ustawy przepisami ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2017, poz. 2175, „Ustawa Nowelizująca”).

Uzasadnienie do Ustawy Nowelizującej (Sejm RP VIII Kadencji, druk nr 1878, s. 140) wskazuje (w odniesieniu się do zgłoszonych uwag), że „Przepis jest przykładem klauzul przeciwko unikaniu opodatkowania ukierunkowanej na konkretny schemat pozbawiony treści ekonomicznej (czyli na działania, których nie zastosowałyby podmioty niepowiązane) - tzw. TAAR. W praktyce taka struktura licencyjna lub powrotna sprzedaży nie jest związana z faktycznym wkładem/rozwojem licencjodawcy/podmiotu sprzedającego w znak/IP”.

Warto wskazać, że wedle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, żadna z tych okoliczności nie wystąpi. Planowanym celem opisanego działania jest uzyskanie szeroko wskazanych korzyści biznesowych. Byłoby to więc działanie, posiadające istotną substancję biznesową. Dalej, to właśnie Spółka Informatyczna miałaby za zadanie dalszy rozwój Systemu. Co równie istotne, trudno byłoby tu mówić o wystąpieniu szczególnych „korzyści podatkowych”, bowiem - w oparciu o zasadę kontynuacji, art. 16g ust. 1 pkt 9 Ustawy CIT - nie dojdzie tu do zmiany wartości początkowej Systemu, czy też do zmiany stawki amortyzacji.

Także i sama forma dojścia do struktury docelowej jest - jak wskazano - najbardziej odpowiednia z prawnego i biznesowego punktu widzenia. Pozwala ona bowiem osiągnąć zakładany cel w drodze jednej czynności (podział przez wydzielenie). Wynikiem tej jednej czynności jest przejście praw i obowiązków na Spółkę Informatyczną, bez konieczności pracochłonnych cesji poszczególnych umów itp. Zgodnie bowiem z art. 531 § 1 KSH, spółki przejmujące lub spółki nowo zawiązane powstałe w związku z podziałem wstępują z dniem podziału bądź z dniem wydzielenia w prawa i obowiązki spółki dzielonej, określone w planie podziału. Trafnie zauważa doktryna prawa handlowego, że jest to zatem procedura dla stron biznesowo atrakcyjna - „Procedura podziału spółki określona w KSH pozwala na połączenie w jeden proces zmian strukturalnych w spółce dzielonej lub jej likwidacji ze zmianami strukturalnymi w spółce przejmującej (istniejącej) lub utworzeniem spółki nowo zawiązywanej, a także usuwa lub zmniejsza bariery prawne przewidziane w przepisach ogólnych.” (A. Rachwał „Komentarz do art. 528 Kodeksu spółek handlowych” [w:] J. Bieniak, M. Bieniak, G. Nita-Jagielski, Kodeks spółek handlowych. Komentarz. Wyd. 7, Warszawa 2020, SIP Legalis).

W opisie elementów stanu faktycznego (winno być: „zdarzenia przyszłego”) podkreślono również inne kwestie biznesowe, przemawiające za przekazaniem Systemu do dedykowanej Spółki (powołanie software house, realizacja prac rozwojowych, itp.).

Podsumowując powyższe, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym do kosztu w postaci wynagrodzenia z tytułu Licencji nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ma charakter zamknięty.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT:

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Powyższy przepis, zgodnie z brzmieniem art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT

odnosi się wyłącznie do:

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5. licencje,

6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,

7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 528 § 1 Kodeksu spółek handlowych z dnia 15 września 2000 r. (Dz.U. 2020 r. poz. 526, ze zm.):

spółkę kapitałową można podzielić na dwie albo więcej spółek kapitałowych. Nie jest dopuszczalny podział spółki akcyjnej, jeżeli kapitał zakładowy nie został pokryty w całości.

W myśl art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych:

podział może być dokonany przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę lub na spółkę nowo zawiązaną (podział przez wydzielenie).

Aby dokonać stwierdzenia, czy podział przez wydzielenie, o którym mowa w art. 529 § 1 pkt 4 Kodeksu spółek handlowych, stanowi bądź nie stanowi „zbycia” w rozumieniu przepisu art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, należy dokonać analizy językowej pojęcia „zbycie”.

Analizując przepisy art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, należy zauważyć, że Ustawodawca wprowadzając do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazane wyłączenia, miał na celu wprowadzenie regulacji antyabuzywnej mającej na celu pozbawienie podatnika korzyści z wcześniejszych optymalizacji podatkowych. W uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z 4 października 2017 r. (druk sejmowy nr 1878 - Sejm RP VIII kadencji, Uzasadnienie II Omówienie poszczególnych przepisów s. 85), wskazano " (`(...)`) zmiany zawarte w ust. 1 pkt 73 mają na celu ograniczenie wysokości zaliczanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych, w sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a następnie zostały przez niego zbyte - do wysokości przychodu uzyskanego z ich zbycia przez podatnika dokonanego przed ich powrotnym nabyciem/licencjonowaniem".

Zatem, intencją wprowadzenia ww. art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, było wyłączenie możliwości obniżania wyniku podatkowego podatnika (rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów) w sytuacji, gdy podatnik zbył prawa/wartości wskazane w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT na rzecz innego podmiotu, a następnie wykorzystuje przedmiotowe prawa/wartości w oparciu o umowę licencyjną, ponosząc z tego tytułu koszty opłat licencyjnych; w takiej sytuacji wysokość opłat licencyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów ograniczona jest wysokością przychodu podatkowego rozpoznanego przez podatnika na transakcji zbycia przedmiotowych praw/wartości.

Pojęcie „zbycie” nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Termin „zbycie” oznacza każdą formę przeniesienia własności. Cena zaś nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać korzyści w postaci innych celów biznesowych.

Podział spółki przez wydzielenie, jest szczególnym rodzajem podziału spółki, spółka dzielona nie traci podmiotowości prawnej. Podczas podziału przez wydzielenie dochodzi do uszczuplenia majątku spółki dzielonej o tę część majątku, która zostaje następnie przeniesiona na spółkę wydzieloną.

Zatem, przeniesienie własności Bazy oraz Modułów Obecnych w ramach podziału przez wydzielenie mieści się w zakresie pojęcia „zbycie” o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym do kosztu w postaci wynagrodzenia z tytułu Licencji nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 73 ustawy o CIT, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).