Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 października 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia okresu ważności certyfikatu rezydencji w związku ze stosowaniem obniżonej stawki podatku 10% dla wszystkich zakupionych w 2021 roku usług od kontrahenta włoskiego. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 3 grudnia 2021 r. (wpływ tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) działa na rynku opakowań tekturowych oraz materiałów POS i zajmuje się produkcją:

− opakowań kaszerowanych z tektury,

− Display’ów kartonowych, ekspozytorów reklamowych, ekspozytorów sklepowych,

− POS-ów - systemów wystawienniczych na targi, które są formą połączonych ze sobą różnych materiałów,

− druku cyfrowego na niestandardowych materiałach oraz w dużych formatach.

Jednym z kontrahentów zagranicznych, z którym współpracuje Spółka jest Spółka A (…).

W ramach współpracy ze Spółką A Wnioskodawca dostarcza opakowania, natomiast kontrahent włoski zgodnie z umową świadczy usługi w zakresie:

− przydzielenia Menadżera Kategorii,

− oceny optymalnej wydajności,

− dostępu do portfela klientów Spółki A,

− dostępu do oprogramowania dotyczącego e-zamówień i danych marketingowych Spółki A,

− doradztwa i pomocy w zakresie zarządzania kolorem,

− dostępu do badań i doradztwa w zakresie zagadnień technicznych dotyczących dostaw opakowań.

W związku z zakupem tego rodzaju usług Spółka zgodnie z art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. odprowadza podatek u źródła.

Wnioskodawca wystąpił do kontrahenta włoskiego o certyfikat rezydencji, aby móc zastosować regulacje umów o unikaniu podwójnego opodatkowania na podstawie Umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, sporządzona w Rzymie dnia 21 czerwca 1985 r.

Spółka otrzymała certyfikat rezydencji wystawiony w M. z datą 10 czerwiec 2021r. - certyfikat nie jest wystawiony z określeniem od dnia do dnia tylko na cały rok 2021.

Zgodnie z tłumaczeniem przysięgłego tłumacza p. (…): „Certyfikat rezydencji podatkowej dla podmiotów na podstawie informacji zawartych w Rejestrze Podatkowym oraz w odniesieniu do Roku podatkowego 2021 Zaświadcza się, że:

Nazwa przedsiębiorstwa: (…)

Numer identyfikacji podatkowej: (…)

Adres: Miasto: (…), prowincja (…), Ulica, numer: (…), kod pocztowy: (…),

które zwróciło się o wydanie niniejszego certyfikatu zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania obowiązującą pomiędzy Włochami, a Rzeczpospolitą Polską w ramach stosowania artykułu 7 powyższej umowy, jest rezydentem podatkowym Włoch.

Miejscowość i data: M. 10 czerwca 2021r.

Delegowany urzędnik rządowy (…)

Podpis nieczytelny [Pieczęć w języku włoskim] (*) Podpisano w imieniu Dyrektora Prowincji, z up. (…).

Certyfikat jest wydawany dla wszystkich celów zgodnych z prawem. Zgodnie z art. 40 dekretu prezydenckiego 445/2000 niniejszy certyfikat jest wydawany tylko za granicę”.

Spółka wnioskuje o interpretację - czy prawidłowe jest stosowanie obniżonej stawki podatku 10% dla wszystkich zakupionych w 2021 roku usług od kontrahenta Spółki A, dla których dokonano rozliczenia (płatności) w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.?

Spółka do dnia 9 czerwca 2021 r. stosowała 20% stawkę, natomiast od 10 czerwca 2021 r. stosuje stawkę obniżoną 10%.

Spółka stoi na stanowisku, że może zastosować preferencyjną stawkę 10% do usług rozliczonych (zapłaconych) w 2021 roku z włoskim kontrahentem w całym roku 2021, to jest od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Data wystawienia certyfikatu rezydencji to 10 czerwca 2021 r., natomiast certyfikat jest wystawiony na rok podatkowy 2021.

Stanowisko takie jest zgodne z interpretacją indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 sierpnia 2021 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.241.2021.1.ANK - zastosowanie przez płatnika regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe, jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu, nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania. Oświadczam, że sprawa, którą opisuję, nie jest w trakcie postępowania podatkowego ani kontroli podatkowej.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stosowanie obniżonej stawki podatku 10% dla wszystkich zakupionych w 2021 roku usług od kontrahenta, dla których dokonano rozliczenia (płatności) w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Spółka stoi na stanowisku, że może zastosować preferencyjną stawkę 10% do usług rozliczonych (zapłaconych) w 2021 roku z włoskim kontrahentem w całym roku 2021, to jest od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na mocy art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

W myśl natomiast art. 4a pkt 12 updop:

Ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym określony stan faktyczny – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych jest miejsce siedziby. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Certyfikat może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Jednocześnie, certyfikat rezydencji stanowi dokument, w oparciu o który możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 updop, dokonywanych na rzecz danego podatnika, powinien zostać pobrany przez płatnika podatek, a jeśli tak, jaka stawka podatku (tj. wynikająca z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania) powinna zostać zastosowana.

Wskazać w tym miejscu należy, że to na płatniku spoczywa ciężar udowodnienia, iż prawidłowo zrealizował ciążące na nim obowiązki. Zgodnie bowiem z art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony.

Zauważyć należy również, że nie ma ujednoliconej formy certyfikatów rezydencji. Nie rozstrzyga o tym także definicja certyfikatu rezydencji określona w art. 4a pkt 12 updop. Każde państwo stosuje własny wzór takiego zaświadczenia i ma własne wymogi formalne związane z jego wydaniem. Z punktu widzenia właściwej kwalifikacji dokumentu przedłożonego przez podatnika płatnikowi, który ma stanowić podstawę uwzględnienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, istotne będą zatem pewne istotne składniki tego dokumentu.

Uwzględniając treść powołanego art. 4a pkt 12 oraz uregulowania wynikające z art. 26 updop, certyfikat rezydencji to dokument:

− wystawiony przez właściwe dla podatnika organy administracji podatkowej,

− wskazujący dane identyfikujące podatnika, w tym jego nazwę i siedzibę, datę wystawienia oraz ewentualnie okres ważności dokumentu,

− zawierający stwierdzenie, że podatnik podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w państwie jego siedziby.

Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z przytoczonym powyżej art. 26 ust. 1 zdanie drugie updop, dla zastosowania korzystniejszych dla podatnika stawek wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie jest wystarczający sam fakt posiadania przez niego rezydencji podatkowej w kraju, z którym Polskę łączy taka umowa, ale dodatkowo musi to zostać potwierdzone wydaniem specjalnego dokumentu, jakim jest certyfikat rezydencji. Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Zatem, warunkiem zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobrania podatku zgodnie z taką umową jest udokumentowanie miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Tym samym, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego od podatnika certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 26 ust. 1i updop:

Jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu jego ważności, płatnik przy poborze podatku uwzględnia ten certyfikat przez okres kolejnych dwunastu miesięcy od dnia jego wydania.

Jednocześnie w myśl art. 26 ust. 1j updop:

Jeżeli w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, o którym mowa w ust. 1i, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie, podatnik jest obowiązany do niezwłocznego udokumentowania miejsca siedziby dla celów podatkowych nowym certyfikatem rezydencji. Przepis ust. 1i stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 26 ust. 1k updop:

Jeżeli podatnik nie dopełnił obowiązku określonego w ust. 1j, odpowiedzialność za niepobranie podatku przez płatnika lub pobranie podatku w wysokości niższej od należnej ponosi podatnik.

Zgodnie z art. 26 ust. 1l updop:

Jeżeli z dokumentu posiadanego przez płatnika, w szczególności faktury lub umowy, wynika, że miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych uległo zmianie w okresie dwunastu miesięcy od dnia wydania certyfikatu, a podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w ust. 1j, przepisy ust. 1i i 1k nie mają zastosowania od dnia, w którym płatnik uzyskał ten dokument.

Ponadto, w myśl art. 26 ust. 2e updop:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

1. z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2. bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a updop:

Przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

1. posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;

2. po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

W tym miejscu należy wskazać na Rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 25 czerwca 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 poz. 1159).

I tak, w myśl § 1 ww. rozporządzenia:

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. poz. 2545, z 2019 r. poz. 1203 i 2528 oraz z 2020 r. poz. 1096 i 2421) w § 4 we wprowadzeniu do wyliczenia wyrazy „do dnia 30 czerwca 2021 r.” zastępuje się wyrazami „do dnia 31 grudnia 2021 r.”.

Zatem, ww. rozporządzenie odroczyło stosowanie nowych zasad rozliczania podatku u źródła, tj. art. 26 ust. 2e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) do dnia 31 grudnia 2021 r.

Odnosząc się natomiast do ustalenia okresu ważności certyfikatu rezydencji wskazać należy, że obowiązek dostarczenia certyfikatu ciąży na podmiocie zagranicznym, który uzyskuje ze źródeł polskich odpowiednie dochody. Zasadniczo więc certyfikat rezydencji powinien być dostarczony przez podmiot zagraniczny przy każdorazowej wypłacie określonych należności przez polski podmiot będący płatnikiem.

Jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Tym samym, o ile brak zmiany rezydencji podatkowej podmiotu po upływie okresu, którego dotyczy wydany na jego rzecz certyfikat rezydencji, pozwala na stwierdzenie, że okoliczności faktyczne potwierdzone w certyfikacie nie uległy zmianie, nie uprawnia to jednak do uznania, iż okoliczności faktyczne istniejące po okresie, jakiego dotyczy certyfikat, zostały potwierdzone tym certyfikatem.

Tym samym, ustawodawca doprecyzował w przepisach „okres obowiązywania” danego certyfikatu rezydencji, wskazując że:

1. jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji zawierającym okres ważności – rozumiany jako okres posiadania rezydencji podatkowej danego państwa przez podatnika – uwzględnia się ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych we wskazanym w certyfikacie okresie posiadania rezydencji podatkowej danego państwa przez podatnika,

2. jeżeli miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych zostało udokumentowane certyfikatem rezydencji niezawierającym okresu ważności – uwzględnia się ten certyfikat w odniesieniu do płatności dokonanych w okresie 12 miesięcy od dnia wydania certyfikatu.

Powyższe wskazuje, że „okresem ważności” certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1i updop, jest wskazany w certyfikacie rezydencji „okres posiadania rezydencji podatkowej”/„okres jego ważności” przez podatnika. Jeżeli certyfikat rezydencji taki okres ważności zawiera, to jest on uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu, niezależnie od momentu jego wydania. Jeżeli natomiast w certyfikacie rezydencji nie jest wskazany okres, którego dotyczy, a jedynie wskazana jest data jego wystawienia, to certyfikat ten jest uwzględniany wyłącznie do wypłat na rzecz zagranicznego podatnika mających miejsce przez okres 12 miesięcy od dnia jego wydania.

Zatem, możliwe jest zastosowanie przez płatnika regulacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (w tym jeżeli jest to przewidziane - zaniechanie poboru podatku), jeżeli uzyska on od podatnika certyfikat rezydencji odnoszący się do danego roku lub wskazanego okresu, nawet jeśli data wydania i uzyskania tego certyfikatu jest późniejsza niż wynikający z certyfikatu okres obowiązywania.

Na powyższe wskazuje także powołany powyżej art. 26 ust. 1j updop, w którym ustawodawca wyraźnie wskazał, że okres dwunastu miesięcy (od dnia wydania certyfikatu), o którym mowa w ust. 1i odnosi się do „miejsca siedziby podatnika”, bowiem jeżeli ulega ono zmianie podatnik jest obowiązany udokumentować nowe miejsce siedziby nowym certyfikatem.

Wobec powyższego, „okresem ważności” certyfikatu rezydencji, o którym mowa w art. 26 ust. 1i updop, jest wskazany w certyfikacie rezydencji okres posiadania rezydencji podatkowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z kontrahentem posiadającym siedzibę na terytorium Włoch. W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonuje na rzecz Spółki A płatności, które zgodnie z art. 21 ust. 1 updop są opodatkowane podatkiem u źródła. Wobec powyższego, Spółka wystąpiła o uzyskanie certyfikatu rezydencji kontrahenta włoskiego. Z opisu sprawy wynika również, że Spółka otrzymała taki certyfikat, który został wystawiony z datą 10 czerwca 2021 r., a ponadto, certyfikat ten nie został wystawiony z określeniem terminu od dnia do dnia tylko na cały rok 2021.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi ustalenie, okresu jaki ww. certyfikat obejmuje w związku ze stosowaniem obniżonej stawki podatku 10% dla wszystkich zakupionych w 2021 roku usług od kontrahenta włoskiego, dla których dokonano rozliczenia (płatności) w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Odnosząc powyższe do ww. przepisów prawa wskazać należy, że jeżeli w certyfikacie rezydencji jest wskazany okres, którego certyfikat dotyczy, certyfikat jest uwzględniany wyłącznie w odniesieniu do wypłat ze wskazanego okresu niezależnie od momentu jego wydania.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji na którym wskazano, że odnosi się on do roku podatkowego 2021.

Wobec powyższego, zauważyć należy, że dokument ten posiada okres ważności, którym w analizowanej sprawie jest rok 2021, czyli okres od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Zatem, w sytuacji gdy Spółka dysponuje certyfikatem rezydencji wskazującym okres posiadania rezydencji podatkowej Spółki A to może Ona stosować preferencyjną stawkę 10% do usług rozliczonych (zapłaconych) z włoskim kontrahentem w całym roku 2021, bowiem dokument ten odnosi się do okresu obejmującego 12 miesięcy, tj. od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).