0111-KDIB1-3.4010.465.2021.4.IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 2 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.), uzupełnionym 8 i 14 grudnia 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowo przyjęto, że przychody i koszty obu stron są przypisywane proporcjonalnie do podziału zadań wynikającego z umowy Konsorcjum (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy prawidłowo przyjęto, że przychody i koszty obu stron są przypisywane proporcjonalnie do podziału zadań wynikającego z umowy Konsorcjum.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 listopada 2021 r. Znak: 0114-KDIP4-2.4012.692.2021.2.MC i 0111-KDIB1-3.4010.465.2021.3.IZ, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia w związku z powyższym wezwaniem dokonano pismem z 8 grudnia 2021 r. (data wpływu 14 grudnia 2021 r.).

We wniosku złożonym przez:

· Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

- D1 Spółka z o.o. (dalej: „D1”, Spółka z o.o.”, „Lider” lub „Wnioskodawca”)

· Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

- D2 Spółka z o.o. spółka komandytowa (dalej: „D2”, „spółka komandytowa” lub „Konsorcjant”)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

D1 Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka z o.o.”, „Lider” lub „Wnioskodawca”) zawarła Umowę Konsorcjum z D2 Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp. k. (dalej; „spółka komandytowa” lub „Konsorcjant”), której celem jest wykonanie zadania polegającego na wykonaniu na rzecz Zamawiającego usług programowania wraz z nadzorem nad zespołem programistów oraz wykonania dokumentacji dla wytworzonego kodu aplikacji mobilnej, w ramach postępowania nr (…). Uczestnicy konsorcjum w szczególności nie powołali spółki cywilnej, ani żadnego innego odrębnego podmiotu.

Na mocy umowy, Konsorcjum jest reprezentowane przez Lidera, w tym w szczególności upoważniony jest on do zawarcia umowy z Zamawiającym, rozliczania kosztów działalności Konsorcjum, prowadzenia rozliczeń finansowych umowy z Zamawiającym, wystawiania faktur Zamawiającemu za zrealizowane usługi oraz przyjmowania płatności od Zamawiającego za zrealizowane usługi.

Umowa Konsorcjum określa szczegółowy rozdział prac i zadań między uczestnikami Umowy Konsorcjum. Uczestnicy mają z góry określony zakres zadań, za które są odpowiedzialni. Każda ze Stron ponosi indywidualnie koszty związane z zawarciem i wykonywaniem umowy w zakresie przydzielonych jej czynności i odpowiedzialności. Po wykonaniu zadania Konsorcjant wystawia fakturę za świadczone zgodnie z harmonogramem prac usługi na rzecz Lidera. Lider zaś wynagrodzenie należne Konsorcjantowi z tytułu zadań wykonanych przez niego w ramach umowy z Zamawiającym przekazuje Konsorcjantowi na podstawie wystawionej Liderowi przez Konsorcjanta faktury w ciągu 7 dni od dnia otrzymania przez Lidera wynagrodzenia od Zamawiającego.

Celem stron umowy było rozliczenie Konsorcjanta na zasadzie podwykonawstwa.

W zawartej umowie Konsorcjum zostało określone wynagrodzenie kwotowe dla Konsorcjanta za wykonane prace. W przypadku niedokonania przez Zamawiającego zapłaty wynagrodzenia określonego w Umowie, Konsorcjantowi nie przysługują jakiekolwiek roszczenia względem Lidera, a wszelkie tego typu roszczenia Konsorcjant będzie kierował przeciwko Zamawiającemu samodzielnie bądź wspólnie z Liderem, chyba że brak zapłaty ze strony Zamawiającego jest następstwem okoliczności, za które odpowiedzialność ponosi Lider.

Uczestnicy Konsorcjum ponoszą wobec Zamawiającego solidarną odpowiedzialność z tytułu zobowiązań zaciągniętych przez Konsorcjum w związku z realizacją postanowień zawartej z Zamawiającym umowy.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 14 grudnia 2021 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy wskazując, że:

Ad. 1. Tak, Lider jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 2. Tak, Konsorcjant jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 3. Lider w pełnym zakresie ponosi koszty:

- wynagrodzenia lidera programistów (1 osoba),

- wynagrodzenie programisty (1 osoba),

Ad. 4. Konsorcjant w pełnym zakresie ponosi koszty zatrudnienia 2 ekspertów.

Ad. 5. Zadania Lidera:

- zarządzanie zespołem programistów w projekcie,

- zarządzanie procesem wytwórczym Aplikacji,

- wytwarzanie kodu Aplikacji zgodnie z założonymi priorytetami, harmonogramem oraz z przekazaną Dokumentacją Analityczną, projektem graficznym i oczekiwaniami Zamawiającego,

- współpraca z zespołem projektowym i testowym Zamawiającego.

Ad. 6. Zadania Konsorcjanta:

- wytwarzanie kodu Aplikacji zgodnie z założonymi priorytetami, harmonogramem oraz z przekazaną Dokumentacją Analityczną, projektem graficznym i oczekiwaniami Zamawiającego,

- prowadzenie dokumentacji projektu.

Ad. 7. Wynagrodzenie Konsorcjanta jest ustalone kwotowo i wynosi 150 000,00 zł netto, wypłacane w 3 częściach po 50 000,00 zł każda, w czerwcu, lipcu i wrześniu 2021 r.

Poza ustalonym wynagrodzeniem Konsorcjanta nie ma innego podziału zysku w Konsorcjum.

Ad. 8. Konsorcjant w ramach umowy Konsorcjum wykonuje:

- usługi programistyczne,

- dokumentację projektu.

Ad. 9. Dla usług świadczonych przez Konsorcjanta na rzecz Lidera stosuje się 23% stawkę podatku VAT (podatek od towarów i usług).

Ad. 10. Tak, usługi nabywane od Konsorcjanta, Lider wykorzystuje/będzie wykorzystywał wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, które nie korzystają ze zwolnienia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowo przyjęto, że przychody i koszty obu stron są przypisywane proporcjonalnie do podziału zadań wynikającego z umowy Konsorcjum? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Zainteresowanych:

W celu prawidłowego rozliczenia umowy Konsorcjum na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych należy wziąć pod uwagę zasady rozliczania wspólnego przedsięwzięcia. Wskazać należy, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest przedmiotowe konsorcjum.

Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Na podstawie art. 5 ust. 1a ustawy o CIT, przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła. W myśl zaś art. 5 ust. 2 ustawy o CIT, zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu. Ponieważ podmioty współuczestniczące w konsorcjum należy traktować jak podwykonawców w ramach umowy konsorcjum, każdy z nich ponosi swoje koszty i osiąga przychody związane z kontraktem.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane przepisy, podział kosztów, czy przychodów powinien nastąpić zgodnie z ustaleniami wynikającymi z umowy Konsorcjum. Zgodnie z orzecznictwem, określenie wielkości udziału konsorcjanta we wspólnym przedsięwzięciu nie musi być dokonane procentowo. Dopuszczalne jest określenie wielkości udziału na zasadzie zadaniowej. Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinno być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych członków konsorcjum realizujących projekt - udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy o rachunkowości czy ustawy o VAT.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem, przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

· został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

· jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

· pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

· poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

· został właściwie udokumentowany,

· nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Skoro działalność wykonywana w ramach Konsorcjum stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ustawy o CIT, to tym samym przychodami i kosztami uzyskania przychodów uczestników Konsorcjum będą wyłącznie przychody i koszty przypadające na nich zgodnie z zapisami wynikającymi z zawartej umowy. Przychodem Konsorcjanta będzie kwota wynagrodzenia określona w umowie Konsorcjum kwotowo, pozostała wartość zrealizowanego projektu będzie zaś przychodem Lidera, niezależnie od faktu, że Lider wystawi fakturę VAT dokumentującą łączną wartość projektu.

Również koszty uzyskania przychodu winny być wykazywane przez uczestników Konsorcjum tylko w takiej części w jakiej mają one związek z osiągniętym przychodem, z uwzględnieniem zasad rozliczenia wynikających z zawartej umowy konsorcjum. Ponieważ zgodnie z zawartą umową, każda ze Stron ponosi indywidualnie koszty związane z zawarciem i wykonywaniem umowy w zakresie przydzielonych jej czynności i odpowiedzialności, wysokość kosztów uzyskania przychodów każdej ze stron wynika z kosztów poniesionych bezpośrednio przez te strony i nie dochodzi do ich redystrybucji między uczestnikami Konsorcjum.

Biorąc pod uwagę powyższe, Lider nie rozpozna jako przychodu całej wartości faktury wystawionej przez niego, jako lidera Konsorcjum, na rzecz Zamawiającego, a jednie wartość zadań zrealizowanych przez Lidera, zgodnie z zawartą umową. Jednocześnie wartość usług świadczonych przez Konsorcjanta w ramach umowy Konsorcjum, a udokumentowanych fakturami wystawionymi na Lidera, nie będzie stanowiła dla Lidera kosztów uzyskania przychodu. Przychodem Konsorcjanta będzie wartość kwotowa określona w umowie Konsorcjum. Koszty uzyskania przychodu stron Konsorcjum będą rozpoznane indywidualnie przez każdą ze Stron, zgodnie z zawartą umową, tj. jako koszty poniesione bezpośrednio przez daną stronę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Umowa konsorcjum należy do tzw. umów nienazwanych, która nie została uregulowana w przepisach prawnych. Może przybierać różne formy organizacyjne m.in. formę spółki cywilnej, ale nie jest to forma konieczna konsorcjum. Nie jest odrębnym podmiotem, nie ma własnej osobowości prawnej i nie podlega wpisowi do ewidencji działalności gospodarczej ani do rejestru przedsiębiorców. Umowa Konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. W ramach wspólnego przedsięwzięcia jego uczestnicy, którzy dążą do uzyskania wspólnego celu, mogą wspólnie przystąpić do przetargu, złożyć wspólną ofertę, ponieważ zwykle osobno nie posiadają potrzebnych uprawnień, właściwego doświadczenia i wiedzy, potencjału technicznego i ekonomicznego. Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Lider konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez lidera. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania a więc ponoszone koszty, uzyskiwane przychody, podejmowane zobowiązania itp. rejestrowane są w ich księgach. Należy, więc podkreślić, że celem konsorcjum jest realizacja wspólnego przedsięwzięcia dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. 2020 r., poz. 1740 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego.

Umowa konsorcjum jak już powiedziano wyżej należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki. I o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego mogą traktować zawartą umowę, jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”) nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, którzy zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody ze wspólnego przedsięwzięcia łączą z przychodami ze swojej własnej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego udziału we wspólnym przedsięwzięciu. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 ustawy).

Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym. Konsorcjum stanowi jedynie określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy spółkami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z odbiorcą finalnym.

Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni, zatem do wzajemnych rozliczeń stosować podział kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych firm realizujących projekt - udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. 2021 r., poz. 217 ze zm.). Pamiętać również należy o treści art. 9 updop, na podstawie którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ustawa odwołuje się, więc do norm prawa bilansowego, co oznacza, że księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i terminowo, a transakcje udokumentowane w sposób wskazany w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, który to artykuł enumeratywnie określa, jakie elementy winny znajdować się na dowodzie księgowym. Ustawodawca nie narzuca żadnych technicznych rozwiązań, co do sposobu dokumentowania kosztów, podkreśla natomiast, że prowadzona ewidencja rachunkowa ma zapewnić określenie dochodu i podstawy opodatkowania oraz należnego podatku.

Zgodnie z przedstawionym we wniosku opisem sprawy, na mocy umowy, Konsorcjum jest reprezentowane przez Lidera, w tym w szczególności upoważniony jest on do zawarcia umowy z Zamawiającym, rozliczania kosztów działalności Konsorcjum, prowadzenia rozliczeń finansowych umowy z Zamawiającym, wystawiania faktur Zamawiającemu za zrealizowane usługi oraz przyjmowania płatności od Zamawiającego za zrealizowane usługi.

Umowa Konsorcjum określa szczegółowy rozdział prac i zadań między uczestnikami Umowy Konsorcjum. Uczestnicy mają z góry określony zakres zadań, za które są odpowiedzialni. Każda ze Stron ponosi indywidualnie koszty związane z zawarciem i wykonywaniem umowy w zakresie przydzielonych jej czynności i odpowiedzialności. Po wykonaniu zadania Konsorcjant wystawia fakturę za świadczone zgodnie z harmonogramem prac usługi na rzecz Lidera. Lider zaś wynagrodzenie należne Konsorcjantowi z tytułu zadań wykonanych przez niego w ramach umowy z Zamawiającym przekazuje Konsorcjantowi na podstawie wystawionej Liderowi przez Konsorcjanta faktury w ciągu 7 dni od dnia otrzymania przez Lidera wynagrodzenia od Zamawiającego.

Lider w pełnym zakresie ponosi koszty:

- wynagrodzenia lidera programistów (1 osoba),

- wynagrodzenie programisty (1 osoba),

Konsorcjant w pełnym zakresie ponosi koszty zatrudnienia 2 ekspertów.

Wynagrodzenie Konsorcjanta jest ustalone kwotowo i wynosi 150 000,00 zł netto, wypłacane w 3 częściach po 50 000,00 zł każda, w czerwcu, lipcu i wrześniu 2021 r.

Poza ustalonym wynagrodzeniem Konsorcjanta nie ma innego podziału zysku w Konsorcjum.

W okolicznościach przedstawionego opisu sprawy wątpliwość Zainteresowanych polega na ustaleniu, czy prawidłowo przyjęto, że przychody i koszty obu stron są przypisywane proporcjonalnie do podziału zadań wynikającego z umowy Konsorcjum.

Dokonując analizy stanowiska Wnioskodawcy należy mieć na uwadze, że „odrębne” wykazywanie zarówno przychodów jak i kosztów ich uzyskania jest generalną regułą rozliczania w podatku dochodowym.

Niewątpliwie, Lider wystawiając fakturę „w imieniu konsorcjum”, tj. na rzecz Zamawiającego działa w imieniu własnym i w imieniu Konsorcjanta. W momencie wystawiania faktury posiada już informację, jaka kwota wynagrodzenia objętego fakturą przypada na członka konsorcjum. Przychodem Lidera jest wyłącznie ta część objętego fakturą wynagrodzenia, która jest mu należna. Pozostałą część wynagrodzenia ma obowiązek przekazać Konsorcjantowi, jako kwotę jemu „należną”, ponieważ jak wynika z opisu – po wykonaniu zadania Konsorcjant wystawia fakturę na rzecz Lidera za świadczone zgodnie z harmonogramem prac usługi. W związku z tym, do przychodów Lidera powinna być wyłącznie zaliczona ta kwota wynagrodzenia, która faktycznie jest jego wynagrodzeniem należnym wraz z dodatkowym udziałem w przychodach za „liderowanie”. Do przychodów Lidera nie powinno się doliczać pozostałej kwoty zafakturowanego na Zamawiającego wynagrodzenia, które faktycznie należne jest członkowi konsorcjum. Z brzmienia przepisu art. 12 ust. 3 updop jednoznacznie wynika, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W konsekwencji, przychodem Konsorcjanta jest kwota wynagrodzenia określona w umowie konsorcjum kwotowo, zaś pozostała wartość zrealizowanego projektu jest przychodem Lidera, niezależnie od faktu, że Lider wystawi dla Zamawiającego fakturę VAT dokumentującą łączną wartość projektu.

W kwestii rozliczania kosztów przytoczyć należy przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, który określa, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Przepis art. 5 updop określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną. Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, komentowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów oraz wymiaru podatku od tego dochodu.

Przychody, a w konsekwencji też koszty ich uzyskania ze źródeł wspólnych, opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika.

Biorąc pod uwagę powyżej wskazane przepisy, podział kosztów, czy przychodów zarówno po stronie Lidera, jak i uczestników konsorcjum, powinien nastąpić „odrębnie” zgodnie z ustaleniami wynikającymi z umowy Konsorcjum.

W świetle powyższego, stanowisko Zainteresowanych należy uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast, w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone nr 1 ) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.