0111-KDIB1-3.4010.459.2021.1.PC

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2021 r. (data wpływu 9 września 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

- w zakresie opisanego stanu faktycznego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę tj. wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne stanowią koszty pośrednie w całości związane z przychodami z zysków kapitałowych, wskazanymi w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych);

- ponoszone przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym koszty, pomimo braku przychodów, mogą zostać rozpoznane w dacie ich poniesienia jako pośrednie koszty uzyskania przychodów;

- w odniesieniu do ponoszonych kosztów, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania proporcji podziału kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

- w zakresie opisanego stanu faktycznego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę tj. wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne stanowią koszty pośrednie w całości związane z przychodami z zysków kapitałowych, wskazanymi w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT;

- ponoszone przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym koszty, pomimo braku przychodów, mogą zostać rozpoznane w dacie ich poniesienia jako pośrednie koszty uzyskania przychodów;

- w odniesieniu do ponoszonych kosztów, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania proporcji podziału kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą siedzibę oraz zarząd na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka wchodzi w skład grupy P (dalej: „Grupa”). Jedynym udziałowcem i inwestorem Spółki jest P. S.A. W ramach struktury Grupy Spółka funkcjonuje jako fundusz typu corporate venture capital.

Wnioskodawca prowadzi działalność inwestycyjną poszukując projektów które mogą mieć zastosowanie w branży wydobywczej lub energetycznej, w takich obszarach jak czysta energia, redukcja zanieczyszczenia powietrza oraz IT. Przyjęta polityka inwestycyjna wynika przede wszystkim z profilu działalności Grupy do której przynależy Spółka.

Spółka lokuje środki finansowe w inne podmioty nabywając ich akcje lub udziały. Zgodnie z przyjętą przez Spółkę strategią inwestycyjną jej działalność koncentruje się na lokowaniu aktywów własnych (wpłaty udziałowca) zgodnie z określoną strategią Spółki, a jej celem inwestycyjnym jest wzrost wartości aktywów Spółki w wyniku lokowania aktywów w podmioty inwestycyjne. Wnioskodawca nabywa akcje i udziały przede wszystkim w polskich spółkach niepublicznych, w szczególności spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością i spółkach akcyjnych z wyłączeniem spółek osobowych. Jednocześnie, w przypadku pojawienia się okazji inwestycyjnych z innych segmentów rynku lub dotyczących innych modeli biznesowych, Spółka podejmuje decyzję indywidualnie, uwzględniając specyfikę danej inwestycji i potencjał wzrostu danego przedsiębiorstwa. Lokowanie aktywów Spółki w określony projekt inwestycyjny opiera się na wynikach analiz (rynkowej, analizie klientów, ekonomiczno-finansowej, prawno-podatkowej, analizie produktu lub technologii oraz potencjału personalnego) oraz różnego rodzaju kryteriach wskazanych w polityce inwestycyjnej. Ponadto, inwestycje realizowane są po przeprowadzeniu stosownych badań i analiz, z uwzględnieniem ryzyka oraz ograniczeń inwestycyjnych wynikających z przepisów prawa, a także jej dokumentów statutowych, w oparciu o profesjonalnie opracowaną dokumentację inwestycyjną. Etap podejmowania decyzji inwestycyjnej jest wieloetapowy. Jednocześnie każdorazowo celem danej inwestycji realizowanej przez Spółkę jest sprzedaż nabytych udziałów lub akcji z zyskiem. Mając na uwadze przyjęty przez Wnioskodawcę model działania należy stwierdzić, że Spółka mimo, że nie posiada statusu Alternatywnej Spółki Inwestycyjnej (dalej: „ASI”), to działalność przez nią prowadzona jest odwzorowaniem modelu działania ASI, przy zachowaniu struktury prawnej sp. z o.o. z jednym właścicielem.

Spółka zasadniczo nie przewiduje osiągania przychodów z innych tytułów niż zbycie udziałów lub akcji w innych podmiotach. Po stronie Spółki mogą wystąpić incydentalne przychody o marginalnej wartości, które nie są związane z przedmiotem jej działalności. Przykładowo, do przychodów tych mogą zaliczać się przychody ze sprzedaży starego wyposażenia biurowego lub z tytułu refakturowania poniesionych w imieniu i na rzecz innych podmiotów wydatków. Spółka może również osiągać przychody w postaci odsetek od środków zgromadzonych na bieżącym rachunku bankowym.

Wnioskodawca zaznacza, że inwestycje venture capital są jedynym i wyłącznym przedmiotem jego działalności i wszystkie posiadane zasoby, zarówno finansowe jak i osobowe, są w tym zakresie angażowane.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca prowadzi działalność od 2019 r., jak dotychczas nie wygenerował jeszcze przychodów z realizowanych inwestycji. Z uwagi na fakt, że inwestycje typu venture capital są dokonywane w perspektywie co najmniej kilku lat, dotychczas żadna z inwestycji nie została jeszcze zakończona tj. nie został zrealizowany zysk z tytułu sprzedaży udziałów lub akcji.

Jednocześnie, na przestrzeni najbliższych kilku lat Spółka planuje sprzedawać nabyte w ramach prowadzonej działalności udziały i akcje z zyskiem, co będzie skutkowało powstaniem po jej stronie przychodu z tego tytułu.

W związku z prowadzoną działalnością inwestycyjną. Spółka ponosi różnego rodzaju koszty, dokonując klasyfikacji na koszty pośrednie i bezpośrednie.

Spółka planuje zaliczyć do kosztów bezpośrednich następujące typy wydatków:

1. koszt nabycia akcji/udziałów;

2. koszt podatku od czynności cywilnoprawnych;

3. koszty pośrednictwa biura maklerskiego (jeśli wystąpiły);

4. koszty notarialne związane z nabyciem udziałów/akcji.

Oprócz wskazanych wyżej bezpośrednich kosztów związanych z zakupem udziałów lub akcji, Spółka ponosi również szereg wydatków związanych z prowadzoną działalnością, które mają charakter kosztów pośrednich. W tym zakresie można wyróżnić w szczególności:

1. Wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki;

2. Koszty finansowe;

3. Pozostałe koszty operacyjne.

Wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki.

Wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki nie są bezpośrednio związane z konkretnymi transakcjami, jednak są ściśle związane z prowadzoną działalnością inwestycyjną. Spółka traktuje tego rodzaju wydatki na gruncie CIT jako koszty pośrednie. Do tego rodzaju kosztów wliczają się w szczególności:

1. Koszty zarządu, w tym:

a) koszty wynagrodzeń;

b) koszty składek na ubezpieczenie społeczne;

c) koszty wynajmu samochodu i paliwa;

d) koszty szkoleń;

e) koszty reprezentacji i pozostałe koszty zarządu;

f) podatek VAT (podatek od towarów i usług) niepodlegający odliczeniu.

2. Koszty pracownicze, w tym:

a) koszty wynagrodzeń;

b) koszty składek na ubezpieczenie społeczne;

c) koszty szkolenia pracowników;

d) koszty Pracowniczego Programu Emerytalnego;

e) koszty innych świadczeń realizowanych przez Spółkę na rzecz pracowników, w tym premie i pozostałe świadczenia pracownicze oraz opieka medyczna i świadczenia zdrowotne.

3. Pozostałe koszty, w tym:

a) koszty wyposażenia biur i pomieszczeń;

b) koszty materiałów biurowych;

c) koszty pozostałych materiałów nabytych w związku z pandemią COVID;

d) koszty usług pocztowych i wysyłkowe;

e) koszty usługi reklamy, marketingu i promocji;

f) koszty obsługi finansowo-księgowej i kadrowo-płacowej;

g) koszty usług informatycznych;

h) koszty opłat sądowych i notarialnych;

i) podatki i opłaty;

j) koszty usług bankowych;

k) koszty usług public relations;

l) koszty innych usług obcych;

m) koszty bieżącego doradztwa prawnego;

n) koszty przygotowania materiałów promocyjnych;

o) koszty podróży służbowych;

p) koszty najmu pomieszczeń biurowych;

q) koszty ponoszone tytułem korzystania ze znaków towarowych;

r) koszty ubezpieczenia OC;

s) koszty artykułów spożywczych

t) koszty pozostałych materiałów;

u) inne koszty usług obcych, wykorzystywanych w prowadzonej działalności, w tym koszty usług doradczych związanych z realizowanymi projektami tj.:

- koszty badania due diligence (prawne, podatkowe, finansowe, itp.);

- koszty term sheet;

- koszty przygotowania projektu umowy inwestycyjnej;

- koszty tłumaczenia;

- koszty wynagrodzenia z tytułu umów cywilnoprawnych (związanych z ekspertyzami);

- koszty doradztwa prawnego;

- koszty analiz rynkowych, branżowych;

- koszty wyceny spółek;

- koszty raportów przygotowanych zlecenie Wnioskodawcy;

- koszty PR wspomagającego inwestycje;

- koszty scautingu.

Ponadto do wydatków pośrednich Spółka zalicza również koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w zakresie opisanego stanu faktycznego, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę tj. wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne stanowią koszty pośrednie w całości związane z przychodami z zysków kapitałowych, wskazanymi w art. 7b ust. 1 ustawy o CIT?

2. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym koszty, pomimo braku przychodów, mogą zostać rozpoznane w dacie ich poniesienia jako pośrednie koszty uzyskania przychodów?

3. Czy w odniesieniu do ponoszonych kosztów, Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania proporcji podziału kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT?

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki będące przedmiotem niniejszego wniosku tj. wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne, stanowią pośrednie koszty podatkowe w całości związane z przychodami z zysków kapitałowych, wskazanymi w art. 7b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo braku osiągnięcia przychodów w danym okresie rozliczeniowym, powinien on rozliczać pośrednie koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, zgodnie z dyspozycją z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, z uwzględnieniem regulacji przewidzianej w art. 15 ust. 4g oraz 4h ustawy o CIT w odniesieniu do kosztów wynagrodzeń pracowniczych.

Ad. 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do stosowania proporcji podziału kosztów zgodnie z art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

W zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawa o CIT w aktualnym brzmieniu wyodrębnia przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł, przy czym katalog przychodów z zysków kapitałowych został określony przez ustawodawcę w obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z przedmiotową regulacją, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1. przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

a) dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,

b) przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,

c) przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

d) przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,

e) wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,

f) równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,

g) dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,

h) przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

i) zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,

j) wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,

k) odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,

l) odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),

m) przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:

- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,

- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,

- przychody spółki dzielonej,

n) przychód ze zmniejszenia kapitału akcyjnego w prostej spółce akcyjnej;

2. przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3. inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

a) przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,

b) przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4. przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5. przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6. przychody:

a) z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,

b) z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,

c) z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,

d) z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,

e) ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,

f) z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z danego źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W orzecznictwie które wykształciło się na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wskazywane są warunki których spełnienie umożliwia zaliczenie wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Do kosztów podatkowych zaliczony może więc być wydatek, który:

1. został poniesiony przez podatnika;

2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

5. został właściwie udokumentowany;

6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, kluczowe celem określenia czy dany wydatek może stanowić koszt podatkowy w rozumieniu art. 15 jest dokonanie analizy jego celowości, a więc uzyskanie odpowiedzi na pytanie czy został on poniesiony z zamiarem uzyskania przychodów, ewentualnie zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów.

Ponadto, kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i wpływające na osiągany przychód w sposób pośredni. Ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu pośredniego, ani kosztu bezpośredniego. Jednocześnie zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich poniesienie warunkuje ich uzyskanie w szerszej perspektywie. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Odnosząc treść przywołanych powyżej regulacji na przedstawiony stan faktyczny, zdaniem Wnioskodawcy należy stwierdzić dwie rzeczy:

po pierwsze - całość przychodów które w przyszłości osiągnie Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością będzie kwalifikowała się do przychodów z zysków kapitałowych oraz,

po drugie - wydatki ponoszone w związku z prowadzoną działalnością stanowią niewątpliwie koszty uzyskania przychodów.

Należy bowiem mieć na uwadze, że Wnioskodawca prowadzi działalność inwestycyjną jako wyspecjalizowany w Grupie Kapitałowej podmiot corporate venture capital. Wnioskodawca pełni specjalistyczne funkcje wehikułu inwestycyjnego, który lokuje środki właściciela, tj. spółki P. S.A. Czynności podejmowane przez Wnioskodawcę polegają głównie na nabywaniu udziałów i akcji w wybranych podmiotach, przy założeniu osiągnięciu zysku na ich sprzedaży za kilka lat. Przychody z tytułu sprzedaży udziałów lub akcji, a także ewentualne płatności dywidendowe czy inne wypłaty z zysku, które w przyszłości spodziewa się uzyskać Spółka, zostały literalnie wskazane w art. 7b ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT (przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia oraz dywidendy).

W efekcie, mając na uwadze, że Spółka będzie uzyskiwała w przyszłości wyłącznie przychody ze sprzedaży udziałów i akcji oraz ewentualne dywidendy, całość przyszłych przychodów Spółki należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Należy podkreślić, że Spółka nie prowadzi innej działalności poza działalnością inwestycyjną. Nie będzie więc uzyskiwała innych przychodów, niż takie, które powinny zostać zakwalifikowane do przychodów z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ustawy o CIT.

Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje fakt, że Spółka może uzyskiwać incydentalne przychody np. z tytułu sprzedaży wyposażenia lub refaktury poniesionych kosztów. Przychody te nie są bowiem uzyskiwane z jakiejkolwiek działalności innej niż kapitałowa, lecz mają charakter uboczny obok przychodów stricte inwestycyjnych, a aktywności podejmowane przez Spółkę nie zmierzają bezpośrednio do ich uzyskania.

Również bez żadnego wpływu na analizowaną kwestię pozostaje fakt, że Spółka nie posiada statusu alternatywnej spółki inwestycyjnej (ASI). ASI jest jedną z form alternatywnych funduszy inwestycyjnych podlegającą regulacjom ustawy funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Jednocześnie, jej celem, analogicznym jak Wnioskodawcy, jest lokowanie otrzymanych aktywów w interesie swojego inwestora zgodnie z określoną polityką inwestycyjną. Brak posiadania tego statusu prawnego nie zmienia jednak charakteru jej działalności, która to jest działalnością stricte i wyłączenie inwestycyjną.

W efekcie, zdaniem Spółki, całość przychodów które w przyszłości osiągnie Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością będzie kwalifikowała się do przychodów z zysków kapitałowych.

Ponadto, nie powinno budzić wątpliwości, że koszty ponoszone przez Spółkę w toku prowadzonej działalności i będące przedmiotem niniejszego Wniosku, spełniają wszystkie wymienione powyżej przesłanki do uznania ich za koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie ponoszone przez Spółkę wydatki, o których mowa w przedmiotowym Wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu. Bez wątpienia bowiem wydatki związane z bieżącym funkcjonowaniem Spółki, koszty finansowe oraz pozostałe koszty operacyjne, ponoszone są w celu uzyskania w przyszłości przychodów z tytułu prowadzonej działalności inwestycyjnej. Bez poniesienia tych kosztów, Spółka nie mogłaby prowadzić działalności inwestycyjnej i w efekcie uzyskiwać przychodów z jakiegokolwiek tytułu. Istnieje więc wyraźny, pośredni związek pomiędzy poniesieniem tych wydatków a uzyskaniem w przyszłości przychodów.

Jednocześnie koszty te są ponoszone przez Wnioskodawcę wyłącznie w celu uzyskania przyszłych przychodów z działalności inwestycyjnej, tj. - jak wykazano powyżej - przychodów z zysków kapitałowych. Wszystkie zasoby Spółki są bowiem angażowane do realizacji inwestycji zgodnie z przyjętą polityką inwestycyjną, a w efekcie z prowadzoną przez Spółkę działalnością. Wnioskodawca nie podejmuje bowiem innych aktywności, które mogłyby potencjalnie stanowić działalność pozostałą niż działalności kapitałowa, do których można by ewentualnie przypisać ponoszone koszty.

Mając na uwadze powyższe, należy więc całość kosztów pośrednich ponoszonych przez Spółkę przypisać do źródła przychodów z zysków kapitałowych, jako, że wszystkie przychody Spółki będą kwalifikowały się do tego źródła przychodów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

1. z 24 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.311.2018.1.JC, gdzie stwierdził, iż „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia kwalifikacji do odpowiedniego źródła przychodów związanych z udziałami (akcjami), w zależności od celu nabycia przedmiotowych udziałów (akcji). W każdej sytuacji koszty pośrednie związane z nabyciem udziałów (akcji) powinny być odnoszone do kosztów związanych z zyskami kapitałowymi. (`(...)`) Przychody z udziałów/akcji zaliczane są do przychodów z zysków kapitałowych, a zatem wszystkie wydatki (bezpośrednie i pośrednie) związane z nabyciem udziałów/akcji powinny być przypisane do źródła przychodów jakim są zyski kapitałowe. Tym samym, Koszty ekspansji ponoszone w celu nabycia udziałów/akcji w innych podmiotach powinny być rozpoznawane jako koszty pośrednie poniesione ze źródła, jakim są zyski kapitałowe”;

2. z 25 czerwca 2021 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.125.2021.1.AG, gdzie organ zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż „Koszty Akwizycyjne będą stanowiły koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych ze względu na istnienie ich pośredniego związku z przychodami ze sprzedaży udziałów w Spółkach Zależnych, które są kwalifikowane do zysków kapitałowych”;

3. z 15 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.561.2020.2.AK, w której wskazał, że: „w sytuacji, gdy Spółka uzyskuje jedynie przychody z zysków kapitałowych należy uznać, że wszystkie koszty poniesione przez ASI są kosztami w całości dotyczącymi przychodów z zysków kapitałowych” oraz

4. z 10 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.600.2019.3.AB, w której organ wskazał, że „jeżeli z uwzględnieniem przedstawionych w niniejszej interpretacji indywidualnej zasad alokacji kosztów, Wnioskodawca będzie w stanie przypisać wszystkie ww. wydatki do źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne to całość tych kosztów będzie mogła zostać rozliczona w ramach tego źródła przychodów".

Tak samo zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 6 lutego 2020 r., sygn. III SA/Wa 1500/19, gdzie wskazał, że: „wydatki poniesione w związku z nabyciem tych udziałów/akcji stanowią koszty uzyskania przychodów z zysków kapitałowych. Podkreślić należy, że dokonana przez ustawodawcę powyższa kwalifikacja nie została uzależniona od spełnienia jakichkolwiek innych warunków. W żadnym wypadku nie jest ona związana z przyjętą przez podatnika strategią, czy przyczyną, bądź celem nabycia przez niego udziałów/akcji innych podmiotów. Z tego względu, na co słusznie wskazał organ interpretacyjny nie mają znaczenia tak akcentowane przez skarżącą cele przejęcia spółki hiszpańskiej, jak i planowanego przejęcia innych podmiotów, jakim jest ekspansja prowadzonej działalności gospodarczej na kolejne rynki zbytu i rozwój grupy. Bez wątpienia koszty ekspansji poniesione pozostają w związku z nabyciem/planowanym nabyciem udziałów/akcji. W związku z tym stanowią koszty uzyskania przychodu z zysków kapitałowych, pomimo braku katalogu takich kosztów w ustawie o CIT”.

W zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jednocześnie, jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, co wynika z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Co istotne, ustawa o CIT zawiera szczególne zasady zaliczania do kosztów podatkowych tzw. wydatków pracowniczych. Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o CIT.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4h ustawy o CIT, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;

2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe regulacje ustawy o CIT, należy wskazać, że co do zasady Wnioskodawca koszty pośrednie będące przedmiotem niniejszego Wniosku winien rozpoznać w dacie ich poniesienia zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, ale jednocześnie z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 15 ust. 4g i 4h ustawy o CIT, w odniesieniu do tzw. wydatków pracowniczych.

Bez znaczenia dla samej możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów pozostaje również fakt, że Spółka nie osiągnęła i prawdopodobnie nie osiągnie w najbliższym okresie tj. do końca bieżącego roku podatkowego przychodów podatkowych. Sytuacja taka jest typowa w przypadku podmiotów zajmujących się działalnością inwestycyjną, które ponadto dopiero rozpoczynają działalność biznesową. Realizowane przez nie inwestycje są nakierowane na zwiększenie wartości nabywanych aktywów w dłuższym okresie, w związku z tym standardowym zjawiskiem na rynku jest sytuacja, gdy w pierwszych okresach działalności podmioty inwestycyjne nie osiągają przychodów albo są to przychody o charakterze incydentalnym. Fakt ten pozostaje jednak bez znaczenia w odniesieniu do możliwości rozpoznania przychodów uzyskania przychodów przez takie podmioty. Przepisy ustawy o CIT nie uzależniają bowiem możliwości rozpoznania kosztu pośredniego od uzyskania przez podatnika przychodu w danym okresie rozliczeniowym. Jednocześnie w dalszym ciągu wydatki te spełniają podstawowy warunek do uznania ich za koszty podatkowe tj. służą one przede wszystkim osiągnięciu przychodu lub tez zabezpieczenia jego źródła poprzez utrzymanie działalności podmiotu, chociażby miało to nastąpić w dłuższej perspektywie.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki powinna ona rozpoznać koszty pośrednie będące przedmiotem niniejszego Wniosku w dacie ich poniesienia, z uwzględnieniem regulacji przewidzianej w art. 15 ust. 4g oraz 4h ustawy o CIT w odniesieniu do tzw. kosztów pracowniczych.

W zakresie pytania nr 3.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Powyższą zasadę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania co wynika z art. 15 ust. 2a ustawy o CIT. W obu przypadkach art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z tych źródeł kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami.

Mając na uwadze powyższe, podatnik ma obowiązek zastosowania alokacji kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy o CIT, w przypadku łącznego spełnienie następujących przesłanek:

1. faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów pośrednich, związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów;

2. brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów pośrednich, związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

Jednocześnie brak spełnienia którejkolwiek z powyższych przesłanek powoduje, że w odniesieniu do podatnika nie powstanie obowiązek alokacji kosztów zgodnie z powyższą regulacją.

Odnosząc powyższe na przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że jak wykazano w uzasadnieniu do odpowiedzi w zakresie pytania nr 1 niniejszego Wniosku, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uzyskuje przychody, które należy zakwalifikować wyłączeniu do koszyka działalności kapitałowej zgodnie z art. 7b ust. 1 ustawy o CIT. Całokształt działalności Wnioskodawcy sprowadza się bowiem do aktywności inwestycyjnych, tj. zakupu akcji czy udziałów i związanych z tym przychodów. Spółka nie osiąga, ani nie będzie osiągać innych przychodów niż wskazane wprost w tym przepisie, a jedyne przychody incydentalne (refaktura kosztów czy przychody powstałe na sprzedaży wyposażenia) są w rzeczywistości związane z szeroko pojętą działalnością Spółki, tj. działalnością inwestycyjną.

W efekcie należy stwierdzić, że nie została spełniona pierwsza z przesłanek zastosowania art. 15 ust. 2b, tj. uzyskanie przez podatnika przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów z innych źródeł przychodów. Jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, będzie on osiągał przychody wyłącznie z zysków kapitałowych. W związku z tym, w przypadku Wnioskodawcy nie ma obowiązku alokowania kosztów do przychodów z innych źródeł, ponieważ tego rodzaju przychody nie występują i nie będą występowały w przyszłości, a Wnioskodawca nie ponosi żadnych wydatków w celu uzyskania przychodów z innych źródeł.

W związku z tym po stronie Spółki nie powstała konieczność dokonania alokacji kosztów pośrednich zgodnie z przedmiotową regulacją.

Analogiczne stanowisko dotyczące stosowania przepisów dotyczących alokacji kosztów pośrednich na podstawie art. 15 ust. 2-2b, ustawy o CIT przedstawił Dyrektor KIS m.in. w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.561.2020.2.AK oraz interpretacji indywidualnej z 28 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.116.2021.2.AK. W drugim z wymienionych rozstrzygnięć organ wskazał, że „w sytuacji, gdy Spółka uzyskuje jedynie przychody z zysków kapitałowych należy uznać, że wszystkie koszty poniesione przez ASI są kosztami w całości dotyczącymi przychodów z zysków kapitałowych.” [a więc, przepis art. 15 ust. 2b ustawy o CIT nie ma w tym przypadku zastosowania].

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania proporcji podziału kosztów wynikającej z art. 15 ust. 2-2b ustawy o CIT, w odniesieniu do ponoszonych w ramach prowadzonej działalności kosztów pośrednich.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.