0111-KDIB1-3.4010.491.2021.2.JKT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2021 r. (data wpływu 24 września 2021 r.), uzupełnionym 25 listopada 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia:

- jaki przyjąć kurs dla przeliczania na EUR wydatków inwestycyjnych/kosztów kwalifikowanych dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń – jest prawidłowe,

- na jaki dzień dyskontować koszty inwestycji oraz wielkość pomocy publicznej dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia:

- jaki przyjąć kurs dla przeliczania na EUR wydatków inwestycyjnych/kosztów kwalifikowanych dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń,

- na jaki dzień dyskontować koszty inwestycji oraz wielkość pomocy publicznej dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) znajdującej się na terenie województwa (…) na podstawie otrzymanych zezwoleń.

Spółka otrzymała dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.

Zezwolenie nr X/2015 z dnia 6 lutego 2015 r., warunki konieczne do skorzystania z zezwolenia to:

- poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 150 milionów złotych w terminie do 31 grudnia 2022 r.,

- utworzenie na terenie strefy co najmniej 100 nowych miejsc pracy w terminie do 31 grudnia 2019 r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do dnia 31 grudnia 2022 r.

- zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2022 r.

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych w zezwoleniu X/2015 została określona na 195 milionów złotych.

1 lutego 2016 roku Spółka uzyskała kolejne zezwolenie nr Y/2016 na rozbudowę zakładu, warunki konieczne do skorzystania z zezwolenia to:

- poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w wysokości co najmniej 90 milionów złotych w terminie do 31 grudnia 2022 r.,

- zwiększenie zatrudnienia na terenie strefy o co najmniej 20 nowych miejsc pracy w terminie do 31 grudnia 2021 r. i utrzymanie zatrudnienia co najmniej 120 osób do 31 grudnia 2024 r.

- zakończenie inwestycji w terminie do dnia 31 grudnia 2022 r.

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych w zezwoleniu Y/2016 została określona na 117 milionów złotych.

Dla zezwolenia X/2015 rozpoczęcie inwestycji nastąpiło 11 lutego 2015 r., natomiast dla zezwolenia Y/2016 rozpoczęcie inwestycji nastąpiło 14 grudnia 2017 r.

Na koniec sierpnia 2021 r. Spółka poniosła wydatki inwestycyjne na zezwoleniu X/2015 w wartości nominalnej w kwocie 161,3 mln zł, kurs EUR na dzień uzyskania tego zezwolenia wyniósł 4,1695 zł a więc przeliczając wydatki inwestycyjne na EUR wg kursu na dzień uzyskania zezwolenia spółka poniosła wydatki inwestycyjne na tym zezwoleniu w kwocie około 38,7 mln EUR.

Na koniec sierpnia 2021 r. Spółka poniosła wydatki inwestycyjne na zezwoleniu Y/2016 w wartości nominalnej w kwocie 107,1 mln zł, kurs EUR na dzień uzyskania tego zezwolenia wyniósł 4,4104 zł a więc przeliczając wydatki inwestycyjne na EUR wg kursu na dzień uzyskania zezwolenia spółka poniosła wydatki inwestycyjne na tym zezwoleniu w kwocie około 24,3 mln EUR.

Natomiast, wydatki inwestycyjne zdyskontowane zgodnie z paragrafem 7 ust. 6 Rozporządzenia na dzień uzyskania poszczególnych zezwoleń dla zezwolenia X/2015 wyniosły 154,6 mln zł co odpowiada około 37,1 mln EUR przeliczonym po kursie z dnia uzyskania zezwolenia X/2015, a dla zezwolenia Y/2016 wydatki inwestycyjne zdyskontowane na dzień uzyskania tego zezwolenia wyniosły 97,6 mln zł co odpowiada około 22,1 mln EUR po przeliczeniu kursem z dnia uzyskania zezwolenia Y/2016.

W związku z paragrafem 4 ust. 5 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (dalej: „Rozporządzenie”) przez nową inwestycję rozpoczętą przez tego samego przedsiębiorcę w okresie 3 lat od rozpoczęcia innej inwestycji w tym samym podregionie uznaje się za część tej inwestycji. W związku z powyższym, obie inwestycje prowadzone na podstawie dwóch wykazanych wcześniej zezwoleń uważane są za jedną inwestycje w rozumieniu Rozporządzenia.

Natomiast paragrafem 4 ust. 4 Rozporządzenia określa, iż dużym projektem inwestycyjnym jest projekt którego koszty kwalifikowane przekraczają 50 mln EUR na dzień uzyskania zezwolenia.

Każde z wymienionych zezwoleń liczone z osobna posiada koszty kwalifikowane mniejsze niż 50 mln EUR. Jednakże jakby przyjąć, iż zgodnie z przytoczonym powyżej paragrafem 4 ust. 4 rozporządzenia oba projekty inwestycyjne określone w każdym ze zezwoleń stanowią jeden projekt inwestycyjny to wtedy koszty kwalifikowane przekroczą 50 mln EUR, ale będą mniejsze niż 100 mln EUR.

Wątpliwości Spółki są związane z tym, czy mimo iż projekty z obu zezwoleń traktowane są jako jeden projekt inwestycyjny to czy należy dla kosztów kwalifikowanych związanych z tymi projektami stosować jeden kurs EUR oraz jedno dyskonto np. z zezwolenia pierwszego, czy też dla kosztów kwalifikowanych dla każdego z zezwoleń należy stosować oddzielne kursy oraz oddzielne dyskonta, a że powyższe wpływa na ustalenia wartości poniesionych wydatków oraz otrzymanej pomocy Spółka zadaje następujące pytania:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Jaki przyjąć kurs dla przeliczania na EUR wydatków inwestycyjnych/kosztów kwalifikowanych dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń? (pytanie oznaczone nr 1)

2. Na jaki dzień dyskontować koszty inwestycji oraz wielkość pomocy publicznej dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń? (pytanie oznaczone nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Nawet pomimo uznania wydatków inwestycyjnych w ramach obu zezwoleń za jeden projekt inwestycyjny koszty inwestycji z każdego zezwolenia powinny być przeliczone na EUR wg kursu z dnia uzyskania każdego z zezwoleń. Powyższe potwierdza paragraf 4 pkt 4 Rozporządzenia, który stanowi, że w przypadku gdy wydatki kwalifikowane na projekcie inwestycyjnym przekraczają 50 mln EUR przelicza się je na EUR wg kursu z dnia uzyskania zezwolenia. Paragraf 4 pkt 5 Rozporządzenia stanowi jedynie, że w przypadku gdy nowy projekt inwestycyjny spełni warunki określone w tym przepisie to wtedy jest on traktowany jako część tego pierwszego projektu. Jednak przepis ten nie rozstrzyga wg jakiego kursu przeliczać wydatki inwestycyjne/koszty kwalifikowane na EUR. Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą dla każdego zezwolenia powinny być przeliczane po kursie z dnia uzyskania danego zezwolenia.

Ad. 2

Paragraf 7 ust. 1 Rozporządzenia wymaga aby koszty inwestycji oraz wielkość pomocy dyskontować na dzień uzyskania zezwolenia. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy koszty inwestycyjne oraz wielkość pomocy dla każdego ze zezwoleń powinny być dyskontowane osobno dla każdego z zezwoleń na dzień uzyskania poszczególnych zezwoleń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1670, dalej: „ustawa o SSE”).

Zgodnie z ww. przepisem dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zasady zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop”), zgodnie z którym dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego Zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jak wynika z powyższych przepisów omawiane zwolnienie jest formą pomocy publicznej, której celem jest skłonienie przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przepisy te wyznaczają jednocześnie granice korzystania z tej pomocy. Zarówno art. 12 ustawy o SSE, jak i art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, odwołujący się w swej treści do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, wiążą prawo do zwolnienia z posiadaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz respektowaniem warunków określonych w tym zezwoleniu.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 121 ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie”), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1036, z późn. zm.) albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.) stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub

2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, albo zorganizowanej części takiego przedsiębiorstwa, o ile nabywca nie jest powiązany ze zbywcą (§ 3 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz 6, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego i podlaskiego;

2. 35% - na obszarach należących do województw: kujawsko-pomorskiego, lubuskiego, łódzkiego, małopolskiego, opolskiego, pomorskiego, świętokrzyskiego, zachodniopomorskiego oraz na obszarach należących do podregionów ciechanowsko-płockiego, ostrołęcko-siedleckiego, radomskiego i warszawskiego wschodniego;

3. 25% - na obszarach należących do województw: dolnośląskiego, wielkopolskiego i śląskiego;

4. 20% - na obszarze należącym do podregionu warszawskiego zachodniego;

5. 15% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy do dnia 31 grudnia 2017 r.;

6. 10% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy od dnia 1 stycznia 2018 r.

Stosownie do § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia, w przypadku pomocy regionalnej udzielanej przedsiębiorcy na realizację dużego projektu inwestycyjnego maksymalną wartość pomocy ustala się według wzoru:

I = R x (50 mln euro + 0,5 x B + 0 x C),

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

I - maksymalną wartość pomocy dla dużego projektu inwestycyjnego,

R - maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej dla obszaru, na którym jest zlokalizowany duży projekt inwestycyjny,

B - wielkość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą równowartość 50 mln euro, a nieprzekraczającą równowartości 100 mln euro,

C - wielkość kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą przekraczającą równowartość 100 mln euro.

Zgodnie z § 4 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez duży projekt inwestycyjny należy rozumieć nową inwestycję, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50 mln euro według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia zezwolenia.

Nową inwestycję rozpoczętą przez tego samego przedsiębiorcę lub innego przedsiębiorcę należącego do tej samej grupy kapitałowej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395, z późn. zm.) w okresie trzech lat od dnia rozpoczęcia prac nad inną inwestycją objętą pomocą w tym samym podregionie wyróżnionym na poziomie trzecim (NTS 3), zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, uznaje się za część tej inwestycji (§ 4 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Warunki uznania wydatków za kwalifikujące się do objęcia pomocą definiuje § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z § 6 ust. 4 ww. rozporządzenia, cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Stosownie do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia.

Ad. 1

Odnosząc się do pytania oznaczonego nr 1 jeszcze raz wskazać należy, że zgodnie z § 4 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez duży projekt inwestycyjny należy rozumieć nową inwestycję, której koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą przekraczają równowartość 50 mln euro według kursu ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia udzielenia zezwolenia.

Zatem, zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą dla każdego zezwolenia powinny być przeliczane po kursie z dnia uzyskania danego zezwolenia.

Ad. 2

Stosownie do powołanego powyżej § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania zezwolenia.

Odnosząc się do powyższego, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszt inwestycji oraz wielkość pomocy powinny być dyskontowane na dzień uzyskania każdego z zezwoleń.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia:

· jaki przyjąć kurs dla przeliczania na EUR wydatków inwestycyjnych/kosztów kwalifikowanych dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń,

· na jaki dzień dyskontować koszty inwestycji oraz wielkość pomocy publicznej dla wykazanych w zapytaniu zezwoleń

- jest prawidłowe.

Wskazać należy, że w zakresie pytania oznaczanego nr 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.